เรือนไทย

เดี๋ยวนี้อ่านบทความตามหน้าหนังสือพิมพ์  เห็นใช้คำว่า "พึ่ง" แทนคำว่า "เพิ่ง" อยู่บ่อย ๆ  ทั้ง ๆ ที่ผู้เขียนเหล่านั้นก็อายุไม่น้อยแล้ว  เคยเขียนไปทักท้วงอยู่รายหนึ่ง  เขาก็ขอโทษและขอบคุณ  และออกตัวว่าเป็นการใช้ภาษาพูดแทนภาษาเขียน  ดิฉันว่าไม่เหมือนกับที่เราเขียนคำว่า "ใช่มั๊ย" แทน "ใช่ไหม"  อันนี้สิคือการใช้ภาษาพูดแทนภาษาเขียน  ท่านอื่น ๆ มึความคิดเห็นอย่างไรบ้างคะ

ภาษามีการเปลี่ยนแปลงกันทุกเมื่อเชื่อวันค่ะ    เปลี่ยนตัวสะกด เปลี่ยนเสียง   เหมือน  โอเค กลายเป็น โอเช 
ถ้าฟังจากเสียงแล้ว เพิ่ง กับ พึ่ง คล้ายกันมากจนเพี้ยนกันไปได้ค่ะ

น่าสนจัย จุงเบย  ;D

จิงหรอ?

๑. รอยอินท่านให้ศักดิ์ของคำว่า "เพิ่ง" และ "พึ่ง" เสมอกัน 

พึ่ง ว. คําช่วยกริยาหมายถึงเวลาที่ล่วงไปหยก ๆ ในขณะที่พูดนั้น เช่น เขาพึ่งไป, เพิ่งก็ว่า; ใช้ประกอบหลังคำ อย่า เป็น อย่าพึ่ง หมายความว่า ห้ามไม่ให้กระทำในขณะนั้น เช่น อย่าพึ่งไป อย่าพึ่งกิน, เพิ่ง, เพิก หรือ เพ่อ ก็ว่า.

ท่านแถมให้อีก ๒ คำคือ "เพ่อ" และ "เพิก" คำหลังนี้มีใครเคยได้ยินบ้าง ยกมือขึ้น   ;D

๒. "ใช่มั้ย" นี่แหละภาษาพูดตัวจริง ใช้ไม้โท ไม่ใช่ ไม้ตรี

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

สอบถามเพิ่มเติมครับ

คำว่า "ปกติ" กับ "ปรกติ" มีความแตกต่างในการใช้งานไหมครับ

"ปกติ" อ่านว่า ปะ-กะ-ติ (ระยะหลังรอยอินท่านบอกว่า อ่านว่า ปก-กะ-ติ ก็ได้) มาจากบาลี ส่วน "ปรกติ" อ่านว่า ปรก-กะ-ติ มาจากสันสกฤต แปลเหมือนกันว่า  ธรรมดา, เป็นไปตามเคย, ไม่แปลกไปจากธรรมดา

ชอบคำไหน ก็ใช้คำนั้น

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

เคยเห็นครับ ชายาเพ็ญ..... ;D   มี เพิกเฉย คร้าบ

ขอขอบคุณทุกท่านค่ะ  แต่ว่ารอยอินนี่ใครคะ  เห็นในเรือนไทยบ่อย ๆ

ยังไม่มีคนเข้ามาตอบ ขอตอบแทนก่อนครับ

รอยอิน คือ ที่นี่   http://www.royin.go.th/th/home

เพิกถอน ก็มีจ้า

ขอบคุณค่ะคุณ SILA 
รอยอินเป็นชื่อเล่นของเว็บราชบัณฑิตยสถาน ที่ชาวเรือนไทยเรียกกันค่ะ   พิมพ์สั้นและง่ายกว่า

เพิก ๑ ว. เพ่อ, เพิ่ง, พึ่ง.
 
เพิก ๒ ก. ถอน, ถลกออก, เบิก.

"เพิก" ใน "เพิกถอน" เห็นทีจะอยู่่ความหมาย ๒

(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=3276.0;attach=9565;image)
 
 

น่าจะเพราะพี่รอยเอง ก็ไม่มั่นคงในหลักการกระมังครับ ภาษาถึงได้เพี้ยนไปเรื่อย  ๆ  ทุกวัน

คนเก่าแก่แถวนครปฐม มักจะพูดว่า  อย่าเพ่อไป   อย่าเพ่อทำ  และหลายๆเพ่อ 

ไม่ทราบว่าเคยได้ยินคนพูดคำว่า "ยืม" เป็น "ยิ้ม" หรือเปล่าคะ

ปล. แถมให้อีกคำค่ะ ปัจจุบัน กับ ปรัตยุบัน   :D

ยังไม่เคยได้ยินค่ะ แต่คำว่า"ยืม"เป็น"ยื้ม"ได้ยินบ่อย โดยเฉพาะผ่านสื่อ

แถมให้อีกคำค่ะ "ป่านนี้.." จะได้ยินผ่านปากตัวละครในทีวีบ่อยๆว่า "ป่านี้.."

ป่านฉะนี้ก็มีนะคะ

"อย่างนี้" เป็น "อย่างเงี้ย" อะไรยังงี้รึครับ

สมัยทำงานอยู่กรมการศาสนา ผมมีปัญหากับคำว่า "เผยแพร่" และ "เผยแผ่" ครับ
ในที่ทำงานอธิบายว่า เผยแผ่ ให้กับกิจการพระศาสนา ส่วนเรื่องทั่วๆไปใช้ เผยแพร่
เป็นอย่างนั้นหรือไม่

มีคำวิเศษณ์ประกอบเนื้อความที่เป็นคำถามอยู่ชุดหนึ่ง คำหลักซึ่งเป็นภาษาเขียนมีอยู่ ๒ คำตามกาลสมัย คือ

คำโบราณ ฤๅ มีคำรองอีกคำคือ รึ (คำนี้ไม่มีในพจนานุกรม)

คำปัจจุบัน หรือ คำในชุดนี้คือ เหรอ เหรอะ หรอ (คำนี้มีในพจนานุกรมแต่ในความหมายอื่น - สึกเข้าไป, กร่อนเข้าไป, ในคําว่า สึกหรอ ร่อยหรอ)

คำอื่น ๆ ในชุดข้างต้นเป็นคำในภาษาพูด มีใช้กันอยู่จริง ถึงแม้ว่าท่านรอยอินจะไม่ได้เก็บความหมายไว้ก็ตาม  ;D

ใช้ไปถึง เพชรบุรี เลยค่ะ

         นึกถึงสองคำที่มีเสียงใกล้เคียงกันแต่ความหมายต่างกันมาก เห็นบางคนใช้สลับกัน
เป็นประจำ นั่นคือคำว่า  อย่า  กับ  อยาก

จากความเห็นในกระทู้ของเว็บดัง 'อย่ารีบสรุปเลยดีกว่า' กลายเป็น

พึ่ง เป็นการออกเสียงผิดของคำว่า พรุ่ง ก็มี
พึ่งนี้---> พรุ่งนี้

เป็นการพิมพ์เร็วแล้วพิมพ์ผิดหรือเปล่าคะ ไม่น่าจะสับสนกันได้นะคะ อย่างปิ่นจะมีปัญหาอย่างหนึ่งคือ เวลาพิมพ์คิดอย่างนึง แต่พิมพ์ออกมาแล้วกลายเป็นอีกคำนึงที่ไม่ได้เกี่ยวข้องเลย  ทำให้ต้องมาeditบ่อย เพราะพิมพ์ผิดบ่อย

           เห็นไม่บ่อยแต่ก็มีเป็นระยะๆ เรื่อยๆ ไม่คิดว่าพิมพ์ผิด ครับ

           อีกคู่คำ 'อย' เสียงใกล้เคียงที่ใช้ผิดแต่เห็นไม่บ่อยเท่าคือ อยาก - อย่าง

(เหลืออีกหนึ่ง 'อย' คือ 'อยู่' ที่เสียงต่างจากพรรคพวกจึงไม่พบว่ามีการใช้ผิด)

          ข้อความข้างล่างนี้ คิดว่าผู้พิมพ์หมายความว่า - มีคำถามมากอยากให้คุณช่วยตอบ มากกว่าจะเป็น
มีคำถามมาก(มายหลาย) อย่าง ให้คุณช่วยตอบ

ยืม ออกเสียงเป็น ยื้ม เป็นเรื่องปกติของการผันเสียงวรรณยุกต์ในภาษาพูด  เพื่อสื่ออารมณ์ขณะพูด  หรืออาจเป็นความเพี้ยนของสำเนียงตามท้องถิ่นก็ได้
มีอีกคำที่ผมเจอบ่อย ดึง ออกเสียงเป็น ดึ๊ง
ปัจจุบัน มาจากภาษาบาลี , ปรัตยุบัน มาจากภาษาสันสกฤต  เขียนถูกทั้ง2คำ , ปรัตยุบัน ไม่ค่อยพบ นานๆจึงจะเห็นซักทีในภาษาเขียน

กระตือรือร้น หรือ รือล้น ???

พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔  แก้ไขแล้วเป็น "กระตือรือร้น" ;D