เรือนไทย

แปดของแปลกแห่งหนานจิง

แปดของแปลก หรือภาษาจีนเขียนว่า ปาต้าก้วย (八大怪) ทุกๆเมืองจะมีลักษณะทางวัฒนธรรมแปลกๆของตน เมืองใครเมืองมัน หนานจิงก็มีกับเขาเหมือนกัน แต่แปดสิ่งนี้มีคนอธิบายไว้หลายแบบว่าอะไรแปลกบ้าง ข้าพเจ้าขอรวบรวมที่เขามองกันว่าแปลกไว้มาเล่าสู่กันฟังดังนี้

๑. 老头害怕老婆 - ไอ้แก่กลัวอีแก่

เมืองหนานจิงนั้นเป็นเมืองที่อยู่ในเขตวัฒนธรรมทางใต้ (แม้จะปนเหนือไปเยอะอยู่) ปรกติผู้ชายทางใต้จะอ่อนโยน เป็นสุภาพบุรุษ นิ่มนวล แต่น่าอัศจรรย์ยิ่งนักที่ผู้หญิงจะแข็งแกร่งประหนึ่งหิน ทุกครั้งที่มีเรื่องกันระหว่างสามีและภรรยา เป็นที่ทราบได้เลยว่าภรรยาชนะตลอด วัฒนธรรมนี้เป็นวัฒนธรรมทั่วไปของทางใต้ และจะขึ้นชื่อมากในเมืองเซี่ยงไฮ้

"กลัวเมียคือคุณธรรม" สตรีหนานจิงนางหนึ่งกล่าวไว้

๒. 南京人见怪已不怪 - เห็นของแปลกรู้สึกไม่แปลก
เมืองหนานจิงเป็นเมืองที่ถือครองตำแหน่งเมืองหลวงเก่าแก่ของจีนหนึ่งในห้าแห่ง และเป็นเมืองหลวงที่เปลี่ยนราชวงศ์บ่อยที่สุด มีคนอพยพเยอะสุด ผ่านสงครามสยองที่สุด คนเก่าไป (ทั้งย้ายถิ่นและทั้งตาย) คนใหม่มา (โดยวิธีใดก็ตามแต่) แถมที่ตั้งของเมืองจะว่าทางเหนือก็ไม่ใช่ ทางใต้ก็ไม่เชิง (不南不北) วัฒนธรรมอะไรก็กึ่งๆเหนือใต้ ดังนั้นคนเมืองนี้เจออะไรแปลกๆเลยไม่รู้สึกแปลก ไม่รู้สึกกีดกันว่าสิ่งที่แปลกคือความแปลกปลอม หล่อหลอมรวมกับคนได้ง่าย เพราะตัวเองเจอความเปลี่ยนแปลงเยอะ - และที่สำคัญ ตัวเองก็แปลกอยู่แล้ว เลยไม่รู้สึกแปลกอะไร

๓. 有病元宵墙上来 - ป่วยไข้ขึ้นกำแพงไซร้ในเทศกาลหยวนเซียว

เมืองหนานจิงเป็นเมืองที่กำแพงเมืองยาวเป็นพรืด และคนหนานจิงก็ชอบขึ้นกำแพงเมืองชมนกชมไม้ชมวิวตั้งแต่โบราณ กระทั่งปัจจุบันนี้ก็ยังจัดงานเดินมาราธอนบนกำแพงเมือง (เป็นกิจกรรมที่เดินแล้วและแตกแถวไม่ได้เพราะอยู่บนกำแพง) กำแพงเมืองนี้ขนาดใหญ่มาก มาแปดตัววิ่งพร้อมกันได้สบาย

แต่ว่าสมัยก่อนนั้นไม่ได้ขึ้นกำแพงได้สะดวกทุกวันดั่งปัจจุบันนี้ ปรกติจะอนุญาติให้ขึ้นได้ในช่วงเทศกาลหยวนเซียว หรือเทศกาลขนมบัวลอยผ่านไปแล้ว ๑ วัน มูลเหตุมีดังนี้คือตอนที่พระเจ้าจูหยวนจางปฐมจักรพรรดิราชวงศ์หมิงสร้างกำแพงเมืองหนานจิงเสร็จ (โดยปรับปรุงจากของเดิม) ทรงประกาศห้ามคนขึ้นกำแพงเมือง ประชาชนชาวเมืองไม่พอใจกันยกใหญ่ ภายหลังขุนนางถึงขนาดต้องถวายฎีกาให้ประชาชนขึ้นกำแพงเมืองได้ อย่างน้อยปีละครั้งก็ยังดี โดยให้ขึ้นในที่ ๑๖ เดือนหนึ่งตามจันทรคติของจีน (正月十六日) อันเป็นวันหลังเทศกาลหยวนเซียว ๑ วัน
 

๔. 南京报纸卖得快 - หนังสือพิมพ์เมืองหนานจิงขายเร็ว

เมืองหนานจิงนี้เป็นเมืองการศึกษาที่สำคัญแต่โบราณ สมัยก่อนสนามสอบจอหงวนที่ใหญ่ที่สุดในภาคใต้ก็อยู่ที่หนานจิง ห้องสอบเป็นหมื่นห้อง ด้วยเหตุนี้ทำให้คนหนานจิงการศึกษาจึงจัดว่าสูง กระทั่งปัจจุบันนี้ยังได้รับยกย่องว่าเป็นเมืองมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งของจีน ด้วยเหตุที่คนมีการศึกษาการอ่านหนังสือย่อมสูง ทำให้อัตราการขายหนังสือพิมพ์ในเมืองนี้ขายเร็วมาก เพราะคนที่นี้ว่างๆชอบอ่านหนังสือกัน

๕. 雨花石头当街卖 - หินโมราขายข้างทาง

หยู่ฮัวสือ (雨花石) หรือหินลายดอกไม้แห่งสายฝน เป็นหินโมราชนิดหนึ่งราคาแพงมหาศาล ถึงเป็นหนึ่งในหินมีค่า ๑ ใน ๔ ชนิดของจีน ควารค่าแก่การเก็บรักษาเป็นอย่างยิ่ง เมืองหนานจิงนีเป็นแหล่งผลิตหินชนิดนี้ โดยมีเขาลูกหนึ่งพบหินชนิดนี้มากที่สุดชื่อเขาหยูฮัวซาน (雨花山) แปลตรงๆก็คือเขาลายดอกไม้แห่งสายฝน ในสมัยโบราณมีตำนานเล่าว่า มีพระภิกษุมาเทศนาธรรมะโปรดสัตว์ เทวดานางฟ้าบนสวรรค์ด้วยต้องการจะร่วมอนุโมทนาจึงโปรยดอกไม้จากสวรรค์ลงมา เมื่อดอกไม้ตกลงบนพื้นดินจึงกลายเป็นหินโมราสีมีค่าคู่เมือง
อย่างไรก็ตาม การจะซื้อหินของจริงได้นั้นยากมาก โดยมากจะเป็นหินปลอม และหินปลอมนี้วางขายเกลื่อนทั้งเมือง จนคนแซวกันว่า ต๊ายยยขายข้างทางกันทีเดียว

๖. 鸭子比石头卖得快 เป็ดขายได้ไวกว่าหิน

หินโมราของหนานจิงใครๆก็อยากได้อยากถือครอง วิ่งซื้อหาสะสม แต่ว่าเมื่อเทียบกับเป็ดแล้ว อัตราการซื้อยังน้อยกว่าเป็ดที่ขายยิ่งนัก

คนหนานจิงชอบกินเป็ด กินกันตั้งแต่โบราณ จนได้รับฉายาว่า นครแห่งเป็ด (鸭都) และมีคำกล่าวติดเมืองว่า ปราศจากเป็ดไซร้ไม่มีงานเลี้ยง (无鸭不成席) เป็ดหนานจิงนี้ท่านอยากจะเอามาทำอะไรกินโปรดจินตนาการได้ เรามีทุกอย่างตั้งแต่เป็ดย่าง เป็ดต้ม เป็ดพะโล้ เป็ดผัดเผ็ด เป็ดต้มเกลือ เป็ดเค็ม กระทั้งเสี่ยวหลงเปาไส้เป็ดย่าง ที่อื่นไม่มี แต่หนานจิงมีให้รับประทาน

รับเป็ดสักที่ไหมค่ะ

๗. 旅游看石看墙看坟头 - คนเที่ยวเที่ยวดูหินดูกำแพงดูสุสาน

คนมาเที่ยวหนานจิงแต่โบราณ โดยมากนิยมมาชมหินโมราที่เกลื่อนกลาดเขาหยูฮัวซาน ไม่เช่นนั้นก็มาชมกำแพง และสำคัญที่สุดมาเที่ยวสุสาน...ซึ่งหนานจิงก็มีเยอะด้วยสิ เริ่มต้นได้แก่สุสานของพระจักรพรรดิจูหยวนจาง (明孝陵) ต่อมาก็เป็นสุสานของดร.ซุนยัดเซ็น (中山陵) ปัจจุบันเพิ่มมาอีกทีหลังจากที่ญี่ปุ่นบุกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในหนานจิง - พิพิธภัณฑ์รำลึกการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์แห่งหนานจิง (南京大屠杀纪念馆)

๘.家家户户吃野菜 - ทุกบ้านกินผักเยว่

ผักเยว่ (野菜) หรือแปลกันตรงๆคือผักคนป่า คนหนานจิงชอบกินกันนักกันหนา เขาว่ากลิ่นหอมอร่อย แต่คนเกลียดก็เกลียดกันจริงๆบอกว่าเหม็น แทบทุกบ้านทำกับข้าวมักจะมีผักชนิดนี้ผสมด้วย นิดหน่อยก็ยังดี นึกภาพไม่ออกก็นึกว่ามีเกี๊ยวน้ำไส้ผักผสมผักเยว่เลยละกัน

ภาพทั้งหมดที่ใช้ประกอบนี้ เป็นภาพทิวทัศน์และชีวิตในเมืองหนานจิง