เรือนไทย

"โผผวาวิ่งหา คว้ามีดหมอ
ของคุณพ่อ ตั้งจิตอธิษฐาน
มีทองคร่ำจำจารึกโบราณ
เสียชีพ อย่าเสียชื่ออ่าน กระจ่างตัว
โอ้เครือฟ้า ครานี้ สิ้นที่หวัง
ขอลาโลก โศกสั่ง ถึงหูผัว
เมียอาภัพ คับชีวัน ประหวั่นรัว
ขอลาบัว บาทพี่ หนีไป
คอยดู อยู่กับพ่อ รอพี่
เพราะชาตินี้ วาสนา หาถึงไม่
จวบลุพระ อมฤตย์ สุราลัย
เกิดชาติไหน ขออยู่ เป็นคู่กัน
พอคอเหวอะ มีดเลอะ เลือดตกเปรี้ยง
ก็แว่วเสียง ผัวเรียก สำเนียกได้
แค้นก็แค้น รักก็รัก สลักใจ
เหลืออาลัย แล้วคลาน ซานออกมา
โลหิตไหล กายสั่น อยู่ริกริก
เหงื่อซิกซิก ซมซวน กำสรวลหา
หน้ามืดหวึง จวนจะถึง ทวารา
สาวเครือฟ้า สิ้นชีวาตม์ ขาดใจเอย"