SILA
|
ความคิดเห็นที่ 225 เมื่อ 01 ต.ค. 18, 10:10
|
|
จากนิยายขนาดสั้น ๖ บท
– บทที่ ๑ ลูกศัตรู – บทที่ ๒ คู่สาบาน – บทที่ ๓ อ้ายขวัญฝากลาย – บทที่ ๔ สายน้ำเก่า – บทที่ ๕ เจ้าพ่อบันดาล – บทที่ ๖ อวสานอ้ายลูกทุ่ง
แนวลูกทุ่งไทยร่วมสมัยพ.ศ. ๒๔๗๙ เค้าโครงเรื่องรักนี้มีกรรมของคู่รักจากสองครอบครัวที่เป็นอริกัน (แบบว่า A pair of star-cross'd lovers take their life. - Romeo and Juliet - Shakespeare.) โดยมีฉากหลังคือบางกะปิ เมื่อครั้งที่ยังเป็นย่านชานเมืองพระนคร พื้นที่แลไปเห็นเป็นท้องทุ่งนาเขียวขจี มีลำคลองแสนแสบทอดตัวไหลผ่าน ชาวบ้านยังคงดำรงวิถีชีวิตแบบชนบทไทย เอื้อให้เชิดสามารถเพิ่มเติมสอดใส่ สำแดงความเป็นไทยลงในบทภาพยนตร์ ไม่ว่าจะเป็นขนบธรรมเนียมประเพณี ศิลปะพื้นบ้าน ความเชื่อ,ศรัทธาและค่านิยมเดิม ในขณะเดียวกันก็ยัง ได้สะท้อนภาพสังคมที่เหลื่อมล้ำแตกต่างระหว่างชนบทกับเมืองกรุงที่เปลี่ยนแปลงไปสู่ความเป็นตะวันตกมากขึ้น
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เพ็ญชมพู
|
ความคิดเห็นที่ 226 เมื่อ 01 ต.ค. 18, 11:24
|
|
ตัวอย่าง แผลเก่า ๒๕๒๐
ฟังเสียงไอ้ขวัญแล้วเห็นหน้า 'อารอง' รอง เค้ามูลคดี ฟังเสียงอีเรียมแล้วเห็นหน้า 'ป้าจุ๊' จุรี โอศิริ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 227 เมื่อ 01 ต.ค. 18, 15:25
|
|
อารองให้เสียงขวัญร้องลิเกแบบสบายๆ เพราะว่าอยู่ในสายเลือดจากพ่อ(ฉลาด เค้ามูลคดี) ที่เป็นโต้โผคณะลิเก
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 228 เมื่อ 02 ต.ค. 18, 10:35
|
|
และ ด้วยงานสร้าง,งานกำกับที่พิถีพิถันบรรจง ส่งผลให้หนังไทยลูกทุ่งอย่าง แผลเก่า ๒๕๒๐ ซึ่งแหวกแนว แตกต่างจากหนังไทยในตอนนั้น(คล้ายกับเมื่อครั้งเป็นนิยายแรกพิมพ์เผยแพร่) แลโดดเด่นกว่าหนังไทยเรื่องอื่นๆ คอหนังให้ความสนใจและเมื่อได้ดูแล้วต่างก็ชื่นชอบเต็มอิ่มไปกับเนื้อเรื่อง,บทที่เข้มข้นบันเทิงและงานสร้างที่ดูรู้ว่า ทุ่มเทตั้งใจจริง เกิดกลายเป็นกระแส ส่วนสำคัญอย่างหนึ่งที่ต้องกล่าวถึงไว้ คือ อ.คึกฤทธิ์ ปราโมช ได้เขียนชื่นชมแผลเก่าลงคอลัมน์ในนสพ.สยามรัฐ ว่า ดี ดีมาก และ คอลัมน์จากหน้านสพ.ฉบับนั้นก็ได้ถูกนำมาติดไว้ที่บริเวณหน้าโรงด้วย
ใบปิดมุมขวาบน, ชื่อบริษัท เชิดไชย ภาพยนตร์ คือลายมือของอ.คึกฤทธิ์
คำโปรยด้านล่างลงไป - ในชั่วชีวิตที่ท่านได้ดูหนังมา เคยดูเรื่องไหน? สนุกที่สุด...สะใจที่สุด...เท่า
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
เพ็ญชมพู
|
ความคิดเห็นที่ 230 เมื่อ 03 ต.ค. 18, 10:49
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 231 เมื่อ 03 ต.ค. 18, 14:15
|
|
จากนักประพันธ์ผันมาเป็นทั้งผู้กำกับและเขียนบท, เชิดได้แต่งเติมเสริมใส่เรื่องราวรายละเอียด เพิ่มลงในบทหนัง ทำให้ได้อรรถรสดรามาแบบเข้มขุ่นข้นโคลน ตัวละครที่มีบทบาทน้อยนิดกลับมีบทที่ โดดเด่นลุ่มลึกมากขึ้น และ ด้วยความสามารถในการถ่ายทอดของสองนักแสดงอาวุโสทำให้ฉากจาก นักแสดงสองท่านนั้นสร้างความประทับใจจำมาจนถึงวันนี้
ส. อาสนจินดา สวมบทผู้ใหญ่เขียนพ่อของขวัญคู่อริกับกำนันเรืองพ่อของเรียม ในนิยายแทบไม่มี บทพูดแต่เชิดก็ได้เพิ่มเติมบทสนทนาและบทบาทเพิ่มขึ้นให้สมกับฝีมือระดับศิลปินแห่งชาติ ฉากดรามาตราตรึง เป็นตอนที่ผู้ใหญ่เขียนตัดสินใจทำเพื่อลูกโดยยอมก้มหัวและถึงขนาดอาจจะก้ม ลงกราบเท้ากำนันเรืองเพื่อขอเรียมให้ขวัญโดยยอมแลกกับที่นาของตน ท่ามกลางเสียงหัวเราะเย้ยหยันของ พรรคพวกกำนัน จนแม่เริ่มของเรียม(ที่เขียนบทเพิ่มเติมให้เป็นอดีตคนรักของผู้ใหญ่เขียน) ทนมองดูแบบเงียบๆ อย่างภรรยาใต้มือใต้เท้าสามีไม่ไหวต้องเข้ามาห้ามและบอกให้อดีตคนรักไปเสีย
|
คลิกที่รูปเพื่อขยาย/ย่อ
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 232 เมื่อ 03 ต.ค. 18, 14:17
|
|
และ อีกฉากหนึ่งตอนท้ายเรื่อง เมื่อผู้ใหญ่เขียนถือผ้าไตรวิ่งบอกชาวบ้านด้วยความสุขใจว่า “ไอ้ขวัญจะบวช” แต่แล้วผู้ใหญ่เขียนก็สะดุดล้มลง, ผ้าไตรหลุดกระเด็นตกลงพื้นพร้อมกับเสียงปีนที่ดังขึ้น....
|
คลิกที่รูปเพื่อขยาย/ย่อ
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 233 เมื่อ 04 ต.ค. 18, 10:09
|
|
ศรินทิพย์ ศิริวรรณ เป็นเริ่ม, แม่ของเรียม ไม่มีบทเจรจาในนิยายแต่เชิดได้มีการปรับเพิ่มบทสนทนา และบทบาทเข้มข้นขึ้นเช่นกัน โดยให้แม่เริ่มเป็นอดีตคนรักของผู้ใหญ่เขียน(อีกหนึ่งชนวนของการเป็นอริกัน ดังกล่าวข้างต้น) และเป็นแม่ที่พยายามอย่างยิ่งที่จะปกป้องเรียม เมื่อพ่อเฆี่ยนตีเรียมที่ไปรักชอบพอกับลูกศัตรู แม่พยายามจะเข้าช่วยจึงถูกพ่อฟาดด้วยไม้เรียวไปด้วย สุดท้ายเรียมก็โดนจองจำขังโดยที่แม่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้แต่ร้องคร่ำครวญ
|
คลิกที่รูปเพื่อขยาย/ย่อ
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 234 เมื่อ 04 ต.ค. 18, 10:10
|
|
ฉากสะเทือนอารมณ์พีค เมื่อเรียมกลับจากบางกอกมาเยี่ยมแม่ที่ป่วยหนัก ขณะเดินขึ้นเรือน,เรียมก้มลง หยิบเสื้อที่ขาดวิ่นของแม่ที่ถูกทิ้งอยู่บนลาน เรียมนึกย้อนไปถึงวันนั้นที่ถูกพรากไปบางกอก แม่สวมเสื้อตัวนี้พยายามยื้อยุดอย่างที่สุดแล้วแต่ก็ไม่สามารถ ผ่านมือ,เท้าและไม้ของกำนันเรืองไปช่วยเรียมได้ หลังจากเหตุการณ์คราวนั้นแม่เริ่มก็ตรอมใจและทรุดป่วยลง และ ก่อนลมหายใจสุดท้ายแม่ได้ฝากข้อคิดสะกิดสติเรียมอย่าได้เลือกคู่ครองผิดเพราะเงินอย่างที่แม่พลาดไปแล้ว ทั้งสองฉากจากฝีมือการแสดงชั้นครูของศรินทิพย์ ศิริวรรณ นี้โดยความรู้สึกส่วนตัวแล้ว, สร้างความเศร้า และประทับใจจำยิ่งกว่า
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 235 เมื่อ 04 ต.ค. 18, 10:11
|
|
ฉากตอนจบด้วยความตายของขวัญเรียม (ซึ่งสะเทือนอารมณ์ในระดับหนึ่ง) ที่เชิดดัดแปลงจากนิยาย ให้ความตายของเรียมเป็นการจงใจใช้มีดปลิดชีพตน (คล้ายกับจูเลียตใช้มีดแทงตัวตายตามโรมีโอ) แทนที่จะเป็น ไปตามในนิยายที่เรียมสิ้นใจเพราะ
...เรียมดำน้ำลงไปโดยแรงและรวดเร็ว ปลายมีดซึ่งเจ้าขวัญยังกำอยู่แน่นเมื่อตายสวนคอแทบมิดใบมีด แล้วเธอก็กอดคออ้ายขวัญ หนุ่มลูกบ้านทุ่ง ขาดใจตายอยู่ใต้พื้นแทบตลิ่งรักของเจ้าทั้งสองเมื่อสามปีโน้น
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 236 เมื่อ 05 ต.ค. 18, 10:35
|
|
หอภาพยนตร์ (องค์การมหาชน) ได้รับมอบฟิล์มเนกาทีฟแผลเก่าจากเชิด ทรงศรี มาเก็บรักษาไว้เมื่อ ปี ๒๕๓๑ จากนั้นเมื่อได้นำฟิล์มนี้ออกมาพิมพ์ใหม่ในปี ๒๕๔๙ เพื่อออกฉายในงานเทศกาล Tout à fait Thaï ที่ฝรั่งเศสก็ได้พบว่าภาพเริ่มออกเป็นสีเขียวแสดงถึงการเริ่มเสื่อมสภาพ ถึงปีพ.ศ. ๒๕๕๙ หอภาพยนตร์จึงได้เลือกแผลเก่าเพื่อส่งไปบูรณะเมื่อเดือนกันยายน พ.ศ. ๒๕๖๐ โดยยังคงใช้บริการจากแล็บ L’Immagine Ritrovata ของอิตาลีที่เคยบูรณะเรื่อง สันติ-วีณา ๑ ปีเต็ม การบูรณะฟิล์ม แผลเก่า ฉบับเชิด ทรงศรี ก็ได้สำเร็จลง พร้อมปรากฏสู่สายตาสาธารณชน บนจอเงินอีกครั้งเมื่อเดือนกันยายนที่ผ่านมา
ภาพเปรียบเทียบก่อนและหลังการบูรณะ
สมชายก็ยิงสวนขึ้นสองสามนัดติด ๆ กัน มันล้มฮวบใหญ่ พยายามจะลุกขึ้น แต่แล้วก็ล้มลงอีก เลือดไหลปรี่ ที่ชายโครงและเหนือทรวงอก "เรียม เรียมของพี่เอ๋ย" มันกุมแผลร้องเรียกเจ้าเรียมซึ่งกำลังตกตะลึง "พี่คงตายแน่ ตาย ๆ พี่ต้องตายเพราะ รักเจ้าคนเดียว มานี่เถิด มาจำหน้าพี่ไว้" มันทิ้งมีดลงข้างตัว กวักมือไปทางเรียม เธอผวาเข้าหามัน หวังจะช้อนศีรษะมัน แต่เจ้าขวัญยกมือห้าม "อย่าต้องตัวพี่เลย เรียม พี่กำลังจะสั่งเจ้าไปถึงพ่อแก บอกพ่อแกว่า พี่จะลาไปก่อน ยัง พี่ยังไม่ ตาย ที่นี่ไม่ใช่ที่ตายของเรา โอ๋ เรียม เจ้าฆ่าพี่แท้ เจ้าฆ่าผัว เรียมเอ๋ย เจ้าฆ่าผัวของเจ้าด้วยมือคนอื่น พี่รักเจ้าด้วยใจซื่อ แผลเก่าของพี่ เป็นแผลรักแผลรอ เรียมเอ๋ย อีเรียม ๆ แผลใหม่นี้เป็นแผลจากของกูเพราะมึงชัง" มันหยุดพูด ฝืนมานะด้วยใจทรหด อดทน ลุกชันเข่า หยิบมีด เดินโซซัดโซเซ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 237 เมื่อ 05 ต.ค. 18, 10:37
|
|
วิญญาณรักทั้งสองดวงของแม่เรียมและนายขวัญคงขึ้นล่องและดำผุดดำว่ายอยู่ทุกฤดูน้ำหลากกันอย่างแสนสำราญ สถิตเสถียรเป็นเจ้าแม่แห่งความรัก เจ้าพ่อแห่งลำน้ำทุ่งท่าของบางกะปิ อยู่ตลอดกาลนาน
|
คลิกที่รูปเพื่อขยาย/ย่อ
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 238 เมื่อ 09 ต.ค. 18, 09:29
|
|
แผลเก่า ๒๕๒๐ ฉบับบูรณะใหม่คืนจอที่โรงหนัง สกาลา เมื่อ ๒๐ กันยายน ที่ผ่านมา
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 239 เมื่อ 09 ต.ค. 18, 09:30
|
|
(สรพงษ์ ชาตรี) ขวัญ วันนี้,ที่ไร้เรียมเคียง (เรียม - นันทนา เงากระจ่าง ปัจจุบันอาศัยอยู่ในอเมริกา)
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|