เรือนไทย

มะลิซ้อนซ่อนรักอยู่ในอก
รักร้างจบช้ำฟกอกกลัดหนอง
คิดจะปลิดสุมาลย์ทิพย์ที่หมายปอง
กลับพาลต้องพลาดพลั้งระกำใจ

เจ้ามิเคยเห็นค่าของความรัก
เจ้ามิเคยรู้ว่ารักนั้นยิ่งใหญ่
รักนิรันดร์เจ้าไป่รู้เป็นเช่นไร
ทั้งที่ข้าฯมอบใจให้ทั้งดวง

ฤาว่าเจ้ากมลบอกมืดสนิท
ฤาว่าเจ้ามิคิดจะไข่วคว้า
ฤาว่าเจ้ามีคนจองกมลา
จึ่งมิเคยเห็นค่ารักข้าฯเลย

แสนเสียดายอาลัยหวนชวนโศกซึ้ง
รักตราตรึงแนบสนิทเสน่หา
ไม่อาจตัดใยรักมัดอุรา
พร่ำโศกาตรอมตรมขมขื่นใจ

ชีวิตนี้ไยจึงอาภัพนัก
เมื่อแรกรักก็มิเคยจะสมหวัง
รักครั้งแรกครั้งสุดท้ายช่างน่าชัง
ไม่ขอหวังรักจากใครอีกแล้วเอย

รักอย่างไรจึงได้แต่พร่ำป่าว
ไม่เคยเฝ้าเช้าเย็นมิเห็นหน้า
แอบแต่ไกลส่งใจอย่างไรนา
จดหมายมาก็ไม่มีสักทีเลย

อยากจะรักจงเพียรเฝ้าทั้งเช้าสาย
อยากจะรักอย่าวายว่างสเน่หา
อยากจะรักต้องหาญบ้างเป็นบางครา
อยากจะรักต้องบ้าเป็นบางที

ไม่ลงทุนลงแรงแล้วแกล้งรัก
ไม่สมัครใจด้วยม้วยเป็นผี
ไม่อยากตอบกลับไปเป็นพิธี
ไม่อยากมีความรักกับสายลม

จงอาภัพไปเถอะชีวิตนี้
จงยินดีอยู่เดียวจึงเหมาะสม
ผู้ใดปลงใจด้วยคงระทม
รักกับลมกับฟ้าดีกว่าเอย

อันความรัก คืออะไร ใคร่ขอถาม
โปรดตอบตาม ความจริง ทุกสิ่งเห็น
มีนิยาม รักหรือไม่ ไม่จำเป็น
หลายคนเห็น ว่ารัก ยากเข้าใจ
รักของแม่ รักของพ่อ ก็ความรัก
เฝ้าฟูมฟัก เป็นรัก อันสดใส
รักแบบนี้ ไม่มี น้อยลงไป
เสมอต้น เสมอปลาย ไม่มีเลือน
รักของเพื่อน สนิท มิตรสหาย
รักไม่คลาย รักด้วยใจ หาใดเหมือน
ถึงกาลผ่าน ต่อวันวาน มิลืมเลือน
รักของเพื่อน เหมือนน้ำทิพย์ หยิบมาโปรย
รักต่างเพศ เพิ่มกิเลส ให้หวลหอม
รักสุกงอม เข้าไคล ใจให้โหย
ถ้ารักเล่น ไม่กี่วัน พลันร่วงโรย
ร้องโอดโอย แบบคุณ รังสิมัน
จงตรองดู ให้รู้เท่า อย่าเมารัก
จะประจักษ์ ว่ารักใด ไม่แปรผัน
จงมองดู ก็คงรู้ ไม่นานวัน
จะชื่นบาน ในรัก สุขนักเอย

รักซ่อนซ้อนเงี่อน เพื่อนทรยศ
ผิดอารมณ์หรือป่าวเนี่ยวุ้ย!!!!

ขออนุญาตออกความเห็น
คุณรังสิมันคะ  คุณแต่งกลอนได้ดี  มีแววว่าจะเอาดีทางนี้ได้
ดิฉันจึงขอให้แต่งให้ถูกต้องตามฉันทลักษณ์อีกสักนิด คือมีสัมผัสระหว่างบท  

ไม่ได้ยากอะไรเลย สำหรับฝีมืออย่างคุณ
เป็นประโยชน์ถ้าคุณจะส่งเข้าประกวด หรือส่งลงในนิตยสารต่างๆ
จะได้ถูกต้องตามหลักการแต่งและมีโอกาสได้ลง

อย่างในสกุลไทย ผู้ควบคุมคอลัมน์จะเคร่งครัดเรื่องความถูกต้อง  นอกเหนือจากความไพเราะค่ะ

"ภิกษุณีวาสิฏฐี จงฟัง กระทำในใจ รับโอวาทของเราด้วยดี ...
... ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์"
"เท่านั้นหรือ พระพุทธเจ้าข้า?"
"เท่านั้น พอแก่การย์แล้ว"

...มั่วจากความจำโดยไม่ได้เปิดหนังสือตรวจสอบครับ มาจากเรื่อง กามนิต-วาสิฎฐี ตอน "โอวาทอย่างง่ายๆ"  ครับ

ขอบคุณมากๆครับคุณเทาชมพู  ผมยังไม่เคยแต่งให้ตรงฉันทลักษณ์สักที   ชอบแต่งแบบกลอนเปล่ามากกว่า แต่ก็จะพยายามแต่งให้ถูกฉันทลักษณ์ตามที่คุณแนะนำนะครับ
.......................................................................
เดี๋ยวผมจะไปเล่นวิกลิเกของคุณมั่ง

แบบนี้
ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว
ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว
ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว
ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว
ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว
ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว ดาว
พระจันทร์
ก็เห็นได้รางวัลมาแล้วนะครับ