เรือนไทย

ได้เห็นการตอบแบบลงรายละเอียดของแต่ละท่านในเรือนไทย ก็เลยกล้าถามค่ะ ว่าในอดีตช่วงที่เพิ่งสร้างอาคารริมถนนราชดำเนินกลางเสร็จใหม่ๆเคยเกิดกรณีอาคารถล่มหรือไม่คะ

คุณพ่อของดิฉันเป็นคนต่างจังหวัดเข้าไปเรียนหนังสือที่กรุงเทพเมื่อประมาณเจ็ดสิบปีที่แล้ว เล่าว่า วันแรกที่ไปถึงไปพักที่วัดมหาธาตุ วันรุ่งขึ้นอาคารใหม่ก็ถล่ม เสียงดังสนั่นมาก ก็เลยไม่แน่ใจว่าเคยมีกรณีอย่างนี้หรือไม่ (ไม่แน่ใจเรื่องปี พ.ศ.ค่ะ น่าจะเป็นช่วงปี 248X เพราะขณะนี้คุณพ่ออายุ 88 ปี)

ขออนุญาตถามต่ออีกเรื่องด้วยนะคะ  คุณแม่สมัยสาวๆก็เข้าไปเรียนตัดเสื้อโดยมีที่พักอยู่ในโรงเรียนสอนตัดเสื้อแถวอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ที่เรียนคืออาคารมุมอนุสาวรีย์ด้านที่ตรงข้ามกับโรงเรียนสตรีวิทยา ตอนนี้เป็นอะไรก็ไม่ทราบค่ะ ดิฉันไม่ค่อยได้เข้ากรุงเทพ ต้องระบุแบบภาพที่จำได้ว่า มีอาคารภัตตาคารศรแดง  มีอาคารที่เคยเป็นที่ทำการบริษัทเมืองโบราณ  มีโรงเรียนสตรีวิทยา และก็มีอาคารที่คุณแม่ดิฉันพูดถึงนี่ละคะ อยากทราบว่าอาคารนั้นเป็นอาคารของใคร มีประวัติยังไงคะ

อารมณ์ถามเรื่องสมัยคุณพ่อคุณแม่นะคะ ต้องมาถามแถวนี้เพราะเวลาถามคุณพ่อก็ไม่ได้รายละเอียดมากนัก คุณแม่ก็ไม่อยู่ให้ถามแล้วค่ะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ

เคยมีตึกถล่มจริงค่ะ
เป็นตึกหลังเดิมตรงหัวมุมสี่แยกคอกวัว   อยู่มุมตรงข้ามคนละฝั่งกับตึกธนาคารออมสิน   เคยยุบตัวพังลงมาในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ว่ากันว่าเป็นเพราะคอรัปชั่นกินอิฐกินหินกินทรายกินเหล็กกันในการก่อสร้าง  ทำให้ตึกทานน้ำหนักไม่พอจึงทรุดตัวพังลงมา
ตึกนี้ต่อมาได้รื้อและสร้างขึ้นใหม่เป็นสถานีวิทยุ ททท.ของบริษัทไทยโทรทัศน์ ต่อมาถูกประชาชนและนักศึกษาเผาในวันที่ 14 ตุลาคม 2516  จึงกลายเป็นที่ดินว่างๆ
หลายปีต่อมากลายเป็นที่ตั้งซุ้มขายสลากกินแบ่ง   ปัจจุบันคือที่ตั้งอนุสรณ์สถาน 14 ตุลา ค่ะ

ส่วนร.ร.สอนตัดเสื้อ ดิฉันไม่ทราบ  แต่จากที่คุณบรรยายมา น่าจะเป็นบริเวณร้านอาหารวิจิตร ในปัจจุบันละมังคะ
ต้องรอผู้รู้มาตอบค่ะ

ที่ถูกต้องคือ อาคารคณะกรรมการตรวจสอบและติดตามผลการปฏิบัติราชการ (กตป.)


(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ที่ถูกต้องคือสี่แยกคอกวัวตรงนี้เคยเป็นที่ทำการของสถานีวิทยุ ท.ท.ท. บริษัทไทยโทรทัศน์ มาก่อนจะเป็นที่ทำการกตป.

ถูกต้อง  :-[

บริษัท ไทยโทรทัศน์ จำกัด  ตั้งเป็นทางการ  เมื่อ ๑๐ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๙๕

ภาพมุมสูงสี่แยกคอกวัว ก่อน 2500

เจ้าของกระทู้คงจะถามถึงบ้านหลังนี้ ปัจจุบันยังอยู่ครับ

ถ้ามองจากถนนรอบอนุสาวรีย์ ก็จะพบว่ามีบ้านอีกหลังหนึ่งอยู่ด้านหลัง

ถ้ามองจากภาพถ่ายทางอากาศของ Hans โรงเรียนสตรีวิทยาจะอยู่ทางมุมซ้าย โรงเรียนที่ถามถึงจะอยู่ทางมุมขวา

ขอบคุณทุกท่านที่มาตอบให้นะคะ  เรื่องตึกถล่มหายข้องใจกันไป ภาษาใต้แถวนี้เรียกว่า "หวางไป" ค่ะ   :D

ส่วนภาพที่ลุงไก่โพสต์ให้ดู ตัวเองไม่ทราบข้อมูลอะไรเลยค่ะ ไม่ทราบว่าเป็นอาคารหลังไหนแน่ เพียงแต่คุณแม่เคยบอกว่าอยู่หัวมุมพอดี และเป็นโรงเรียนที่มีที่พักให้นักเรียนต่างจังหวัดพักที่โรงเรียนได้ เคยถามคุณพ่อว่าชื่อโรงเรียนอะไรก็จำไม่ได้ บอกแต่ว่าสมัยนั้นย่านนั้นจะมีโรงเรียนสอนตัดเสื้อผ้าสอนทำผมหลายแห่ง มีที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งชื่อ "ลีฟวิ่ง" แต่โรงเรียนนี้ไม่ใช่ลีฟวิ่งค่ะ

เคยเห็นรูปถ่ายที่คุณแม่กับเพื่อนๆไปเดินเล่นกันแถวอนุสาวรีย์แล้วก็นั่งถ่ายรูปกันเป็นกลุ่มบนลานอนุสาวรีย์ ตอนเห็นรูปครั้งแรกตอนเด็กๆก็ถามว่าแล้วเดินข้ามถนนไปได้ยังไงคะ เพราะสมัยเรารถวิ่งกันขวักไขว่แล้ว ยุคนั้นถนนโล่ง เดินกันสบาย เย็นๆก็ไปเดินเล่นกัน

(http://www.khaosod.co.th/view_resizing_images.php?filename=news-photo/khaosod/2012/11/p0104091155p1.jpg&width=360&height=360)

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า หลังจากพ.ต.อ.ประเวศน์และเจ้าหน้าที่พฐ. เดินทางไปถึงบริเวณหน้าบ้านหลังดังกล่าว พบว่าประตูใหญ่หน้าบ้านซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามโรงเรียนสตรีวิทยาถูกปิดล็อกคล้องกุญแจด้านใน และไม่มีใครอยู่ในบ้าน ซึ่งบ้านหลังดังกล่าวมีอายุกว่า ๑๐๐ ปี มีเนื้อที่ประมาณ ๑ ไร่ ภายในมีสิ่งปลูกสร้างแยกเป็น ๓ ส่วน โดยด้านหน้าเป็นลานกว้าง ลึกเข้าไปประมาณ ๑๐ เมตร เป็นที่ตั้งของบ้านไม้โบราณหลังใหญ่สูง ๒ ชั้น ฝั่งขวาเป็นเรือนไม้โบราณหลังเล็ก และฝั่งซ้ายลานจอดรถ

เมื่อสอบถามผู้ที่อาศัยอยู่บริเวณใกล้เคียง บอกว่า เจ้าของบ้านไปอยู่ต่างประเทศนานแล้ว ปัจจุบันมีลูกหลานเข้ามาอาศัยดูแลแทน

จาก ข่าวสด (http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROd01ERXdOREE1TVRFMU5RPT0=)

คุณนกลองสอบถามคุณพ่อดูว่า บ้านหลังนี้เคยเป็นโรงเรียนสอนตัดเสื้อหรือเปล่า  ???

แฮ่...คุณพ่อก็ไม่ทราบค่ะ ไม่ได้พบกันตอนที่เรียนที่กรุงเทพค่ะ พบกันตอนที่กลับใต้ไปแล้วทั้งคู่ สมัยที่ตัวเองเรียนที่กรุงเทพก็ผ่านอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยกับคุณแม่บ่อย พี่สาวก็เรียนที่สตรีวิทย์ แต่พวกเราไม่ได้เคยชี้กันไปตรงๆว่าตึกไหน หรือชื่อโรงเรียนอะไร (แล้วก็มาอยากรู้ตอนไม่มีคุณแม่ให้ถาม อืมม์  :-[ )

ถนนราชดำเนินยุคคุณพ่อคุณแม่ของคุณเจ้าของกระทู้

ร้านหนังสือริมขอบฟ้า ของบริษัทเมืองโบราณจำกัด อยู่ทางฝั่งภัตตาคารศรแดง โดยมีถนนดินสอคั่นอยู่
อาคารด้านข้างคือโชว์รูมของบริษัทธนบุรีประกอบรถยนต์จำกัด ตัวแทนจำหน่ายรถเมอร์ซีเดซเบ๊นซ์

บ้านเมืองสมัยก่อนดูสะอาดสอ้าน  โปร่งโล่งตา  ขนาดในเมืองอย่างถนนราชดำเนินก็ยังเป็นบ้านเรือนหลังๆ กระจายๆ กัน  แต่ละหลังคงเหมือนบ้านที่อยู่หน้า รร. สตรีวิทย์ ตาม คห. ๖  นะคะ  หลังนั้นถ้าบูรณะปรับปรุงคงสวยเด่นมาก

เคยเดินจากอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยไปศาลาว่าการ กทม. ที่ตอนนี้สองฝั่งเป็นตึกแถว  แต่บางช่วงมองผ่านช่องว่างระหว่างตึกแถวเข้าไปเหมือนด้านหลังก็ยังเป็นบ้านไม้โบราณอยู่  ดูบรรยากาศในนั้นร่มรื่น นิ่งสงบ อย่างกับมองทะลุมิติย้อนอดีตไปเลยค่ะ

รูปใน คห. ๕ มุมขวาล่าง เป็นบ้านหรือวัดคะ  ดูแล้วเหมือนเป็นบ้านสวยๆ อยู่ ๑ หลัง  ส่วนด้านล่างลงมาคล้ายจะมีหลังคาแหลมๆ  

(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5905.0;attach=46828;image)

สงสัยอธิบายผิด  ต้องเป็นมุมซ้ายล่าง   :-[


เหมือนถนนที่ผ่านด้านข้างของบ้านคือถนนข้าวสารใช่ไหมคะ

รอคุณ siamese คุณลุงไก่หรือคุณ visitna มาอธิบายค่ะ

มุมซ้ายล่าง ถนนข้าวสารแน่นอนครับ
มุมขวาล่าง เคยเดินผ่านแต่ไม่ได้สังเกต คิดว่าบ้านหลังนั้นยังอยู่นะครับ คงจะเป็นหลังนี้

ถ้าเป็นบ้านหลังคาแหลมๆ คล้ายวัด วันนี้กลายเป็น Guest House ไปแล้วครับ

ขออนุญาตนำข้อเขียนของ ณ เพ็ชร์ภูมิเกี่ยวกับตึกหัวมุมสี่แยกคอกวัวถล่มในคืนหนึ่งของปี 2485 ท่านได้เล่าว่า

...สัก 3 ทุ่มคืนหนึ่ง เราได้ยินเสียงโครมครืนสนั่นมาจากฝั่งพระนคร ทั้งที่ไม่มีหวอ เสียงนั้นดังอยู่ค่อนข้างนาน ไม่รู้ว่าอะไร เช้าขึ้นจึงรู้จากกรมข่าวลือว่า

   ตึกที่กำลังก่อสร้างตรงหัวมุมสี่แยกคอกวัวที่เป็นถิ่นขายล็อตเตอรี่เดี๋ยวนี้ถล่มทลายลงมา
      เป็นตึกถล่มครั้งแรกในกรุงเทพฯ มีคนงานตายหลายคน ตอนสายเราข้ามฟากมาดู เพราะบ้านเพื่อนคนที่ม้วนผมเป็นหลอดสวยให้ฉันวันรับปริญญา

   อยู่เยื้องกับตึกนี้ ยังได้กลิ่นตุๆจากซากศพที่ฝังอยู่ใต้กองอิฐหินดินปูนตรงนั้น

       นับเป็นแหล่งอาถรรพ์แห่งแรกบนถนนราชดำเนินกลาง...



   จาก เนื้อนาบุญแห่งชีวิต ณเพ็ชร์ภูมิ ....ที่อยากลืมกลับจำ ที่อยากจำกลับลืม

คุณใหญ่ นภายน เล่าถึงเรื่องนี้ในบทความเรื่อง ถนนราชดำเนินในความทรงจำ (http://www.muangboranjournal.com/modules.php?name=Sections&op=printpage&artid=35)

ย้อนลงไปอีกนิดก็ถึงสี่แยกคอกวัว ตอนนั้นยังไม่มีอนุสาวรีย์ ๑๔ ตุลา ตึกตรงนั้นปรากฏว่าพอสร้างแล้วพัง และพอพังแล้วก็สร้าง นั่นแหละมีตึกใหญ่เป็นห้างสรรพสินค้าของทางราชการ มีชื่อย่อว่า อ.จ.ส. ต่อมาชั้นบนของตึกนี้เป็นที่ตั้งของสถานีวิทยุ ท.ท.ท. ดำเนินงานโดยคุณจำนง รังสิกุล และคุณสมจิตร สิทธิไชย สมัยนั้นภาคบ่ายมีทายปัญหาและการบรรเลงดนตรีของคณะสุนทราภรณ์ ทุกเสาร์ – อาทิตย์

ตึกนี้มาถูกเผาเมื่อคราว ๑๔ ตุลาคม ๑๖ ราบเรียบไปตามระเบียบอีกแห่งหนึ่ง

อ.จ.ส. ย่อมาจากอะไรหนอ  ???

องค์การจัดซื้อและขายสินค้า

รูปแบบคือห้างสรรพสินค้าธรรมดาๆ ดำเนินการโดยข้าราชการเพื่อแข่งกับเอกชน ขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่า แต่ผลประกอบการขาดทุนยับเยิน ต้องเจ๊งไปในเวลาสั้นๆไม่กี่ปี

ตึกพิพิธภัณฑ์สินค้า อยู่ตรงไหนครับ อา NAVARAT.C

ขอบพระคุณท่านผู้อาวุโส

องค์การจัดซื้อและจำหน่ายสินค้า

ชาตะ (http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2497/A/020/553.PDF) พ.ศ. ๒๔๙๗   มรณะ (http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2503/A/020/3.PDF) พ.ศ. ๒๕๐๓  ;)

ต่อมาเป็นศูนย์พณิชยกรรม (ศูนย์แสดงสินค้า)ของกรมพาณิชย์สัมพันธ์ สี่แยกคอกวัวด้านซ้าย ฝั่งบางลำพูครับ ณ วันนี้ยังเป็นหรือเปล่าไม่ทราบเหมือนกัน

ปัจจุบันคือ ศูนย์บริการออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์  ;D

 แล้วแหล่งอาถรรพ์แห่งที่สองบนถนนราชดำเนินกลางล่ะ ใช่แถวเชิงสะพานผ่านฟ้าหรือปล่าว? ที่มีการปะทะกันจนเสียชีวิตผู้กล้าไป ๔ ศพเมื่อตอนบ่ายวันนี้

 ดูเหมือนในเรือนไทยเคยพูดถึงพื้นที่อาถรรพ์บริเวณนี้แถวๆศูนย์สังคีตศิลป์ไว้ด้วย

 เมื่อเร็วๆนี้คุณลุงไก่ยังเอาภาพโบราณบริเวณเชิงสะพานผ่านฟ้าสมัยต้นร.๕ มาให้ดู รูปที่เห็นทั้งกำแพงเมือง ประตูเมือง และป้อมมหากาฬด้วย

อ่านประวัติที่ดินผืนนี้แล้วก็ไม่สู้จะน่ากลัวอะไร แต่มีเรื่องเล่าอีกเรื่องหนึ่ง จริงเท็จประการใด ไม่ยืนยัน

"มิตร" สนใจที่ดินว่างเปล่าเชิงสะพานผ่านฟ้า อยู่ตรงข้ามกับโรงหนังเฉลิมไทย (ปัจจุบันคือ ธนาคารกรุงเทพ สาขาผ่านฟ้า) เล็งไว้สร้างโรงหนัง..สำหรับฉายหนังไทยโดยเฉพาะ ไม่ต้องรอคิวให้หนังฝรั่งฉายก่อน มิตรชอบมากถึงขนาดขับรถไปจอดไว้ตรงภูเขาทอง แล้วเดินข้ามถนนไปยืนดูที่ดินแปลงนี้ ท่ามกลางประชาชนแห่กันมาดูตัวพระเอกมิตร

ที่ดินมีขนาด ๕๑๔ ตารางวา เป็นของบริษัทไทยเอ็นจิเนียริ่ง ประกาศขาย ๗ ล้านบาท ประกาศขายมา ๗ ปี ไม่มีใครซื้อ เพราะ...เจ้าของดั้งเดิมอยู่มาหลายชั่วอายุคน สุดท้ายลูกระเบิดลงโดนตัวบ้านในสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ มีคนตาย! เจ้าของย้ายไปที่อื่น แล้วตรงนี้ปลูกบ้านให้คนอื่นเช่า คนที่มาเช่าก็มักจะมาเสียชีวิตที่นี่ จนธุรกิจบ้านเช่าล้มเลิกไป แม้แต่ขอทานที่มาหลบพักอาศัย ยังมานอนตายไปเองบ่อย ๆ จนไม่มีใครอยากยุ่งเกี่ยวกับที่ดินผืนนี้

ที่ดินเป็นรูป ๓ เหลี่ยมชายธง อยู่บนทาง ๓ แพร่ง เป็นที่ดินมีสะพานคร่อม คนโบราณถือว่า เป็นกาลกิณี..อย่าไปยุ่งเกี่ยว แต่..พระเอกมิตร ตัดสินใจซื้อ!

ข้อมูลจาก หนังสือ "มิตร ชัยบัญชา ความหมายแห่งชีวิต" โดย อิงคศักย์ เกตุหอม (https://www.facebook.com/permalink.php?id=130660513618323&story_fbid=154448678032186)

(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=3636.0;attach=16066;image)

(http://ptcdn.info/emoticons/mao_investor/mao54.png)

ภาพขยายบ้านเดิมของหลวงราชดรุณรักษ์ (ม.ร.ว.สอาด  อิศรเสนา) ถ่ายโดยวิลเลียมฮันท์ ถ่ายไว้เมื่อ พศ. ๒๔๘๙ หลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ จากข้อมูลด้านบนแสดงว่า เป็นบ้านเช่าแล้ว

มาดูบ้านหลังที่ยังอยู่บ้าง บนถนนพระสุเมรุ

ตึกแถวสองชั้นที่อยู่หน้าบ้านหลังนี้ในวงกลม ก็ยังอยู่ เป็นร้าขายกาแฟโบราณไปแล้ว

ตึกที่ถล่มคือตึกนี้ใช่หรือไม่??

ตอบว่าไม่ใช่ครับ ในภาพตึกหมายเลข ๑ เคยเป็นที่ตั้งหน่วยงานกรมพาณิชย์สัมพันธ์ อาคารที่ถูกเผา คือตึกหมายเลข ๒ ครับ

ขอบคุณครับลุงไก่

เมื่อคืนไปอ่านเรื่องการสร้างตึกริมราชดำเนิน ในศิลปวัฒนธรรมเล่มเก่า

อ่านไปจับใจความไม่ค่อยได้ ทั้งที่คนเขียนเตรียมเรื่องอย่างดี

แต่เขียนไม่ได้รายละเอียดเท่าที่ควร

ไปสัมภาษณ์คุณเฉลิม เชี่ยวสกุลซึ่งเป็นผู้จัดการบัญชี สนง ทรัพย์สินฯ

ที่เป็นผู้ลงทุนในโครงการนี้(สร้าง 15 ตึก เงินลงทุนสิบล้านบาทในสมัยนั้น พศ2480)

สถาปนิกคือ คุณหมิว อภัยวงศ์ สถาปนิก  ที่จบจากฝรั่งเศส 

ตึกที่ถล่มคือตึกริมแยกคอกวัว(อ่านแล้วไม่เข้าใจว่าตึกอันไหน)

สร้างโดยบริษัทคนไทย ชื่อคล้ายๆ กาฬวรรณดิศ สร้างเสร็จแล้วรอตกแต่งภายใน

ตึกพังลงมาตอนกลางคืน มีพวกสามล้อที่ไปแอบนอนในตึก    ตายไปหลายคน

เมื่อสอบสวนพบว่าเกิดจากดินอ่อน ทรุดตัว  ไม่ใช่เพราะปูนหรือเหล็กผิดขนาด

ครั้งหลัง สร้างใหม่โดย บ.คริสเตียนนี่ฯ

ขอกลับมาแจ้ง่ความคืบหน้าเกี่ยวกับโรงเรียนสอนตัดเสื้อที่ราชดำเนินทีได้ถามไว้นะคะ ข้องใจมากว่าคุณแม่เรียนที่ไหนแน่ ก็ได้พยายามสอบถามกลับไปที่คุณป้าพี่สาวของคุณแม่ ในที่สุดทราบว่าชื่อร้าน"เมธา"ค่ะ สมัยนั้นคงมีสาวๆมาเรียนกันมาก พี่สาวเล่าว่า เพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งของคุณแม่คือ คุณป้าสนุ่น เทียนทอง พี่สาวของคุณเสนาะ เทียนทอง ก็มาเรียนอยู่ด้วยกัน คุณแม่ได้ไปเยี่ยมที่อำเภอวัฒนานครก่อนจะเสียชีวิตอีกไม่กี่ปีต่อมาค่ะ โดยทั้งคู่ไม่ได้เจอกันมาประมาณหกสิบปี แต่ต่างคนต่างก็จำความหลังสมัยก่อนกันได้!

ส่วนร้าน Living ที่คุณพ่อเล่าให้ฟังว่าเป็นโรงเรียนสอนตัดเสื้อชื่อดังในอดีต ค้นได้ว่า อาจารย์ปกรณ์ วุฒิยางกูร "ครูสอนตัดเสื้อ" ระดับตำนานของเมืองไทย ได้ย้อนความหลังให้ฟัง คัดมาจากสกุลไทยออนไลน์ค่ะ

"ความรู้สึกอยากเรียนมันเกิดขึ้นมาเอง เหมือนคนอยากเป็นหมอก็อยากจะเป็น ผมอยากเป็นช่างเสื้อ ชอบออกแบบ ผมทำเสื้อผ้าเป็นตั้งแต่ ม.๓ เมื่อก่อนจะมีร้านหนึ่งชื่อร้าน Living เป็นโรงเรียนสอนตัดเสื้อของแม่ชีฝรั่งอยู่แถวบางขุนพรหม เป็นโรงเรียนสอนตัดเสื้อโรงเรียนแรกๆที่พวกแหม่มสอน ก็ไปขอเขาเรียน เขาก็ไม่รับ เพราะเราเป็นผู้ชาย เราก็ขอเขา ขอเรียนตอนเย็น จนเขาสงสารก็เลยสอนให้ สมัยนั้นสร้างแบบกันบนหนังสือพิมพ์บ้าง ไม่มีกระดาษสร้างแบบเหมือนสมัยนี้ แล้วก็สมัยก่อนไม่ค่อยมีคัตติ้ง ง่ายๆ แบบแส็คง่ายๆแล้วก็ค่อยๆพัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆ แบบเสื้อเราก็ดูแบบจากต่างประเทศเป็นหลัก จากฮอลลีวู้ด ฝรั่งเศส ดีไซเนอร์ก็ไม่มี เพราะว่าพูดกันตามตรง คนไทยจะรับจากเมืองนอกทั้งนั้น ออกแบบให้ตาย เขาก็ต้องเอาแบบของนอกมาใช้"
http://www.yingthai-mag.com/?q=magazine/%E0%B8%9B%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B9%8C-%E0%B8%A7%E0%B8%B8%E0%B8%92%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%B9%E0%B8%A3

แนบรูปในกล่องเก็บภาพของที่บ้านค่ะ ไม่มั่นใจว่าเป็นรูปของคุณพ่อหรือคุณแม่ เพราะถ้าเป็นเพื่อนคุณแม่ก็จะมีแต่สาวๆอยู่กันเป็นกลุ่ม แต่ก็คงเป็นรูปสมัยนั้นค่ะ :)

ลักษณะของกระดาษอัดภาพแบบนี้ นิยมกันในช่วง พ.ศ. ๒๔๙๐-๒๕๐๐ ฟิลม์ถ่ายภาพจำได้ว่าเรียกขนาดฟิล์มเบอร์ ๑๒๐ ในยุคแรกฟิล์มไม่ได้อยู่ในกลักฟิล์ม แต่จะม้วนอยู่รอบแกนฟิล์มและจะมีกระดาษสีดำทาบมากับฟิล์ม การใส่ฟิล์มก้ต้องค่อยๆ คลายฟิล์มออกมา สอดปลายกระดาษเข้าแกนเปล่าอีกด้านหนึ่ง ปิดฝาหลังกล้องให้สนิทแล้วค่อยๆ หมุนแกนให้ฟิล์มเลื่อนไป

บนฝาหลังกล้องจะมีช่องเล็กๆ สำหรับมองตัวเลขลำดับภาพของฟิล์มบนหลังกระดาษห่อฟิล์ม โดยปกติฟิล์ม ๑ ม้วน จะจัดมาให้ถ่ายได้ ๑๒ ภาพพอดี พอถ่ายหมดม้วน ก็หมุนแกนด้านแรกกลับให้หมด ถอดฟิล์มไปส่งร้านให้ล้างและอัดภาพ .. บรรดาตากล้องมือใหม่มักไม่กล้าถอดฟิล์มเอง ก็จะเอากล้องไปที่ร้านช่วยถอดฟิล์มให้

 

ดูภาพถนนราชดำเนิน พศ 2497

เล่าเพิ่มเติมอีกหน่อย .. ผู้ใหญ่ที่ไม่ใช่กำนันเคยเล่าให้ฟังว่า แต่เดิมพื้นที่ตรงนี้เคยเป็นหนองน้ำ เมื่อสร้างตึกคงจะไม่ได้ถมดินและบดอัดให้แน่นเสียก่อน ตึกสมัยนั้นก็ไม่ได้ใช้เสาเข็มคอนกรีตยาวเหมือนสมัยนี้ ส่วนใหญ่จะใช้เสาเข็มไม้ยาวสักประมาณ ๔-๖ เมตร ตอกปูพรมลงไปตรงฐานเสาตึกและตามแนวคานคอดินของตึก คะเนตามประสบการณ์ว่าคงรับน้ำหนักของตึกได้ เมื่อเสาเข็มตอกจมอยู่ในดินอ่อนดินเลนไม่ใช่ดินแข็งเหมือนกับบนพื้นดินปกติ ก็ทำให้กลุ่มเสาเข็มไม่สามารถรับน้ำหนักได้

เมื่อก่อสร้างอาคารไปถึงจุดหนึ่งที่น้ำหนักของอาคารถ่ายลงเสาเข็มเกินกว่าที่เสาเข็มจะรับน้ำหนักได้ ตึกก็เลยพังลงมา .. ผู้ใหญ่เล่าว่าตึกยุบลงไปในดินทั้งหลัง ไม่ใช่ทลายล้มลงมาทางด้านข้าง ไม่ใช่การคอรัปชั่นกินหินกินปูนกินเหล็กครับ ส่วนเรื่องอาถรรพ์ของที่ตรงนี้นั้นไม่มีข้อมูลครับ

ตึกที่ถล่มจากการสร้างครั้งแรก คือ ตึก ททท

จากข้อเขียนลุงใหญ่ นภายน

"ย้อนลงไปอีกนิดก็ถึงสี่แยกคอกวัว ตอนนั้นยังไม่มีอนุสาวรีย์ ๑๔ ตุลา ตึกตรงนั้นปรากฏ
ว่าพอสร้างแล้วพัง และพอพังแล้วก็สร้าง นั่นแหละมีตึกใหญ่เป็นห้างสรรพสินค้าของทาง
ราชการ มีชื่อย่อว่า อ.จ.ส. ต่อมาชั้นบนของตึกนี้เป็นที่ตั้งของสถานีวิทยุ ท.ท.ท. ดำเนิน
งานโดยคุณจำนง รังสิกุล และคุณสมจิตร สิทธิไชย สมัยนั้นภาคบ่ายมีทายปัญหาและ
การบรรเลงดนตรีของคณะสุนทราภรณ์ ทุกเสาร์ – อาทิตย์

ตึกนี้มาถูกเผาเมื่อคราว ๑๔ ตุลาคม ๑๖ ราบเรียบไปตามระเบียบอีกแห่งหนึ่ง"

ตอบอย่างไม่แน่ใจนะคะ
4 ด้านของอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ไล่จากด้านร้านศรแดง (เมธาวลัย ศรแดง) ตามเข็มนาฬิกาไปเป็นร้านขายหนังสือริมขอบฟ้า (เมืองโบราณ) ขึ้นไปเป็นร้านแมคโดนัลด์ แต่ก่อนเป็นบาร์ชื่อ อเล็กซานดร้า แห่งสุดท้ายซึ่งอยู่ตรงข้ามโรงเรียนสตรีวิทยา ซึ่งคุณ Singing Blue Jay เอ่ยถาม น่าจะเป็นตึกที่ปัจจุบันเป็นร้านอาหาร Side Walk ก่อนหน้าหลายปีเป็นร้านอาหารวิจิตรมาลี  ก่อนจะเป็นร้านอาหารเป็นร้านดอกไม้ ถ้าจะเป็นโรงเรียนเสริมสวยก่อนหน้านั้น ก็เป็นไปได้มากค่ะ

ส่วนอาคาร ศูนย์พณิชยกรรม (ศูนย์แสดงสินค้า)ของกรมพาณิชย์สัมพันธ์ ที่สี่แยกคอกวัวนั้น ปัจจุบันไม่ได้ใช้งานแล้ว ล้อมรั้วอยู่เฉย ๆ มาหลายปีแล้วค่ะ  ได้ข่าวว่าทาง กทม มีโครงการปรับปรุงเป็นห้องสมุดประชาชน  ซึ่งอาจจะเลยไปถึงอาคารกองสลากด้วย คือตึกทางด้านนั้นทั้งแถบ มาสุดตรงอาคารกรมประชาสัมพันธ์เก่าที่ถูกเผาไปตอน พฤษภา 35 ก็จะทำเป็นอนุสรณ์สถาน

 

อาคารหลังนี้ ปัจจุบันเป็นร้านอาหาร นิวออลีนส์ ค่ะ แต่ไม่ทราบว่ายังดำเนินกิจการอยู่หรือไม่  ส่วนร้านโกปี๊ เอี๊ยะไถ่ ที่อยู่ด้านหน้าเป็นตึกนั้น คือส่วนหนึ่งของ ภัตตาคารผ่านฟ้า ซึ่งยังดำเนินกิจการอยู่ค่ะ

อ้าว รูปไม่มา
เป็นรูปใน คห ที่ 34-35 ค่ะ

ยกรูปมาให้ดูค่ะ

รูปที่ 34


(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5905.0;attach=46921;image)

รูปที่ 35
(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5905.0;attach=46922;image)

ขอบพระคุณมากค่ะ อาจารย์เทา   :)

ตึกแถวและบ้านเรือนเก่าแก่ แถวถนนราชดำเนินกลางยังคงมีเสน่ห์ไม่เสื่อมคลาย    ใกล้ธนาคารกรุงเทพก็มีอยู่แห่งหนึ่ง เป็น boutique inn

ภาพเก่าอาคารไทยโทรทัศน์ ใช้ภาษาอังกฤษย่อว่า TTV