นอกจากนี้ภาชนะที่ใส่เครื่องเซ่นนั้น เรียกว่ากะบาน สะกดด้วย น ไม่ใช่ ล นิยมทำด้วยกาบกล้วยหักเป็นสามเหลี่ยมบ้างสี่เหลี่ยมบ้าง ใช้ซี่ไม้ไผ่แทงทะลุกาบกล้วยจากด้านหนึ่งไปยังอีกด้านหนึ่ง ด้านละ ๗ ซี่ รวมต้องใช้ซี่ไม้ไผ่ ๑๔ ซี่ เป็นก้นกะบาน คำอธิบายนี้สอดคล้องกับที่ปรากฏในหนังสืออักขราภิธานศรับท์ของหมอบรัดเล แต่สะกดเป็น กระบาน อาจารย์ล้อมสันนิษฐานว่าเพราะพจนานุกรมไม่ได้เก็บคำว่า กะบาน ไว้ จึงเขียนว่า ตุ๊กตาเสียกบาล และพยายามผูกเรื่องต่อยหัวตุ๊กตาเช่นผีประกอบไว้ อาจารย์ล้อมได้เสนอว่าต้องเก็บคำว่า กะบาน หรือ กระบาน ไว้ในพจนานุกรม และแก้คำ เสียกบาล เป็น เสียกะบาน แปลว่า เซ่นผี หรือต้องเซ่นผี
ถึงแม้นท่านรอยอินจะไม่ได้เก็บคำว่า กะบาน หรือ กระบาน ไว้ในพจนานุกรม แต่ในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ ก็ให้ความหมายของคำว่า กบาล ความหมายหนึ่งไว้ว่าเป็นภาชนะที่ใส่เครื่องเซ่นผีแล้วนำไปทิ้งที่ทางสามแพร่ง
กบาล ส่วนกลางของกะโหลกศีรษะ, หัว, (คำไม่สุภาพ) เช่น ตีกบาล เขกกบาล; แผ่นกระเบื้อง; ลานกลางหมู่บ้าน เรียกว่า กบาลบ้าน;
เรียกภาชนะที่ใส่เครื่องเซ่นผีแล้วนำไปทิ้งที่ทางสามแพร่ง เช่น เอาเหล้าข้าวใส่กบาลออกเซ่นวัก (ขุนช้างขุนแผน). (ป., ส. กปาล ว่า กะโหลกหัว).
เป็นที่น่าสังเกตว่า ความหมายของคำว่า กบาล ของท่านรอยอินในพจนานุกรม พ.ศ. ๒๕๕๔ ต่างจาก พจนานุกรม พ.ศ. ๒๕๔๒ โดยตัดบางความหมายออก
กบาล ส่วนกลางของกะโหลกศีรษะ, หัว, (คําไม่สุภาพ) เช่น ตีกบาล เขกกบาล; แผ่นกระเบื้อง; ลานกลางหมู่บ้าน เรียกว่า กบาลบ้าน;
เครื่องเซ่นผีที่ใส่ภาชนะกับตุ๊กตาแล้วนําไปทิ้งที่ทางสามแพร่ง และต่อยหัวตุ๊กตาเสีย เรียกว่า เสียกบาล, เรียกภาชนะ ที่ใส่เครื่องเช่นนั้น เช่น เอาเหล้าข้าวใส่กบาลออกเซ่นวัก. (ขุนช้าง ขุนแผน),
บางทีใช้ว่า กระบาล เช่น ปรุตรุเคลือบกระบาลหิน. (จารึกวัดโพธิ์). (ป., ส. กปาล ว่า กะโหลกหัว).
หรือจะเป็นเพราะว่าท่านรอยอินคล้อยตามความเห็นของอาจารย์ล้อมแล้ว