เรือนไทย

เห็นมีปรากฏ

ยิงปืนปากปลาเสียง ปะพางพึงตึงตัง   คนงานยืนสะพร่างพร้อมเพรียงสะบัดสำเนียงเสียงโห  โอ  โห  เห  โล  และ  เห  ลา  เข้าฉุดเคร่าสายสมอตีมะลออยู่เฉ่งฉาง  เฉ่งฉาง  โบกธงอยู่ขว้าง  ๆ  แล้วก็เกวง  กวัด   พอพระพาย  เจ้าเอ๋ย  ชายพัดติดใบบนลาดตาลและต้นหนกะมุงมองตั้งเข้มส่องกล้อมสลัด  โดยกำหนดขนาดคะเนหมายนายท้ายก็ยักย้ายบ่ายเบี่ยง  เฉลี่ยงแลออกทะเลลึกแล้วไม่ เห็นฝั่ง  ครั้นบังเกิดลมสลาตัน  ตั้งตีตีเป็นลูกคลื่น  ๆ  อยู่คลื่นเคลงสำเภาก็โคลงเคลงไปตามคลื่นตื่นแต้….

ผมลองหาข้อมูลแล้ว หาไม่ค่อยได้เลยครับ พอจะชี้แนวทางหรือ หนังสือหรือสถานที่ที่มี ข้อมูลปืนปากปลา บ้างไหมครับ ขอบคุณมากครับ

แยก ปืน กับ ปากปลา เป็นสองคำสิครับ แล้วลองค้นดู น่าจะกระจ่างนะครับ

    
ปากปลา
ปากปลา
ความหมาย

น. ส่วนหัวของสําเภาที่ว่างอยู่ ไม่ได้อุดกระดาน.

รึครับ 

ลองค้นจาก เรือปากปลา นะคะ

ไม่แน่ใจนะครับ เห็นมีคนบอกมาว่า ปืนปากปลาไม่เคยได้ยิน จะได้ยินก็แต่ปืนปากกา ปืนปากกาเป็นปืนที่มีลักษณะคล้ายกับปากกา มีขนาดเล็กมาก สามารถจุลูกกระสุนได้ 1-3 ลูก เท่านั้น

       ขอต้อนรับคุณ Surapong  สู่เรือนไทยนะคะ หวังว่าจะแวะอ่านให้ทั่วๆ และอยู่เป็นเพื่อนกัน



       ปืนปากปลามีค่ะ   อ้างอิงเอกสารที่พอจะหาได้นะคะ  คือ กวีโวหารและโบราณคดี ของ ฉันทิชย์ กระแสสินธุ์

จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์ก้าวหน้า  ๒๕๐๓  ราคาเล่มละ ๓๐ บาท หน้า ๑๓  หรือไม่ก็ดูประชุมพงศาวดาร ภาคที่ ๖๖ นะคะ

เจ้าพระยานครศรีธรรมราชเป็นผู้ต่อเรือปากปลา ตามพระบรมราชโองการของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ในปี พ.ศ. ๒๓๗๔


"เจ้าพระยานครจึงคิดต่อเรือเป็นปากปลา  ท้านกำปั่นแปลง มีพลแจวได้ ๒ ข้างตลอดลำ  ปากกว้าง ๘​ ศอก ๑ คืบ ยาว ๑๑ วา

ครั้นถวายตัวอย่างโปรดแล้ว  เจ้าพระยานครก็ต่อขึ้นที่หน้าบ้านลำหนึ่ง  พระราชทานชื่อ  มหาพิไชยฤกษ์    ครั้งนั้นได้ต่อเรือปากปลาถึง ๓๐ ลำ

ด้วยเหตุที่เรือชนิดนี้ทำหัวเรือเป็นปากปลา  ตั้งปืนใหญ่ยิงออกทางปากนั้นได้  เรียกว่าปืนปากปลา  เป็นอาวุธติดบนเรือ


       สุนทรภู่ยังแต่งให้ทัพเรือของศรีสุวรรณมีเรือปืนปากปลาด้วยค่ะ

       พอกองนำลำทรงศรีสุวรรณ
ขึ้นมาทันนัดดาจึงพาที
เขาแล่นมาถ้าเราแล่นไปมั่ง
จะคับคั่งเคืองใจไม่พอที่
ทอดสมอรอเรียงอยู่เพียงนี้
ดูท่วงทีท่าทางจะอย่างไร
แล้วยิงปืน "ปากปลา"  สัญญาหยุด
อุตลุดหลีกกันเสียงหวั่นไหว
ทอดสมอรอหมดแล้วลดใบ
กำปั่นใหญ่อยู่กลางขวางคงคา"


(หนังสือเล่มที่ใช้อยู่นี้ มีตัวอักษรนูน  ของ Dr" Jitkasem Sibunruang" ประทับอยู่ขวามือบน)


   มีท่านที่นับถืออยู่แถว ๆ นี้  ชำนาญเรื่องเรือ และ ปืนใหญ่   ถ้าท่านว่างเราคงสนุกกัน

 ;D

เย่ มีคนเก่ง ความเห็นที่ 5 เก่งมากเลย ได้ความรู้เพิ่มอีกแล้ว

     
       ปลื้มที่ คุณ surapong  ชอบค่ะ    ลองอ่านพระอภัยมณี  ขุนช้างขุนแผนของเรือนไทยบ้างซิคะ   คุยกันจ้อ



       ประวัติศาสตร์ของเรายังขาดตกบกพร่องอีกมาก      พิมพ์กันจริง ๆ ก็ต้นรัชกาลที่ ๔   

หนังสือพิมพ์กันจำนวนน้อย  เมืองร้อนอากาศชื้น  เก็บหนังสือได้ยาก    มาอ่านกันให้สบายใจ 

สงสัยอะไรก็นำมาคุยกัน  ถามกัน     ไม่มีใครจะทราบอะไรไปได้หมด

แล้วช่วยกันค้นหาเอกสาร

ยังมีเรื่องสนุก ๆ ที่น่าสนใจอีกมาก     

ประวัติของสกุลมหาศาลที่ลูกหลานพิมพ์ขึ้นก็น่าชื่นชม  พิมพ์กันเล่มใหญ่มหึมา       

ตระกูลจีนที่ค้าสำเภาก็น่าศึกษา   มีหลายตระกูลที่สืบเชื้อสายมาตั้งแต่ต้นรัตนโกสินทร์

บางสกุลวงศ์ไม่ได้คาบแค่ช้อนเงินนะคะ    ช้อนทองท่านก็มีตั้งโต๊ะ     ชีวิตก็หมุนวนไปตามกฎแห่งกรรม

ขุนนางผู้ใหญ่ในประวัติศาสตร์ของเราก็อาศัยวัดเรียนหนังสือ  จนได้เป็นใหญ่เป็นโต

นักเรียนทุนที่เป็นลูกชาวบ้าน    หรือบิดาเป็นหม่อมราชวงศ์อาศัยบ้านเจ้าพระยาอยู่ มีหน้าที่รับใช้เสนาบดี  แล้วสอบชิงทุนไปนอกด้วยสมองอันเลอเลิศก็มี


     ชีวิตจริงนั้น  ยิ่งกว่านวนิยาย
       

เชิญคุณวันดีขึ้นเวทีปราศรัยในเรื่องนี้ค่ะ  จะเข้ามานั่งแถวหน้า

       เคยถามคุณหลวงเล็กว่าเมื่อพลาดหนังสือเล่มที่อยากได้มาก  คุณหลวงรู้สึกอย่างไร

คุณหลวงตอบว่า  "ดั่งดวงแก้วตกต้องแผ่นผา"

ฮือออ!!!


       ดิฉันฮัมเพลง เสียแรงชื่ออุสานารี เบา ๆ  เพราะเมือคืนรู้สึกว่า  โอ้ว่าดวงใจอยู่ไกลลิบ  เหลือจะหยิบมาชมภิรมย์ขวัญ

ไปอ่านนิราศลอนดอนเล่มแรกเข้าค่ะ       เสียดายแทบลมจับ