เรือนไทย

เรียนท่านอาจารย์เทาชมพู ตลอดจนท่านสมาชิกเรือนไทยทุกท่านครับ

   ผมคิดตั้งกระทู้นี้ขึ้น จุดประสงค์ก็เพื่อความสำราญเริงรมย์เท่านั้นครับ แต่ สารภาพตรงๆว่า ประกายความคิดเกิดขึ้นจากข้อขัดแย้งระหว่างไทยกัมพูชา ในส่วนประเด็นทางการเมือง ผมไม่ขอแสดงความเห็นใดๆทั้งสิ้น เพราะปราศจากความเข้าใจวิเทโศบายอันซับซ้อน จะขอชวนท่านคุยถึงวรรณกรรมไทยที่มี “เขมร” เป็นฉาก แหละหรือมี “ชาวเขมร” เป็นตัวละครดีกว่าครับ ท่านผู้ใดนึกเรื่องใดออก ผมขอเชิญชวนให้นำมาสนทนากันครับ

   เมื่อไม่นานมานี้เอง ผมเพิ่งมีโอกาสฟัง “จำหลักไว้ในแผ่นดิน” นวนิยายเรื่องเยี่ยมของ ท่านอาจารย์กฤษณา อโศกสิน ประทับใจทั้งภาษาอันแสนงาม ตัวละคร เนื้อเรื่อง และองค์ประกอบอื่นๆที่รวมกันเข้าเป็นนวนิยายเล่มหนาเล่มนี้ ไม่นึกรังเกียจ “เจ้าหญิงโสคนเทีย” เลยสักนิด แล้วก็ชื่นชม “สู” (ชื่ออันติดพระโอษฐ์เจ้าหญิงขะแมร์อยู่เสมอ) พระเอกของเรื่องมิใช่น้อย มีท่านใดชอบจำหลักไว้ในแผ่นดินเหมือนผมบ้างครับ?

   หนังสือนวนิยายอีกเล่มซึ่งผมซื้อไว้แต่ยังสัมผัสมิตลอด คือ “สุริยวรรมัน”  ของคุณหญิงวิมล สิริไพบูลย์ เคยท่องโลกอินเตอร์เน็ต พบคำชื่นชมจากหลายท่านในหลายเว็บ เลยขอเรียนถามท่านที่อ่านเล่มนี้จบแล้วครับ ว่า คุณหญิงวิมล ท่านรจนา สุริยวรรมัน ด้วยลีลาเฉกร่ายยาวทั้งเล่มใช่หรือเปล่าครับ

   คำถามผมจบเท่านี้ครับ ลำดับต่อไป ขอเชิญทุกท่านร่วมเล่น ร่วมเล่า แบ่งปันประสบการณ์การอ่านร่วมกันครับผม

ขอแสดงความนับถืออย่างสูงยิ่ง
ชูพงค์ ตรีวัฒน์สุวรรณ

 

เคยอ่านแต่  สุริยวรรมัน

ช่วงก่อนที่จะไปเที่ยวปราสาทเขาพระวิหาร เมื่อนานมาแล้ว

ด้วยภาษาและสำนวน ที่ค่อยข้างแปลก
อ่านเอาเนื้อเรื่อง

จนทุกวันนี้ก็ยังงงว่าอ่านจบมาได้อย่างไร
แล้วก็อีกนานคงได้จับมาอ่านอีก

ถ้าคุณ kui045
 จะกรุณานำสำนวนสวยๆ ประโยคงามๆ จากหนังสือสุริยวรรมันมาฝากกันบ้าง ก็จะเป็นพระคุณหาน้อยไม่ครับ เพราะสารภาพตรงๆว่า ผมอยากฟังขอรับ แหะๆ

อ่านเรื่องทั้งสองเรื่องนานแล้วค่ะ จำอะไรแทบไม่ได้เลย
ขออภัยด้วย

ขออนุญาตเรียนถามท่านอาจารย์เทาชมพูและท่านผู้รู้ทุกท่านครับ

   ผมไปคุยกับคุณน้ามาเรื่องนิยายที่มีตัวละครเป็นชาวเขมรครับ น้าโพล่งทันที “เขมรินทร์ อินทิรา ไงล่ะ ดังมากด้วย” ผมเคยได้ยินแต่ชื่อ คลับคล้ายว่าเป็นบทประพันธ์ของท่าน ก. สุรางคนางค์ แต่ไม่เคยอ่านหรือฟังเลยสักน้อย เรื่องนี้เป็นอย่างไรหรือครับ

เขมรินทร์เป็นชื่อพระเอก เป็นเจ้าเขมรค่ะ  นางเอกชื่ออินทิรา เป็นสาวไทย
ต่อมามีภาค 2  ชื่อคุณครูอินทิรา   จำได้แค่นี้ละค่ะ

ไปหาในกูเกิ้ล เจอในลิ้งค์นี้
http://www.oknation.net/blog/print.php?id=97480

เมื่อฟ้าดินบันดาลให้หม่อมฉันเกิดมาเป็นคนไทย แล้วไยจึงให้ฝ่าพระบาทประสูติในราชสกุลของกัมพูชา เพื่อให้เราแตกต่างกันทั้งเชื้อชาติ ภาษา และชนชั้น” องค์เขมรินทร์…ที่ประทับอยู่ตรงหน้าของอินทิราขณะนี้ เป็นไปได้หรือว่าท่านคือเขาคนนั้น

“เชื้อชาติ ภาษา ทำให้เราแตกต่างกันเพียงภายนอก แต่หัวใจมิได้เป็นเช่นนั้นไม่ ถ้าคุณมีหัวใจตรงกับผม คุณจะกลัวไปไย ขอให้เชื่อมั่นในตัวผม ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้คุณมาเคียงข้าง และจำทำโดยให้สมเกียรติของคุณที่สุด อินทิรา ความรักเกิดได้กับทุกคน ไม่ว่าจะแตกต่างกันเพียงใด ผิดกันเพียงว่า เราสองคนต้องฝ่าฟันอุปสรรคนั้นให้ได้ และผมเชื่อ…ความรักที่ผมมีต่อคุณ มากพอที่จะต่อสู้ให้ถึงจุดหมายของเรา” (ตอนหนึ่งในนวนิยาย)

ถ้อยความด้านบนจากตอนหนึ่งของนวนิยายเรื่อง เขมรินทร์-อินทิรา เป็นเรื่องราวของ อินทิรา สาวไทยผู้หนีปัญหาว้าวุ่นใจไปเป็นครูสอนภาษาไทยในตำหนัก ม.จ.เขมรินทรธาดา ราชนิกุลกัมพูชา จนกลายเป็นความรักไร้พรมแดน  ความรักเกิดขึ้นได้ทุกชาติทุกภาษา แม้จะมีพรมแดนแห่งวัฒนธรรม แต่ที่สุดก็มีอันต้องจำพราก เมื่อสายสัมพันธ์ไทย-กัมพูชา ร้าวฉานจาก กรณีศาลโลกตัดสินว่าปราสาทเขาพระวิหารเป็นของกัมพูชา เมื่อปี 2505

เรื่องราวความรักของทั้งเขาและเธอได้เกิดขึ้น ณ โบราณสถาน เขาพระวิหาร ดินแดนที่มีพลังมหัศจรรย์ที่คอยดึงดูดให้หัวใจเธอเฝ้าฝันหา เพียงครั้งเดียวที่พานพบ เธอก็เก็บ “เขา” ไว้ในก้นบึ้งแห่งหัวใจ หากรักเป็นเพียงสายลมพัดผ่าน คงไม่มีอะไรหลงเหลือให้เก็บมาคิดมาฝัน แต่รักนี้ไม่ได้เป็นดั่งสายลม ชีวิตของเธอ จึงดำรงอยู่ได้ด้วยความหวังที่เธอเชื่อมั่น…สักวัน เธอคงได้พบเขาอีกครั้ง และเธอจะรู้หรือไม่ อีกฟากฟ้าหนึ่ง เขาคนนั้นก็พร่ำเพ้อถึงเธอไม่เว้นวาย

เรื่องราวความรักของเขมรินทร์ อินทิรา พบรักที่นี่ และได้พลัดพรากจากกันที่นี่ ปราสาทเขาพระวิหาร บนถนนสองสายที่แยกกันไปคนละทิศละทาง คนละชาติ จะแลเห็นรถสองคันวิ่งแยกห่างจากกันไป ไกลกันออกไปทุกวินาที คันหนึ่งมุ่งสู่เสียมเรียบ แห่งดินแดนกัมพูชา อีกคันหนึ่งมุ่งเข้าสู่กรุงเทพมหานครของประเทศไทย

นับห้วงเวลาแล้วทั้งสองมีแต่จะห่างไกลนัก แต่ในหัวใจสองดวง รัดเกลียวแน่นเป็นหนึ่ง สองหัวใจเฝ้าปลอบตัวเอง ต้องรอ…สักวันหนึ่ง… การจากกัน บางครั้งมิใช่จะลาจากกันไปชั่วชีวิต แต่การจากกันในยามรัก แม้เพียงหันหลังให้กัน ก็ห่วงหาอาวรณ์สุดประมาณ

เรื่องนี้เป็นหนังด้วยนะคะ

กราบขอบพระคุณครับ ท่านอาจารย์เทาชมพู ผลงานของท่าน ก. สุรางคนางค์ เล่มนี้ น่าจะหามิยากนัก ผมจะพยายามเสาะแสวงดูครับ ที่คุณน้าบอกว่า ดังมากเสียด้วย นั้น เห็นจะเป็นหนังกระมังครับผม

ที่คุณน้าว่าดัง อาจเป็นละครโทรทัศน์ก็ได้ค่ะ     ศรัณยู วงศ์กระจ่างเป็นเจ้าเขมรินทร์ และแคทรียา อิงลิช เป็นอินทิรา

จริงๆ ค่อนข้างชอบนะคะ สุริยวรมัน ทำมห้บ้าประวัติศาสตร์เขมรไปเป็นพักใหญ่ๆ เลยล่ะค่ะ  ;D
ตอนที่ต้องทำรายงานเกี่ยวกับเรื่องของศาสนาในประวัติศาสตร์ขอม นิยายเรื่องนี้ช่วยให้เรารอดตายได้เลยล่ะค่ะ ขอบคุณเกรด A ที่ได้มาเพราะสุริยวรมันเลยค่ะ  ;D
ตั้งใจว่าจะเอารายงานมาอัพขึ้นเน็ตไว้เป็นข้อมูลให้คนอื่นๆ ได้ศึกษาต่อไปด้วยล่ะค่ะ (แต่ตอนนี้ต้องตามล่าไฟล์รายงานก่อน อยู่เพื่อนยังไม่ยอมคืนหนูเลยอ่า~ :'( )

ผมจะรออ่านรายงานของคุณ lalulalalulalala
 นะครับ ขณะที่เขียนข้อความตอบคุณอยู่ ก็นึกถึงอีกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ "หุบเขากินคน" ของพ่อครูมาลา คำจันทร์ ครับ กองธงเสือดำ และสัมพันธภาพกับชาววยาทปุระ โอ้... ช่างน่าประทับใจแท้ครับ

เรื่องนี้ก็ชอบอ่านเหมือนกันเลยค่ะ  ;D
แต่ส่งต่อให้เพื่อนยืมอ่าน นึกว่าเพื่อนจะชอบ แต่เพื่อนบอกว่าตอนท้ายเรื่องข้อมูลของเทพผิด เราจ๋อยไปเลยค่ะ :'(  (แต่เหมือนจะผิดจริงๆ นะคะ เพื่อเราเค้าศึกษาเรื่องเทพพรหมอยู่ เลยค่อนข้างแม่นข้อมูลตรงนี้นิดหนึ่ง :-[ )
ตอนเอามาทำหนังก็จ๋อยไปอีกรอบเหมือนกัน ดันเพิ่มนางเอกเข้ามาเฉยเลย เสียพอยส์เรื่องหมดเลยอ่ะค่ะ  :-\
อ่านคนเดียวแล้วเก็บไว้ในดีกว่า ฮิ ฮิ  ;D