เรือนไทย

ใบเสมาล่าสุดที่พบเป็นรูปพญาครุฑยืนเกาะกิ่งไม้พร้อมสองยุวครุฑในป่าหิมพานต์? เตรียมออกจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์สมเด็จพระนเรศวรมหาราข โบราณสถานเจดีย์ยุทธหัตถี บ้านดอนเจดีย์ อำเภอพนมทวน กาญจนบุรี เพิ่งค้นพบเมื่อ 5 เมษายน 2550 รอดหูรอดตา อาจารย์ประยูร อุลุชาฏะ (น. ณ ปากน้ำ) มาได้ไงเมื่อคราวอาจารย์ยูรท่านไปดอนเจดีย์เมื่อ 15 มกราคม 2516 รายละเอียดมีในบทความ วัดบ้านน้อย: คุณค่าไม่น้อยที่ใกล้ดับสูญ ของ สว. บ้านดอกไม้...www.is-trip.com และกระทู้ แปลกใจ "ทำไมไม่มีสถานที่นี้ในอสท." www.osotho.com     ศรีสยาม

โอ้โฮ และ อื้อฮือ

สวยสง่ากระไรเช่นนี้

ขอบคุณที่นำมาฝาก

จะดูเฉยๆได้อย่างไร

ขอความรู้หน่อยค่ะ  ปีกครุฑดูจะไม่กว้าง
คุณ srisiam กรุณาอธิบายได้ไหมคะ 

สารภาพว่าตอบไม่ถูก ได้แต่วิเคราะพิจารณ์(เดา-ว่างั้นเถอะ) ว่า 1--เป็นรูปแบบศิลปะในแต่ละยุคสมัย วัดบ้านน้อยนี้ เดิมน่าจะเป็นวัดร้างชื่อวัดครุฑ หรือที่วัน วลิตเรียกเพี้ยนเป็นวัดเคร็งในจดหมายเหตุกรุงศรีอยุธยาฉบับวัน วลิต และสมเด็จพระนเรศวรทรงให้บูรณะเพื่อใช้เป็นที่บวชชำระบาปแก่ทหารหาญที่เสร็จศึกสงครามยุทธหัตถี ดังปรากฎมีตุ่มน้ำก่ออิฐฉาบด้วยปูนปั้นอยู่กลางโบสถ์มหาอุด(อุตม์) ขนาดกระทัดรัดประดุจเป็นโบสถ์เฉพาะกิจ ใกล้ๆกันในบริเวณวัดมีต้นมะขามโบราณอายุน่าจะหลายร้อยปี(หลายคนโอบ)อยู่หลายต้น ขนาดใกล้เคียงกับที่วัดแห่งหนึ่งที่ชะอำต้นที่เชื่อกันว่าพระองค์ดำทรงล้างอ้านม้าที่ใต้ต้นมะขามนี้ ชะอาน-ชะอำ    2--วิเคราะห์ว่าเป็นเพราะ king garuda ท่านยืนเกาะกิ่งไม้อยู่ ขืนกางปีกก็เมือยตายชัก แหะๆๆๆๆๆๆ จริงรึเล่น...สุดแต่จะเห็นพ้อง....หินก้อนเดียววิเคราะวิจารณ์เล่นได้สนุก ผู้รู้ช่วยเมตตาผู้น้อยด้วย ...คิดถึงอาจารย์ประยูร อุลุชาฏะจ้งเลย หากท่านยังอยู่จะใส่ห่อผ้าแบกไปหาถึงบ้านท่าน  บางที่ท่านอังคาร กัลยาณพงศ์ หรืออาจารย์อวบ สาณเสนน่าจะไขข้อข้องใจนี้ได้  ปีกนี้ยังเข้ากันกับปีกครุฑที่ยืนยุดนาคอยู่ที่ซุ้มประตูวัด  ใกล้กรุงเทพแค่อึดใจ  ไปดูกันโลด..????

แปลกตามากๆ หากเป็นสมัยอยุธยาแล้ว ยิ่งเป็นสมัยพระนเรศวรด้วยแล้ว ประวัติศาสตร์ศิลปอาจมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

ขอบคุณ คุณ ศรีสยาม   ขอบคุณที่นำอะไรที่ยิ่งใหญ่มาให้ดู

ภาพของครูสมจิต มาลาพงษ์

ครูสมจิต อดีตครูประชาบาล จบบัณฑิต มธก ปัจจุบันอายุเกือบ 90 ปี ยังคุยถึงเรื่องเจดีย์ยุทธหัตถีได้สนุก ถ่ายภาพไว้เมื่อปี 2516 ปีเดียวกันกับที่ น. ณ ปากน้ำนำทีมไปสำรวจตรวจสอบเจดีย์ยุทธหัตถีพร้อมๆกับวัดบ้านน้อย จนเป็นที่มาของคอนทราสต์แห่งความเห็น ระหว่างอาจารย์ยูรฯกับท่านสุภัทรดิส ภาพที่ถ่ายจะเห็นว่าเจดีย์ระฆังปากคอดกลุ่มสุดท้ายของสยามประเทศ ยังมีสมบูรณ์บ้างบางองค์ ปล้องไฉนยังอยู่แต่ทิ้งบัลลังก์มากองกับพื้นเมื่อหลายปีมาแล้ว กรมศิลปากรขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานแล้วแต่ไม่สามารถค้นหาได้ว่าเมื่อใด เพราะไม่มีในสารบบ อาจเป็นได้ว่ายังไม่ได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษา ครานั้นไม่ทราบว่าพญาครุฑพาสองลูกน้อยไปหลบที่ใด จึงรอดสายตาอาจารย์ยูรฯไปได้

แรกพบ เข้าใจว่าพญาครุฑท่านยืนเกาะกิ่งไม้ในป่าหิมพานต์โดยมีลิงสองตัวประกอบฉากอยู่ด้านล่าง แต่เมื่อจัดให้แสงเข้าที่สิบนาฬิกา(ตะวันตกเฉียงเหนือ) จึงตกใจที่ตาตำเห็นโอรสครุฑเป็นลิง

ขอเรียนให้ชาวเรือนไทยทราบว่าขณะนี้ท่านเป็นแฟนคลับกลุ่มแรกที่กำลังอยู่ในเรียลลิตี้โชว์เปิดตัวใบเสมาวัดครุฑ เพราะภาพที่จัดแสดงในพิพิธภัณฑ์สมเด็จพระนเรศวร ดอนเจดีย์ พนมทวน มีเพียงภาพแรกภาพเดียว ยินดีด้วยจ้า..........ภาพนี้เห็นยุวครุฑด้านขวาเพียงแค่พอรู้ เนื่องจากอยู่ในตำแหน่งหักพอดี

แผ่นหลังและทรวดทรงองค์เอว.......น้อมคารวะบรรพบุรุษ

กนกข้างองค์เสมา เหลือให้เห็นลางๆเพียงข้างเดียว.......ก็ฝ่าแดดฝ่าฝนมาฝ่า-มือคนมานับไม่ถ้วน .........กว่า 4 ศตวรรษ

กระทบร้อน...กระทบหนาว....กระทบน้ำ...จนจำไม่ถ้วน....หินที่เคยแกร่งสมบูรณ์...ก็แทบผลักตัวหนีออกจากกันทั้งที่ไม่เจตนา...หากกระทบร้อนจัดเย็นจัดอีกไม่นาน...ก็อาจล่อนเป็นสามแผ่น.....ห้องที่เก็บรักษาชั่วคราวในวันนี้ก็ไม่มีโอกาสสัมผัสลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศอีกเลย...กว่าสองปีเต็ม...เพื่อพยายามรักษาสภาพ..สุดหัวใจ

เพียงตะหวัดสี่ว...สบัดค้อน...แต่น้อยนิด...หินผาศิลาแกร่งพลันพริ้วระทวย...ด้วยเส้นช้อย

ลวดลายเหนือคัวครุฑ  เริ่มเลือน...แต่พอสังเกตุได้

ขอบคุณ คุณsrisiam มากๆครับที่นำเสอนข้อมูลที่น่าสนใจมากๆ

เคยเปิดเจอกระทู้เก่าๆของเรือนไทย เขามีภาพพระราชยานโบราณจากวัดพระศรีฯพิษณุโลก
เห็นรูปสลักครุฑคล้ายๆกัน แต่ไม่มีข้อมูลเชิงลึกนะครับ
แต่เห็นราชยานแบบนี้ ภาพยนตร์ตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ก็นำไปใช้ประกอบฉากภาพยนตร์
สงสัยคงมีการสัณิฐานว่าอยู่ในยุคนั้น

ภาพจากกระทู้ รุ่งเรืองเมืองศิลปะ๓ ภาพโดย Kurukula ใช้คำกำกับว่า พาลาควิน??? (คืออะไร)

เอี้ยงดำ...ซุ้มเรือนแก้ว...กระจัง...ประจำยาม...เหนือสุดของซุ้มประตูด้านทิศใต้ของพระอุโบสถ.....ท้าทายแดดฝนง..รอวันหลุดล่อน..ลงมา...ไม่รู้ว่าวันใด.....?

นาคสะดุ้ง..ลอยองค์มาอวดเอว...ที่หน้าบัน..ซุ้มประตูทิศตะวันออก

ครุฑยุดนาค..ซุ้มประตูทิศใต้..หน้าครุฑถูกยุดหายไปแล้ว...เหลือเพียงชายไหวแกว่งไกวอยู่พองาม...

นี่คงจะเป็นหน้าของศรีสยามแต่ปางบรรพ์เองกระมัง...เหนือซุ้มทิศตะวันออก

หน้าบันที่ซุ้มประตูทิศเดียวกัน..

นาคสะดุ้ง...ที่หน้าบัน

เมื่อปูนที่ฉาบกระเทาะล่อนออก...การก่ออิฐสอปูนที่สะท้อนหลักฐานแห่งยุคสมัย...ก็ปรากฎให้เห็น....(เจดีย์ระฆ้งดอด-หน้าพระอุโบสถ)

ผู้เชี่ยวชาญสามารถมองเพียงแวบเดียวก็จะรู้ว่าเป็นการก่ออิฐของยุคใด

ขาสิงห์ที่ฐานซุ้มประตูทิศตะวันออก..เพิ่งอวดโฉม..หลังจมดินมานานแสนนาน..เข่าสิงห์บิ่นเล็กน้อยด้วยคมชะแลงของช่างที่ขุดแต่ง...เล็กน้อยพอทน..ไม่ว่ากัน..

เจดีย์ระฆังคอดหน้าพระอุโบสถวัดบ้านน้อยเทียบกับภาพจิตรกรรมพระเจดีย์ศรีจุฬามณีในสมุดข่อยไตรภูมิพระร่วง-วัดหัวกระบือ-วาดสมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ...กรุณาหาจุดต่าง...

คุณศรีสยามรับไหว้ดิฉันทีเถอะค่ะ

มหัศจรรย์


ชอบปีกครุฑ   ชอบมาก   เกิดมาไม่เคยเห็น

เจดีย์ระฆังคอดก็วิเศษเมื่อเทียบกับสมุดข่อย

เป็นมงคลชีวิตที่ได้เห็น

กระทู้รามเกียรติ์วัดสุทัศน์ และกระทู้ใบเสมานี้

งามราวทิพยสมบัติ

สองตานี้มิพอจะแลเลย

น. ณ ปากน้ำกล่าววัดบ้านน้อยไว้ใน "ไปพิสูจน์เจดีย์ยุทธหัตถีที่ดอนเจดีย์"ในนิตยสารชาวกรุง เล่ม 7 ประจำเดือน เมษายน 2516  ว่า......ถ้าจะดูให้เห็นชัดก็ให้ไปดูที่วัดบ้านน้อย ซึ่งอยู่ห่างจากเจดีย์ยุทธหัตถีเพียง 2 กิโลเมตรเท่านั้น ที่นั่นศิลปการก่อสร้างเป็นแบบอยุธยาอย่างชัดเจน เจดีย์ระฆังคอดกว่าส่วนบน เป็นเจดีย์รุ่นเดียวกับปรางค์ยอดบานดังว่า แสดงว่าสร้างในยุคสมัยเดียวกัน ที่วิหารหลังเจดีย์พบกระเบื้องลอน และกระเบื้องเชิงชายแบบอยุธยา ซุ้มประตูมีลวดลายเป็นเครือเดียวอันปรากฎที่ปรางค์ใกล้เจดีย์ยุทธหัตถี ด้วยพระพุทธรูปประธานในวิหาร ทำด้วยหินทรายแดงแบบอยุธยาตอนกลาง เสาประดับที่ซุ้มประตู เป็นเสาแปดเหลี่ยม บัวกลุ่มเป็นกลีบ เป็นเสาอยุธยา
ศิลปของวัดบ้านน้อยมีความเกี่ยวพันกับกลุ่มเจดีย์ใกล้กับเจดีย์ยุทธหัตถีแทบเป็นอันเดียวกัน แสดงให้เห็นว่า เมื่อสมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงสร้างเจดีย์ยุทธหัตถีแล้ว ก้ได้สร้างกลุ่มเจดีย์ ซึ่งมีปรางค์เป็นประธาน สำหรับสวมพระมหาอุปราชากับเจ้าชายพม่าที่สิ้นพระชนม์ครั้งนั้น และก็ได้ทรงสร้างวัดขึ้นด้วยในอาณาบริเวณเดียวกันเป็นการล้างบาป ด้วยสงครามครั้งนี้ผู้คนช้างม้าล้มตายเหลือคณนานับ แม้บัดนี้ชาวบ้านก็ยังขุดเอากระดูกอันเกลื่อนสมรภูมิขึ้นมาเผาทุกปี ก็ยังไม่หมดง่ายๆ ไม่ว่าเดินไปทางไหนจะพบแต่ชิ้นกระดูกทั้งนั้น
วัดบ้านน้อย   จึงเป็นกุญแจสำคัญที่จะทำให้เราสามารถกำหนดอายุสมัยของพระเจดีย์สมัยอยุธยาตอนกลางให้เชื่อมโยงถึงกันได้โดยตลอด  ซึ่งแต่เดิมหมวดหมู่เจดีย์รุ่นนี้ขาดหายไป  แม้ในอยุธยาก็พังเสียหมดไม่ปรากฎ คงห็นแต่ในภาพเขียนเท่านั้น  เมื่อมาปรากฎอยู่บริบูรณ์ ณ วัดบ้านน้อยเช่นนี้ จึงเป็นลาภอันประเสริฐในการศึกษาศิลปกรรมของชาติ .....................////.........ทุกวันนี้บ้านเมืองฟั่นเฝือไป ก็เพราะว่าบุคคลบางคนเช่นนักประวัติศาสตร์ สำคัญตนผิด อวดรู้ว่าเป็นนักปราชญ์ทางศิลป ไปเที่ยวชี้โน่นชี้นี่ ว่าใช่หรือไม่ใช่ เป็นเรื่องที่ไม่ดีนัก ของอย่างนี้มิใช่มาศึกษากันเล่นๆเพียงวันสองวันแรก จะต้องลูบคลำกินนอนอยู่กับมันเป็นแรมปี จึงจะเข้าใจวิญญาณของศิลปเหล่านั้น ข้าพเจ้าถ่ายรูปงานเหล่านี้ส่งให้อวบ สานะเสน ซึ่งเคยไปจำเจอยู่ในอยุธยาเป็นเวลานาน เพียงมองปราดเดียวก็เห็นว่าเป็นศิลปอยุธยา นั่นเขาชำนาญงานมามากเพียงเห็นก็รู้  สมพงษ์ สมใจเจริญ ซึ่งเคยไปชลุกอยู่อยุธยามานาน พอไปเห็นวัดบ้านน้อย เขาก็อุทานออกมาว่า เป็นศิลปอยุธยาอย่างชัดๆ...........

.....เสาประดับที่ซุ้มประตูป็นเสาแปดเหลี่ยม  บัวกลุ่มเป็นกลีบ เป็นเสาอยุธยา..........

วลีที่ว่า  สำคัญตนผิด  นี่ดิฉันยืมมาจากพี่คนหนึ่ง ใช้ได้ทุกประการในที่สาธารณะ
วันสองวันนี่รู้สึกอิ่มใจ   คว้าแฟ้มงานเก่าที่พักไว้มาดูต่อได้  

.............เมื่อสมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงสร้างเจดีย์ยุทธหัตถีแล้ว ก็ได้สร้างกลุ่มเจดีย์ ซึ่งมีปรางค์เป็นประธาน.....

...........จึงเป็นลาภอันประเสริฐในการศึกษาศิลปกรรมของชาติ..........

..........ซึ่งแต่เดิมหมวดหมู่เจดีย์รุ่นนี้ขาดหายไป.............

....ปล้องไฉน.....เหตุใดจึงทิ้งบรรลังก์.........?

เจดีย์ระฆังปากคอดองค์อหังการ์....เมื่อปี 2516 ...เริ่มเอียงอยู่ก่อนแล้ว......แต่ยืนหยัดอย่างอาจหาญทรนง...ไม่ยอมล้มลง..ดังสหายใกล้เคียง....จวบจนระโหยโรยแรง....มิอาจแกร่งแม้ยังทะระนง...จึงยอม...ยอมเอนองค์...ลงประทับกับเหล็กประคอง....น้อมคารวะองค์พระเจดีย์...หยัดอยู่ถึงวันนี้อย่างหยิ่งผยอง....เป็นหนึ่งเดียวในครรลอง....นามระฆังคอดอหังการ์....

ลายปูนปั้นกระเบื้องลอน...ประดับซุ้มประตู.........

พอมองเห็นเป็นสังเขป......

ผนังพระอุโบสถ....เหน็ดล้าอ่อนแรงมานานเนาว์.........ไม้ยูคาฯเข้ามาค้ำ....ก็จำยอม...

บรรยากาศโดยรอบเมื่อปี 2516........

...........บรรยากาศล่าสุด...หลังการขุดแต่งโดยกรมศิลป์...เมื่อต้นปี 2552....

โอ่งน้ำหรือตุ่มน้ำมนต์กลางพระอุโบสถ..เคยถกเถียงกัน..ว่ามีมาแต่ดั้งเดิมหรือเพิ่งยกมาตั้งเมื่อไม่นานนี้.....เมื่อพินิจพิจารณ์ก็พบว่าเป็น ตุ่มน้ำก่ออิฐสอปูน..ฉาบหุ้มด้วยปูนตำ...?.........ก้นตุ่มด้านนอก..เปลือยปูนฉาบอยู่ประมาณ 3-4 นิ้วฟุต น่าจะเป็นตุ่มที่สร้างขึ้น ณ ที่นั้นมากกว่ายกมาตั้ง....ประเด็นว่าเป็นของใหม่น่าจะตกไป..?

ถ่ายไว้ก่อนการขุดแต่ง...

..ลายไข่ปลา..ประดับซุ้มประตูทิศตะวันออก..ยังพอเห็นชัด...ณ  วันนี้

หลุดล่อนตามกาลเวลา.......ย่อมไม่ใช่งัดให้หลุดไปก่อนเวลา..........

นาคสะดุ้ง..ที่ซุ้มประตูทิศตะวันออก..

สะบัดปลาย.........ที่ชั้นฐานขององค์อหังการ์....

Dimension of King Garuda Boundy Stone
มาตรมิติ ของใบเสมาพญาครุฑวัดบ้านน้อยพนมทวน
มาตรมิติ เป็นคำที่srisiamเพิ่งดีดจรัสบัญญัติใหม่เพื่อใช้งานนี้เป็นที่แรก-ไม่สงวนลิขสิทธิ์จ้า

ความสูง--- จากฐานล่าง ถึงปลายยอด................ 70 ซม.
ความกว้าง .............................................  37 ซม.
ความกว้างที่ฐานใบ.....................................  30 ซม.
ความสูงองค์ครุฑจากบาทถึงเศียรเทริด................  21 ซม.
ความหนาช่วงอกใบ.....................................  10 ซม.
ความหนาช่วงฐาน......................................  12 ซม.
ควาลึกถัวเฉลี่ยของลวดลายแกะสลัก.................. 0.5 ซม.

พระพุทธรูปหินทรายแดง..พระประธานในพระอุโบสถวัดบ้านน้อยที่ท่านยูรฯเอ่ยถึงว่าอยู่ในวิหารวัดบ้านน้อย.....ที่ท่านเรียกว่าวิหารก็เพราะท่านไม่พบใบเสมาพญาครุฑองค์นี้นี่เอง......มองพุทธศิลปแล้วทุกท่านรู้คำตอบดีแก่ใจว่าเป็นศิลปสมัยใด..

ท็อปวิวของใบเสมา.....

ไม่น่าเชื่อว่า...วัดเก่าแก่เล็กๆแห่งนี้...มีมุมหลากหลายให้ได้เก็บภาพ...ตามอัธยาศัยและความชอบเฉพาะตน

สัปดาห์ที่แล้วมีชาวบ้านละแวกบ้านน้อย ดอนเจดีย์ ขุดพบหม้อดินเผาใบนี้ สภาพสมบูรณ์มาก แค่ปากบิ่นนิดหน่อย วานผู้รู้ช่วยพิจารณาด้วยครับ

ใบเสมาเก่ากรอบ...ที่อุโบสถวัดดอนเจดีย์ 1200 เมตรจากวัดบ้านน้อย....

เจดีย์ย่อมุมไม้สิบสองทรงแปลกตา ประกบหอระฆัง ที่วัดดอนเจดีย์

....รักแรกพบ..........ถ่ายภาพนี้ทันทีเมื่อพบใบเสมาพญาครุฑเป็นครั้งแรกเมื่อ 2550 เมื่อมีคนพาไปดูหินลับมีด หินทรายแดง 2 ก้อนประกบคว่ำหน้าเข้าหากัน.คนที่พาไปก็ไม่รู้ว่าเป็นหินอะไร?..อยู่ชิดผนังข้างโรงครัวของวัด...ด้วยเหตุนี้ น. ณ ปากน้ำจึงไม่เห็นใบเสมานี้เมื่อครานั้น..โชคดีของวงการศิลปสยามที่พญาครุฑท่านพาสองยุวครุฑมาแอบรับจ็อบอยู่ข้างโรงครัวนี่เอง...ส่วนแผ่นอื่นๆที่เหลือ..มีรึจะรอดเงื้อมมือมาร

การขุดแต่งโดยกรมศิลปากร....25 ธ.ค. 2551 เสร็จสิ้นเมื่อ 8 พ.ค.2552 ที่ผ่านมาด้วยงบประมาณ 479,000 บาท

พระตรีกาย...ดินดิบ...ศิลปสมัยอยุธยา..ชาวบ้านที่ได้จากวัดบ้านน้อยตกทอดมานาน...เตรียมมอบเป็นสมบัติพิพิธภัณฑ์ต่อไปในอนาคตอันใกล้...

ไม่น่าเชื่อว่ากลุ่มเจดีย์ระฆังคอดจะมีอยู่อีกหลายวัดในย่านพนมทวน..ไม่แปลกหากตระหนักว่ากาญจนบุรีเป็นทั้งปราการด่านหน้าและสมรภูมิการยุทธครั้งสำคัญหลายต่อหลายครั้งในสมัยโบราณ..ดังเช่นที่วัดพังตรุเหนือ..องค์นี้..

...หรือวัดพังตรุใต้..องค์นี้...นอกจากนี้ยังมีวัตถุพยานชิ้นเล็กๆแต่สำคัญที่ระบุชัดว่าวัดแสนเหรียญหรือวัดลาดขาม พนมทวนก็สร้างยุคเดียวกันกับวัดบ้านน้อย  ..จะนำเสนอในโอกาสต่อไป..

ไหนๆก็เลยมาเที่ยววัดพังตรุ...ห่างจากเจดีย์ยุทธหัตถี-วัดบ้านน้อยมาทางทิศเหนือ..นิดเดียว...ก็เปิดกรุเจดีย์ระฆังคอดที่นี่เสียเลย..ประกาศเป็นโบราณสถานแล้ว..รอวันพังทลายและเพิกถอน..???

,,,,

,,,,,,

....

นี่ก็อีกองค์..

หนามพุงดอยึดครอง..

บางช่วงบางตอนยังไม่กระเทาะออก

ถูกเจาะทำลายบ้างแล้ว

ขอบคุณครับ คุณ Srisiam ได้เปิดหูเปิดตาดีจริงๆ  ;D

มาชมกรุระฆังคอดกันต่อดีไหม?

ใต้ร่มโพธิ์....ชมได้ไม่ร้อน..........ขิให้สังเกตุบัวหงายอีกชั้นที่เหนือบัลลังก์...ใต้ปล้องไฉน....งามสะดุดตาไปอีกแบบ.........ฝีมือสกุลช่างพนมทวน...?.....หรือช่างหลวงจากอยุธยา...?....บัวคว่ำเหนือบัลลังก์..ทรงสูงกว่าที่วัดบ้านน้อย..

ขาสิงห์ที่ฐานย้งพอเหลือบ้าง.....

ครุฑยุดนาคที่ใต้บัวหงาย...

ขยายให้เห็นหน้าชัดขึ้น...

ลวดลายเหนือซุ้มคูหาทิศ...

ครุฑยุดนาคถูกมารงัดไปขายหลายจุด...

ลำพังบัวหงาย..ก็หลากหลายตามสไตล์ช่างแต่ละท่าน...

...ลองย้อนรำลึกนึกถึงบรรยากาศคราเสร็จศึกสงครามยุทธหัตถีครั้งนั้น...หลังจากขับไล่ทำลายอริราชศัตรูที่เป็นผู้รุกรานล้มตายมากกว่ายี่สิบพันในวันเดียว...บรรยากาศผ่อนคลายจากการได้ชัยชนะเหนือพม่า..เสร็จจากการดูแลรักษาผู้บาดเจ็บ..และเก็บเผาศพเหล่าวีรชนคนกล้าทั้งหลาย...ก็เป็นวาระของการบูรณะสร้างบ้านแปงเมืองในชายขอบ..เนื่องด้วยต้องคงปราการด่านหน้าอันสำคัญนี้ไว้..ทหารผ่านศึกที่ยังคงบาดเจ็บต้องรักษาเป็นเพลานาน..คงตัดสินใจลงหลักปักฐานในย่านนี้..เกิดเป็นชุมชนใหม่ใหญ่กว่าเดิม..ที่บ้านหนองขาว...พนมทวน..การบวชอุทิศเหล่าวีรชนมิตรร่วมรบที่เสียสละ...ก็เกิดขึ้น..พร้อมเป็นการล้างบาป...ทหารผ่านศึกจำนวนมหาศาล....คงบวชพร้อมกันในวันเดียว..เป็นนาคหลวงในพระบรมราชานุเคราะห์แห่งพระองค์ดำ..ในพรรษานั้น..การสร้างวัดในย่านทุ่งกระพังกรุก็ก่อเกิดการประชันขันแข่งในฝีมือ...เฃิงช่างหลากหลาย...ก็ทะลักทะลายออกมาให้ปรากฎ...อวดเด่นเป็นสง่าอวดสายตาเอ็งข้าอยู่..ตราบวันนี้..
ทนหน่อยพี่น้อง...ของมันขึ้น..มิได้อวดรู้...แต่ด้วยความเคารพบูชาฝีมือช่างบรมครูแต่ปางบรรพ์...เมื่อผันมาเห็นเจดีย์ระฆังคอดองค์งามนี้...ก็อดมิได้ที่จะออกอาการเพื้อเจ้อละเมอกลางวัน...ฝัน...ฝัน..เล่นๆว่าแรงจูงใจอันใดฤๅ..เป็นพลังผลักดันให้ท่านรังสรรค์งานได้วิจิตรบรรจง....อันสุโขทัยนั้นรู้อยู่...ว่าท่านนฤมิตรงานได้ปานสวรรค์สร้างเพราะความเจริญรุ่งเรืองสูงสุด..แห่งพระพุทธศาสนาและพระบารมี..แรงขับเคลื่อนจึงน่าจะมาจากศรัทธาในพระพุทธศาสนาเป็นปัจจัยหลัก...แต่ยุคสมัยองค์พระนเรศ..นั้นแผ่นดินที่เพิ่งตกอยู่ใต้อุ้งตีนพม่ามานานหลายปี...มาพลิกฟื้นคืนกลับมาดีได้ก็ด้วยพระมหาฤทธานุภาพแห่งพระองค์ท่าน...พวกซ้ายตกขอบกรุณาอย่าเอ่ยอ้างว่าประชาชนนั้นมีส่วนสร้าง ไม่เถียงเอ็งดอก...แต่อย่าบ้าลัทธิสิทธิมนุษยชนและปัจเจกชนนิยมจอมปลอมจนลืมรากเหง้าของเราเอง.....พล่ามมายาว..ได้โปรดอย่าถือสา...แรงบันดาลใจมาจากระฆังคอดองค์นี้องค์เดียว...จริงๆ...โปรดสังเกตุความอวบอิ่มชั้นกลีบบัวหงายล้อกับอวบอ้วนแห่งระฆังคอด..อัตราส่วนความสูงโดยเปรียบเทียบของทั้งสองช่วงนี้...ไม่เหมือนองค์อื่น..มีเสน่ห์ไปอีกแบบ..เชื่อด้วยส่วนตัวว่านี่คือการประชันขันแข่งแห่งฝีมือและเชิงช่างโดยยังอยู่ในกรอบแห่งศิลป์สมัยสไตล์อยุธยาตอนกลางในสภาวะบรรยากาศผ่อนคลายแห่งการฉลองชัย....ขออภัยอีกครั้งในความไม่สงบแห่งอารมย์

...น่าจะพอใจลอยคล้อยตามความเพื้อเจ้อของข้าฯผู้น้อยด้อยปัญญานี้ได้...เพียงชายตาดูองค์นี้ให้พอเห็นชัด...

ถ้าเอาเรื่องประวัติศาสตร์มาเี่กี่ยว จะเป็นฝีมือช่างท้องถิ่นที่สร้างเจดีย์เหล่านี้เพื่อบรรจุอัฐิของทหารหาญ
ไว้เป็นอนุสรณ์หรือเปล่า ถึงไม่ประดับอย่างปราณีตเหมือนในเมืองหลวงแต่ก็สร้างอย่างตั้งใจ เพราะอารมณ์นั้นความสุข
และความเศร้าคงมีพอๆกัน

ขอบคุณครับ...อาจเป็นได้กระมัง...แต่อย่าลืมความจริงข้อหนึ่งว่า..เมื่อพ.ศ.นั้น..ประชากรในชุมชนท้องถิ่นมีมากน้อยเพียงใด(และบรรดาทหารหาญก็มาจากทุกเขตแคว้นแดนสยาม..มีบางส่วนที่เป็นคนท้องถิ่นซึ่งไม่น่าจะมีมากนัก  อย่างประชากรดอนเจดีย์ในพ.ศ.นี้มีเพียงประมาณ 6,000คน..ถ้าจำไม่ผิด..แล้วในพ.ศ.2135 - กว่า 400 ปีที่แล้ว..จะมีเท่าใด..?)..ในสภาพบ้านป่า..ชายแดน..ไกลปืนเที่ยง..เมื่อเทียบกับประชากรของทั้งประเทศในยุคสมัย..นี่พูดในฐานะคนท้องถิ่น..ที่คัดความเป็นท้องถิ่นนิยมออก..บางทีการก่อสร้างวัดมากมายที่กระพังกรุ-พนมทวน ในยุคอยุธยาตอนกลางนี้..อาจเป็นจุดเริ่มและที่มาของฝีมือสกุลช่างท้องถิ่นที่ได้รับการถ่ายทอดจากช่างหลวงก็เป็นได้...

ดูกรุเจดีย์ระฆังคอดต่อดีกว่า..

..องค์เดิม..อีกมุมที่วัดพังตรุ..สัปดาห์หน้าจะพาไป..take a close look ระฆังคอดฉบับ update...ดีบ่..อ้าย...

ฝากภาพรอยพระพุทธบาทจำลองไม้แกะสลักประดับมุกที่วัดพระแท่นดงรังมาให้คุณvirain-jean1966-Wandee   ช่วยพิเคราะห์พิจารณ์หน่อยครับ

คล้ายๆที่อยู่ในงานศิลป์แผ่นดินะครับ แต่ตัวผมความรู้น้อย ขอฝากให้พี่ยีนส์แล้วกัน

     A
   AAA
 AAAAA
   AAA
   AAA
 

ภาพรอยพระพุทธบาทด้านบนขอเป็นภาพขยายใหญ่ชัดชัดได้ไหมครับ
พอดีว่าชอบดูลวดลายบนพระพุทธบาทเป็นพิเศษนะครับ

จัดให้......มีแถมด้วย..ดูทั้งแผ่นดีกว่า..?

ชัดขึ้นหน่อย

ตามดูด้วยความนับถือคนเอามาฝากค่ะ
อธิบายไม่ได้
ทราบแต่ว่า สวย  ไม่สวย  อ่อนช้อย   มีพลัง  ภาพโดยรวมรับส่งกัน
เหมือนฟังเพลงไทยเดิมโดยไม่มีเนื้อร้อง  ก็เข้าใจ



อยากกลับไปถามที่รูปครุฑใหม่อีกที   ตั้งแต่เอวลงไปนี่ครุฑเป็นนกมิใช่หรือคะ
ไม่เคยเห็นขาหรือเครื่องทรง และเท้าเป็นกรงเล็บ

หรือติดรูปแบบที่เจ้่านายท่านเขียนไว้

ลักษณะเหมือนรอยพระพุทธบาทบนพระบฎที่พระเจ้าอยู่หัวบรมโกศส่งไปถวายกษัตริย์ลังกาเลยครับ รูปประกอบเป็นงานที่ผมคัดลอกลายมาแล้วประยุกต์เขียนสีให้แก่ลูกค้าท่านนึงของผมครับ

รายละเอียดของกรอบคล้ายกันมาก

เสียดายตอนที่วาดเสร็จไม่ได้ถ่ายรายละเอียดของภาพมาดีนัก เพราะมัวแต่รีบส่งจะเอาตังค์ ต้นฉบับเลยไม่ชัดนี่cropเฉพาะส่วนที่ใกล้เคยงกับที่พระแท่นดงรังมาให้ดู

น้อมคารวะคุณjean1966 ด้วยใจจริง  ....ตีสองคืนนี้จะเฉลยที่มา...และจะแอบดูคุณแวนดี้wandee ว่าเข้ากระทู้ไหนยามวิกาลอีก..ตอนนี้ขอมอบภาพขยายองค์ครุฑให้ดูเล่นก่อน....

เรื่องพญาครุฑบนเสมานั้นผมมองยังไงๆก็ยังไปเป็นครุฑนะเนี่ย ลอกนึกไปถึงโขนหัวเรือรูปครุฑที่พิพิธภัณฑ์เจ้าสามพระยาที่ผมมองว่าออนแอ้นแล้ว ผมว่าท่าทางในใบเสมานี้ดูจะเป็นกินรีกินราซะมากกว่าบินอยู่ในป่ามีฝูงลิงเป็นองค์ประกอบเป็นชาดกเล่าเรื่องแบบเสมาเมืองฟ้าแดดสูงยางนะครับ(แค่คิดเล่นๆนะคงไม่ว่ากัน)

 >:( ขอบคุณครับ ไม่ว่ากันอยู่แล้ว เพราะนี่คือ ความงามในการศึกษาศิลปะ การแลกเปลี่ยนความเห็น และเปิดประเด็นยั่วให้แย้งเป็นเรื่องปกติวิสัย,,,,,,,,,,,,,,,,ดีที่สุดคือเชิญมาชมของจริง ประมาณต้นเดือนตุลาคม พญาครุฑหรือกินรีของคุณ jean1966 กำหนดจะเปิดตัวอวดโฉม..........เวลาที่แน่นอนจะแจ้งมาในกระทู้นี้........โปรดรอชม ;D

ดูไปดูมา คล้อยตามคุณ jean1966 เหมือนกันครับ ถ้าไปโยงกับนิทานชาดก ก็อาจเอาไปเข้าได้กับ ชาดกนอกนิบาต เรื่อง พระสุธน มโนราห์

เพราะครุฑ ดูจะไม่เข้ากับพุทธศาสนาเท่าไหร่นัก จริงอยู่ที่ในนิทานชาดกมีเรื่องนางกากี แต่ถ้าเทียบความนิยมแล้วเรื่อง มโนราห์ มีความแพร่หลายมากกว่า

อาจเป็นฉากตอนที่นายพราน ดักจับมโนราห์ในป่าก็ได้ครับ

ชักเป็นเรื่องละซีครับ..ขอบคุณคุณjean1966 และคุณhotacunus ทำเอาชักคล้อย..แต่จะอธิบายเรื่องเจ้าตัวเล็กข้างล่างยังไงดี  จงอยปากกับหยักปีกมันน่าคิดนา..คุณ virain กะคุณ wandee ช่วยด้วย...

ขออนุญาตตัดกลับมาที่พระพุทธบาทจำลอง...คุณ jean1966 เชี่ยวจริงๆ  พระที่วัดพระแท่นเล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่า คร.ไชเลอร์ผู้เชี่ยวชาญเรื่องพระพุทธบาท มาตามล่าหาพระพุทธบาทจำลองที่มีข่าวว่าอยู่ในกาญจน์  สำรวจทั่ววัดก็ไปสะดุดตาเข้ากับ "ของ" สองสิ่ง ที่วางทิ้งพิงผนังวิหารพระแท่น ไร้คนสนใจ  1 - ขาตั้งไม้  2 - แผ่นไม้รูปไข่ขนาดใหญ่..ทองคำเปลวปิดทับอยู่หนาปึ๊กจนไม่เห็นรูปเดิม  คร.คว้าตลับเมตรมาวัดขนาดกว้างยาว..บิงโก..เจอแล้ว...ท่านขออนุญาต ลอกทองคำเปลวออก..ตามกระบวนการ..ซึ่งพระท่านเล่าว่าใช้เวลานานมากๆ..จึงสำเร็จทั้งแผ่น...ความงามก็ปรากฎ..น่าจะเป็นข่าวเล็กๆในช่วงพ.ศ.นั้นแค่วันเดียวก็จบ..

แวะมาอ่านด้วยความสดชื่นค่ะ

เท่าที่จำเรื่องได้ รู้สึกว่าพรานบุญ จะใช้บ่วงบาศก์ จับนางมโนราห์ ขณะที่กำลังเล่นน้ำอยู่กับพี่ๆ

รูป "ครุฑ" น้อย (ซ้าย) จะเป็นภาพกินรีที่เป็นพี่ของนางมโนราห์ได้หรือเปล่าครับ ? คือ ทั้งหมด ทำท่าแต่ฮือ หนีพรานบุญ

ส่วน "ครุฑ" น้อย (ขวา) เลือนมากๆ อาจเป็นนายพรานบุญครับ

ปล. Verb to เดา  ;D

 ;Dเดาได้ดีมีหลักการถูกต้องตามหลักพลวัฒน์? :o ขอบคุณคุณhotacunus

ถ้ามองเป็นกินรีก็เป็นไปไ้ด้เหมือนกัน เพราะหลักฐานดันมาชำรุดเอาตรงหน้าที่เป็นประเด็นพอดี
ถ้าบอกว่าเป็นศิลปะวัตถุสมัยสมเด็จพระนเรศวร ก็ตามหาภาพสลักครุฑในยุคใกล้เคียงมาให้ดูเล่นๆ
ก็เจอแต่ภาพครุฑแบกบนราชยานไม้ที่ลงไว้ตอนแรกนั่นล่ะครับ

กับภาพนี้ ซึ้งก็ไม่แน่ใจว่าจะใกล้เคียงพอเอาไปเทียบได้ ดีแค่ไหนเพราะรูปแบบมันค่อนข้างต่างกันนะครับ

เจ้าตัวเล็กๆนั่น  อาจจะเป็น กบิลปักษา

ตัวและหัวเป็นลิง  หางนกและปีกที่ไหล่


ตัวที่ยืดปีกยังไม่หุบอาจจะเป็นกินนรที่เหมือนมนุษย์  ถอดปีกถอดหางเท่านั้น


ครุฑในตำนานของไทยมีหัว ปีก  เล็บและปากเหมือนนกอินทรี
ตัวและแขนเป็นคน  หน้าขาว  ปากแดง  ตัวเป็นสีทอง(สัตว์หิมพานต์  ส. พลายน้อย)

ครุฑของเนปาลเป็นมนุษย์ทุกส่วนเพิ่มแต่ปีกเท่านั้น

รูปสลักของครุฑสลักด้วยศิลาของแคว้นโอริสสาเป็นมนุษย์แต่มีหนวด!

ภาพลายรดน้ำจากอยุธาตอนปลายครับ

สวัสดีตอนเช้าครับคุณWandee  สุดท้ายแถมภาพครุฑหล่อสำริดศิลปะเขมรครับ

ขอบคุณ คุณ virain  เป็นที่สุด

ทำไมลายมีชิวิต  ลุกคึกๆ เหมือนเปลวไฟ

คนโบราณฝากฝีมือไว้จริงๆ

เปิดดูรูปดูอยู่คนเดียว  เหมือนไม่มีพริกไม่มีน้ำปลา  ไร้รส

ขออาศัยอ่านไปด้วยนะคะ

ขอบคุณมากครับ ภาพสวยๆ ได้ความรู้ รอชมเพิ่มครับ..ครุฑ?บนใบเสมาวัดบ้านน้อย..ท่วงท่าลีลาเอวองค์น่าจะคล้าย ภาพ 102 ไหม? สังเกตุว่าครุฑโบราณขนปีกค่อนข้างสั้นมากๆ เช่นครุฑปูนปั้นที่หน้าบันวัดเขาบันไดอิฐนี้..

ครุฑปูนปั้นระหว่างซุ้มประจำทิศขององค์เจดีย์ระฆังคอดแห่งวัดพังตรุใต้ ที่เคยเอ่ยถึง..ถูกงัดไปแล้วเมื่อไม่นาน เหลือเพียง 2 หนุมาน ตอนนี้กรมศิลป์ฯกำลังขุดแต่ง กำหนดแล้วเสร็จต้นปีหน้าครับ....

ขอบคุณกรมศิลปากร ที่ได้พยายามเจียดงบประมาณมาขุดแต่ง อนุรักษ์โบราณสถานในแถบพนมทวน แม้ช้าไปนิด ...ก็ยังดี   เมื่อวานได้พบเจ้าอาวาสใจดีเข้าวัดหนึ่งในพนมทวน ได้เมตตานำขันน้ำมนต์สำริด มาให้ชมและถ่ายรูป จึงนำมาให้ชมกันพอเพลินๆ ..ขันมีขนาดใหญ่ประมาณ เกือบ 20 นิ้ว สภาพเมื่อขุดพบ ถูกวางคว่ำซ้อนกันหลายใบ อาจรีบซุกซ่อนฝังดินไว้ เพราะไม่มีภาชนะอื่นปกปิดป้องกัน  ถ่ายใกล้เฉพาะลวดลายมาให้ช่วยกันพิจารณ์

ในโอกาสที่ไปตามหาเจดีย์ระฆังคอด "องค์ครู" ในเขตพนมทวนทำให้มีโอกาสพบความงามของฝีมือช่างสกุลพนมทวน..เมื่อเกือบร้อยปีที่แล้ว ทำให้อดนำมาอวดกันชมมิได้...หากใครเคยเห็น..ก็ขออภัย..ภาพนี้เป็นปูนปั้นที่หน้าบันวัดห้วยสะพาน(อุโบสถหลังเก่า)

หน้าบันอีกวัดหนึ่งใกล้กัน ด้านหน้าโบสถ์เก่า

เสน่ห์อย่างหนึ่งของศิลปแถบนี้คือ coulor by deluke ปูนปั้นแต้มสีสดใสครับ  ภาพนี้หลังอุโบสถวัดเดียวกัน (โบสถ์มหาอุตม์- ประตูเดียว)

พระนั่งแสดงธรรม ฝีมือปูนปั้นไม่ธรรมดา

เจดีย์ระฆังคอดแห่งรัตนโกสินทร์..แรกเห็นก็ตกใจ..คิดว่าเจอเจดีย์ระฆังคอดที่สมบูรณ์ที่สุดเข้าแล้ว แต่พอเห็นนาฬิกาที่หน้าบันข้างๆหลวงพ่อแสดงธรรมจึงรู้ว่าผิดยุค..กลายเป็นสร้างเมื่อปี 2457 เกือบศตวรรษมาแล้ว น่าจะหมายถึงว่าในช่วงนั้นเจดีย์ระฆังคอดสมัยอยุธยาตอนกลาง น่าจะอยู่ในสภาพสมบูรณ์ส่วนใหญ่..ช่างยุคนั้นจึงใช้เป็นครูในการสร้างงาน...

สีสวยสดใส เจดีย์องค์เดียวกัน

ใจยังอยากคิดว่าเจดีย์นี้เป็นของดั้งเดิม ที่สร้างแต่สมัยอยุธยาตอนกลาง แล้วบูรณะเมื่อปี 2457 มากกว่า เสมาเป็นหินทรายแดง ลูกนิมิตเป็นแท่งคล้ายเสาหินทรายแดง - แต่ทั้งเสมาและลูกนิมิตอาจเป็นของวัดอื่นที่เคยเป็นวัดร้าง - ซึ่งการถอนย้ายเสมามีอยู่เป็นประจำในละแวกนี้

นานๆจะพบวัดที่เขียนรายละเอียดการซ่อมสร้างสักครั้ง...

แปลกที่หน้าบันของวัดนี้ ลายปูนปั้นเป็นฤๅษี ..ประทับใจในพริ้วลายผ้า และแข้งขาที่ขัดสมาธิเพชร

ขอบพระคุณครับทุกๆท่าน ผมโชคดีที่ได้มีโอกาสชมความงามของหลายๆอย่างที่แสดงใว้ในกระทู้นี้มาแล้ว เจดีย์ฯก็ลุยไปดูมาหลายหน (ตั้งแต่หนุ่มๆ) เพราะตะขิดตะขวงใจ พระแท่นฯก็ไปตลุยกันมากับครอบครัว ปราสาทฯก็เช่นกัน แต่ก็อย่างที่เรียนไว้แล้วว่า ผมไปแบบไม่มีพื้นความรู้ไม่มีคนชี้แนะ คราวนี้ได้อ่านข้อความก็ทำให้ตระหนักว่าได้เห็นของที่มีค่ายิ่ง ขอขอบพระคุณอีกครั้ง หนาวนี้กะกันกับครอบครัวว่าจะไปค้างที่สุโขทัย แล้วเอาน้ำ ไก่ย่าง ข้าวเหนียว ใส่เป้ ไปนั่งชมความงามที่อุทธยาน(เขียนผิดแน่ๆเลย)กัน ตอนนี้กำลังหา ลิลิตพระร่วง อ่านตามที่มีบางท่านแนะนำ ครับ
มานิต

ขอบคุณ คุณ sirisiam สำหรับรูปที่มีค่าเหล่านี้ครับ
เป็นงานช่างที่นัก "โบราณนิยม" มองข้าม แต่น่าศึกษามากครับ

ขอขอบคุณทั้งคุณติบอและคุณmanit ตั้งใจว่าถ้ามีเวลาจะไปหามาให้ชมอีก และเห็นทีจะต้องย้อนไปขอร้องท่านเจ้าอาวาสวัดให้เมตตาเก็บรักษาดูแลให้ดี เพราะอีกแค่ 5 ปี ก็ครบ 100 ปีพอดีสำหรับโบสถ์หลังนี้

เลียนแบบคุณติบอ..ฮิฮิ..เอามาให้ดูแค่นี้ก่อนนะครับ..แค่เห็นนี้ก็เสียดายแย่ว่าหลงเหลือเพียงน้อยนิด....ลวดลายด้านทิศใต้ของระฆังคอด???องค์ครู???ของพนมทวน....

ลวดลายดีนัก......เรียงรูปผิดจ้า...บ๊ายบาย ;)

เพิ่งตามพบระฆังคอดองค์นี้เมื่อเย็นวันนี้หลังจากตามหามาตลอดสัปดาห์...จะลองพิจารณาจุดร่วมทางลวดลายของปูนปั้นเปรียบเทียบกับเจดีย์ที่วัดบ้านน้อย...เงื่อนไขจำกัดในวันนี้ที่พบ....ทั้งเวลา..แสงแดดและฝนหางเลขจากกิสนา....คงต้องย้อนกลับไปเก็บรายละเอียดมาฝากอีกครั้ง...

หนีฝนมาได้ก็พบกับเมฆแปลกๆที่ลานพระบรมราชานุสาวรีย์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ดอนเจดีย์...เมื่อ 18.04 น.วันนี้........จึงเอามาฝากแฟนๆเรือนไทย..เชิญใช้จินตนาการเอาตามอัธยาศัย...ใครเห็นเป็นอะไร??บอกกันบ้าง

มองเห็นได้ชัดเจนครับ แต่ไม่กล้าบอก (เพราะนึกถึงวันที่จะต้องระเห็จ ระเห เร่ร่อน เขาให้ไปทดสอบด้านจิตวิทยาที่หน่วยงานแถวๆพญาไทก่อนครับ ให้ดูภาพพวกนี้แหละครับ เขาจะดูว่าจิตวิปริต หรือเปล่า) กลัวท่านที่มีวิชาการแก่กล้าจะบอกว่า ตาคนนี้จิตไม่ปกติครับ ทำงานละครับ ขอบคุณสำหรับความรู้และภาพที่มีคุณค่ายิ่งครับ
มานิต

อัฉริยะผมยุ่งท่านว่า "imagination is more important than knowledge"มิใช่หรือครับ..คิดมากไปได้..ผมว่าเหมือนอสุรผัดนะครับ?

ตามจนพบเจดีย์ระฆังคอด - องค์สุดท้ายที่ไม่มีการบันทึกภาพเผยแพร่ในวงกว้าง.............ได้ภาพครบถ้วนสมบูรณ์แล้ว...แต่ก็มีอันต้องเปลี่ยนใจไม่กล้านำเสนอ...ด้วยเหตุผลเช่นเดียวกับหลายท่านในชมรมอนุรักษ์ภาพจิตรกรรมกังวล....กลัวพวกบาปไปขุดเจาะมากกว่าที่เป็นอยู่...........จึงขอเล่าแต่เพียงว่า-น่าจะเป็นเจดีย์ระฆังคอดร่วมยุคสมัยกับที่วัดบ้านน้อย


เพียงแต่ว่าองค์นี้ใหญ่กว่า-สมบูรณ์กว่า

ฐาน เป็นแบบเรือนธาตุ - ????

ลวดลายที่เหลือสมบูรณ์บ้าง-ดูได้ใน คห-122 ที่ผ่านมา

บัวปากระฆัง-รูปแบบไม่ผิดเพี้ยนจากวัดบ้านน้อยและวัดพังตรุใต้


น่าเสียดายที่ไม่มีหน่วยงานไหนใส่ใจดูแล   คงมีเพียงชาวบ้านกลุ่มเล็กๆเท่านั้นที่รัก-หวงแหนอยู่

อัพเดท วัดบ้านน้อย...ล่าสุด
ค้นพบจารึกวัดบ้านน้อย...บนแผ่นอิฐ    โดยนายปติสร เพ็ญสุต นักศึกษาปริญญาโท ภาควิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร ขณะสำรวจและเก็บข้อมูลในวัดบ้านน้อยเมื่อ 23 สิงหาคม 2552

เป็นข้อความภาษาไทย 4 บรรทัด สมัยอยุธยา - ไม่เก่ากว่าอยุธยาตอนกลาง

ภาพจารึกและรายละเอียด    ดูได้ที่ ประวัติวัฒนธรรมลุ่มน้ำทวน-จระเข้สามพัน (เรื่องเล่าจากสุจิตต์ วงษ์เทศ) ศูนย์ศิลปะวัฒนธรรมสัญจร www.is-trip.com/  
 
และจารึกวัดบ้านน้อย ที่พนมทวน จ.กาญจนบุรี คอลัมน์ สยามประเทศไทย -  www.sujitwongthes.com/cms/index.php?option=com...

ปติสร เพ็ญสุต ถ่ายภาพ

ขอบคุณครับคุณศรี  :D

ด้วยความยินดีครับ ;)