|
กระทู้: บทกวี โจร : โครงสร้างการปล้นใหม่ ของ รัตนธาดา แก้วพรหม เริ่มกระทู้โดย: เทาชมพู ที่ 10 ม.ค. 12, 11:49 ๑.
โจรเก่า-เดินหน้ามาบุกเดี่ยว แกว่งดาบควับเควี้ยว...กราดเกรี้ยวใส่ “...ยุ้งฉางเงินทองห้องหอใคร ไม่อยากตายก็ถอยไปให้ไกลตีน!...” นี่คือการปล้น...ที่ไม่แปลก ปล้นกลางวันแสกแสกกล้าผิดศีล เก็บทรัพย์ใส่สะพายพอป่ายปีน ทั้งไทยจีนจึงหยามเหยียดเกลียดชัง... ๒. โจรใหม่-สิองอาจมามาดใหม่ ผูกใจไปทั่วยั่วความหวัง ซ่อนดาบเสียในเสื้อเพื่อปิดบัง มือรุงรังด้วยของฝากมากมายมี หว่านล้อมผู้คนเข้าเป็นพวก จนสะดวกทุกประตูอยู่อึงมี่ แผนซ้อนแผนแยบยลกลวิธี ค่ำคืนนี้กำหนดนัดปฏิบัติการ เลี้ยงเหล้ายาปลาปิ้งจนปั่นป่วน แล้วชักชวนทุกคนช่วยปล้นบ้าน เก็บทรัพย์สินเงินทองกองกลางลาน ขนขึ้นเกวียนกวาดกว้านสำราญใจ (...เหลือเศษทรัพย์แบ่งกระจายให้เจ้าของ แบมือรับยิ้มย่องอยู่ผ่องใส โอ้...คุณโจรท่านนี้ดีกระไร ปล้นแล้วยังแบ่งให้...ไม่เหมือนโจร!...) เสียงสั่งให้เร่งเร้าเผาหมู่บ้าน จุดเพลิงผลาญราบเตียนเสียเกรียนโกร๋น “บ้านแห่งรักและดีงาม” ถูกหยามโลน เป็นเถ้าถ่านกลางไฟโชนเพียงชั่วคืน... ๓. จะมีใครสร่างเมา..ก่อนหมดหมู่ ? จะมีใครไหนสู้รู้ฝ่าฝืน ? จะมีใครไหนทวนสวนทางปืน ? จะมีใครไหนตื่นขึ้นรู้ตัว ? รัตนธาดา แก้วพรหม สำนักกวีน้อยเมืองนคร ๗ มกราคม ๒๕๕๕ |