เรือนไทย

เรื่องราวของทูตอเมริกาท่านหนึ่งที่นำมาให้ประเทศญี่ปุ่นและสยามเข้ามาเกี่ยวข้อง ขัดแย้ง วุ่นวาย

และเมื่อลูกโอ๊คได้ร่วงหล่นลงพื้นอย่างเงียบ ๆ ไม่นานนักต่างผลิใบออกผล เติบโตเจริญก้าวหน้าตามลำดับ กระแสแห่งการค้าเป็นเพียงแค่การเริ่มต้น

ท่านผู้นี้เป็นพ่อค้าชาวอเมริกัน พูดได้หลายภาษา เช่น ฝรั่งเศส อิตาเลียน สเปน จนมาค้าขายที่เซี่ยงไฮ้ และโอกาสแห่งโชคก็มาถึง ค.ศ. 1853 ท่านได้เข้ารับสมัครเป็นกงสุลอเมริกันประจำฮ่องกง หรือไม่ก็ที่กวางตุ้ง

ความเก่งและความสามารถทำให้ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา เพียร์ซ ได้สนับสนุนให้เป็นกงสุลเมืองนิงโป ประเทศจีน ได้รับเงินเดือน 1,000 ดอลล่าร์/ปี (รวยอู้ฟู่เลยครับ) โดยได้รับการอนุมัติจากสภาซีเนท ในวันพุธ 2 สิงหาคม ค.ศ. 1854

โอ....สารตั้งต้นของมาดามบัตเตอร์ฟลายนี่เอง


เมื่อคืนอ่านเพรสซิเด้นเพี๊ยสอยู่พอดี


ขอพายเรือตามดอนไปเรื่อยๆ    ประวัติศาสตร์ที่เขียนเป็นภาษาไทยในสมัยนั้นอาจไม่สมบูรณ์เต็มที่

อา....แฮรีสซัง

เป็นเวลาเกือบปีท่านต้องเดินทางไปรับตำแหน่งที่สหรัฐอเมริกา ผ่านไปมะละกาก็แวะคุยกับเพื่อนที่กงสุลสหรัฐที่เกาะปีนัง การที่ท่านรับตำแหน่งกงสุลที่นิงโป ประเทศจีน ไม่ค่อยดีใจมากนัก หากแต่เป้าหมายหลักของท่านคือ ต้องการเป็นกงสุลประจำประเทศญี่ปุ่นเสียมากกว่า

ในระหว่างเดียวกันและก่อนหน้านี้ เกิดความวุ่นวายอย่างใหญ่หลวงกับประเทศญี่ปุ่น รัฐบาลโชกุนโตกุกาว่า และองค์จักรพรรดิ์ต่างมีปัญหาระหว่างกัน การปฏิรูประบบราชการแถมยังกองเรือโดยผู้บังคับการเปอร์รี่ ได้นำเรือดำเข้าเทียบท่า ประเทศญี่ปุ่น

ภาวะวุ่นวายถึงกระแสการให้เปิดประเทศจากญี่ปุ่นสังคมใหม่ ขัดแย้งกับสังคมเก่า ตลอดจนมีผู้เรียกร้องให้เปิดประเทศ ส่วนฝ่ายจักรพรรดิ์ไม่ต้องการให้เปิดประเทศคบค้ากับต่างชาติ เรือดำ (Black Ship) ทำให้สังคมญี่ปุ่นเกิดสงครามภายในความขัดแย้งกันจนแตกเป็นสองฝ่าย

และท้ายที่สุดสนธิสัญญาของเปอร์รี่ ได้ถูกทำสัญญาวันที่ 31 มีนาคม ค.ศ. 1854

พ่วงเรือไปด้วยกัน

แทงยู

สัญญาว่าจะไม่ปาดโดยไม่จำเป็น    และจะไม่ใช้ลิ้งค์ของดอนเป็นอันขาด

(ถ้าไม่เผลออ่ะ)

เมื่อได้ทำสนธิสัญญาทางการค้ากับทางประเทศญี่ปุ่นแล้ว ก็กำหนดจะต้องตั้งสถานกงสุลสหรัฐฯ ประจำประเทศยี่ปุ่นขึ้นภายในเวลา 18 เดือน หรือปีครึ่ง แท้จริงแล้วสัญญาของเปอร์รี่ที่ทำกับประเทศญี่ปุ่นนั้นไม่ใช่สัญญาทางการค้า หากแต่เป็น "Wood and Water Treaty"

และแน่นอนว่าบุคคลอันดับหนึ่งที่ควรจะได้เป็นกงสุลคือ "เทาเซนด์ แฮรีส"

ญี่ปุ่นก่อนหน้านี้ มีนายทหารเรืออเมริกัน "นายพลจัตวาบิดเดิ้ล" ได้เดินเรือมาที่ญี่ปุ่นเพื่อทำการเจรจาทางการค้า หากแต่ถูกชาวญี่ปุ่นขับไล่ ทำให้เกิดภาพพจน์ถึงความอ่อนแอของอเมริกัน หากแต่การมาของนายพลเปอร์รี่ กลับมาในตรงกันข้าม

ญี่ปุ่นจะทำตัวอย่างไรกับการรบกับอเมริกา กับ การถูกให้ยึดดินแดนเป็นเมืองขึ้น สิ่งเหล่านี้กลายเป็นเกมการเมืองระหว่างรัฐบาลจักรพรรดิ์ (บาคุฟุ) กับ รัฐบาลโชกุน (ตระกูลโตกุกาว่า) ฝ่ายซามูไรที่ปกป้องสถาบันย่อมถือตนว่าเป็นนักรบ มิยอมให้ชาวป่าเถื่อนเข้ามาในดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์แห่งลูกพระอาทิตย์ได้

หากยอมให้มีการเปิดประเทศ หรือเป็นเมืองขึ้นแล้ว บรรดาซามูไรก็ย่อมมีปัญหา แน่นอนพวกเขาจะทนได้หรือที่จะเห็นโชกุน ยอมก้มหัวให้กับชาวป่าเถื่อน

สัญญาโดยเปอร์รี่ เรียกภาษาญี่ปุ่นว่า "สนธิสัญญาคานากาวา" ทำกันที่หมู่บ้านประมงเล็ก ๆ เมืองโยโกฮามา โดยมีการเปิดเมืองท่าฮาโกดาเตะ และ ชิโมดะ ให้กับเรืออเมริกัน

สนธิสัญญาคานากาวานี้ ญี่ปุ่นอ้างเพียงเปิดแง้มให้เท่านั้น ไม่ได้เปิดเมืองอย่างเต็มที่ ซึ่งเป็นเมืองประมงเล็ก ๆ แถมยังมีเวลาอีก 18 เดือน กว่าอเมริกาจะดำเนินการตั้งกงสุล โดยที่ญี่ปุ่นไม่ต้องการแม้แต่น้อย

ระหว่างกันนี้บรรดาโลกตะวันตก เริ่มรุกไล่เข้าขย้ำญี่ปุ่น ทั้งอังกฤษ และรัสเซีย เนเธอร์แลนด์ ต่างรุมเร้าบังคับให้เปิดประเทศและยึดเมืองท่าไว้ มีการเปิดเมืองท่านางาซากิ โมดะ ชิอาโกดา

ภาพแฮริส เข้าเฝ้าโชกุนองค์ที่ 13 อิเอยาซึ โตกุกาวะ ที่บาคุฟุ

ภาพขบวนทูตญี่ปุ่น ที่ไวท์เฮ้าส์ สหรัฐอเมริกา คศ. 1860

        ภาพสตรีสองคนที่ปีนโต๊ะเพื่อดูแขกจากต่างประเทศนั้น  แปลกอยู่สักหน่อยที่ไม่สำรวมว่าตนเอง

ก็เป็นแขกในสถานที่นั้น

        หนังสือพิมพ์ในอเมริกาให้ความสนใจกับการมาเยือนของคณะทูตมาก   สละเนื้อที่รายงานกันอย่างละเอียด

ในตอนแรกหนังสือพิมพ์เน้นว่า  แขกของประเทศผู้มาจากทางไกลจะได้เห็นความเจริญของโลกตะวันตกและความก้าวหน้าของอเมริกา

อเมริกันชนตามถนนก็มามุงดู   สนใจเสื้อผ้า  ทรงผม และดาบญี่ปุ่น กันออกนอกหน้า   แสดงมารยาทฝรั่งมุง(เพราะไม่ค่อยมีอะไรดู)

หนังสือพิมพ์ใหญ่ฉบับหนึ่งถึงกับครวญว่า      อเมริกาคงมีสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีบ้าง   แต่น่าเสียใจที่ผู้มาเยือนชาวญี่ปุ่นคงไม่ได้เห็น

"The barbarian and savage behavior has been entirely upon our part".

        คณะทูต เกือบ ๗๐ ชีวิตโดยสารมากับเรือของกองทัพเรือ USS Powhattan

สิ่งที่น่าสนใจคือ ญี่ปุ้นส่งเรือรบ Karin Maru  มาคุ้มกันตลอดการเดินทาง  มีกัปตันชื่อ  Katsu Kaishu

เจ้าหน้าที่ในเรือมี ๙๘  คน  เจ้าหน้าที่อเมริกัน ๑ คน       ความสำคัญก็คือว่าญี่ปุ่นสามารถเรียนรู้เทคนิคของการนำทางแบบตะวันตก

ได้ในเวลาไม่ถึง ๖ ปีหลังจากที่ได้ปิดประเทศไปตั้ง ๒๕๐ ปี


        ล่ามญี่ปุ่นนั้นเก่งมากเพราะตอนอายุ ๑๔ เรือแตกแล้วได้รับการช่วยเหลือให้ไปอยู่ในอเมริกาตั้งเกือบ ๑๐ ปี  เรียนหนังสือชั้นประถมและมัธยมในอเมริกา

กลับบ้านไปตอนอายุ ๒๔

        เมื่อเรือ Karin Maru  ไปถึงซานฟรานซิสโก  เจ้าหน้าที่เรือ  Fukuzawa  Yukishi   ก็ไปหาซื้อพจนานุกรม อังกฤษ-จีนของเว็บสเตอร์มาศึกษา  

ต่อมาเขาก็สร้างพจนานุกรมพจนานุกรม อังกฤษ-ญี่ปุ่นออกมา

        กวีไฮกุคนสำคัญ Kato Somo  ตอนนั้นเป็นหนุ่มอายุ ๓๗  ที่เดินทางไปกับคณะทูต  เขียนไฮกุตอนหนึ่งว่า


        Despised grass flourishes

        orchids not to be seen

        anywhere

         เรื่องราวที่คุณหนุ่มสยามนำมาเล่านี้    มีสาระน่าสนใจ     

ดิฉันก็ตามอ่านจากหนังสือพิมพ์เป็นหลัก     พยายามรักษาระดับการปาดให้อยู่เวลาเดียวกัน

ไหนๆก็เมตตาให้พ่วงเรือมาด้วยกันแล้ว      ถึงจะไม่ได้รับแจกขนมนมเนยแม้นแต่ครั้งก็ไม่เป็นไร

อย่าตีเอื้อยตกน้ำเลยนะคะคุณหนุ่ม

.

ช่วงนี้ไม่อยากทานมะเขือ ...หากคุณวันดีได้อ่านหนังสือพิมพ์เป็นหลัก คงจะทราบข่าวการเดินทางมาของเรือ US. San Jacinto ที่เดินทางเข้ามายังสยามด้วย อันเป็นเหตุให้เรื่องราวที่น่าติดตามต่อไปนี้ เกี่ยวข้องกับบันทึกของแฮริส ในสยามประเทศ

อิอิ    ลึกเชียวเรื่องแกงมะเขือ    ถ้าเป็ดคาบเม็ดมะเขือมา  โปรดจับเป็ดไว้ด้วย 

ปล่อยเป็ดน้อยไปเถิด อยากให้ว่ายชมความงามแห่งท้องน้ำเจ้าพระยาแห่งสยามประเทศ พ.ศ. 2399 อันตรงกับปีที่ 5 ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 และพระมหากษัตริย์องค์ที่สอง พระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว

การเดินทางเข้ามาของ แฮริส ในกรุงสยาม เพื่อ update สัญญาทางการค้าใหม่ เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนที่จะเดินทางต่อไปที่ญี่ปุ่นดังที่เล่ามาแล้วในเบื้องปฐม เมื่อฝรั่งต่างชาติเข้ามาถึงปากน้ำสยาม สิ่งที่บรรยายความไว้ในเอกสารตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา ต่างพากันออกปากว่า ต้นไม้มีให้เห็นมาก เป็นป่า ท้องน้ำกว้างใหญ่ หากแต่สิ่งแรกที่มิสเตอร์แฮริส เอ่ยถึงเมื่อเข้ามาปากน้ำ คือ "ปลาเข็ม"

(เป็ดน้อยคงว่ายใกล้ ๆ คงเห็นชัดกว่า)

ปลาเข็ม มีชุกชุมและตัวใหญ่มาก ท่านเอ่ยไว้ คงตกใจไม่เคยเห็นมาก่อน หากอยู่ปากแม่น้ำคาดว่าคงจะเป็น "ปลากระทุงเหวเมือง" และนกนางนวลสวยงาม และยังมีเหยี่วขนาดเล็ก เรียกว่า "จิล" นัยว่าท่านรักธรรมชาติมาก

วันอังคารที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2399 เรือของท่านทูตแฮริส ถือคำสั่งเต็มจากสหรัฐอเมริกาได้รอเวลาและทีท่าจากรัฐบาลสยามว่าจะดำเนินการรับทูตจากอเมริกาอย่างไรบ้าง แต่การมาครั้งนี้ประเทศสยามเพิ่งจะผ่านการต้อนรับคณะราชทูตอย่างใหญ่โต ของคณะท่านเซอร์ จอห์น บาวริ่ง กันอย่างใหญ่โต ส่วนข้าพเจ้าเองมาในฐานะที่ด้อยกว่า ดังนั้นรัฐบาลสยามจึงไม่ได้เตรียมตัวอะไรมากสำหรับการมาถึงในครั้งนี้

และแล้วเวลา 9.00 น. ได้มีเรือกลไฟลำเล็ก ๆ ของพระเจ้าแผ่นดินปรากฏให้เห็น โดยเรือมีขนาด 40 ตันและยังมีเรือตามมาด้วยอีก มองแปร็บเดียวก็ดูออกว่า "เครื่องเรือลำนี้นำมาจากสหรัฐอเมริกา ส่วนตัวเรือสร้างด้วยฝีมือคนไทย" เรือนี้ปรากฎชื่อว่า "เรือสยามอรสุมพล" (Siamese Steam Fleet)

เรือสยามอรสุมพลได้บรรทุกหมอแมททูน มากับพระนายไวย ซึ่งแน่นอนว่าเป็นคำสั่งจากพระเจ้าแผ่นดินให้มารับข้าพเจ้าถึงเรือ

(หมอแมททูน คือ บาทหลวงสตีเวน แมททูน เป็นมิชชันนารีเพรสบีเทอเรียนอเมริกัน อาศัยในกรุงเทพฯ เป็นเวลานานพอที่จะทำหน้าที่ล่าม ได้อย่างไม่ด่างพร้อย)

เป็นเวลากว่าอาทิตย์ที่ท่านทูตแฮริส นั่งรอคำตอบจากรัฐบาลสยามว่าจะส่งเรือเล็กมารับเพื่อเข้าไปยังกรุงเทพฯ แต่ระหว่างนี้หมอแมททูนได้ขึ้นเรือมาอยู่เป็นเพื่อน ได้สอนและบอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ว่าจะต้องทำตัวอย่างไร มีอะไรบ้างในบ้านเมืองแห่งนี้ ท่านก็เล่าไว้ซะละเอียด เรื่องช้างเผือก เรื่องการเล่นเพื่อน การหย่าร้าง และการแต่งาน (คุยอะไรกันนี่  ???..และคาดว่าเป็ดน้อยคงจะมาแอบฟังเป็นระยะ ๆ)

สาเหตุอีกประการหนึ่งที่ทำให้ช้าคือ การหาบ้านให้คณะทูตอยู่ยังหาบ้านไม่ได้ เนื่องจากบ้านหลวงรับทูตนั้นมีนาย เอช.ปาร์ค ยังไม่ย้ายออกไป ซึ่งสยามต้องการให้คณะทูตอเมริกาแห่งนี้เข้าพักที่บ้านเดียวกับบ้านที่ท่านเซอร์ จอนห์ บาวริ่ง เคยมาอยู่ แต่ก็ต้องรอให้นาย เอช ปาร์ค ย้ายออกไปก่อน จึงทำให้ล่าช้าออกไปอีก

แล้วท้ายสุดในวันจันทร์ ก็มีหนังสือยืนยันเข้ามาให้คณะทูตเข้าไปยังกรุงเทพฯ ได้ โดยมีขบวนเรือ 22 ลำมารับอย่างสมเกียรติ

        "The Eagle and the Elephant"    หน้า ๔๐.๑ - ๔๐.๔  เล่าไว้น่าสนุกว่า

ก่อนจะมาญี่ปุ่นและสยามนั้น     แฮริสได้เดินทางผ่านยุโรป   ที่ปารีสเขาได้หาเครื่องแบบนักการทูตอันหรูหรามีหมวกหนีบปีกขนนก

(a feathered hat) พร้อมเครื่องหมายนกอินทรีทอง (gold eagle insignia)  เสื้อสีน้ำเงินคอปิดปักแผงทองที่คอและข้อมือ

(a navy blue jacket with embroiled gold cuffs and collar)  กางเกงสีขาวมีแถบทอง  หัวเข็มขัดทองพร้อมกระบี่ครบชุด

(white trousers with gold stripes and a ceremonial swards with a scabbard)    รัฐมนตรีต่างประเทศวิลเลียม  มาร์ซีอนุมัติ

การแต่งกายนี้  แต่ต่อมาได้ส่งจดหมายเวียไปตามสถานทูตอเมริกันว่า  นักการทูตควรแต่งสากลธรรมดาไม่ควรมีเครื่องแบบหรูหรา

คุณหนุ่มสยามที่นับถือ

        พยายามเกาะเรือตามมาให้ตามหลังข้อความที่คุณหนุ่มกำลังถ่ายทอดแบบหวิดๆ

ขอรายชื่อหนังสือที่แฮริสถวายด้วยโดยละเอียดนะคะ  สนใจเพราะอาจเคยเห็นผ่านตา  แต่จำไม่ได้

       แฮรีสและคณะเข้าพักที่เรือนรับรองปากคลองผดุงกรุงเกษม      เขาบันทึกไว้ว่า

บ้านพักสะอาด  โปร่ง  แต่ไม่มีห้องส่วนตัวหรือรับแขก    ห้องนอนก็มีแต่ประตูไม่มีบาน  เขาจึงเอาธงอเมริกันมาใช้เป็นม่านปิดประตู

โต๊ะอาหารก็จัดอย่่างงดงามด้วยเครื่อถ้วยชามจากฝรั่งเศส   แต่มีดและช้อนส้อมทำจากอังกฤษ     อาการและผลไม้ก็มีมากมาย

แต่เขาไม่ชอบเพราะใส่กระเทียมมากไป


        แฮรีสมาถึงเมืองไทยขณะที่แฮรี ปาร์กส์ ทูตอังกฤษกำลังเข้าแลกเปลี่ยนสัตยาบันของสัญญาบาวริ่งอยู่ในกรุงเทพพอดี

ทางไทยเกรงว่าหากคณะทูตได้พบกันจะร่วมมือกันเรียกร้องผลประโยชน์มากขึ้น


        ในที่สุดก็ได้เฝ้าพระบาทสมเด็จพระเจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  ได้ถวายสาส์นและเครื่องบรรณาการจากประธานาธิบดีเพียซ

ทั้งยังได้เข้าเฝ้า "พระเจ้าแผ่นดินที่สอง" อีกด้วย     แฮรีสกราบบังคมทูลพระองค์ว่า

The United States has no territory in the East and sought none, wanting only equal  and peaceful diplomatic and trade relations.

(ข้อความข้างบนนี้  ถ่ายทอดละเอียดมาจาก  "the Eagle and the Elephant")


ขอคอยคุณหนุ่มสยามมาเล่าเรื่องหนังสือที่ถวายก่อนค่ะ

แล้วจะวกไปเล่าเรื่องที่มาของสาวเครือฟ้าก็ยังได้  จะจริงหรือพอมีแววนั้น  เรานินทาฝรั่งบ้างเป็นไร

ถ้าจะต้องแปลก็จะเรียกว่า  "ปฎิบัติการน้ำตาล"  หรือ "แก้เเผ็ด"  




        

บ้านพักที่รัฐบาลสยามจัดให้ในตำราบอกว่า "เป็นเรือนไม้ไผ่" แต่อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงย้ายบ้านในภายหลังก็เป็นได้


การเข้าเฝ้าพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเป็นไปด้วยความเรีบบร้อยและงดงาม ท่านทูตกล่าวว่า "สหรัฐอเมริกาไม่ต้องการยึดครองดินแดนซีกโลกตะวันออกเป็นเมืองขึ้น ซึ่งรัฐไม่มีนโยบายดังกล่าวขอให้สยามวางใจได้

"นี่ทำให้สหรัฐอเมริกาเป็นเพื่อนบ้านที่ใกล้ที่สุด ซึ่งประเทศสยามอยู่ในบรรดาเชื้อสายคอเคเชี่ยน และเป็นเหตุผลอันแข็งแกร่งในการสมัครสมานสองชาติเข้าด้วยกัน

พระเกียรติยศชื่อเสียงในใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทในหลายภาษา และในสาขาวิทยาศาสตร์ชั้นสูงได้แพร่สะพัดมาถึงอเมริกา เกิดความเลื่อมใสเป็นอันมาก พระเจ้าอยู่หัวทรงรู้ชื่อประธานาธิบดีทุกคน ยกเว้นแต่คนที่แล้ว"


นี่เป็นคำพูดของมิสเตอร์แฮริสกล่าวต่อหน้าพระพักตร์

“Siam produces many things which cannot be grown in the United States, and the Americans will gladly exchange their products, their gold and their silver for the surplus produce of Siam.  A commerce so conducted will be beneficial to both nations, and will increase the friendship happily existing between them.”

เมื่อการเข้าเฝ้าแล้วเสร็จก็รับประทานอาหาร การเจรจาเรื่องการค้าได้ตีตรารับสาส์นกันโดยธรรมเนียมสยาม ฝ่ายท่านทูตแฮริส ก็บรรจงหรดครั่งประทับรับรองในเอกสารแก้ไขสัญญาทางการดังกล่าว

รายการเครื่องบรรณาการจากประธานาธิบดีแฟรงกลิน เพียร์ซ แด่พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว

1 กระจกเงา 2 บาน หนามาก ขนาด 80 x 56 นิ้ว กรอบไม้ปิดทอง

2 โคมไฟระย้า 2 โคมใช้ระบบน้ำมันโซล่า ซึ่งเป็นแบบที่ได้รับรางวัลการแสดงศิลปกรรมโลก ค.ศ. 1851
   โป๊ะแก้วเจียระไน 36 โป๊ะสำหรับโคมระย้าพร้อมหลอดตะเกียงเจียระไนและไส้ตะเกียง

3 กล้องจุลทรรศน์แบบที่ดีที่สุด มีแว่น 3 แว่นจำนวน 4 ชุด เครื่องมือสำหรับผ่า กระจกเงารวมแสง

4 กล้องจุลทรรศน์แสงอาทิตย์ กล้องแบบนี้จะเห็จวัตถุบนฉากหรือบนฝาผนัง

5 ปืนไรเฟิลเชื้อประทุ ลำกล้อง 8 เหลี่ยม ขนาด 32 ด้ามปืนทำด้วยเงินเยรมัน

6 ปืนสั้นของโค้ลท์ ด้ามงาเดินทอง

7 ภาพเหมือนนายพลวอชิงตัน ขนาดเท่าจริง

8 ภาพเหมือนประธานาธิบดีเพียร์ซ ขนาดเท่าจริง

9 หนังสือ Republican Court or Society in the Days of Washington เย็บหรูหรา หนังแกะตุรกี สีเลือดหมู เดินทองระยับ

10 หนังสือ American Scenery, of Principal Views in the United States หนังแพะนิ่มด้าน

11 หนังสือคำบรรยายประกอบภาพ New York Exhibition ปกหนังแพะของตุรกี เดินทอง

12 หนังสือ Iconographic Encyclopedia, or the Art and Sciences Fully Describe and Splendidly Illustrated

13 พจจานุกรมเวบสเตอร์ ฉบับสมบูรณ์ หนังแพะสีเลือดหมู เดินทองระยับ

14 ภาพทิวทัศน์เมืองสหรัฐ 10 ภาพระบายสี

15 แผนที่สหรัฐอเมริการ ตั้งแต่มหาสมุทรแปซิฟิกถึงแอตแลนติค

USS San Jacinto จาก wiki กล่าวถึงประวัติเรือลำนี้ไว้ว่า ...

The first USS San Jacinto was an early screw frigate in the United States Navy during the mid-19th century. She was named for the San Jacinto River, site of the Battle of San Jacinto during the Texas Revolution. She is perhaps best known for her role in the Trent Affair of 1861.
San Jacinto was laid down by the New York Navy Yard in August 1847, and launched on 16 April 1850. She was sponsored by Commander Charles H. Bell, Executive Officer of the New York Navy Yard.


และกล่าวถึงการเดินทางมาญี่ปุ่นและสยามไว้ว่า ...

There, Townsend Harris, the recently appointed Consul General to Japan, embarked on 2 April; and the ship got underway that morning for Siam. After a four-day stop at Singapore, where Commodore Armstrong relieved Commodore Joel Abbot in command of the East India Squadron, the frigate reached the bar off the mouth of the Me Nam (later the Chao Phraya) River on the 13th. A few days later, Harris ascended the Me Nam to Bangkok where he negotiated a treaty establishing diplomatic and commercial relations between the United States and Siam. The King of Siam at the time was Mongkut, who was later the subject of the musical comedy, The King and I.

After succeeding in this delicate diplomatic mission, Harris returned on the morning of 1 June to San Jacinto, which awaited him at the mouth of the Me Nam; and the frigate departed Siam to carry Harris to his new post in Japan.

However, after only half an hour of steaming, engine trouble reappeared and plagued the ship throughout her painfully slow passage to Hong Kong, which she finally reached on the 13th. There, major repairs interrupted the voyage for almost two months.

...

เรือ USS Powhatan และเรือ Karin Maru ...

ยินดีที่ลุงไก่ นำเรือพ่วงเข้ามาลำใหญ่มาก เรือกลไฟสวยงามยิ่งนักแต่ก็หยุดเพียงปากแม่น้ำเจ้าพระยา คนในพระนครมิอาจจะเห็นและล่วงรู้ได้ถึงความใหญ่โต

หากแต่เรือนี้เจ้าพระยาพระคลัง ได้เหยียบหัวเรือสำรวจไปทั่วลำ และให้ท่านทูตรายงานว่า เรือมีขนาดเท่าไร พกดินปืนมากี่ถัง มีปืนกี่กระบอก เล่าให้ละเอียดที่สุด เพื่อจะทูลเกล้าถวายรายงานให้ทรงทราบ

เรือ Karin Maru นี่เองที่ทำให้ชาวเอโดะขวัญผวา กับการมาเยือนของฝรั่งต่างชาติ ในฐานะเรือดำ ยิ่งใหญ่สมคำร่ำลือ

         พจนานุกรมเว็บสเตอร์หรือ     คงโปรดมากเป็นแม่นมั่น


        สนธิสัญญาที่ได้ลงนาม เมื่อวันที่ ๒๙ พฤษภาคม  ๒๓๙๙  มีสาระสำคัญเช่นเดียวกับสนธิสัญญาบาวริง  

ไทยยอมเลิกผูกขาดการค้า  ยอมให้มีการค้าเสรี   ข้อสำคัญคือข้อที่ว่าด้วยอำนาจศาลกงสุลหรือสิทธิสภาพนอกอาณาเขต

และข้อที่ว่าด้วยอัตราภาษีศุลกากรซึ่งเลิกวิธีเก็บภาษีปากเรือสำหรับสินค้าขาเข้า   เปลี่ยนมาเก็บอัตราร้อยละสาม

ก่อนกลับออกไปจากกรุงเทพฯ   แฮรีสแต่งตั้งหมอสตีเฟน  แมตตูน  เป็นกงสุลอเมริกันคนแรกประจำประเทศไทย


  

        แม้ว่าการทูตของแฮรีสจะประสบความสำเร็จก็ตาม    แต่แฮรีสเกิดความไม่พอใจหลายอย่างขณะพำนัอยู่ในเมืองไทย

อาจจะเริ่มตั้งแต่รัฐบาลปล่อยให้เขาคอยอยู่ที่สันดอนปากน่้าหลายวัน       เขาเขียนในบันทึกจดหมายเหตุของเขาว่า

"ฉันไม่เคยพบชนชาติใดใดเหมือนคนไทย  และหวังว่าจะไม่ถูกส่งมาที่นี่อีก"


        เขาออกไปยังเรือซานจาซินโตที่สันดอนปากน้ำเมื่อวันที่ ๓๑ พฤษภาคม ๒๓๙๙   

แสดงรูปตัดของเรือ USS Powhatan ที่เครื่องจักรสำหรับขับใบจักรข้างเรือเป็นเครื่องจักรไอน้ำ ใช้ถ่านหินเป็นเชื้อเพลิง

แน่นอนคุณวันดี อยู่ในเรือ ปากน้ำ ตั้งหลายวันกว่าจะมีเรือมารับ การเจรจาเรื่องที่อยู่บ้านพัก ก็ให้เจ้าหน้าที่ฝรั่งไปสำรวจ 2 คนแล้วยังไม่พอใจ และท่านทูตก็รู้ว่าการเดินทางของท่านไม่สง่างามเทีบบเท่าคณะทูตกลุ่มอื่น แต่กระนั้นก็ตามผลแห่งไม้โอ๊คลูกนี้ช่วยกระชับสัมพันธไมตรีเพิ่มมากขึ้น

หลังจากเข้าเฝ้าพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวแล้ว รุ่งขึ้นก็เข้าเฝ้า The Second King of Siam หรือ สมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว และมีกิจกรรมในเมืองสยามอีกที่น่าสนใจ ไฉนเลยจะกล่าว่า "และหวังว่าจะไม่ถูกส่งมาที่นี่อีก" เพียงว่าจุดมุ่งหมายนั้นมองไปที่ญี่ปุ่นฝ่ายเดียว

คณะทูตญี่ปุ่นถึงท่าเรีอของราชนาีีวี ที่กรุงวอชิงตัน เมื่อเดือนพฤษภาคม 1860

Landing of Japanese Embassy at Navy Yard in Washington, DC, May 1860

อับเฉาเรือใส่สินค้ามาเพียบ ห้องเครื่องจักรคงร้อนมากมายนะครับ

พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงส่งจดหมายใส่ซองกำมะหยี่กรมท่า สอดจดหมายตอบรับเครื่องบรรณาการถึงประธานาธิบดี และเอกสารอีกฉบับ ที่ส่งไปพร้อมกับท่านทูตแฮริส

(สิ่งของจัดแสดงที่พิพิธภํณฑ์สมิธโซเนี่ยน สหรัฐอเมริกา)

อับเฉาเรือใส่สินค้ามาเพียบ ห้องเครื่องจักรคงร้อนมากมายนะครับ
[/quote]

ดูในฉากภาพยนต์ TITANIC ก็คงจะเดาออกครับว่า "ร้อน" ขนาดไหน

หรืออ่านจากเหตุการณ์ "ยุทธนาวีเกาะช้าง" ตอนที่เรือรบหลวงธนบุรีูกำลังจะจมก็ได้ ฉากที่บรรยายสภาพห้องเครื่องใต้ท้องเรือนั้น ทหารกลินจะเป็นพวกที่สละเรือเป็นชุดสุดท้าย หนีทันก็รอด หนีไม่ทันก็ตายอยู่ในท้องเรือนั่นแหละ

ทหารเรือพวกที่อยู่กับเครื่องจักรใต้ท้องเรือนี่ เขาเรียกว่า "พรรคกลิน" ครับ พวกอยู่ข้างบนมีหน้าที่เดินเรือนี่ เขาเรียกว่า "พรรคนาวิน"

....

พ.ศ. 2350 (ค.ศ. 1807) – เรือกลไฟลำแรกของสหรัฐฯ โดย โรเบิร์ต ฟุลตัน ออกจากนครนิวยอร์กเพื่อเดินทางไปยังเมืองออลบานีตามแม่น้ำฮัดสัน และเป็นเรือกลไฟพาณิชย์ลำแรกของโลก

สิ่งหนึ่งที่ถูกส่งไปยังประธานาธิบดีคือ พระบรมฉายาลักษณ์คู่ของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวพร้อมด้วยสมเด็จพระเทพศิรินทราบรมราชินี

ภาพนี้เป็นสิ่งวิเศษสุดในสังคมสยาม ถือเป็นเทคโนโลยีด้านการถ่ายภาพในยุคแรก ๆ และชี้ให้เห็นว่าการส่งภาพให้ในทางการทูตนั้นเป็นการแสดงออกอย่างมิตรภาพ ทำให้เห็นว่าบ้านเมืองสยาม มิได้ล้าหลังแต่ประการใด หากแต่มีเทคโนโลยีด้านวิทยาศาสตร์ใช้แล้ว

(สิ่งของจัดแสดงที่พิพิธภํณฑ์สมิธโซเนี่ยน สหรัฐอเมริกา)

แปลกอยู่อย่างคือทั้งแฮรีสและ ฮะรีปักส์  เมื่อไปอยู่ญี่ปุ่นได้สร้างชื่อเสียงไว้มาก

แฮรีสเป็นคนตรงไปตรงมา  ภายหลังเมื่อไม่ได้ทำงานแล้ว  ใครจากญี่ปุ่นมาเยี่ยม  ท่านถามว่า ใครเขาถามถึงผมบ้าง

ฮะรีปักส์ได้รวบรวมสะสมตัวอย่างกระดาษจากโรงงานญี่ปุ่นไว้มากมายมหาศาล  และญี่ปุ่นรุ่นหลังก็อาศัยเรียนรู้จากการสะสมนี้
ฮะรีปักส์  เป็นนักต่อสู้อย่างทรหดทีเดียว     เช่นเดียวกัยแฮรีส     ดูฮะรีปักส์จะปากจัดมากในฐานะล่าม  ประชดประชันข้าราชการ
ไทยเอาไว้เยอะ

ปืนสั้นของโค้ลท์ ด้ามงาเดินทอง

USA Navy Colt 1851 ถ้าไม่ใช่ ก็น่าจะใกล้เคียง

หนังสือ Republican Court or Society in the Days of Washington เย็บหรูหรา หนังแกะตุรกี สีเลือดหมู เดินทองระยับ

หนังสือ Iconographic Encyclopedia, or the Art and Sciences Fully Describe and Splendidly Illustrated

The Iconographic Encyclopedia of Johan Georg Heck (printed 1851)

ภาพเหมือนนายพลวอชิงตัน ขนาดเท่าจริง

จากข้อมูลของหอบรรณสารสนเทศ สำนักหอสมุด มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี กล่าวถึงภาพเขียนนี้ไว้่่ว่า

ในปี พ.ศ.2399 (ค.ศ.1856) ประธานาธิบดีแฟรงกลิน เพียร์ซ (Franklin Pierce) ประธานาธิบดีคนที่ 14 แห่งสหรัฐอเมริกา ได้แต่งตั้งให้ เทาเซนต์ แฮรีส (Townsend Harris) เป็นทูตมาเจริญสัมพันธไมตรีในต้นรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว โดยได้นำคณะทูตเข้าเฝ้าพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในวันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ.2399 และในวันที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ.2399 เข้าเฝ้าพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว

ครานั้นเครื่องบรรณาการที่คณะทูตนำมาถวายพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้แก่ เครื่องไฟฟ้า เครื่องอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์ ปืน หนังสือ ภาพเขียนทิวทัศน์ และที่สำคัญคือ ภาพวาดนายพลวอชิงตัน ขนาดเท่าตัวจริง 1 ภาพ และภาพประธานาธิบดีเพียร์ซ ขนาดเท่าตัวจริง 1 ภาพ

ปัจจุบันภาพวาดนายพลวอชิงตัน ถูกเก็บรักษาไว้ภายในห้องรับแขก พระที่นั่งอิศเรศราชานุสรณ์ พระบวรราชวังที่ประทับของพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว หรือพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติพระนครในปัจจุบัน ซึ่งเป็นภาพชุดเดียวกับที่แขวนในห้องรูปไข่ในทำเนียบขาว กรุงวอชิงตัน ดี.ซี.

เรมบรันต์ พีล (Rembrandt Peale) เป็นศิลปินผู้มีชื่อชาวอเมริกัน ที่มีชื่อในการวาดภาพคนเหมือนในระดับผู้เชี่ยวชาญ มีหลักฐานว่าเขาได้รับ การวาดภาพเหมือนประธานาธิบดียอร์ช วอชิงตัน (Porthole Portrait of George Washington, c1823-60) จำนวน 76 ภาพ

คุณทัศน์ ทองทราย กล่าวว่า เมื่อพิจารณารายการบัญชีเครื่องราชบรรณาการที่นำขึ้นทูลเกล้าฯ ถวายพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พบว่า ปรากฎรายการภาพวาดทั้ง 2 ภาพด้วยเช่นกัน แต่ไม่ปรากฎว่าปัจจุบันถูกเก็บรักษาอยู่ที่ใด

ทัศน์ ทองทราย. "ภาพสีน้ำมันรูป "ยอร์ช วอชิงตัน" ของพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว ของดีที่กรมศิลปากรควรอวด," ศิลปวัฒนธรรม. ปีที่ 29 ฉบับที่ 9 : กรกฎาคม 2551 : 78-85.

American Scenery, of Principal Views in the United States

การเข้าเฝ้าสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว ท่านทูตแฮริสได้กล่าวอย่างน่าประทับใจ ทรงให้ปูเสื่อตั้งแต่ก่อนเข้าวังหน้า ยาวไปจนถึงตำหนักอังกฤษของพระองค์ท่าน

"พระเจ้าแผ่นดินองค์ที่สองทรงตรัสภาษาอังกฤษได้วิเศษ"

นำพาไปดูตู้หนังสือจำนวนมาก สิ่งพิมพ์ อาวุธ เครื่องเคมี ล้วนมาจากยุโรป นาฬิกาแปลก ๆ ที่บอกชั่วโมง บอกสัปดาห์ เดือน ปี และบอกจนถึงอายุพระจันทร์ ซึ่งทำเครื่องหมายไว้บนโลกสีฟ้า ขณะเดียวกันสิ้นสีแดงของงูเขียว และงูสีทอง ก็หมายบอกชั่วโมงในเวลาเดียวกัน

ทรงตรัสถามถึงเรื่องราวในอเมริกา และทรงมอบใบรับรองว่าได้รับของบรรณาการและพระราชทานสิ่งของให้ประธานาธิบดี 5 หีบ และทรงเลี้ยงน้ำชา กาแฟ ชอคโกแลต ผลไม้ ทรงชงชาด้วยองค์เอง ขณะที่มเหสี 2 องค์หมอบใกล้ ๆ

(ภาพเครื่องถมทองสิ่งของพระราชทานแก่ประธานาธิบดี)

แฮริส ได้กราบบังคมทูลพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าฯ ว่า

“สหรัฐอเมริกา ไม่มีอาณานิคมในตะวันออก และไม่ต้องการจะมี เพราะรูปแบบการบริหารประเทศของสหรัฐไม่ส่งเสริมให้มีอาณานิคม ดังนั้น ประเทศตะวันออกไม่จำเป็นต้องระแวงกลัวสหรัฐ ความสัมพันธ์ทางการค้าอย่างสันติ ซึ่งมีทั้งการให้และการรับผลประโยชน์ต่อกัน เป็นสิ่งที่ประธานาธิบดีของข้าพเจ้าหวังให้เกิดขึ้นแก่ประเทศสยาม และนี่คืองานที่ข้าพเจ้าได้รับมอบหมายให้มาปฏิบัติ”

จาก เว็บของพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติแห่งชาติ สถาบันสมิธโซเนียน (http://www.mnh.si.edu/treasures/thaiversion/Gallery1b_t.htm)

 ;D

แฮริสถวายสิ่งของแด่พระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว (เชื่อว่าบรรดาพวกทูตที่เข้ามาเจริญสัมพันธไมตรี ควรทำการบ้านมาก่อนว่าจะมาพบกับใคร สนใจอะไรเพื่อประโยชน์ทางการทูต ศึกษามาเป็นอย่างดีแล้ว)

ท่านเห็นว่าพระองค์ท่านสนใจเครื่องมือแปลก ๆ ดังนั้นท่านทูตแฮริส จึงนำ "เครื่องใช้ไฟฟ้า" เข้ามาลองอ่านดูละกันว่าคืออะไร

- เครื่องใช้ไฟฟ้าใหม่ล่าสุด มีพลังมาก มีแผ่นกระจกหนา 30 นิ้ว ปั่นด้วยลูกยาง 4 ลูก สื่อไฟทองเหลืองรองรับก้านแก้ว 4 ก้าน
- ขวดเลย์เดน เมื่อได้รับไฟฟ้าจะสว่าง
- โลหะปล่อยกระแสไฟฟ้า
- ระฆังไฟฟ้า สั่นได้ด้วยไฟฟ้า มีเสียง 5 ใบ
- ม้านั่งฉนวน เป็นไม้ขัดเงา ถ้าคนนั่งแล้วจะรับประจุกกระแสไฟให้เส้นผมตั้งตรง
- มิเตอร์วัดความแรงไฟ
- กระบอกแล้วบรรจุลูกกลม ทำจากแกนไม้ และลอยได้ด้วยอิทธิพลไฟฟ้า
- บ้านสายฟ้า แสดงผลฟ้าผ่าลงบ้าน
- ชายผมยาว แสดงให้เห็นว่าไฟฟ้าทำให้ผมลุก
- หุ่นจำลองโรงเลื่อยไฟฟ้า
- บ้านติดไฟฟ้า เพื่อแสดงไฟไหม้บ้าน
- นักกีฬาไฟฟ้า มีขนนกหลายอัน กระแสไฟฟ้าทำให้ขนขนปลิว
- ขนนกระจาย ผูกกับทองเหลือง
- เครื่องใช้ไฟฟ้า แสดงตำแหน่งในระบบสุริยะ หมุนได้ เปล่งแสงออกมาได้
- ที่วางไข่ไฟฟ้า ทำให้ไข่มีแสง
- เครืองบดไฟฟ้า ด้วยระเบิดไฮโดรเจน เสียงดังมาก
- ภาพมหัศจรรย์สำหรับคนกระตุกด้วยไฟฟ้า
- คนขี่ม้า 6 คน ขี่ไล่ด้วยอำนาจไฟฟ้า
- การทดสอบสายตา การกลืนกันของสีและแสง

จะเห็นว่าของเล่นไฟฟ้ามีมากมาย (ลุงไก่คงเหนื่อยแรงในการค้นหาเครื่องมือเหล่านี้  ;D)

ของพระราชทาน คือ ของถวาย กระมัง


 ;D

^
เห็นอยู่และรับทราบว่าเป็นเครื่องใช้ไฟฟ้าและเครื่องอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์ ซึ่งลุงไก่อ้างถึงแหล่งอ้างอิงที่พูดเพียงสั้น ๆ แต่ข้าพเจ้าได้เล่าความถึงเครื่องมือโดยละเอียดว่า อะไรเป็นอะไร

ชะรอยคุณเพ็ญฯ ลองช่วยแกะรอยเครื่องมือนั้นด้วยเทอญ ฯ ด้วยเก่งในการหาข้อมูลทั้งปวง  ;D

ครั้นแล้ววันรุ่ง ท่านทูตแฮริส ก็ได้เข้าร่วมพระราชพิธีพืชมงคลจรดพระนังคัลแรกนาขวัญ มีชา กาแฟ ซิการ์ เลี้ยงดูตลอดเวลา หลังจากนั้นก็ได้ชมการดนตรีไทย ซึ่งไม่เข้าทางสำเนียงฝรั่งเท่าไรนัก

"เสียงนั้นระเบ็งเซ็งแซ่ไม่เป็นศัพท์ หญิงนักร้องแต่ละคนถือกรับ 2 อัน ตีกรับเป็นพื้น พร้อมกับร้องคร่ำครวญไป ด้วยเหมือนอย่างเด็กหญิงน่าสงสารในนิวยอร์ก ร้องขอข้าวโพดร้อน ๆ ในฤดูหนาว"  ::) ::) (คงจะหมายถึงการร้องเอื่อน)

นอกนั้นละครที่จัดไว้มีภูเขาหรือหมู่เมฆ มีเจ้าชายทรงรักกับเข้าหญิง ซึ่งเจ้าหญิงมาเก็บพืชหายากจากในป่า และเจ้าหญิงได้บวงสรวงต่อหน้าพระปฏิมา บรรดาสาว ๆ ร่ายรำอย่างช้า ๆ ตัวละครผัดหน้าขาว สวมผมปลอมสีดำ ประดับทองและมงกุฎรูปปีกแมลงปอ

(ละครเรื่องใดกันนี่  ??? ???)

ตามแกะรอยตามคำร้องขอ

จากหนังสือ Seditious histories: contesting Thai and Southeast Asian pasts โดย Craig J. Reynolds (http://books.google.co.th/books?id=IY8YM2kas9cC&pg=PA161&hl=th&source=gbs_toc_r&cad=4#v=onepage&q&f=false) หน้า ๑๗๔

 ;D

ขอบคุณครับคุณเพ็ญชมพู

Battery of Leyden jars เป็นชุดสร้างกระแสไฟฟ้า พัฒนาองค์ความรู้เรื่องการสร้างไฟฟ้าจากเบนจามิน แฟรงกลิน

มีคำถามค่ะคุณหนุ่ม  ใน คคห ๔๙     เด็กผู้หญิงร้องขายข้าวโพด  หรือร้องอยากกินคะ

เคยอ่านบันทึกฝรั่งได้รับเชิญไปฟังดนตรีในราชสำนักพม่า    ฝรั่งว่า เสียงฟังเหมือนคนร้องเจ็บปวดสาหัส  excruciating pain

ท่านบรรยายว่านักร้องของสยามนั้น "เสมือนเด็กหญิงที่น่าสงสารในนิวยอร์กร้องขอข้าวโพดร้อน" ย่อมหมายความถึง เด็ก ๆ มาอ้อนขอ ด้วยน้ำเสียงเล็กใส โหยหวนกระมัง ดังเพลงเอื้อน ร้องแบบเพลงเถาอัตราสามชั้น

หากคุณวันดีอยากอ่านบทความความยากลำบากของสาวขายข้าวโพดในนิวยอร์ค ที่แสนน่าสงสารมากครับ ได้ที่hot corn Life in New York, Year 1854 (http://www.gutenberg.org/files/37268/37268-h/37268-h.htm)

วันจันทร์ที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2399 ท่านทูตแฮริสได้อยู่ในกรุงสยามนานถึง 22 วันแล้ว ท่านคงไปสำรวจและเห็นชีวิตความเป็นอยู่ของชาวสยามไม่มากก็น้อย แต่ท่านได้เขียนไว้ด้วยว่า

"มีเหตุการณ์ถกเถียงกันใหญ๋โตเรื่องธุรกิจของนายปาร์ค (แฮรี่ ปาร์ค) ทำให้พระเจ้าแผ่นดินทรงเหนี่อยหน่ายยิ่ง เพราะจดหมายหลายฉบับของเขาและอื่น ๆ อีก จนพระองค์ทรงกริ้วไปทั่วราชสำนัก และทรงปิดประตูวังไม่ต้อนรับใครทั้งสิ้น"

เรื่องอะไรกันหนอที่ทำให้ราชสำนักรู้สึกเช่นนี้กับการกระทำของแฮรี่ ปาร์ค  ???

มีปัญหาเรื่องความปากจัดของนายฮะรีปักส์หรือเปล่า



 ;D