กระทู้: คำที่ใช้ไม้ม้วน เริ่มกระทู้โดย: Tee ที่ 22 ก.ค. 09, 15:33 ภาษาไทยมีคำที่ใช้สระ ไอ ไม้ม้วนเพียง 20 คำเท่านั้น ท่านผูกเป็นคำกลอนช่วยในการจำ ผมลืมไปแล้วว่ามีคำอะไรบ้าง พยายามทบทวนก็ได้มาเพียง 12 คำเท่านั้น ท่านใดจำคำกลอนได้ โปรดแนะนำด้วย ขอบคุณครับ
กระทู้: คำที่ใช้ไม้ม้วน เริ่มกระทู้โดย: CrazyHOrse ที่ 22 ก.ค. 09, 17:26 กาพย์ยานี ๑๑ นะครับ
ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ ให้สะใภ้ใช้คล้องคอ ใฝ่ใจเอาใส่ห่อ มิหลงใหลใครขอดู จะใคร่ลงเรือใบ ดูน้ำใสและปลาปู สิ่งใดอยู่ในตู้ มิใช่อยู่ใต้ตั่งเตียง บ้าใบ้ถือใยบัว หูตามัวมาใกล้เคียง เล่าท่องอย่าละเลี่ยง ยี่สิบม้วนจำจงดี กระทู้: คำที่ใช้ไม้ม้วน เริ่มกระทู้โดย: SILA ที่ 23 ก.ค. 09, 09:53 อีกหนึ่งกาพย์ที่เคยท่องจำสมัยเป็นเด็ก และ "ฮิท" น้อยกว่า ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ คือ
ใฝ่ใจให้ทานนี้ นอกในมีแลใหม่ใส ใครใคร่แลยองใย อันใดใช้อย่าใหลหลง ใส่กลสะใภ้ใบ้ ทั้งต่ำใต้และใหญ่ยง ใกล้ใบแลใช่จง ใช้ให้คงคำบังคับ วิกิพีเดียบอกที่มาไว้ว่า แรกมีใน จินดามณี และต่อมาปรากฏใน ประถมมาลา แต่งโดยพระเทพโมลี (ผึ้ง) ในสมัยรัชกาลที่ 3 โดยที่สองบทท้ายเป็นคำกลอน(กาพย์)จากตำราจินดามณี http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%89%E0%B8%A1%E0%B9%89%E0%B8%A7%E0%B8%99 ส่วนกาพย์ ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ นี้ในวิกิพีเดียให้ข้อมูลว่า - พระยาผดุงวิทยาเสริม (กำจัด พลางกูร) ดำรงตำแหน่งเจ้ากรมแต่งตำราและเจ้ากรมสามัญศึกษา แต่งตำราภาษาไทยที่มีผู้รู้จักมาก เช่น ไม้ม้วนยี่สิบคำ (ที่ขึ้นต้นด้วย ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ ให้สะใภ้ใช้คล้องคอ) กระทู้: คำที่ใช้ไม้ม้วน เริ่มกระทู้โดย: CrazyHOrse ที่ 23 ก.ค. 09, 11:46 ขอบคุณคุณ SILA ที่เอาฉบับนี้มาลง ผมเคยเห็นฉบับนี้ แต่ไม่ทราบว่าเป็นงานของพระเทพโมลี(ผึ้ง) ซึ่งบังเอิญมากว่าเพิ่งจะได้อ่านเรื่องราวของท่านเมื่อคืนนี้เองครับ
ความจริงแล้ว ๒๐ ม้วน น่าจะมีอยู่อย่างน้อยอีก 2-3 ฉบับเลยนะครับ ส่วนมากจะเป็นกาพย์ยานี ๒ บท สั้นกว่าฉบับผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ซึ่งมี ๓ บท แต่เข้าใจว่าฉบับผู้ใหญ่ฯจะเป็นที่นิยมเพราะเนื้อหาจำง่ายดีครับ กระทู้: คำที่ใช้ไม้ม้วน เริ่มกระทู้โดย: SILA ที่ 23 ก.ค. 09, 14:59 นึกถึงอีกสองกาพย์ ที่เคยท่องจำในวิชาภาษาไทย ครับ
จากหนังสือหลักภาษาไทย โดย อ.กำชัย ทองหล่อ บันดาลลงบันได บันทึกให้ดูจงดี รื่นเริงบันเทิงมี เสียงบันลือสนั่นดัง บันโดยบันโหยให้ บันเหินไปจากรวงรัง บันทึงถึงความหลัง บันเดินนั่งนอนบันดล บันกวดเอาลวดรัด บันจวบจัดตกแต่งตน คำ บัน นั้นฉงน ระวังปนกับ ร - หัน. ( ในพจนานุกรม ยังมีอีก ๒ คำ - บันจอย (โบ) ก. บรรจง. และ บันยะบันยัง ว. พอสัณฐานประมาณ, พอสมควร. ส่วนคำว่า บันโหย - ทำให้เศร้าหา ไม่ปรากฏ) และ ทรวดทรงทราบทรามทราย ทรุดโทรมหมายนกอินทรี มัทรีอินทรีย์มี เทริดนนทรีพุทราเพรา ทรวงไทรทรัพย์แทรกวัด โทรมนัสฉะเชิงเทรา ตัว ทร เหล่านี้เรา ออกสำเนียงเป็นเสียง ซ กระทู้: คำที่ใช้ไม้ม้วน เริ่มกระทู้โดย: Tee ที่ 23 ก.ค. 09, 15:20 ขอบคุณทุก ๆ ท่านครับ แสดงว่าผมจำตกไปบทหนึ่ง จึงนับได้แค่ 12 คำ ขอบคุณอีกครั้งครับ
กระทู้: คำที่ใช้ไม้ม้วน เริ่มกระทู้โดย: SILA ที่ 23 ก.ค. 09, 15:47 วันนี้มีเวลาว่างให้ค้นข้อมูลครับ
ในบทความ พระยาศรีสุนทรโวหาร โดย จุลลดา ภักดีภูมินทร์ จากสกุลไทย ผู้เขียนกล่าวถึงบทท่องจำ - ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ และ บันดาลลงบันได ว่าเคยเเรียนและท่องจำจาก มูลบทบรรพกิจ http://www.sakulthai.com/DSakulcolumndetailsql.asp?stcolumnid=5314&stissueid=2725&stcolcatid=2&stauthorid=13 และอีกแห่งหนึ่งก็กล่าวว่า พระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อยฯ) เป็นผู้คิดแบบสอนหนังสือไทยไว้มากมายหลายเล่ม ที่แพร่หลายที่สุด คงหนีไม่พ้น "มูลบทบรรพกิจ" ซึ่งบางตอนท่องกันมาแต่รุ่นปู่ย่าตายายจนถึงลูกหลานบัดนี้ คือ เรื่องใช้ไม้ม้วน (ใ) ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ ...... กระทู้: คำที่ใช้ไม้ม้วน เริ่มกระทู้โดย: SILA ที่ 23 ก.ค. 09, 16:08 สรุป
ข้อมูลในวิกิพีเดียว่า ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ ประพันธ์โดย พระยาผดุงวิทยาเสริม (กำจัด พลางกูร) แต่ที่อื่นว่าเป็นผลงานของ พระยาศรีสุนทรโวหาร ส่วน บันดาลลงบันได ก็พบว่ามีข้อมูลระบุผู้ประพันธ์ไว้สองท่าน คือ พระยาศรีสุนทรโวหาร และ อ.กำชัย ทองหล่อ ในขณะที่ ทรวดทรงทราบทรามทราย มีการกล่าวถึงผู้ประพันธ์ท่านเดียว คือ อ.กำชัย ทองหล่อ ท้ายสุด จากสกุลไทย บทความ - คำผิดซ้ำซาก (๒) โดย สุดสงวน ขึ้นต้นบทความด้วย คำไทยที่ใช้ บัน: บันดาลลงบันได .. แล้วอ้างถึงที่มา - จากหนังสือ หลักภาษาไทย โดย กำชัย ทองหล่อ http://www.sakulthai.com/DSakulcolumndetailsql.asp?stcolumnid=5390&stissueid=2729&stcolcatid=2&stauthorid=17 และ เสฐียรพงษ์ วรรณปก ในนสพ. ข่าวสดก็เขียนว่าเป็นคำประพันธ์ของ ครูกำชัย ทองหล่อ โดยส่วนตัวแล้ว คิดว่าเป็นผลงานของ อ.กำชัย ครับ กระทู้: คำที่ใช้ไม้ม้วน เริ่มกระทู้โดย: bangplama ที่ 25 ก.ค. 09, 23:04 ๐บันดาลลงบันได บันทึกให้ดูจงดี
รื่นเริงบันเทิงมี เสียงบันลือสนั่นดัง ๐บันโดยบันโหยให้ บันเหินไปจากรวงรัง บันทึงถึงความหลัง บันเดินนั่งนอนบันดล ๐บันกวดเอาลวดรัด บันจวบจัดตกแต่งตน คำ บัน นั้นฉงน ระวังปนกับ ร – หัน (๐บันจอย ค่อยบรรจง ขอเพิ่มลงให้ครบครัน บันยะบันยัง นั้น พอสัณฐาน พอสมควร) (bangplama เพิ่มเติม ๒๕ ก.ค. ๕๒ ) |