งั้นเราก็สร้าง "มาตรฐาน" ของเราขึ้นบ้าง ตั้งชื่อว่า มรดกทางหัถตกรรม มรดกทางนาฏศิลป์ มรดกทางปฏิมากรรม หรือจะเรียกรวมๆ ว่า มรดกไทย หรือจะให้ AEC หน่อย ร่วมกันสร้าง มรดกแห่งอุษาคเนย์ อะไรเช่นนี้ขึ้นมาบ้าง ก็น่าจะดีนะครับ
สิ่งต่างๆที่พูดมานั้น หากรัฐบาลไทยสร้างขึ้น ก็ต้องมีกองทุนที่จะจุนเจือเพื่อดำรงไว้ ซึ่งถ้าเกี่ยวข้องกับการดำเนินวิถีชีวิตของคนแล้วก็เป็นเรื่องยากมาก ยกตัวอย่างชุมชนบ้านบาตรในกรุงเทพที่สูญไปตามธรรมชาติ โยงไปยังถนนเครื่องเงินสายวัวลายที่เชียงใหม่ ซึ่งเดี๋ยวนี้เหลือร้านสองร้านที่ยังแขม่บๆอยู่ รัฐจะเอาเงินไปตู๊ให้เขาอยู่รอดได้อย่างไร เป็นเครื่องหมายคำถามขนาดยักษ์ครับ
ถ้าไม่สร้างมาตรฐานมรดกไทยแขนงต่างๆขึ้นมาเช่นที่กล่าวข้างบน จะเพียงแค่เป็นสปอร์ไลท์ส่อง ตอนนี้ระดับจังหวัดและอำเภอที่มีของดีอยู่ เขาก็ทำแล้ว และมีท.ท.ท.ช่วยประชาสัมพันธ์ให้ ระดับไทยซื้อไทยขายนั่นก็พอได้อยู่ แต่ขนาดจะให้ต่างชาติสนใจไปเที่ยวแล้วซื้อของพรรค์นี้ใส่กระเป๋าเดินทางขึ้นเครื่องบินกลับบ้านคงยากครับ