ขออนุญาตตั้งกระทู้ครั้งแรกในเรือนไทยครับ หลังจากติดตามและเพลิดเพลินที่ได้ความรู้จากอาจารย์หลายท่านในบ้านหลังนี้ ปัจจุบันมีข่าวพี่น้อง เครือญาติใกล้ชิดฆ่าฟันกันเองชิงทรัพย์มรดก อาจจะด้วยสภาพสังคมที่ยึดถือวัตถุนิยม ทุนนิยม หรือโลภะนิยม จึงสงสัยว่าในมุมมองนักประวัติศาสตร์เห็นอย่างไรกับประเด็นศึกสายเลือด ในประวัติศาสตร์ ระหว่าง
หนึ่ง การถูกเลี้ยงดูแยกจากกันกระทั่งสูญเสียความผูกพัน
หนึ่ง ผู้ปกครองขาดทศพิธราชธรรม
หนึ่ง รู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม หวาดระแวง(กระทำก่อนได้เปรียบ)
หรือเหตุผลอื่นๆ ที่เป็นไปได้
ผมไม่มีเจตนาเจาะจงตัวบุคคลหรือเหตุการณ์ใด หากเจ้าเรือนเห็นว่า กระทู้นี้อาจเป็นปัญหาโปรดพิจารณาตามเห็นสมควร
ขอเดาล้วน ๆ แบบนี้
เรื่องของ การหลงในอำนาจ การกิน การเสพกาม การนอน เหล่านี้พระท่านสอนว่า ไม่เคยมีคำว่าอิ่มว่าพอสำหรับปุถุชนคนทั่วไปอยู่แล้วครับ เพราะฉะนั้นองค์สมเด็จพระทศพล จึงทรงสอนข้อธรรมที่เหมาะกับการปกครองในแต่ละรูปแบบเอาไว้
ถ้าเป็นปกครองแบบคณะหรือกลุ่ม ก็ทรงสอนอปริหานิยธรรม ๗ เอาไว้
ถ้าเป็นปกครองแบบจักรวรรดิ ก็ทรงสอนจักรวรรดิวัตร เอาไว้
ถ้าปกครองแบบพระราชา ก็ทรงสอนทศพิธราชธรรม เอาไว้
และด้วยพระบาลีที่มีอยู่ว่า อักขาตาโร ตถาคตา พระตถาคตเป็นเพียงแต่ผู้บอก ดังนั้นเมื่อบอกแล้วสอนแล้ว จะทำหรือไม่ทำ ขึ้นอยู่กับบุคคลนั้น ๆ ครับ ไม่มีการห้ามหรือบังคับแต่อย่างใด ถ้าเห็นว่าดีว่าเหมาะ ทำแล้วมีความเจริญก็ทำ แต่ถ้าบังเอิญอาจจะยังมองไม่เห็นความดีในการปฏิบัติตาม เขาก็ไม่เชื่อไม่ทำกันหรอกครับเรื่องแบบนี้ในประวัติศาสตร์ของโลก มีมาตั้งหลายพันปีแล้ว และก็จะยังคงมีต่อไปอยู่เรื่อย ๆ แค่เปลี่ยนนักแสดงมารับบทบาทตามแต่ละยุคสมัยเท่านั้นเองครับ ตราบใดที่คนยังอยู่ในวังวนของกิเลสครับ ต้องบอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาของโลก(โลกียะ) ครับ ... เขียนแล้วเหมือนเทศนาเลย