เห็นการแต่งกายของคนไทยในภาพข้างบนนี้ ก็พอจะนึกออกว่านักดนตรี ๑๙ คนแต่งตัวแบบไหนเมื่อลงเรือ และทำไมตอนขึ้นไปเที่ยวบนฝั่ง ชาวเมืองถึงออกมาดูกันเป็นทิวแถว
พวกนั้นคงไม่เคยเห็นเสื้อราชปะแตนกับโจงกระเบน
เมื่อมาถึงลอนดอน เจ้านายถึงประทานเสื้อผ้าใหม่ให้ทั้งหมด ไม่งั้นออกไปไหนมาไหน คงเป็นตัวประหลาด เด็กเล็กคงวิ่งตามดูกันเกรียว
นายคร้ามดูๆก็ตื่นตาตื่นใจกับพิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้งพอสมควร พยายามหาว่าท่านเรียกหุ่นขี้ผึ้งว่าอะไร ก็พบแต่ว่าเรียกว่า "รูป" ทุกคำ ไม่มีคำขยาย
เช่นคำว่า รูปพระเจ้าแผ่นดิน รูปนายทหาร
คำว่า "รูป" ในสมัยรัชกาลที่ ๕ คงไม่ได้หมายถึงรูปอย่างในปัจจุบัน เดี๋ยวนี้พอเอ่ยถึงรูป เราเข้าใจว่าหมายถึง picture แต่สมัยโน้น รูปน่าจะหมายถึงรูปร่างของคำที่นำมาประกอบ อย่างคำว่า รูปปั้น รูปถ่าย รูปวาด
นายคร้ามจะทราบหรือไม่ว่าเป็นขี้ผึ้ง ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ท่านเรียก "รูป" เฉยๆ
นายคร้ามเข้าไปชมห้องดังของพิพิธภัณฑ์ด้วย คือห้อง Chamber of Horrors ท่านเล่าว่ามีเครื่องมือประหารชีวิตหลายอย่าง อย่างหนึ่งในนั้นคงจะเป็นกีโยตีน
ถ้าอยากดูรูปในกูเกิ้ล ก็มีให้ดูมากมายค่ะ
รูปในห้องสยองขวัญในพิพิธภัณฑ์มาดามทุสโซด์