|
กุ้งแห้งเยอรมัน
|
|
ความคิดเห็นที่ 210 เมื่อ 01 ส.ค. 08, 07:23
|
|
ด้วยความสงสัยมาตั้งแต่ต้น ทีมไทยก็สอบถาม ปรากฎว่า เด็กๆขอโทษ เพราะเขาจำผิดว่า คุณพอล เป็นดาราชายชื่อดังของเมืองจีน ที่เขารู้จักกันนั่นเอง
โอ้โฮ...คุณพอลถูกอำไม่เลิก งานนั้น
..
ว่านยี่ กับพวกเราทำงานเป็นทีม แม้งานจะเปิด ก็มีปัญหาใหม่ๆให้เราแก้กันไม่หยุดค่ะ เช่น ตู้กระจกยาวนิรภัยที่ใช้โชว์เรือพระที่นั่งสุพรรณหงส์ ที่ประดับประดาด้วยอัญมณีไทยแสนจะวิจิตร ที่สมาคมอัญมณีไทยนำไปแสดง ถูกรุมเสียจนกระจกเลอะเทอะด้วยรอยมือ รอยนิ้วและรอยหน้า เรียกว่าดูกันใกล้ชิดจนอาจเกิดอันตรายได้
เราก็ต้องไปหาที่กั้นค่ะเพิ่มค่ะ
มังกร พญานาค ก็เช่นกัน แต่เราจำเป็นต้องวางเฉย
ทุเรียนเราปล่อยเลยตามเลย จะมาลูบคลำก็ตามแต่ศรัทธา
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
กุ้งแห้งเยอรมัน
|
|
ความคิดเห็นที่ 211 เมื่อ 01 ส.ค. 08, 16:19
|
|
งานครีเอทีฟ สำหรับสาวครีเอทีฟ มีอะไรใหม่ๆในเรื่องเก่าๆให้จดจำเสมอ
ได้ตะลอนไปหาประสบการณ์ ไม่ว่าจะในกรุงเทพ ทำสินค้าปากท้องหรือแฟชั่น
ไปตามคันนาต่างจังหวัด เพราะอยากสัมผัสชีวิตชาวนา หรือชาวสวนยาง ที่เขาต้องวนเวียนอยู่กับเคมี อย่างยาปราบศัตรูพืช
ไปหัวหกก้นไม่ขวิดอยู่ตามตลาดของเก่า ซุเปอร์ ศูนย์การค้าต่างบ้านต่างเมืองเพื่ออ่านเพื่อดูดีไซน์กับแพ็คเกจจิ้ง
อยากรู้พฤติกรรม วิถีชีวิตผู้บริโภค คนเดินดิน
..
ทำโลว์ๆก็ได้ ทำฮายๆก็เป็น
แต่จิตวิญญาณของคนช่างคิด ช่างสังเกตก็ยังมีอยู่ ไม่ว่าเราจะไปทำอาชีพใด
เข้าใจ แต่อดไม่ได้ที่จะแหวกกรอบ
ไม่งั้นโลกนี้ คงไม่น่าพิสมัย ถ้าขาดจิตวิญญาณเหล่านี้
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
กุ้งแห้งเยอรมัน
|
|
ความคิดเห็นที่ 212 เมื่อ 05 ก.ย. 08, 08:14
|
|
งานประกวดโฆษณา
เจอคนรุ่นใหม่ๆหลายคนที่ยึดอาชีพเดียวกับดิฉัน เขาบอกว่า เดี๋ยวนี้ รางวัลทางโฆษณาที่เรียกว่าแท็คท์อวอร์ด เงียบไปหลายปีแล้ว ส่วนแบดอวอร์ดยังมีอยู่ ข่าวเล่าว่า กรรมการทั้งหลายเขาต่อต้านหนังโฆษณาที่ตลกๆแนวปญอ.ซึ่งกำลังระบาดหนักในจอทีวีและจอหนัง
ดิฉันงง คิดในใจว่า อ้าว ก็พวกงานที่ฉายๆกันอยู่น่ะ มันออกมาจากสมองของพวกครีเอทีฟรุ่นนี้ไม่ใช่หรือ
เกิดอะไรขึ้นมาล่ะ
หรือพวกกรรมการเป็นคนอีกรุ่นหนึ่งซึ่งเอียนกับแนวทางโฆษณาแบบนี้
ดิฉันเอง ติดตามแต่รางวัลที่จัดกันทุกปีซึ่งเรียกว่า ADFEST
ซึ่งคณะผู้จัดเขาทำงาน และคัดเลือกงานโฆษณานานาชาติ มาประกวดกันที่เมืองไทย
กรรมการก็มีทั้งไทย สิงคโปร์ มาเลเซีย ฮ่องกง ญี่ปุ่น ฝรั่งอเมริกัน ฝรั่งยุโรป และแปซิฟิค
ผลของรางวัลก็พอจะรับได้ อยู่ในขั้นมาตรฐาน
ทำให้ต้องกลับไปฟื้นความจำเรื่องรางวี่รางวัลมาเล่ากันในโอกาสต่อไปค่ะ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
กุ้งแห้งเยอรมัน
|
|
ความคิดเห็นที่ 213 เมื่อ 05 ก.ย. 08, 10:37
|
|
ท่านผู้ติดตามเรื่องเก่าสาวครีเอทีฟคงพอเดาได้นะคะว่า แอดเฟสท์ ย่อมากจากเทศกาลโฆษณา ตอนนี้กลายเป็นแบรนด์หนึ่งของงานประกวด
ซึ่งดังไม่เป็นรองใครในเอเชีย แปซิฟิค ท้าทายเจ้าที่จัดเดิมๆที่ฮ่องกง เจ้าของความคิดนี้เป็นอดีตนายกสมาคมโฆษณาไทยที่ใครๆมักจะเรียกว่า เฮียวินิจ
วินิจ สุรพงษ์ชัย ผู้ชายมาดแมน ลูกหม้อเอเจนซี่ชื่อดังว่าลินตาส ซึ่งดีดตัวเองออกมาเป็นเจ้าของดามาสค์ในเวลาอันสมควรก็ขายฝรั่งได้
สุดยอดคนโฆษณาคนหนึ่งของไทยที่ดิฉันยกย่อง
เขาจัดมาสิบเอ็ดครั้งแล้ว นับในปี 2008 ผู้ตัดสินมาจากหลายประเทศในเอเชียแปซิฟิค แบ่งเป็นหมวดๆ ทีมผู้ตัดสินหนังมีหัวหอกเป็นอังกฤษ มาจากเอเจนซี่ชื่อไวเด้นแอนด์เคนเนดี้ ไม่มีเอเจนซี่นี้ในเมืองไทย แต่ที่อเมริกา เอเจนซี่นี้สร้างปรากฎการณ์ จากเล็กจนโตมาข้ามชาติก็เพราะความคิดสร้างสรรค์ที่ทำในฐานะเจ้าประจำของลูกค้าไนกี้ ยุคของฟีล ไนท์
เจ้าของคำคม just do it ที่ใช้มานานมาก
นายฟีล ไนท์นี่เป็นเจ้าของไนกี้ แต่เดี๋ยวนี้ วางมือไปเรียนมหาวิทยาลัย เพื่อเอาดีให้ได้ทางเป็นนักเขียน ใครสนใจไปหาอ่านได้
งานพวกประกวดประชันขันแข่งนี่ที่ดังๆ ก็จะเป็นที่เมืองตากอากาศชายทะเลชื่อดังที่เขาประกวดหนังกันโครมๆทุกปี
โฆษณาจะเป็นช่วงกรกฎา อากาศกำลังดี สำหรับฝรั่ง แม้ทรายจะไม่นุ่มไม่สวย หาดจะไม่น่าเล่นน้ำ แต่กิจกรรมเสริมสำคัญของพวกคอเคเชียนก็คือการอาบแดด
ในขณะที่มองโกเลียนอย่างเรา ไปเดินตลาดสนุกกว่า พีช แอพพริคอท เชอรี่ เมืองไทยซื้อไม่ลง ไปเมืองกานน์ทีซื้อกินเป็นกิโล
ครีเอทีฟทั่วโลก มาประชันกัน ประกวดหนังอย่างเดียว ไม่มีหรอก โปสเตอร์ หรือเพรสแอด แค่ดูหนังทุกวันก็เป็นภาระจะแย่แล้ว
ครีเอทีฟไทยเก่งๆรุ่นน้องได้รับเชิญเป็นผู้ตัดสินกับเขาด้วยเหมือนกัน
เขาคงดูหนังมึนเชียวหละ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
กุ้งแห้งเยอรมัน
|
|
ความคิดเห็นที่ 214 เมื่อ 05 ก.ย. 08, 10:57
|
|
สมาคมโฆษณายุคหนึ่ง มีกิจกรรมเพิ่มความรู้เสมอๆค่ะ ก็ยุคนั้นน่ะ ไม่มีอินเตอร์เน็ทที่เราจะเข้าไปสรรหาข้อมูลการประกวด หรืองานดังๆมาดูได้นี่คะ
สมาคมเขาจะซื้อหนังรางวัล เช่น Clio มา แล้วก็ขายบัตรไปตามเอเจนซี่ที่เป็นสมาชิกให้มาดูกัน ผู้ที่สนใจหรือมีอาชีพที่เกี่ยวข้องเช่นพวกสื่อทีวี ก็มากัน
มีการไปดินเนอร์กัน ดูหนังกันไปด้วย
ถือว่าเปิดหูเปิดตาและขยายหลอดเลือดเลี้ยงสมองกันหน่อย
เพื่อนที่อยู่ต่างเอเจนซี่ มาเจอกัน วี้ดว้ายกระตู้วู้ มีชีวิตชีวา
ทุกวันนี้ คลีโออวอร์ดเปลี่ยนเจ้าของจากพี่มะกันเป็นพี่ดัทช์ ตามฟอร์มของธุรกิจอินเตอร์ที่คนดัทช์มักจะหัวไวกว่า
แต่ก็ยังจัดที่อเมริกา บันทึกว่า ปี 2007น่ะ มีผู้ส่งงานเข้าประกวดถึง 19000ชิ้น อุแม่เจ้า...และยังฟุ้งต่อว่า มีกรรมการผู้ตัดสินมาช่วยงานถึง 110 คนจาก 62 ประเทศ
หากท่านผู้อ่านเป็นคนหนึ่งที่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับรางวัลไหนๆ ก็คงไม่ตื่นเต้น..
ครั้งต่อไป จะครบห้าสิบปีที่จัดกันมาแล้ว เขาก็เลยถือว่า เป็นหลักชัยสำคัญ สิ่งหนึ่งที่หมายมั่นจะทำก็คือหันกลับมาค้อมคารวะให้กับผู้ที่เคยชนะรางวัลในอดีต
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
กุ้งแห้งเยอรมัน
|
|
ความคิดเห็นที่ 215 เมื่อ 05 ก.ย. 08, 13:58
|
|
รางวัลโฆษณานานาชาติที่เมืองกานน์ ฝรั่งเศส เป็นรางวัลเด่นดังทางฝั่งยุโรป มีรางวัลเป็นรูปสิงโต เขาเรียกว่า Cannes lion รางวัลใหญ่สุดมอบให้โฆษณายอดเยี่ยม คือรางวัลกรังด์ปรีซ์
ปี 2009 จะจัดในช่วงปลายเดือนมิถุนายน 6 วันเต็มๆ
เอเจนซี่บางแห่งเท่านั้นที่ยอมควักกระเป๋าจ่ายเงินส่งคนของตัวไป
การส่งครีเอทีฟไปเมืองนี้เพื่อดูงานการประกวดกัน ถือว่า เป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำ เพราะไม่ใช่ว่า เอเจนซี่ส่งเราไป แล้วเรามุดหัวอยู่แต่ในถนนช็อปปิ้ง ประเคนจ่ายเงินซื้อของเป็นพะเนินเทินทึก หรือเหนียวหนึบหนับต้มแต่มาม่าซะทุกมื้อในโรงแรม โดยไม่เคยลืมตาดูงาน สิ่งแวดล้อม บรรยากาศ วัฒนธรรม อาหารการกิน
ไม่สนใจจะเสวนากับชาวบ้านที่เขาเป็นdelegatesด้วยกัน
ก็เท่ากับปิดทวารการรับรู้ของนักโฆษณาที่ดีน่ะสิคะ
ไม่ใช่แต่นักโฆษณาเก๋าๆเท่านั้น เดี๋ยวนี้เขามีรางวัลเยาวชนด้วย
ยกตัวอย่างกันหน่อย สาขาหนึ่งปีล่าสุด อิตาลีเขาได้ไป
ส่วนรางวัลกรังด์ปรีซ์สำหรับโฆษณาไดเร็คท์(สื่อแบบเข้าหาตรงกลุ่มเป้าหมาย)ที่ได้ อย่าดูถูกเชียว เอเจนซี่ของเจดับเบิ้ลยูทีได้ไป จากที่ไหนทราบไหมคะ
มุมไบ อินตระเดียค่ะ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
กุ้งแห้งเยอรมัน
|
|
ความคิดเห็นที่ 216 เมื่อ 05 ก.ย. 08, 14:07
|
|
รางวัลโฆษณาไม่ว่าที่ไหน คนที่ได้มักจะไม่แค่ภูมิใจในผลงาน แต่อาจได้เพิ่มค่าตัวเป็นเงินเดือนที่สูงขึ้นไปด้วย แล้วแต่ว่าผู้บริหารที่นั่งอยู่หัวๆ เขาสนใจอยากจะให้รางวัลความอุตสาหะของคุณหรือไม่
จึงเป็นธรรมดา หลังงานประกวดจบสิ้น เราก็มักจะได้ยินละครน้ำเน่าซ้ำๆเสมอในเอเจนซี่แทบจะทุกแห่งว่า
"ที่จริง รางวัลน่าจะเป็นของชั้น แต่ยัย(หรือนายเบื๊อก)คนนี้ ขโมยไอเดียชั้น"
ทั้งที่จริงๆแล้ว มันอาจไม่เป็นเช่นนั้นก็ได้
เฮ้อ.. โลกสมมุติ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
กุ้งแห้งเยอรมัน
|
|
ความคิดเห็นที่ 217 เมื่อ 05 ก.ย. 08, 16:44
|
|
กานน์ลิอองจั่วหัวเว็บไซท์ของตัวเองอย่างคิดว่าเก๋เต็มที่ว่า big idea can make anyone feel small(even our jury president)
ท่านผู้อ่านที่สนใจจะไปกานน์และคิดจะควักกระเป๋าจ่ายให้ผู้ร่วมเดินทาง เตรียมเงินจ่ายครบหกวันไว้ประมาณแสนหกค่ะ ขณะที่เขียนนี่ตีราคาไว้ที่ยูโรละห้าสิบบาท หากไปคนเดียวเดี่ยวมือหนึ่งก็แสนหนึ่ง เข้าได้ทุกรายการรวมเวิคช็อป สรุปต้องลงทุนแสนฉลุยค่ะ
ไม่รวมค่าที่พักซึ่งเหนาะๆคืนหนึ่งก็สองร้อยยูโรขึ้นไป หมายความว่าคืนละหมื่นค่ะ เจ้านายดิฉันเผลอต้องมนตราอนุมัติให้เราอยู่ที่โรงแรมระดับสัญลักษณ์ของเมือง โก้ มีระดับสุดยอด ในห้อง เล่นรีรีข้าวสารกันได้หลายทีม
พอเจอใบเก็บเงินก็ความดันขึ้นมาแล้ว
"เฮ้ย คุณ ทำไมพวกคุณถึงพักที่มันแพงอย่างนี้วะ"
"อ้าว เฮ้ย ก็นายเป็นคนเซ็นให้พวกตูเองนี่หว่า"
ขำจัง.. ระหว่างเงินเดือนขึ้นปลายปีกับไปกานน์ ครีเอทีฟควรจะเลือกอะไรล่ะคะ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
กุ้งแห้งเยอรมัน
|
|
ความคิดเห็นที่ 218 เมื่อ 06 ก.ย. 08, 07:34
|
|
หลายครั้งที่ได้ไปทำงานต่างประเทศ ทั้งใกล้และไกล มักจะได้รับคำชมอย่างทึ่งๆจากเพื่อนๆในวงการเสมอว่า งานโฆษณาของคนไทยนั้น ความคิดสร้างสรรค์ไม่แพ้ใครในเอเชีย
ดิฉันมักจะย้อนถามว่า คุณวัดจากอะไร งานที่ส่งประกวดหรือเปล่า เพราะวิธีนั้น ดิฉันไม่ค่อยให้ความเชื่อถือ 100%นัก
ทำไมหรือคะ ก็เพราะงานประกวดเป็นเพียงงานที่ผลิตไม่กี่เปอร์เซ็นต์ของงานส่วนใหญ่นั่นเอง
แต่ผู้ชมร้อยทั้งร้อย จะตอบว่า วัดจากการไปอยู่เมืองไทยแล้วดูทีวี
ดิฉันหัวเราะ
ก็เป็นวิธีเดียวกันกับที่เราใช้เมื่อไปประเทศอื่น
ขอยกตัวอย่างตรงนี้นะคะ เมื่อดิฉันชมงานโฆษณาในงานประกวดหนังโฆษณา รู้สึกทันทีว่า หนังโฆษณาของญี่ปุ่นมีเอกลักษณ์มาก เรื่องสะท้อนวิธีคิดที่ไม่เหมือนใคร คุณค่าการผลิตสวยงาม บางทีขายของที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อหนังเลยด้วยซ้ำ
หรือโฆษณาของอังกฤษ ก็มักจะต้องมีพื้นฐานทางวรรณกรรม สังคม หรือสำบัดสำนวนแทรกอยู่
ความคิดที่globalizedจริงๆ หายากมาก
และในการตัดสินงานโฆษณานานาชาติ (เฉพาะในยุคที่ดิฉันยังทำอาชีพนี้อยู่)เขาจะให้คุณค่ากับงานที่แฝงการสะท้อนภาพของวัฒนธรรมเฉพาะถิ่นนั้นๆ
สมมุติเราส่งโฆษณาที่มีแม่ค้าไทยนั่งตำส้มตำในตลาดสักฉากหนึ่ง จึงดูฉีก เด่นขึ้นมาทันทีกว่าโฆษณาที่เรามีแต่ฉากสวยๆดูเป็นอินเตอร์มาก ซึ่งใครๆเขาก็ทำกัน
ดิฉันกำลังหมายถึงไอเดีย ไม่ใช่แค่ฉากนะคะ
ไอเดียสำคัญกว่าวิธีการถ่ายทำหรือมุมกล้อง
จินตนาการหน่อยสิคะ ว่าคุณเป็นครีเอทีฟนั่งดูหนังเข้าประกวดเป็นร้อยๆเรื่อง ซึ่งก็มักจะถ่ายทำยอดเยี่ยมกันทั้งนั้น แล้วมีหนังถ่ายทำงั้นๆ แต่ไอเดียเจ๋งเป้งมาจากลาวหรือซิมบับเว
คุณจะไม่สะดุดหรือ
ในขณะที่ชาติบางชาติ ทำงานออกมาเป็นตะวันตกมากกว่าเอเชียเช่นฮ่องกง สิงคโปร์ เพียงแต่หน้าเหลืองเท่านั้น มันจะเด่นออกมาได้ไง
ของจริงก็คือ ต้องออริจินัลค่ะ คือมาแบบแท้ไม่เทียม
ปีที่ดิฉันไป หนังของไต้หวัน เขาแต่งแบบหนังจีนมาเลย เป็นงิ้วมาก ดูตื่นตา ตอนนั้น คนอย่างอัง ลี ยังไม่ดังในฮอลลีวู้ด
แต่ไอเดียไม่เด่น
จึงหมดโอกาสคว้ารางวัล
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
CrazyHOrse
|
|
ความคิดเห็นที่ 219 เมื่อ 06 ก.ย. 08, 10:33
|
|
ขออนุญาตแทรกนิดนึงนะครับ
อัง ลี ที่เรารู้จักกันนั้น คนมักจะงงกันว่าอันไหนเป็นชื่อ อันไหนเป็นแซ่
เขาชื่อ 李安 ครับ แซ่ 李 (จีนกลางอ่าน หลี่) ชื่อ 安 (จีนกลางอ่าน อัน)
แต่ที่เขาเขียนเป็นฝรั่งว่า Ang Lee เพราะภาษาไต้หวันเขาเป็นฮกเกี้ยน ตระกูลเดียวกับแต้จิ๋ว แทนที่จะออกเสียง หลี่อัน ตามสำเนียงจีนกลาง เขาจึงออกเสียงว่า หลีอัง อย่างสำเนียงพื้นเมืองของเขาครับ ถ้าจะอ่านอย่างฝรั่งให้ถูกตามสำเนียงเขา จะออกเสียงว่า อัง ลี่ ครับ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
"Postel's Law": "be conservative in what you do, be liberal in what you accept from others"
|
|
|
|
กุ้งแห้งเยอรมัน
|
|
ความคิดเห็นที่ 220 เมื่อ 06 ก.ย. 08, 13:12
|
|
ต้องขอบคุณคุณเครซี่ฮอร์สค่ะ ที่เข้ามาแนะนำชื่อเรียกของเขาที่ถูกต้องแบบจีนและแบบฝรั่ง
ที่จริงคุณอัง ลี่ หรือ หลี่ อัน ดิฉันชอบผลงานของเขาตั้งแต่เรื่องของthe wedding banquet (1993)และ eat drink man woman(1994) แล้วค่ะ
เพื่อนผู้กำกับหนัง อาร์ตได และครีเอทีฟส่วนหนึ่งที่สนิทๆที่ชอบหนังดรามา ก็มักจะชอบหนังที่ตามมาอีกหลายเรื่อง นับแต่sense and sensibiity(1995) crouching Tiger (1999)จนถึง brokeback mountain(2005)
เท่าที่สืบประวัติ เขาไม่เคยทำโฆษณา
มีนักโฆษณาคนหนึ่งที่กลายเป็นผู้กำกับหนังดังก้องโลก เพื่อนเอ็มดีสาวชาวอินเดียของดิฉันเคยทำงานร่วมกับเขาในเอเจนซี่ที่นั่น ชื่อของเขา สัตยาจิต เรย์ค่ะ
Satyajit Ray
หันกลับมามองครีเอทีฟไทยที่เบนเข็มไปกำกับหนังใหญ่ มีคุณสุชาติ วุฒิวิชัย คุณเพิ่มพล เชยอรุณ คุณวิศิษฐ์ ศาสนเที่ยง
สุภาพบุรุษทั้งนั้น เชื่อว่ามีสุภาพสตรีเหมือนกันค่ะ แต่ดิฉันยังไม่ได้ดูงานของเธอ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
กุ้งแห้งเยอรมัน
|
|
ความคิดเห็นที่ 221 เมื่อ 06 ก.ย. 08, 13:29
|
|
มีผู้ติดตามเรื่องกรุเรื่องเก่าท่านหนึ่งถามมาว่า ไอเดียโฆษณาที่ว่าglobalized ชนิดทำไอเดียเดียว ฉายมันทั่วโลกน่ะ เข้าท่าจริงหรือ แล้วมันพิสูจน์หรือเปล่าว่า ขายของได้
ดิฉันในฐานะเป็นครีเอทีฟคนหนึ่ง ย้อนภาพไปถึงตัวเองกำลังนั่งในที่ประชุมกับลูกค้าและเพื่อนๆในเอเจนซี่ แล้ววินาทีหนึ่งขึ้นมา ลูกค้าแบรนด์ข้ามโลกก็ทำเครียด บอกว่า เมืองนอกสั่งมาว่าให้ใช้หนังคอนเส็ปท์นี้เลย แปลไทย
ส่วนหนึ่งของความรู้สึก ก็เซ็งสะบั้น
ในความเซ็งก็มีคำถามว่า แล้วแอคเคานท์นี้มันจะเหลือความท้าทายให้ดิฉันตรงไหนนะ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
กุ้งแห้งเยอรมัน
|
|
ความคิดเห็นที่ 222 เมื่อ 06 ก.ย. 08, 21:38
|
|
โฆษณาคอนเส็ปท์เดียวแต่เหมือนกันทั้งโลก มีหลายสินค้าเหมือนกัน บางผลิตภัณฑ์ก็เหมาะสม เช่น ที่ต้องจ่ายเงินจ้างดาราแพงๆ หรือนักกีฬาฝีมือระดับโลก
กะใช้ให้คุ้ม
เช่นไนกี้ใช้ไมเคิล จอร์แดน ไทเกอร์ วู้ดส์ รองเท้าkedsใช้ มิชา บาร์ตัน เครื่องสำอางเอสเต้ ลอเดอร์บางตัวใช้กวินเน็ธ พัลโธรว์
แต่บางคอนเส็ปท์ เขาก็สร้างแพทเทอร์น หรือฟอร์แมทขึ้นมา แล้วแต่ละประเทศไปดัดแปลงเอง
เช่นสินค้าผมยี่ห้อหนึ่ง เริ่มด้วยดาราระดับโลกยิ้มกับกล้องแล้วพูดว่า
"don't hate me because i'm beautiful"
เป็นแคมเปญดังในช่วงปี1980 และใช้มานานมาก ตกถึงเมืองไทย ดูเหมือนนักโฆษณาจะใช้คำว่า อย่าอิจฉาดิฉันนะคะ ที่ผมสวย
หรืออย่างจอห์นสัน ที่ใช้คอนเส็ปท์Babyfaceกันหลายประเทศ
ดิฉันเคยทำคอนเส็ปท์ที่โลกาภิวัธน์แบบนี้เหมือนกัน แต่โชคดีที่ไม่ต้องตามเมืองนอกเลย ไม่ว่าจะเป็นด้วยการนำเสนอ หรือคำพูดที่ใช้
ก็ลูกค้าน่ะสิคะ เปิดทางให้
ต้องขอบคุณตรงนี้
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
กุ้งแห้งเยอรมัน
|
|
ความคิดเห็นที่ 223 เมื่อ 07 ก.ย. 08, 19:27
|
|
ในเมื่อโลกของโฆษณา มันชักจะกลายเป็นใบเดียวกันไปโดยกระแสที่หยุดยั้งไม่ได้ ในทำนองเดียวกันผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นก็เริ่มเสียเปรียบ เงินทุนที่หนุนหลังของประเทศมหาอำนาจทางเศรษฐกิจมันก็เข้มแข็งกว่า โหมใช้ได้ในสื่อต่างๆ
ราคาค่าสื่อก็สูงขึ้นทุกปี บางปีขึ้นถึง 25 %
เอเจนซี่ที่ค้าขายเวลากำไรเพิ่มขึ้น รับโบนัสกันเป็นล่ำเป็นสัน
ความแข็งแกร่งของผลิตภัณฑ์ไทยก็กระจ้อยร่อยลงทีละน้อย
ไม่ต้องเปิดทีวีดูก็ได้ คุณลองเดินเข้าร้านค้าปลีกข้างบ้าน(ซึ่งนับวันจะอ่อนแรงลง)ซูเปอร์มาร์เก็ต หรือร้านสะดวกซื้อสิคะ
เริ่มจากของใช้ส่วนตัว คุณเห็นตราผลิตภัณฑ์ไทยกี่ตรากัน
แปรงสีฟัน ยาสีฟัน สบู่ ครีมอาบน้ำ แชมพู ครีมนวด น้ำยาซักผ้า ผงซักฟอก น้ำยาล้างจาน แป้ง ครีมระงับกลิ่นกาย
ส่วนแบ่งตลาดคงเป็นของบริษัทข้ามชาติไปหมดแล้ว ถ้าไม่มีคนอย่างนายห้างเทียม โชควัฒนาเมื่อสี่สิบปีที่แล้ว
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
กุ้งแห้งเยอรมัน
|
|
ความคิดเห็นที่ 224 เมื่อ 08 ก.ย. 08, 13:04
|
|
ถ้าหาความแข็งแกร่งของแบรนด์ไทย ตอบได้อย่างหนึ่งคือผลิตภัณฑ์อาหาร ข้าว บะหมี่สำเร็จรูป น้ำปลา น้ำพริกเผา กะทิ พริกไทย
(วันใดขึ้นมา ฝรั่งหรือญี่ปุ่นมาทำข้าวหอมมะลิส่งออกแข่งกับเราละแย่เลย ที่จริงอเมริกาเขาก็ทำแล้ว เวียดนามก็ทำแล้ว ราคาก็ถูก คุณภาพพอกล้อมแกล้ม คนไทยถึงต้องพยายามฉีกจากคำว่า jasmine rice ไปเป็น Hom Mali rice เพื่อหนี
แต่การสร้างคำว่า Hom Maliไม่ง่าย)
เราส่งออกผลิตภัณฑ์เกษตรเป็นล่ำเป็นสัน เศรษฐีเก่าตระกูลดังๆมาจากการค้าข้าวทั้งนั้น การทำการตลาดให้แบรนด์อาหารของไทยโด่งดังไปทั่วโลกเป็นงานของกรมส่งเสริมการส่งออกและกรมการค้าต่างประเทศ
และสินค้าหนึ่งที่ตีตลาดได้อย่างน่าทึ่งคือ อาหารฮาลาล
นับเป็นโชคของดิฉันที่ได้ร่วมงานกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงของไทยที่ท่านคลุกคลีตีโมงกับอาหารฮาลาลมาแต่ต้น ดูเหมือนท่านจะเป็นตำราเคลื่อนที่ได้เลย ปลุกปั้นตั้งแต่ตรา จนเป็นเรื่องเป็นราว
พออาหารฮาลาลฮือฮาขึ้นมา ก็มีคนแย่งความดีความชอบไปเสียฉิบ เมืองสยามของเราให้มันได้อย่างนี้สิ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
