เรือนไทย

บรรยากาศในโรงเรียนเด็กผู้หญิงครับ อนาคตของชาติอยู่ที่นี่

ขอบคุณมากค่ะ คุณโจ  ดิฉันอ่าน นสพ ที่สัมภาษน์ Saira Shah ด้วยค่ะ  เค้าก็ว่า  นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอฝืนกฏประจำใจของนักข่าวที่ดี  คือจะไม่สร้างความผูกพันส่วนตัวกับ ผู้ที่เป็นข่าว  แต่เธอรู้สึกขัดแย้งกับอารมณ์ส่วนตัวมาก  จนไม่คำนึงถึงหลักปฏิบัติของนักข่าวอาชีพ  แบบทำไปตาม "เสียงเพรียกจากปิติภูมิ" น่ะค่ะ

ข่าวยังว่า  เธอและช่างภาพต้องลักลอบเข้าอัฟกานิสถานอย่างผิดกฎหมาย  ไปจ้างพวกมุจาฮะดีนนำทาง  เค้าก็พาไปหลงบนเขาสูงถึง หมื่นกว่าฟิตเสียอีก  ต้องซมซานหาทางกันอยู่นาน  ตัว ไซร่า เองก็มีอาการน้ำแข็งกัด(frostbite) จนปากชาพูดไม่ชัด  เธอก็ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติแบบนั้น  แล้วก็รู้สึกลำบากใจมาก  ที่อยากจะช่วยทำให้สถานการณ์ดีขึ้น  แต่แล้วก็ต้องยอมรับว่า  ตัวเองไม่มีพลังอำนาจใดๆ  แม้แต่จะช่วยทำให้สิ่งดีๆเกิดขึ้นบ้างเพียงเล็กน้อย  เพราะมันเป็นระบบสังคมทั้งระบบ  ที่ไม่อาจแก้ได้เพียงด้วยการให้เงินแก่ครอบครัวหนึ่ง  เพื่อแก้ปัญหาส่วนหนึ่งได้เท่านั้น  เพราะมันจะส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ไปทุกๆส่วน  ที่เกินกว่าคนๆเดียวจะแก้ให้ได้

ดิฉันว่า  ปัญหาส่วนใหญ่นั้นมาจากความมุ่งมั่นที่บางครั้งมีมากเกินไปของพลเมืองเค้านั่นแหละค่ะ  ที่ไม่ยอมให้อะไรเปลี่ยนไปต่อให้หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ถอย  การเปลี่ยนแปลงต่างๆมันก็เกือบจะเป็นไปไม่ได้  แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ  ความมุ่งมั่นแบบนี้  มันก็จำเป็นต่อการอยู่รอดในทะเลทรายอันทุรกันดาร  แต่ไปถึงจุดหนึ่ง  มันก็กลับไปด้วยกันไม่ได้กับโลกปัจจุบันน่ะค่ะ  หากเค้าไม่ยอมตามโลกไปให้ทัน  มันซับซ้อนเกินกว่าที่เราจะเข้าใจได้ด้วยน่ะค่ะ

นับถือซาร่าในความเด็ดเดี่ยวของเธอจริงๆครับ อ่านความเห็นท่อนสุดท้ายของคุณพวงร้อยแล้วนึกถึงภาพยนต์เรื่อง The God must be crazy ที่สะท้อนความเป็นอยู่ของชาวป่าอาฟริกันที่ไม่ต้องพึ่งการตามโลกภายนอก แต่วันหนึ่งก็มี(ว่าที่)เทคโนโลยีหลุดเข้ามา (ขวดโค้กที่นักบินโยนทิ้งลงมา)ทำให้สังคมวุ่นวายไป (แย่งกันเป่าขวดร้องเพลงกัน :-)

อีกเรื่องคือ Contact ที่ตอนนึงพระเอกถามนางเอกว่าเทคโนโลยีทำให้มนุษยชาติมีความสุขขึ้นจริงๆหรือ ฤาแต่ทำให้ลำบากขึ้นที่ต้องขวนขวายหามาใส่ตัวไม่รู้พอ แต่ผมว่าถ้าอยู่กันแบบเดิมไม่เปลี่ยนชีวิตก็คงเรียบสงบเกินไปมั๊งครับ

ถ้าดินแดนแถบอัฟกานิสถานไม่มีน้ำมันก็ไม่รู้ว่าต่างชาติเช่นอังกฤษ รัสเซีย อเมริกันจะเข้าไปยุ่งด้วยตั้งแต่แรกรึเปล่าหนอ

ถ้าคุณไปถามพวกผู้ชาย  ก็แน่ล่ะค่ะ  เค้าไม่อยากให้อะไรเปลี่ยนแปลงทั้งนั้น  แต่ลองไปถามผู้หญิงสิ่  คำตอบต้องต่างกันแน่ๆเลย  แล้วทีนี้เราจะทำยังไงดีล่ะคะ  จะปล่อยให้สังคมค่อยๆคลี่คลายขยายตัวไปตามวิถีที่คนครึ่งหนึ่งของสังคมนั้นยังทนทุกข์  หรือจะเข้าไปเกี่ยวข้อง  

ดิฉันไม่มีคำตอบให้หรอกค่ะ  บอกได้แต่ว่า  ถ้าตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น  ก็มองแต่หาทางบรรเทาทุกข์ของคนที่สุดทนได้เท่านั้นเองค่ะ  มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์  

โลกมันแคบลงทุกวันๆน่ะค่ะ  จะเลี่ยงไม่ให้ขอบเขตของแต่ละวัฒนธรรมที่เคยอยู่ต่างหากจากกัน  ไม่มากระทบกันนั้น  คงเป็นไปได้ยากขึ้นทุกทีน่ะค่ะ  ถึงอังกฤษ อเมริกัน รัสเซียไม่ไปยุ่ง  ไม่นานก็ต้องมีใครคนอื่นเข้าไปยุ่งอยู่ดีแหละค่ะ  แม้แต่ในประเทศของเค้าเอง  มีกชุ่มชนเผ่าหลากหลาย  ที่ต่างก็จ้องจะขึ้นมามีอิทธิพลเหนือกลุ่มอื่น  มันเป็นปัญหาที่แก้ไม่ตก  เหมือนในอดีตเช็คโกสโลเวเกีย  ถ้าเป็นสมัยโบราณ  เค้าก็ฆ่ากันตายเอง กลืนชาติกันไปเอง  แล้วเรื่องราวเหล่านั้นก็ถูกกลืนหายไปกับผู้มีชัย  แต่มาปัจจุบัน  เราได้รับรู้เห็นด้วยถึงสิ่งที่เกิดอย่างนี้  ก็ต้องเผชิญกับปัญหาใหม่  ที่บรรพบุรุษของเราไม่ต้องเผชิญมาก่อน  คือการได้รับรู้เรื่องราวในต่างแดนน่ะค่ะ

ขอจบห้วนๆอย่างนี้นะคะ  เพราะมันยากเกินปัญญาที่จะตรองได้ค่ะ

เห็นด้วยว่ายากมากที่จะตัดสินว่าใครถูกใครผิดในปัญหานี้ เพราะมันเป็นเรื่องที่ซับซ้อนครับ
การที่อเมริกาเข้าไปถล่มจนรัฐบาลตาลิบัน ล่มสลายแล้วก็ เหมือนกับได้ปลดแอกคนในประเทศให้ได้มีเสรีภาพมากขึ้นนั้น มองง่าย ๆ เหมือนดี แต่ถ้าจะค้านก็ค้านได้
ผมเคยอ่านหนังสือเรื่องจีนอยู่เล่มนึง เค้าบอกว่า
ฆ่าคนคนนึง ผิดกฎหมายต้องถูกลงโทษถึงตายตาม
ไฉนฆ่าคนเป็นหมื่นเป็นพัน ใช้คนไปตายเป็นร้อยเป็นพันได้รับยกย่องเป็นวีรุบุรุษ
ปล้นชิงทรัพย์สินมีความผิดเป็นโจร
แต่ปล้นชิงแผ่นดินผู้อื่นได้ยกย่องเป็นวีรุบุรุษสงคราม
ผมเองก็ไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้ครับ

...สังคมโลกส่วนใหญ่ยังไม่วิปริต แต่สังคมไทยบางส่วนวิปริตไปมาก ไม่รู้ถูกไม่รู้ผิด ไม่รู้ดีไม่รู้ชั่ว ขาดความเป็นวิญญูชน ไม่เป็นตัวของตัวเอง
...สังคมโลกเขาไม่รับรองรัฐบาลตาลีบัน มีอยู่เพียงสามประเทศเท่านั้นที่รับรอง และต่อมาก็เหลือเพียงประเทศเดียว เพราะชาวโลกเขารู้ว่าอะไรคืออะไร แต่คนไทยบางคน บางหมู่ บางเหล่ากลับไม่ทราบ หรือทราบแล้วลืม ได้กระทำการหลายอย่างเป็นเชิงสนับสนุนและเห็นอกเห็นใจพวกตาลีบัน การกระทำหลายอย่างมิใช่วิสัยคนไทย ไม่ใช่วัฒนธรรมไทย ทำให้ภาพลักษณ์ของคนไทยเสื่อมเสียไปในสายตาชาวโลก คนไทยส่วนใหญ่ไม่พอใจต่อพฤติกรรมเช่นนั้น
...การคาดการณ์ต่างๆเมื่อชาวโลกใช้มาตรการที่เอาจริงกับพวกตาลีบัน คนไทยบางส่วนแสดงออกทางสื่อต่างๆในทางลบ แต่เมื่อเหตุการณ์ได้พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นตามลำดับ ตรงกันข้ามกับที่พวกเขาคาดคะเนเอาไวั ก็คงจะได้คิด จึงหวังว่าในอนาคตต่อไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ของให้คิดและทำอย่างที่วิญญูชนพึงคิดและพึงทำตามเยี่ยงที่บรรพบุรุษของไทยได้ประพฤติปฏิบัติมาช้านาน

ก็ได้แต่สงสารประชาชนตาดำๆที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรด้วย  ล่าสุดข่าวที่ทำให้เศร้าใจมากคือนักข่าวที่ไปทำข่าวโดนสังหารอย่างทารุณ  มีทั้งการทุบตี  และยิงแบบที่หวังว่าจะให้ทรมานก่อนตาย  แต่ก็อย่างว่านะคะ เรื่องอย่างนี้  ความขัดแย้งของเผ่าต่างๆแบบนี้ มันเป็นเรื่องที่สืบเนื่องยาวนานเกินกว่าที่เราจะใช้เหตุผลใดเหตุผลหนึ่งตัดสินถูกผิดได้
  เมื่อเร็วๆนี้ได้รับอีเมลล์ เป็นภาพถ่ายของสองพ่อลูกชาวยิวที่โดนปาเลสไตน์ระดมกระสุนสาดเข้าใส่ จนตายคาที่ทั้งสองพ่อลูก  ดูภาพแล้วเศร้ามาก

ผมไม่คิดว่าผมจะเห็นด้วยกับคุณสายลมนะครับ ผมไม่คิดวว่า วิญญูชนจะเห็นด้วย นักกับการทำสงครามกับตาลิบัน แบบถล่มใส่ทั้งประเทศของอเมริกา
ผมเองเป็นคนนึงที่รู้สึกว่าการก่อร้ายเป็นสิ่งเลวร้ายมาก  การฆ่าคนบริสุทธิ์ แบบนี้เลวมาก
แต่ผมไม่สามารถสนับสนุน การกระทำของอเมริกาได้อย่างเต็มที่ เพราะวิธีการของอเมริกา ก็ทำให้คนชาวบ้านที่เดือดร้อนอยู่แล้ว เสียชีวิตไปไม่น้อย
ถ้าวิญญูชนคือคนที่สมควรยืนอยู่ข้างคนแข็งแรงมีอำนาจ ผมคงไม่คิดจะเป็นหรอกครับ แล้วที่อ้างว่าบรรพบุรุษไทยเคยทำมานั่น ทำอะไรครับ ผมไม่แน่ใจ ถ้าจะพูดกันตรงนี้ผมว่า บรรพบุรุษไทยเรา ในประวัติศาสตร์นั้น เลือกข้างตอนที่รู้ว่าใครจะชนะนะครับ คือดูทิศทางลมก่อน ด้วยว่าเราเป็นประเทศเล็ก ๆ ก็ต้องเลือกจุดยืนที่ไม่เสียผลประโยชน์ของประเทศเรา ไม่ใช่ว่าเราจะเลือกเอามนุษยธรรมอย่างเดียว

...วิญญูชนคือผู้รู้ผิดรู้ชอบตามปกติ มีสามัญสำนึกที่บริบูรณ์ รู้เหตุรู้ผลไม่มีอคติ อยู่ในครรลองคลองธรรม
...สหรัฐอเมริกาถูกโจมตีมากในหลายๆเรื่อง แม้ก่อนหน้าเรื่องนี้ อาจเป็นเพราะสหรัฐฯไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกนึกคิดของคนในวัฒนธรรมอื่นนอกจากวัฒนธรรมตะวันตก จึงทำอะไรหลายๆอย่างในลักษณะ ทำคุณบูชาโทษ โปรดสัตว์ได้บาป จนได้ฉายาว่า Ugly Amarican
...จากอดีตที่ผ่านมา ในสงครามโลกครั้งที่ ๑ สหรัฐฯเข้าสู่สงครามทีหลัง และอยู่กับฝ่ายที่ถูกรุกราน  สงครามโลกครั้งที่ ๒ ก็เช่นเดียวกัน สหรัฐฯถูกโจมตีก่อนอย่างรุนแรงที่  Pearl Harbour และก็เข้ากับฝ่ายสัมพันธมิตรซึ่งถูกรุกราน
...ในสงครามเกาหลี สหรัฐฯ ร่วมกับสหประชาชาติ เข้าช่วยเกาหลีใต้ซึ่งถูกรุกราน
....ในสงครามเวียดนาม สหรัฐฯรว่มกับมิตรประเทศ เข้าช่วยเวียดนามใต้ซึ่งถูกรุกราน
....ในสงครามตะวันออกกลาง สหรัฐฯและมิตรประเทศก็เข้าช่วยคูเวตซึ่งถูกรุกราน
....ในครั้งนี้ สหรัฐฯถูกกระทำก่อนอย่างเหี้ยมโหดผิดมนุษย์ที่ทั่วโลกก็ประนามการกระทำอันหฤโหดนี้ และเห็นด้วยที่ให้มีการปราบปรามอย่างเด็ดขาด
...การใช้กำลังเข้าปราบปรามเป็นสิ่งจำเป็นก่อนที่ความเสียหายจะขยายตัวมากไปกว่านี้ มีคำพังเพยว่า ยอมสละอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต จึงต้องยอมเสียสละ
...บรรพบุรุษของไทยท่านเป็นวิญญูชน  ในสงครามโลกครั้งที่ ๑ ไม่ใช่เราไปเข้ากับฝ่ายชนะตามที่บางคนชอบวินิจฉัยกัน แต่เราเข้ากับฝ่ายที่ถูกรุกราน  แต่การที่ดูว่าเราส่งกำลังไปช้านั้น ก็เพราะความสุขุมคัมภีรภาพ ไม่ผลีผลาม เพราะเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของไทย นอกจากนั้นการส่งกำลังไปต้องไปทางเรือซึ่งใช้เวลาหลายเดือน และเมื่อไปถึงแล้ว ยังต้องไปฝึกเเพิ่มเติม เพื่อให้สามารถทำการรบร่วมกับฝ่ายพันธมิตรได้อย่างมีประสิทธิภาพ  นี่คือข้อเท็จจริง ไม่ใช่ข้อสันนิษฐาน
...อยากให้พวกเราลองไปอ่านเรื่องธรรมาธรรมสงคราม พระราชนิพนธ์ใน ร.๖ ดูจะได้อะไรดีๆมาก ู

"....ในสงครามเวียดนาม สหรัฐฯรว่มกับมิตรประเทศ เข้าช่วยเวียดนามใต้ซึ่งถูกรุกราน "?
เอ... รู้สึกว่าประวัติศาสตร์ที่ผมเรียนจะไม่ใช่แบบนั้นนะครับ ?

จริงอยู่ว่าอเมริกาทำดีก็มีเยอะ แต่ที่ทำไม่ดีก็มีมากเหมือนกัน เราควรจะแยกแยะ
ไม่ใช่เหมาะรวมว่าอเมริกาทำอะไรก็ดีไปหมด หรือ อเมริกาทำอะไรก็แย่ไปซะหมด
ครั้งนี้อเมริกาถูกทำล้ายก่อนอย่างโหดเหี้ยมจริง และก็ถูกต้องที่จะตอบโต้
แต่สาเหตุส่วนหนึ่งที่อเมริกาถูกทำร้าย ก็เพราะนโยบายของตัวเองด้วย
ประชาชนอเมริกันนั้น (โดยส่วนใหญ่) ไม่ค่อยจะสนใจการเมืองระหว่างประเทศเท่าไหร่
หลายคนแทบไม่รู้จักประเทศอื่นๆ เลยด้วยซ้ำ รู้จักแต่เมืองในอเมริกา
เขาไม่รู้หรอกว่ารัฐบาลตัวเองไปทำอะไรแย่ๆที่ไหนไว้บ้าง (ถึงเคยได้ยินก็คงไม่เชื่อ)
ก็หวังว่าเมื่อเหตุการณ์ร้ายๆผ่านไป อะไรๆคงจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น
ที่พูดอย่างนี้ไม่ได้หมายความว่า ตาลีบัน กับ ก๊กของ บินลาเดน ทำถูกหรือเข้าข้างตาลีบันนะครับ

ผมคิดว่าคงอีกไม่นาน ตาลีบันก็คงจะล่มสลาย บินลาเดน ก็อาจจะถูกสังหาร
ซึ่งก็เป็นเรื่องดี ไม่ใช่ไม่ดี เพราะตาลีบันก็ไม่ใช่รัฐบาลที่ดี กดขี่และข่มเหงประชาชน
แต่มันจะดียิ่งขึ้นถ้ารัฐบาลใหม่ไม่เป็นรัฐบาลที่ได้รับการควบคุม และรับรองจากสหประชาชาติ
อัฟกานิสถานมีแต่สงครามมาเป็นสิบๆปี พวกเขาไม่รู้หรอกครับว่าจะเริ่มสร้างประเทศขึ้นใหม่อย่างไร
ตรงนี้เป็นส่ิงที่ประเทศต่างๆควรจะช่วยเหลือ ... ไม่อย่างนั้นจะมีองค์การสหประชาชาติไว้ทำไมกัน

ชาติใดไร้รักสมัครสมาน
จะทำการสิ่งใดก็ไร้ผล
แม้นชาติย่อยยับอับจน
บุคคลจะสุขอยู่อย่างไร
พระราชนิพนธ์ ร.6

...ตอนนี้สถานการณ์สงครามในอัฟกานิสถานก็งวดลงไปทุกขณะแล้ว  ขอนำเอาข้อความของท่านผู้เป็นปราชญ์ทางศาสนาที่อุทิศกุศลให้แก่ผู้จากไปในเหตุการ เวิร์ลด์ เทรด เซนเตอร์ ดังนี้

"การก่อการร้ายทำลายสถานที่สำคัญในมหานครนิวยอร์ค และกรุงวอชิงตัน ดีซี  เมื่อวันอังคารที่ ๑๑ กันยายน ๒๕๔๔ นี้  เป็นเหตุการณ์ใหญ่ร้ายแรงในประวัติศาสตร์ ที่จะฝังอยู่ในความทรงจำของมนุษย์ทั่วโลกไปอีกนาน
...การก่อการร้ายนี้เป็นบาปกรรมที่ก่อทุกข์แก่เพื่อนมนุษย์จำนวนมาก  คนหลายพันคนถึงแก่ความตายและสูญหายไป  หลายหมื่นหรือหลายแสนคนพลัดพรากจากญาติมิตรและคนผู้เป็นที่รัก  ทรัพย์สินสูญสิ้นไปมากมายเท่าใดไม่ต้องกล่าวถึง
...เราชาวพุทธทั้งปวงถือว่า  ทุกชีวิตล้วนสำคัญและมีคุณค่า  มนุษย์ทุกคนเป็นเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตาย  ทุกคนไม่ควรเบียดเบียนกัน  แต่ควรช่วยเหลือเกื้อกูลกัน  เราขอแสดงความเห็นใจต่อทุกคนที่ประสบทุกข์ภัย  และขออุทิศกุศลแก่ผู้จากไป
...สำหรับคนที่ยังมีชีวิตอยู่  เหตุการณ์ร้ายแรงนี้เป็นเครื่องเตือนใจให้ระลึกถึงธรรม คิอหลักความจริงว่า  ในระยะยาว และตามวิถีแห่งธรรมดา  เราไม่อาจระงับทุกข์ด้วยการก่อทุกข์ ไม่อาจระงับภัยด้วยการเพิ่มภัย และไม่อาจระงับเวรด้วยการจองเวร
...เหตุการณ์ที่น่าเศร้านี้ เป็นบททดสอบอารยธรรมของมนุษยชาติว่า  มนุษย์มีความเจริญทางจิตใจและทางปัญญา  พอที่จะแก้ปัญหาพื้นฐานของมนุษย์ ด้วยวิธีการที่ถูกต้องและสร้างสรรค์โลกที่เป็นสุข ไร้การเบียดเบียนขึ้นได้หรือไม่
...การแก้ปัญหาที่แท้จริง จะสำเร็จได้ด้วยการใช้ปัญญา  โดยจิตใจที่ประกอบด้วยเมตตา มีไมตรี คือความรักใคร่ปรารถนาดีต่อเพื่อนมนุษย์อย่างไม่จำกัดขอบเขต ไม่มีประมาณ ไม่มีการเดียดฉันท์แบ่งแยกอย่างใดๆ
...ขอความสุขจงมีแก่สรรพสัตว์"

สาธุ สาธุ สาธุ...

สงครามเวียดนามผมก็ยังสงสัยอยู่ ว่าใครรุกรานใคร สหรัฐฯ เข้าช่วยเวียดนามใต้ หรือเข้าช่วยฝรั่งเศสเจ้าอาณานิคมพยายามจะปราบกองกำลังชาตินิยมของลุงโฮ อันนี้คือย้อนไปตั้งแต่ก่อนเดียนเบียนฟูแตกนะครับ ก่อนสหรัฐฯ จะเข้ามาติดพันด้วยกำลังทหารในเวียดนามเต็มตัว แล้วเมื่อมีรัฐบาลเวียดนามใต้ขึ้นมา แล้ว ฝรั่งเศสถูกเตะออกไปแล้ว เวียดนามเหนือเขาว่าเวียดนามใต้เป็นหุ่นให้จักรวรรดินิยมตะวันตก ไม่ใช่รัฐบาลเวียดนามที่ชอบธรรม เขามองอย่างนั้น แล้วที่สหรัฐเข้าช่วยเวียดนามใต้น่ะ ช่วยเพียงเพราะเวียดนามใต้เป็นผู้ถูกรุกราน หรือเพราะว่าสหรัฐจะปราบคอมมิวนิสต์อยู่แล้วกันแน่ ถ้าสมมติฝรั่งเศสกลับมารุกรานเวียดนามใหม่ สหรัฐจะเลือกอยู่ข้างไหนหนอ

ในตะวันออกกลางเหมือนกัน สหรัฐสนับสนุนอิสราเอลตลอดกาล สุดลิ่มทิ่มประตู อิสราเอลนี่เป็นผู้รุกรานเขาหรือผู้ถูกเขารุกรานก็พูดยาก ตรงนั้นมันผลัดกันรุกผลัดกันรับกันหลายที แต่ถ้าไปถามคนปาเลสไตน์ อิสราเอลเป็นฝ่ายรุกรานเขาครับ วิญญูขนทั้งโลก ยกเว้นสหรัฐกับอิสราเอลสองประเทศ ไม่มีใครเห็นด้วยกับการรุกรานและยึดครองดินแดนปาเลสไตน์ของอิสราเอล ผลการลงมติในสหประชาชาติทุกปีๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มา หลายปีแล้ว เป็นหลักฐานชี้ให้เห็นถึงความดื้อของสหรัฐและอิสราเอลตรงนี้

การก่อการร้ายไม่ใช่ของดี ควรประณาม ควรต่อต้าน คนอเมริกันที่ไม่รู้เรื่องที่ตายไปก็ควรได้รับความเห็นใจ และคนอัฟกันที่ไม่รู้เรื่องที่ต้องตายไปก็ควรได้รับความเห็นใจเหมือนกัน
 
ท่าทีที่วิญญูชนควรยึด น่าจะเป็นการถือหลักความถูกต้องชอบธรรมเป็นสำคัญมาพิจารณาตามแต่กรณี ไม่ใช่ว่าอเมริกาทำอะไรถูกเสมอทุกกรณี หรืออเมริกาทำอะไรผิดเสมอทุกกรณี

เมื่อไทยเราเป็นสมาชิกคณะมนตรีความมั่นคงของสหประชาชาติ หลายปีมาแล้ว ทั้งๆ ที่รัฐบาลไทยเป็นมิตรสนิทกับอเมริกัน แต่เมื่อเกิดกรณีอเมริกาไปทิ้งระเบิดถล่มลิเบียโดยไม่มีมูล ความเห็นของวิญญูชนในโลกชี้ว่าอเมริกาในกรณีนี้ผิด ไทยก็พิจารณาโดยยึดหลักการ หลักกฏหมายระหว่างประเทศ และทำหน้าที่ของสมาชิกคณะมนตรีความมั่นคงโดยการออกเสียงร่วมไปกับฝ่ายที่มีมติประณามสหรัฐ เพราะเขาทำผิดกฏหมายระหว่างประเทศจริงๆ ในกรณีนี้

รู้สึกว่าสงครามคงใกล้ขั้นแตกหักเร็วๆนี้ แต่ก็น่าสงสัยเหมือนกันว่า เมื่อบินลาเดนถูกสังหารแล้ว จะกลายเป็นสัญลักษณ์แบบ เซ กูวาร่า หรือเปล่า ...
(แม้ว่า ในความคิดผม เซ กูวารา ดูจะมีมนุษย์ธรรมกว่าก็ตาม)
ไม่แน่เหมือนกันอีกสิบยีสิบปี อาจจะมีรูปบินลาเดน ติดอยู่ถ้ายรถบรรทุกในเมืองไทย
เหมือนรูปเซ หรือรูปตี๋ใหญ่...

เอ่อ..ท่านที่สนใจเรื่องสตรีอัฟกัน Time.com มีเรื่องของสตรีหลังยุคตาลีบันครับ



Photo Essay: "Kabul Unveiled"

http://www.time.com/time/photoessays/afghanwomen/



ล่าสุดนิตรสาร Life ที่หยุดตีพิมพ์ไปตั้งแต่ปี 1999 ออกฉบับพิเศษมาสองฉบับ September 11 Tribute และ American's Parade ติดตามอ่านได้ที่ http://www.lifemag.com/Life/