เจ็ดปีแล้ววันนี้ ไม่มี " พ่อ"
รันทดท้อหัวใจไม่รู้จบ
ทั้งแผ่นดินท่วมท้นล้นทำนบ
ด้วยน้ำตาไหลพบบรรจบกัน
ทศพิธราชธรรมทรงบำเพ็ญ
ทั่วโลกเห็นประจักษ์ล้นทุกคนนั่น
พระเกียรติคุณส่องสว่างดั่งตะวัน
ไม่มีวันมืดดับลงกับตา
ก่อนหน้านี้ ขุนเขาใดไม่เคยเฝ้า
มีหมู่บ้านใดเล่าไม่เห็นหน้า
พื้นดินไหนไม่ได้รองพระบาทา
ใต้แผ่นฟ้าแดนไทย ย่อมไม่มี
รอยพระบาทยาตราทั่วหล้าแหล่ง
ดับร้อน ดับแล้ง ทุกแห่งที่
ที่ไหนไหนก็ด้วยพระจักรี
พลิกชีวีชนฟื้นให้ชื่นบาน
เจ็ดปีแล้ว รอยพระบาทมาขาดหาย
สิ้นจันทร์ฉาย สิ้นดวงสุรีย์ฉาน
เหลือแต่ความมืดมนอนธกาล
เย็นยะเยือกดวงมานอีกนานนัก
เห็นแต่เทียนพระทรงชัยใสสว่าง
เป็นเส้นทางสร้างไว้ให้เป็นหลัก
จะเดินตามพระปณิธานสานใจภักดิ์
เพื่อถวายความจงรักและภักดี
กุศลกรรมใดใดทั้งใหญ่น้อย
ที่บังเกิดเมื่อตามรอยพระบทศรี
ขอถวายด้วยใจภักดิ์พระจักรี
เพื่ออยู่ใต้พระบารมีทุกชาติไป
ขอน้อมเกล้าน้อมกระหม่อมรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณหาที่สุดมิได้
บทประพันธ์โดยรองศาสตราจารย์ ดร. คุณหญิงวินิตา ดิถียนต์(แก้วเก้า/ว.วินิจฉัยกุล)
ศิลปินแห่งชาติ