เรือนไทย

มีตัวประกอบเล็กๆชื่อแต้เซ้งกง เป็นแม่ทัพสมัยเหม็ง คุมกำลังอยู่ทางใต้
เห็นว่าเป็นผู้ชิงเอาเกาะไต้หวันคืนมาได้จากฝรั่งจึงมีความชอบในสมัยราชวงศ์เหม็ง คนนี้กิมย้งจะหมายถึงโคซิงฮา(แต้เส่งกง/เจิ้งเฉิงกง)ในประวัติศาสตร์จริงๆหรือเปล่าคะ
แต่โคซิงฮาตัวจริงเป็นผู้ต่อต้านราชวงศ์ชิงที่ใช้เกาะไต้หวันเป็นฐานกำลัง และในที่สุดถูกโค่นล้มไป...ใช่หรือเปล่าคะ
ไม่รู้ว่าก่อนหน้าที่เขาจะยึดเกาะไต้หวัน ที่นั่นใครครอบครองอยู่....(ไม่น่าเป็นชาวต่างชาติ)
อ่านนิยายก็รู้ค่ะว่าเรื่องแต่ง แต่อดเอามาเปรียบกับเรื่องจริงไม่ได้ ^_______^
ช่วงนี้มีเวลาขุดกรุหนังสือกำลังภายในมาอ่านค่ะ
เพลินดีเหมือนกัน แต่อ่านนักเขียนรุ่นเก๋าอย่างกิมย้ง โกวเล้ง อึ้งเอ็ง แล้วมาอ่านของรุ่นหลังๆ
บางเรื่องเปิดได้ไม่ถึงครึ่งเล่มก็ต้องปิดแล้วค่ะ
พล็อตมันขึ้นใจเหลือเกิน ^_______^
มาคุยถึงตอนอื่นๆก็ได้นะคะ อ่านแล้วอยากหาคนคุยด้วย บางทีนั่งหัวเราะก๊ากๆ คนข้างๆสงสัยมากว่าเป็นอะไร...(สติแตก อิ อิ)

ใช่แล้วครับ
นิยายของกิมย้งสนุกตรงที่มีการเล่นกับบุคคลและเหตุการณ์ที่มีอยู่จริงๆ ในประวัติศาสตร์ตลอด และอย่างแนบเนียน เขาศึกษาประวัติศาสตร์จริงๆ จังๆ ใช้เป็นโครง แต่ก็นั่นแหละครับ พอเอามาเขียนจริงๆ บางทีเขาก็ใช้เอกสิทธิของกวีแปลงรายละเอียดเสียบ้างให้มันเป็นนิยายที่สนุกขึ้น ไม่ได้ว่าตามประวัติศาสตร์เป๊ะๆ ไปทีเดียว

แต้เซ่งกงก็คือเจิ้งเฉิงกงจริงๆ แต่ในประวัติจริงไม่ปรากฏว่ามีลูกหลานสืบมาเป็นคุณชายตระกูลแต้ผู้โอหังที่ถูกอุ้ยเสี่ยวป้อแกล้งเอาหรือเปล่า

ผมเคยเล่าแล้วที่อื่นว่า โดยที่พระเจ้าตากสินมหาราชของเราก็แซ่แต้ หรือเจิ้ง ผมเคยพยายามเล่าประวัติศาสตร์ไทยตอนนี้ให้เพื่อนจีนฟังว่ามีคนเชื้อจีนแซ่แต้คนหนึ่งได้เป็นวีรบุรุษผู้กู้ชาติของประเทศผม แล้วภายหลังได้ทรงเป็นกษัตริย์ไทยองค์หนึ่ง คนจีนก็บอกว่า อ๋อ...เขารู้จักดี พูดกันไปพูดกันมาอยู่นานกว่าจะรู้ว่าพูดคนละเรื่อง คนที่เขารู้จักนั่นแต้เซ่งกงต่างหาก คนละคนกันเลย

โคซิงก้า หรือ โคซิงฮา ที่จริงมาจากภาษาจีนว่า
เกาซิ่งเหย หรือ เกาแซ่เอี้ย หมายถึง ท่านผู้มีแซ่อันสูงส่ง เพราะเจิ้งเฉิงกงเคยได้รับพระราชทานเกียรติให้ใช้แซ่จู อันเป็นแซ่ของราชตระกูลในราชวงศ์หมิงครับ
ประวัติของท่านโลดโผน และดูจะเป็นโจรสลัดก่อนที่จะมาเข้ากับทางการ

ไต้หวัน เหมือนจะเคยตกเป็นของญี่ปุ่นอยู่พักนึงนะครับ ไม่รู้ว่า แต้เซ่งกงนี่หรือเปล่าที่เป็นคนเอาไต้หวันคืนจากญี่ปุ่น
อุ้ยเสี่ยวป้อ เป็นเรื่องที่กิมย้งเขียนได้สนุกมาก เอาประวัติของจักพรรดิ์ คังซี มาเติมใส่อุ้ยเสี่ยวป้อเข้าไปอย่างเหมาะเจาะ
แต่อุ้ยเสี่ยวป้อเนี่ยน่าอิจฉานะครับ ไม่มีวิทยายุทธเลย แต่ได้ภรรยาถึง 7 คน แถมบางคนก็เป็นจอมยุทธหญิงซะด้วย

เคยดูตอนที่ เหลียงเฉาเหว่ย แสดงเป็น
อุ้ยเสี่ยวป้อ จำเรื่องไม่ค่อยได้แล้ว จำได้อยู่
ตอนหนึ่งที่ อุ้ยเสี่ยวป้อพยายามจีบหญิง
คนหนึ่งแต่นางไม่เล่นด้วยเพราะเห็นว่า
เขามีเมียหลายคนแล้ว อุ้ยเสี่ยวป้อก็
ประกาศว่า  "ข้าจะเอาเจ้าเป็นเมียให้ได้"
อิอิ.. จำได้แค่นี้ค่ะ

สวัสดีทุกท่านค่ะ ^.^
เพิ่งอ่านจบ....สงสัยจังว่าเผ่ารามสูรที่ลักษณะเป็นคอเคซอยด์เนี่ย จะหมายถึงรัสเซียหรือเปล่าคะ????
ใครนึกถึงปืนน้ำที่อุ้ยเสี่ยวป้อออกแบบถล่ม
ป้อมของเผ่ารามสูรได้บ้างคะ โห ไอเดียสุดๆเลย เอาต้นสนมาผ่าซีก ควักไส้ ประกบใหม่ใส่
ลูกสูบดันน้ำพุ่งข้ามกำแพงเข้าไปได้..ไม่รู้คิดได้ไง...555
อยากรู้เรื่องของแต้เซ้งกง(ตัวจริง)จังเลยค่ะ
คุณศิษย์โง่เล่าได้ไหมคะ ^_^

ไต้หวันนี่ถ้าโดนญี่ปุ่นยึดครอง น่าจะสมัยสงครามโลกมั้ยนะคุณพระนาย ต้องถาม
คุณนกข.แล้วค่ะ ส่วนเรื่องอุ้ยเสี่ยวป้อมีเมีย7คนทั้งที่ไม่มีฝีมือเลย อ่านไปอ่านมารู้สึกว่าถ้ามีฝีมืออาจไม่มีมากขนาดนี้ก็ได้ค่ะ ภรรยาที่มีๆดูจะทำหน้าที่ผู้คุ้มกันซะมากกว่า อิ อิ

คุณนกข.ชอบอ่านกิมย้งเหมือนกันหรือคะ^.^

คุณลมพัดรำเพยคะ ตอนเป็นหนังจำความไม่ได้เลยค่ะ ลองมาอ่านหนังสือดูมั่งมั้ยคะ ^_^

"เผ่ารามสูร" ตามสำนวนแปลไทยของ น. นพรัตน์ คือรัสเซียแน่ครับ จีนโบราณชอบยกตัวเองและเหยียดคนชาติอื่นเป็นคนป่าหรืออะไรที่ไม่ใช่คน เช่นเป็นยักษ์เป็นมาร เป็นรามสูร คำเรียกฝรั่งภาษาชาวบ้านจีนธรรมดาก็ยังเรียกว่า "ไอ้พวกผีผมแดง" หรือ "ปีศาจต่างชาติ" เป็นต้น
ญี่ปุ่นได้ไต้หวันเป็นเขตอิทธิพลของตน ดูเหมือนจะก่อนสงครามโลกครั้งที่สองครับ แต่เมื่อไหร่ยังไงจำไม่ได้แม่น เชิญคุณศฺษย์พี่ที่ไม่โง่เลย แต่ชอบถ่อมตัวว่าโง่ เล่าประวัติศาสตร์ไต้หวันด้วยครับ

บังเอิ๊ญบังเอิญ กระผมมีคำภีร์ประจำตัวอยู่เล่มหนึ่ง ชื่อว่า "คำภีร์โคตรชเลียร์"
แปลจากภาษาจีนโดยคุณไผ่เขียว ... ในคำภีร์ดังกล่าวมีกล่าวถึงอุ้ยเสี่ยวป้อเป็น
Case Study อยู่หลายอัน เพราะอุ้ยเสี่ยวป้อเป็นสัญลักษณ์ของยอดฝีมือที่ฝึกวิชา
"ชเลียร์" จนถึงขั้นสุดยอด เรื่องการประจบสอพลอหาตัวจับยาก ฮ่าๆๆ

เขาว่ากันว่าตัวละครที่ซื่อสัตย์ เป็นวีรบุรุษผู้กล้า อย่างก๊วยเจ๋งในมังกรหยกนั้น
เป็นตัวละครสมมุติ อุ้ยเสี่ยวป้อกลับมีตัวตนคือเราๆ ท่านๆ อุ้ยเสี่ยวป้อไม่รู้จักวิชายุทธ์
แท้ที่จริงมีผีมือถึงขั้นสุดยอด เรียกว่าเคล็ดวิชาเซี่ยวป้อ

ยกตัวอย่างเคล็ดวิชาเซี่ยวป้อ จากในคำภีร์ชเลียร์ ว่าอุ้ยเสี่ยวป้อ ชเลียร์ เก่งขนาดไหน...
... ยุคสมัยนั้นชาวแมนจูปกครองแผ่นดินจน กดขี่ข่มเหงชาวฮั่น คังฮีฮ่องเต้เป็นชาวแมนจู
ส่วนอุ้ยเสี่ยวป้อ เป็นชาวฮั่น แต่อุ้ยเสี่ยวป้อก็เป็นที่โปรดปรานของคังซี ....
มีอยู่ครั้งหนึ่ง คังซีฮ่องเต้มีพระประสงค์ต้องการทราบว่าชาวฮั่นมีความรู้สึกอย่างไรต่อพระองค์
จงตรัสถามต่ออุ้ยเซี่ยวป้อ อุ้ยเซี่ยวป้อ ก็ "เท็จ-ทูล" ว่า

"... พวกเขาเยินยอว่า พระองค์เป็น เหนี่ยว เซิง หวี่ ทัง อะไรนั่น
กระหม่อมฟังไม่เข้าใจ คาดว่าคงเป็นคำเยินยอ สร้างความเบิกบานใจยิ่ง "

คังซีทรงงงงันวูบหนึ่ง ต่อจากนั้นเข้าพระทัยด้วยพระปรีชาไว
ทรงพระสรวลพลางตรัสว่า

" ที่แท้เป็น เหยา ซุ่น อวี่ ทั่ง มารดาท่านกลับบอกว่าเป็น เหนี่ยว เซิง หวี่ ทัง อะไรนั่น"

คังซีฮ่องเต้ทรงทราบว่า อุ้ยเซี่ยวป้อไม่รู้หนังสือ เข้าพระทัยว่าคงนึกคำสดุดีเช่นนี้ไม่ออก
หาทรงทราบไม่ว่า อุ้ยเซี่ยวป้อ เคยฟังนักเล่านิทานเล่าเกร็ดประวัติศาสตร์ ล่วงรู้ว่า
จักรพรรดิเหยา ซุ่น อวี่ ทั่ง เป็นจักรพรรดิผู้ทรงทศพิธราชธรรมในสมัยดึกดำบรรพ์ของจีน
การเปรียบเที่ยบว่า คังฮีฮ่องเต้มีกฤษฎาภินิหาร เทียบเท่า จักรพรรดิเหยา ซุ่น อวี่ ทั่ง
จึงเป็นคำสรรเสริญเยินยอที่ไพเราะที่สุด

ฝีปากของอุ้ยเซี่ยวป้อ นอกจากจะทำให้คำสรรเสริญนั้นสมบูรณ์ด้วยการยกตัวอย่างเปรียบเทียบแล้ว
ยังแกล้งชมกลบเกลื่อนโดยที่คนถูกชม ไม่รู้ตัวว่ากำลังโดน "ชเลียร์ " นับเป็นสุดยอดฝีมือโดยแท้

อ่านแล้วค่ะ  ชอบอุ้ยเสี่ยวป้อมากเหมือนกัน  ติดใจที่สุดก็วิธีการโกหกของเขาล่ะค่ะ  ทำได้ยอดเยี่ยมจริงๆ คนอย่างอุ้ยเสี่ยวป้อนี่จะเกลียดก็เกลียดไม่ลง จะรักก็รักไม่ลง  ได้อ่านคำวิจารย์ อุ้ยเสี่ยวป้อตอนท้ายเรื่อง ของ เหง่ยคัง ประทับใจ ตอนที่เขาบอกว่า  ถ้าใครจะตัดสินอุ้ยเสี่ยวป้อ ว่าเขาเลวหรือดีกันแน่  ก็ให้ตรวจสอบคุณธรรมของตัวเองก่อน  โดนใจมากค่ะ
อ่านงานของกิมย้งแล้วชอบมากที่อิงประวัติศาสตร์  แล้วยังแทรกเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่เป็นตำนาน  บทกวี  ที่ชอบที่สุด  คือ แปดเทพอสูรมังกรฟ้าค่ะ  โครงเรื่องอลังการมาก  อ่านแล้วชอบเมืองต้าหลี่  ที่เป็นเมืองพุทธ กษัตริย์ที่สละราชบัลลังก์ออกบวช  ชอบดอกชาเขาพันธ์ต่างๆด้วยค่ะ  
ถ้าจะให้คุยเรื่องกิมย้งคุยสิบวันไม่จบหรอกค่ะ

ต้าหลี่ คือ "ตาลีฟู" หนองแส ที่ปรากฏในแบบเรียนประวัติศาสตร์ไทยสมัยก่อนครับ สมัยที่เรายังเรียนกันอยู่ว่าคนไทยมาจากอาณาจักรน่านเจ้า และตั้งเมืองหลวงที่ตาลีฟู (ตามตำราไทย) ซึ่งเป็นสำเนียงจีนจริงๆ คงจะต้องเรียกว่าต้าหลี่ฟู่ ต้าหลี่เป็นเสียงจีนกลาง แต้จิ๋วรู้สึกเรียก ไต้ลี้ อยู่ในนมณฑลยูนนาน

นักวิชาการจีนบางท่านค้นคว้าใหม่แล้วบอกวส่าน่านเจ้าไม่ใช่อาณาจักรที่เผ่าไทเป็นผู้ครองอำนาจอย่างที่ไทยเราเคยเชื่อ (ดังนั้นราชวงศ์ตวนในแปดเทพฯ จึงไม่ใช่เผ่าไท) แต่เป๋นไปได้ว่าในบรรดาประชาชนของน่านเจ้าซึ่งมีมากหลายเผ่าพันธุ์นั้น จะมีเผ่าไทร่วมอยู่ด้วย

ใช่เลยค่ะ อุ้ยเสี่ยวป้อนี่วิชาเชลียร์ยอดเยี่ยมจริงๆ แล้งยังเป็นยอดฝีเท้าด้วย คือเขาบอกว่า
เขาไม่ใช่ยอดฝีมือนะ สู้ไม่เก่ง แต่หนีเก่ง..555
อ่านๆไปยังเสียดายที่ลาออกจากราชการเสียแล้ว ไม่งั้นจะได้ใช้เคล็ดวิชาเชลียร์กะวิชาส่วนแบ่งไปหากินบ้าง (ล้อเล่นนะคะ^_^)
เรื่องส่วนแบ่งนี้เน้นบ่อยมากเลย ตั้งแต่ไปยึดทรัพย์เมี่ยงไป่ โซะเฮียกทู้สอนครั้งเดียวอุ้ยเสี่ยวป้อเอามาใช้ได้ตลอดเลย เขาบอกว่าหลักการรับราชการต้องรู้จักแบ่งปันให้คนนั้นคนนี้
ไม่เข้ากระเป๋าตัวเองคนเดียวถึงจะอยู่ได้...555
อมตะจริงๆเลยวิธีนี้ ส่วนเรื่องรีดทรัพย์ก็เก่งน่าดู
ไม่รู้เรื่องนี้กิมย้งตั้งใจจะประชดใครบ้างหรือเปล่าคะ

แปดเทพอสูรมังกรฟ้าก็ชอบมากเหมือนกันค่ะ
แต่สงสารเซียวฟงจัง(เท่สุดในเรื่อง)
เคยอ่านฉบับการ์ตูน เสียเส้นมากค่ะ มันเพี้ยน
ไปจากเล่มหนังสือเยอะมาก คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นมีไม่รู้กี่ระดับ มู่หยงฟู่ก็แทบกลายเป็นจอมปิศาจ ไม่ไหวค่ะ

น่านเจ้ารวมถึงสิบสองปันนา สิบสองจุไทด้วยหรือเปล่าคะ ถ้าใช่ ก็น่าจะมีเผ่าไทนะคะ เคยอ่านสตรีสาร(สมัยโบราณ) มีอาจารย์ท่านหนึ่งไปสืบค้นภาษาตระกูลไต/ไท แถบนั้น
ไม่แน่ใจว่าเป็นดร.สิทธา พินิจภูวดล หรือเปล่าค่ะ

ยังรอคุณศิษย์โง่อยู่ค่ะ ^____^
(เรียกชื่อท่านพี่ทีไร ลำบากใจจัง...555)

อ่านในเรื่องจำได้ว่าราชวงศ์ตวนเป็นชาวแผ่นดินใหญ่   แต่แม่ของตวนอื้อเป็นเผ่าไป๋อี้  น่าจะเป็นเผ่าไตไหมคะ  ได้อ่านฉบับการ์ตูนเหมือนกัน   ทำเรื่องเสียไปมากเลยค่ะ
อาจารย์ของดิฉันก็ได้ไปศึกษาเรื่องคนไตที่รัฐฉานประเทศพม่า  เป็นไทยใหญ่ค่ะ  เขาใช้ภาษาคระกูลเดียวกับภาษาไทยบางคำก็ใช้เหมือนกัน  วัฒนธรรม ความเป็นอยู่ก็คล้ายๆกัน

ชอบงานเขียนของกิมย้งมากๆ
แต่อ่านมานานหลายปีแล้ว เนื้อเรื่องเลยเลือนๆ จำรายละเอียดไม่ค่อยได้แล้ว
แต่ชอบอุ้ยเสี่ยวป้อในอันดับต้นๆเลย เพราะพี่แกเก่งด้าน "ชเลียร์" นี่ล่ะ

ส่วนน่านเจ้า ในภาษาจีนเรียกว่า "หนานจ้าว" ค่ะ มีเพื่อนคนหนึ่งทำรายงานเรื่องอาณาจักรนี้ด้วย แต่ แหะๆ เขาเก่งเกินไป ที่เขารายงานมา ข้าพเจ้าจึงฟังไม่รู้เรื่องเลย กำลังจะไปขอเขามาอ่านอยู่นี่

ส่วนต้าหลี่นั้น มีประวัติยาวนานมาแต่สมัยราชวงศ์ฮั่นแล้วล่ะค่ะ พอดีไปเจอหนังสือประวัติเมืองนี้ในงานหนังสือลดราคา เลยคว้าหมับ แต่ได้เปิดดูเพียงนิดเดียว ทำให้ทราบแค่ว่า มีประวัติยาวนานมาแต่สมัยราชวงศ์ฮั่นเท่านั้น ซึ่งก็ประมาณ ๒,๐๐๐ ปีก่อนค่ะ

อ่านแปดเทพอสูรมังกรฟ้าแล้วกลับไปค้นหนังสือมาอ่านได้สองสามเล่มค่ะ  มีเรื่องพงศาวดารน่านเจ้า  ก็ทำให้ทราบ ปวศ.น่านเจ้ามากขึ้นค่ะ  อย่างสมัยก่อนที่ตระกูลตวนจะครองน่านเจ่า  ก็มีกษัตริย์ที่จะใช้ชื่อ คำท้ายเป็นคำหน้าของกษัตริย์องค์ต่อมา  เช่น โก๊ะล่อผี  ผีล่อฝง  ถ้าจำชื่อไม่ผิดค่ะ  อีกเล่มหนื่ง ชื่อ ต้าหลี่  เมืองโบราณมหัศจรรย์  ให้ความรู้เกี่ยวกับต้าหลี่ดีมากมีภาพสวยๆ  
ถ้าใครชอบมังกรหยก  แยะนำหนังสือที่เกี่ยวกับเรื่องนี้เล่มหนึ่งค่ะ ชื่อ สกัดจุดยุทธจักรมังกรหยก ของ  อ.ถาวร  สิขโกศล  ให้ความรู้เกี่ยวกับมังกรหยกละเอียดมาก ได้รู้ว่าใครมีตัวจริง  ใครเป็นแค่ตัวละคร ได้รู้ ปวศ.จีนเพิ่มขึ้นด้วยค่ะ

อาจารย์ที่ไปค้นเรื่องไทแล้วเขียนลงสตรีสารคืออาจารย์บรรจบ พันธุเมธาค่ะ ขออภัยจำตำแหน่งทางวิชาการของท่านไม่ได้