เรือนไทย

บารมีพระมากพ้น...........รำพัน
/>
พระพิทักษ์ยุติธรรม์..........ถ่องแท้
/>
บริสุทธิ์ดุจดวงตะวัน..........ส่องโลก ไซร้แฮ
/>
ทวยราษฎร์รักบาทแม้.......ยิ่งด้วยบิตุรงค์



จาก
พระราชนิพนธ์  นิทราชาคริต
/>
ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
src='http://vcharkarn.com/reurnthai/uploaded_pics/RW819x000.jpg'>

ข้าพเจ้าจะบอกได้แต่ว่าพระองค์เป็นผู้ประเสริฐสุดในการขยันและละเอียดรอบคอบอย่างอัศจรรย์   ไม่ว่าจะทรงทำอะไรทั้งเล่นและจริง
และพระองค์ทรงเป็นทั้งพ่อประเทศและแม่เมืองจริงๆ  ด้วยมิได้รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย
ที่ข้าพเจ้าว่าทรงเป็นพ่อประเทศ  ก็เพราะทรงป้องกันภัยได้เด็ดขาด  และคำว่า แม่เมือง ก็เพราะตกแต่งเลี้ยงดูเมืองต่างๆ  โดยเฉพาะพระนคร มิให้เป็นที่อับอายใครได้ ดังเห็นมาแล้ว  
แม้ปลูกต้นไม้ตัดถนน  ทำสะพานและการเลี้ยงดู  ก็ทรงทอดพระเนตรเองไม่มีเวลาว่าง
เมื่อดูไปให้ดีแล้วก็จะเห็นว่า คำว่าสมบูรณาญาสิทธิราชย์ Absolute Monarchy นั้นแปลว่า เป็นบ่าวคนทั้งเมืองนั่นเอง

พระนิพนธ์ " สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเห็น"
ในหม่อมเจ้าพูนพิศมัย ดิศกุล

น้อมรำลึกถึง พระองค์ท่าน  เจ้าคะ
ตัวข้าพเจ้าเองเป็นผู้ที่ศึกษาในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยทีีพระองค์ท่านก่อตั้งด้วยเจ้าคะ
ทำให้นึกอยู่ตลอดเวลา ที่เรียนอยู่ถึงพระราชกรณียกิจด้านการศึกษาที่พระองค์ทรงวางรากฐานก่อตั้งให้แก่ชาวไทยเจ้าคะ

ขอน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่าน ด้วยค่ะ

ขอน้อมรำลึกถึงพระองค์ในฐานะอัจฉริยะกวี ที่ทรงพระราชนิพนธ์งานต่างๆ  อาทิ ลิลิตนิทราชาคริต ไกลบ้าน เงาะป่า ฯลฯ ให้ชนรุ่นหลังได้ศึกษาพร้อมทรงเป็นพระมหากษัตริย์ที่มองการณ์ไกล พระราชกรณียกิจในทุกด้านทำให้ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีเอกราช ทัดเทียมชาติอื่นและมีความภูมิใจในความเป็นไทย

ขอทูนขอเทิดพระนามไท
พระคุณแนบไว้นิรันดร
ขอองค์พระเอื้ออาทร
หลั่งพรคุ้มครอง

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชอำนาจในการจับน้ำใจคนเป็นอย่างพิเศษน่าอัศจรรย์
ข้าพเจ้าได้ฟังคนทุกชั้นเล่าถึงความรักอย่างประหลาด  มีพระยาเดชานุชิต(หนา บุนนาค) เทศาฯปัตตานี  เป็นต้น เล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่า
" เมื่อกระหม่อมยังเป็นเจ้าหนาอยู่กรมไปรษณีย์  วันหนึ่งไปยืนเฝ้าอยู่ที่เสด็จออก   ในหลวงท่านทรงพระราชดำเนินตรงมาที่กระหม่อมยืน   พอถึงตัวท่านก็ตบบ่ารับสั่งว่า
"เจ้าหนา  ข้าไม่เห็นใครเป็นที่พึ่งนอกจากเอ็ง   ไปช่วยเขาทำแผนที่ทางต่อแดนให้ที  ให้มันสำเร็จ"
คิดดูซีกระหม่อม   คนไทยมีถึง ๑๐ ล้านกว่า  ท่านเห็นเราคนเดียวที่จะพึ่งได้  อย่าว่าแต่ใช้ให้ไปทำแผนที่เลย  ให้ไปตายก็ไป "
เล่าแล้วก็ยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นเช็ดตา  ที่เล่านี้เป็นเวลาเสด็จสวรรคตแล้วเกือบ ๓๐ปี

พระนิพนธ์ " สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเห็น"
ในหม่อมเจ้าพูนพิศมัย ดิศกุล

ตั้งแต่วันพฤหัสบดีที่ ๑๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๕๓  พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรด้วยพระนาภีเสียเล็กน้อยในตอนแรก
แล้วพระอาการเริ่มทรุดหนักลงเป็นลำดับ  

บรรดาพระบรมวงศานุวงศ์ฝ่ายชายเสด็จขึ้นไปเฝ้าที่ห้องบรรทม  
พระองค์เจ้าสายสนิทวงศ์ ผู้เป็นแพทย์เข้าไปจับพระองค์ดูพระอาการ
พระเจ้าอยู่หัวทรงลืมพระเนตร ตรัสว่า "นั่นหมอสายรึ?"
เป็นประโยคสุดท้าย แล้วก็หลับพระเนตร   ไม่มีพระอาการอย่างหนึ่งอย่างใด นอกจากบรรทมหลับ
ค่อยๆหลับลึกลงไปๆ จนถึงเวลา ๒ ยาม ๔๕ นาที  วันเสาร์ที่ ๒๓ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๕๓  ก็เสด็จสวรรคต

เป็นอันว่าสมปรารถนาที่เคยมีพระราชดำรัสไว้ว่า "ความตายเป็นของธรรมดา    ฉันขอแต่อย่าให้เจ็บนานให้เป็นที่ลำบากแก่ผู้รักษาพยาบาล  และอย่าให้ศพปฏิกูล(ไม่สะอาด) เท่านั้น"
ด้วยพระเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรอยู่เพียง ๗ วัน   ที่มิได้เสด็จออกจากในที่  และที่รู้กันจริงๆก็จะเสด็จสวรรคตก็เพียง ๒ วัน   ทั้งพระบรมศพก็ไม่ซูบซีดผิดแปลก  เหมือนบรรทมหลับอยู่ตามปกติ  จนพวกภูษามาลาสะดุ้ง   หยุดยั้งในเวลาที่จะเข้าไปทรงเครื่องเชิญเสด็จลงในพระบรมโกศ

พระนิพนธ์ " สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเห็น"
ในหม่อมเจ้าพูนพิศมัย ดิศกุล

ขอน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่าน ด้วยครับ

พระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้าล้นกระหม่อมยิ่งนักค่ะ

ขอน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่าน ด้วยค่ะ

มาน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่าน ด้วยครับแล้ว ขอแถมฝากความระลึกถึงและห่วงใยถึงคุณ เทา-ชมพูด้วยครับ ดร.แพรมนขอให้มีสุขภาพแข็งแรงเร็วๆฝากเรียนเธอว่าพักผ่อนมากๆ

ขอน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่าน ด้วยค่ะ กระหม่อมทราบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น

ขอน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่าน และภูมิใจมากที่เกิดมาในบวรพระพุทธศาสนาในสยามประเทศแห่งนี้
    ........................................................................
   อาเทาชมพูหายไปนานเลยคิดถึงมากค่ะ  ยังไงขอให้อาเทาชมพูมีสุขภาพแข็งแรงนะค่ะ

คนที่อายุห้าสิบขึ้นไปในเรือนไทยนี่มีใครจำภาพยนตร์เรื่อง ลูกทาส
บทประพันธ์ของรพีพรได้บ้างครับ นำแสดงโดยไชยา สุริยันกับ
รัตนาภรณ์ อินทรกำแหง  ผมจำเพลงตอนท้ายเรื่องได้ ตอนที่พระเอกพา
ภรรยาไปถวายบังคมพระบรมรูป

ขอเทิดพระคุณล้นเกล้าปิยะบดินทร์
พระบารมินมหาราชา
ไทยทั้งชาติดื่มด่ำพระกรุณา
ดุจฉัตรฟ้าคุ้มเกล้าประชากร
ขออัณชุลีพระจักรีวัชราชัย
พระหฤทัยเย็นล้ำอัมพร
เลื่องลือชาพระนามจุฬาลงกรณ์
เกียรติกำจรทั่วฟ้าธาตรี.....

เสียดายจำท่อนสุดท้ายไม่ได้เลยฟังคล้ายๆเพลงสดุดีมหาราชาที่ร้องกันบ่อยๆ
แต่นึกกันไม่ออกเลย(คุณภังคีฮัมเพลงไปฮัมเพลงมาก็ได้เท่ากันนี่เอง)
ข้อความอาจจะไม่ถูกต้องทั้งหมด จำๆมาจากตอนที่เป็นเด็กที่แล้วได้ไปดู
แปลกมากครับที่ยังจำได้ค่อนข้างมากทีเดียวรวมทั้งเนื้อเรื่องของ
ภาพยนตร์ด้วย

บทประพันธ์เรื่อง ลูกทาสนี่ลงครั้งแรกในเดลิเมล์วันจันทร์(หนังสือลักษณะเดียวกับสกุลไทย) ใครเคยทันอ่านมั่งเอ่ย

ผมทันได้ดู ลูกทาสด้วยล่ะ แต่ยังเล็กมากเลยครับ จำได้ว่าคุณเทียมแขเป็นแม่ชมพู่ลูกสาวครูดาบ สวยมากๆ(ผมแก่แดดไปหน่อยปิ๊งสาวตั้งแต่ตอนนั้น)

คุณภาทรชอบเทียมแขเหมือนกัน!!เอ ท่าทางจะไปกันไม่ได้นะเพราะผมก็ชอบเธอเหมือนกันตอนรำละครของคณะขาบมงคล(พยามยามบลั้ฟกลับเพราะเรารุ่นใหญ่กว่า)

น้องชายที่รักชักจะนอกประเด็นไปหน่อยนะ