|
กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: Wandee ที่ 03 เม.ย. 10, 13:04 อ่านมาจาก หนังสือชื่อ ลืมไม่ลง ของคุณ ส. พลายน้อย สำนักพิมพ์ดอกหญ้า ๒๕๔๕
โครงการอนุรักษ์วรรณกรรมเก่าและหายาก คุณลุงอาจิณ จันทรัมพร บรรณาธิการ ในคำนำของสำนักพิมพ์ เล่าว่า ผลงานหลายชิ้นได้เคยตีพิมพ์ในวารสารหรือนิตยสารต่าง ๆ มาแล้ว แต่กระจัดกระจายหาอ่านได้ยากมาก แต่ละเรื่องได้ซ่อนเร้นความน่ารู้และน่าศึกษา พอจะนำมาอ่านให้เกิดความบันเทิง และประดับสติปัญญาได้เป็นอย่างดี อีกสักครั้ง หรือหลาย ๆ ครั้ง กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: Wandee ที่ 03 เม.ย. 10, 13:16 คุณ ส. พลายน้อยชอบอ่านเบ้งเฮ็ก ของ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช
ท่านว่าสนุก และเป็นเหตุให้ท่านติดตามอ่านหนังสือของ คุณคึกฤทธิ์ ต่อมา ตอนนั้นคุณสมบัติอายุราว ๑๙ - ๒๐ ท่านว่าประสบการณ์ก็น้องเพราะเป็นคนบ้านนอก เมื่ออ่านหนังสือที่ให้ความรู้ก็ติด เพราะนอกจากจะได้ความรู้แล้วก็ยังได้ความสนุกอีกด้วย ท่านขยายความว่า ท่านอยากจะยกตัวอย่างสักเรื่องสองเรื่องเพราะบางคนอาจลืมไปแล้ว สามก๊ก ของ เจ้าพระยาพระคลังหน เป็นหนังสือที่ท่านว่าสนุกนัก แล้วท่านก็ตามอ่าน สามก๊กฉบับวณิพก ของยาขอบ อ่านหมดทุกเล่มเลย แล้วไปอ่านสามก๊กฉบับนายทุน ฉบับเจ้่าพระยาพระคลังหนนั้น อ่านไม่น้อยกว่าสามเที่ยว จนกลัวคนจะไม่คบ ฉบับวณิพกอ่านไม่ต่ำกว่า ๒ เที่ยว กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: Wandee ที่ 03 เม.ย. 10, 13:33 "ประหลาดที่ผมข้ามคำที่ไม่ควรจะข้ามไปคำหนึ่ง คือคำว่า "ตีนกะเป๋ง"
ขอถามหน่อยเถิดท่านที่อ่าน สามก๊ก เคยสะดุดคำนี้บ้างไหม หลายคนยอมรับว่าไม่เคยได้ยิน ได้ยินแต่ ลูกกะเป๋ง ได้ยินกันหนาหู ฟังกันด้วยหูของคนภาคกลาง "ตีนกะเป๋ง" ก็คือขอบล่างของภาชนะสังกะสีที่ใช้ตักน้ำ มีขนาดใหญ่กว่า และปากผายออกเล็กน้อย แต่ที่จริงไม่ใช่ภาชนะอย่างที่กล่าว ในหนังสือ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) พรรณาไว้ว่า ลุดตัดกุดนั้นมีพละกำลังเป็นอันมาก สูงวาสามศอก กินเนื้อสัตว์เป็นแลผลไม้ต่างอาหาร แล้วก็มีวิชาคงทนสารพัดอาวุธซึ่งจะเข้าสู่สงครามนั้นเข้มแข็งสามารถ เอาหวายแช่น้ำมันไว้หกเดือนมาถักทำเป็นเกราะ แม้ถึงทางกันดารจะข้ามน้ำก็ลอยตัวข้ามฟากไปได้ ถึงถูกอาวุธ ธนู เกาฑัณฑ์ก็มิได้เข้าเป็นอันขาด จึงเรียกทหารเหล่านี้ว่า ตีนกะเป๋ง กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: Wandee ที่ 03 เม.ย. 10, 13:48 ยาขอบ ซึ่งได้ชื่อว่าถี่ถ้วนในเรื่องใช้คำใน สามก๊ก ก็ไม่หยิบคำนี้ขึ้นพิจารณา
เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ผู้รจนาก็ไม่บอกให้ชัดเจนว่า ตีนกะเป๋ง ภาษาจีนแปลว่าอะไร เมื่อซินแสแปลถ่ายออกมาว่า ตีนกะเป๋ง ท่านก็เขียนตามเสียงนั้นลงไป แต่สามก๊กฉบับนายทุน ตีความลงไปทันทีว่า "ที่จีนเรียกทหารไทยเหล่านี้ว่า ทหารตีนกะเป๋งจะเป็นอื่นไปไม่ได้แล้ว นอกจาก ทนกระพัน หรือ คงกระพันอย่างที่เราเรียกอยู่ในปัจจุบัน" กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: Wandee ที่ 03 เม.ย. 10, 14:07 นักอ่านหนังสือเก่า ยิ้มสดชื่นเพราะชอบชื่อ ตัดกุด...อ่า..ลุดตัดกุด
พลิกสารานุกรมของ โกวิท ตั้งตรงจิตร หน้า ๓๓๐ ชื่อของหัวหน้าโจรชื่อดังในแคว้น ออโกก๊ก(อูเกอโกวะ) อยู่ในมณฑลยูนนาน ลุดตัดกุดรูปร่างสูงใหญ่ ใจเหี้ยมหาญ ของโปรดคืองูเป็น ๆ ไปไหนขี่ช้าง ไม่ขี่ม้า ทหารในกองทัพสวมเกราะหวายแช่น้ำมัน มีเกาทัณฑ์และกระบี่เป็นอาวุธประจำกาย เสียชีวิตพร้อมทหารสามหมื่นนายที่หุบเขามรณะจัวปัวสัก เส้นทางไปสู่เมืองลำกั๋ง เมื่อขงเบ้งจุดไฟเผา กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: Wandee ที่ 03 เม.ย. 10, 14:15 หนังสืออนุสรณ์ นายไชยศิริ เรืองกาญจนเศรษฐ์ พิชัยสงครามสามก๊ก ของ สังข์ พัธโนทัย
หน้า ๒๐๔ เวลาข้ามน้ำ ถอดเกราะนั่งไปไม่เปียก อาวุธใด ๆ ก็ยิงหวายไม่ทะลุ เรียกว่า กองทัพหวาย กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: Wandee ที่ 03 เม.ย. 10, 14:22 สามก๊กเล่ม ๒ ฉบับศิลปาบรรณาคาร พิมพ์
ปีพิมพ์ไม่บอก ผู้พิมพ์โฆษณา ๒๕๑๖ หน้า ๖๓๓ "จึงเรียกทหารเหล่านั้นว่า ตีนกะเป๋า" ไอ๊ย่า!..........ตีนกะเป๋า กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: Wandee ที่ 03 เม.ย. 10, 14:40 นักอ่านหนังสือโบราณ ไม่ไว้ใจหนังสือเสียแล้ว ความเชื่อมั่นในท่านผู้อาวุโสมิมีวันที่คลอนแคลน
ยื่นกรงเล็บเหล็กไปตะครุบ สามก๊กฉบับแปลใหม่ เล่ม ๒ ของ วรรณไว พัธโนทัย มาจากตู้ สามก๊กข้างประตู ฝุ่นฟุ้ง สำนักพิมพ์ ธรรมชาติ พิมพ์ครั้งที่ ๓ กันยายน ๒๕๔๑ หน้า ๑๓๒๔ - ๑๓๒๕ ตั้วไหล(จะเป็นใครก็ชั่งเขาเถอะนะคะ) ว่า "ห่างจากที่นี่ไปทางตะวันออกเฉียงใต้เจ็ดร้อยลี้ มีชุมชนก๊กหนึ่ง เรียกว่า ออโกก๊ก หัวหน้่าชื่อ ลุดตัดกุด ร่างสูงหนึ่งจั้งสองฉือ ไม่กินธัญญาหารเป็นอาหาร ชอบกินงูเป็น ๆ แลสัตว์ร้ายเป็นอาหาร ชอบสวมเกราะเกร็ดลื่น กระบี่และเกาทัณฑ์มิอาจยิงทะลุได้ ทหารใต้บังคับบัญชาแต่ละคน ก็สวมเกราะหวาย หวายนั้นเกิดระหว่างเขาแลลำธารเกี่ยวกับกะแพงหิน คนในก๊กนี้ไปเก็บมาแช่ไว้ในน้ำมันถึงครึ่งปีจึงเอาออกมาตากแดด ตากจนแห้งสนิท หวายหลายสิบเส้นสามารถทำเกราะได้เกราะหนึ่ง เรียกว่า ทหารเกราะหวาย" กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: Wandee ที่ 03 เม.ย. 10, 14:53 ตีนกะเป๋ง หรือ ตีนกระเป๋า เอ่ย ?!!?
แงะ สามก๊กฉบับคนขายชาติ ของ เรืองวิทยาคม ออกจากกล่องกระดาษ เล่ม ๕ หน้า ๕๔๐ "....แม้ถึงทางกันดารจะข้ามน้ำ ก็ลอยตัวข้ามฟากไปได้ .....................จึงเรียกทหารเหล่านั้นว่า ตีนกะเป๋ง หรือ กองทัพเกราะหวาย" กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: Wandee ที่ 03 เม.ย. 10, 15:04 เมื่อได้อ่านหนังสือแล้ว ไม่จบเป็นไม่หยุด
เทกล่องไม้ บรรจงเลือก เล่ม ๓ ของ วิวัฒน์ ประชาเรืองวิทย์ พิมพ์ครั้งที่ ๒ กรกฏาคม ๒๕๔๓ หน้า ๒๐๔๖ "ที่โอคอก๊ก(ก๊กหอกดำ) เจ้านครชื่อว่า อุ๊กตุ๊กกุก(ลุดตัดกุด) ร่างสูงสองตึ้ง ไม่กินธัญเบญจก ร่างเป็นหนังคล้ายกระดองเป็นเกร็ด กองทัพชื่อ เสื้อเกราะหวาย" กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: Wandee ที่ 03 เม.ย. 10, 15:22 พยายามจะผิวปากเพลง โป้ยกิมเหล็ง ให้เข้ากับบรรยากาศ แต่ไม่สำเร็จ
จึงฮัมเพลง หากรู้สักนิดว่าเธอรักฉัน แทน หยิบ สามก๊กเล่มเล็กปกอ่อน ของคุรุสภาออกมา ปี ๒๕๑๔ ซื้อลดราคามาด้วยค่ะ เล่มละ ๘ บาท หน้า ๑๕๗ "จึงเรียกทหารเหล่านั้นว่า ตีนกะเป๋ง" ที่เล่าเรื่องแปลกๆในสามก๊กมา เพราะเห็นท่านทั้งปวงก็ทราบเรื่องราวอยู่เป็นส่วนมาก ดิฉันอ่านไปค้นไปด้วยความเคารพนับถือ คุณสมบัติ พลายน้อย ที่มีงานวันคล้ายวันเกิด ๘๐ ปี ไปเมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมานี้ที่งานหนังสือ สหาย เม้ม หนังสือแจกซึ่งลงรายชื่อหนังสือทั้งหมดของท่านไว้เผื่อ ๑ เล่ม(ถ้าเป็นสมัยก่อน เขาจะหยิบเล่มเดียว) งานใหญ่มาก นักเขียนมากันมากหน้าหลายตา ลูกศิษย์ก็แออัดยัดเยียดเข้าแถวไปขอพร นักอ่านหนังสือเก่า กราบมาด้วยความรัก เคารพ กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: CrazyHOrse ที่ 03 เม.ย. 10, 18:43 ทหารเกราะหวายในสามก๊กภาษาจีนเรียกว่า 藤甲兵
อ่านแบบจีนกลางว่า เถิงเจี่ยปิง ฮกเกี้ยน (หมิ่นหนาน) อ่านว่า ตี๊นกะปี๊ง เห็นได้ชัดว่า สำเนียงนี้เป็นที่มาของ ตีนกะเป๋ง ครับ ซตพ. กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: เทาชมพู ที่ 03 เม.ย. 10, 18:56 อ่านตามค.ห.ของคุณวันดีมาเรื่อยๆ เดาในใจว่า ตีนกะเป๋ง เป็นภาษาจีน ไม่ใช่คำไทย เพียงแต่ไม่รู้ว่าภาษาเดิมออกเสียงว่าอะไร
มาพบในคำเฉลยของคุณม้า อยากจะถามว่า ชื่อ ลุดตัดกุด (ซึ่งเดาว่าเป็นฮกเกี้ยน) จีนกลาง และแต้จิ๋ว ออกเสียงว่าอะไรคะ กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: Wandee ที่ 03 เม.ย. 10, 20:10 ขอบคุณ คุณเทาชมพูที่แวะมาอ่านค่ะ
ขำคุณสมบัติ พลายน้อย ที่ท่านว่าท่านอ่านหนังสือคุณคึกฤทธิ์ มาตั้งแต่ท่านหนุ่มน้อย แป๊บเดียว เวลาก็ผ่านไป ๖๐ ปี เลยพยายามหาอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ มาพูดถึง เพราะทราบว่าท่านยังอยากอ่านพงศาวดารจีนบางเล่มอยู่ ขอบคุณคุณ CrazyH0rse ที่กรุณา อธิบายค่ะ ในเวลาบ่ายที่ร้อนระอุอย่างนี้ อ่านพงศาวดารจีนแล้ว มีสมาธิค่ะ ที่จริงตรวจสอบหนังสือในตู้ว่ายังอยู่กันครบหรือไม่ พยายามจะจัดหนังสือให้ดูเป็นหมวดหมู่ แต่ก็ไม่มีเนื้อที่ในตู้อีกแล้วค่ะ กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: luanglek ที่ 03 เม.ย. 10, 22:26 คุณวันดีมีหนังสือสามก๊กหลายสำนวนหลายฉบับพิมพ์ น่าจะจัดนิทรรศการเรื่องประวัติการพิมพ์หนังสือสามก๊กฉบับภาษาไทยนะครับ ;D
กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: CrazyHOrse ที่ 03 เม.ย. 10, 23:01 ลุดตัดกุด 兀突骨
จีนกลางว่า อู้ทูกู่ (เป็นชื่อที่พิลึกมาก) ฮกเกี้ยนว่า หงุดตุดกุด (ยิ่งฟังพิลึกหนักเข้าไปอีก) แต้จิ๋วว่า อุกตุ๊กกุก ดูแล้ว ลุดตัดกุด น่าจะ (เพี้ยน) มาจากสำเนียงฮกเกี้ยนนะครับ แต่สงสัยว่าไหหลำว่ายังไง เป็นไปได้ว่ามาจากทางนั้นเหมือนกันครับ กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: Wandee ที่ 03 เม.ย. 10, 23:33 เทียนวรรณหรือนายวรรณ อย่างที่ท่านเรียกตนเอง ได้เอ่ยถึงตัวลครในสามก๊กหลายตัวเลยค่ะ เป็นอันว่าในสมัยนั้น ผู้มีความรู้เล่าเรียนเขียนออกหรือวานคนอื่นอ่านให้ฟัง ก็เข้าใจได้ทันที ว่า หมายความว่าอะไร หรือบุคคลผู้นั้นเป็นคนอย่างไร อ่านมาจากต้นฉบับ ศิริพจนภาค เล่ม ๑๒ วันที่ ๑๕ ตุลาคม ศก ๑๒๗ ออฟฟิศ อรรศณานุกูล ถนนตนาว กรุงเทพ ฯ กระทู้: ตีนกะเป๋ง เริ่มกระทู้โดย: luanglek ที่ 03 เม.ย. 10, 23:40 จำได้เลาๆ ว่า ในพระราชนิพนธ์บทละครนอก ของรัชกาลที่ ๒ สักเรื่องหนึ่ง ได้เอ่ยถึงสามก๊กไว้ด้วย แสดงว่า สามก๊กคงแพร่หลายในราชสำนักรัชกาลที่ ๒ มากพอสมควร
|