เรือนไทย

 :(

เปิดกระทู้รบกวนกันอีกครั้งเพราะอยากรู้ อยากได้ยินเรื่องราวและรูปภาพของสามย่านเก่ามาก ขอความกรุณาทุกท่านที่มีความทรงจำเกี่ยวกับสามย่าน

กรุณาเล่าสู่กันฟังจะเป็นพระคุณยิ่งค่ะ


สำหรับตัวเองได้พำนักอยู่บริเวณหัวมุมสามย่านเมื่อครั้งที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพ ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆไม่กี่ปี

แต่เมื่อไหร่ที่นึกถึงสามย่าน ก็มีแต่ความสุข ไม่ว่าจะเป็นอาหารอร่อยๆ สภาพชีวิตทั่วไปในตลาดเก่าหรือแม้แต่ร้านก๋วยเตี๋ยวที่จนทุกวันนี้

ยังรู้สึกว่าเป็นก๋วยเตี๋ยวเนื้อตุ๋นที่อร่อยที่สุด แต่เมื่อครั้งล่าสุดที่กลับไปเมืองไทย มีโอกาสได้ผ่านไปบริเวณสามย่าน

เห็นแล้วใจหายวาบ หัวมุมสามย่านกลายเป็นที่โล่งๆ วัดหัวลำโพงกลายเป็นวัดที่โอ่อ่า ประดับประดาตกแต่งจนนึกภาพสมัยก่อนไม่ออก

คิดแล้วก็เสียดายที่ตัวเองไม่มีรูปภาพเก่าๆไว้ดูให้หายคิดถึงเลยแม้แต่ภาพเดียว

ขอรบกวนสอบถามว่าเราจะสามารถลบฟอรั่มได้อย่างไรค๊ะ ได้ลองคลิ๊กส่วนที่เขียนว่าแจ้งลบแล้ว ลบไม่ได้ค่ะ

โพสต์บอกก็แล้วกันค่ะว่าอยากลบค.ห.ไหนของตัวเอง   หรือลบทั้งกระทู้  แอดมินจะจัดการให้ค่ะ
ถ้าแก้ข้อความของคุณเอง สามารถทำได้ภายในเวลาจำกัดหลังจากส่งข้อความลงแล้ว   ดิฉันก็ลืมไปแล้วว่าต้องลบภายในกำหนดกี่ชั่วโมง  เอาเป็นว่าข้ามวันก็ลบไม่ได้แล้วค่ะ  ต้องบอกแอดมิน

ขอบคุณมากๆที่กรุณาแนะนำนะค๊ะคุณเทาชมพู นัทตั้งใจให้ลบฟอรั่มนี้ออกไปเลยค่ะ เพราะเพิ่งทราบว่าเว็บนี้เกี่ยวกับวิชาการและใช้อ้างอิง ทำให้รู้สึกว่า

ไม่เหมาะสมที่จะมาเปิดกระทู้อะไรที่ตัวเองไม่มีความรู้ ไม่มีข้อมูล ต้องขอโทษผู้จัดทำเว็บด้วยจริงๆค่ะ

กำลังจะมาเล่าเรื่องสามย่านในความจำสมัยเป็นนิสิตให้ฟังเลย จะปิดวิกหนีเสียแล้ว

 ;)

รีบมาปูเสื่อ รอฟังอย่างเร็วเลย ดีใจมากๆค๊า

มาปูเสื่อให้ค่ะ  เชิญสมาชิกทยอยกันมานั่ง

ดิฉันไม่ค่อยมีความหลังกับสามย่านเท่าใดนัก   เพราะคณะที่เรียนอยู่ไกลจากสามย่านมาก  แต่ใกล้สยามสแควร์มากกว่า  แค่เดินออกประตูด้านถนนอังรี เลียบคลองอรชรซึ่งตอนนั้นเหมือนคูน้ำริมถนน ผ่านร.ร.เตรียมอุดมไปไม่กี่ก้าวก็ถึงสยามสแควร์แล้ว   มีโรงหนังตั้ง 3 โรง  มีแหล่งช็อปปิ้ง มีร้านอาหารสารพัดแห่ง  ก็เลยไปเพลิดเพลินอยู่แถวนั้น

จำสามย่านได้แต่เพียงว่าเป็นตึกแถวเก่าแก่   มีตลาดซึ่งเป็นอาคารสองชั้น ด้านบนขายอาหารมีต้มยำรสแซบแต่อร่อยมาก   สมัยดิฉันร้านจีฉ่อยซึ่งเป็นตำนานของสามย่านอยู่ไหนก็ไม่รู้     ต้องถามท่านนวรัตน     หรือท่านอื่นๆที่เคยเดินอยู่ในละแวกนั้นค่ะ

เสื่อผืนใหญ่น่านอนมากเลยค่ะ งั้นนอนรอเลยแล้วกันค่ะ  ;D
ร้านจีฉ่อยนัทยังทัน เดินเข้าไปแล้ว งงๆ แต่ไม่ว่าจะถามอะไรเหมือนว่าจะมีทุกอย่างเลยค่ะ

จีฉ่อยเริ่มเมื่อใดไม่ทราบ แต่อยู่ยงคงกระพันมาจนตลาดสามย่านถึงจุดสิ้นสุด กลายเป็นศูนย์การค้าโอ่อ่าทันสมัย      ลูกสาวเคยไปที่ร้านจีฉ่อย  เพื่อนถามหาส้มตำ  อาม่าแก่ๆ เจ้าของร้านยังหามาให้ได้เลยค่ะ  แบบฟอร์มลงทะเบียนเรียนก็ยังมีขาย
แต่ลูกค้าต้องยืนรอหน้าร้าน  เพราะร้านนี้มีทางเดินแบบวันเวย์แคบๆ  ให้เจ้าของด้านเดินเข้าไปได้คนเดียวเท่านั้น

สมัยที่อยู่แถวนั้น จีฉ่อยไม่ได้มองแบบในรูปแล้วค่ะ ข้าวของมากมายหน้าร้านไม่มีแขวนโชว์ไว้แล้ว น่าเสียดายจัง

ชอบมากๆร้านที่มีของเก่าๆ ตอนนี้กำลังไล่ดูรูปในกระทู้รูปเก่าเล่าเรื่อง เมืองบางกอกอยู่ค่ะรูปสวยๆทั้งนั้นเลย

ช่วงที่อยู่แถวนั้น ฝั่งหัวมุมสามย่านที่ตอนนี้เป็นจามจุรีสแควร์ มีร้านขายก๋วยเตี๋ยวเนื้อตุ๋นที่ติดอยู่ในความทรงจำมาถึงทุกวันนี้

รู้สึกว่าอร่อยเหลือเกิน และหอมเครื่องยาจีนมาก ช่วงกลางคืนก็ต้องไปด้านข้างซอยของกินมากมายไม่ว่าจะเป็นหมูสะเต๊ะ

ขนมปังแผ่นหนาๆปิ้ง ที่ไปบ่อยที่สุดก็น่าจะเป็นสมบูรณ์ภัตตาคาร ความทรงจำนัทเกี่ยวกับของกินทั้งนั้นค่ะ  ;D

และก็ธนาคารออมสิน ไม่ทราบว่ายังมีอยู่หรือเปล่า ???

สมัยปี๒๕๐๙ที่ผมเข้าไปเป็นน้องใหม่นั้น จามจุรีสแควร์เป็นสลัมขนานแท้ สกปรกเฉอะแฉะ แต่กลางคืนจะมีเวิ้งติดกับรั้วคณะบัญชีที่มีของกินขาย อี่โภชนาก็ถือกำเนิดตรงนั้น สมัยก่อนเรียกสั้นๆว่าร้านอี่ ขายอาหารตามสั่งทำกับข้าวได้ทั้งข้าวต้มข้าวสวย แต่ต้องไปกินหลายๆคนจึงจะเข้าท่า ดังนั้น หากรุ่นพี่ไม่เลี้ยงก็ไม่ได้ไป โอกาสที่จะมีการเคาะกะลาเรียกให้ไปกินโต๊ะนั้นคือ เล่นกิฬาชนะ-เค้าพามาฉลอง๑ เล่นกิฬาแพ้-เค้าพามาปลอบใจ๑ เป็นลูกมือทำงานให้เค้า๑ หมดแล้ว
แต่ถ้ารุ่นพี่กระเป๋าไม่ถึง ก็จะมีข้าวขาหมูอยู่อีกเจ้า อร่อยใช้ได้เหมือนกัน ของกินอย่างอื่นก็มีเต็มไปหมด แต่ไม่ค่อยได้ไปกินกัน ไม่รู้ยังไง

ขึ้นปีสอง สลัมถูกรื้อเรียบ ขาดที่สังสรรไปนานเท่าไรจำไม่ได้ มานึกภาพได้อีกทีเป็นตึกแถวไปแล้ว อี่ย้ายไปอยู่ห้องนึง คนแน่นตามเคย อี่สมัยนั้นยังเป็นอาม่วย น้องสาวหลายคน น่าจะมีหนุ่มจุฬาไปจีบอยู่เหมือนกัน เดี๋ยวนี้ไปเปิดใหม่แถวย่านโรงพักปทุมวัน ผมเข้าไปทีหนึ่งเจอแต่อาซิ้มขี้บ่น เลยไม่อยากคุยเรื่องเก่า
ตึกแถวด้านติดสี่แยก จะมีร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อที่ว่า ที่ซอกทางเดินระหว่างตึกแถวจะมีข้าวหมูแดงหมูกรอบ คนขายขี้คุยชมัด หั่นไปคุยโวไปว่าหมูกรอบของเค้ากรอบที่สุดในโลก แต่ผมในฐานะขาประจำ คิดว่ามันกรอบที่สุดในซอยนั้นเท่านั้น

ฝั่งตรงข้าม ที่จีฉ่อยอยู่ ก็เป็นร้านแบบสลัมเหมือนกัน แล้วย้ายมาขึ้นตึกแถวหลังย่านที่อี่อยู่ปีนึงมั้ง เป็นตึกแถวแล้วข้าวของยังโครตรกเหมือนเดิม

พวกที่เอาเสื่อมาปู ม้วนเสื่อกลับบ้านได้แล้วครับ จบแล้ว
รีบไปเร็วๆ เค้าจะปิดวิกแล้ว

 มานอนรอตั้งนาน จะให้กลับบ้านง่ายๆเลยเหรอค๊ะ

ช่วงที่นัทอยู่แถวนั้น สามย่านเหมือนจะมีแต่ของกินอร่อยๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็นขนมหวาน ผลไม้แช่อิ่มที่ขายอยู่ปากทางเข้าตลาด

ด้านใกล้หัวมุม เดินเข้าไปในซอยก็มีแค่ของกินขายทั้งสองฝั่ง ก่อนที่จะเป็นตึกแถวขายของ ปากทางเข้าตลาด ส่วนอีกด้านก็มีข้าวมันไก่

ข้าวขาหมูแสนอร่อย ช่วงเย็นๆคนจะพลุกพล่านมากๆมีคนขายส้มตำมะละกอซอยแช่เย็นใสๆกรอบๆ ใส่กะละมังเคลือบสีขาว เส้นมะละกอ

กองพูนสูง แต่รสชาติของส้มตำกรุงเทพมากๆ คนต่างจังหวัดอย่างนัททานแล้วไม่ถุกใจ แต่เห็นคนซื้อแยะมาก

หัวมุมสามย่านช่วงที่อยู่มีธนาคาร(จำไม่ได้แล้วว่าเป็นธนาคารอะไร)โรงรับจำนำ คลีนิคโรคผิวหนังของอาหมอวิชนารถ ร้านขายยาจีนโราณ

ที่มีตู้ไม้สูงๆใส่ยาจีนไว้ในช่องต่างๆ เดินผ่านได้กลิ่นหอมชื่นใจ

สงสัยจะต้องกลับบ้านแล้วจริงๆถ้าไม่มีท่านใดมาเล่าให้ฟังแล้ว ว่าแต่จะแอบเอาเสื่อกลับบ้านด้วยดีมั้ยน๊า คุณเทาชมพู(เจ้าของเสื่อ)ไม่อยู่  ;D

(http://www.manager.co.th/asp-bin/Image.aspx?ID=710165)

สามย่านในความทรงจำคือ ร้านหนังสือนี้ ที่เข้าไปแวะเวียนเดินดูและพลิกปกหนังสือสารพัด

บางวันก็เจอ กวีอังคาร กัลยาณพงศ์ ใส่หมวก สะพายเป้เดินเข้ามา

เปิดอ่าน " หิ่งห้อย " ของ อาจารย์ระวี ภาวิไลและอาจารย์ประคิณ ชุมสาย ทีละหน้าๆจนท่องจำได้(เกือบหมด)
และก็ซื้อมากอดไว้ เมื่อตอนลดราคา

ร้านหนังสือแห่งนี้ถูกสมมติเป็นฉากในภาพยนตร์ไทยเรื่องหนึ่ง"ความรักครั้งสุดท้าย"ฉบับที่ ภัทราวดี ศรีไตรรัตน์เล่นเป็น "รส"

ฉากห้องนอนที่เธอนั่งนิ่งอยู่บนเตียงโครงเหล็ก แล้วฝนตกไหลย้อยผ่านหน้าต่างกระจกหลัง แสดงออกถึงความเหงาโดยไม่ต้องพูด
ทำเอาอยากขอขึ้นไปดูห้องชั้นสามของร้านหนังสือสักเดี๋ยวนั้น

นอกจาก "ศึกษิตสยาม"แล้ว ก็ยังมีร้านไอศกรีมข้างๆและแผงเต้าหวย
สมัยนั้นได้แต่ชะเง้อมอง สมบูรณ์โภชนา  ร้านข้าวขาหมูและเป็ดย่าง เพราะไม่มีกำลังเงินพอ
แค่เต้าฮวยถ้วยล่ะ 3 บาทหัวมุมถนนก็พอจะประทังความหิวยามค่ำคืนได้บ้าง :P

ไม่เคยเห็นร้านนี้เลยค่ะ อ่านคำบรรยายฉากในภาพยนตร์ไทย ทำให้อยากเห็นขึ้นมาเชียว เสียดายที่ไม่มีภาพนะค๊ะ
ชายหนุ่มในภาพน่าจะเป็นคนที่สูงมากดูจากช่วงขายาวมาก

ขึ้นไปชั้นบนของศึกษิตสยาม บางครั้งจะเห็นอาจารย์ส.ศ.ษ.นั่งอยู่หัวโต๊ะ ห้อมล้อมด้วยบรรดาสาวกนิสิตจุฬาทั้งหลาย หนึ่งในนั้นคือโกมล คีมทอง หนุ่มหล่ออารมณ์ดีจากคณะคุรุศาสตร์ ก่อนที่เมื่อสำเร็จการศึกษาแล้ว เขากลับปักษ์ใต้บ้านเกิดไปสังเวยชีวิตให้กับความขัดแย้งทางลัทธิการเมืองอย่างน่าเสียดาย

ใกล้ๆกับศึกษิตสยาม มีคลีนิคหมออะไรจำชื่อไม่ได้แล้ว รักษาโรคผิวหนัง มองเข้าไปเห็นแต่นิสิตชายหญิงจุฬาไปรักษาสิวกันเต็มร้าน

อาจารย์อำนวย วิภากุล หรือเปล่าครับ

ไม่คุ้นชื่อนี้ครับคุณหมอ

แหม นึกว่าเลิกเล่นเน็ทไปแล้ว หายไปนานเลยนะครับ

ตามอ่านครับ
ชื่อคลินิกคุณ Mutita บอกไว้แล้ว เราอ่านข้ามเองครับ

ไปขอยืมจากคุณ NAVARAT.C จากกระทู้โน้นค่ะ

นะค๊ะ ไม่ต้องใส่วรรณยุกต์ตรี บนตัว ค ค่ะ   
ค เป็นอักษรต่ำ  ผันด้วยสระเสียงสั้นเป็นเสียงตรีอยู่ในตัวแล้วค่ะ   

           เข้ามาเพราะ "ความรักครั้งสุดท้าย" ครับ

          หนังปี 2518 กำกับโดยท่านมุ้ย จากนิยายชื่อเดียวกันของ สุวรรณี สุคนธา
เนื้อเรื่องอิงชีวิตของคุณสุวรรณี รับบทนำโดยคุณภัทราวดี ศรีไตรรัตน์
          นอกจากเนื้อเรื่องเหงาเศร้าแล้ว ส่วนที่ประทับใจจำของหนังคืองานกำกับภาพ
และดนตรีประกอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนท้ายเรื่องที่ไม่มีบทพูดมีแต่ภาพกับเสียงดนตรีประกอบ
          น่าเสียดายอย่างยิ่งที่ฟิล์มหนังเรื่องนี้ไม่มีเหลือแล้ว



ภาพจาก  pwttas.wordpress.com

พยายามหาอะไรเกี่ยวกับ "ความรักครั้งสุดท้าย" อีกแต่ไม่เจออะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยค่ะ  เลยขอย้อนกลับมาสามย่านตามเดิม

มีโอกาสไปใกล้ชิดตลาดสามย่านอีกครั้งหนึ่ง  เมื่อลูกไปกวดวิชาเข้ามหาวิทยาลัย    ชั้นเรียนเปิดสอนที่ตลาดสามย่าน     เป็นสถานที่หฤโหดสำหรับพ่อแม่ที่จะวนรถได้จังหวะเวลากับลูกเลิกเรียน  เดินออกจากห้องเรียนมาชะเง้อมองหารถพอดี     เพราะที่จอดรถนั้นมีได้แต่ในฝันเท่านั้น   เนื่องด้วยความแคบและแออัดของเส้นทางเล็กๆรอบตลาดที่ไม่ได้สร้างไว้รองรับปริมาณรถ

แต่ก็มีบางครั้งเหมือนกันที่ฝันเป็นจริง  จึงหาที่จอดได้อย่างฟลุ้กๆ  มีโอกาสเดินชมตลาด และขึ้นไปกินอาหารตามสั่งชั้นบนได้

รูปนี้ได้มาจากบล็อคของคุณแป้งทอดค่ะ
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=jaiwan&month=06-2008&date=01&group=10&gblog=5

ตลาดชั้นบน

ค้นเจอโปสเตอร์ภาพยนต์เรื่อง ความรักครั้งสุดท้าย แต่เกรงว่านำภาพมาอย่างเดียวจะผิดมารยาท เลยนำลิ้งค์มาเลย http://www.thaifilm.com/forumDetail.asp?topicID=3960&page=4&keyword=

ขอบพระคุณทุกๆท่านที่พยามรื้อฟื้นความทรงจำและบอกเล่าให้ทราบ แสดงว่าร้านหนังสือ อาจกลายมาเป็นโรงพิมพ์(จำได้เลือนลางมาก)ถ้าอยู่ติดกับคลีนิค(นายแพทย์วิชนารถ เพชรบุตร)

ส่วนภาพที่คุณเทาชมพูนำมาให้ชม มองดูแล้วน่าจะเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับตอนที่นัทพักอยู่แถวๆนี้ จำได้ว่าช่วงเย็นๆค่ำๆ

จะมีนิสิตจุฬามาทานข้าวที่ชั้นบนกันค่อนข้างมากจำได้เพียงแค่นั้น

ป.ล. ต่อไปจะพยายามเขียนให้ถูกต้องนะคะ  :D

ยังจำตึกแถวเก่าๆในสองรูปนี้ได้ไหมคะ

ตึกแถวรูปแรกจำได้ดีเพราะนัทพักอยู่ที่คลีนิค ซึ่งเห็นอยู่ในรูปด้วย ดีใจมากๆเลยเหมือนได้เห็นบ้านเก่า ถึงแม้จะพักอยู่ที่นี่ไม่นานนัก

ไม่น่าเชื่อว่าจะมองเก่าขนาดนี้ ส่วนตึกแถวอีกภาพจำไม่ได้ค่ะคุณเทาชมพู

เจอลิ้งค์ที่พูดถึงตลาดสามย่านด้วยค่ะ http://www.chula-alumni.com/forum/forum_postpop.asp?FID=3&AN=1&TID=112&PN=16&TPN=1

วันนี้ไล่ตามอ่านตามดูภาพในกระทู้ รูปเก่าเล่าเรื่อง-เมืองบางกอก ต่อจากเมือวานไปจนถึงหน้าที่ 119
พบข้อความของคุณ siameseพูดึงร้านจีฉ่อยเอาไว้ว่า
"จีฉ่อย" เป็นชื่อร้านในภาษากวางตุ้ง อ่านว่า "จี้ไฉ" ในภาษาจีนกลางและ "จี๊ไช้" ในภาษาแต้จิ๋ว แปลว่ามุ่งมั่นขยันขันแข็ง

ร้านเดิมของจีฉ่อยนั้นอยู่ด้านหลังของร้านในปัจจุบัน ต่อมาเมื่อมีการขยายถนน และทางจุฬาฯสร้างตึกแถวติดถนนพญาไทเมื่อกว่า ๔๐ ปีก่อน จึงได้ย้ายมาอยู่ ณ ที่ตั้งปัจจุบัน
คนในร้านจีฉ่อยเป็นคนจีนเชื้อสายกวางตุ้ง ตั้งแต่รู้จักร้านนี้ผู้เป็นพ่อไม่อยู่แล้ว มีแต่ผู้เป็นแม่กับลูกสาว ๔ คนและลูกชาย ๑ คน

ร้านเน้นขายเครื่องเขียนและอุปกรณ์ทำการฝีมือ ซึ่งผมเองก็เคยไปใช้บริการเช่นกัน ร้านจีฉ่อย ขึ้นชื่อในการให้บริการที่เน้นว่า "จัดให้ได้ทุกอย่าง" แต่ต้องขอเวลาสักหน่อย เนื่องจากในร้านมีของอยู่จำนวนมาก มากเสียจนเหลือทางเดินเพียงเอี้ยวตัวเท่านั้น ผมเคยสัมภาษณ์ลูกสาวเจ้าของร้าน ที่เข้ามาช่วยขายของเมื่อวันหยุดราชการว่า "ลูกค้าส่วนมากเป็นเด็กจุฬาเป็นส่วนใหญ่ พวกเด็กสถาปัตย์ฯ มาซื้อเสมอๆ เพราะสามารถสั่งของได้ตามที่ต้องการ บางครั้งก็หาของไม่เจอ แต่เจ้าของร้านบอกว่า "มี" แต่ขอเวลาค้นหา บางครั้งเด็กๆก็แสบ อยากลองดีกับร้านจีฉ่อย ก็สั่งซื้อ ชุดครุยรับปริญญา เจ้าของร้านก็ตอบว่า "เดี๋ยวอีกสามวัน มารับของได้เลย" เจ้าของร้านก็หัวเราะไปคุยไป ผมก็ถามว่า มีด้วยหรือ เขาก็ตอบกลับว่า "ก็โทรสั่งซิคะ ง่ายจะตายไป"
พร้อมโพสรูปภาพร้านอีกสองภาพแต่ไม่สามารถดูได้เสียดายจังค่ะ http://www.reurnthai.com/index.php?topic=3462.1770

ผมน่าจะทันตัวพ่อนะครับ แต่ร้านนี้สมัยผมคิดว่ามันรกไปหมด เข้าไปสี่ห้าคนก็ไม่มีที่จะเดิน เพื่อนๆบางคนชอบไปกันเพราะมันอยู่ใกล้ แต่ไม่ค่อยมีระบบหาอะไรแปลกไปหน่อยก็ไม่ค่อยเจอ ถามเจ้าของร้านก็บอกว่ามีไว้ก่อน เอาเข้าจริงก็ไม่มีหรือบอกว่าหมด ต้องสั่งแล้วมารับ ของพวกนี้ส่วนใหญ่ผมจึงซื้อแถวบ้าน หน้าวัดบวรฯตอนนั้นมีอยู่ร้านนึง

ผมอยู่ประมาณสักปีสาม คณะสร้างตึกใหม่แล้วกันพื้นที่ให้มีห้องขายของ และให้ร้านเครื่องเขียนมาประมูลกัน ปรากฏว่าร้านตงเอียงได้ไป นิสิตสถาปัตย์เลยไม่ต้องเดินไปถึงสามย่านเพื่อจะไปซื้อของจีฉ่อย เพราะราคาที่คณะกำหนดให้ตงเอียงขายไม่ได้แตกต่างกัน

แต่ผมเดินผ่านจีฉ่อยไปทีไรก็เห็นนิสิตจุฬาเต็มร้าน ส่วนใหญ่จะเป็นสาวคุรุหรือบัญชี ดูเหมือนข้าวของจะเปลี่ยนแนวไปตามนั้น

สมัยทำงานบอล ผมเคยลองสั่งบะหมี่กินตอนดึกๆ ด้วยนะครับ แฮ่ๆ แกลุกขึ้นมาทำให้ด้วยหละ 

สมัยที่ได้แวะเข้าไปในร้านมืดๆทึบๆแออัดเหมือนเดิม แต่ไม่ค่อยมีลูกค้า เดินเข้าไปเพราะอยากเห็นเท่านั้น ไม่ได้ลองามซื้ออะไรแปลกๆเลยค่ะคุณNAVARAT.C

คุณ Naris สั่งบะหมี่ได้ด้วย ตอนแรกที่คุณเทาชมพูบอกเรื่องส้มตำ ยังเข้าใจว่าสั่งร้านแถวๆนั้นมาให้ นี่ถึงขนาดลุกมาทำบะหมี่ให้เอง สงสัยว่าจะถือคติเดียวกับห้างHarrodsเลยนะคะเนี่ย

ขอยืมรูป อ.เทาชมพูมาใช้นะครับ
รูปแรกจากซ้ายมือเป็นโรงรับจำนำ ธนาคารที่เคยอยู่ใกล้ตรงนี้คือธนาคารนครหลวงไทย

รูปที่สองกับสามนี้ถ่ายจากตำแหน่งที่ใกล้เคียงกันมากครับ คือจากบนถนนหรือริมถนนจากทางเข้าด้านถนนพญาไทเข้ามาเล็กน้อย
รูปที่สองเป็นตึกแถวฝั่งที่หันหลังให้ตึกแถวอีกแถวหนึ่งซึ่งอยู่ตรงป้ายรถเมล์ริมถนนพญาไท ด้านหลังตึกจะเห็นตึกจามจุรีสแควร์ ตึกแถวห้องหัวมุมผมจำได้ว่าขายพวกถุงพลาสติกและข้าวของจำพวกนี้
รูปที่สามเป็นตลาดสามย่าน ชั้นบนนั้นเป็นร้านเจ้าประจำของผมชื่อร้านหมื่นลี้ ปัจจุบันย้ายไปอยู่ชั้นบนตลาดสามย่านใหม่ นัยว่าลูกสาวเป็นคนดำเนินการแทนรุ่นพ่อแม่แล้ว (สมัยผมเรียน ลูกสาวเขายังเป็นเด็กประถมอยู่เลย)

รูปที่สี่คือชั้นบนของตลาดสามย่าน น่าจะถ่ายจากมุมใกล้ๆกับหมื่นลี้ครับ

ตอนนี้บริเวณนี้ถูกทุบหมดแล้วครับ ทุกวันนี้เข้าใจว่าใช้จอดรถชั่วคราว รอโครงการใหม่มาจุติ
(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5790.0;attach=44250;image)(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5790.0;attach=44245;image)

ขอบพระคุณคุณ CrazyHOrse มากค่ะสำหรับข้อมูลเพิ่มเติม ในภาพแรกต่อจากโรงรับจำนำเป็นคลีนิคโรคผิวหนัง

จำได้แม่นยำว่ามีตู้โทรศัพท์สาธารณะตั้งอยู่ตรงข้ามร้านพอดี ต่อมาเป็นร้านขายยาจีนโบราณ นึกภาพร้านไม่ออกนอกจาก

ภาพของเจ้ ที่เสียงดังใจดี ทำกับข้าวอร่อย หลังบ้านตั้งเตาแบบสมัยก่อนที่ใช้ถ่านแต่มีขาตั้ง เป็นเตาสองหลุม

วันหนึ่งเกิดเหตุระเบิดเสียงดังสนั่น พากันตกใจไปทั้งแถบแต่พอเห็นต้นตอสาเหตุแล้ว หัวเราะก๊ากกันทุกคน เพราะมีขาหมู

และเศษติดอยู่ตามสายไฟ ประมาณว่าเจ้ต้มขาหมูในหม้ออัดความดัน แล้วเกิดระเบิดขึ้น

ถัดจากร้านขายยา ถ้าไม่เป็นร้านขายนาฬิกา ก็น่าจะเป็นร้านขายของจิปาถะ ฯลฯ และซอยเล็กๆเข้าตลาด

ที่มีแม่ต้าขายของอยู่ทั้งสองฝั่ง เจ้าแรกหัวมุมขายผลไม้ดอง ผลไม้แช่อิ่ม ร้านนี้ขายดีมากๆ

นอกจากร้านจีฉ่อยอันเป็นตำนานแล้ว สามย่านยังมีอีกหลายอย่างครับ

หนึ่งในนั้นคือ โจ๊กสามย่าน ซึ่งเด่นที่หมูสับเหนียวนุ่ม ก้อนโต ๆ ที่อยู่ในโจ๊กร้อน ๆ

โจ๊กสามย่านเท่าที่ทราบมามีอยู่ ๓ ร้าน ร้านริมถนนพญาไท และในซอย

ร้านโจ๊ก ก็ต้องมาด้วยร้านปาท่องโก๋ ก็ขายดีไม่แพ้กัน

ร้านโจ๊กที่เคยทาน เคยทานเพียงสองร้าน คือ ตรงถนนพญาไท เลยร้านจีฉ่อย มาเล็กน้อย จะผ่านร้านรถเข็นขนมเบื้อง ร้านถ่ายเอกสารขนาดใหญ่

ส่วนอีกร้านอยู่ที่จุฬา ซอย ๑๑ ( พ.ศ. ๒๕๕๖ ยังคงขายอยู่) เนื่องจากอยู่หลังตลาดสามย่าน ตึกแถวโซนนี้ยังไม่ถูกรื้อคืนก็เลยขายดีเอามาก ๆ

ร้านโจ๊กทานมาตั้งแต่ชามละ 15 บาท เรื่อยมาจนกระทั่ง 20 - 25 - 35 บาท มีทั้งพิเศษ ใส่ไข่ หมู ตับ ไข่ลูกเขย ไส้หมู

การแบ่งราคาของโจ๊กระหว่างธรรมดา กับ พิเศษ เขาจะใช้เทคนิคใส่สีชามต่างกัน สีฟ้า สีชมพู ประมาณนี้ทำให้เก็บคิดเงินได้เร็ว

กลับมาดูใหม่ พากย์มั่วเลยครับผม รูปขวามือไม่ใช่ตลาดชั้นบน เป็นชั้นล่างตลาดครับ

ตลาดสามย่านเก่า (สมัยนี้เรียกอย่างนั้น เพราะที่ใหม่ไปอยู่แถวสนามจุ๊บแล้ว) ความจริงยังมีเก่ากว่านี้ ชั้นล่างจะเป็นตลาดสด ชั้นบนเป็นแฟล็ต ถนนรอบตลาดเต็มไปด้วยหาบเร่แผงลอย ผมเข้าใจว่ารถผ่านไม่ได้ เพราะลำพังคนเดินผ่านก็ยากอยู่แล้ว เพราะคนเยอะจนเบียดเสียดกันแน่น ตึกเก่านั้นน่าจะถูกทุบรื้อไปราวปี 2525 +- คุณ siamese พอจะมีรูปเก่าอยู่ไหมครับ

สมัยที่เรียนอยู่จุฬาฯ คณะของผมน่าจะอยู่ติดกับสามย่านมากที่สุดแล้วครับ เพราะสมัยนั้นคณะเก่าโดนทุบปรับปรุง ทำให้ต้องไปอาศัยอาคาร "ศึกษาวัฒนา" ซึ่งเป็นอาคารที่อยู่ติดกับสามย่าน เป็นที่เรียนตลอด ๔ ปี

บนชั้น ๒ ของตลาดสามย่านจะมีร้านสเต็กชื่อ "เมนู เฮ้าส์" ที่เด็กจุฬาฯ ชอบไปนั่งทาน เพราะราคาถูก แล้วก็มีร้านเจริญซีฟู้ด ขายอาหารกึ่งจีน กึ่งทะเล แล้วก็อีกหลายร้าน (จำชื่อไม่ได้)

ตอนกลางคืนหลังจากเล่นกีฬาเสร็จ ถ้าไปทานอาหารเย็นที่สามย่าน มองลงมาตรงที่ขายตลาดสด จะเจอหนูตัวเท่าแมววิ่งอยู่เยอะมาก หนูแถวนั้นใหญ่มากขนาดที่ว่าครั้งหนึ่ง ผมเดินอยู่แล้วเจอหนูวิ่งตัดหน้าผม แล้วไปวิ่งตัดหน้าแมวที่อยู่แถวนั้น แมวก็ได้แต่มองแบบงงๆ ไม่กล้าวิ่งไล่จับ

เวลาฝนตก แถวคณะจะกลายเป็น "ทะเลแมลงสาป" ที่ขึ้นมาจากท่อ รุ่นพี่ผมคนหนึ่งกลัวแมลงสาปมาก และตัวแกตัวใหญ่มาก (หนักเกิน ๑๓๐ กิโลกรัม) เคยถึงขั้นกระโดดขี่หลังเพื่อนอีกคน แล้วอ้อนวอนให้เพื่อนพาไปที่ห้องเรียน (ไม่แน่ใจว่าพี่อีกคนแบกไปไหวหรือไม่)

โจ๊กสามย่านต้นตำหรับ อยู่ติดกับคณะ แต่เคยได้มีโอกาสทานแค่ครั้งเดียวเท่านั้น เพราะเปิดประมาณตี ๔ พอ ๖ โมงเช้าก็หมดแล้ว ตอนนั้นอยู่ทำงานที่คณะถึงเช้า เลยมีโอกาสได้ทาน

มีร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ด อยู่ข้างๆ ร้านจีฉ่อย รสชาติก็ว่าเฉยๆ แต่รู้สึกจะเป็นร้านดัง

ร้านจีฉ่อย ขายของแพงกว่าปกติประมาณ ๑ เท่าตัว เพราะเคยไปซื้อของอย่างหนึ่งแล้วเพื่อนผมฟังจีนรู้เรื่อง จีฉ่อยหันไปคุยกับลูกว่าราคาเท่าไร พอทราบราคาก็หันมาบอกพวกผมในราคาคูณ ๒ ไปเรียบร้อย

ร้านแปะ อยู่ติดกับคณะ ขายก๋วยเตี๋ยว และขายการ์ตูน แปะกับซิ้มจะทะเลาะกับอาเฮียลูกคนโตและเจ๊สี่ทุกวัน ร้านสกปรก แต่ก๋วยเตี๋ยวอร่อยมาก (ชาวคณะผมจะเรียกว่าร้าน S&P มาจาก "ซิ้มกับแปะ")

ร้านอาหารอีสาน "เจ๊แดง" (เป็นคนอีสานแต่ทำไมถึงได้ฉายาว่าเจ๊ก็ไม่ทราบ) มียำไก่ทอดอันเลื่องชื่อ และมีลูกชายสุดซ่าชื่อว่าเจ้าต๊อบ

ที่นึกออก ก็ประมาณนี้ครับ  ;D

ถ้าเรื่องอาหารขึ้นชื่อสามย่าน นึกถึงโจ๊ก

ติดใจอยู่อย่างเดียว  ;D

ไม่มีภาพให้ชมครับ คุณม้า  ;D


ตึกแถวบริเวณตลาด อยู่รอบตึกที่เป็นตลาดจะมีร้านค้าขายบ๊ะจ่าง มีลังถึงสูงเท่าคนอยุ่หลายอันมาก ถึงหน้าเทศกาลนึ่งกันไม่ทันกับความต้องการ

ในตัวตลาดแบ่งโซนผัก โซนขายปลา เขียงหมู ของชำ ดอกไม้ เบ็ดเตล็ด ส่วนชั้นสองเป็นร้านขายอาหารตามสั่ง (โดยเฉพาะสเต็กกะทะร้อน) มีอยู่หลายร้าน

และมุมหนึ่งเป็นที่กวดวิชา ฟิสิกส์

เยี่ยงนี้ ท่านกับผมต้องอยู่ร่วมสำนักเดียวกันเป็นแม่นมั่น แต่ช่วงที่เราต้องย้ายไปเรียนศึกษาวัฒนานั้น ผมเรียน ป. โท อยู่

โจ๊กสามย่าน แต่เดิม (ไม่แน่นักว่าเดิมที่สุดหรือไม่นะครับ) อยู่ริมถนนพญาไท แต่เป็นฝั่งตรงกันข้ามกับจีฉ่อยครับ โดยอยู่ในตึกแถวใกล้หัวโค้งแยกสามย่าน ปัจจุบันคือจามจุรีสแควร์

พื้นที่จามจุรีสแควร์นั้นแต่เดิมเป็นตึกแถวโค้งตามถนน ด้านในยังมีซอยโค้งขนานไปกับตึกแถวตอนหน้า และยังมีตึกแถวข้างในอีก ตึกแถวด้านหน้า เท่าที่ผมจำได้ก็มีข้าวหน้าเป็ดเจ้าอร่อย มีร้านขายเครื่องหนังชนิดรองเท้ากระเป๋านักเรียน มีร้านขายยาร้านหนึ่ง และที่สำคัญคือมีอาบอบนวดชื่อ ส.โบตั๋น

มองย้อนกลับไป เป็นเรื่องแปลกประหลาดทีเดียวที่มีสถานบริการมาตั้งอยู่ในอาคารที่เป็นทรัพย์สินของจุฬา ถ้าไม่มีกระทู้นี้ผมก็ไม่ทันนึกถึงเรื่องนี้เหมือนกันครับ

แถวนั้นผมไปบ่อย เอ้อ... ไม่ได้หมายถึงส.โบตั๋นนะครับ คือว่าเวลาเย็นๆ รุ่นพี่ชอบพาน้องๆไปกินกันแถวนั้น ร้านอภิมหาอมตะคือเต้าฮวยเย็นจำได้ว่าอร่อยมาก พร้อมจะกินได้ทุกวันถ้ามีคนชวน ยังมีร้านอาหารตามสั่งราคาประหยัดร้านหนึ่งเรียกกันว่าร้านหมง ตึกแถวห้องแคบๆ ไม่ไกลจากร้านเต้าฮวย ถ้าจำไม่ผิดข้างร้านเต้าฮวยจะมีหมูสะเต๊ะปิ้งขายอีกร้านหนึ่ง จำได้ว่าไม่ได้อร่อยมากมายอะไร แต่ขายดี เพราะลูกค้าเยอะ เป็นนิสิตจุฬาทั้งนั้น ร้านพวกนี้อยู่ในตึกแถวด้านในหลังส.โบตั๋นครับ

ร้านพวกนี้กลายเป็นประวัติศาสตร์ไปแล้ว จำได้ว่าตอนไล่ที่มีเรื่องมีราวกันอยู่นาน พอขึ้นโครงการจามจุรีสแควร์ โครงการก็ค้างคาไปพักใหญ่เพราะพิษต้มยำกุ้ง จนมาเป็นจามจุรีสแควร์ในปัจจุบัน ได้ยินว่าคอนโดข้างบนก็ขายไม่ค่อยจะได้ เพราะแต่ละห้องใหญ่มาก ราคาก็สูง แถมเป็นแบบเซ้งอีก ไม่ได้ขายขาด ที่สำคัญ ผมว่ามีคนไม่มากอยากอยู่คอนโดหันหน้าหาวัดหัวลำโพงที่มีกิจกรรมเผาศพถี่มากอย่างนี้ครับ

โจ๊กสามย่านเดิมแค่ข้ามฝั่งมาอยู่ข้างจีฉ่อย ตอนหลังแตกลูกแตกหลานไปมากมาย ด้วยวิธีการใดผมก็ไม่ทราบ
ร้านหมงเคยได้ยินว่าย้ายไปอยู่แถวประชานิเวศน์
ส่วนเต้าฮวยเย็นหายสาบสูญอย่างน่าเสียดาย ยังคิดถึงอยู่เลยครับ

เพิ่งรู้ว่าชาวเรือนไทยหลายท่านทีเดียว   คือชาวสามย่านเก่า 
ถ้านึกอะไรออกอีก ก็เชิญมาเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ

ในกรอบคือแยกบริเวณสามย่าน และตึกแถวเก่าสามย่านครับ คุณม้า

ร้านขายข้าวสารริมถนนพญาไท เลยโค้งมานิดหนึ่ง เหมือนจะมีสองร้าน ใกล้ ๆ กันด้านหน้าใต้โคนไม้เป็นที่ทิ้งข้าวสารที่หล่นพื้น เอามาโปรยให้นกกิน นกกระจอกมาอยู่หน้าร้านข้าวมากมาย

เครดิทภาพพันทิป

นอกเหนือจากเป็นแหล่งกิน อ่าน(หนังสือ) อาบ(น้ำ)แล้ว
สามย่านยังมีโรงหนังเก่าแก่ คือ สามย่าน รามา
(อยู่ไม่ห่างจาก โรงภาพยนตร์ รามา  ซึ่งอยู่ใกล้โรงแรมแมนดาริน)
เป็นหนึ่งในเครือของตระกูล ตันสัจจา เจ้าของ โรงภาพยนตร์ทันสมัย(นั้น)แถวสยาม

จำได้ว่า มีโอกาสมาดูหนังที่โรงนี้ สองสามเรื่อง
เรื่องหนึ่งที่จำแม่นมากๆก็คือ
"น้ำค้างหยดเดียว" เพราะทั้งโรงมีคนดูอยู่ไม่เกิน 10คน

ภาพยนตร์เรื่อง "น้ำค้างหยดเดียว" เอาชื่อเรื่องมาจาก นางเอกในนวนิยายของคุณรงษ์ วงค์สวรรค์

หน้าตาโปสเตอร์ประมาณนี้

(http://lms.thaicyberu.go.th/officialtcu/main/advcourse/presentstu/course/ww526/inboonna/inboonna-web2/contents/filmdirector02.files/image023.jpg)

หลังจากนั้นไม่กี่เพลา
โรงหนังก็กลายเป็น สามย่านภัตตาคาร แหล่งอาหารโต๊ะจีนสำหรับคนชอบเล่นแชร์ :P

     ประวัติตลาดสามย่าน 
ตลาดสามย่านตั้งอยู่ในที่ดินของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย บริเวณจุฬาลงกรณ์ซอย 15 ตรงข้ามโรงภาพยนตร์สามย่านรามา (เดิม) (ช่องต่อหัวมุมถนนพระราม 4 และถนนพญาไท) มีบริเวณที่ดินประมาณ 2.92 ไร่ เป็นอาคารที่ก่อสร้างมาพร้อมกับการทำ สัญญาบูรณะปรับปรุง เขตอาคารพาณิชย์ ซึ่งบริษัท วังใหม่ จำกัด เป็นผู้ดำเนินงานการก่อสร้าง และเริ่มเปิดกิจการเพื่อเป็นตลาดเอกชน ใช้ชื่อว่า“ตลาดสามย่าน” มาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2508
ต่อมามอบให้ฝ่ายทรัพย์สินของมหาวิทยาลัยเป็นผู้บริหารจัดการโดยมีวัตถุประสงค์การพัฒนาให้เกิดประโยชน์คุ้มค่า และสร้างสรรค์สิ่งแวดล้อมที่ดีให้แก่ชุมชน ดังนั้นฝ่ายทรัพย์สินจึงกำหนดแผน งานปรับปรุงอาคารตลาดสามย่านโดยพัฒนาให้เป็นตลาด ที่คงการบริการแก่ชุมชนในระดับเดิมแต่มีระบบสาธารณูปโภคที่ดี มาตรการทางความสะอาดเป็นสำคัญ การจัดแผงต้องโปร่ง ไม่แออัด เช่นที่เป็นอยู่เดิม เพื่อพัฒนาให้เป็นตลาดตัวอย่างสมกับที่เป็นตลาดที่อยู่ข้างเคียงเขตการศึกษา เริ่มดำเนินการด้วยการศึกษาและวิจัยของคณะอาจารย์ เมื่อได้ข้อมูลแล้วจึงเริ่มออกแบบปรับปรุงโดยคงสภาพโครงสร้างเดิมแต่ปรับปรุงด้านสถาปัตยกรรม
การจัดแผงภายใน และเน้นหนักเรื่องระบบสาธารณูปโภค การปรับปรุงเริ่มดำเนินการเมื่อเดือน เมษายน 2530 แล้วเสร็จสมบูรณ์เดือนธันวาคม 2530 ค่าใช้จ่ายในการปรับปรุงอาคารและถนนโดยรอบทั้งสิ้น13,841,953.5 บาทนับได้ว่าเป็นอาคาร ตลาดที่สมบูรณ์ยิ่งแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร ทั้งการควบคุมดูแลแผงผู้ค้า สิ่งแวดล้อมโดยรอบโดยเฉพาะความสะอาด บำรุงรักษาระบบสาธารณูปโภค การจัดระบบจราจรและให้บริการที่จอดรถ     
      http://www.property.chula.ac.th/samyan.php

มาอ่านซ้ำอีกครั้ง ขอประทานโทษด้วยค่ะ พิมพ์อักษรสลับกัน
ชือของท่านคือ รงค์ วงษ์สวรรค์

ขอบคุณทุกๆความทรงจำเกี่ยวกับสามย่าน บางท่อนบางตอนอ่านแล้วก็นึกขึ้นมาได้ เช่น ส.โบตั๋น จำได้ว่าเคยเห็นผ่านตา ร้านข้าวสารจำไม่ได้ว่าร้านไหนเป็นครอบครัวของน้องที่สนิทสนมกัน เคยแวะไปตอนที่เปิดประตูพับแค่ครึ่งเดียว เลยไม่แน่ใจว่าป็นร้านเดียวกับในรูปหรือไม่ บริเวณนี้คนยืนรอรถเมล์หนาแน่น ใกล้ๆกันเป็นร้านขายเครื่องเขียน ร้านประจำ เลยไปหัวมุมเข้าตลาดเป็นร้านถ่ายรูปค่อนข้างใหญ่ จำได้ว่าเคยไปใช้บริการถ่ายภาพติดบัตรที่นี่ด้วย หรือแม้แต่เรื่องบะจ่าง ก็เริ่มนึกภาพตามได้ลางๆค่ะ

ส.โบตั๋นนี่ ข้างใน อย่างสยอง

^
จะซักต่อว่ารู้ได้ยังไงก็เกรงใจ  รอท่านขยายความเอง

รอขยายความเหมือนกันค่ะ  ;D

ข้างใน ส.โบตั๋นเป็นอย่างไรผมก็ไม่ทราบครับ ได้แต่เดินผ่าน ขอภาพปลากรอบได้ไหมครับ ;)

ร้านถ่ายรูปใหญ่เลยหัวมุมตลาด ชื่อร้านทึม ผมเคยเอาฟิล์มขาวดำส่งล้างอัด ดันอัดเป็นสีมาให้เสียได้ ตอนนั้นผมยังเป็นเด็กม.ปลาย ถ้าโตกว่านั้นคงรู้จักโวยให้อัดใหม่ให้ นอกจากร้านทีมแล้ว ตรงปากซอยทางเข้าศึกษาวัฒนาจะมีร้านถ่ายรูปใหญ่อีกร้านหนึ่ง ชื่อนครอาร์ตครับ

ร้านเครื่องเขียนตรงป้ายรถเมล์ใกล้ร้านข้าวสารนั่นเจ้าประจำของผมเลยครับ ชื่อร้าน ส.ส่งเสริม ร้านนี้มีเครื่องเขียนขายเยอะ เป็นคู่แข่งกับศึกษิตสยาม ตอนนั้นผมไม่รู้จักตงเอียง เดาว่าสองร้านนี้ต้องเป็นรองตงเอียงอยู่ ร้านส.ส่งเสริมนี้จะมีแผงนิตยสารอยู่หน้าร้าน ในร้านมีแผงพ็อคเก็ตบุ๊คอยู่แผงนึง เป็นแหล่งละลายเงินค่าขนมของผมเลยครับ

พูดถึงศีกษาวัฒนา ตอนที่โรงเรียนนี้ยังอยู่ ช่วงเย็นๆหน้าโรงเรีนยจะมีรถเข็นลูกชิ้นทอดมาตั้ง น้ำจิ้มรสแซ่บมากกกกก คิดถึงแล้วน้ำลายไหล ผมเดินผ่านแถวนั้นเมื่อไหร่ต้องเลี้ยวเข้าซอยแวะซื้อกินประจำ เจ๊เจ้าของร้านแกเคยขายน้ำแข็งไสตรงตลาดด้วย ตอนหลังตลาดสามย่านปรับปรุงใหม่แกไปขายน้ำปั่นอยู่ชั้นบนตลาด แต่ไม่ทราบว่าแกย้ายตามไปอยู่ตลาดใหม่ด้วยหรือเปล่านะครับ

อีกร้านหนึ่งที่ไม่พูดถึงไม่ได้เด็ดขาดคือร้านตี๋ เป็นร้านเทปในซอกตึกแถวใกล้ๆจีฉ่อย ขายเทป(ก็อป)อย่างเป็นล่ำเป็นสัน จำไม่ได้แน่ว่าสมัยนั้นขายม้วนละ 20 หรือ 25 บาท จำได้แต่ว่าซื้อบ่อยจนได้ลดม้วนละ 2 บาท คนขายจะเป็นพี่ชายน้องสาว ผมจะเจอคนน้องเป็นหลัก ตัดผมสั้นๆแต่งตัวทอมๆพูดน้อย แต่จำลูกค้าแม่น แค่เห็นหน้าก็บอกได้ว่าเทปใหม่ม้วนไหนถูกจริตลูกค้าอย่างผม เคยซื้อเทปจากร้านนี้มาเก็บไว้เป็นลังๆเลยครับ บางส่วนยังอยู่ในห้องเก็บของจนเดี๋ยวนี้ แต่น่าจะพังหมดแล้ว

ก็แค่อยากรู้อยากเห็นน่ะครับ
คืนหนึ่งหลังทานข้าวเสร็จก็ชวนกันเข้าไปทั้งกลุ่ม๕-๖คน ข้างในนั้นติดไฟสีชมพูสลัวๆ กลิ่นหอมอับๆแบบชวนเวียนหัวของเครื่องสำอางราคาถูก ผสมกลิ่นควันบุหรีคละคลุ้ง แค่นี้ก็อยากออกแล้ว แต่ where where is a where where ไหนๆก็ไหนๆ เข้าไปแล้วก็ต้องชมสินค้าชัดๆหน่อย

ครั้นเห็นคุณเธอในห้องกระจกแล้ว ทุกคนก็ล่าถอยแบบพยายามรักษารูปขบวนไม่ให้พวกเชียรแขกในนั้นเขม่น อย่าให้ผมวิจารณ์หญิงที่น่าสงสารเหล่านั้นเลยครับ แต่บรรยากาศโดยรวมนับว่าสยองมาก สยองแบบไม่กล้าเข้าไปอีกเลยก็แล้วกัน

แต่ในนั้นมีนิสิตจุฬาหลายคนนะ ถึงจะถอดเนคไทออกก็รู้ได้

คุณ CrazyHOrse ตกลงเราเป็นลูกค้าประจำร้านเดียวกัน นัทชอบมากร้านนี้มีสมุด ปากกาสวยๆมาหลอกล่อให้กระเป๋าเบาบ่อยๆ ส่วนลูกชิ้นเจ้าอร่อยที่ว่า พลาดไปได้ยังไง อ่านแล้วอยากกินมากๆ จำได้ว่าเมื่อก่อนที่สยามจะมีคนขายลูกชิ้นปลาทอดอร่อยมาก น้ำจิ้มก็เหนียวเผ็ดหวานอร่อย

 ;D
อ่านที่คุณNAVARAT.C เล่าให้ฟังแล้วอดยิ้มไม่ได้ นึกภาพตามได้เลยค่ะ จำสีไฟได้ด้วย  :P

บรรดาร้านต่างๆที่เป็นจามจุรีแสควร์ทุกวันนี้จริงๆแล้วไม่ใช่ตัวตลาดสามย่าน แต่ถือได้ว่าเป็นชีวิตส่วนหนึ่งของที่นั่น คนที่เรียนอยู่ (เรียกว่าในเมืองมั้ง) ถ้าไม่นึกอยากหรือมีธุระก็คงไม่ข้ามถนนไปตลาด เพราะบริเวณนั้นมีของกินอยู่เพียบ จำได้ว่าแหล่งของกินดีๆฟากเดียวกันคือโรงอาหารคณะวิดยา ทั้งถูกทั้งอร่อย ครบถ้วนกระบวนความทั้งอาหารหลักและขนม ภายในโรงอาหาร กว้าง สะอาด แสงสว่างดีจากการออกแบบและสภาพแวดล้อม

คนในเมืองแทบไม่ต้องออกมาตลาดสามย่าน แค่ร้านที่มีอยู่ตามคณะของตัวเองหรือใกล้ๆ ก็กินไม่หมด เว้นแต่อยากไปเที่ยวก็อีกเรื่อง แค่ไปเรียนก็หมดเวลาแล้วครับ ไหนบริเวณกว้างมากกกกกกก สมัยนั้นเรียกว่าเดินกันจนขาฉิ่ง

เข้าใจว่าตลาดสามย่านคงมีบทบาทค่อนข้างมากกับคณะที่อยู่ใกล้ๆ ยุคนั้นน่าจะเป็นชาวครุ ต่อมาคือแผนกสื่อสารมวลชน ส่วนคนในเมืองก็อย่างที่ว่า ปกติ จะไม่ค่อยได้มาถึง แล้วก็มีสยามแสควร์ ใครอยากช้อปปิ้ง (หมายถึงเดินเล่น) ไปที่โน่นดีกว่า

สำหรับส.โบตั๋น ต่อมาย้ายไปอยู่แถวบรรทัดทอง แต่เพื่อนๆมักพูดถึงเจ้าพระยามากกว่าส.โบตั๋น ชื่อที่แทบไม่เคยเอ่ยถึงกันเลยคือ ชวาลา อิอิ

การผจญภัยของท่าน NAVARAT.C ล้วนแปลกตาน่าทึ่ง   ยากที่ใครจะประสบ     ลองอ่านในกระทู้เก่าก็จะพบท่านเคยไปผจญภัยอยู่ใต้สะพานเฉลิมโลกอีกแห่ง  เอาตัวรอดมาได้เหมือนกันค่ะ


คณะรอบในของจุฬา อยู่ในรั้วกำแพงเรียกว่า "ในเมือง" นอกเมืองก็คือคณะที่อยู่รอบนอก อย่างคณะรัฐศาสตร์ ทางถนนอังรี    คณะวิดยาเป็นคณะหนึ่งที่ดิฉันไม่เคยเข้าไปถึงโรงอาหาร  แต่เพื่อนๆที่เรียนวิทยาศาสตร์เป็นวิชาเลือกปี 1  เดินไปเรียนกันถึงคณะ   เรียกว่าอยู่ไกลสุดทะแยงมุมกับคณะสีเทา
จากคณะสีเทา ถ้าเดินมามื้อเที่ยวกินที่สามย่านก็คงกลับเข้าห้องชั่วโมงบ่ายหนึ่งไม่ทัน    แค่เดินไปเดินกลับก็หมดเวลาแล้วค่ะ

นี่ใช่ไหมคะ สามย่านรามา

ดูเพียงแค่รูป บอกไม่ได้หรอกครับ โรงหนังเครือสยามรูปลักษณ์เหมือนกันหมด สยาม ลิโด สกาลา บริเวณสามย่านนอกจากสามย่านรามา ยังมีอีกแห่ง อยู่ริมถนนพระราม 4 ชื่ออะไรก็ลืมไปแล้ว ข้างๆคือโรงแรมแมนดาริน

ถ้าเป็นโรงหนังในตรอกก่อนถึงตลาดสามย่าน อีกฟากข้ามถนนพญาไทไปคือคณะบัญชีละก็ใช่ครับ สามย่านรามา

โอ้ย ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ ผู้ชายวัยหนุ่มก็คล้ายๆกันหมดไม่ว่าใคร    อึมม์.. แต่ถ้าเอาวิถีชีวิตของลูกสาวที่พ่อแม่หวงเป็นไข่ในหินมาเปรียบ มันก็เหมือนอยู่คนละโลกจริงๆเช่นนั้น

^
จุกเลย

ร้านเครื่องเขียนสามย่าน
จากกระทู้เก่าพันทิป ของคุณ k.j.

โจ๊กสามย่านร้านนี้หรือเปล่าคะ ที่ึคุณม้าและท่านอื่นๆในกระทู้นี้ เคยไปอุดหนุน

ใครจำร้านนี้ได้บ้างคะ

ร้านนี้ยังอยู่ไหมคะ หรือว่าไปหมดแล้ว

ภาพแห่งความหลัง
ดูเพิ่มได้ที่นี่ค่ะ
www3.pantip.com/cafe/gallery/topic/G6836596/G6836596.html

ภาพโรงหนังสามย่านรามา ครับ

รีพลายนี้แสดงว่าท่านเจ้าสำนักไม่ได้ผ่านไปสามย่านที่มีแยกจำนวนมากกว่าสามเหมือนชื่อนานแล้ว ตรงนั้นทุบหมดแล้วครับ... ไม่เหลืออันใดเลย ชตาเอ๋ยช่างเลวทราม ;D

ไม่ได้ไปจริงๆน่ะแหละ :-[

ยังยึดเส้นทางเดิมเหนียวแน่นค่ะ คือผ่านสยามสแควร์มาถึงประตูด้านถนนพญาไทก็เลี้ยว "เข้าเมือง" ไป  ไม่ได้เลยมาถึงสามย่าน

โรงภาพยนตร์สามย่าน น่าจะเป็นภาพนี้มากกว่าค่ะ

(http://www.thaifilm.com/imgUpload/reply409321_ที่ตั้งสามย่าน.jpg)

พอมองออกลางๆว่าเคยเป็นโรงหนังมาก่อน

ส่วนภาพที่นำมาเสนอก่อนหน้าของคุณ Siamese เป็น อีกโรงหนึ่งชื่อ รามา เธียเตอร์ อยู่บนพระราม 4 ติดกับโรงแรมแมนดาริน
ถ้าซูมภาพออกมา จะเห็นสะพานข้ามสามย่าน วัดหัวลำโพง ไปทางวิทยุ

(http://www.thaifilm.com/imgUpload/reply409331_%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%B2.jpg)

ปัจจุบัน รามา เธียเตอร์ กำลังถูกแปลงโฉมเป็นคอนโดมิเนียม ราคาแพงไปแล้ว :-\

หากอยากรู้เรื่องราวโรงภาพยนตร์เก่าๆในอดีต เชิญที่เวปนี้ได้เลย

http://www.thaifilm.com/forumDetail.asp?topicID=3194&keyword (http://www.thaifilm.com/forumDetail.asp?topicID=3194&keyword)

ตามรูปของคุณsiamese แยกสามย่านยังมีสภาพเป็นวงเวียนอยู่เลย แนวอาคารพาณิชย์เลยโค้งๆไปด้วย นึกไม่ออกว่าเขาลบวงเวียนเป็นสี่แยกไปเมื่อไหร่

"ความรักครั้งสุดท้าย" เคยออกเป็นพ็อกเก็ตบุ๊กในรูปแบบบทภาพยนต์ อ่านแล้วภาพออกมาเหมือนภาพยนต์เป๊ะ ไม่ผิดเพี้ยน (ได้ดูภาพยนต์มาก่อนแล้ว)
เคยมีอยู่เล่มหนึ่ง ย้ายบ้านไปมา ประจวบกับเจอวิกฤตการปลวกบุกบ้าน หนังสือเล่มนี้เลยปลาสนาการไป น่าจะยังมีอยู่ตามแหล่งหนังสือเก่าบ้างกระมัง

คุณภัทราวดี แสดงได้เยี่ยมมาก จนเคลิ้มไปว่านี่คือตัวคุณสุวรรณี สุคนธานี่เอง

ในภาพยนต์ยังมีนักแสดงสมทบหญิง วัยรุ่นสวยใสคนหนึ่ง ที่เข้าวงการภาพยนต์เป็นเรื่องแรก รับบทนศ.หญิงคณะจิตรกรรม ที่พัวๆพันๆกับพระเอก เธอชื่อณัฐกานต์ เศรษฐบุตร

ขอออกนอกย่านตามคุณศิลานิดนึงน่ะครับ

ณัฐกานต์ เศรษฐบุตรเสียชีวิตไปนานแล้ว  ลูกชายเธอโตเป็นหนุ่มใหญ่ เคยอยู่ในวงการบันเทิง ชื่อสายฟ้า เศรษฐบุตร แต่ไม่เห็นผลงานมานานแล้วค่ะ

สามย่านดังที่สุดคือโจ๊ก  จนเรียกกันว่าโจ๊กสามย่าน   เจ้าไหนเป็นเจ้าดั้งเดิมก็ไม่ทราบ    ดูหน้าตาร้านเก่าแก่พอกัน 
โจ๊กสามย่านแพร่หลายกระจายไปหลายแหล่ง    เหมือนข้าวหมูแดงนครปฐมที่หาเจอได้ในหลายจังหวัดไม่เฉพาะแต่นครปฐมเท่านั้น

ไปเจอข้อมูลโรงหนังสามย่านราม่าค่อนข้างแยะเลยในลิ้งค์นี้ค่ะ http://www.thaifilm.com/forumDetail.asp?topicID=4321&page=9&keyword=

จีฉ่อยร้านเก่า ร้านใหม่ พร้อมโฉมหน้าเจ้าของร้านที่ลิ้งค์นี้ค่ะ http://siamnaliga.com/index.php?/topic/177164-%E0%B8%84%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B8%96%E0%B8%B6%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%A2%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%99-%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%9A-%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%8B%E0%B8%B4%E0%B9%89%E0%B8%A1%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B9%89/

ไหนๆก็พูดถึงสามย่านซึ่งบัดนี้ไม่เหลือแม้เพียงทราก เลยนึกขึ้นมาได้ถึงห้างมาบุญครอง คลับคล้ายคลับคลาว่าแต่ก่อนเป็นห้างขายเครื่องกีฬา ใช่ไหมครับ?
แถวนั้นยังมีโรงพิมพ์ อยู่ริมถนนพญาไท ใกล้โรงแรมปทุมวัน ปริ๊นเซส ตอนนี้คืออะไรก็ไม่ทราบ รู้สึกว่าโรงพิมพ์นี้มีตราพระเกี้ยวสีชมพูด้วย ??? ???

เหมือนจีฉ่อยถูกศัลยกรรม   ฉีดโบท็อกซ์ให้สวยงามเป็นสาวพริ้งเลยค่ะ

ก่อนมีมาบุญครอง

แต่มองแล้วไม่ขลังเหมือนร้านเก่าเลยค่ะคุณเทาชมพู

คุณscarlet ตอนที่มาอยู่แถวนี้มาบุญครองเป็นเหมือนปัจจุบันแล้ว น่าจะมีภาพ เดี๋ยวลองหาดูต่ะ

คุณเทาชมพูเร็วมาก  :D ดูรูปแล้วมองไม่ออกค่ะ

มาบุญครองในวันวานค่ะ

ต้องวานคุณหนุ่มสยามช่วยมองรูปในค.ห. 83 ค่ะ  ตึกแถวที่เห็นตรงนี้คือที่เดียวกับมาบุญครองใช่ไหมคะ
ส่วนข้างล่างนี้เคยลงในกระทู้เก่ามาแล้ว บอกว่าเป็นสี่แยกปทุมวัน แต่อะไรอยู่ตรงไหน ลืมไปแล้ว

ภาพบริเวณสลัมแถวปทุมวัน ปี 2522 ปัจจุบันเป็นมาบุญครอง อยู่ใน http://www.dek-d.com/board/view/2701491/

รูปที่คุณเทาชมพูโพสในกระทู้ที่ 86 น่าจะเป็นสมัยที่นัทมาอยู่แถวๆนี้แล้ว เพราะมองคุ้นตามากๆ ขอบคุณนะคะ

ผมนึกออกแล้วว่าตอนที่ผมเรียนอยู่ สร้างสยามแสควร์แล้ว เพื่อนยังพาไปโยนโบว์ลิ่งที่นั่น แต่ก่อนที่จะเป็นสยามแสควร์ เป็นอย่างไร จำไม่ได้แล้ว

อีกหลายปีต่อมา ถึงมีห้างมาบุญครอง เข้าใจว่าประมาณ 2520 (เดาเอา) แต่ก่อน4 แยกโล่งมาก ผมอยู่แถวราชดำเนิน นั่งสาย 47 มาเรียน 20 นาทีถึงเลย เวลาตอนนั้น 10 โมงเช้า

ก่อนหน้านั้นไปอีก หน้าจุฬาเป็นคูแคบๆ ใครทันมั่งครับ เห็นเมื่อเด็กๆ

เหนือสิ่งใด ด้านหลังตึกอักษร กรมประชาสงเคราะห์มาเปิดร้านขายข้าวกลางวัน จำได้ว่าจานละ 1 บาทเท่านั้น บางที 75 สตางค์ด้วย จะกินต้องซื้อคูปอง

สงสัยว่าคุณ scarlet กับดิฉันเคยเดินสวนกันบ้างในร้านข้าวแกงจานละ 1 บาทของกรมประชาสงเคราะห์    เพราะเป็นแหล่งที่พวกอักษรมาอุดหนุนกันประจำ  คณะอื่นก็มีบ้าง       ไม่กินตรงนี้ก็เลยไปที่สโมสรอาจารย์ ซึ่งปัจจุบันคือเนื้อที่ของอาคารมหาจักรีสิรินธร
ข้าวแกงกรมประชาฯ  จานเล็ก ข้าวค่อนข้างน้อยสมราคา 1 บาท   นิสิตชายอาจจะกินไม่อิ่มก็ได้นะคะ 

ดิฉันเข้าเรียนทางประตูถนนอังรี   มีคูน้ำริมถนนที่เคยเป็นคลองอรชร  ไม่ได้เข้าทางถนนพญาไท เลยนึกภาพคูริมถนนไม่ออกค่ะ

อ่านที่คุณscarlet และคุณเทาชมพู บอกราคาอาหารกลางวัน รู้สึกอยากให้เวลาย้อนกลับไปจัง ถูกมากๆเลยค่ะ

ก็โมสรอาจารย์น่ะ ก๋วยเตี๋ยวเนื้อสับจานละ 2 บาท (นึกขึ้นมาได้ปัจจุบันทันด่วนเหมือนเข้าไป past time machine)

ที่สโมสรอาจารย์   ดิฉันกินข้าวกับกับข้าวอะไรสักอย่างที่ดูไฮโซกว่าเพื่อน  จำไม่ได้แล้วว่าอะไร  ราคา 3 บาท
นึกภาพไม่ออกจริงๆว่าต่อมาจะได้กินก๋วยเตี๋ยวธรรมดาๆ ชามละ 50 บาท

ท่านเจ้าสำนักนึกไม่ออก / นึกไม่ถึงว่าวันนี้จะได้รับทานก๋วยเตี๋ยวชามละ 50 บาท (อนาคตยังอีกไกลครับ แค่นี้คงยังไม่พอ) อาคารร้านค้่าที่แยกสามย่านคงนึกไม่ถึงเหมือนกันว่า ร้าน-บ้านของตน วันนี้จะกลายเป็นที่ว่าง ผมไม่ได้ผูกพันกับบริเวณนี้มาก แต่ไม่ทราบว่าชาวบ้านแถวนั้นมีความรู้สึกอย่างไร

สภาพรอบข้างจุฬาเรียกได้ว่าเปลี่ยนหมด แต่หลายสิบปีที่ผ่านมา ภายในรั้ว สภาพแวดล้อมเปลี่ยนน้อยมาก ตึกมากขึ้น แต่ค่อนข้างมีระเบียบ ออกมาแล้ว  พบเห็นที่ต่างๆมา ถึงได้รู้ว่าผู้บริหารที่นั่น รักสิ่งแวดล้อมอย่างที่สุด ไม่เคยเห็นทำแคมเปญหรือโฆษณาอะไร แต่ทุกอย่างบอกตัวมันเอง

ตึกแถวฝั่งขวาของภาพ ก็เป็นสยามสแควร์ครับ ตรงป้ายโฆษณาโซนี่ก็ตรงโรงหนังสกาล่าครับ มองตามภาพไปทางสี่แยกราชประสงค์
สมัยนั้นพ่อหนุ่มสยาม คงยังไม่ได้ไปนั่งเฝ้านางสิบสองเป็นแน่

เสียดายขั้นบันไดสยามเซ็นเตอร์ที่เคยสุมหัวนั่งชมสาวๆ  ปัจจุบันปรับปรุงซะเละเทะจนนั่งไม่ได้อรรถรส

ตามความเข้าใจของผม "ในเมือง" หมายถึง ฝั่งในรั้วทั้งหมด ส่วน "บ้านนอก" หมายถึง ฝั่งคณะครุฯ นิติฯ นิเทศน์ฯ โน้นครับ

โรงอาหารเจ้าประจำของ "บ้านนอก" สำหรับชาว "ในเมือง" น่าจะเป็นโรงอาหารของคณะครุศาสตร์ ..

"อาจารย์แม่" ท่านหวงลูกสาวของท่านมากๆ
 

"ในเมือง" คือคณะภายในบริเวณรั้วจุฬา ถูกแล้วค่ะ    ส่วนคณะนอกรั้ว เรียกว่า "นอกเมือง"

แต่ก่อนไม่คิดอะไร แต่วันนี้เเกิดความสงสัยเล็กๆว่า คำ"ในเมือง" "นอกเมือง" คงเป็นการสัพยอกแบบว่าหยอกแกมหยิกที่คนในเมืองจัดสรรให้แก่มิตรรักคนละฟากข้าง อะไรๆเทือกนั้น

แล้วแต่ก่อนชาวนอกเมืองก็มีอยู่เพียงหยิบมือ ถึงจะเคียดขึ้งบ้าง ก็คงทำไมไม่ได้ อิอิ

คำว่า"นอกเมือง" คงสิ้นสุดอาณาเขตก่อนถึงตึกสีเทาเข้ม ตั้งอยู่ตรงข้ามกับเมนเกท หน้าเสาธง  ;D :( 8)  :-X

ตึกสีเทาเข้มน่ะตึกไหนคะ
ขอนับ"ในเมือง" จากประตูใหญ่ด้านถนนพญาไท คือคณะสถาปัตย์ ฯ ตอนนั้นยังไม่มีคณะศิลปกรรมฯ มีแต่ตึกเคมีปฏิบัติหรืออะไรสักอย่างตรงนั้นแทน    จากนั้นก็อักษรศาสตร์  วนมาวิศวฯ  จากนั้นไปวิทยาศาสตร์  พวกนี้ละที่เรียกว่า "ในเมือง"
คณะรอบนอกออกไปคือคณะรัฐศาสตร์ เป็นนอกเมือง    บัญชีก็ต้องเป็นด้วย   ข้ามถนนพญาไทไปก็คือครุศาสตร์และแผนกอิสระสื่อสารมวลชนที่ต่อมาเป็นนิเทศศาสตร์  พวกนี้ "นอกเมือง" ทั้งนั้น
ส่วนสัตวแพทย์ ห่างออกไปจากร.ร.เตรียม ชนกับด้านหลังสยามสแควร์        นี่ก็ "นอกเมือง" อีกเหมือนกัน

สำหรับผม เส้นแบ่งเขตคือถ.พญาไทเท่านั้นครับ ข้างหลังประชิดอังรีดูนองต์ ถือว่าในเมืองหมด สุดเขตณ หนบูรพาที่รั้วคณะบัญชีที่เป็นจามจุรีแสควร์ทุกวันนี้ ถัดวิศวไปคือรัดสาดที่นิสิตญ.ดุๆ ไม่อ่อนหวานเหมือนอีกคณะ อิอิ ถือว่าในเมืองเหมือนกัน

คิดว่าตอนนั้นนิติคงรวมกับรัดสาด เลยถือว่าเป็นชาวในเมือง แต่เขาเป็นคณะที่ไม่ค่อยเพ่นพ่านชอบเที่ยวเตร่

ตึกสีเทาเข้มที่ถัดจากครุมาไงครับ ตอนนี้ไม่ทราบว่าสีอะไรแล้ว ถัดจากตึกนี้หรือจะเรียกว่าเขตแดนก็ได้ แต่ก่อนเป็นคูน้ำเล็กๆไปออกไหนก็ไม่ทราบ เดาว่าไปออกคลองแสนแสบ บรรยากาศเป็นสวนปนป่า คลาสสิคดี ข้ามคูไปคือหอพักชาย บรรยากาศบ้านๆปนคลาสสิคเล็กน้อย
เข้าไปเรียนปีแรก ไปจ่ายค่าเล่าเรียนที่ตึกสีเทาเข้มนี้ครับ ตอนนี้ด้านหลังเป็นหอสมุด โรงยิม ฯลฯ ออกจากรั้วไปก็สวนหลวง สวรรค์นักกินระดับชาวบ้าน ระดับไฮโซก็ไปมาบุญครอง พารากอน ;D :)

ระหว่างคณะวิศวกับรัดสาดเพื่อนหลังบ้าน เป็นถนนคั่น (คงใช้เป็นฉนวนกาซ่า) คงทำให้นิสิต 2 คณะนี้ไม่ใกล้ชิดกันมากจนเกินไป ถนนนี้แล่นตลอดตั้งแต่คลองอรชรจนถึงถ.พญาไท เป็นทางสัญจรที่สำคัญของคนในเมือง สภาพแวดล้อมก็ดีด้วย

คณะรัฐศาสตร์ที่รวมนิติศาสตร์ด้วย  เป็นพวก "นอกเมือง" ค่ะ ยืนยัน     เวลาพาน้องๆมาเชียร์กีฬาที่สนามหน้าเสาธง   พี่ๆบอกว่า "พาไปในเมืองกันวันนี้"
ตึกสีเทาของคุณ Scarlet  คือตึกอธิการน่ะเอง
นึกอยู่ตั้งนานว่าคุณ Scarlet น่าจะอยู่คณะไหน   ตอนนี้รู้แล้ว  ทีแรกนึกว่าอยู่วิดยา

http://www.youtube.com/watch?v=dgX4ZDLW6yg

เสียดายคุณ Scarlet เข้าเรือนไทยช้าไปหน่อย  คำถามเรื่องด้านหลังตึกอธิการเป็นยังไงแบบไหน  คุณลุงไก่เคยถามแล้วดิฉันตอบไม่ได้  เพราะไม่ได้ไปแถวนั้นเลย  คุณคงจะตอบได้ดี

มาถึงรุ่นผม ไม่ค่อยจะได้ยินเรื่องในเมืองนอกเมืองอะไรแล้วครับ น่าสนใจว่าโดยนิยามของอ.เทาชมพู เป็นไปได้ว่าเดิมอาจจะมีรั้วหรือกำแพงอยู่ แต่ถูกรื้อไปแล้วหรือเปล่าครับ? สมัยผมรัฐศาสตร์กับนิติฯอยู่ห่างกันครับ รัฐศาสตร์อยู่ติดอังรีฯ ส่วนนิติฯอยู่ข้างศึกษาวัฒนา ใกล้ตลาดสามย่านครับ

โรงอาหารวิดยาผมก็ไม่รู้จักครับ ตอนผมเรียน คณะวิดยาไม่มีโรงอาหารของตัวเอง แต่หน้าคณะเป็นตึกจุลจักรพงศ์ โถงชั้นล่างเป็นโรงอาหารขนาดใหญ่ น่าจะใหญ่ที่สุดในจุฬาแล้ว ชั้นบนขึ้นไปเป็น อบจ.(องค์การบริหารจุฬา เข้าใจว่าเดิมจะเรียกว่า สจม. สโมสรจุฬาฯ นะครับ) และสโมสรต่างๆ ชั้นใต้ดินมีสหกรณ์และศูนย์หนังสือจุฬา

พี่เก่าโปรดชี้เป้าตำแหน่งโรงอาหารวิดยาเป็นวิทยาทานแก่น้องๆด้วยครับ  ;D

ดูภาพสลัมแถวปทุมวันที่กลายมาเป็นมาบุญครองแล้วผมนึกไม่ออกเลยครับว่าคือตรงไหน ผมว่าผมทันเห็นตอนรื้อแถวนั้นสร้างมาบุญครองนะครับ แต่ความทรงจำหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ทำไมเหมือนจะคุ้นๆว่าตรงนั้นเดิมเป็นตึกแถวไม่ใช่หรือครับ

คำว่า "ในเมือง" กับ "นอกเมือง" มันน่าจะมีเส้นแบ่งกันอยู่ค่ะ  คุณ scarlet พูดถึงถนนคั่นระหว่างหลังคณะวิดวะกับคณะรัดสาด   ดิฉันกลับไปจำว่ามีกำแพงกั้นอยู่      สมัยดิฉันเรียน   สีเลือดหมูกับสีดำเป็นสีขมิ้นกับสีปูนกัน    เหยียบเขตแดนกันไม่ได้  เดี๋ยวนี้คงไม่มีแล้ว
นิติศาสตร์เป็นแผนกหนึ่งของรัฐศาสตร์ในตอนนั้น    ก่อนจะย้ายข้ามถนนไปอยู่ใกล้สามย่าน     นิติศาสตร์รุ่นเก่าๆยังนับตัวเองกับนับรุ่นเป็นสิงห์ดำ  ไม่ใช่ตาชั่งขาว
ส่วนครุศาสตร์เป็นคณะที่ดิฉันมีโอกาสแวะไปน้อยมาก  อย่างแรกเพราะมันไกล     อย่างที่สองคือวิชาที่เรียนร่วมกัน ครุเป็นฝ่ายมาเรียนกับอักษร แต่ไม่มีวิชาที่อักษรเป็นฝ่ายไปเรียนกับครุ   แต่ก็จำหน้าตึกที่คุณลุงไก่นำมาลงได้แม่น 

ออกไปธุระก่อนครับ เดี๋ยวค่ำ ถ้ามีเวลาจะมาตอบข้อมูลอะไรบางอย่าง มีที่ระลึกได้ครับ (ด้านหลังตึกอธิการ) และที่ไม่ต้องระลึก (ตึกจักร โรงอาหารวิดยา)

ขอตอบ # 105 ก่อนนะครับ
ไม่แน่ใจว่าหลังคณะวิศวที่ติดกับรัดสาดมีกำแพงหรือไม่ ที่พอนึกออกคือ บริเวณนั้นรกๆ ไม่น่าเดินผ่าน แล้ว 2 คณะนี้ การข้ามไปมาหาสู่กัน เรียกได้ว่าน้อยมากหรือไม่มีเลยก็ว่าได้ วิชาต่างๆไม่มีที่ต้องไปเรียนอีกคณะ คณะวิดยาสิที่ต้องไปประจำ ปี1นี่สีเหลืองไปครึ่งตัว แถมเพื่อนที่เคยเรียนชั้นม.กันมา ก็อยู่ที่นั่นหลายคน
ภาษาอ. ก็อาจารย์คณะใกล้ๆกันมาสอนให้ เพราะเรียนทีละ100 คนมั้ง ที่จำได้คือ อจ. เชวง อจ. อุบล หลายท่านคงรู้จัก ยังรำลึกถึงพระคุณของท่านทุกวันนี้ครับ

ขอบคุณท่านเจ้าสำนักที่กรุณาวางเพลง ผมเข้ามาคุยแยะไปหน่อย เลยโป๊ะแตก :( :-\

ย้อนไปที่ถนนในเมืองคั่นระหว่างคณะรัดสาดกับวิศวะ ประมาณ 10 กว่าปีก่อน เคยขับรถเข้าทางประตูรัฐศาสตร์ จำได้ว่าจากประตูซึ่งอยู่อังรีดูนองต์ออกมาถึงหน้าตึกเคมเทคออกไปพญาไทเลย เวลานั้นอาจรื้อกำแพงแล้วก็ได้ครับ

คุณลุงไก่ได้อธิบายไว้เรียบร้อยแล้วว่า เป็นสยามเซนเตอร์ ทั้งนี้จะขออธิบายเพิ่มเติมว่า ในสมัยก่อนนั้นนิยมทำวงเวียนขนาดใหญ่ บางครั้งก็เป็นที่ตั้งอนุสาวรีย์ บางครั้งก็ตั้งน้ำพุให้เพื่อให้การจราจรหมุนเวียน

ถนนพญาไท จากเหนือ สู่ใต้มีวงเวียน ๔ วงเวียน

๑. วงเวียนถนนพญาไท ตัดกับ ถนนราชวิถี คือ วงเวียนอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ

๒. วงเวียนถนนพญาไท ตัดกับ ถนนศรีอยุธยา คือ วงเวียนมักกะสัน (ไม่มีแล้ว)

๓. วงเวียนถนนพญาไท ตัดกับ เพชรุบรี คือ วงเวียนราชเทวี (ไม่มีแล้ว)

๔. วงเวียนถนนพญาไท ตัดกับ ถนนพระรามที่ ๑ คือ วงเวียนแยกพญาไท (ไม่มีแล้ว)

ถนนพระรามที่ ๖ ตัดกับถนนศรีอยุธยา มีวงเวียน (ไม่มีแล้ว)

ถนนราชดำเนินกลาง คือ วงเวียนอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย

ถนนบางเขน คือ วงเวียนอนุสาวรีย์ปราบกบฎ

วงเวียน ๒๒ กรกฎาคม

วงเวียนใหญ่

วงเวียนเล็ก

ขอบคุณค่ะคุณหนุ่มสยาม  เอารูปน้ำพุที่วงเวียนราชเทวีมาให้ดูค่ะ

จุฬาในความทรงจำ
ตรงที่เป็นคณะศิลปกรรมศาสตร์  ในรูปเป็นตึกอะไรคะ

ความเห็นที่ ๑๐๘ - พ่อหนุ่มคงจะลืมวงเวียนที่

สี่กั๊กพระยาศรี - ถนนเจริญกรุงตัดกับถนนเฟื่องนคร
สี่กั๊กเสาชิงช้า - ถนนบำรุงเมืองตัดกับถนนตะนาว และ
วงเวียนน้ำพุไอราพต - หน้าสถานีรถไฟหัวลำโพง

อ้อ - วงเวียนน้ำพุที่เชิงสะพานมัฆวานรังสรรค์ ถนนราชดำเนินนอกตัดกับถนนเลียบคลองผดุงกรุงเกษมทั้งสองฝั่งด้วย

ชื่อจุดตัดบนถนนพญาไทตอนที่ยังเป็นวงเวียนตามที่จำได้นะครับ อาจจะต่างกับของคุณsiamese บ้าง
เร่ิมที่วงเวียนอนุสาวรีย์ชัยฯ นอกจากตัวอนุเสาวรีย์แล้วก็มีโรงพยาบาลหญิงตรงหัวมุม
ถัดมาตัดกับถนนศรีอยุธยา เรียกว่าวงเวียนพญาไท ที่ตอนนี้นุงนังไปด้วยทางรถไฟลอยฟ้า ไม่เห็นฟ้าสวยแล้ว
จุดตัดถนนเพชรบุรี เรียกว่าวงเวียนราชเทวี ที่มีน้ำพุ แรกมีใหม่ๆเทศบาลนครกรุงเทพฯโดนวิพากษ์อ่วม ว่าเป็นทัศนะอุจาด แยกนี้สินค้าเด่นๆที่ขายกันคือที่นอน และวัดสายตาประกอบแว่น
ข้ามสะพานหัวช้างมา ตัดถนนพระราม 1 ที่รอบๆตอนนี้เป็นมาบุญครอง สยามดิสคอฟเวอรี่ ศูนย์ศิลปะวัฒนธรรมกรุงเทพฯ เรียกว่าวงเวียนปทุมวัน
สุดท้ายตัดถนนพระราม 4 เรียกว่า วงเวียนสามย่าน ย่านของกระทู้นี้
สมัยโน้นเรียกๆกันอย่างนี้ แต่ยืนยันไม่ได้ว่าเป็นทางการหรือเปล่า

คุณ Jalito ที่แยกสามย่านเคยมีวงเวียนจริงๆ เหรอ แล้วเขารื้อออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ?

สมัยโน้นที่ยังต้องไปสมัครสอบเอ็นทรานซ์ที่ศาลาพระเกี้ยว รถเมล์ก็แล่นผ่านสามย่าน ผมก็ไม่เคยเห็นวงเวียนเลย

ขอเพิ่มเติม (อดีต) วงเวียนอีกสัก ๒ ที่ครับ

วงเวียนหน้ากรมการรักษาดินแดน (รด เก่า) สวนเจ้าเชตุ และวงเวียนเล็กๆ หน้าสถานีรถไฟบางกอกน้อย ธนบุรี

เอ่ยถึงกรม รด แล้ว .. คงจะมีบางท่านระลึกถึงห้องน้ำสาธารณะใต้ต้นไทร ริมรั้ววังสราญรมย์กันบ้าง ...

คุณลุงไก่ทำเอาใจแป้วเกือบเป๋

เอางี้ละกันครับ ลองซูมภาพของคุณsiamese ค.ห.48 ดูนะครับ (คือผมเองไม่ค่อยถนัดถนี่กับการจัดการเกี่ยวกับภาพน่ะครับ) จะมองเห็นว่าว่าตรงแยกเป็นวงกลมสีเข้มๆอยู่

จะเปลี่ยนเป็นสี่แยกไปเมื่อไหร่ก็ยังตอบไม่ได้ ยังไม่มีเวลาไปหาหลักฐาน น่าจะเวลาใกล้ๆกับวงเวียนทั้งหลายในกรุงแหละครับ

วงเวียนอีกแห่งบนถนนพระราม 4 คือ วงเวียนวิทยุ ตรงจุดตัดที่หัวถนนสาทรเหนือ/ใต้ และถนนวิทยุ (คือแยกที่มีสะพานไทย-เบลเยี่ยมตอนนี้)

วงเวียนคือตรงที่วงสีแดงไว้ใช่ไหมคะ 

ลืมจริง ๆ ตรงนี้หน้าสถานีรถไฟกรุงเทพ มีวงเวียนอุทกทานไอราพต ๑ และ วงเวียนหน้าสถานีรถไฟปากน้ำ ๑ เชิงสะพานเจริญสวัสดิ์ รวมตรงนี้มี ๒ วงเวียนครับ  ;D

คุณ scarlet ยังไม่เข้ามาตอบเลยว่าโรงอาหารวิดยาอยู่ตรงไหน
ดูจากรูปนี้ ไม่เห็นค่ะ

(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5790.0;attach=44409;image)

เมื่อคืนเข้ามาตอบครับ แต่ระบบขัดข้อง (ของเรือนไทย เขียนค่อนข้างยาว แต่พอกดเว็บล่ม service not allowed ซะงั้น)

โรงอาหารวิดยาอยู่ปลายถนนคั่นระหว่างคณะวิศวะกับรัดสาดในรีพลาย 101 ครับ คุณเทาชมพูคงนึกออกว่าคือถนนจากคณะสิงห์ดำที่อังรีดูนองต์ ผ่านหน้ายูเนียน (ยุคผมเรียกกันอย่างนั้น เป็นสโมสร เดี๋ยวนี้เป็นอะไรไปก็ไม่ทราบ แต่จากรีพลายคุณ Crazyhorse เหมือนว่ากลายเป็นของคณะวิดยาไปแล้ว) จากยูเนียน ฝั่งตรงข้ามคือวิดยาด้านหลัง ถนนมาจนถึงพญาไท ปลายถนนฝั่งคณะวิดยา ตรงข้ามตึกเคมเทค (ตอนนี้มีหรือเปล่าก็ไม่ทราบ) คือที่ตั้งของโรงอาหารวิดยาครับ
เป็นอาคาร2ชั้น (มั้ง) อาจมีชั้น 3 หรือ 4 ก็ไม่เคยขึ้นไป เพราะไม่มีธุระอะไร ไปกินข้าวที่นี่บ่อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งปี1 ที่ต้องไปเรียนที่นี่เรียกได้ว่าประจำ เพราะเป็นวิชาพื้นฐาน ไม่ผ่านวิชาที่คณะวิดยา เรียนคณะผมต่อไม่ได้ครับ เพราะต้องเอาไปประยุกต์

มีโอกาสจะไปดูครับว่า ตอนนี้โรงอาหารวิดยาเป็นอะไรไปแล้ว

ผมคิดว่า ถ้าพบอาจารย์ท่านใดที่คณะวิดยา อายุมากๆหน่อย คงจำได้ว่าสภาพเดิมเป็นอย่างไร เผลอๆ อาจยังมีรูปภาพให้ดูกัน

จากในภาพ จะอยู่ทางขวามือครับ แต่ภาพไปไม่ถึง

นานๆทีได้เดินทางย้อนอดีตก็สนุกดีค่ะ
น่าจะต้องถือไอแพด เปิดหน้ากระทู้นี้ไปเดินสำรวจเส้นทางเสียแล้ว    ตอนนี้อ่านแล้วยังนึกไม่ออกจริงๆ
ที่เรียกว่ายูเนียนคือศาลาพระเกี้ยวหรือเปล่าคะ

ถ้าท่านสมาชิกเรือนไทยพิมพ์ยาวๆ กดโพสต์แล้วเจอเว็บขัดข้อง    ให้กดลูกศรมุมซ้ายบนของจอเพื่อย้อนกลับไปหน้าเดิม   ข้อความทั้งหมดจะกลับมาค่ะ สามารถเซฟไว้ได้    จะได้ไม่สูญหายไป ให้ต้องพิมพ์ใหม่เสียอารมณ์

ขอตอบนิดเดียว ก่อนไปทำธุระ

ใช่แล้วครับ ศาลาพระเกี้ยว อิอิ
ตอนสร้างใหม่ๆ โมเดิร์นมากครับ หน้าตาไม่เหมือนอาคารใดๆทั้งสิ้น

นึกภาพหลังตึกอธิการออกบ้างแล้ว ถ้ายังไม่มีใครตอบ จะมาเล่าครับ

ขยับจากสามย่านเข้ามาในจุฬาเต็มตัว
ดิฉันได้แผนที่มาค่ะ     ตรงไหนคือโรงอาหารของวิดยา?  ศาลาพระเกี้ยวหรือคะ?

ทางขวามือของภาพครับ จะเห็นว่า คณะวิดยามี 2 ฟาก ถนนแล่นผ่ากลาง ตรงมุมที่ติดกับพญาไทน่ะครับ (ฝั่งเดียวกับสระว่ายน้ำ) ที่ตั้งโรงอาหาร แต่ไม่ถึงกับติดริมรั้ว เดินเลยจากรั้วนิดเดียว เลี้ยวซ้าย เข้าไปโรงอาหารได้เลย ของอร่อย แม่ค้า (ไม่ค่อยมีพ่อค้า) เอาอกเอาใจ สุภาพ รักนิสิต เหมือนไปกินข้าวกับพี่ป้าน้าอามากกว่ามาจ่ายตังซื้อ
ตอนนี้ที่ว่าเป็นโรงอาหาร ทำเป็นอะไรครับ?
เสียดายผมไม่ค่อยทำงานด้านกราฟฟิก ไม่งั้นจะ label จะได้แน่นอน แต่ที่บรรยายคงนึกออกนะครับ สรุปคือ เดินเข้าประตูไป ซ้ายมือก็จะเป็นโรงอาหาร พื้นที่ประมาณ 10 x 10 เมตร

จุฬานี่ผมผ่านไป ปีละไม่ต่ำกว่า 30 ครั้ง ตรงนั้นริมรั้วแท้ๆ สักวันหนึ่งจะต้องเข้าไปดูว่าโรงอาหารวิดยา เขาเอาไปทำอะไรแล้ว? เดินแค่ 2 ก้าวเท่านั้นครับ ท่านเจ้าสำนัก

สรุปว่าโรงอาหารวิดยา ไม่ใช่ศาลาพระเกีัยวนะครับ แต่ศาลาพระเกีัยวสร้างใหม่ๆ ชั้นบนก็ทำร้านอาหาร อร่อยและไม่แพง อาหารก็ออกไฮโซ แต่ไม่มาก รู้สึกจะมีจำพวกเสต็กด้วย ทำเอาโรงอาหารวิดยาบ้านๆไป อิอิ ;D

ไม่เหลือแล้วมั้งคะ คุณ Scarlet

^ ^
ในรูปคือ #2 ครับ
ลองถามคนเก่าๆดูครับว่า เขารู้หรือจำได้หรือเปล่าว่าตรงนั้นเคยเป็นโรงอาหารมาก่อน
ตึกเคมีเทคนิคก็คือตึกเดิมครับ ถ้าไม่ไปรีโนเวทอะไรเพิ่มเติมมาก

ส่วนแผนที่ในรีพลาย 121 คณะศิลปกรรมน่าจะเป็นสโมสรอาจารย์เดิม
คลับคล้ายคลับคลาว่าครั้งหนึ่ง ผมเข้าไป ก็เห็นหรือทราบว่าได้สร้างสโมสรอาจารย์ใหม่แล้ว

สโมสรอาจารย์เดิมอยู่มุมรั้วด้านติดถนนอังรีค่ะ   ตอนนี้รื้อหมดแล้วกลายเป็นตึกมหาจักรีฯ   ส่วนคณะสินกำ ไปค้นในกูเกิ้ลพบว่าเป็นสโมสรนิสัตเภสัช  หรือคณะเภสัชกรรมศาสตร์มาก่อน
ในรูปนี้ยังเห็นคลองไผ่สิงโตจุฬา  ที่กลายเป็นสระน้ำ  อยู่ริมถนนฟากตรงข้ามจากตึกเภสัช   เดี๋ยวนี้ดูเหมือนจะเป็นลานจอดรถข้างหอประชุมจุฬาไปแล้ว

ใช่แล้วครับ เภสัชอยู่แถวนั้นแหละ ใกล้ตึกเคมีปฎิบัติ สัญลักษณ์คือกระถินณรงค์ เพลงก็บอกไว้
ส่วนโมสรจารย์เป็นเรือนไม้ ไม่โอ่อ่าสง่างาม แต่สงบร่มเย็นชวนไปซุกซ่อน เอาเป็นว่าบรรยากาศเช่นนั้นเดี๋ยวนี้ไม่มีแล้วกัน (เสียดาย)

ไม่รู้นะ ผมว่าจุฬาเป็นอะไรที่จุฬามาก คงเป็นเพราะบรรพ์ทั้งปวงที่ทุกคนร่วมกันสร้างกระมัง...

ตึกจักรพงษ์ที่ต่อมาเป็นหอประวัติจุฬา   สมัยนู้นเป็นสโมสรนิสิต      ใครไปกลับทางประตูด้านถนนพญาไทคงจะผ่าน   ส่วนดิฉันไปกลับทางประตูด้านถนนอังรี ก็เลยไม่ค่อยได้ผ่านเท่าไหร่

สมัยเรียนอยู่ เคยไปใช้พิมพ์ดีดที่นี่ พิมพ์หนังสือรับน้องใหม่คณะทั้งเล่ม

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ตึกจักรพงษ์ ใช้เป็นสถานที่ดำเนินกิจกรรมนักศึกษาสมัยโน้น
ภายในตึกพื้นที่ไม่กว้างนักมีอยู่ 2 ชั้น แบ่งซอยเป็นชมรมเล็กชมรมน้อยเต็มไปหมด
เวลาจะระดมพลกันมักจะใช้สนามหญ้าหน้าตึก
นั่งประชุม (ตบยุงไปด้วย)กัน  หรือจะเขียนโปสเตอร์ เตรียมงาน ก็หน้าตึกจักรฯ

ต่อมาเมื่อศาลาพระเกี้ยวซ่อมแซมเสร็จ  บรรดาชมรมต่างๆก็ย้ายไปจับจองพื้นที่ที่ศาลาฯ
ตึกจักรฯจึงเป็นที่ทำการสโมสรนักศึกษาอย่างเดียว

สโมสรนศ. มีชื่อเรียกสั้นว่า "สจม" มักจะถูกแปลงเป็น พวก "สนใจมา"

รอเรื่องเล่าของสำนักอธิการบดีฟากขะโน้นนะคะ จะแจมด้วยเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกี่ยวกับภาพยนตร์ไทยที่ไปใช้ถ่ายทำด้วยค่ะ :P

ล่าสุด คุณเพ็ญชมพูก็ยอมเผยโฉมแล้วว่า..
เป็นชาวสีชมพูเหมือนกัน

จะให้ทายคณะเหมือนทายคุณ scarlet ไหมคะ

ตึกจักรพงษ์ที่ต่อมาเป็นหอประวัติจุฬา   สมัยนู้นเป็นสโมสรนิสิต      ใครไปกลับทางประตูด้านถนนพญาไทคงจะผ่าน   ส่วนดิฉันไปกลับทางประตูด้านถนนอังรี ก็เลยไม่ค่อยได้ผ่านเท่าไหร่

คณะวิทยาศาสตร์ = วิดยา
คณะสถาปัตย์ฯ    = ถาปัด
คณะอักษรศาสตร์ = อาร์ต
คณะครุศาสตร์    = ครุ
สโมสรนิสิตจุฬาฯ = สจม.

ถ้าไม่ทำหนังสือทางการหรือขึ้นเวที เค้าเรียกกันอย่างนี้ครับ อิอิ

คณะศิลปกรรมศาสตร์  =  สินกำ

จาก สจม. เป็น อบจ. ในวันนี้ค่ะ

สมัยเรียนอยู่เรียกนิสิตคณะอักษรศาสตร์ว่า "เด็กอักสอน"

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม16.png)

คณะวิศวกรรมศาสตร์      = วิดวะ
คณะรัฐศาสตร์             =  รัดสาด
คณะสัตวแพทยศาสตร์  จำไม่ได้ว่าเรียกว่าอะไร     เพราะอยู่นอกเมืองออกไปไกล  ไม่เคยเห็น

คงจะเรียกกันว่า "สัดแพด" กระมังครับ ถ้าเรียกให้สุภาพหน่อยก็เรียกว่า "หมอหมา"

"สัดแพด" น่าจะสุภาพมากกว่า "หมอหมา"   ;)

อธิบายซะเกือบงง .. อ้อ .. ตึกตรงประตูที่มีอุโมงค์ลอดถนนพญาไทไปฝั่งคณะครุศาสตร์ ชั้นล่างเป็นโรงอาหาร ชั้นบนเป็นห้องเรียน (มั้ง?)

รอเรื่องเล่าของสำนักอธิการบดีฟากขะโน้นนะคะ จะแจมด้วยเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกี่ยวกับภาพยนตร์ไทยที่ไปใช้ถ่ายทำด้วยค่ะ แลบลิ้น

นิดหน่อยแล้วกันนะครับ
อ้างถึงรีพลาย 102
ผมใช้เวลาหลายวัน จึงค่อยๆนึกออกว่าแต่ก่อน ด้านหลังตึกอธิการบดีเป็นชุมชน จะว่าเป็นแหล่งเสื่อมโทรมก็ไม่ใช่ ก็ประสาชาวบ้านๆ รู้สึกเหมือนจะมีเรือนไม้2ชั้นเสียด้วย คงปลูกอยู่มานาน บ้านส่วนมากปลูกบนพื้นดิน เปิดเป็นร้านขายของ บางบ้านประตูเหมือนเมืองปาย ยุคนั้น รับรองว่าไม่มีใครรู้จักปาย ผมก็ไม่รู้จัก
ที่รู้จักแถวนั้น เพราะไปมั่วสุมกับเพื่อนที่หอซีมะโด่ง ข้างหลังหอ เป็นถนน เดินออกมาก็เจอชุมชนหลังตึกอธิการ
เท่านี้ก่อนนะครับ ภาพพวกนี้ไม่ชัดเจ๋งเหมือนในเมือง เล่า 10 ปีไม่จบ

คุณ scarlet เอ่ยถึงตึกยูเนี่ยน ทำให้ต้องไปหาหนังสือเก่ามาค้นหาตำแหน่ง อธิบายด้วยภาพแบบนกหลิ่วตามอง (Bird eye view)
คะเนว่าอยู่หลังตึกไฟฟ้า ตรงข้ามกับสระว่ายน้ำครับ

สำหรับชุมชนหลังตึกอธิการบดี ผมเคยเล่าไว้ในกระทู้ ศาลเทพารักษ์ ของพ่อหนุ่มสยามบ้างนิดหน่อย ขอรอแจมแล้วกันครับ

ส่วนตึกสีขาวริมถนนพญาไท ด้านซ้ายมือของภาพ น่าจะเป็นตึกโรงอาหารคณะวิทยาศาสตร์ที่เอ่ยถึงนะครับ

I'm going to bed.

สรุปว่าสามย่านมีอันต้องสูญสิ้นไปโดยสิ้นเชิงแล้ว ไม่เหลือทรากอีก เล่ากันไปคนที่ไม่เคยเห็นก็นึกไม่ออก คนที่นึกออกก็อยู่ในความทรงจำ เปรียบเทียบกับอีกข้างคือมาบุญครอง สยามแสควร์ เรื่องเล่าไม่แพ้กัน มากกว่าเสียด้วย และอนาคตคงกว่า 100ปี อาจเหมือนห้างในประเทศอังกฤษก็ได้
ไม่ต้องมาก แค่โรงแรมสยาม คอนติเน็นตัล เล่า / บรรยายไม่หมดแล้วครับ เป็นประวัติศาสตร์ได้ด้วย ใครเลยจะรู้ดีเท่าคนแถวนั้น

นั่นซี  เค้าเป็นหมอแมว หมอวัว หมอหมู หมอปลา ฯลฯ ด้วย   จะมาจำกัดแค่หมอหมาได้ไง

ตั้งกระทู้ใหม่เลยค่ะ คุณ scarlet   ถ้าหากว่าเป็นสยามสแควร์ ดิฉันก็พอนึกอะไรออกได้หลายอย่าง   เพราะใกล้คณะมากกว่าสามย่าน

อย่ามาอ้างว่าใกล้กว่าเลยครับ ที่ชาวสีเทาชอบไปสยามแสควร์มากกว่าสามย่านคงเป็นเรื่องรสนิยมวิไลเลิศหรูซะมากกว่า ;D :-X

หาเรื่องน่า     คุณ scarlet    
เด็กอักษร กินข้าวกลางวันมื้อละ 2-3 บาท   ไม่มีปัญญาไปซื้อการ์ดร้าน Kats ราคาแผ่นละ 30 บาทหรอกค่ะ  
ออกหลังคณะ เดินไปสยามสแควร์แป๊บเดียวถึง  นั่งรถเมล์ก็ทอดเดียว     มีหนังให้ดู มีก๋วยเตี๋ยวให้กินหลายร้าน   มีสินค้าหลากหลาย  แต่ส่วนใหญ่ก็เดินเข้าไปดูในร้านเฉยๆเท่านั้นละค่ะ

จริงซีนะ หนังที่สามย่านรามาน่ะ มีแต่หนังกะลังภายใน เดวิดเจียง สาวๆอักษรคงไม่ชอบเหมือน The Way We Were หรือ The Last Horizon 8) :P

ตั้งกระทู้ใหม่ดีกว่าค่ะ เชิญคุณ scarlet ตั้งนะคะ
หนังที่ดู จำได้แต่ Oliver

อาจารย์ครับ ในต่างจังหวัดที่มีสำนักงานปศุสัตว์จังหวัดในบางจังหวัด ชาวบ้านเขาเรียกสัตวแพทย์และนักสัตวบาลว่า "หมอตอนควาย" ครับ
อันนี้ได้ความรู้มาจากจังหวัดอุดรธานี
 

คงต้องขอฝากความหวังกับคุณพี่ scarlet ช่วยตามหาศาลเทพารักษ์ให้ด้วยหละครับ

http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5175.0

ไปดูกระทู้แล้วครับ เก่าและลึกเกิน
ไปหาเพื่อนๆที่หอชาย บางทีก็ออกมาทางด้านหลังครับ แต่น้อยครั้ง อย่างมากก็อยู่บริเวณนั้น แต่คงเป็นด้านหลังตึกอธิการพอดี เลยพอจำสภาพได้ว่าเป็นชุมชน และก็ไม่ได้สังเกตว่ามีศาลอยู่หรือเปล่า ผมไปก็ชั่วครั้งคราว ไม่ได้พักอาศัยอยู่ประจำครับ

ผมเข้าใจว่า ปัจจุบันยังมีผู้ที่เคยอยู่หอซีมะโด่งและยังมีชีวิตอยู่เป็นจำนวนมาก น่าจะเป็นร้อยท่านขึ้นไป อายุก็ไม่ได้แก่เฒ่าอะไรนัก คิดว่า(อดีต)นิสิตชายที่อยู่ที่หอจริงๆ มีโอกาสที่จะรู้และจำเรื่องนี้ได้ เพราะเป็นเรื่องใกล้ตัว แต่ไม่ได้เข้ามาเว็บนี้ หรือตามหาตัวไม่เจอ

เป็นไปได้ที่ว่า การที่จุฬาเลือกที่ตรงนั้นทำธรรมสถาน อาจเกี่ยวข้องกับศาลเทพารักษ์ได้ สืบไม่ยากนี่ครับ หลังตึกอธิการเพิ่งสร้างใหม่ไม่กี่สิบปี เอกสารหลักฐานหรือคนที่เกี่ยวข้องน่าจะยังมีอยู่

ธรรมสถานอยู่ติดริมรั้ว เดินไปนิดเดียวก็เจอชาวบ้าน คนที่อายุ 50 ปีขึ้นไป ถ้าอยู่ที่นี่มาแต่เดิม น่าจะพอจำได้ ผมว่าถามคนอายุ 60 ปีขึ้นไปละ คงได้ข้อมูล  

ลุงไก่จะให้น้อง Scarlet ไปหาศาลเทพารักษ์หรอ .... แค่ระบุพิกัดที่ลุงไก่สำรวจมาก็คงพอ เนื่องจากอาจจะมีการไถปรับพื้นที่ไปเยอะแล้ว

ขนาดว่าคุณ scarlet เอ่ยถึงสลัมและสวนครัวหลังตึกอธิการบดีได้เนี่ย ต้องรุ่นๆ อาจารย์นวรัตน์แล้ว

นั่นซี ลุงไก่ ให้มันรู้มั่งว่าไผกือไผ ;D :P

งั้นเชิญท่าน scarlet และสมาชิกท่านอื่น ๆ สำรวจแผนที่ทางอากาศ เวิ้งของจุฬาเลยครับ (ภาพ พ.ศ. 2495 - ขอบคุณกรมแผนที่ทหารบก)

^ ^
ผมว่าเป็นข้อมูลในรูปอื่นดีกว่าครับ ภาพถ่ายสถานที่ คำให้การ ฯลฯ

ตามที่ผมเคยเล่าไว้ในกระทู้ก่อน จากปากคำของเจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ใช้ชีวิตวัยเด็กอยู่หลังตึกสำนักงานอธิการบดีนั้น ท่านเล่าว่าตอนเด็กๆ บริเวณนั้นก็คล้ายๆ กับป่า มีบ้านพักเป็นเรือนไม้ที่พักอาศัยสำหรับข้าราชการและลูกจ้างของจุฬาฯ มีบ่อน้ำที่อุดมด้วยปลา อยู่ฝั่งตรงข้ามกับศาลเจ้า

บริเวณศาลเทพารักษ์นั้นจะเป็นศาลเจ้าจีนกับศาลเจ้าไทยอยู่ใกล้ๆกัน ศาลเจ้าหันหน้าลงคลอง มีลานเล็กๆ หน้าศาลเจ้าด้วย ในหน้าเทสกาลของชาวจีนก้จะมีชาวจีนย่านนั้นมาไหว้ มีการจุดประทัด มีการแสดงงิ้วด้วย ผมถามถึงรายละเอียดหน้าตาของศาลเจ้า ท่านบอกว่าจำไม่ได้ ตอนนั้นยังเป้นเด็กอยู่ จำได้แต่ว่าเป้นศาลเจ้าใหญ่พอสมควร .. ผมเลยเดาเอาว่าคงจะมีขนาดเท่าๆ ศาลเจ้าเลี้ยงเป็ดที่ใกล้แยกแปลงนามเป็นแน่

 

ตามที่ผมเคยเล่าไว้ในกระทู้ก่อน จากปากคำของเจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ใช้ชีวิตวัยเด็กอยู่หลังตึกสำนักงานอธิการบดีนั้น ท่านเล่าว่าตอนเด็กๆ บริเวณนั้นก็คล้ายๆ กับป่า มีบ้านพักเป็นเรือนไม้ที่พักอาศัยสำหรับข้าราชการและลูกจ้างของจุฬาฯ มีบ่อน้ำที่อุดมด้วยปลา อยู่ฝั่งตรงข้ามกับศาลเจ้า

เป็นภาพเดียวกับที่ผมเล่าให้ฟังไงครับ ผมก็นึกพอออกแล้วว่ามีเรือน 2 ชั้นยาวมีหลายห้อง ก็คงเป็นที่พักตามคำให้การแหละครับ คูข้างๆตึกอธิการก็ไหลไปถึงนี่ด้วย ตรงใกล้กับถ.พญาไทข้างตึกอธิการ ตรงนั้นร่มเย็น น้ำก็ลึกพอสมควร + ใส น่านั่งมากครับ คูนี้ไหลไปถึงชุมชนด้วย แต่น้ำบริเวณนั้นไม่ใสแล้ว
แถวนั้น ต้นไม้แยะครับ มีหนอง บึงเล็กๆ หลังหอชายนี่เหมือนบ้านนอกเลย

ตอนนี้นึกออกแล้วว่า มีเพื่อนคนหนึ่งเช่าห้องพักอยู่แถวนั้น สรุปว่าเป็นชุมชน บางตอนมีน้ำครำ ทางเดินเป็นสะพานไม้ ถ้าติดต่อเพื่อนคนนี้ได้ จะถามรายละเอียดให้ครับ เขาอยู่ที่นี่เอง

ฮืมม์ สำนักอธิการบดีมีเบื้องหลังดังที่ท่านๆกล่าวมานี้เอง
สงสัยจะระลึกไม่ทัน
เพราะในความคิดของตน มีแต่ภาพนี้
(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5175.0;attach=33608;image)
ขอยืมรูปจากกระทู้เก่านะคะ

บริเวณระเบียงเชื่อมชั้นสอง ซึ่งในภาพถูกปกคลุมด้วยต้นไม้
เป็นอีกฉากหนึ่งที่มักจะถูกถ่ายรูปกันมาก
ถ้าเป็นสถานที่เอกชน ก็คงจะเป็นฉากถ่ายรูป ประเภท Pre Wedding
เพราะมี Background เป็นเสาไฟฟ้า โคมไฟแบบยุโรป

ถูกนำมาใช้เป็นฉากหนึ่งของภาพยนตร์ไทยในอดีตคือ "เมืองในหมอก"
ของเพิ่มพล เชยอรุณ สร้างเมื่อปี 2521
ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นหนึ่งใน 25 ภาพยนตร์ไทยอันเป็นมรดกของชาติ

ถ้าท่านผู้อ่านขยันๆดูคลิป ก็สามารถดูเรื่องเต็มได้ที่นี่
http://www.youtube.com/watch?v=l5XbJdqTtRk

ฉากที่ว่านี้ อยู่ในนาทีที่ 55:25 เป็นต้นไปค่ะ


ว่าถึงบ้านไม้หลังเล็กๆหลังตึกสำนักอธิการบดี
จำได้ว่าเคยมีโอกาสไปสำนักพิมพ์ สังคมศาสตร์ปริทัศน์
ซึ่งเป็นเรือนไม้ปั้นหยาเก่าๆตั้งอยู่บริเวณซึ่งปัจจุบันน่าจะเป็น ศศินทร์
(หารูปในเวปต่างๆไม่เจอ)

ไม่น่าเชื่อ นี่คือ ที่ตั้งของสำนักพิมพ์นิตยสารที่มีอิทธิพลต่อปัญญาชนยุคหนึ่ง
มีโอกาสพบบก.เครางาม ซึ่งต้อนรับด้วยน้ำเสียงที่สุภาพและนุ่มนวล (ผิดกับรูปร่าง หน้าตา)
ให้ความเอื้อเฟื้อ ค้นหานิตยสารเล่มเก่าๆด้วย  ;D

สามารถติดต่อเพื่อนที่เคยอยู่ที่นั่นได้แล้วครับ บริเวณที่เป็นศาลเจ้าน่าจะเป็นหอสมุดทุกวันนี้ ไม่ใช่ธรรมสถาน แต่ก่อนชาวบ้านใช้เป็นโรงหวายและที่เผาถ่านด้วย
ชุมชนนั้นเป็นที่อยู่อาศัยของประชาชน รวมทั้งบุคลากรของจุฬา อาจมีนิสิตบางคนด้วย เพื่อความสะดวกในการเดินทาง น่าจะเป็นชุมชนปลูกสร้างชั่วคราว แต่มีเหมือนกันที่ปลูกเป็นบ้าน

ถัดมาจากชุมชนเล็กน้อย อาจารย์ท่านหนึ่ง ชื่อ ยรรยง ณ ตะกั่วทุ่ง มีบ้านอยู่ที่นั่น ประมาณว่าคือศศินปัจจุบันนี้

ผู้ที่รู้เรื่องดีเกี่ยวกับบริเวณนี้ (รวมสยามแสควร์ มาบุญครองก่อนก่อสร้าง) คืออจ.สุเทพ วิทยานันท์ครับ ปัจจุบันเป็นรองประธานสหกรณ์ออมทรัพย์จุฬา คงสามารถติดต่อได้

จำได้ว่ามี หอเจ้าจอม หอพักนิสิตหญิง ใกล้ๆ ไปทางมาบุญครอง

วันนี้ มีเวลาค่อนข้างว่าง ได้ไปอ่านกระทู้ พรรณไม้จุฬาในอดีต เจอคห. 226

ความคิดเห็นที่ 226  เมื่อ 16 มี.ค. 13, 16:20
ตอบโดยอ้างถึงข้อความอ้างถึง
ตึกนี้จำได้ เสียดายผมไม่ได้ถ่ายรูปไว้

เข้ามาจากรั้วประตูจุฬาฯ(ถนนตรงกับ รร.สาธิต) ตึกจะอยู่ขวามือของถนนนี้
ด้านซ้ายมือตรงกันข้าม ชั้นล่างเป็นโรงอาหารคณะวิทยาศาสตร์ ชั้นบนเป็นแผนกวิทยาศาสตร์ทั่วไป( general science)
ปีที่ถ่ายรูปผมยังไม่ได้เข้ามาเรียน  เคยขึ้นไปหาน้องหลายครั้งที่ตึกนี้

น้องสาวผมเข้ามาเรียนที่แผนก  chem. en. ที่ตึกนี้ หลังผมสองปี
ตอนหลังน้องไปจบ doctor eng. ที่ตูลูส ฝรั่งเศส
ขณะนี้เป็นคณบดีคณะวิศวกรรมศาสตร์ ที่หนึ่ง

รุ่นพี่เคยเล่าว่า ตีกันกับคณะวิศวกรรม ที่แถวนี้ ก่อนหน้านี้สักสองปี

อธิบายจนคอแห้งในกระทู้นี้ ถ้าเจอกระทู้พรรณไม้ฯก่อนคงไม่ต้องเล่าแยะ อิอิ

ถ้าคุณ scarlet นึกถึงต้นไม้อะไรในจุฬาได้อีก    ก็ไปต่อในกระทู้พรรณไม้ในจุฬาได้เลยนะคะ

แวะไปกระทู้พรรณไม้  เลยได้ภาพตึกอธิการ กับเรือนด้านหลังตึกมาให้ดูกันค่ะ  ใครพอจำได้บ้างว่าเป็นเรือนอะไร ตามลูกศรชี้   

เอาไปถาม ได้รับคำตอบว่า อาจจะเป็นบ้านของอจ. ยรรยงครับ ท่านรุ่นเดียวกับ อจ. คลุ้ม วัชโรบล
ตอบตามที่เขาตอบนะครับ ไม่ยืนยันใดๆ
อจ. สุเทพ ใน 2-3 คห. ก่อนหน้า อาจให้คำตอบที่ถูกต้องกระมังครับ

แปลกใจว่าเหตุใดอาจารย์จุฬาจึงมีบ้านอยู่บนพื้นที่ของมหาวิทยาลัย     เห็นทีจะเป็นบ้านพักหลวงละมังคะ      แต่ท่านมีสิทธิ์อยู่อาศัยในฐานะอะไร
ถ้าเป็นต่างจังหวัดก็พอเข้าใจ   แต่จุฬาอยู่ในเมืองหลวง

คำตอบคือบ้านอาจารย์ แต่ที่จุฬาครับ อาจยินยอมเนื่องจากเป็นบุคลากร และยังไม่ได้ใช้ทำประโยชน์อื่นใด

ผู้ตอบบอกว่า อาจเป็นบ้านที่จุฬาปลูกเพื่อใช้รับรองฯลฯ ได้ อีกอย่าง "ก็ยุคโบราณน่ะ" เขาตอบอย่างนั้นครับ อิอิ

"สามจีน" ยังมีประวัติความเป็นมา ... แล้ว "สามย่าน" ล่ะ จะมีใครมาเล่าสู่กันอ่านบ้าง ??

^ ^
ผมพูดผิดแล้วละ สามย่านไม่ได้สูญสิ้นหรอก แต่อยู่ในระยะเปลี่ยนแปลง
อนาคตก็จะเกิดขึ้นอีก ในรูปแบบอื่น เหมือนชุมชนหลังตึกอธิการกลายเป็นหอสมุด โรงยิมอย่างทุกวันนี้

แน่นอนว่า สามย่าน ก็น่าจะมีที่มา แต่ยังมี สามอีกมากที่รอให้ลุงไก่ไปค้นหา  ;D ;D

สามจีน
สามปลื้ม
สามพระยา
สามย่าน
สามเสน
สามเงา
สามชุก
สามโก้
สามโคก
สามชัย
สามร้อยยอด
สามพร้าว
สามพราน
สาม
สามง่าม
สามแวง
ม่วงสามสิบ

ถ้าจะดูจากชื่อสามย่าน ก็พิจารณาว่า

๑. ก่อน พ.ศ. ๒๕๐๘ (ก่อนมีการตั้งตลาดสามย่านขึ้นมา) ตำบลที่ตั้งบริเวณนี้เรียกชื่อว่าอะไร


๒. หลัง พ.ศ. ๒๕๐๘ เปิดตลาดสดรวมสินค้าต่าง ๆ ตั้งชื่อตลาดนี้ว่า "ตลาดสามย่าน"


รอยอินรายงานคำว่า "ย่าน" แปลว่า

๑. ย่าน - น. เครือเถา 

๒. ย่าน -  น. แถว, ถิ่น, เช่น เขาเป็นคนย่านนี้, บริเวณ เช่น ย่านบางลำพู ย่านสำเพ็ง,  ระยะทางตามกว้างหรือยาวจากตําบลหนึ่งไปยังอีกตําบลหนึ่ง; ของที่ตรง
 และยาว.

เดาแบบกำปั้นทุบดินว่า  ก่อนจะมีสามย่าน  มีย่านเล็กๆอยู่ ๓ แห่ง  แล้วมาบรรจบกันตรงนี้  จึงเรียกว่าสามย่าน

เชิญทุกท่านมาดูความเปลี่ยนแปลงของสามย่านเก่า สู่สามย่านใหม่จากคลิปนี้กันค่ะ

http://www.youtube.com/watch?v=8TnD_of_2ks#t=120

อาจารย์ฯ ทุบแบบนี้เลยหรือนี่? ... ผมลองเดาดูบ้าง หันหน้าขึ้นทิศเหนือไปตามถนนพญาไท
ด้านซ้ายมือเป็นสวนหลวง มีชาวจีนจากโพ้นทะเลมาเช่าที่ปลูกผักขาย
ด้านขวามือเป็นสนามม้าฝรั่ง โปโลคลับ
กลับหลังหัน ทุ่งวัวลำพอง ข้ามคลองถนนตรง ชาวบ้านภาคตะวันออก ระบุไม่ได้ว่าจะเป็นชาวแปดริ้ว พนัสนิคม พนมสารคาม หรือชาวอื่น ฯลฯ ต้อนวัวเข้ามาขายในกรุง

มาตามอ่านค่ะ  ;D

แผนที่ทางอากาศ พ.ศ. 2495

สามย่าน จะเป็นย่านต่าง ๆ ที่จุฬาเป็นเจ้าของพื้นที่หรือเปล่าหนอ  ???

ย่านไหนบ้างล่ะคะ  นับให้ได้ครบสาม
อาจจะใช่

 :)
ขอบคุณทุกๆท่านสำหรับข้อมูลค่ะ ตามอ่านอยู่นะคะ

ผมสงสัยว่า ไม่มีผู้ใดสามารถตอบคำถามนี้ได้ ไม่เหมือนชื่อหัวลำโพงที่มีข้อสันนิษฐานถึงแม้ไม่เหมือนกัน

สามย่านก็คงเป็นชื่อที่เรียกต่อๆกันมา ถึงแม้มีที่มาก็อาจไม่ใช่ข้อมูลที่คนจดจำ

ที่สำคัญคือ ต่อไปสามย่านจะเป็นอะไร? และมีบทบาทต่อมหาวิทยาลัยและประชาชนอย่างไร?

ข้อมูลนี้คงมีเรียบร้อยแล้วใน project details ถึงแม้ยังไม่ actual ก็ตาม

เท่าที่นึกออกนะคะ   ก็คงเป็นศูนย์การค้าให้นิสิตจุฬาในคณะที่อยู่ทางด้านนี้แวะไปกิน  ไปเดินเล่น  ช็อปปิ้ง อีกแห่งหนึ่ง

ภาพถ่ายทางอากาศกรมแผนที่ มองเห็นตลาดสามย่านแล้วดูใหม่เชียว และเห็นแยกสามย่าน ซึ่งลุงไก่มองว่า จะเป็นวงเวียนซึ่งไม่ได้เป็นวงเวียนสามย่านนะครับลุงไก่

ถนนสี่พระยายังดูแคบมาก เมื่อเทียบกับถนนพระราม ๔

ดังนั้นสามย่าน ถ้าเป็นชื่อของตำบลที่ตั้ง น่าจะย่านสี่พระยา ย่านศาลาแดง ย่านสะพานเหลือง

ถ้าทราบปีที่ถ่ายภาพของแผนที่ทางอากาศนี้ด้วยก็น่าจะสันนิษฐานอะไรได้มากขึ้น

โครงการวางท่อส่งน้ำขนาดใหญ่ของการประปานครหลวงเมื่อเกือบสี่สิบปีก่อน ตามแผนที่จะมีเส้นทางท่อส่งน้ำใต้ดินขนาดใหญ่จากโรงสูบน้ำลุมพินีมาตามถนนพระรามสี่และเลี้ยวเข้าถนนสี่พระยา ไปลอดใต้แม่น้ำเจ้าพระยา ลอดไปตามถนนลาดหญ้าผ่านวงเวียนใหญ่เข้าถนนอินทรพิทักษ์ ลอดใต้คลองบางกอกใหญ่ เข้าสถานีสูบน้ำท่าพระที่ใกล้ๆ สามแยกท่าพระ (สมัยโน้น) ที่กลายเป็นสี่แยกท่าพระทุกวันนี้

ตรงกลางแยกสามย่านจะเป็นบ่อพักขนาดใหญ่ติดตั้งประตูน้ำ และท่อจะหักเลี้ยวตรงนี้ และจะมีบ่อพักอีกบ่อหนึ่งที่กลางแยกสี่พระยาติดตั้งประตูน้ำเช่นเดียวกัน
แต่จะเป็นประตูน้ำแบบ Gate Value หรือ Butterfly Value นี้ผมไม่ทราบ คงต้องสอบถามทาง กปน

โยงมาที่ภาพถ่ายทางอากาศ ที่สันนิษฐานว่าคงกำลังเตรียมพื้นที่ก่อสร้างบ่อพักขนาดใหญ่กลางสี่แยก

คุณหนุ่มสยามหาชื่อย่านมาได้ครบ 3  นับถือ นับถือ

แยกสามย่าน 2 เวอร์ชั่น

ระหว่าง พ.ศ. ๒๕๐๘ - ๒๕๐๙ เนื่องจากเห็นอาคารตลาดสามย่านสร้างเสร็จแล้ว (สร้างเสร็จ พ.ศ. ๒๕๐๘) บริเวณแยกสามย่าน ทำเป็นแยกจราจร มีเกาะกลางรูปสามเหลี่ยม (ภาพบน)

ส่วน พ.ศ. ๒๕๑๐ บริเวณแยกสามย่านมีการปรับปรุงให้เป็นวงเวียน

ที่มาภาพกรมแผนที่ทหารบกและจุฬาลงกรณ์ฯ

อือมม .. เพิ่งนึกได้ว่า พ่อหนุ่มมีหนังสือแผนที่กรุงเทพฯ เล่มใหญ่อยู่นี่นา .. ขยันเปิดดูหน่อย

เล่มนั้น สามย่านเป็นทุ่งนา ครับลุงไก่

เชื่อได้ว่าคำว่า สามย่าน ต้องมีมาก่อนการก่อสร้าง ตลาดสามย่าน ก่อน พ.ศ. ๒๕๐๘ แน่ๆ แต่จะเมื่อใด .. ก็ต้องหากันต่อไป
ลองตรวจสอบรายชื่อสถานีในเส้นทางรถไฟสายปากน้ำว่าจะมีสถานีสามย่านไหม .. ไม่มี

รายชื่อสถานี

บางกอก Bangkok ระยะทาง 0.0 กิโลเมตร
ศาลาแดง Sala Deng ระยะทาง 2.3 กิโลเมตร
คลองเตย Klong Toi ระยะทาง 5.2 กิโลเมตร
บ้านกล้วย Ban Kluei ระยะทาง 7.1 กิโลเมตร
ที่หยุดรถพระโขนง Prakonong ระยะทาง 8.9 กิโลเมตร
บางจาก Bangdjak ระยะทาง 10.5 กิโลเมตร
บางนา Bang Na ระยะทาง 12.0 กิโลเมตร
สำโรง Samrong ระยะทาง 14.8 กิโลเมตร
จอรเข้ (จระเข้) Chorakhe ระยะทาง 17.3 กิโลเมตร
บางนางเกรง (บางนางเกร็ง) Bang Nang Greng ระยะทาง 18.8 กิโลเมตร
ที่หยุดรถมหาวง (มหาวงศ์)Mahawong ระยะทาง 20.0 กิโลเมตร
ที่หยุดรถปากน้ำ Paknam ระยะทาง 21.3 กิโลเมตร

ที่มา - ข้อมูลจากเวป บ้านมหา ดอทคอม

ครูใหญ่ นภายน เขียนเล่าไว้ในหนังสือ "คุยเฟื่องเรื่องวัยเด็ก" ดังนี้

๑. สถานีหัวลำโพง (สถานีต้นทาง)
๒. สถานีสะพานสว่าง (สถานีย่อย)
๓. สถานีสะพานเหลือง (สถานีย่อย)
๔. สถานีสามย่าน (สถานีใหญ่)
๕. สถานีหน้าสถานเสาวภา (สถานีย่อย)
๖. สถานีศาลาแดง (สถานีใหญ่)
๗. สถานีสาทร-วิทยุ (สถานีใหญ่)
๘. สถานีคลองเตย (สถานีใหญ่)
๙. สถานีกล้วยน้ำไท (สถานีย่อย)
๑๐. สถานีพระโขนง (สถานีใหญ่)
๑๑. สถานีบางนา (สถานีใหญ่)
๑๒. สถานีบางนางเกร้งหรือบางจะเกร็ง (สถานีย่อย)
๑๓. สถานีโรงเรียนชุมพลทหารเรือ (สถานีใหญ่)
๑๔. สถานีมหาวงศ์ (สถานีย่อย)
๑๕. สถานีปากน้ำสมุทรปราการ (สถานีปลายทาง)

ครูใหญ่ ยังให้ข้อมูลอีกว่า รถไฟสายปากน้ำเป็นเส้นทางสำคัญลำเลียงอาหารทะเลจากปากน้ำ สมุทรปราการ เข้ามายังกรุงเทพ
ผมเลยสันนิษฐานเล่นๆ นะว่า สามย่านอาจจะถือกำเนิดขึ้นในประมาณปี พ.ศ. ๒๔๘๕ คราวที่กองทัพญี่ปุ่นเข้ายึดจุฬาฯ เพื่อทำเป็นค่ายพักทหาร จึงมีความต้องการอาหารทะเลเป็นจำนวนมาก คนไทยเลยสนองบริการตั้งตลาดสดในบริเวณใกล้สถานีรถไฟ และอยู่ยงคงกระพัน พัฒนาการเป็นตลาดสามย่านจนถึงปัจจุบันนี้

เอ ลุงไก่ มีสถานีสามย่าน ด้วยหรอ  ???


สถานีรถไฟสายปากน้ำ มีสะพานเหลือง แล้วไป ศาลาแดง

หย่อนแผนที่สำรวจ ๒๔๖๘ พิมพ์กรมแผนที่ทหารบก ๒๕๗๕ จะเห็นแนวตึกแถวสามย่านมีการก่อสร้างแล้ว ฝั่งจามจุรีสแควร์เป็นแนวท้องร่องปลูกผัก

ขอภาพแผนที่ต่อไปทางด้านขวาจนถึงสภากาชาดสยามและถนนสนามหน้า และภาพต่อขึ้นข้างบนแสดงภายในพื้นที่ของจุฬาฯ ด้วย

สนใจคลองอรชร คลองอุเทน และยังติดใจกับศาลเทพารักษ์

ขอระวางแผนที่เพิ่มเติมหน่อยนะ

ผมว่าคุณอาจินต์เคยเอ่ยถึงตลาดสามย่านไว้ใน "บอมบ์กรุงเทพ" นะครับ ตอนนี้ผมไม่มีหนังสืออยู่ในมือ สัปดาห์หน้าถ้าไม่ลืม จะเปิดดูให้ครับ

ถ้าผมเข้าใจไม่ผิด ตึกแถวตรงตลาดสามย่านจะสร้างหลังปี 2500 นะครับ ก่อนหน้านั้นจะเป็นเรือนแถวไม้

 :) ขอบคุณสำหรับข้อมูลต่างๆมากมาย อยากเห็นรูปภาพบ้านไม้ก่อนเป็นตึกแถวมากๆค่ะ

ครับ เป็นห้องแถวไม้ ครูใหญ่ นภายน ท่านเล่าไว้อย่างนั้น กำลังจะลอกลงมาให้อ่านเช่นกัน
เท่าที่อ่านพบ ในสมัยก่อนตึกแถวและเรือนแถวที่ไม่ใช่ในย่านธุรกิจไม่ได้สร้างไว้ให้ประกอบกิจการร้านค้า แต่ปลูกไว้ให้เช่าเป็นที่พักอาศัย ดังเช่นที่ตลาดเสาชิงช้า ที่ตัวตลาดอยู่ข้างในสำหรับค้าขาย แต่ตึกแถวดดยรอบให้เช่าสำหรับพักอาศัย

ในนิยายเรื่อง "รสลิน" ของศุภร บุนนาคที่ใช้ฉากสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2  นางเอกเป็นนิสิตจุฬาฯ   เล่าถึงสามย่านว่าเป็นเรือนไม้เล็กๆซอมซ่อ  ชาวบ้านแถวนั้นบางคนก็เปิดห้องให้เช่าราคาย่อมเยา      ห้องข้างล่างเปิดเป็นร้านอาหารราคาถูก 
อาหารอย่างหนึ่งที่นิสิตรายได้น้อยนิยมกัน คือเนื้อวัวต้มเปื่อยกินกับข้าวเปล่า    เนื้อวัวราคาชามละ 5 สตางค์  ข้าวเปล่าจานละ 2 สตางค์   นิสิตชายตัวโตกินจุ ข้าวสองจานไม่พอต้องเพิ่มเป็น 3 จาน(น่าจะจานเล็กๆ)  เจ้าของร้านก็อะลุ้มอล่วยคิด 3 จาน 5 สตางค์
เป็นอันว่าใช้เงินแค่ 10 สตางต์ สำหรับข้าว 1 มื้อ
ยุคนี้ถ้ากินแบบนั้นคงจะต้องควักแบ๊งค์ร้อยออกมาจ่าย

สามย่านคงไม่เหลือบ้านไม้แล้วค่ะ  แต่ถ้าคุณ mutita อยากเห็นบรรยากาศตลาดเก่าที่มีบ้านไม้ปลูกเป็นร้านค้าเรียงรายกันเป็นชุมชน
หาตัวแทนชมได้ที่ต่างจังหวัด ในภาคกลางใกล้ๆกรุงเทพนี่ละค่ะ
มีอยู่แห่งหนึ่งเขาอนุรักษ์ไว้ดีมากคือตลาดบางหลวง ๑๐๐ ปี ที่บางเลน  นครปฐม   ดิฉันเคยไปเที่ยว เหมือนเดินกลับไปในอดีต  สามย่านก็คงไม่ห่างไกลจากภาพนี้เท่าไหร่

http://www.oknation.net/blog/print.php?id=634316

แหม อ.เทาชมพู ตึกแถวในกรุงเทพนะครับ ต้องดีหน่อย  ;)  ให้ดูภาพถ่ายทางอากาศ โดยวิลเลียมฮันท์ ขึ้นบินถ่ายภาพไว้เมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๙ ได้เห็นแนวตึกแถวไม้บริเวณสามย่าน และชุมชนใกล้เคียงอย่างหนาแน่น

เรือนแถวไม้ ย่านสะพานเหลือง ถนนด้านหน้าคือพระราม ๔ เป็นฝาไม้ หลังคากระเบื้องซึ่งสร้างอยู่ในกลุ่มพื้นที่จุฬา ดังนั้นตึกแถวบริเวณสามย่านซึ่งอยู่ไม่ไกลจากนี้ก็เป็นทำนองเดียวกัน

ตัวอย่างของตึกแถวแบบไม้ด้านหลัง เป็นแบบนี้แล 

ภาพถ่ายย่านวรจักร

ตึกแถวไม้อีก ครับสวย ๆ

งั้นเอาตลาดท่านา นครชัยศรีมาส่งเข้าประกวด  พอไหวไหมคะ
ภาพทั้งสองนี้ถ่ายห้องแถวเดียวกัน แต่ว่าคนละปี คนละสมัย     เป็นเรือนแถวไม้หลังคามุงกระเบื้อง  ประตูหน้าร้านเป็นเฟี้ยมพับไปพับมาได้แบบรูปถ่ายห้องแถวที่วรจักร

นี่ก็มุมเดิมแต่อีกสมัยหนึ่งค่ะ

สามย่านน่าจะเคยมีร้านขายหนังสือพิมพ์แบบนี้ ย้อนหลังไปก่อนคุณหนุ่มสยามและคุณ mutita จะเกิดมา

ร้านแบบนี้ในห้องแถวไม้ ก็เคยมีในกรุงเทพ ก่อนคุณหนุ่มสยามเกิดเหมือนกัน

ชอบมากๆเลยค่ะ บ้านไม้เห็นเมื่อไหร่ก็รู้สึกดี เหมือนได้ย้อนยุค ลักษณะอาคารที่คุณsiameseนำมาให้ชม เหมือนจะคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นแถวบางลำภู(ไม่แน่ใจนัก)ส่วนภาพร้านหนังสือที่คุณเทาชมพูนำมาให้ชมก็คล้ายกับร้านหนังสือแถวบางลำภูร้านหนึ่ง ตรงที่มีหนังสือมากมายเหน็บๆไว้ที่หน้าร้าน ขอบคุณมากๆเลยนะคะ :D

เรือนแถวไม้ชั้นเดียวหลังนี้อยู่ในตรอกวังหลัง ใกล้โรงเรียนสุภัทรา ทางเดินออกไปวัดระฆัง เหลือเพียงหลังเดียวในซอยนี้
ผมเห็นมาตั้งแต่เรียนชั้นอนุบาล เจ้าของบ้านเขาดัดแปลงเป็นร้านกาแฟไปแล้ว
เรือนแถวไม้ชั้นเดียวยกพื้นสูงสักศอกหนึ่งร้านหนึ่งที่ผมยังจำได้เป็นร้านขายขนม ขายของเล่นเด็ก ขายของจิปาถะ
กลายเป็นตึกแถวคอนกรีตสามชั้นไปนานแล้ว

บ้านไม้อยู่เย็นสบายกว่าตึก   เพราะไม้ไม่ดูดความร้อน    เสียแต่ว่าไม่แข็งแรงทนทานเท่า    ถ้าเป็นไม้สักหรือไม้เนื้อแข็งอื่นๆละก็อยู่ได้นาน แต่ถ้าเป็นไม้ยาง ก็ชำรุดทรุดโทรมง่ายจนต้องรื้อลงในที่สุด

กรุงเทพแทบไม่เหลือบ้านไม้ริมถนนหนทางสายใหญ่ๆแล้วค่ะ รื้อลงหมด    อาจจะเจอแอบอยู่ในตรอกซอกซอยในย่านเก่าแก่บ้างหลังสองหลัง
ถ้าจะไปดูบ้านไม้ ที่รวมกันเป็นชุมชนใหญ่ต้องไปต่างจังหวัด   หลายแห่งอนุรักษ์ตลาดเก่าไว้เป็นแหล่งท่องเที่ยว   หารายได้เข้าท้องถิ่นของตัวเอง 
อย่างบ้านไม้หน้าจั่วสะดุดตาหลังนี้ อยู่ที่ตลาดวังกรด จ.พิจิตร
http://www.sadoodta.com/content/%E0%B8%9A%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%A1-%E0%B8%95%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%94%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%94-%E0%B8%8A%E0%B8%B8%E0%B8%A1%E0%B8%8A%E0%B8%99%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%B8%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B9%8C%E0%B8%99%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A2%E0%B8%A7%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%A3

เห็นแรกๆนึกเหมือนกันครับว่าคุ้นๆ พออ่านคห.นี้ เลยมาดูอีกที น่าจะใช่ครับ อยู่แถวบางลำพู
วันหลังผ่านไป จะเงยหน้าไปมองป้ายว่าใช่หรือไม่ แต่คิดว่าใช่

เกาะรัตนโกสินทร์เคยเป็นถิ่นที่อยู่อาศัยของคนมีฐานะมาก่อน ในอดีต 20-30ปียังเห็นบ้านโบราณ บรรยากาศแบบโบราณอยู่เลย ทุกวันนี้ก็ยังพอมี แต่ส่วนใหญ่ ถูกรื้อถอนทำเป็นตึก นั่นยังไม่ว่า แต่ต้นไม้ที่อายุหลายสิบปี ร่มครึ้ม ตัดทิ้งไปด้วย

ประมาณคร่าวๆ ที่เกาะรัตนโกสินทร์น่าจะยังคงมีบ้านโบราณอยู่อยู่ไม่ต่ำกว่า 100 หลัง อยู่ตามตรอกซอกซอย บ้านเก่าแบบคนจีนจม.จากเมืองไทยก็มีครับ อยู่ในชุมชนข้างวัดสุทัศน์

บ้านเก่าแบบคนไทยและคนจีนที่เกาะรัตนโกสินทร์ไม่เหมือนที่หลังตึกอธิการ สามย่านนะครับ สภาพความเป็นอยู่ถาวรและยั่งยืนกว่า

มีโอกาสจะให้คนถ่ายรูปมาให้ดูครับ ;D :)

ถ้าถ่ายรูปมา เชิญที่กระทู้ บ้านโบราณ (2) นะคะ

ใช่ ตามตรอกซอยต่างๆหลังถนนใหญ่ในย่านเก่าของกรุงเทพ ยังมีบ้านรุ่นเก่าให้เห็นอีกมาก แต่ว่าต้องเดินเข้าไป  มองจากถนนใหญ่ไม่เห็น
อีกแห่งหนึ่งที่จะเจอได้คือตามวัดเก่าๆ   เป็นบ้านที่คหบดีสร้างถวายวัด  เป็นกุฏที่วัดดูแลไว้ในสภาพดี  เห็นแล้วนึกออกว่าเมื่อก่อนคนกรุงเทพอยู่กันยังไง
อย่างบ้านหลังนี้อยู่ที่วัดบุรณศิริมาตยาราม บริเวณเกาะรัตนโกสินทร์ค่ะ

อ้างถึงความคิดเห็นที่ 206 ของคุณพี่ scarlet :
คุณพี่เดินเข้าไปตามถนนเลียบคลองหลอดหลังโรงแรมรัตนโกสินทร์นะครับ ยังเหลือบ้านไทยโบราณอีกหลายสิบหลังเลย
เดินไปตามถนนหลังอาคารราชดำเนินจนออกถนนตะนาวหลังโชว์รูมเบนซ์เลยนะครับ
บ้านตึกชั้นเดียวอายุร้อยปีต้องเข้าไปในชุมชนตรอกสุกร หรือที่เขาเรียกกันว่าตลาดตรอกหม้อ หลังกระทรวงมหาดไทยด้านถนนเฟื่องนครครับ

งามจริงๆ นัทชอบบ้านไม้ เคยเห็นบ้านเก่า อยู่ฝั่งตรงข้ามโรงเรียนสตรีวิทยา ทางเข้าถนนดินสอ บ้านสวยแต่ทิ้งร้าง น่าเสียดาย น่าใจหาย

ช่วงที่นัทอยู่ที่สามย่าน ถึงแม้จะเป็นตึกแถว แต่บรรไดและวัสดุปลูกสร้างในบ้านส่วนใหญ่ ทำด้วยไม้ บรรไดไม้สีแดงดำเข้มๆ ชอบมีแมวจากไหนไม่ทราบมาฉี่ จำได้ขึ้นจมูกเลยว่าเหม็นมาก นี่เป็นเหตุให้ไม่เคยคิดเลี้ยงแมว และมีฝุ่นดำๆแยะมากๆ เพราะอยู่ติดถนนใหญ่ตรงสี่แยกพอดี บางครั้งจะมีคนงานปีนขึ้นมาเปลี่ยนป้ายโมษณาช่วงกลางคืน ทำเอาเตรียมวิ่งหลายครั้งเพราะไม่รู้ผีหรือคน ส่วนด้านหลังเวลามีงานจุดพลุแถวสนามกีฬา ไม่ต้องไปไหนเลยนั่งดูสบาย

1. ใช่ครับ มีบ้านไม้หลังหนึ่ง อาณาบริเวณกว้างมาก ตัวเรือนไม้ใหญ่ อยู่ตรงข้ามกับกำแพงวัด เห็นมา30 ปีแล้วกระมังครับ แต่ไม่มีใครไปครอบครองหรือดูแล ข้างในมีคนอยู่นะครับ น่าจะมีความเกี่ยวข้องกับเจ้าของ แต่ไม่ทราบแน่ชัด
ก่อนนี้ หน้าบ้านเป็นทางเดิน ปัจจุบัน 2 ฟากคลองกลายเป็นสลัมสมบูรณ์แบบ ที่อยู่ของคนจรจัดที่ถูกขับไล่จากสนามหลวง ทำไมกทม.ปล่อยให้เป็นอย่างนี้ก็ไม่ทราบ จะว่าไป ติดกับแหล่งท่องเที่ยวอันดับแรกของประเทศไทยเลยทีเดียว
รอบๆ มีบ้านโบราณอีกหลายหลัง บางหลังนำมาใช้เป็นสถานบันเทิงกลางคืน แต่ยังคงรักษาสภาพเดิมรวมทั้งอาณาบริเวณได้อยู่
2.คุณลุงไก่คงนึกถึงตรอกสุกรที่ชื่อเสียงโด่งดังมีร้านข้าวหมูแดง ข้าวมันไก่ หอยทอดเชลล์ชวนชิม in vicinity of ทุ่งวัวลำพอง ไม่ไกลจากสามย่านนักกระมังครับ เลยสับสนนิดๆ อิอิ
ตรอกหม้อหลังกระทรวงคุณหลวงนฤบาลชื่อตรอกสุขาครับ ;D ;D :D
 

อาจารย์ประทุมพร วัชรเสถียรเคยจัดทัวร์วันเดียว เดินตั้งแต่ร.ร.รัตนโกสินทร์ไปจนถึงวัดมหรรณพ์    ดิฉันเคยเดินผ่านบ้านตามที่คุณลุงไก่และคุณ scarlet บรรยายไว้    มีบ้านเก่าๆที่งามแต่สภาพทรุดโทรมอยู่หลายหลัง    มีหลังหนึ่งเคยลงในกระทู้เก่าแต่จำไม่ได้ว่าตรงไหน
(คุณเพ็ญชมพูคงจำได้ตามเคย  ;D)

รู้จักคุณหลวงนฤบาลบันเทิงด้วย !!!

หลายเดือนก่อน ขึ้นรถประจำทางไปธุระแถวสามย่าน ถามกระเป๋ารถว่า ผ่านสามย่านไหม เธอทำหน้างง เลยถามต่อว่า ตรงข้ามวัดหัวลำโพงน่ะ เธอจึงพยักหน้าแล้วตอบว่า อ๋อ จามจุรี ผ่านค่ะ

สมัยนี้ เขาคงไม่เรียกว่า สามย่าน กันแล้วค่ะ
เขาเรียกว่า จามจุรีสแควร์

ใช่เลยค่ะเรื่องนี้ ครั้งล่าสุดที่นัทกลับไปเมืองไทย นัดเจอเพื่อนบอกว่าเจอกันแถวสามย่าน เพื่อนมี งง สับสนว่าสามย่านอยู่แถวไหน

งั้นชื่อสามย่าน ต่อไปก็จะเหลือแต่ในเกร็ดประวัติศาสตร์เท่านั้นค่ะ

แฟนเรียนแถวนั้นอยู่หลายปีตั้งแต่เตรียมอุดม แล้วต่อตรี โท เอก ที่จุฬาแบบต่อเนื่อง รู้จักแถวนั้นดี เคยไปเดินเล่นแถวตลาดสามย่านหาของกิน ที่ชอบคือร้านเสต็กบนชั้นสองของตลาดสามย่าน มีหลายร้าน เสต็กถูก อร่อยดีด้วย

ขสมก เขายังอนุรักษ์ชื่อ ต้นทาง-ปลายทาง รถสายนี้เอาไว้ครับ

สามย่านยังอยู่ยั้งยืนยง  ;)

นอกจากจะเป็นชื่อตลาดสามย่าน (โฉมใหม่) แล้ว


ยังเป็นชื่อสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินแถวนี้อีกด้วย

(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/th/thumb/8/87/%E0%B8%AA%E0%B8%96%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%A2%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%99.JPG/799px-%E0%B8%AA%E0%B8%96%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%A2%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%99.JPG)

สัญลักษณ์ของสถานีสามย่าน  (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%96%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%A2%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%99#.E0.B8.AA.E0.B8.B1.E0.B8.8D.E0.B8.A5.E0.B8.B1.E0.B8.81.E0.B8.A9.E0.B8.93.E0.B9.8C.E0.B8.82.E0.B8.AD.E0.B8.87.E0.B8.AA.E0.B8.96.E0.B8.B2.E0.B8.99.E0.B8.B5) เป็นรูปทรงลอกแบบจากหลังคาอาคารหอประชุมของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดยใช้สีชมพูซึ่งเป็นสีประจำมหาวิทยาลัย

คนออกแบบอาจจะคิดจากประวัติเดิมของย่านนี้ว่ามีความสัมพันธ์กับจุฬาฯ หรือไม่งั้นคนออกแบบก็อาจเป็นศิษย์เก่าจุฬาฯ

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม16.png)

ค.ห.นี้ทำให้นึกถึงชื่อปทุมวัน(โรงพักปทุมวัน)

ปัจจุบัน ถ้าว่าจ้างรถแท็กซี่หรือถามกระเป๋ารถเมล์ให้ไปปทุมวัน โชเฟอร์อาจส่ายหน้่าแล้วออกรถไปเลย ไม่รับจ้าง หรืออาจต้องบรรยายให้กระเป๋ารถเมล์ฟัง แต่ถ้าบอกว่าไปสยามแสควร์ คำเดียวจบครับ
คิดว่าชื่อสามย่านคงไม่หายไปง่ายๆ แต่ชะตากรรมคงจะเหมือนสยามแสควร์ ใครจะไปจะต้องบอกว่าไปจามจุรีแสควร์

ชื่อสถานที่ดั้งเดิม ปัจจุบัน รู้จัก / เรียกกันด้วยชื่อ facility สำคัญ ทุ่งพญาไท--->พระมงกุฎ (เรียกทุ่งแสนแสบหรือเปล่าก็ไม่ทราบ) ----> แถวราม  ??? ??? เป็นต้น

ทุ่งบางกะปิ ของ ท่าน อ.เทา ด้วยค่ะ

^ ^
^ ^
คือเดอะมอลล์ บางกระปิหรือเปล่าน้อ?

เล่นมุกหรือเปล่าคะ คุณ scarlet?

บางกะปิ หมายถึงบริเวณที่เรียกว่าสุขุมวิทตอนต้นเดี๋ยวนี้ค่ะ ข้ามทางรถไฟช่องนนทรี (เดี๋ยวนี้คือทางด่วนช่องนนทรี) ไปก็ถึงบางกะปิแล้ว   
บางกะปิอยู่ไปจนถึงเชิงสะพานพระโขนง   ชานเมืองเมื่อหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 มีแค่นั้น   แถวๆทองหล่อ ไปดีมาดี ยังเป็นทุ่งนาเหมือนสุพรรณบุรีอยู่เลย

ถ้ายังงั้น บางกะปิก็คือสุขุมวิทในปัจจุบันนั่นเอง ตลอดทั้งสาย ไม่เห็นมีใครเรียกนะครับว่าบางกะปิ
เป็นคำที่สื่อสารไม่ได้แล้วทุกวันนี้ สำหรับสถานที่

เดอะมอลล์บางกะปิ สนง.เขตบางกะปิ อยู่ห่างจากสุขุมวิทและพระโขนงแยะนาครับ เหมือนกับคนละแว่นแคว้นเลย ;D :-X

ในกระทู้เก่า   คูคลองในกรุงเทพจากไหนถึงไหนกันบ้าง

http://www.reurnthai.com/index.php?topic=4405.msg85068#msg85068

มีการหาท้องทุ่งบางกะปิที่อ้ายขวัญกับอีเรียมสร้างตำนานรัก  จนสมาชิกเหนื่อยหมดแรงแทบล้มพับ
คุณ JOPA ควบม้าขาวเข้ามาช่วยไว้ได้ในที่สุด ในหน้า 8

เป็นชื่อตำบลที่ถูกชื่อถนน (ซึ่งมีขึ้นทีหลัง) เบียดตกโค้งไปนานแล้วค่ะ     ดิฉันเคยเป็นเด็กแถวทุ่งบางกะปิมาก่อน เลยยังจำได้

อือ ระบุมาตราส่วนแผนที่ (1: 200,000) หรือเส้นสันปันน้ำประกอบก็จะน่าเชื่อถือยิ่งขึ้น
 ;D ;D 8)

ขออนุญาตค่ะ ไหน ๆ ก็เป้นคนเริ่มย้อนความไปถึงบางกะปิกันแล้ว
ก่อนจะย้อนไปสามย่านใหม่ ขอลงรูปที่เป็นพยานที่ยังเหลืออยู่ของท้องที่นี้
ธนาคารกรุงเทพ สาขาบางกะปิ อยู่ตรงข้ามโรงแรมแอมบาสเดอร์ค่ะ (ศูนย์อาหารเก่าในโรงแรมนี้ก็ชื่อ บางกะปิเทอร์เรส)

เคยอ่านเรื่องในวารสารฉบับหนึ่ง กล่าวถึงเรื่องศาลเจ้าในสามย่านไว้
ดิฉันจำรายละเอียดและชื่อผู้เขียนไม่ได้ จำได้แต่เรื่องที่ว่า เดิมทีที่สามย่านมีศาลเจ้าซึ่งเป็นที่เคารพบูชามานานแล้ว
เมื่อมีการก่อสร้างโครงการ และทุบ-รื้อ อาคารเดิมออก รวมถึงศาลเจ้านี้ด้วย องค์เทพเจ้าก็ได้ย้ายไปอยู่ที่ใดสักแห่งหนึ่ง ไม่มีใครทราบ

ต่อมา เมื่อโครงการก่อสร้างขึ้น และถูกทิ้งช่วงไปเพราะพิษเศรษฐกิจ  จึงได้มีผู้นึกขึ้นได้ถึงเหล่าองค์เทพเจ้าผู้เคยสถิตอยู่ ณ.สามย่าน แห่งนี้  สืบ ๆ ไป จึงพบว่า ไปอยู่ ณ.ที่แห่งหนี่งในจังหวัดราชบุรี (หรืออาจเป็นกาญจบุรี ไม่แน่ใจ?) จะย้ายกลับมา ชุมชนแถวนั้นก็ไม่ยอม เพราะท่านก็มีผู้เคารพนับถือ สร้างศาลให้อยู่ใหม่เสียแล้ว ท่านผู้เกี่ยวข้องในโครงการ จึงได้แต่ทำบุญขออนุญาตเหล่าองค์เทพเจ้าและสร้างศาลใหม่เทพองค์ใหม่แทนองค์เดิม

จำเรื่องได้แต่เพียงเท่านี้ จะเป็นเทพเจ้าองค์ใด และศาลเดิม ศาลใหม่อยู่ที่ใด ก็ไม่ทราบได้

ศาลเจ้าจีนในจุฬาหรือคนละแห่งกันคะ
http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5175.0

ศาลเจ้ที่คุณ POJA เอ่ยถามกับศาลเจ้าในกระทู้เป็นคนละแห่งกันครับอาจารย์

คุณ mutita เคยอยู่สามย่าน  นึกถึงศาลเจ้าออกไหมคะ ว่ายังมีอยู่หรือเปล่าตอนนั้น

ศาลเรือนไทยพิพากษาในกระทู้เก่าแล้วว่า (ชื่อ)บางกะปิเป็นของสุขุมวิทตอนต้น  ชัวร์ค่ะ

Good enough. (Cambodge's comment on ICJ)
 ;D ;D 8)

There was clear evidence supporting Khun Poja's claim ka.
We did not lose 4.6 kilometers of Bang Kapi.

Thank You 3 times

 :)   :D   ;D 

วลีนี้มีเจ้าของแล้วหนอ  ;)

Kindly not go out to the sea, please.

 8) :-X

ยู อาร์ โอเวอร์คัมค่ะ

กลับเข้าเรื่องสามย่านต่อไป

ไม่ทราบว่าสามย่านที่นี่จะเกี่ยวข้องกับศาลเจ้าที่พูดถึงกันในกรุงเทพหรือเปล่านะคะ ส่วนตัวนัทเองไม่เคยเห็นเลยค่ะ
http://www.muangklang.com/news/jaTHAI.html

ตึกแถวสามย่าน ที่ติดกับคณะบัญชี  2527

เมือมองไปทางศาลาแดง

ภาพนี้ถนนพระรามสี่ เลยสี่แยกสามย่านไปนิด มองไปทางหัวลำโพง
ด้านซ้ายเป็นโรงหนังรามา กับ โรงแรมแมนดาริน
ขวามือคือไชยแพทย์คลินิคกับรามา X-RAY

สะพานเฉลิมเดช 57 ข้ามคลองหัวลำโพง ที่สามย่าน

บ้านหลังโรงแรมรัตนโกสินทร์ ที่เป็นไม้คือกลุ่มตำหนักวังพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงประจักษ์ศิลปาคม ครับ

สะพานเฉลิมเดช57เป็นสะพานชุด เฉลิมสะพานแรกที่ไม่ได้เปิดในรัชกาลที่5 เพราะพระองค์เสด็จสวรรคตเสียก่อน พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวได้เสด็จมาทำพิธีเปิดสะพานเมื่อ 11 พ.ย. ร.ศ.129 (จากหนังสือ สะพานเก่ากรุงเทพฯ ศิริชัยนฤมิตรเรขการ 2520)  รางรถไฟในภาพคือทางรถไฟสายปากน้ำ มีเสาพาดสายไฟฟ้าริมทาง แต่ก็ไม่แน่ใจว่าช่วงเวลาในภาพรถไฟสายนี้ไดเปลี่ยนจากไอน้ำมาเป็นรถรางไฟฟ้าหรือยัง

วิวัฒนาการของรถไฟสายปากน้ำแบ่งเป้น ๓ ระยะ คือ
ระยะแรก ใช้หัวรถจักรไอน้ำเป็นตัวขับเคลื่อน
ระยะที่สอง ใช้ไฟฟ้าเป้นตัวขับเคลื่อน
ระยะที่สามเป็นระยะสุดท้าย ใช้หัวรถจักรดีเซลเป็นตัวขับเคลื่อน

ในฐานะที่เป็นนักเลงแถวสามย่านเก่า ต้องมาลงชื่อไว้  เฮ้ออออออออ นึกถึงความหลัง

ความทรงจำที่เด่นชัดของผมคือ สมัยเรียนที่จุฬา จะรอให้ถึงตอนเย็น จะได้ไปเตะบอล เตะๆพักๆ จนฟ้ามืดไม่มีแสงให้เล่นแล้ว ก็มานั่งพักกินน้ำกันที่ตึกจุลฯ จากนั้นก็จะเก็บข้าวของไปกินอาหารมื้อค่ำบนตลาดสามย่าน  จะมีร้านเฮียตรงหัวมุมที่ทำอาหารเร็วทันใจวัยรุ่น และรสชาติก็ใช้ได้ ให้เยอะสมวัยผู้บริโภค ฮ่าๆๆๆ 

เห็นภาพเก่าๆที่ท่านทั้งหลายโพสต์ ก่อนที่เขาจะทุบแล้วก็คิดถึงวันเก่าๆ

ขอบคุณมากครับ

หนุ่มน้อยทั้งหลาย หวนนึกถึงความหลัง

ร้านเฮียหัวมุมยังอยู่นะครับ แกย้ายไปขายต่อที่ตลาดสามย่านใหม่

ร้านหมื่นลี้ครับ เฮียเจ้าของร้านเดี๋ยวนี้แกไม่อ้วนแล้ว แต่ครั้งล่าสุดที่ผมไปที่ตลาดสามย่านใหม่ ลูกสาวแกมาทำแทนพ่อแม่แล้ว เด็กผู้หญิงใส่แว่นคนนั้นแหละครับ

รู้สึกว่าวิถีชีวิตเราคล้ายๆกันนะคุณ Paganini เผลอๆ อาจจะเคยเตะ (บอล) กันมาแล้ว

กระทู้นี้ก็อยู่กันยืนยงนะคะ มีคนมารำลึกความหลังกันเนืองๆ ไหนๆกระทู้ก็ลอยขึ้นมาแล้ว ขอลงชื่อด้วยคนค่ะ เอาเรื่องถนัดคือของกิน ขอปักหมุดจุดกินข้าวในความทรงจำอันเลือนๆนะคะ

ตัวเองเรียนในเมือง อาหารเช้าจะกินที่ยูเนี่ยน โรงอาหารคณะวิทยาศาสตร์ (สมัยนั้นยังไม่ทุบยูเนี่ยนค่ะ)หรือไม่ก็ที่ตึกจุลจักรพงษ์ยุคสร้างใหม่เป็นโรงอาหาร(ตอนปีหนึ่งยังเป็นอาคารกิจกรรมนิสิตอยู่เลย ปีหนึ่งไปเข้าชมรมที่นั่นด้วย)

มื้อเที่ยงจะแวะเวียนไปกินตามโรงอาหารต่างๆ หลักๆประจำที่โรงอาหารวิทยาศาสตร์ รองๆลงไปเป็นร้านอาหารตามสั่งที่รัฐศาสตร์ต่อแดนกับสถาบันภาษามีข้าวผัดปูอร่อย บางวันแวะไปเยี่ยมพี่ที่สถาปัตย์ ก็ชอบกินข้าวแกงมีร้านหนึ่งทำแกงมัสมั่นอร่อยมากๆ ที่บัญชีมีลูกชิ้นปิ้งอร่อย เดินต่อไปกินอาหารตามสั่งที่ร้านใบ้ หรือไม่ก็ร้านหมง(ซึ่งกินบ่อยมากจนหน้าจะเละเป็นข้าวไข่ระเบิดอยู่แล้ว) ร้านไก่ที่ขายส้มตำอร่อย ร้านสมบูรณ์โภชนาไม่ได้กิน(เกินงบนิสิต) ห้องอาหารของครุศาสตร์ไปกินเฉพาะวันที่มีเรียนวิชาเลือกเสรี เวลาที่เดินไปกินจะได้ฟังดนตรีคลาสสิคไปด้วยเพราะพวกครุดนตรีจะลากเชลโล่หรือเครื่องดนตรีอื่นๆมาประชันกันระหว่างทางเดิน

ของกินเล่นก็จะมีไอสครีมที่ซุ้มหน้าตึกเจ็ดชั้นของวิทยาศาสตร์ กินเต้าฮวยที่สามย่านซอยข้างคณะบัญชี เวลาเดินไปสนามจุ๊บผ่านโรงเรียนสาธิตก็แวะซื้อขนมพวกเบเกอรี่ชิ้นๆ

ตอนเย็นๆฝากท้องไว้แถวๆชมรม แต่ชมรมอยู่บนสนามจุ๊บชั้นสาม ช่วงกลางวัน ถ้าเดินออกจากสนามจุ๊บไปนอกเขตจุฬา ซอยตรงข้ามประตูมีร้านบะหมี่ที่ลูกชิ้นปลา(มั๊ง)ของเขาอร่อยมากๆ  สั่งกันแต่ลูกชิ้นมากินเล่น แต่ถ้าเป็นช่วงค่ำกลับจากชมรม ประชาชนก็จะยกโขยงกันไปกินข้าวอาหารตามสั่งที่ตลาดสามย่านชั้นบน จำร้านหรืออาหารที่ชอบไม่ได้ รู้แต่ว่าอร่อย

เหนือสิ่งอื่นใด ได้ฝากท้องไว้ที่มาบุญครองบ่อยมากช่วงปีหลังๆเพราะมาบุญครองเพิ่งสร้างเสร็จพอดี ขึ้นไปกินข้าวที่ฟู้ดคอร์ทกันบ่อยๆ

จบกระทู้ด้วยรูปพื้นที่เดิมของยูเนี่ยน โรงอาหารวิทยาศาสตร์ที่ตอนนี้ไม่มีแล้วค่ะ

กราบสวัสดีท่านอาจารย์เทาชมพูครับ  ผมได้ทำความรู้จักกับท่านอาจารย์ตั้งแต่ยังเป็นหนุ่มน้อย ตอนนี้ก็หนุ่้มเหลือน้อย แต่ก็ยังขอเป็นหนุ่มน้อยในสายตาอาจารย์นะครับ ฮ่าๆ

สวัสดีเพื่อนเก่า CrazyHorse อัศวคนอง เพื่อนผู้รู้จักกันมายาวนาน แต่นานๆจะคุยกันสักครั้ง ฮ่าๆๆๆ   ขอบคุณคุณ Naris ที่แจ้งข่าวครับ ไ้ว้ว่างๆจะไปเยือนอาเฮียเพื่อรำลึักความหลัง ลูกสาวใส่แว่นชื่อน้องแหม่ม ลูกชายคนเล็กชื่อไ้อ้น้อย ไปกินร้านแกตั้งแต่น้องๆเหล่านี้ยังอยู่ประถมเลยมั๊ง ฮ่าๆๆ

เรียนคุณ Singing Blue Jay  ผมก็พึ่งทราบจากกระทู้นี้นะครับว่า คณะวิทยาศาสตร์ของผมเคยมีโรงอาหารเป็นของตัวเองมาก่อน  สงสัยผมมาทีหลัง คิดเอาเองว่าโรงอาหารตึกจุลฯ เป็นของคณะวิทยาฯ เสียอีก

คุณ paganini คงเป็นรุ่นน้องที่วิทยาศาสตร์ประมาณหนึ่งนะคะ โรงอาหารตึกจุลฯค่อนข้างจะเป็นโรงอาหารกลางๆเพราะอยู่ระหว่างคณะต่างๆหลายคณะ แบ่งๆกันกินค่ะ

สมัยเรียนยังคงมี group อยู่ไหมคะ ที่คณะวิทยาศาสตร์แบ่งนิสิตเป็นสี่ groups มีที่นั่งอยู่ตามจุดต่างๆแยกกันตั้งแต่ปีหนึ่ง ตัวเองอยู่ group 3 ไม่ได้เข้าไปในจุฬานานมากจนเมื่อต้นปีที่แล้วแวะเข้าไป ตื่นตาตื่นใจมากกับสิ่งที่เปลี่ยนไป รู้สึกดีที่เป็นระเบียบเรียบร้อย แต่ก็ใจหายที่หลายอย่างที่เคยเห็นไม่มีแล้ว รวมถึง group ของตัวเองด้วย

แปะรูปบริเวณ Group 3 มาให้ดูพื้นที่ค่ะ เคยมีต้นหูกวางใหญ่ๆบริเวณนี้หลายต้นมีโต๊ะและเก้าอี้ให้นิสิตมานั่งรวมกันช่วงรอเรียน(จะมีตัวบุ้งขนดำตัวโตอวบอ้วนหล่นจากต้นหูกวางลงมาเป็นเพื่อนอยู่บนโต๊ะเมื่อถึงหน้าของมัน อี๋ๆๆๆ) จุดที่ถ่ายรูปเป็นจุดที่เคยเป็นห้องน้ำค่ะ ขวามือเป็นตึกที่มีห้องพักของอ.ระวี ภาวิไล ซึ่งซูโม่ตุ๋ยผู้เป็นลูกชายแวะมาหาอยู่บ่อยๆ ถัดมาคือตึก Math ที่ปัจจุบันดูทันสมัยมาก ซ้ายมือเป็นห้อง lab physics ค่ะ

ตอนนี้ให้ชื่อว่า  วิดยาในความทรงจำ  ;D


ตอนที่คุณนกและคุณปากกาเรียนอยู่ แคนนอลบอลต้นนี้อยู่ที่ไหนเอ่ย 

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

วิดยาในความทรงจำ    กระทู้ดักรุ่นจริงๆค่ะ 

สมัยเรียนต้น  "แคนนอลบอล" อยู่หน้าอาคารธุรการ คืออยู่้ระหว่างยูเนี่ยนที่เป็นโรงอาหารกับอาคารธุรการ ดอกบานเต็มต้น มีลูกกลมๆโตๆอยู่หลายลูก น่าเก็บมากค่ะ แต่รุ่นพี่บอกว่าห้ามเด็ดดอกนะ เขาว่ากันว่าถ้าเด็ดดอก "แคนนอลบอล" แล้วจะติด F และถ้ากล้าถึงขนาดเด็ดลูกนี่ถึงขั้นรีไทร์กันเลยทีเดียว ไม่ทราบว่าด้วยความศักดิ์สิทธิ์ของต้นไม้ประจำคณะหรือเจอโทษวินัยนะคะ  :)

หลังๆเคยเห็นตอนที่เขาย้ายไปที่อาคารมหามกุฏ แต่ที่ปัจจุบันไม่เคยเห็นค่ะ ใครมีรูปช่วยสงเคราะห์หน่อยนะคะ  ออกจะคิดถึง

แปะรูปอุโมงค์วิดยาต่อค่ะ ไม่เคยคิดเลยว่าอุโมงค์วิดยาจะสามารถสวยใสไฮโซได้ขนาดนี้ บันไดขึ้นลงมีทางจักรยานให้ด้วย เก๋เป็นที่สุด ต้องชื่นชมฝ่ายสื่อสารองค์กรของจุฬาฯนะคะ ส่งเสริมภาพลักษณ์ได้ดีมากๆ มีวิสัยทัศน์ พันธกิจ ติดให้อ่าน ไม่อ่านก็ไม่ได้เพราะเวลาเดินก็ต้องมองทาง ไม่จำก็ไม่ได้เพราะเห็นอยู่ตลอด  ^_^

โฮ ผมเด็กนิติ อยู่อีกฟากหนึ่ง เลยคุยกะเขาไม่ได้เลย ฮือ :-X

โรงอาหาร ยูเนี่ยน ตามรูป  คุณsinging blue jay ให้รูปมา นึกไม่ค่อยออกแล้ว

เพราะห้องอาหารที่ผมเคยใช้เป็นทางแคบๆไม่มีรั้วไม้ระหว่างถนนกับตึก
 รถจอดไม่ได้
ผนังตึกอยู่ติดริมทางเดินไปศาลาพระเกี้ยว

ส่วนด้านหน้า (ตามรูป )เป็นตึกคณบดี ที่อาจารย์ทองสุข พงศทัต ทำงาน
ตรงระหว่างหน้าตึกคณบดี และ หน้าโรงอาหาร  เป็นสระสี่เหลี่ยมราว 10x10เมตร
รอบสระมีโต๊ะหินพวกรุ่นพี่เล่นเลี๊ยบตุ้ยกัน

ชั้นสองยูเนี่ยนเป็นห้องสมุดคณะ

ชั้นสามเป็นแผนกวิทยาศาสตร์ทั่วไป

ชั้นสี่ไม่แน่ใจว่าเป็นแผนกอะไร

ผมเรียนที่นี่แค่สองปี ส่วนมากอยู่ฟากตึกเคมีสองซึ่งอยู่ติดกับสถาปัตย์

เวลากินข้าวจะกินที่โรงเตี๋ยมหลังตึกเคมีสอง นานๆไปสถาปัตย์บ้าง หรือแวะทานของแถวอักษรริมคลอง

ต้นลูกปืนใหญ่อยู่ตรงนี้กระมัง  ;D

นึกไม่ค่อยออกว่าต้นนี้อยู่ที่ไหน   คลับคล้ายว่าอยู่ไปทางริมสระนํ้า

 สมัยนั้นยังไม่มีคนสนใจต้นนี้เท่าไหร่ ไม่ใครมาเน้นว่าเด็ดแล้วสอบตก

-----------------------------------------

อาจารย์จำรูญ ณ ระนอง เป็นผู้แทนคณะ ตอนนั้นท่านยังใช้ นามสกุลว่า แซ่ค้อ ตอนหลังมาเปลี่ยนเป็น ณ ระนอง

พี่ณรงค์ โชควัฒนา เพิ่งจะพ้นจากเป็นนายกสโมสรนิสิต ปีนั้น

พี่ณรงค์เป็นคนพูดเก่ง   ตั้งแต่สมัยโน้น

---------------------------------------------------

รูปแรก   สาวๆนั่งหน้ายูเนี่ยน(โรงอาหาร)เห็นอยู่ไกลๆ  ความจริงอยู่ด้านข้างตึกคณบดี
รูปที่สอง    หน้ายูเนี่ยน  ใกล้ หน่อย

---------ส่วนบุคคลขออภัยมันติดมากับตึกไม่อยากลบออก 55

อยู่ฟากขะโน้น ก็คุยเรื่องสนามจุ๊บสิครับ

สมเด็จพระเทพฯกับสมเด็จเจ้าฟ้าจุฬาภรณ์

เสด็จชมด้านวิทยาการที่ตึกขาว( ตึกชีวะ)

คนใส่สูทหน้าคือ   อาจารย์ทองสุข พงศทัต คนหลัง อาจารย์คลุ้ม วัชโรบล

ใครจำตึกนี้ได้บ้างคะ

คล้ายสองตึกนี้

ลบรูปสาวๆออก

ตึกยูเนียนชั้นสี่เพิ่งนึกออกว่าเป็นที่ทำการของกรรมการนิสิตคณะ

ตกตอนเย็นยํ่าเป็นที่ร้องเพลงเชียร์  ที่จริงไปบ่อยมากน่าจะจำแม่น ดันลืมไปได้

กิจกรรมตอนคํ่าจะเป็นอย่างนี้

ที่คุมเชิงอยู่ข้าง ๆ และข้างหลัง เห็นทีจะเป็นพวกว้ากเกอร์  ;D

ที่ยืนเป็นรุ่นพี่ที่มีบารมีเสียงดังฟังชัด

พวกที่นั่งเป็นรุ่นพี่ผมเหมือนกัน      ที่เห็นหน้าพอรู้จักบ้างบางคน   

จำแหว่นตาบางคนได้  เช่นพี่อภิเชษฏ์ที่ข้ามไปจบศิริราชเป็นหมอเมืองพร้าว(รุ่นนี้ข้ามไปศิริราชได้)

ขออภัย เขียนแว่นตาผิดขอแก้ด้วย อ่านแล้วงง555

ตึกเคมี ๒ ข้างตึกสถาปัตย์ครับ อาจารย์ NAVARAT C. ท่านเคยเฉลยเอาไว้ในอีกกระทู้หนึ่ง กระทู้พรรณไม้ในจุฬาฯ มั้ง?

งั้นปัจจุบัน ตึกนี้ก็คือหอศิลป์จามจุรี น่ะเอง

ช่องว่างระหว่างตึกสถาปัตย์กับตึกเคมี

เป็นช่องทางวิ่งของรถนิสิตสถาปัตย์เข้ายังที่จอดรถ  

ตามรุปที่อาจารย์เทาชมพูให้มารู้สึกว่าช่องว่างระหว่างตึกแคบนิดเดียว

ไม่กี่วันที่ผ่านมา มีโอกาสผ่านไปสามย่านครับ หลังจากที่สงสัยมานานว่าบริเวณกว้างมากๆตรงนั้น หลังจากทุบตึกที่เป็นประวัติศาสตร์ของใครต่อใครหลายคนในนี้แล้ว จะเอาไปทำอะไร ซึ่งบางท่านก็คาดเดาว่าจุฬาจะสร้างอาคาร แต่ตอนนี้ขึ้นป้ายแล้วครับว่าจะไปปลูกเป็นสวนหรือแหล่งพรรณไม้กลางกรุง อะไรเทือกๆอย่างนั้น ดีใจที่ทางมหาวิทยาลัยเห็นคุณค่า อาคารหรูๆไฮเทคในกรุงเทพฯมีมากแล้ว แต่ขาดอากาศหายใจที่จำเป็นยิ่งกว่า

แต่ยังไม่ทราบรายละเอียดของโครงการ และไม่เคยเห็นมีข่าว

เลยจากแยกสามย่าน ก็ถึงแยกปทุมวัน ตรงที่เป็นหอศิลป์อาคารใหญ่โตทุกวันนี้ แต่ก่อนเคยเป็นสวนเขียวชอุ่ม นึกแล้วเสียดาย  ::)

ดีจังเลยค่ะ :D เห็นทีแรก นึกว่าเขาจะสร้างคอนโด

เลยจากแยกสามย่าน ก็ถึงแยกปทุมวัน ตรงที่เป็นหอศิลป์อาคารใหญ่โตทุกวันนี้ แต่ก่อนเคยเป็นสวนเขียวชอุ่ม นึกแล้วเสียดาย

ผมจำได้แต่ลานเบียร์ฝั่งสยามเซ็นเตอร์

น่าจะก่อน2525
มาบุญครองยังไม่มา
ลบวงเวียนกลายเป็นสี่แยกเรียบร้อยแล้ว

จั่วแหลมๆคือหลังคายิมเนเซียม1
มีลานเบียร์แบบนี้ แปลว่าเริ่มเข้าหน้าหนาว
มั้ยครับคุณลุงไก่

สุดสัปดาห์นี้จุฬาฯก็จะก่อตั้งมาครบ 100 ปีแล้ว เลยขอรื้อฟื้นกระทู้นี้ขึ้นมาหน่อยครับ
แถวสามย่านเดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปเยอะมาก ชอบภาพเก่าๆโดยเฉพาะภาพตลาดสามย่านชั้นสอง
สมัยก่อนเป็นที่ฝากท้องของพวกผมเลยครับ เรียนเสร็จ(บางทีก็ไม่เรียน) ตกเย็นเตะบอลจนฟ้ามืด ไปกินน้ำที่ตึกจุลฯ
นั่งพักจนเหงื่อแห้งแล้วเดินไปสามย่านขึ้นไปกินข้าวร้านอาเฮีย
ถ้าจำไม่ผิดร้านแรกในรูปชื่อร้านเซี่ยงไฮ้ กินร้านเฮียหลายปีจนไอ้น้อยกับหนูแหม่มจากเด็กเล็กๆกลายเป็นหนุ่มสาวกันหมด เดี๋ญวนี้น้อยกับแหม่มก็คงมีลูกกันแล้วมั้ง
วันเวลาผ่านไปเร็วมาก ยังรู้สึกถึงกลิ่นอาหารบนชั้นสองตลาดสามย่านอยู่เลยครับ เวลาขึ้นไปกินเนี่ยกลิ่นอาหารก็จะติดเสื้อติดผมมาด้วย บางทีก็หน้ามันเยิ้มเลยมาเชียวครับ

สามย่านในอดีตใกล้ๆ ปี 2557 

ล่าสุดที่ดินอีกแปลงที่ บมจ.ยูนิเวนเจอร์ เข้าร่วมประมูลและกำลังถูกจับตามองคือ ที่ดินกว่า 13 ไร่ บริเวณหัวมุมถนนพระรามที่ 4 ตัดกับถนนพระรามที่ 1 (ตลาดสามย่านเดิม) ของสำนักงานจัดการทรัพย์สินจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ซึ่งก่อนหน้านี้ผู้เข้าร่วมประมูลอีกรายคือบริษัท แลนด์ แอนด์ เฮ้าส์ จำกัด (มหาชน) ได้ขอถอนตัว และสำนักงานจัดการทรัพย์สินจุฬาฯ ได้เปิดเจรจากับ บมจ.ยูนิเวนเจอร์ ปรากฏว่าขณะนี้การเจรจาได้ข้อยุติแล้ว โดยอยู่ระหว่างเสนอคณะรัฐมนตรี (ครม.) รับทราบเพื่ออนุมัติ เนื่องจากเป็นโครงการที่มีมูลค่าลงทุนเกินกว่า 1,000 ล้านบาท จึงเข้าข่าย พ.ร.บ.ร่วมทุนระหว่างภาครัฐและเอกชน ต้องขออนุมัติจาก ครม.

แหล่งข่าวจากสำนักงานจัดการทรัพย์สินจุฬาฯ เปิดเผย "ประชาชาติธุรกิจ" ว่า หลังจุฬาฯได้เปิดเจรจาข้อเสนอการพัฒนาที่ดินกว่า 13 ไร่บริเวณตลาดสามย่านกับ บมจ.ยูนิเวนเจอร์ บริษัทอสังหาฯ ของเจ้าสัวเจริญ สิริวัฒนภักดี ตั้งแต่ปีที่แล้วขณะนี้การเจรจาบรรลุข้อตกลงเรียบร้อย โดยจุฬาฯได้ส่งเรื่องให้ครม.พิจารณาอนุมัติแล้ว ขณะนี้อยู่ในช่วงรัฐบาลรักษาการ จึงต้องรอเลือกตั้งและมีรัฐบาลชุดใหม่เข้ามาบริหารประเทศก่อน

"ถ้าครม.อนุมัติแล้ว ขั้นตอนต่อไปก็สามารถเซ็นสัญญาได้ทันที คาดว่าภายในช่วงครึ่งปีหลังน่าจะเริ่มเห็นการก่อสร้างได้"

สำหรับรูปแบบโครงการแหล่งข่าวกล่าวว่า ทางบริษัทเสนอจะพัฒนาเป็นโครงการรูปแบบ "มิกซ์ยูส" (ผสมผสานการใช้งาน) มีมูลค่าลงทุนประมาณ 6 พันล้านบาท ลักษณะเป็นอาคารขนาดใหญ่ มีทั้งหมด 2 ทาวเวอร์ คล้ายตึกจามจุรีสแควร์ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม โดยอาคารแรกสูงประมาณ 30 ชั้น และอาคารที่สองสูงประมาณ 30-35 ชั้น มีพื้นที่ใช้สอยรวม 1.5 แสนตารางเมตร

รายละเอียดโครงการประกอบด้วย 3 ส่วนคือ 1) โรงแรมระดับ 3 ดาว ประมาณ 400 ห้อง ตั้งอยู่ในอาคารทาวเวอร์แรกสูง 30 ชั้น พื้นที่อาคาร 30,000 ตารางเมตร 2) สำนักงานให้เช่า และศูนย์การเรียนรู้สำหรับนิสิตนักศึกษาจุฬาฯ ตั้งอยู่ในอาคารทาวเวอร์ที่สองสูงประมาณ 35 ชั้น มีพื้นที่อาคาร 30,000 ตารางเมตร และ 3) พื้นที่ค้าปลีก 4 ชั้น ตั้งอยู่ในส่วนฐานอาคารทั้ง 2 ทาวเวอร์ มีพื้นที่ 30,000 ตารางเมตร นอกจากนี้มีอาคารจอดรถใต้ดิน 3 ชั้น รองรับได้ 2,000 คัน พื้นที่รวมประมาณ 50,000 ตารางเมตร

"หลังจากเริ่มก่อสร้างคาดว่าอีก 2-3 ปีจึงแล้วเสร็จ เชื่อว่าด้วยศักยภาพโครงการจะยกระดับบริเวณสามย่านให้กลายเป็นแหล่งออฟฟิศ ค้าปลีก และพักอาศัยที่คนนึกถึง เนื่องจากปัจจุบันที่ดินในย่านสีลม-สาทรค่อนข้างเต็มแล้ว"

http://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1389277477#

ขอบพระคุณครับ อาจารย์เทาชมพู
สงสัยผม quote ผิดวิธี รูปไม่มาด้วย

ทุกวันนี้เดินไปคณะนิติศาสตร์ สิ่งเดิมที่ยังอยู่เห็นจะมีแต่รั้วคณะ กับศาลพระภูมิ อ่อ มีต้นไทรในคณะ ยังอยู่ด้วยครับ