เจ้าพระยาชัยานุภาพเห็นช้างข้าศึกก็ไปด้วยฝีน้ำมันมิทันยั้งเสียที พลายพัทกอได้ล่างแบกรุนมา พระมหาอุปราชาจ้วงฟันด้วยพระแสงของ้าว สมเด็จพระนเรศวรเป็นเจ้าเบี่ยงพระมาลารับ พระแสงขอมิได้ต้องพระองค์ เจ้าพระยาชัยานุภาพสะบัดลงได้ล่างแบกถนัด พลายพัทกอเพลี่ยงเบนไป สมเด็จพระนเรศวรเป็นเจ้าได้ที จ้วงฟันด้วยพระแสงพลพ่าย ต้องพระอังสาเบื้องขวาพระมหาอุปราชาตลอดลงมาจนประจิมุราประเทศ ซบลงกับคอช้าง
ตอนอยู่มัธยม ถึงตอนนี้ครูสอนประวัติศาสตร์บอกว่า พระแสงของ้าว คือดาบที่มีด้ามยาวเหมือนด้ามหอก ตรงโคนดาบยาวมีดาบสั้นหักฉากเป็นตะขอ คมกริบ ส่วนที่เป็นดาบ ไว้ฟันคอคู่ต่อสู้เบื้องล่างตอนที่เราอยู่บน ส่วนที่เป็นตะขอ ไว้เกี่ยวบ่าคู่ต่อสู้ที่อยู่ข้างบนแล้วกระชาก เมื่อเราอยู่เบื้องล่าง
ช้างที่ขาทั้งสี่มั่นคงจะนิ่งกว่าช้างที่ขาคู่หน้าลอย คนข้างบนจะโยกไปโยกมาทรงตัวไม่ค่อยจะได้ เมื่อปะทะกันแล้วผู้ที่นั่งคอช้างล่างจะเป็นฝ่ายได้เปรียบ ฟาดของ้าวได้ถนัดกว่า ถ้าส่วนที่เป็นดาบถูก คู่ด่อสู้ก็ตายด้วยดาบ ถ้าดาบไม่ถูก ส่วนที่เป็นดาบขอก็ง่ายที่จะเกี่ยว ได้คอก็กระชากคอ ได้ไหล่ก็กระชากไหล่ ชั๊วเดียวขาดตั้งแต่หลังมาถึงหน้าอก
เอ้อเฮอ เด็กนั่งกันอ้าปากค้าง ผมละจำติดสมองไม่ยักกะลืม
นั่งเพ่งดูภาพชุดที่เขาซ้อมชนช้างฟันง้าวกันแล้ว เสียงของครูยังเหมือนพากษ์อยู่ข้างหูอยู่เลย