เรือนไทย

ช่วงปิดปีใหม่ 30 ธค.เป็นต้นไป ผมคงจะหายไปอีกรอบครับ สักสี่ห้าวัน กะว่าจะไปตามรอยหม่อมราโชทัย ไปเที่ยวที่
"กรุงลอนดอนเป็นนครกษัตริย์สถิต
ช่างวิจิตรตึกรามงามนักหนา..."
ผมไปเกาะอังกฤษมาสามสี่ครั้งแล้วครับ ครั้งละสองชั่วโมงบ้างห้าชั่วโมงบ้าง ไม่เคยได้ออกไปพ้นสนามบินฮีธโรว์สักที คราวนี้คงจะได้เห็นลอนดอนเป็นครั้งแรก
เวลาเที่ยวน้อย คราวนี้ผมจึงคงจะต้องทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวเต็มที่ หาสาระอะไรยากสักหน่อย แล้วว่างๆ ก็คงจะได้ไปค่อยๆ แกะรอยลายแทงเอ้อระเหยลอยชายได้อีกสักรอบสองรอบ
ขออภัยที่ใช้พื้นที่ของเรือนไทยพูดเรื่องเมืองฝรั่ง ว่าแต่ว่ามีสมาชิกเรือนไทยท่านใดพอจะให้คำแนะนำ ข้อมูล หรือความคิดเห็นใดๆ ได้บ้างไหมครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ

เข้ามาเห็นพอดีเจ้าค่ะ ถ้าคุณ นกข เป็นประเภทชอบของเก่า
อยากจะแนะนำให้ไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์ต่างๆ (โดยเฉพาะที่มี
ซากมัมมี่) ชมโคตรเพชรบนคฑาและยอดมงกุฎในหอคอยแห่งกรุงลอนดอน
Portebello ฯลฯ หาสมาชิกพาเข้าคลับเพลย์บอยส์ (!?)
และถ้าอยากจะประหยัดค่าอาหาร ขอแนะนำให้เข้าร้านขายของชำแขก
ซึ่งจะมีประเภทข้าวราดแกงแขกแบบ take away หรือไม่ก็ fish & chips เป็นห่อ
ที่ขายข้างทาง เพราะค่าอาหารแพงจริงๆ เว้นเสียแต่ว่า คุณมีเพื่อนคอยดูแล

อีกอย่าง เสียดายจริงๆ ที่คุณไม่สามารถเข้าชมใน House of Parliament ได้
ไม่อย่างนั้น คุณจะ"สัมผัส" บรรยายกาศเก่าๆ ที่ ส.ส. อังกฤษทะเลาะในสภา
โดยเฉพาะ วินสตัน เชอร์ชิล!!

เข้ามาเห็นพอดีเจ้าค่ะ ถ้าคุณ นกข เป็นประเภทชอบของเก่า
อยากจะแนะนำให้ไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์ต่างๆ (โดยเฉพาะที่มี
ซากมัมมี่) ชมโคตรเพชรบนคฑาและยอดมงกุฎในหอคอยแห่งกรุงลอนดอน
Portebello ฯลฯ หาสมาชิกพาเข้าคลับเพลย์บอยส์ (!?)
และถ้าอยากจะประหยัดค่าอาหาร ขอแนะนำให้เข้าร้านขายของชำแขก
ซึ่งจะมีประเภทข้าวราดแกงแขกแบบ take away หรือไม่ก็ fish & chips เป็นห่อ
ที่ขายข้างทาง เพราะค่าอาหารแพงจริงๆ เว้นเสียแต่ว่า คุณมีเพื่อนคอยดูแล

อีกอย่าง เสียดายจริงๆ ที่คุณไม่สามารถเข้าชมใน  Parliament ได้
ไม่อย่างนั้น คุณจะ"สัมผัส" บรรยายกาศเก่าๆ ที่ ส.ส. อังกฤษทะเลาะในสภา
โดยเฉพาะ วินสตัน เชอร์ชิล!!

ขอบคุณครับป้านวล
ที่ต่างๆ ที่ป้าว่ามานั้น เปิดวันปีใหม่ด้วยไหมครับ
จำได้ว่าเชอร์ชิลมีคู่ปากคู่ปรับคนหนึ่งชื่อ เลดี้เอสเตอร์ (?) วันหนึ่งท่านเชอร์ชิลกำลังดื่มวิสกี้กรึ่มๆ อยู่ คุณท้าวเอสเต้อร์เดินมาเจอเข้าก็บอกว่า
-ท่านนายกคะ ท่านน่ะมันไอ้ขี้เมาหยำเปดีๆ นี่เอง รู้ไหมคะ-
วินสตันโต้ว่า
-แล้วคุณหญิงล่ะ คุณหญิงเองก็ยายแก่ขี้ริ้วขี้เหร่น่าเกลียดคนหนึ่งนี่เอง-
เลดี้เอสเต้อร์บอกว่า
-เชอะ ขี้ริ้วยังดีกว่าขี้เมาย่ะ -
วินสตันก็บอกว่า
- เฮ่ย... ผมขี้เมาวันนี้ ตื่นขึ้นมาพรุ่งนี้ก็หาย แต่ลงคุณหญิงเกิดมาขี้ริ้วเสียแล้ว ให้สักอีกกี่พรุ่งนี้ คุณหญิงก็ยังจะต้องขี้ริ้วอยู่ตลอดไปจน ตายยยย.. เลยล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า...

แนะนำให้เตรียมร่มมาด้วยนะครับ...  ซ้อมแกว่งไว้ด้วยก็ดีครับ แหะๆๆ
ไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่ตอนนี้

มีเวลากี่ชั่วโมงล่ะครับ?

ถ้าอยากดูของดีฟรีๆ แนะนำ พิพิธภัณฑ์ บริติส มิวเซี่ยม
ถ้าอยากทานอาหารจีน และเบื่อสาวฝรั่ง ขอแนะนำ
ให้ไปนั่งทาน ติ่มซำ แหล่สาวจึน ( และอาจจะเจอสาวไทย ) ในโซโห
แต่ก็แพงหน่อย อย่างที่คุณนวลว่าล่ะครับ

ความจริงแล้วสวนสาธารณะในลอนดอน มีสวยๆ น่าเดินหลายที่
แต่ตอนนี้หน้าหนาว แนะนำว่าเข้าพิพิธภัณฑ์ ดีกว่าครับ

รู้สึกว่า Parliament นี่เวลามีประชุมสภาจะเข้าไปนั่งสังเกตุการณ์ได้นะครับ
จำได้ว่าเคยพาเพื่อนเข้าไปครั้งหนึ่ง ตอนนั้นดึกมากแล้ว แต่ยังมีคุณ สส นั่ง
อยู่ สภาพดูโหรงเหรงเล็กน้อย ( คงไม่ต่างกับสภาไทย กระมั้งครับ ผม )

แหมเสียดาย ... ไม่แวะมาแถวๆ เคมบริดจ์ จะได้เลี้ยงเบียร์ซักแก้วหนึ่งครับ ฮี่ๆๆ

คุณจ้อไม่เข้ามาเที่ยวปีใหม่ที่ลอนดอนบ้างล่ะครับ?
ผมไปลอนดอน 4 วัน คือวันที่ 30 31 ธค. 1 2 มค. เย็นวันที่ 2 กลับสวิส คงแว่บไปถึงเคมบริดจ์ไม่ไหวครั้งนี้ โอกาสหน้าจะตามไปทวงเบียร์ครับ
สาวจีนก็ยังงั้นๆ สาวไทยน่ารักกว่าเป็นกอง
ตอนนี้รื้อเสื้อฝนแบบเทร้นช์โค้ท หมวก ร่ม เสื้อนอกลายทวี้ด ออกมาเตรียมพร้อมแล้วครับ หมวกล่ากวางกับไปป์ไปหาเอาข้างหน้าที่เลขที่ 22 บี ถนนเบเกอร์ ถ้าไม่มีหมวกล่ากวางขาย หมวกโบวเลอร์ แฮ้ทเขายังใส่กันอยู่หรือเปล่าก็ไม่ทราบ
มีคนบอกว่าผมแต่งชุดนี้แล้วดูเหมือนนักสืบ เสียแต่ว่า เป็นนักสืบยุคเชอร์ล้อก โฮล์มส์ คือเมื่อเกือบร้อยปีมาแล้ว สมัยนี้ดูเหมือนแฟชั่นเมืองอังกฤษจะแต่งตัวกลายเป็นพั้งค์ไปหมดแล้วมั้ง ?

อาราย... คุณจ้อ ไปถึงเคมบริดจ์ทั้งที จะแค่เบียร์แก้วเดียวอ่ะหรือ

ขอเปลี่ยนเป็น pub crawl ได้อ่ะเปล่าค่ะ เดี๋ยวป้าเลี้ยงเอง...



คุณ นกข. อย่าไปเดินสวนสาธารณะเลยตอนนี้ มีแต่สายลมและสายหมอก

ไม่มีอะไรดูหน้าหนาวหรอกค่ะ เหนื่อยเปล่าๆ  ไม่แน่ใจค่ะว่า พวกมิวเซี่ยม

จะเปิดให้ชมตอนช่วงปีใหม่หรือเปล่า เพราะสมัยที่ยังเฉิดฉายอยู่ที่นั้น

ปีใหม่ทีไรไม่ค่อยออกไปเที่ยวค่ะ มัวแต่ แฮงค์โอเวอร์... อิ อิ อิ

อ้อ.. ตอน N'Year's Eve ลองไปเกร่ๆ count down แถว Trafalgar Sq.

ดู แต่อย่ากระโดดลงไปในอ่างน้ำนะคะ... บรื้วววววว์ น้ำเย้นเย็น...

อ้อ... อย่าลืมไปที่สถานี King's X ไปดู Platform 9-3/4 ที่ระบือลือลั่นด้วยหน่า..

อิ อิ อิ

ก็อยากลงไปเที่ยวเหมือนกันครับ แต่บังเอิญ ผมต้องกลับไปมหาวิทยาลัย
ในชนบทของผมครับ หนีไปเที่ยวกรุงเป็นเดือนแล้วครับ ต้องกลับไปดูแลฝูงแกะ
ที่ Durham ก่อนครับ กว่าคุณ นกข. จะมาอิงแลนด์ผมก็กลับขึ้นเหนือไปแล้วล่ะครับ
คงต้องติดเบียร์ไว้ก่อนจริงๆ

เขาว่ากันว่า คืนวันที่ 31 นี่ที่ลอนดอนสนุกมาก ( หลังเที่ยงคืนมี New Year Kiss ด้วยนะครับ เอ้อ )
รู้สึกว่ารถไฟใต้ดินหยุดเดินนะครับ จำไม่ได้ว่ากี่โมง คงเดินเหนื่อนหน่อย
Trafalgar Sq. ก็น่าเดินครับ กับตรงริมแม่นำเทมส์ แถวๆ บิกเบน กับ House of Parliament

แต่อย่าหลวมตัวไป London Dome  นะครับ เหอๆๆๆๆ

คุณ นวลครับ Platform 9-3/4 ของ  King,s cross มีประวัติอะไรหรือครับ?
เอ... เชยหรือเปล่านี่เรา?

อันว่า Platform 9-3/4 นี่ ดังระบือลือลั่นจากการที่เป็น

platform ซึ่ง Harry Potter ต้องไปจับรถไฟที่ King's X

เพื่อไปยังโรงเรียนพ่อมดนะคะ... ด้วยเหตุนี้ จึงมีทั้งผู้ใหญ่

และเด็กพากันไปดู เผื่อจะเจอ 9-3/4 จริงๆ ไม่ทราบว่า

ตอนนี้ platform นี้ ได้กลายเป็นสิ่งดึงดูดความสนใจของ

นักท่องเที่ยวไปแล้วหรือยัง



คุณจ้อ... สาว Durham สวยเหมือนในเพลงหรือเปล่าค่ะ?



ฮือ... ฮือ... คิดถึงอังกฤษจัง....

คุณจ้อ... อยากจะถามว่า สนง. กพ. ตรง Princess' St. ปิดไปแล้วหรือยัง

ความหลังเยอะมากกะสำนักงาน กพ. แห่งนั้น

อ้อ... Harry Potter นี่เอง ผมนี่เชยจริงๆ ไม่เคยอ่านเลยครับ ... แหะๆๆ

สำนักงาน กพ. นั้นยังอยู่เหมือนเดิมครับ... คงไม่ปิดง่ายๆ
( ถ้าปิด นักเรียนตาดำๆ อย่างพวกผมคงจะลำบากแน่ๆ )

ส่วนสาว Durham นี่อะแฮ่ม...  ฟามลับครับ บอกไม่ด้ายยย

ฝากดูบอลอังกฤษ เผื่อผมหน่อยสิครับถ้ามีเวลา เสียดาย ไม่ได้ดูสด ๆ มาหลายปีแล้ว แวะไปเยี่ยมสนามเวมบลีย์ที่กำลังโดนทุบทิ้งซะหน่อยก็ดีนะครับ ถ้าชอบฟุตบอลน่ะ

อ้าว เบียร์ไม่เอาหรอ งั้นแม่โขงมั้ย ผมเหลืออยู่ 1 ขวดในห้อง ฮ่าๆ

เพื่อนเอามาเซ่นเป็นค่าไหว้ครูตอนสอนมวยไทยให้น้องๆ แสดงให้ฝรั่งดู

ไม่แน่ผมอาจจะอยู่ลอนดอนนะ ตอนวันที่ 31 นี้ มีเพื่อนมาจากอเมริกาวันนั้น 1 คน

ถ้าไงมาอีกช่วงหน้าร้อนซิ เดี๋ยวพาไป punting

ฝากดูบอลอังกฤษด้วยเหมือนกันเน้อ... ผมเองคงอีกนานกว่าจะได้ไปดู



ปล. platform 9-3/4 ไม่เคยเจอแหะ รู้แต่ว่า London-Cambridge จะขึ้นที่ platform 9-12

ของสถานี้ King's Cross เอ.... หรือว่า เคมบริจด์นี่เมืองพ่อมดหว่า.... O_o

ผมไม่แน่ใจว่าประโยคสนทนานี้ของท่านเชอร์ชิล หรือเปล่านะครับ คุ้นๆ ว่าใช่



ท่านเชอร์ชิลคุย(ด่า) กับท่านผู้หญิงคนหนึ่ง (คำพูดอาจจะผิดเพื้ยนจากของจริงบ้าง)

ท่านผู้หญิง : If you were my husband, I'd poison your coffee.

ท่านเชอร์ชิล : Madam, if you were my wife, I'd drink it.



แสบสุดจะบรรยาย

Have fun ka Khun Nil.  :)

ถ้าคุณนกข.พบว่าในลอนดอน  ที่ไหนๆก็ปิดหมด ไม่อยากอยู่จนครบ ๔ วัน   แนะนำให้ทำตัวแบบนักทัวร์ไทยทรหด ๓ วัน ๑๘ ประเทศดูบ้างค่ะ  คือไปให้ถึง Stratford-upon-Avon แล้วกลับ

ที่นั่นนอกจากไปเยี่ยมบ้านเชกสเปียร์กับบ้านแอน แฮธธาเวย์แล้ว ยังมีบ้านนักเขียนเก่าอีกคนที่คอหนังสือไทยน่าจะรู้จักดี

คือ Marie Corelli  นักเขียนยอดนิยมเมื่อต้นศตวรรษที่ ๒๐  เรียกว่าเป็นทมยันตีแห่งอังกฤษก็คงจะได้

 เธอเป็นคนเขียนเรื่อง ความพยาบาท นิยายแปลเรื่องแรกของไทยเมื่อปลายรัชกาลที่ ๕ โดยแม่วัน (พระยาสุรินทราชา)

เต็ลมา (Thelma) นิยายแปลยอดฮิทเมื่อรัชกาลที่ ๖

ขุนคลัง (The Sorrows of Satan)  พิษสวาท(Ziska) นางแก้ว (The Murder of Delicia)  ผู้บริสุทธิ์(Innocent)และที่แปลออกมาไม่กี่ปีก่อนนี้คือ ปรัชญารัก (Love and the Philosopher) ทั้งหมดเป็นฝีมือแปลของคุณอมราวดี ผู้ล่วงลับไปแล้ว

บ้านของคอเรลลี่ชื่อ Mason Croft  ปัจจุบันคือ  the Shakespeare Institute of the University of Birmingham ที่Stratford    ถาม  local guide ดูก็ได้

อ่านประวัติย่อได้ที่นี่ค่ะ

http://www.thecore.nus.edu.sg/landow/victorian/authors/corelli/intro.html

คุณเปี้ยว... น่าจะใช่นะค่ะ quotation ของท่านวินสตัน ช. นี่

เพราะปากร้ายเหลือ เคยรวบรวมประวัติของท่าน วช. ไว้

กะจะเขียนให้เพื่อนฝูงอ่าน เผอิญมีคำขอให้อยากอ่านเรื่องอื่นก่อน

เลยต้องงดไว้ แต่เห็นผ่านตา ยังคิดเคยว่า เฉียบจริงๆ

ส่วน Platform 9-3/4 นั้น คุณไม่เห็นหรอก แต่ต้อง take action เลย

คือ เดินไปช่วง (กะๆ เอา) ประมาณระหว่าง Platform 9-10

แต่ค่อนไปทาง 10 แล้วเริ่มวิ่งสุดแรงให้ทะลุทะลวงสิ่งขีดขวางทั้งหลาย

ที่เขาตั้งอยู่ให้พ้นไปเลย  ตามที่โรลิ้งค์ว่าไว้ คุณจะผ่านมิติธรรมดา

ไปสู่มิติพ่อมด และจะเจอขบวนรถไฟที่ต้องการ..... แต่หากว่า เผอิ้ญเผอิญ

คุณไม่ทะลุผ่านมิติ ก็คงต้องลงไปนอนแผ่หกสลึงบนรางรถไฟ เอ้อ... แล้ว

ถ้าเขาส่งคุณไปโรงพยาบาลไหน โปรดแจ้งด้วย อาจส่งการ์ด Get well soon

หรือไม่ก็ Serve you right! ไปให้ค่ะ



คุณ นกข. นึกขึ้นมาได้อีกแห่ง ไม่ทราบว่าชอบซื้อหาหนังสือหรือเปล่า?

ลองไปเดินแถวร้าน Foyles' ดูซิค่ะ บรรยากาศสุดจะบรรยาย ....

ไม่มีอะไรจะแนะนำหรอกค่ะ เพราะไม่เคยไป  แต่เข้ามาเพราะทำตาร้อนนิดๆแถมขออวยพรปีใหม่ล่วงหน้า  ขอให้เที่ยวให้สนุกนะคะ  

วันหลังมาแถวนี้แล้วจะพาไปเลี้ยงหอยทอดตอนตีสองค่ะ  อิอิ



เห็นคุยกันถึงเรื่อง ท่านเชอร์ชิล  มีคำคมของท่านคำหนึ่งที่ชื่นชมและจำไว้ตลอด  

ท่านเชอร์ชิลเคยทำงานเป็นผู้สื่อข่าวหลังจากเรียนจบใหม่ๆรึไงเนี่ยะค่ะ  ข่าวที่ท่านส่งมาก็มักจะถูกท่านบอดอขีดฆ่าแก้ไวยากรณ์ด้วยหมึกสีแดง  

เพราะท่านชอบเขียนประโยคที่จบลงด้วยบุพบท  คนเคร่งไวยากรณ์ก็ถือว่าใช้ไม่ได้  

วันหนึ่งท่านเหลืออดขึ้นมาก็วงประโยคที่ท่านบอกอแก้มาแล้วเขียนโน้ตส่งคืนกลับไปว่า

"This is the kind of English, up with which I can't put."  วันหลังมีเวลาก็ฝันไว้ว่าจะไปศึกษากระบวนท่าฝ่ามือ

เอ๊ย ฝีปากของท่านไว้มาหัดเขียนมั่งค่ะ

อ้อ ลืมไปค่ะ  เคยใฝ่ฝันไว้ว่า  จะไปดูละครที่ลอนดอนน่ะค่ะ  ไม่ทราบใครอยู่แถวนั้นตอนนี้มีเรื่องอะไรดีๆบ้างคะ  หลายวันก่อน มีคนพาไปดู Lion
King  นั่งนำ้ตาไหลพรากๆตลอดเรื่องเลยค่ะ  เพราะเพลงฮึกเหิมไพเราะซาบซึ้งสุดจะบรรยาย  ฉากและเครื่องแต่งตัวก็ครีเอทีฟสุดๆ  
ที่ประทับใจมากที่สุดก็ดนตรีที่มีอิทธิพบอัหริกันมากๆ  ในวงออเคสตร้าใช้ขชุ่ยต่างๆกันถึง ๑๔ อย่าง  นึกไม่ออกเลยค่ะว่าจะมีหน้าตาอย่างไรบ้าง  
เคยเห็นรายการทัวร์ลอนดอนแบบไปดูละครอย่างเดียวเลยน่ะค่ะ   อย่างเจ็ดวันละครหกเรื่องอะไรแบบนั้น  ถ้าชอบละครก็ไปดูเผื่อมาให้ด้วยนะคะ

เรื่องกิน นี่ต้องร้าน Golden Dragon เป็นร้านอาหารจีนกลางโซโหนะหล่ะครับ
ที่ได้รับการโหวตให้เป็น  best restaurant (โดยพวกผมเอง เพราะพนักงานต้อนรับของเค้า ความงามเป็นเลิศ แหะๆๆๆๆๆ) แต่อาหารเค้าก็ใช่ย่อย ถ้าถูกๆ (มาก) ก็ ร้านที่ชื่อ "ร้านไอ้เลว" (ชื่อจริงๆเค้าชื่อ Wong Kei) อันนี้นักเรียนไทย ทุกคนในลอนดอนเค้าเรียกกันอย่างงี้จริงๆ เพราะเลื่องชื่อเรื่องการบริการนักหนา แต่ที่ต้องทนไปกินก็เพราะถูกกว่าใครเพื่อน และอร่อยใช้ได้

ถ้าเป็นคอกาแฟหล่ะก็ ผมมีที่แนะนำสองที่ครับ (เลิกพูดเรื่องกาแฟบน Harrods หรือ  Harvey Nicole นั่นมันเป็นที่ของนักท่องเที่ยวไปแล้ว)
1. ก็ร้านกาแฟบนยอดตึก OXO ครับ อยู่ริมแม่น้ำเทมส์บรรยากาศยามเย็น
    ที่นี่เรียกว่าสุดยอดของลอนดอน ราคาก็สูสีกะที่ Harrods มีซัก 10
    ปอนด์ก็นั่งกินบรรยากาศได้ทั้งคืน เค้ามีไวน์ด้วยแต่แพงหน่อยครับ
2. อีกที่ก็เป็น ร้านกาแฟ ในหอสมุดอังกฤษ(ฺBritish Library)ครับ รอบตัวจะ
    เป็นชั้นวางหนังสือที่สูงประมาณ ตึกสามชั้น โปร่ง ขลัง บรรยากาศ สบาย
    มีเพลงคลาสสิคฟังคลอเบาๆ แม้จะกินกาแฟไปกี่แก้ว ผมก็ง่วงทุกที

แหมยังมีเรื่องไวน์อีก แต่ก็เกรงใจแล้วครับ ที่นี่เรือนไทย เดี๋ยวโดนคุณเทาชมพู
ไล่ฟาดตกเรือน :)

เห็นคณอ๊อฟเล่าเรื่องร้านอาหารที่โซโหแล้ว คิดถึงเจงๆ
สมัยโน้น พอ กพ. จ่ายเบี้ยเลี้ยงให้ ก็มือเติบกันไปถลุงที่แถว
โซโหเนี่ยแหละ ได้ทานกันเดือนละครั้งแก้ปากเปรี้ยวอยากอาหารเอเซีย
จำได้ว่ามีอยู่ร้าน ทำบะหมี่เกี๊ยวแจ๋วเจงๆ เข้าไปทานหลายหน
พอดีวันนั้น พ่อครัวโผล่ขึ้นมาถามไถ่ว่าอาหารเขาเป็นยังไง
เลยฟุ้งอังกฤษบ้างจีนกว้างตุ้งไปมั้ง ชมซะไม่มี ตั้งแต่นั้นมา
พอไปทานอีก แทนที่จะได้เกี๊ยวชามละห้าตัว กับเพิ่มเป็น
ชามละแปดตัว ราคาเท่าเดิม... หุ หุ หุ  ใครว่าที่อังกฤษ
ใช้เส้นม่ายด้าย..... อย่างน้อยๆ เกี๊ยวก็เพิ่มมาล่ะ...
แต่แหม... รสนิยมกาแฟของคุณอ๊อฟเนี่ย ไม่เบา...
อิฉันเคยแต่ต้ม perk อยู่ในที่พัก ไม่บังอาจไปนั่งจิบไป
ชมวิวไปแถวเทมส์เลย.... กระเป๋ามันฉีกบ่อยๆ....

คุณ นกข ขอให้เที่ยวสนุกนะคะ .........

ไม่มีใครอยากแวบมา เยอรมนีบ้างอ่ะ เบียร์ที่นี่อร่อยนะ  :)

คุณนวลครับ ผมก็ฝากท้องไว้กับ"ร้านไอ้เลว" ที่ถูกแสนถูกพอจะมีเงินเหลือไป
นั่งจิบกาแฟดีๆบ้าง ก็สองสามเดือนสักครั้งแค่นั้นเอง :)

แหม เม๊าท์แล้วหยุดไม่อยู่ พอพูดถึง"ร้านไอ้เลว" แล้วก็ต้องขยายความนิดนึง
จะขอพูดถึงจุดขายของร้านเค้าซักหน่อย เผื่อใครได้ไอเดียเอามาเปิดที่เมืองไทย
เรื่องบริการนี่ต้องมาเป็นอันดับหนึ่งครับ ถ้าวันไหนไปกินแล้วไม่ได้ยินเสียงตะคอก
นี่รู้สึกอาหารจะจืดไปถนัด ไม่ตะคอกแขกในร้าน ก็ตะคอกใส่กันเอง เรื่องเสริฟ
ก็เหมือนกัน ถ้าวันไหนจานข้าวโดนปล่อยจากมือพนักงานก่อนถึงโต๊ะน้อยกว่า
10 ซม. นี่ถือว่าวันนั้นคุณจะโชคดีอย่างรุนแรง ถ้าซื้อล๊อตเตอรี่ คาดว่าจะถูก
บิลล์ก็เหมือนกันจะมาวางที่โต๊ะทันทีหลังกินเสร็จ (หลังวางตะเกียบ)
ผมเคยพาคุณเปี้ยวไปกิน แต่ลืมบอกว่าอย่าเพิ่งวางตะเกียบ ให้ดื่มชาก่อน
คุณเปี้ยวแกไม่ทราบ ไปเผลอวางตะเกียบ ไม่ทันได้ดื่มชาก็มีแขกรายใหม่มา
ยืนรอที่โต๊ะแล้วพร้อมบิลล์จากพนักงาน

จะว่าจุดขายหรือปล่าวก็ไม่ทราบ ร้านเค้า 3 ชั้น กว้างขวาง ไม่เคยไม่เต็ม
เพื่อนผมเล่าว่าเคยมีรายการวัยรุ่นช่องเจ็ดบ้านเราไปถ่ายมาแล้ว
ถ้าคุณ นกข. อยากมีประสบการณ์การกินที่แปลกไป
ผมก็ขอ recommend ครับ ร้านไอ้เลว (Wong Kei) ใหญ่ๆสีแดงๆ
อยู่ตรงทางออกประตูจีนเลย หาง่าย

ขอบคุณทุกท่านครับ
แต่ผมคงจะไม่เข้าเมืองจีนบ่อยนัก อาจจะโฉบไปดูบรรยากาศ ดูสาวจีนสักครั้งสองครั้ง มีผู้ใหญ่ทางนี้ฝากให้ไปกินเป็ดย่างเผื่อ ได้ข่าวว่า ร้าน หลีโฮฟุก เจ๊งไปแล้ว แต่ดูเหมือนมีร้านใหม่ ชื่อโฟร์ซีซั่นส์ หรือไงนี่ แล้วเห็นว่ามีอีกร้านอยู่แถวเบย์วอเตอร์
ที่กะไม่เข้าไปกินข้าวเมืองจีนมาก เพราะผมคิดว่า หารับประทานได้ที่ไหนก็พอมี ร้านจีนที่เจนีวามี ร้านจีนที่เมืองไทยก็มี (และเผลอๆ จะอร่อยกว่า) เมืองจีนในนิวยอร์กผมก็ไปมาเสียเป็นเทือกแล้ว และว่ากันตามตรง ผมกินข้าวจีนที่เมืองจีนจริงๆ คือที่กรุงปักกิ่งมาสี่ปีแล้วน่ะครับ อาจจะหาอาหารอังกฤษที่เขาว่ารสชาติจืดชืดเหลือรับ มาลองชิมให้แปลกๆ ไปมั่ง
อยากลองชิมอาหารตามผับ หาพวกพายเนื้อ หรืออย่างแฮกกิส ที่เขาว่ากันว่ารสชาติชวนขนลุก หรือยอร์เชอร์พุดดิ้ง หรือน้ำชาเวลาบ่าย หรือกระทั่งฟิชแอนด์ชิป กินเล่นดูมั่งน่ะครับ
เอ- เนื้อวัวในอังกฤษกินได้หรือยังไม่รู้ อาจจะต้องเน้นฟิชแอนด์ชิปเป็นหลัก ผมยิ่งไม่ค่อยมีสมองอยู่ด้วย ถ้าสมองที่มีอยู่กลายเป็นฟองน้ำไปเพราะโรควัวบ้าก็คงไม่เหลือ

.

ไม่ทราบทานเบียร์หรือสุราบ้างหรือเปล่านะครับ
fish & ships หรือ fried chicken & ships นี่อร่อยสุดต้องหลังจากผับเลิกครับ
ประเภทกำลังมึนๆนิด ใส่vinegarเยอะๆ  saltหน่อยๆ คุณเอ๋ยอร่อยสุด
พวก french fry ตามร้าน fast food ทั่วไปอย่าไปพูดถึง

วัวบ้าอังกฤษหมดแล้วครับ เขาฆ่ากันเป็นล้านตัว
ส่วนที่เยอรมันและฝรั่งเศสตอนนี้กำลังมีครับ (ก็ติดไปจากอังกฤษนั่นแหละ)
ตอนนี้เข้ากำลังหาทางตรวจกันอยู่ อาจจะแย่พอๆกับอังกฤษเมื่อตอนเป็นข่าวใหม่ๆ
เข้าใจว่าฝรั่งเศส เยอรมันยังกินวัวอายุมากกว่า 3 ปีอยู่(คือวัวอาจจะเป็นโรคได้เมื่ออายุ > 3 ปี)
ส่วนอังกฤษเลิกกินวัวแก่ประมาณ 3 ปีแล้วครับ

คุณเปี้ยวกับคุณจ้อ ชวนไปเคมบริดจ์ ดิฉันชวนไปออกฟอร์ดค่ะ  คุณ นกข.  ทั้งเคมบริดจ์
และ ออกฟอร์ดใช้เวลาเดินทางจากลอนดอน ชั่วโมงนึงโดยประมาณค่ะ  ทางเคมบริดจ์
มีทั้งเบียร์ มีทั้งแม่โขง (หูววว  สุราเมรัยยะ  เมาเป็นระยะๆ สิค้าา  ฮา)  เอามาเป็นจุดขาย
ดิฉันไปเคมบริดจ์มาก่อนคริสต์มาส ไม่เห็นค่ะ ขวดที่คุณเปี้ยวเค้าว่าน่ะ  หลอกลวงชัวร์ๆ
(ฮา)  
คุณนวลคะสำหรับแฮรี่พ็อตเตอร์ ดิฉันเดินผ่านวันที่เค้าถ่ายห้องสมุดตอนดึกๆ ค่ะ เค้าใช้
ห้องสมุดของออกฟอร์ด  เป็นห้องสมุดฮอกวอตต์ (เอ แล้วแบบนี้ สรุปมหาวิทยาลัยไหน
สำหรับพ่อมด แม่มดกันแน่  ฮา)  มีการถ่ายทำที่ Christchurch  meadow  
ไม่ทราบเหมือนกันว่าจะสมมุติให้เป็นอะไร ป่าลึกลับรึเปล่า  สวนนี้ล่ะค่ะที่กำเนิดของ
อลิซในแดนมหัศจรรย์    อ่านแฮรี่  ไปสามเล่ม ดิฉันยอมแพ้กับเล่มสี่ค่ะ   เพราะหนาเหลือเกิน
การงานพาลจะไม่เดินเอาค่ะ

เห็นคุณออฟ บรรยายเรื่องร้านโหด หรือ ร้านไอ้เลว แล้วให้ภาพพจน์ดีมากเลยค่ะ
ดิฉันเคยไปสั่งกิน ข้าวหมูกรอบและไก่  ได้มาเต็มจนล้นจานทีเดียวค่ะ สามปอนด์
ห้าสิบ ถ้าไปกินร้านอื่นก็คงราคาเพิ่มเป็นสองเท่า  ชอบใจตรงชาฟรี แถมถูกนี่ล่ะค่ะ
   
เห็นพี่พวงร้อยพูดถึงหอยทอดแล้วก็น้ำลายสอ  อยากทานอาหารไทยค่ะตอนนี้
แต่อยากทานฝอยทองกับทองหยอด  ตะโก้   หม้อแกง  สังขยาฟักทอง  ฯลฯ
คุณเทาชมพูอยู่เมืองไทย ทานเผื่อด้วยนะคะ  ยิ่งพูดถึงอาหารแล้วรู้สึกทรมานใจ

คุณ นกข อย่าพลาด ที่ทราฟัลการ์ สแควร์ นะคะ วันสิ้นปี  New Year Kiss  เห็น
เพื่อนๆ ดิฉัน พูดถึงประจำ เรื่องได้หอมแก้มสาวๆ ฟรี นี่น่ะ  (ฮา)  หรือที่ บิ๊กเบนก็มีเหมือนกันค่ะ

เรื่องหอมแก้มสาวๆนี่ ขอแนะนำปีใหม่ที่ Edinburough ครับ
ยิ่งใหญ่ที่สุด กันเองที่สุด แล้วก็....มีแก้มเยอะที่สุ๊ดเลย อิอิ :+)
จัดที่ถนน Princess St. ยาวประมาณ 1 กิโลเมตร
เดินตั้งแต่หัวถนนยันท้ายถนน ก็ประมาณ 3 ชม.
เที่ยงคืน ถึง ตี 3.... เมื่อยปากไปเลยละ :+)

ปล. เพื่อนเล่าให้ฟังน๊าาา อย่าเข้าใจผมผิด

ฟังๆ ดูแล้ว คุณนกข. คงวนเวียนอยู่แถวTrafalgar Sq
นะครับ อย่าลืมแวะเข้าไปหลบหนาวใน National Gallery นะครับ มีภาพเขียนดังๆ ให้ดูเยอะ ใหนๆ ก็อยู่แถวนั้น แวะไปดูร้าน Old Ciriosity shop ที่
Charles Dickens เขียนถึงด้วยนะครับ จากโซโห
เดินไปก็ได้ครับ เส้นทางดูเอาจากแผนที่ครับ

post ไม่เข้าจริงๆ
แหงมๆ ทัวร์สนุกจริงๆ mmm หิวอีกต่างหาก
แหงงงงงงง อยากไปบ้างจัง

พูดถึง National Gallery แล้วฝากดูภาพ The Virgin of the Rocks

ของ  Leonardo da  Vinci ด้วยนะครับ ภาพโปรดของผมเอง

ไปทีไรต้องไปแหงนคอดูทุ๊กที แล้วก็ภาพ The Ambassador' ของ

Hans Holbein the Younger :)

กลับมารายงานตัวครับ
เวลาน้อยมาก แค่สามวันกว่าๆ เอง สถานที่จะให้ดูก็แยะ แถมไม่ได้ทำการบ้านไปดีพอ บางที่ที่อยากดูเขาปิดปีใหม่ ต้องอาฆาตไว้ว่าจะไปเที่ยวอีกให้ได้
ผมได้นั่งรถบัสทัวร์ลอนดอน แล้วไปดูเทาเวอร์ออฟลอนดอน ไปดูห้องประชุม ครม.ใต้ดินของเชอร์ชิลสมัยสงคราม เดินดูนอกรัฐสภา หอระฆังบิ๊กเบนที่มีนาฬิกาเรือนใหญ่อยู่ โฉบไปหน้าพระราชวังบักกิ้งแฮม แต่ไม่ได้ไปดูเขาเปลี่ยนยาม ลงเรือล่องแม่น้ำเทมส์ โผล่ไปหน้าเนชั่นนัลแกลอรีที่ลานทราฟัลการ์สแควร์ (แต่แกลอรีปิด) ไปบริติชมิวเซียม (ปิด) ไปมาดามทุซโซด์ (คนเยอะมาก เลยไม่ได้เข้า)
คืนวันปีใหม่ได้เดินเล่นแถวทราฟัลการ์สแควร์กับไลเชสเตอร์ เอ๊ย เลสเตอร์สแควร์ ไปเดินแถวโซโห ผ่านร้าน "ไอ้เลว" แต่ไปกินร้านจีนร้านอื่น กินข้าวแขกด้วย ดูละครเพลงสองเรื่อง (Napoleon กับ The Hobbit) หนังหนึ่งเรื่อง (ไม่มีชื่อ... ดาราไม่มีเสื้อผ้า... ฉายวน ไม่มีรอบ...)
เข้าผับ กินเหล้าเอล กินฟิชแอนด์ชิป ผับที่ผมเข้ามีแห่งหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากทราฟัลการ์สแควร์ ชื่อเชอรล้อคโฮล์มส์
ทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวที่ดีโดยไปตามเลขที่บ้านที่ดังๆ ต่างๆ เช่น 10 ถนนดาวนิ่ง (ตำรวจเขามากั้นไม่ให้เข้าไปในถนนดาวนิ่ง ต้องมองไกลๆ จากหัวถนน) 221 บี ถนนเบเกอร์ (ซึ่งสร้างขึ้นใหม่เป็นของปลอม) เดี๋ยวนี้เป็นพิพธภัณฑ์เชอร์ลอกโฮล์มส ตั้งขึ้นใหม่หลอกเงินนักท่องเที่ยวที่เป็นแฟนโฮล์มสอย่างผม ซึ่งถึงจะรู้เขาหลอกก็เต็มใจให้หลอก
84 ถนนชาริงครอส ไปเห็นแล้วใจหาย ถูกรื้อกลายเป็นบาร์ไปแล้ว ห้องเลขที่ 84 หายไป มีแต่ป้ายทองเหลืองบอกว่า ตรงนี้เคยมีห้องแถวอยู่ห้องหนึ่งที่เป็นร้านขายหนังสือ ซึ่งมีชื่อดังไปทั่วโลก
ชานชาลาที่ 9 3/4 ของแฮรี่ ยังไม่ได้ไปครับ
เฉียดเข้าไปใกล้สนามเทนนิสวิมเบิลดัน ไปตักบาตรวัดพุทธปทีป (ซึ่งอยู่แถววิมเบิลดัน) เช้าวันปีใหม่ ทำบุญแล้วนึกอธิษฐานแผ่ส่วนกุศลให้วิญญาณต่างๆ ในเทาเวอร์ออฟลอนดอนซึ่งเพิ่งไปดูมาด้วย
สุดท้าย ไปเดินซื้อของที่แฮรรอดส์ ด้วยความตื่นตาตื่นใจระคนเจ็บใจ เพราะเทศกาลลดกระหน่ำของแฮร์รอดส์นั้น จบไปก่อนที่ผมจะมา และจะเริ่มลดใหม่อีก 1 วันหลังจากวันที่ผมกลับสวิสพอดี โฮ...    
ที่อื่นๆ คงต้องติดไว้ก่อนครับ ไม่ได้ไปพ้นเขตลอนดอนออกไปเท่าไหร่เลย

ใครทราบบ้างครับว่า ตรอกต้นเชอรี่ ในเรื่องแมรี่ป๊อปปินส์ อยู่แถวไหน

ผมขอถามอย่างไม่อ้อมค้อม
คืนวันปีใหม่ได้ New Year Kiss
ไปกี่ฟอดครับ :)

ไม่ได้สักฟอดสักจุ๊บครับ
ผมถนอมแก้มผมปากผมไว้ให้สาวไทยเหนือหยาดฟ้าเจ๊า กระทู้แถวๆ นี้ที่ผมท้าดวลจูบไว้น่ะครับ แต่กลับมาจากลอนดอนแล้วเธอก็ยังเล่นตัวอยู่ดี ผมเลยแห้วรับประทาน...

ลองมา"ตามล่าหาความจริง"กันนะครับว่า
เจ้าซอยต้นเชอร์รี่ ที่ครอบครัว Banks อยู่นี่
ถ้ามีจริง น่าจะอยู่ตรงใหนของลอนดอน
ผมคงจะเริ่มจาก cluesที่เห็นในหนังว่า
บ้านอยู่ใน City of London ใกล้ Bank ที่ตั้งของสำนักงานใหญ่ธนาคารต่างๆรวมทั้ง Bank of England เพราะเดินไปทำงานที่ธนาคารได้ และตอนเดินไปจะผ่านสวนสาธารณะ และ มหาวิหารเซนต์พอล
มีเพื่อนบ้านในCherry Tree Lane เป็นนายทหารเรือ
นอกราชการที่ยิงปืนบอกเวลาต้องยิงปืนออกไปทางแม่น้ำ
และตอนที่ ลูกของนายแบ้งค์วิ่งหนีออกจากธนาคารจะกลับบ้านก็ไปหลงอยู่แถวท่าเรือ
ผมว่าซอยนี้อยู่แถว Blackfriars ใกล้แม่น้ำเทมส์ ครับ

โอ้โห คุณโสกัน คะ นับถือเจงๆ  จำรายละเอียดได้ขนาดนี้เนี่ย

แหะ..แหะ คุณนิลกังขาที่สนใจตั้งกระทู้ถามมาเป็นถึง"แฟนพันธ์แท้" ของเชอร์ล็อค โฮล์ม
ผมก็ต้องทำการบ้านหนักหน่อย (คือเอาวีดีโอแมรี่ ป๊อบปินส์ มาเปิดดูอีกรอบ หา clue ครับผม) คุณพวงร้อยมาช่วยกันหน่อยซิครับ
คุณเทาชมพูเธออนุโลมให้เปิดมุมกาแฟในเรือนไทยได้แล้ว

ขอบคุณคุณโสกันครับ
ผมเห็นจะต้องเอาวิดีโอหนังเรื่องแมรี่ ป๊อปปินส์ มาดูอีกรอบบ้าง
แต่เท่าที่ผมจำได้คร่าวๆ แมรี่ ป๊อปปินส์ที่เป็นหนังนั้น แตกต่างจากแมรี่ป๊อปปินส์ในหนังสือพอสมควร ซึ่งอันนี้ก็เป็นธรรมดา ที่หนังเสริมรายละเอียดเข้าไปก็คือ ให้นายแบงค์สทำงานธนาคาร (ตามชื่อสกุล) ซึ่งผมเข้าใจว่า เป็นรายละเอียดเสริมเข้ามาที่ไม่มีในเรื่องเดิม รวมทั้งการเพิ่มพล็อตให้มีการขัดแย้งกับเจ้านายในธนาคารด้วย
ในหนังสือแมรี่ป๊อปปิ้นส์ มีตอนหนึ่งที่แมรี่มีเข็มทิศที่จะพาคนที่ถือเข็มทิศไปผจญภัยยังดินแดนทางเหนือ ใต้ ออก ตก ได้จริงๆ
เรื่องตอนนี้แสดงให้เห็นชัดว่าแมรี่เป็นนางฟ้าอังกฤษและถูกจำกัดด้วยกรอบความคิดเชิงวัฒนธรรมที่อังกฤษเป็นศูนย์กลาง เพราะดินแดนทางตะวันออกของเข็มทิศ คือเมืองจีน ดินแดนตะวันตก ถ้าจำไม่ผิดคือถิ่นอินเดียนแดงในอเมริกา ทางใต้นี่ผมลืมไปแล้ว จะเป็นสเปนหรืออเมริกาใต้ หรืออะไรก็ไม่แน่ใจ ในขณะที่ทางเหนือนั้นแทนด้วยดินแดนขั้วโลกของพวกเอสกิโม
สำหรับคนอ่านที่เป็นคนไทยอย่างผม เมืองจีนควรจะอยู่ทางเหนือไม่ใช่ตะวันออก ตะวันออกอาจจะเป็นญี่ปุ่นมากกว่ากระมัง ใต้ลงไปของผมก็อาจจะเป็นชวามลายู และตะวันตก เป็นเมืองฝรั่งทั้งหมด
สำหรับคนจีน ก่อนที่คำว่า "ตะวันตก"  "ชาวตะวันตก"  (Westerners) จะมีความหมายว่าฝรั่งอย่างเดี๋ยวนี้ ตะวันตกแปลว่าแขกครับ เห้งเจียอารักขาพระถังซัมจั๋งไปอาราธนาพระไตรปิฎกที่ไซที คือชมพูทวีปอินเดีย ไซทีนั้นแปลว่า ฟ้าทางทิศตะวันตก ไม่ได้เป็นเมืองฝรั่ง
ถ้าว่ากันทางภูมิศาสตร์สากล (ที่ฝรั่งคิด) เราก็คงต้องยอมตามฝรั่งอังกฤษ เพราะเส้นไพร์ม เมอริเดียน ที่ 0 องศานั้น ลากผ่านตำบลกรีนนิชที่อังกฤษ ดังนั้นทางตะวันออกของเส้นนี้ก็ถือเป็นโลกซีกตะวันออก และทางตะวันตกของเส้นนี้ก็ถือเป็นโลกซีกตะวันตก
แต่ในความคิดของชนชาติอื่นๆ ต่างก็ถือว่าเป็นศูนย์กลางโลกกันทั้งนั้น "มัธยมประเทศ" ประเทศส่วนกลางตรงกลาง นั้น เป็นชื่อหนึ่งที่แขก (อินเดีย) เขาเรียกดินแดนของเขา จีนเขาก็ถือว่าเขาเป็นศูนย์กลางโลก ประเทศอื่นๆ เป็นดินแดนป่าเถื่อนชายขอบโลกหมด ชื่อประเทศจีนว่า จงกั๋ว หรือตงก๊กนั้น ก็แปลว่าประเทศตรงกลางเหมือนกัน แม้แต่ฝรั่งก็ยังเป็นพวกฮวนนั้งคนป่าเลย
คนจีนโบราณคงจะเห็นว่า ดินแดนสุดเหนือ สุดใต้ สุดตะวันออก สุดตะวันตก นั้น เป็นคนละแห่งกับของแมรี่ป๊อปปินส์ เหนือของเขาอาจจะเป็นแดนเถื่อนมองโกล ตะวันออกเป็นเกาะสลัดเตี้ย (คือญี่ปุ่น) ใต้ลงไปเป็นแดนอนารยชนทางใต้หลายพวกเหลือเกิน ตั้งแต่เบ้งเฮ็กไปจนถึงดินแดนเล็กๆ แปลกๆ ที่ชื่อเสียมล้อหรืออะไรนั่น ที่มาจิ้มก้องจีนบ่อยๆ และตะวันตกก็เป็นดินแดนแปลก ๆ ของทั้งแขกฮินดูและมุสลิมและศาสนาอื่น เช่นอินเดีย (ไซที) เปอร์เซีย (ต้นกำเนิดลัทธิอสูรหรือม้อก่า) หรือสมัยหลังหน่อยก็เป็นดินแดนของพวกฮวนผมแดง (อั้งม่อ) คือฝรั่ง
สรุปว่าแปลกๆ ป่าๆ เถื่อนๆ กันทั้งนั้น มีไม่แปลกอยู่ก็แต่คนจีนเท่านั้นเอง...

จริงๆ แล้วโลกมันกลมน่ะครับ ถ้าเราเดินไปทางตะวันออกไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็จะพบว่าตัวเองกลับมาอยู่ทางตะวันตกของจุดเริ่มต้น เพราะฉะนั้น ดินแดนสุดเหนือ สุดใต้ สุดตะวันออก สุดตะวันตก เป็นเรื่องเชิงสัมพัทธ์ ไม่ใช่สัมบูรณ์ ขึ้นอยู่กับว่า ตะวันออกนับจากจุดไหน
ลากแมรี ป๊อปปินส์ไปเมืองจีนและเมืองแขกจนได้เหมือนกันแฮะ
ผมยังอยากเห็นอีกที่หนึ่งในลอนดอน คือคลับหรือสโมสรต่างๆ (คลับ ของอังกฤษ ไม่เหมือนไนท์คลับของไทย - อยากไปเที่ยวไนท์คลับของอังกฤษเหมือนกันแหละ)
สโมสรสุภาพบุรุษอังกฤษแบบวิคตอเรียที่ผมอยากเห็นมาก ก็เกี่ยวๆ กับเรื่องเดินทางไปทางตะวันออกหรือตะวันตกนี่เหมือนกัน คือ สโมสรปฏิรูป (The Reform Club) ซึ่งผมได้ยินเขาว่ากันว่าเป็นสโมสรที่มีอยู่จริงๆ อยู่แถวรีเจนต์ส พาร์ก หรือยังไงนี่แหละ
สมาชิกของสโมสรที่ไม่มีตัวตนจริงมีอยู่แต่ในหนังสือนิยาย คือยอดชายนายสุภาพบุรุษอังกฤษแท้นามว่า ฟิเลียส ฟ็อกก์ พระเอกเรื่อง 80 วันรอบโลก ของจูลส์ เวิร์น นั่นเอง การเดินทางไปรอบโลกในแปดสิบวันของพระเอกเรื่องนี้ เริ่มขึ้นเพราะพระเอกไปพนันขันต่อกับเพื่อนสมาชิกสโมสรไว้ และจุดสุดท้ายของการเดินทางก็คือสโมสรนี้เหมือนกัน

มาเป็นลูกน้องคุณโฮลม์ด้วยคน
คุณโสกัน อิฉันว่านะ น่าจะค่อนไปทาง Ludgate Hill มากกว่า
เพราะถ้าจะไปทำงานที่แบงค์ แต่ต้องเดินผ่านมหาวิหารแล้ว
มันควรจะอยู่ในแนวระนาบเดียวกัน ถ้าเป็นแถว Blackfriars แล้ว
น่าจะไม่ผ่านมหาวิหารนะค่ะ สามารถเดินตัดเฉียงไปยังแบงค์ได้เลย
ขอสันนิษฐานด้วยการเดา

ตอบคุณนวลครับ...หะแรก ผมก็เล็งๆ Ludgate Hillอยู่เหมือนกันครับผม แต่ลงความเห็นว่าเป็นBlackfriars
เพราะจุดนี้อยู่ใกล้แม่น้ำ แม้จะไม่มีสวนสาธารณะอย่างที่เห็นในหนัง ก็ตาม

คุณโสกัน มาสันนิษฐานต่อด้วยการเดา

เป็นไปได้ไหมว่า์ ถ้าดูจากภูมิศาสตร์ทางกายภาพของแม่น้ำเทมส์

จะเห็นว่า Blackfrairs นั้นตั้งอยู่บริเวณคุ้งแม่น้ำที่เป็นส่วนโค้ง

และในยุคของแมรี่ ป้อปปินส์นั้น กระแสน้ำยังไม่ได้กัดกร่อนหรือ

เสริมตลิ่งจนเป็นอย่างในปัจจุบัน กล่าวคือ ตลิ่งบริเวณ Blackfrairs

จะไปอยู่ในบริเวณที่ลึกเข้าไปในแผ่นดินมากกว่าในปัจจุบัน

จึงทำให้ต้องเดินผ่านมหาวิหาร และยังใกล้แม่น้ำอีกด้วย

ส่วนสวนนั้น เป็น churchyard ของมหาวิหารหรือเปล่า?

(ขอบอกก่อนว่า Geography ผ่านเพียงระดับ O ค่ะ ผิดถูกอย่างไร

ถือว่าเดาๆ เอาก็แล้วกัน ฮิ ฮิ ฮิ)



แล้วคุณทราบหรือเปล่าว่า ถนนที่ตั้งบ้านของ ศ. 'เอนรี่ 'อิกกิ้นส์ นั้น

อยู่ที่ไหน คือถนนที่พ่ออะไรน่ะ ไปร้อง I've often walked down

this street before ..... ให้อิไลซ่าฟังอ่ะค่ะ

อืมม์... ทฤษฎีของแม่นวลฟังเข้าทีครับ ผมออกจะเห็นด้วย
ครับผม
อ้าว..มีงานสืบหาให้ทำอีกแล้วเนี่ย..
บ้านของท่านศาตราจารย์ฮิกกิ้นส์ เหรอครับ..ผมไม่ทราบครับ และอยากทราบเหมือนกัน
แต่ก็คิดว่าอยู่ในลอนดอนเหมือนกันนะครับผม
ถ้าจะให้เริ่มงานสัณนิษฐานชั้นต้น ผมว่าแกอยู่บ้านTerraced  และน่าจะอยู่ในละแวกสถาบันอุดมศึกษาคือ  U.of London เช่น Russell Sq หรือไม่ก็ Bloomsbury ครับผม ใกล้ที่ทำงาน ไม่ไกลจาก
แหล่งเก็บข้อมูล Phonetic ในหมู่ค็อคนี่ย์ แถบEast End เช่น Hackney ที่อีไลซ่าอยู่มากนัก และวันไหนอยากไปหย่อนใจดูละเม็งละครที่โรงOperaแถวตลาดผักผลไม้(เดิม) ที่Covent Gardenก็เดินไปยังไม่ทันเมื่อยขาก็ถึงแล้ว  ใครอยู่ลอนดอนหรือเคยอ่านหนังสือPygmalion ช่วยทีครับ

บ้านของอีตาเอ็นรี อิกกิ้นส์ อาจจะอยู่ไม่ไกลจากบ้านของจอร์จ เบอร์นาด ชอว์ ก็ได้นาครับ ว่าแต่ว่าชอว์บ้านอยู่ไหนล่ะ?
เมื่อผมไปถึงลอนดอน ประมาณ 100 ปีหลังจากเวลาในเรื่องมายแฟร์ เลดี้ ตลาดผักผลไม้ที่โคเวนต์ การ์เด้นไม่เหลือร่องรอยตลาดแล้ว กลายเป็นตึกไปหมด
เดินเอื่อยๆ จากตรงนั้นเข้าไปทางโซโหกะจะหาละครดูสักเรื่อง (ค่ำแล้วล่ะครับ ตอนนั้น) ก็เจอบุษบาริมทางฝรั่งคนหนึ่ง แต่ไม่ได้ขายดอกไม้ เธอเดินเข้ามาหาผม (คงนึกว่าผมเป็นเศรษฐีญี่ปุ่น) แล้วก็ถาม (เป็นสำเนียงอังกฤษแท้ครับ แต่ผมไม่ใช่อาจารย์ฮิกกินส์จึงไม่ทราบว่าอังกฤษแถบไหน) ว่า - You want a lady, tonight?...
ผมยิ้มแห้งๆ มายเลดี้ของผมควรจะ "แฟร์" กว่านี้ อย่างน้อยควรจะออกงานราตรีสโมสรสถานทูตหรือควงไปดูม้าแข่งที่เอสค็อทได้อย่างในเรื่อง และโดยที่ผมไม่มีความสามารถพอที่จะปั้นดินให้เป็นดาวได้อย่าง ศ. ฮิกกินส์ และไม่รวยเท่าแกด้วย คือไม่รวยพอที่จะเชิญแม่นางกลางถนนคนนี้ไปนอน ปั้น... (ตรงไหนก็ไม่ทราบ) ให้เป็นดาวชั่วคราวสักคืน ก็เลยได้แต่ยิ้มแห้งๆ ตอบเธอไปเป็นสำเนียงอังกฤษแบบไทยๆ ว่า - No, Thank you...
แค่ค่ออาหาร ค่าตั๋วละคร ค่าเข้าชมสถานที่ต่างๆ ค่าชอปปิ้ง ก็เกือบจะหมดงบประมาณเงินปอนด์ที่แลกมาแล้ว คืนนั้นเลยไม่ได้ชมโฉม My Fair (?) Lady...

บ้านของ ชอว์ ผู้ประพันธ์นิยาย Pygmalion ที่มาของMy Fair Lady อยู่ Herts โน่นครับ แกอยู่นานถึง40 ปีจนเสียชีวิต เมื่อ ห้าสิบปีมาแล้ว รู้สึกว่าทาง National Trust ที่ดูแลอยู่จะเปิดให้เข้าชมได้นะครับ ใครไปเที่ยวมาเล่าให้ฟังด้วยซิครับ
และขออัพเดพบ้านของ อ.ฮิกกิ้นส์ ครับ บ้านแกอยู่ที่
27A Wimpole Street W1G 8GN  วิธีไปก็
นั่ง tubeไปลง Oxford Circus เดินลัดเลาะตามถนน Regent ขึ้นเหนือ พอถึงWigmore ก็เลี้ยวซ้าย
ไปเรื่อยๆ จะเห็น Wimpole ทางขวามือ เดินต่อไป ผ่าน
Queen Anne ก็คอยดูเลขบ้านเอาไว้ ไม่พลาดหรอกครับ
แต่ตอนนี้ใครอยู่ ไม่รู้นะครับ

คุณโสกัน  สงสัยบรรยากาศแถวบ้าน ศ. ฮิกกิ้นส์ นั้น คงไม่เหลือแล้วล่ะค่ะ
ถ้าเป็นบริเวณที่คุณว่า คงไม่มี lilac trees ไม่มีถนนแบบ cobbled stones
อันแสนจะโรแมนติกเหลือให้เห็นแล้ว

คุณ นกข นี่แสดงว่าโหง้วเฮ้งของคุณคงภูมิฐานน่าดู ถึงมีบุษบาริมทางมา
เสนอบริการ..... ใส่หมวกล่ากวางของคุณโฮลมส์อยู่หรือเปล่าค่ะ? 555

ได้อ่านที่คุณเทาชมพูเขียนเมื่อ ๑๖ ปีก่อนเกี่ยวกับเรื่องที่อมราวดีแปล ชื่อไทยทุกเรื่องตรงหมด ยกเว้นเรื่อง ‘Ziska’ ของอมราวดีแปลใช้ชื่อว่า "กงเกวียน" (http://cf.lnwfile.com/rx77m4.jpg) ส่วน "พิษสวาท " เป็นชื่อนิยายของทมยันตี

เผอิญตอนนี้มีข่าวฮือฮาเกี่ยวกับละครเรื่อง "พิษสวาท" ซึ่งประพันธ์โดย ทมยันตี  อาจารย์พิชญ์อาภา พิศุทธ์เศรณี อาจารย์ประจำสำนักวิชาการระหว่างประเทศ คณะรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ได้โพสต์ข้อความลงในเฟซบุ๊ก Pichaarpa Pisutserani ในทำนองว่า ทมยันตีไม่ได้เขียนเรื่อง ‘พิษสวาท’ จากจินตนาการล้วน ๆ แต่ยืมโครงเรื่องมาจากนิยายเรื่อง ‘Ziska’ ที่เขียนโดย Marie Corelli ซึ่งทมยันตีก็ปฏิเสธว่า

"ดิฉันจะไปหาเรื่องซิสก้ามาอ่าน สำหรับคนที่ออกมาบอก ไม่ว่าเขาเลย ต้องขอบคุณด้วยค่ะ ได้รู้แล้วจะได้ไปหามาอ่าน แต่เรื่องนี้เคยเล่าแล้วไง จะเป็นซิสก้าได้ไง เพราะเมื่อ ๓๐ ปีก่อน ตอนเขียนเคยเห็นพี่บัว (แม่อุบล ตัวละครหลักในพิษสวาท) แว้บ ๆ ตรงหางตา ดิฉันนั่งอยู่ในบ้าน เห็นผู้หญิงใส่ชุดไทยยาวกรอมเท้า ชุดสีเทา ๆ ฟ้า ๆ เดินขึ้นไปข้างบน ดิฉันกำลังเขียนนิยายเลยวางปากกา ยืนเกาหัวสงสัยว่าอะไร เพราะเป็นคนไม่กลัวผี นี่คือข้อหนึ่ง"

ข่าวจาก มติชน (http://www.matichon.co.th/news/234212)

แสดงว่าอาจารย์พิชญ์อาภาไม่ใช่คนแรกที่ทราบเกี่ยวกับที่มาของเรื่องพิษสวาทของทมยันตี  ???

ขออภัย  จำชื่อผิด
Ziska มีฉบับภาษาไทย ใช้ชื่อว่า กงเกวียน   แปลโดยอมราวดี   พิมพ์ครั้งแรกพ.ศ. 2483    ดิฉันเคยอ่านฉบับภาษาไทยก่อนจะไปเจอฉบับภาษาอังกฤษที่หอสมุดของมหาวิทยาลัย ที่อเมริกา
จำชื่อผิดเป็น" พิษสวาท"ค่ะ ขออภัยด้วย

คุณจินตนา ปิ่นเฉลียวเคยแปล Ziska ลงเป็นตอนๆ ถ้าจำไม่ผิดจะลงในต่วยตูน พิเศษ ครับ แต่แปลได้ไม่กี่ตอนก็หยุดไปเพราะมีเหตุ

น่าจะราวปี พ.ศ.2525 ครับ

^ จำได้ว่าคุณอมราวดีมีหนังสือท้วงมา