เรือนไทย

รบกวนเรียนถามว่า ปัจจุบันนี้ "ฌ"  เป็นพยัญชนะ ที่ยังคงใช้กันอยู่หรือไม่

ชื่อดารา "เฌอมาลย์" ก็ใช้ "ฌ" นะ ในพยัญชนะก็ยังมีอยู่ ในแป้นพิมพ์ก็มี แต่คงเพราะศัพท์มีน้อยในพยัญชนะตัวนี้ เลยไม่ค่อยเห็นมั้ง...

ยังมีใช้อยู่อ่ะครับ

เท่าที่นึกได้มี

"ฌาน" "ฌาปนกิจ".....

อ้อ ... อีกคำหนึ่งคือ "เฌอ" ที่แปลว่าต้นไม้ ...แต่ไม่ค่อยใช้กันแล้ว

คำอื่น ๆ นอกจากนี้ ยังคิดไม่ออก อ่ะครับ

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ....ปู่รึกคร้าบบบบ....คิดถึงจังครับ....มาเล่นกันต่อนะครับ ดีใจจริงๆครับ  รบกวนปู่ช่วยดูในกระทู้มุทิงคฯอ่ะครับ...อุ้ยแต่งไปได้เยอะแล้วเหมือนกัน...เย้ๆๆๆๆๆๆๆ

แหะๆๆ..ขอโทษเจ้าของกระทู้ครับ แบบอุ้ยลืมตัวไปนิดอ่ะครับ

ตัว ฌ เฌอ ตำราบางเล่มยังใช้ว่า ฌ กระเฌอ อยู่เลยครับ ตาหลกเนอะครับ

ยังเหลือ ฌาปนสถาน แล้วก้อ เฌอเอม (ชะเอม)ครับ ...พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ๒๕๒๕ ครับ

ผมเองตอนสมัยเรียน ก็เรียกว่า
ฌอ กระเฌอ ตกลงว่าผิดเหรอครับ แล้วเค้าเปลี่ยนกันเมื่อไหร่ ผมไม่ทราบจริง ๆ

ฌ เรียกว่า "ฌอเฌอ"หรือ"ฌอฌาน"เป็นพวกตาลุชะ(พยัญชนะที่เกิดจากเพดานในปาก)และมักจะใช้เฉพาะคำบาลีและสันสกฤต เท่านั้น แต่ก็มีน้อย เช่น ฌลา ฌลิ ฌษ ฌส ฌัลล์ ฌัลลกัณฐ์ ฌัษ ฌัส ฌาน ฌาปน ฌาปนกิจ ฌาปนสถาน ฌายกะ ฌูก เฌอ   เฌอเอม เฌาลิก โฌฑ

เข้าใจว่า ทั้งคนถามและคนตอบบางท่านนึกถึง ฌ ในฐานะพยัญชนะต้นของคำ เป็นหลัก หรือเปล่าครับ คำที่ยกมานั้นเป็นคำที่ ฌ ขึ้นต้นทั้งหมด

แต่ถ้าถามผมเรื่องคำที่ใช้ ฌ ในภาษาไทย ผมว่าน่าจะรวมคำที่ ฌ เป็นส่วนประกอบอื่นๆ ของคำ ด้วย ก็คงจะได้เพิ่มมาอีกไม่กี่คำ เช่น อุปัชฌาย์ อัชฌาสัย ซึ่ง ฌ มักจะอยู่ติดกับ ช เป็น ชฌ เป็นคำไทยที่มาจากภาษาบาลีครับ แต่ก็แสดงว่า ฌ ก็ยังมีที่ใช้ในภาษาไทยอยู่
 
ฌ ในคำไทยที่ไม่ได้มาจากบาลี เห็นมีก็ที่มีท่านอื่นยกมาแล้ว เช่น เฌอ ต้นไม้ เฌอเอม เดี๋ยวนี้เห็นเขียนว่าชะเอม เป็นต้น

ผมขอถามผู้รู้ด้วยครับ ผมรู้สึกว่า เฌอ แปลว่าต้นไม้ ก็มีเป็นคำหนึ่ง แต่กะเฌอก็เป็นอีกคำหนึ่ง จะแปลว่าอะไรก็ลืมไปแล้ว ดูเหมือนเคยเห็นเขียนว่า กะเชอ ด้วยเหมือนกัน และถ้าจำไม่ผิด เป็นภาชนะอะไรสักอย่างหรือเปล่า
 จึงมีคำพูดว่า นางกะเชอก้นรั่ว ?

นอกจากภาษาไทยและบาลีแล้ว มีที่ใช้ถอดคำที่มาจากภาษาอื่นเป็นไทยด้วย เช่น มีบางท่านใช้ถอดเสียง J ในภาษาฝรั่งเศส คงนึกกันออกนะครับ ไม่ต้องยกตัวอย่าง หรืออย่างในชื่อไอริช Sean ก็เคยเห็นถอดว่า ฌอน

คงคล้ายๆ กับ Juan ที่คณุภาษาสเปนบางท่าน ใช้ตัว ฆ ถอด เป็น ฆวน

กระเชอ=ภาชนะสานชนิดหนึ่ง มีขนาดเล็กคล้ายกระบุงก้นสอบ ปากผาย มาตราตวง 5 ทะนานเป็น 1 กระเชอ 5 กระเชอ เป็น 1 สัด
ส่วนกระเชอก้นรั่วเป็นสำนวนแปลว่าสุรุ่ยสุร่าย,ขาดการประหยัด
สำหรับกะเฌอ กะเชอ ไม่เคยเห็น มี กระเซอ/กะเซอ=เซ่อ,โง่

สรุปก็คือคนไทยก็เป็นคนไทยแหละค่ะ อะไรยาวเราก็ตัดสั้น เช่น"พิจารณา" เดี๋ยวนี้ก็อ่านออกเสียงกันแค่ พิ'ณา



พอต้นฉบับสั้น เราก็ลากให้ยาว เช่น "ตุ๊กตา" เราก็อ่านว่า ตุ๊ก-กะ-ตา ซึ่งตัวอย่างนี้ ผิดจนกระทั่งพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานยอมรับให้อ่านได้แล้วค่ะ



ถ้าไปถามคนแก่คนเฒ่า เรื่องจังหวัดราชบุรี เพชรบุรี ผู้เฒ่าก็จะออกเสียงว่า ราด-บุ-รี , เพ็ด-บุ-รี แต่เดี๋ยวนี้ออกเสียงเป็น ราด-ชะ-บุ-รี , เพ็ด-ชะ-บุ-รี  สุดท้ายทางราชบัณฑิตฯต้องอนุโลมทั้ง ๒ ประเภท บอกว่าประเภทหนึ่งเป็นการออกเสียงตามหลักภาษาฯ และ ประเภทความนิยม



คำว่า อรหันต์ ซึ่งเคยต้องอ่านว่า อะ-ระ-หัน ตอนนี้ก็อนุโลมให้อ่านว่า ออ-ระ-หัน ได้แล้ว



ถ้าเป็นสมัยดิฉันยังเด็ก ขืนอ่าน ออ-ระ-หัน เข้า เป็นถูกตีค่ะ เพราะจะไปพ้องเสียงกับ "อรหัน" ซึ่งเป็นสัตว์ในป่าหิมพานต์



สรุป ฌ เฌอ ก็ถูกลากไปเป็น ฌ กระเฌอ เข้าจนได้ ทั้งๆที่รูปประกอบเป็นรูปต้นไม้สองต้น ตามคำที่ว่า ฌ เฌอคู่กัน



ขออนุญาตอีกนิดเถอะนะคะ ที่โถงบันไดพระตำหนักดอยตุง ของสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี มีการแกะสลัก พยัญชนะไทยพร้อมกับเสียงอ่านไว้ทั้งหมด



ที่นั่นยังแกะว่า ฌ กระเฌอเลยค่ะ

ฌาน   หรือ  ฌาน  อะไรนี่แหละ