ขอบคุณทุกท่านที่ช่วยกระหนาบครับ
ข้อติติงและคำถามของแต่ละท่านชวนให้ผมกลับไปนั่งคิดถึงเหตุผลที่ผมเขียนอย่างนั้น เพราะก่อนนั้นผมก็ไม่เคยคิดมาก่อน อาจจะอย่างที่อาจารย์เทาชมพูท่านตั้งข้อสังเกตไว้ก็เป็นได้ว่า
เป็นคนรุ่นใหม่ที่เกิดมาไม่ทันยุคที่คนไทยเขาถือว่า การเรียกชื่อผู้ใหญ่ หรือบุคคลสำคัญอย่างลอยๆ นั้นเป็นการจิกหัวเรียก เพราะค่านิยมอย่างหนึ่งในอดีตคือ ผู้มีอายุแก่กว่าเรียกชื่อผู้เยาว์กว่าอย่างลอยๆได้ ไม่มีใครว่า โดยเฉพาะเมื่อสนิทกัน แต่ผู้เยาว์กว่าจะไปเรียกผู้ใหญ่ลอยๆแบบนั้นไม่ได้ ไม่ว่าสนิทหรือไม่สนิทก็ตาม เรียกแบบนี้ โบราณเรียกเต็มๆ ว่า "จิกหัวเรียก" สมัยนี้เรียกย่อๆว่า "จิก"
หากถ้าจะให้ผมแก้ต่างให้ตัวเอง, ซึ่งในมุมหนึ่งคือการให้เหตุผลย้อนหลังอันอาจเป็นเหตุชวนให้เชื่อได้ยาก, ผมก็คิดและตอบเร็วๆ ได้ว่า ผมเอาง่ายผมเองเข้าว่า คือพอกล่าวถึงนามเต็มในครั้งแรกแล้วก็ออกเพียงชื่อตัวในครั้งหลังจากนั้น
แต่ก็อย่างที่คุณ tita และคุณ NAVARAT.C ตั้งเป็นข้อสังเกตว่าผมไม่ใช้วิธีการเขียนชื่อตัวให้สม่ำเสมอ ใช้อย่างมีข้อยกเว้น ใช้อย่างลักลั่น ข้อนี้ผมก็เพิ่งจะสังเกตเช่นกัน และยังไม่มีข้อแก้ตัว แต่เป็นได้ว่าผมยังติดอยู่ในระหว่างสิ่งที่คุณ ประกอบ เรียกว่า
จารีตธรรมเนียมนิยมภาษาไทย
กับสิ่งที่อาจารย์เทาชมพูเรียกว่า
วิธีแบบต่างประเทศ
ขลุกขลักๆ อยู่ตรงนั้น สุดท้ายก็ออกมาแบบลูกผีลูกคน
(ฟังความเห็นจากหลายท่านแล้วทีจะโน้มเอียง(กะเท่เร่)ไปทางลูกผีเสียมากกว่า)
ผมอาจจะไม่ได้แจงให้แจ้งแก่ใจของหลายท่าน เพราะผมก็ยังไม่แจ้งแก่ใจผมเองเสียทีเดียว
เขียนอย่างนี้คงจะไม่ "ซ้าย" นะครับ