เรือนไทย

…เมฆเกลื่อนทิฆำพร         อุดรทิศชะอุ่มสี
ลาถึงทักขิณศรี                เข้ากลุ้มเกลื่อนพระสุริยล
สิ้นแสงบสูญแสง             ไป่แจ้มแจ้งยังมัวมนท์
อย่ายกพยุฆพล               จะบรรลัยแพ้เสียไชย
เมฆมาแต่ทิศนั้น               หมิทันบังพระสุริยไส
เมฆหมู่นั้นคืนไกล            ให้ลั่นฆ้องดำเนินธง
จักมีไชยชำนะ                 สูรฤทธิเรืองรงค์
สำฤทธิประสง                  ประสิทธฺสาธุโดยใจ
ผิ้เมฆแลเกลื่อนมา            แต่ปราจิมทิศไป
บูรรพกลุ้มรังศีไถง             อย่าเพ่อยกพลการ
เมฆมาแต่ทิศนั้น                หมิทันบังรวิวร
คืนถอนจากอำภร               ไม่บดบังพระสุริยา
ลั่นฆ้องแล้วโบกธง             จัตุรงค์พลาคลา
ถ้ายุทธจะไชยา                  วุทธิโดยมโนไน
เมฆมาทักขิณทิศ                อุดรปิดอะโนไท
จำเริญฆ้องแลธงไชย          ชะนะแท้อย่าสงกา
เมฆมาแต่ทิศนั้น                 หมิทันกลุ้มระวิวา
แม้เมฆนั้นคืนมา                 อย่าเพ่อยกจะเสียการ
เมฆมาแต่บุรรพทิศ             สถิตยประจิมโดยวาร
กลุ้มดวงพระสุริยฉาน           บฉายแสงให้ยกธง
เมฆมาแต่ทิศนั้น                 หมิทันกลุ้มเข้าในวง
ถอยคืนมาทิศจง                อย่ายาตราจะไภยยันต์

               บัดนั้น                 จึ่งขุนโหรผู้ใหญ่
จับกระดานชะนวนมาคูณไป     ขับไล่ใส่สอบตามตำรา
ปลอดทั้งทักทินยมขันธ์          เดือนวันก็ชอบชันษา
เป็นมหาสิทธิโชคโอฬาร์         เทวาลงทวารประชุมกัน
เห็นดีน้อมเศียรบังคมทูล         นเรศูรปิ่นภพไอศวรรย์
ข้างขึ้นสามค่ำวันจันทร์           รุ่งสิบหกชั้นฤกษ์ดี
ควรที่ทำการสยุมพร              จะถาวรเป็นสุขเกษมศรี
ไม่มีอันตรายราคี                  จะเกิดสวัสดีทุกเวลา


  จากพระราชนิพนธ์ ร.๑ เรื่องรามเกียรติ์ ตอนอภิเษกพระรามสีดา