|
กระทู้: --- รุ้ง --- เริ่มกระทู้โดย: jatanin ที่ 13 ธ.ค. 13, 16:33 ๏ สายรุ้งพร่าง..ขวางทาบ..ระนาบฟ้า
ขับนภา..ฟ้าพราย..หลากหลายสี ประหนึ่งแก้ว..แววเพชร..เกล็ดมณี เรื่อรุจี..รวีวรรณ..อนันต์กาล..๚ ๏ หมายรุ้งเรียว..เกี่ยวใจ..เอาไว้มั่น ร่วมประคอง..คล้องฝัน..แห่งวันหวาน สานสลัก..รักไว้..ให้เนานาน ชูช่อบาน..จารจรุง..ดั่งรุ้งทอ..๚ ๏ เมื่อสัมพันธ์..นั้นกลาย..จากหมายมาด เรียวรุ้งขาด..พาดเกลียว..ดุจเรียวขอ ภาพรุ้งงาม..ยามเรา..เคียงเคล้าคลอ ก็หักงอ..ต่อหน้า..ท่ามฟ้าคราม..๚ ๏ พิรุณร่ำ..ฉ่ำริน..จนสิ้นสาย ลำรุ้งพราย..คล้ายแล้ว..สิ้นแววหวาม สิ้นสายฝน..หล่นริน..ใจสิ้นตาม หมดแล้วงาม..ยามขาด..สวาทวาง..๚ ๏ หลังฝนโปรย..โรยละออง..จากท้องฟ้า รังสิมา..ทาทุ่ง..ครารุ่งสาง แต่ฤดี..นี้เหมือน..กลับเลือนลาง คล้ายฟ้าขวาง..กางกั้น..ยากบั่นไป..๚ ๏ หวังรุ้งเรียว..เกี่ยวคล้อง..สองจิตมั่น แต่รุ้งงาม..ยามฝัน..กลับสั่นไหว มาบังบด..หมดค่า..ความอาลัย ห้วงฟ้าไกล..ไร้ค่า..ให้อาวรณ์..๚ ๏ ความเดียวดาย..กรายกล้ำ..เข้าย้ำเหนี่ยว เมื่อรุ้งเรียว..เกี่ยวฝัน..ในวันก่อน มาสลาย..กลายกลับ..จนลับจร สิ้นแรงโรย..โหยอ่อน..สะท้องทรวง..๚ ๏ สายรุ้งโค้ง..โยงจิต..กลับบิดผัน ทิ้งสัมพันธ์..วันวาน..ให้รานร่วง รุ้งพรายสี..คลี่ฉาบ..ด้วยภาพลวง ก็หายดวง..ร่วงหล่น..หลังฝนซา..๚ ๏ เหลือเพียงคน..หม่นคอย..บนรอยเหงา เหลือเพียงเศร้า..เข้าราน..หมายผลาญพร่า เมื่อรุ้งงาม..ล่ามพ่วง..เพียงลวงตา ไย!ถวิล..จินต์หา..ด้วยอาลัย..๚ะ๛ |