|
กระทู้: บทกวี บ้านริมน้ำ ของ นภาลัย สุวรรณธาดา เริ่มกระทู้โดย: เทาชมพู ที่ 22 เม.ย. 12, 10:15 บ้านริมน้ำยามเช้าขาวไอหมอก หอมกลิ่นดอกไม้ป่านานาสี เสียงนกน้อยร้องเพลงเร่งรวี ปลุกมิสซิสซิปปี้คลี่อรุณ บ้านริมน้ำยามสายแดดพรายแสง คลื่นพลิ้วแรงริ้วใสอาบไออุ่น ถึงแดดแรงก็มิร้อนอ่อนละมุน ฝูงปลาวุ่นว่ายชลาออกหากิน บ้านริมน้ำยามเย็นเห็นฟ้าฉาย แดดสุดท้ายทอฉาบเป็นภาพศิลป์ ระลอกคลื่นรื่นบรรเลงเสียงเพลงพิณ นกน้อยบินเป็นหมู่กลับสู่เรือน บ้านริมน้ำยามราตรีคลี่ม่านฟ้า จันทร์เยี่ยมหน้าให้เห็นมาเป็นเพื่อน หริ่งหรีดกล่อมนิทราผู้มาเยือน ให้หลับเหมือนราตรีที่บ้านเรา บ้านริมน้ำที่มิสซิสซิปปี้ ถึงวันที่ไกลกันบ้านคงเหงา เก็บความหลังฝังใจไว้แนบเนา เพื่อนคนเก่า...อีกเมื่อไรจะได้มา นภาลัย สุวรรณธาดา 10 เมย.55 กระทู้: บทกวี บ้านริมน้ำ ของ นภาลัย สุวรรณธาดา เริ่มกระทู้โดย: กระต่ายหมายจันทร์ ที่ 22 เม.ย. 12, 10:26 บทกวีเพราะมากค่ะ ยิ่งอ่านประกอบภาพยิ่งรู้สึกดี
ขอบคุณอาจารย์เทาชมพูที่นำมาแบ่งปันค่ะ กระทู้: บทกวี บ้านริมน้ำ ของ นภาลัย สุวรรณธาดา เริ่มกระทู้โดย: เทาชมพู ที่ 22 เม.ย. 12, 19:30 ขอบคุณค่ะคุณกระต่าย จะพยายามหากลอนของพี่นภาลัยมาลงอีกเรื่อยๆค่ะ
กระทู้: บทกวี บ้านริมน้ำ ของ นภาลัย สุวรรณธาดา เริ่มกระทู้โดย: เทาชมพู ที่ 25 เม.ย. 12, 12:22 "จากเมืองไทยถึงอเมริกา
จากเจ้าพระยาถึงมิสซิสซิปปี้" กราบแผ่นดินอเมริกาจงฟ้าเปิด คนงามเลิศในปฐพีไปที่นั่น ห่างครึ่งโลกแต่ทว่าฟ้าเดียวกัน เชื่อว่าจันทร์แจ่มสรวงยังดวงเดิม ทั้งหมายมาดอากาศจ๋าอย่าเร่งร้อน ช่วยผันผ่อนพิษภัยไม่หนาวเพิ่ม เพียงอบอุ่นไอฝันพอขวัญเคลิ้ม ให้ท่านเติมเต็มสุขทุกวันคืน เจ้าพระยาไหลเรื่อยพอเอื่อยแรง เคยฉาบแสงจันทร์สมให้ชมชื่น กลับทอดถอนซ่อนช้ำกลบกล้ำกลืน เหมือนคนยืนคิดถึงใครในครานี้ เจ้าพระยาสองฝั่งยังพร่องน้ำ หวังฝากคำถึงมิสซิสซิปปี้ ส่งความเย็นสดใสชื่นไมตรี ชุบชีวีหมองเศร้าเจ้าพระยา แม่มิสซิสซิปปี้มากมีมนต์ จึงเพรียกคนจากไทยได้ดังว่า แต่รู้ไหมสายน้ำธรรมดา ก็พร่ำหาคนไกลให้หวนคืน ชมพร เพชรอนันต์กุล ๒๙ มีนาคม ๒๕๕๕ |