เรือนไทย

 ขออนุญาติสมาชิกทั้งหลายและท่านเจ้าเรือนมาตั้งกระทู้หน่อยเถอะครับ แหมกำลังติดตามอ่านเรื่องเล่าของอาจารย์เทาชมพูอยู่ดีๆ ได้อ่านตอนแรกๆก็น่าติดตาม เอ๊ะมีคนเข้ามาตอบเข้ามาเดา ท่าทางจะสนุกแฮะ
ผมรู้สึกเหมือนกับตอนเด็กๆอยู่บ้านนอก ตกกลางคืนก็ก่อกองไฟแล้วพวกลูกๆหลานๆมานั่งล้อมวงฟังผู้ใหญ่เล่านิทาน แต่นิทานเรื่องขุนนางสองร่างนี้ ดันมีเด็กๆจอมซนช่างพูดช่างเจรจาอยู่หลายคน แบบว่าอยากจะได้รับความสนใจจากผู้ใหญ่เลยแย่งกันส่งเสียงกันเซ็งแซ่ เลย

จริงๆนะวันนี้ผมจะเข้ามาโพสต์กระทู้นี่แหละ ตั้งใจว่าจะกระแนะกระแหนพวกที่มาเดาๆกันเยอะเนี่ยซํกหน่อยว่า  เอ๊ะผู้ใหญ่เขาจะเล่านิทานทำไมแย่งกันเล่ากันขนาดนี้ เอาแบบขำๆน่ะครับไม่ซีเรียส เพราะผมรู้ว่าจริงๆแล้วทุกคนเข้ามาตอบเพราะต้องการให้กำลังใจเจ้าบ้านเรือนไทยของเราต่างหาก ว่าติดตามตลอด แต่หารู้ไม่ว่านี่คือดาบสองคม
เคราะห์หามยามร้าย คุณพิทยาของเราก็เข้ามาสปอยล์เรื่องทั้งหมดในทันใด และเป็นการทำลายน้ำใจเจ้าบ้านเราในระดับหนึ่งเลย
ในสายตาคนรับใช้แก่ๆในเรือนไทยหลังนี้ก็อยากจะมองว่า คุณพิทยาแกคงไม่ได้มุ่งร้ายอะไรหรอกครับ ดูจากที่แกเขียน เหมือนกับว่าแกเหมือนเด็กอวดรู้มากกว่า ด้วยต้องการเป็นที่รักของคุณครูของผู้ใหญ่ ผมหวังว่าผู้ใหญ่คงจะเมตตาแกซักนิดนะครับ
แหม ไปค้นจากเนตจนรู้เรื่องทั้งหมดนั้น ใครๆก็ทำได้ครับ คนรับใช้ประจำเรือนจอมขี้เกียจอย่างผมก็อ่านภาษาอังกฤษแตกฉานเหมือนกันนะ แต่ก็ไม่ได้ไปหาอ่าน เพราะรู้ว่าอ่านไม่สนุกเท่าเจ้าบ้านเราเล่า ถึงแอบไปอ่านก็ไม่มาบอกหรอกครับ ทำให้เรื่องดำเนินไปอย่างไม่สนุกซะเปล่าๆ

ดังนั้นผมจึงอธิษฐานขออะไรซํกสองอย่างดีมั้ยครับ

1. เจ้าประคู๊ณ  ขอให้อีตาพิทยาได้มาอ่านและมาขอขมาลาโทษใครต่อใครด้วยเถ๊อะ แหม ถึงรู้เท่าไม่ถึงการณ์แต่ก็น่าจะมีวิจารณญาณมั่งนะครับ สามัญสำนึกน่ะรู้จักมั๊ย

2. ขอให้เจ้าบ้านใจดี ช่วยเปิดกระทู้ดังกล่าวและเล่าต่อด้วยเถอะครับ อยากอ่าน อยากฟัง คิดว่าเห็นแก่คนรับใช้เก่าแก่ที่ติดตามมาตลอดด้วยนะครับ

3. ตรงที่คุณพิทยามาทำให้เกิดตำหนิโดยไม่ตั้งใจก็ขอให้ลบแค่ตรงนั้น ดีมั้ยครับ คนที่มาอ่านทีหลังจะได้ราบรื่น

อธิษฐานเท่านี้ไม่รู้จะมากไปรึเปล่าน้า

 ตอน อ.เทาชมพู มาเริ่มเล่า ผมอ่านแล้วอดใจไม่ไหวไป แอบไป "googling" อ่านไปเรียบร้อยสบายใจไปแล้ว ก็เลยอยู่เงียบๆ

ไม่คิดเลยว่าจะมีคน "ทะลึ่ง" ทำแบบนี้ได้

ไม่ไหวครับ

 ก็ อะ.. นะ ถ้าอยากรู้แต่ตอนจบเฉยๆเนี่ยก็สามารถหาอ่านได้จาก Website อื่นๆตั้งนานแล้วล่ะ...
แต่ผมก็ยังมารอฟังเรื่องเล่าของอาจารย์เทาชมพู แทนที่จะไปหาเอง ไม่ใช่เพราะขี้เกียจนะ แต่เพราะว่า
1. อาจารย์ท่านมีสำนวนการเขียนการเล่าเรื่องที่สนุกไม่ใช่การเล่าเรื่องแบบบรรยายธรรมดาทั่วๆไป (เหมือนที่ผู้ตั้งกระทู้นี้บอกน่ะ ว่าเหมือนดูหนังลึกลับ นักสืบ ตื่นเต้น เดาไม่ถูก)
2. แล้วก็คนอื่นๆที่มาช่วยกันเดาก็ยิ่งทำให้สนุกขึ้นไปอีก เหมือนกับว่าของเธอคิดอย่างนี้ ของผมคิดว่าอย่างนั้น  ของเธอไม่แน่นะว่าจะถูก ของผมอาจจะถูกก็ได้ ทำนองเนี๊ย... โดยอาจจะมีอาจารย์เทาชมพูมาเฉลยอีกทีว่าใครจะเดาได้เก่งกว่าหรือใกล้เคียงกว่ากัน ทำนองนั้น...
เฮ้อ.... อดอ่านเลย อยากอ่านสำนวนการเขียนของอาจารย์จนจบเลยอ่ะ....

 Gomenasai....
แปลว่าขอโทษครับคุณเฟื่องแก้ว (ที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุกลางอากาศเช่นนี้)

อย่างนี้เราต้องประชุมเพลิง ขอร้องท่านอาจารย์เทาชมพูลงมาสถิต เอ๊ย มาเล่าเรื่องขุนนางสองร่างต่อให้เราชาวบ้านได้รับรู้จนจบด้วยเถิดครับ....
ขอบคุณมากครับ...

 อาจารย์ขา
หนูก็อยากให้อาจารย์เล่าต่อนะคะ
ขอโทษที่แอบอ่านโดยไม่ส่งเสียงอยู่ตั้งนาน...เหมือนๆ กับตอนที่ตกใจเพราะรู้ว่าอาจารย์ไม่ชอบใจเด็กซนซักคนเข้าให้แล้ว ก็ยังไปแอบตกใจต่อเงียบๆ คนเดียว

ดีใจที่คุณ paganini กล้าส่งเสียงขึ้นมากลางความเงียบนั้น ...ขอบคุณเหลือเกินค่ะ
คราวนี้หนูขอส่งเสียงขอร้องอาจารย์บ้างนะคะ

คุณพิทยาเอ๋ย...อยู่ไหนเนี่ย
คุณมีโจทก์หลายคนนะคะ รีบมาสะสางคดีโดยด่วยเลยทีเดียวเชียว

 โดยด่วยเลยรึ แม่ชื่น
(กร้ากก ขำแต่เช้า ขอบคุณนะคะ)

นี่แม่ชื่นรีบพิมพ์มือไม้สั่นเพราะอยากฟังเรื่องเล่าต่อใช่ม้าๆ

 ช่ายยยยละแม่เฟื่อง
นี่ถ้าแม่เฟื่องไม่ทักนะ
...
ไม่รู้ตัวหรอกเนี่ย
   

 ถึงคุณพิทยา
เรายินดีให้อภัยคุณแล้ว หากคุณชี้แจงเรื่องที่ผ่านมา แต่คราวหน้าอย่าทำอย่างนั้นอีก
   
เสียดาย ไม่ได้อ่านจนจบเลย เฮ้อ!
ไม้ล้มข้ามได้ คนล้มอย่าข้าม มีมารยาทงาม เราไม่ถือโทษกัน

 คุณพิทยา กับอาจารย์พิทยา ที่ลิ้งค์นี้น่าจะเป็นคนเดียวกันนะคะ
 http://www.vcharkarn.com/vteam/info_donation.php

ดูลักษณะการโพสต์ในอดีต และการช่วยบริจาคเงินบำรุงเว็บ คิดว่าเป็นคนเรียบร้อยโดยรวม
หากพลาดพลั้งด้วยสาเหตุที่ว่า "ไม่ทันได้คิด" "อยากมีส่วนร่วม แต่ผิดคิว" หรืออะไรก็ตาม
น่าจะเป็นเหตุไม่ตั้งใจ และจนเดี๋ยวนี้คงไม่กล้าสู้หน้าอ่ะค่ะ

อย่าเอากันถึงตายเลยค่ะ ช่วยหาทาลงนิ่มๆ ให้อาจารย์แกสักหน่อย ป่านนี้คิดว่าสำนึกผิดแล้ว
แต่คงไม่รู้ว่าจะแก้หน้าอย่างไรน่ะค่ะ
โทษอื่นที่ร้ายแรงกว่านี้น่าจะมี ไว้ชีวิตอาจารย์พิทยาด้วยเถิดค่ะ

สงสาร เห็นใจ และนึกว่าถ้าเกิดอย่างนี้กับเรา จะทำอย่างไรดี?

 ถึงคุณรินดาครับ ผมไม่แน่ใจนะครับ ว่าคุณพิทยาที่คุณพูดถึง กับ อ. พิทยา ที่บริจาคเงินให้เวบจะเป็นคนๆเดียวกันหรือไม่
รอให้คุณพิทยาออกมาเล่าเอง พร้อมกับขอโทษอ.เทาชมพูในสิ่งที่ตัวเองกระทำลงไปจะดีกว่ามั้งครับ

แต่ตอนนี้ผมเชื่อว่าที่สมาชิกหลายท่านเพลาๆการโพสต์ หรือตอบรีพลายลงไปหลังจากเกิดปัญหาขึ้น
เพราะเกรงเรื่องตัวป่วนที่เข้ามาอยู่เนืองๆน่ะครับ

แล้วถ้าคุณพิทยาไม่รู้อิโหน่อิเหน่เข้ามากลางเรื่องแบบนี้เข้า ก็น่าสงสารเขานะครับ
เพราะที่ผ่านมา ผมคนนึงล่ะที่เฝ้าดูอยู่ ว่าบอร์ดเรือนไทยมีตัวป่วนอยู่ตัวหนึ่งที่มีบุคลิกที่คล้ายกับคุณพิทยาเสียด้วย

นิสัยคนๆนี้ คือสมัครเข้ามาโพสต์ และหลังจากโพสต์ไปได้ไม่กี่รีพลายก็จะเข้าไปก่อกวนกระทู้หรือป่วนสมาชิกท่านอื่นๆ เช่นถ้าเขาสนใจใครก็จะไปตามจิกตามจี้จนบางครั้งก็เกิดเรื่องขึ้นก็มี
ซ้ำร้าย ตัวป่วนตัวนี้ เดี๋ยวก็โผล่มาเป็นผู้หญิงบ้าง ผู้ชายบ้าง เด็กบ้าง นิสิตบ้าง แม่บ้านบ้าง อย่างเมามัน
บางครั้งโพสต์เป็นตัวนึงอยู่ก่อเรื่องไว้ยังไม่ทันจบ ก็เข้ามาเป็นอีกตัวนึงพูดถึงหรือวิจารณ์เรื่องที่เจ้าตัวก่อไว้เหมือนเป็นอีกคนนึงได้อย่างแนบเนียน

ที่ไม่น่าเชื่อคือเจ้าตัวน่าจะเป็นอาจารย์ระดับมหาวิทยาลัยครับ แต่ที่น่าตกใจกว่า คือเขามีเลขบัตรประชาชนใหม่ๆมาใช้สมัครบอร์ดอยู่เรื่อยๆ
ซึ่งผมก็ไม่ทราบได้ว่าเขาไปได้มาจากไหน ถ้าได้มาโดยไม่เหมาะสม เช่น เอาของนิสิตที่ตัวเองเป็นอาจารย์ที่ปรึกษามาใช้อย่างลับๆ  คงเป็นเรื่องใหญ่น่าดูนะครับ


หวังว่าสมาชิกสมัครใหม่อย่างคุณรินดาคงเข้าใจ ว่าทำไมสมาชิกเรือนไทยหลายท่านถึงอยากให้คุณพิทยาเข้ามากล่าวขอโทษเพื่อแสดงความบริษุทธิ์ของเขาเอง
เพราะเท่าที่อ่านจากที่คุณรินดาโพสต์ ถึงจะแค่ 44 ครั้ง แต่ก็ดูจะคุ้นเคยกับบอร์ดนี้ดีอยู่นะครับ
ขนาดห้องบางห้องผมไม่เคยคิดจะเข้าไปดู คุณรินดายังอุตส่าห์ทำลิงค์มาให้ได้นี่ ผมนับถือจริงๆครับ



ปล. อยู่คุยกันนานๆนะคุณรินดา อย่าเพิ่งหนีไปเพราะตกใจเรื่องคนบ้าในโลกไซเบอร์ซะก่อนล่ะครับ
เพราะเมื่อก่อนเห็นคุณย่าเคยพูดว่า "เขาว่าบ้ามี 500 จำพวก" แต่เดี๋ยวนี้เห็นทีตัวป่วนแค่ตัวนี้จะมีเกิน 500 เสียแล้วล่ะมั้ง
ถ้าจะคุยกันไปนานๆ คงต้องฝากให้คุณรินดาดูแลสุขภาพจิตตัวเองดีๆนะครับ... ด้วยความเป็นห่วงครับ

 ตอบคุณติบอ  ค.ห. 14

สิ่งแรกที่ทำคือใช้ google ค้นในเวบแห่งนี้ ทราบว่าคุณพิทยาเป็นอาจารย์ และเห็นรายละเอียดลิ้งค์นั้น
ลอง พิทยา อาจารย์พิทยา คุณพิทยา ดูสิ

คุณติบอ ถ้าคุณเคยมีประสบการณ์ 2 อย่างต่อไปนี้ คุณจะรู้สึกอย่างไร

1. ดิฉันกับเพื่อนเข้าไปในลิฟต์ แล้วมีคนในนั้น 1 คน ปล่อยกลิ่นไม่พึงประสงค์ตลบอบอวล คนคนนั้น
ลงชั้น 10 พอชั้น 12 มีคนคนใหม่ก้าวเข้ามา ทำจมูกฟุดฟิดทันที เราสองคนรู้สึกอับอาย+เขิน ไม่รู้จะทำ
อย่างไรดี จึงเดินออก เพื่อรอลิฟท์ตัวใหม่

2. ดิฉันเคยเช่าห้องพัก ราคาถูกกว่าทั่วไปมาก ทุกอย่างเก่าหมดแต่เพราะพอใจในราคาจึงทนได้
สวิทซ์ไฟในห้องเก่ามาก ถ้าเปิดแรงปุ๊บหลอดจะขาดทันที ดังนั้นช่วงลดราคา ต้องตุนหลอดไฟเป็นโหล
วันหนึ่งหลอดไฟหมด ยังไม่ได้ไปร้านค้า จึงไปหมุนที่โรงรถมาใช้ก่อน ถ้าได้ไปจ่ายของแล้วจะ
ซื้อมาใช้ให้ 2-3 วันต่อมา หลอดขาดอีก เห็นที่โรงรถยังมี จึงไปเอามาอีกเป็นหลอดที่ 2 อีกไม่กี่ชัวโมงต่อมา
เจ้าของบ้านโทรแจ้งตำรวจ สงสัยว่าจะมีโจรเตรียมปล้นบ้าน จึงมาลักถอดไฟ วันก่อนก็ดวงหนึ่ง
วันนี้อีกดวงหนึ่ง

แค่ยืมมาใช้ก่อนอ่ะ ไม่นึกว่าจะเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้

ขออนุญาตคุณ paganini พูดคุยกับคุณรินดาอีกความเห็นนะครับ
แต่ถ้าต้องมีความเห็นเพิ่มเติมที่มากกว่านี้ ในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นของคุณพิทยา ผมจะขอรับผิดชอบส่วนที่เหลือเองครับ

ขอตอบคำถามคุณรินดา โดยเอาข้อ 2 ขึ้นก่อนนะครับ
ถ้าให้ผมตอบคำถามข้อนี้ ผมคงต้องสารภาพว่าไม่คิดว่าตัวเองจะตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นได้ครับ
อย่างแรกที่ผมจะทำคงจัดการเรื่องสวิตช์ซะก่อน หรือถ้าทำเองไม่ได้ ถามเอาบ้าง จ้างช่างบ้างก็ยังน่าจะประหยัดกว่าการเสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่ายแบบนี้
หรือถ้าเขาจะไม่ให้ยุ่งกับสวิตช์จริงๆ ผมคงไปหาโคมไฟที่ใช้ได้มาใช้ไปก่อนล่ะครับ
แต่ถ้าเกิดปัญหาขึ้นอีก ผมคงไม่มักง่ายพอที่จะไปขโมยหลอดไฟของใครมาใช้แบบที่คุณรินดาพูดถึงหรอกครับ

ส่วนเรื่องแรกที่คุณถามคำถามมา ผมคงไม่ใส่ใจเท่าไหร่ครับ เพราะลิฟต์เป็นการพบปะแค่ชั่วครู่
ไม่ใช่การอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างมีปฏิสัมพันธ์อะไร การเข้าใจผิดนิดๆหน่อยๆ เป็นเรื่องปรกติ
แต่ในสังคมปิดซักที่อย่างเวบวิชาการดอทคอมพ์ คนที่เข้ามาโพสต์ป่วนในแนวเดิม ใช้คำพูดหรือวิธีการเรียงประโยคแบบเดิมๆ และเลือกตอบกระทู้แนวเดิม
คุณรินดาคงไม่ใจแคบพอที่จะตำหนิสมาชิกทั้งหลาย ที่ต้องมานั่งจับตาเฝ้าระวังกันก่อนนะครับ

พูดกันตามตรง ในเรือนไทยนี้มีผู้ทรงคุณวุฒิทางด้านภาษาหลายท่าน
อย่างผมไม่ได้มีความรู้อะไรหรอกครับ แค่เคยโดนป่วนมาก่อนบ้างแต่ก็ไม่ได้ตอบโต้กับเขารุนแรงมากมายอะไร
พอเจอใครที่มีอะไรๆเป็นเอกลักษณ์เหมือนๆกันหลายอย่าง ก็แค่ขอตามดูไปก่อนนิดหน่อยครับ

ยังไงผมก็ขอยืนยันความเห็นเดิมครับ ว่าถ้าคุณพิทยาทำลงไปโดนไม่ได้ตั้งใจจริง ขอให้ออกมากล่าวขอโทษเถอะ
แค่ขอโทษนะครับ ไม่ได้ให้ไปลุยไฟที่ไหนนะครับ


ปล. ผมคนนึงล่ะที่เชื่อว่า ถ้าคุณพิทยารู้สึกผิดจริง ต่อให้ลุยไฟที่นี่ ไฟของเรือนไทยก็ทำให้คุณพิทยาร้อนไม่ได้หรอกครับ

 เข้ามาอ่านเงียบๆอยู่นานแล้ว
ผมแน่ใจว่าคุณพิทยาได้อ่านกระทู้นี้แล้วครับ  แต่ไม่ขอโทษ  จะด้วยอะไรก็ตาม
หรือเห็นว่าตัวเองไม่ผิด   แต่น่าเห็นใจ คนอื่นจะรุมกันให้ตาย  ยังหาทางลงไม่ได้  บลาๆๆ
ออกมาเถอะครับ  ถ้าเป็นอาจารย์พิทยาจริง
อาชีพนี้ความรับผิดชอบสูงนะครับ

 ท่านทั้งหลายคะ อิฉันขออนุญาตออกนอกเรื่องสักนิดนะคะ

เรียนคุณ bookaholic อิฉันขอขอบคุณโดยเปิดเผย
ด้วยเหตุแห่งความซุกซนของอิฉัน
นามปากกาของคุณทำให้อิฉันค้นพบเส้นทางไปถึง blog ของคุณจอมยุทธเมรัยเข้าโดยบังเอิญ
ถ้าคุณจะถามว่าไปได้ยังไง ไปทางไหน
ก็ขอตอบแค่ว่า ไปตามทางของอิฉันนั่นแหละ
ระหว่างการเดินทางก็ไม่มีอุบัติเหตุ
ไม่มีใครทำร้ายอิฉันระหว่างทาง และอิฉันก็ไม่ได้ไปทำร้ายใครระหว่างทางด้วย
ประเด็นอยู่ที่ว่า อิฉันติดหนึบอยู่ในเขาวงกตของคุณจอมยุทธเมรัย
ชอบอกชอบใจกับสารพัดบทประพันธ์ที่อวดโฉมอยู่ที่นั่น
คงยังไม่คิดจะออกมาง่ายๆ หรอก
ถึงอยากบอกว่าขอบคุณที่เป็นผู้ชี้ทาง (แม้คุณจะไม่ตั้งใจก็ตาม)

 เอ่อ...อ่า...เข้ามาหมุนไป หมุนมา เก้อๆ
ยินดีครับ  ที่กลายเป็นแผนที่ลายแทงให้คุณพบเวบท่านจอมยุทธเมรัย
ผมเองยังไปไม่ถูกครับว่าเวบไหน
หวังว่าคราวหน้า ลายแทงแผ่นนี้จะช่วยให้เจออะไรดีๆเพิ่มขึ้นอีก
เผลอๆอาจไปถึงมรกตนครด้วยนะครับ

 มาละ...ได้กลิ่นธูป ใครจุดธูปเรียกหว่า...
อ้าว...ม่ายช่ายยยยย
ใครมาแซวแจ้วๆ อยู่แถวนี้

แม่เฟื่องจ๋าน่ะเอง
ก็หนังสือ ท่องแล้วตาลายนะจ๊ะ
บล็อกเค้ามีไว้พักสายตา ก็ต้องไปพักสายตาที่นั่นสิเจ้าคะ