เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
ตอบ: 33596
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อ 07 ธ.ค. 23, 13:47
|
|
การคุกคามทางเพศมีอยู่ในสังคมมายาวนานแล้ว แต่ไม่ค่อยจะถือกันว่าเป็นเรื่องหนักหนา ตราบใดที่ยังไม่ถึงชั้นข่มขืน คนไทยเรียกกันว่า "ลวนลาม" (Molest)เด็กน้อยอาจถูกญาติจับต้องสัมผัสร่างกายอย่างไม่สมควร โดยไม่รู้ว่านั่นคือเจตนาทางเพศ พ่อแม่เองก็ไม่กล้าพูด หรือไม่ถือสาเพราะเห็นว่าเป็นญาติ หญิงสาวอาจถูกรุ่นพี่หรือหัวหน้างานหยอกเย้าจับต้องเนื้อตัว โอบกอดหรือหอมแก้ม ด้วยข้อแก้ตัวว่าเอ็นดูเหมือนน้อง เด็กหนุ่มอาจถูกรุ่นพี่กระทำลามกอนาจารด้วยข้ออ้างว่า "รับน้อง" เพศชายที่ชอบกระทำแบบนี้มักถูกเรียกว่า "บ้ากาม" บ้าง "หน้าม่อ" บ้าง "หื่น" บ้าง แต่ไม่มีบทลงโทษจริงจัง แม้โทษทางกฎหมายก็ออกมาในรูปการปรับเงินเป็นส่วนใหญ่ ตราบใดที่เหยื่อไม่ได้รับบาดเจ็บทางกาย ไม่มีใครคิดว่าเหยื่อได้รับบาดเจ็บทางใจซึ่งนำไปสู่ผลร้ายทั้งกายและใจอีกยาวนานในอนาคต สังคมไทยแต่เดิมมามีความเห็นผิดที่เลวร้ายอยู่อย่างหนึ่งคือเมื่อเกิดเหตุร้ายทางเพศขึ้นไม่ว่าน้อยหรือมาก มักลงโทษเหยื่อมากกว่าผู้ร้าย (Victim Blaming) เช่น บอกแล้วว่าอย่าเดินคนเดียวตอนดึกๆ นุ่งกระโปรงสั้นนัก ผู้ชายถึงมันถึงหน้ามืดขึ้นมา เธอพูดอะไรให้เขาคิดว่าอ่อยรึเปล่า ทำไมไปหาเขาถึงห้อง ไม่รู้จักระวังตัว ฯลฯ คำพูดที่ปราศจากความเห็นอกเห็นใจเหล่านี้ล้วนทำให้ผู้เสียหายไม่กล้าออกมาเรียกร้อง เพราะรู้ว่าจะถูกตั้งข้อหาว่าตัวเองเป็นสาเหตุให้อีกฝ่ายกระทำผิด ทำให้เหยื่อทำรู้สึกอับอาย มีตราบาปประทับตัว กลายเป็นโทษตัวเอง และเกิดปัญหาด้านสุขภาพจิตตามมา Sexual Harassment จึงไม่ใช่ตราบาป ผู้ที่ถูกกระทำไม่ควรรู้สึกผิดหรืออับอายที่เป็นเหยื่อ แต่ควรออกมาพูด ออกมาเผชิญหน้า เพื่อลงโทษผู้กระทำผิด และยังเป็นส่วนช่วยสังคมไม่ให้ผู้กระทำผิดก่อเหตุกับคนอื่นได้อีกด้วย Sexual harassment หมายถึงการลวนลาม แต่ถ้าถึงขั้นข่มขืน เรียกว่า rape, sexaul assault ค่ะ
|