เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
ตอบ: 33598
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 105 เมื่อ 29 ก.ย. 13, 11:44
|
|
ห้องที่เรียกคนดูได้มากที่สุดคือ Chamber of Horrors หรือห้องสยองขวัญ มีหุ่นขี้ผึ้งอาชญากรสำคัญๆของโลกตั้งให้ดูอยู่ในคูหาสองข้างทาง รวมทั้งหุ่นขี้ผึ้งเหยื่อในเหตุการณ์สยองระดับโลก เช่นการประหารพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 และพระนางมารี อังตัวแนตต์ด้วยกีโยตีน เห็นแต่หัวที่ถูกตัดซึ่งว่ากันว่ามาดามทุสโซด์แกไปกดขี้ผึ้งมาจากของจริง
พยายามจะหารูปมาให้ดู แต่ว่ายังหาที่สมจริงสมจังไม่ได้ค่ะ ที่มีในกูเกิ้ลก็ดูไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่ ไปหาดูกันเองก็แล้วกัน
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
saimai
อสุรผัด
ตอบ: 44
|
ความคิดเห็นที่ 106 เมื่อ 29 ก.ย. 13, 15:40
|
|
จำตัวอาคารไม่ค่อยได้ค่ะ จำได้แต่ว่าคนเยอะมากๆ มีบัตรเข้าชมมาฝากด้วยค่ะ
|
คลิกที่รูปเพื่อขยาย/ย่อ
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
ตอบ: 33598
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 107 เมื่อ 30 ก.ย. 13, 09:58
|
|
ใช่ค่ะ คนเยอะมาก บรรยากาศในห้องสยองขวัญจะได้ผลมาก หากว่ามีคนเข้าชมทีละกลุ่มเล็กๆ ฝ่าเข้าไปในความมืด เห็นแต่หุ่นขี้ผึ้งเลือดอาบ หัวที่ถูกเสียบอยู่กับเหล็กแหลม ฆาตกรหน้าตาโรคจิตสุดๆในคูหา แต่เขาเปิดให้แห่กันเข้าไปจนเต็มห้อง มองทางไหนเห็นแต่คนมากกว่าหุ่น บรรยากาศเลยหายขลัง
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ประกอบ
|
ความคิดเห็นที่ 108 เมื่อ 01 ต.ค. 13, 15:51
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
วิรุศฑ์ษมาศร์ อัฐน์อังการจณ์
|
|
|
ประกอบ
|
ความคิดเห็นที่ 109 เมื่อ 01 ต.ค. 13, 16:11
|
|
พิพิธภัณฑ์ชมฟรีในลอนดอนมีหลายแห่งมาก ที่เด็ดๆ ไม่ควรพลาดก็มี British Museum, National History Museum, National Gallery พวกนี้ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง ข้อเสียของพิพิธภัณฑ์เหล่านี้คือมีของดีๆ เยอะมาก เยอะจนดูไม่หมด เดินไม่ไหว วันนึงดูได้ไม่ครบ ถ้าดูครบแบบผ่านๆ ก็จะพลาดของเด็ดของดีไป อย่าง National Gallery นี่มีภาพเขียนดังๆ ประเมินมูลค่าไม่ได้หลายรูปมาก ถ้าดูผ่านๆ เราจะไม่เห็นหรือไม่รู้เลย เช่นภาพของแวน ก็อก, ดาวินซี่, กาลิเลโอ ฯลฯ ในบรรดาภาพทั้งหมดที่นี่ ตอนผมเดินผ่านๆ ด้วยความเมื่อยกะว่าดูให้มันครบๆ ไปก็พอ ภาพดอกทานตะวันของแวนก๊อกที่คนไปมุงดูมากมายผมดูแล้วก็งั้นๆ เดินๆ ไปเผอิญไปเจออยู่ภาพนึง เจอแล้วต้องชะงักไปหลายวินาที บอกไม่ถูกอธิบายไม่ได้ ดูแล้วมันชอบ ยิ่งมองเข้าไปใกล้ๆ เห็นฝีแปรงรอยสี มันเหมือนเรามองเห็นลมพัด ใบไม้ไหว ฯลฯ ทั้งที่ดูผ่านๆ งานยังกะเด็กประถมสลัดแปรงวาด แต่พอดูพิศๆ แล้ว เฮ้ยมันเจ๋งหวะ ขนาดเค็มปี๋อย่างผมยังตั้งใจยอมลงทุนจะซื้อโปสเตอร์ภาพนี้กลับบ้านไปใส่กรอบโชว์ที่ผนังบ้าน แต่ปรากฏว่าภาพถ่าย ภาพเลียนแบบใดๆ ของภาพนี้ มันสื่ออารมณ์ไม่ได้เหมือนของจริง พอไปดูโปสเตอร์ที่เค้าขายกลายเป็นว่ามันห่วย ไม่สวยเลย เลยไม่ซื้อมา ไปโหลดภาพนี้ในอินเตอร์เน็ตหรือดูจากหนังสือที่ไหนมันก็ไม่ได้อารมณ์แบบดูของจริง แปลกมากๆ หลังจากนั้นไปลอนดอนคราใด ต้องแวะไปชื่นชมภาพนี้ให้หายคิดถึงทุกครั้ง ใครแวะไปลองไปหาของจริงดูกันนะครับ The Water-Liliy Pond ของ Claude Monet
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
วิรุศฑ์ษมาศร์ อัฐน์อังการจณ์
|
|
|
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
ตอบ: 33598
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 110 เมื่อ 01 ต.ค. 13, 16:27
|
|
ดีจริง ท่าทางจะเลี้ยงง่าย เว้นแต่เลือกกินเป็ดนี่แหละเปลืองที่สุดเลย เพราะเป็ดในลอนดอน(หรือแม้แต่นอกลอนดอน)มันแพงระดับโหด คุณชายประกอบเทพน่าจะชอบกินปลาทอดกับมันฝรั่ง จะทุ่นกระเป๋าคนเลี้ยงไปเยอะค่ะ ต่อไปจะพาไปเที่ยวฟรีนะคะ
ครั้งหนึ่ง ไปอังกฤษโดยไม่ได้ไปทัวร์ บริษัททัวร์เจ้าประจำเขาจองโรงแรมที่เบย์สวอเตอร์ให้ เพราะบอกเขาไปว่าชอบโรงแรมเล็กๆ เพราะติดใจ B&B มาแต่ก่อน ปรากฏว่ามันเล็กสมใจจริงๆ เดินเข้าไปในห้องพัก นึกว่าเดินเข้าไปในตู้เสื้อผ้า วางกระเป๋าเดินทางลงบนพื้นข้างเตียงเท่านั้นก็เต็มห้อง เวลาจะออกจากห้องต้องปีนข้ามกระเป๋าเดินทางไปออกประตู แต่ที่ดีก็คืออยู่ใกล้สวนสาธารณะเคนซิงตัน และไฮด์ปาร์ค ย้อนหลังกลับไปเมื่อไปอังกฤษครั้งแรก ชอบสวนสาธารณะมากค่ะ ไปนั่งอยู่คนเดียวก็ไม่เหงา เพราะมันสวย เขียวรื่นตาไปหมด หน้าดอกไม้ก็มีดอกกุหลาบให้เห็น ตอนนั้นกรุงเทพมีแต่สวนลุมพินีที่เป็นสวนสาธารณะ จตุจักรยังไม่มี สนามหลวงก็มีแต่ตลาดนัด การมาได้เห็นสวนสาธารณะเขียวกว้างขวาง มีทะเลสาบน้ำใสสะอาด มีต้นไม้ร่มรื่น จึงเป็นความตื่นตาตื่นใจ
ในเคนซิงตันการ์เดน ที่สำคัญคือมีรูปปั้นปีเตอร์แพน อยู่ในมุมหนึ่ง เป็นรูปปั้นขนาดย่อมๆของเด็กผู้ชายยืนอยู่บนโขดหิน มีนางไม้ที่เรียกว่า fairy และสัตว์เล็กๆประดับอยู่บนฐาน Peter Pan เป็นวรรณกรรมเด็กขึ้นชื่อของอังกฤษ เกิดจากปลายปากกาของ Sir James Barrie ดังไปทั่วโลกเมื่วอลท์ ดิสนีย์นำไปทำภาพยนตร์การ์ตูนชื่อเดียวกัน
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
ตอบ: 33598
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 111 เมื่อ 01 ต.ค. 13, 16:29
|
|
ชนกลางอากาศ ตามคุณประกอบไปดูภาพสระบัวดีกว่า
ขอแถมท้ายว่ากลับไปเคนซิงตันครั้งสุดท้ายนี่ผิดหวังหน่อยๆ เจอหญ้ารกบางตอนเหมือนไม่มีใครดูแล แถมยังมีขยะทิ้งไว้ ซึ่งเมื่อก่อนไม่เห็น ลอนดอนดูโทรมลงไปมาก
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เพ็ญชมพู
|
ความคิดเห็นที่ 112 เมื่อ 13 ต.ค. 13, 13:07
|
|
พิพิธภัณฑ์ชมฟรีในลอนดอนมีหลายแห่งมาก ที่เด็ดๆ ไม่ควรพลาดก็มี British Museum, National History Museum, National Gallery พวกนี้ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง ข้อเสียของพิพิธภัณฑ์เหล่านี้คือมีของดีๆ เยอะมาก เยอะจนดูไม่หมด เดินไม่ไหว วันนึงดูได้ไม่ครบ ถ้าดูครบแบบผ่านๆ ก็จะพลาดของเด็ดของดีไป อย่าง National Gallery นี่มีภาพเขียนดังๆ ประเมินมูลค่าไม่ได้หลายรูปมาก ถ้าดูผ่านๆ เราจะไม่เห็นหรือไม่รู้เลย เช่นภาพของแวน ก็อก, ดาวินซี่, กาลิเลโอ ฯลฯ ลองตามคุณเทาชมพูไปชมพิพิธภัณฑ์เชอร์ล็อค โฮล์มส์บ้าง ก็น่าสนใจดี ในบรรดานิยายแปลที่เคยอ่านตอนเด็กๆ และประทับใจมากที่สุด มีนิยายนักสืบเชอร์ล็อค โฮล์มส์ รวมอยู่ในแถวหน้า ต้องยกให้เป็นความดีของคุณอ.สายสุวรรณ ผู้แปล ซึ่งแปลอย่างหมดจด ประณีต ละเอียดถี่ถ้วน อ่านแล้วเคลิบเคลิ้มเห็นภาพตามไปด้วย ทั้งๆตอนนั้นเกิดมายังไม่เคยเห็นลอนดอนเลยสักครั้ง แม้แต่ในหนัง
ต่อมามีเหตุให้ไปอังกฤษอยู่หลายครั้ง ไปถึงลอนดอน ก็ยังมองหาถนนโน้นถนนนี้ตามที่เคยระบุไว้ในนิยาย แต่ในเมื่อมหานครลอนดอนเปลี่ยนไปจากปลายศตวรรษที่ 19 มาก จึงโยงภาพไม่ถูก แม้แต่ถนนเบเกอร์ ที่บอกว่าเป็นที่อยู่ของนักสืบเอก ผ่านไปก็มองไม่เห็นร่องรอยบรรยากาศเดิม
จนกระทั่งชาวโลกทั้งหลายมีโอกาสใช้อินทรเนตร สอดส่องดูจึงพบว่า บัดนี้เขามีพิพิธภัณฑ์เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ที่ถนนเบเกอร์กันแล้ว เมื่อไปลอนดอนครั้งล่าสุด จึงบอกไกด์กิตติมศักดิ์ว่า ช่วยพาไปเยี่ยมเชอร์ล็อค โฮล์มส์ ทีเถอะ ไม่ไป British Museum ไม่ไป National Gallery ขอไปที่นี่แหละ แล้วก็ได้ไปสมใจ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
ตอบ: 33598
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 113 เมื่อ 13 ต.ค. 13, 16:13
|
|
ความเป็นอังกี๊ด อังกฤษอีกอย่างของคนอังกฤษคือเขาจะรักษาบ้านช่องและร่องรอยของศิลปินดังของประเทศเขาเอาไว้สุดความสามารถ สาขาจิตรกรรมหรือดนตรีเป็นอย่างไรไม่รู้เพราะไม่ได้ไปตามหา แต่ในสาขาวรรณกรรม พบว่าเขาพยายามรักษาบ้านของนักเขียนเอาไว้เท่าที่จะทำได้ ที่ Cumbria แถว Lake District คุณประกอบเคยไปมาแล้ว มีบ้านของนักเขียนวรรณกรรมสำหรับเด็กชื่อ Beatrix Potter เธอเขียนเรื่อง Peter Rabbit บ้านของเธอชื่อ Hill Top ยังอนุรักษ์ไว้จนบัดนี้ค่ะ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
ตอบ: 33598
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 114 เมื่อ 13 ต.ค. 13, 16:15
|
|
บีทริกซ์ พอตเตอร์
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
ตอบ: 33598
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 115 เมื่อ 13 ต.ค. 13, 16:17
|
|
ปัจจุบันไทยเราก็เริ่มอนุรักษ์แบบนี้ไว้บ้างแล้ว อย่างเช่นบ้านซอยสวนพลูของม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
ตอบ: 33598
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 116 เมื่อ 13 ต.ค. 13, 16:24
|
|
นอกจากเป็นนักเล่าเรื่องนิทานที่มีเสน่ห์จับใจเด็กๆแล้ว บีทริกซ์ยังเป็นนักวาดภาพประกอบฝีมือดี ผลงาน Peter Rabbit ของเธอจึงมีทั้งเรื่องและภาพ ภาพที่ว่านี้ก็กลายเป็นภาพประกอบคลาสสิค เป็นที่แพร่หลายไปทั่วโลก
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
ตอบ: 33598
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 117 เมื่อ 13 ต.ค. 13, 16:24
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
saimai
อสุรผัด
ตอบ: 44
|
ความคิดเห็นที่ 119 เมื่อ 13 ต.ค. 13, 20:31
|
|
พิพิธภัณฑ์ชมฟรีในลอนดอนมีหลายแห่งมาก ที่เด็ดๆ ไม่ควรพลาดก็มี British Museum, National History Museum, National Gallery พวกนี้ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง ข้อเสียของพิพิธภัณฑ์เหล่านี้คือมีของดีๆ เยอะมาก เยอะจนดูไม่หมด เดินไม่ไหว วันนึงดูได้ไม่ครบ ถ้าดูครบแบบผ่านๆ ก็จะพลาดของเด็ดของดีไป อย่าง National Gallery นี่มีภาพเขียนดังๆ ประเมินมูลค่าไม่ได้หลายรูปมาก ถ้าดูผ่านๆ เราจะไม่เห็นหรือไม่รู้เลย เช่นภาพของแวน ก็อก, ดาวินซี่, กาลิเลโอ ฯลฯ ในบรรดาภาพทั้งหมดที่นี่ ตอนผมเดินผ่านๆ ด้วยความเมื่อยกะว่าดูให้มันครบๆ ไปก็พอ ภาพดอกทานตะวันของแวนก๊อกที่คนไปมุงดูมากมายผมดูแล้วก็งั้นๆ เดินๆ ไปเผอิญไปเจออยู่ภาพนึง เจอแล้วต้องชะงักไปหลายวินาที บอกไม่ถูกอธิบายไม่ได้ ดูแล้วมันชอบ ยิ่งมองเข้าไปใกล้ๆ เห็นฝีแปรงรอยสี มันเหมือนเรามองเห็นลมพัด ใบไม้ไหว ฯลฯ ทั้งที่ดูผ่านๆ งานยังกะเด็กประถมสลัดแปรงวาด แต่พอดูพิศๆ แล้ว เฮ้ยมันเจ๋งหวะ ขนาดเค็มปี๋อย่างผมยังตั้งใจยอมลงทุนจะซื้อโปสเตอร์ภาพนี้กลับบ้านไปใส่กรอบโชว์ที่ผนังบ้าน แต่ปรากฏว่าภาพถ่าย ภาพเลียนแบบใดๆ ของภาพนี้ มันสื่ออารมณ์ไม่ได้เหมือนของจริง พอไปดูโปสเตอร์ที่เค้าขายกลายเป็นว่ามันห่วย ไม่สวยเลย เลยไม่ซื้อมา ไปโหลดภาพนี้ในอินเตอร์เน็ตหรือดูจากหนังสือที่ไหนมันก็ไม่ได้อารมณ์แบบดูของจริง แปลกมากๆ หลังจากนั้นไปลอนดอนคราใด ต้องแวะไปชื่นชมภาพนี้ให้หายคิดถึงทุกครั้ง ใครแวะไปลองไปหาของจริงดูกันนะครับ The Water-Liliy Pond ของ Claude Monet ชอบภาพนี้มากเช่นกันค่ะ แล้วมีอีกภาพของโมเน่ต์ที่ชอบมากอีกภาพคือ Le Promenade เป็นภาพผู้หญิงกางร่มที่สวยงามมาก แต่ศิลปินที่ดิฉันชื่นชอบมากกลับเป็นแวนก๊อก อาจเป็นเพราะว่าชอบดอกทานตะวันเป็นทุนเดิม จริงอย่างที่คุณประกอบว่าไว้ว่า พวกโปสเตอร์หรือภาพถ่ายต่างๆที่วางขายมันสืออารมณ์ไม่ได้เหมือนของจริง แต่ดิฉันก็ยังซื้อรูปดอกทานตะวันหลายแบบเชียวค่ะ สิ่งหนึ่งที่ชอบอังกฤษด้วยก็คือ จะมีร้านขายรูปศิลปินมากมายหลายแบบไว้ให้เลือก ทั้งยังมีนำไปทำเป็นลายเสื้อ ลายแก้วน้ำ โปสการ์ด กระดาษเขียนจดหมาย โน่นนี่นั่นสารพัด ทำให้แฟนคลับอย่างดิฉันมีความสุขมาก อยากให้ประเทศเรามีแบบนี้บ้าง จำได้ว่าเมื่อเพื่อนรู้ว่าดิฉันชอบแวนก๊อก เค้าบอกว่าดิฉัน passionate เหมือนแวนก๊อก ยังคิดไม่ออกเลยว่าเค้าหมายว่าอะไรกันนี่
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|