พิมพ์หน้านี้ - การกินหมากของคนแก่คนเฒ่ามีมาแต่สมัยใดคะ

เคยอ่านพบว่าต้นกำเนิดวัฒนธรรมนี้มาจากอินเดีย ซึ่งเป็นแม่บทใหญ่ของหลายประเทศในเอเชียอาคเนย์
หลักฐานที่นึกออกย้อนหลังไปถึงสุโขทัย ในศิลาจารึกของพ่อขุนราม ระบุว่ามี " ป่าหมาก" ก็แสดงว่าคนสุโขทัยกินหมากกันแล้ว มีเยอะขนาดเป็นป่า (หมายถึงสวนไม่ใช่ป่าธรรมชาติ) น่าจะค้าขายกันระหว่างเมืองด้วยค่ะ

หนุ่มสาววัยรุ่น วัยขนาดเดินเซนเตอร์พ้อยท์ ถ้าเกิดในสมัยสักสองร้อยปีมานี้ จะฟันแดงค่ะ เพราะหมากยังไม่จับเข้มข้น
ดังที่อิเหนาพิจารณาวิหยาสะกำที่ถูกฆ่าตายในสนามรบ แล้วรำพึงว่า
" เห็นศพนอนทิ้งกลิ้งอยู่......พระพินิจพิศดูแล้วใจหาย
เป็นหนุ่มน้อยโสภาน่าเสียดาย....ควรจะนับว่าชายโฉมยง
ทนต์แดงดังแสงทับทิม.....เพริศพริ้มเพรารับกับขนง
........................................................................
วิหยาสะกำคงอายุน้อยมาก เป็นยุคนี้ไม่รู้ว่าอยู่สัก ม. ๓ ได้ไหม

แต่ถ้าเป็นหนุ่มสาวเต็มตัว ขนาดเรียนมหาวิทยาลัย จะ
"งามทนต์กลนิลเจียระไน" ค่ะ

จำได้ว่าบุษบาและอิเหนากินหมากด้วยกันทั้งคู่ แต่ฟันดำหรือแดงไม่ทราบ

คนโบราณมียาสำหรับสีฟัน เรียกว่า "ชี่" ใช้ถูไปมาให้ฟันดำขลับขึ้นเงา ถือว่าฟันดำทำให้หน้าตาคมขำ ไม่จืดชืด
โชคดีที่คุณแค่ลองหมากแล้วฝาด บางคนเคี้ยวเข้าไปคำเดียวเกืดอาการ "ยันหมาก " คือเวียนตัว น้ำลายไหล น้ำตาร่วงพรู เหมือนแพ้ยาบางอย่างเลยละค่ะ
ส่วนคนที่ฟันหลุดหัก โหว่ไป เขามีฟันปลอมทำด้วยกะลาเผาไฟจนดำ เจียนให้เหมือนฟัน ใส่แทนค่ะ

เรือนไทย

General Category => ศิลปะวัฒนธรรม => ข้อความที่เริ่มโดย: ผ้าขึ้ริ้วห่อทอง ที่ 12 พ.ย. 00, 11:00