เรือนไทย

เพิ่งกลับจากพม่ามาถึงเมืองไทยเมื่อเย็นวานนี้เอง

จากหน้าต่างห้องพักชั้นสามมองเห็นเจดีย์ชเวดากองด้วย  ;D 

ภาพข้างบนถ่ายวันแรกที่ไปถึง ท้องฟ้าสว่างเชียว

ส่วนภาพข้างล่างถ่ายวันกลับท้องฟ้าครึ้มเมฆฝน (และฝนก็ตกลงมาจริง ๆ ตอนเที่ยงถึงบ่ายดุจฟ้ารั่ว  :o)

ช่วงนี้พม่าเข้มงวดการเข้าออกสถานที่มาก ต้องมีการตรงจระเบิดก่อนเข้าสถานที่ต่าง ๆ  ไม่ว่าจะเป็นห้างสรรพสินค้า วัด รวมทั้งโรงแรมที่พักด้วย เพราะก่อนหน้านั้นมีการวางระเบิดที่โรงแรม Trader ซึ่งเป็นโรงแรมใหญ่ที่เดียว อยู่ใกล้กับ ตลาดโบจ๊ก (http://www.reurnthai.com/index.php?action=search2) ที่ขายของที่ระลึกพื้นเมือง เป็นที่รู้จักกันดีของนักท่องเที่ยวไทยนามตลาดสก๊อต

ภายในโรงแรม พนักงานต้อนรับยิ้มแย้มแจ่มใสดี  ;D

โรงแรมที่พักคงเป็นที่นิยมใช้เป็นที่จัดงานแต่งงาน แต่แปลกที่เห็นเขียนว่าเริ่มตั้งแต่ ๙ โมงเช้าถึงเที่ยง

ชื่อเต็มคือตลาดโบจ๊กอองซาน แปลว่าตลาดนายพลอองซาน  ;D

คนขายของที่นี่ หลายคนพูดไทยได้ เพราะมีนักท่องเที่ยวไทยไปอุดหนุนอยู่ตลอดเวลา  ;D

 h!a. lai' ta

^

พม่าอยู่ไม่ไกลนักจากเมืองไทย นั่งเครื่องบินก็ใช้เวลาเพียงชั่วโมงเดียว เชื่อว่าคุณเทาชมพูและชาวเรือนไทยหลายท่านคงเคยไปเที่ยวบ้าง

หากมีเรื่องหรือรูปที่น่าสนใจ ขอเชิญมาร่วมวงสนทนากันได้

มีรูปภายในตลาดนายพลมาลงเพิ่มเติม  

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

เห็นจะได้แค่ตามอ่านเท่านั้นละค่ะ    คุณเพ็ญชมพูไปเที่ยวที่ไหนบ้างคะ

กลับไปค้นดูในฮาร์ดดิสก์ เจอรูปในพม่าที่คนใกล้ตัวถ่ายไว้    ก็เลยเอามาลงปั่นเรตติ้งค่ะ

ตลาดนายพลหรือเปล่าหนอ?

กระทู้นี้ใครเซนเซอร์หน้าอีก ขอให้ $(^(#(%($^#+#+^%(#R*#$&@&^%!Q@)(#%#^+#^#+

คนใกล้ชิดของคุณเทาชมพูคงไปนมัสการพระเจดีย์ชเวดากอง ตอนนั้นค่าผ่านประตูสำหรับชาวต่างประเทศยังเป็น ๕ ดอลลาร์อยู่ ตั้งแต่วันที่ ๑ ตุลาคมปีนี้เป็นต้นไปขึ้นเป็น ๘ ดอลลาร์ แต่ถ้าเป็นแขกของรัฐบาลไม่เสียเงิน แถมมีไกด์คอยอธิบายตลอด มีสมุดให้เซ็นเยี่ยมซะด้วย  ;)

ภาพโดย คุณ NSA (http://board.trekkingthai.com/board/show.php?forum_id=2&topic_no=336128&topic_id=341116)

ป.ล. $(^(#(%($^#+#+^%(#R*#$&@&^%!Q@)(#%#^+#^#+ ของคุณประกอบ แปลว่าอะไรหนอ  ???

ของที่ขายในตลาดนายพลเป็นพวกอัญมณี ไม้แกะสลัก ภาพเขียน เครื่องเงิน ที่เห็นชอบซื้อติดไม้ติดมือไปเมืองไทยเห็นจะเป็นพวกทานาคา ชาพม่า สร้อยหยก

ภายในตลาดนายพลไม่มีร้านอาหารหนอ ร้านอาหารมีอยู่ข้างนอก เห็นมีอยู่ร้านหนึ่งเป็นอาหารไทยใหญ่ ไปวันกลับว่าจะลองชิมรสชาติเสียหน่อย แต่ฝนเจ้ากรรมกระหน่ำลงมาไม่ลืมหูลืมตา ในทึ่สุดก็ต้องไปรับประทานอาหารที่สนามบิน

คนใกล้ชิดของคุณเทาชมพูเข้าไปรับประทานอาหารพื้นเมืองของพม่าเป็นแม่นมั่น สังเกตจากเก้าอี้เตี้ย ๆ ที่นั่ง

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

แปลว่าคุณประกอบแกจะดีใจมากถ้าหากว่าเห็นรูปโมเสคอีกน่ะค่ะ   แกคิดถึง อยากเห็นโมเสคอีกบ่อยๆ

ไม่รู้ว่าเขาไปกินอาหารพื้นเมืองหรืออาหารฝรั่งกันแน่ ในมื้อเช้า  รู้แต่ว่าไม่ยอมกินอาหารในโรงแรม

ถนนหนทาง

มุมนี้คุณเพ็ญชมพูอาจจะผ่านไปเหมือนกัน

เอกลักษณ์ของชาวพม่า คือ สวมรองเท้าแตะคีบ  ;D ;D ภาษาพม่าออกเสียงว่า "ฉยี่ ยงั๊ด พะนัด"

^

เห็นที่เมนูเป็นชื่อร้าน Lucky seven เป็นร้านน้ำชาชื่อดังในย่างกุ้ง บนโต๊ะที่เห็นคงเป็นซาลาเปา ขนมปัง ไก่ทอด ชาร้อน


เป็นทางเชื่อมจากลิฟต์ไปองค์พระเจดีย์ชเวดากอง

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

รูปนี้ใครไม่เคยไปย่างกุ้ง อาจจะเข้าใจผิดว่าถนนหนทางในเมืองทำไมเล็กนัก

ในย่างกุ้งมีรถยนต์ รถประจำทาง รถจักรยาน ยกเว้นรถมอเตอร์ไฃค์ เคยเห็นอยู่คันสองคันเท่านั้น สงสัยเป็นพวกมีเส้น เมื่อมาครั้งแรกเกือบสองปีมาแล้ว เห็นรถบนท้องถนนส่วนมากเป็นรถเก่า ครั้งล่าสุดที่ไปนี้้เห็นมีรถใหม่ ๆ เพิ่มขึ้นมากเหมือนกัน รถบนท้องถนนมีทั้งพวงมาลัยขวาและซ้าย และรถจะขับชิดขวาไม่เหมือนบ้านเรา รถแท็กซี่ก็มีมากเหมือนกัน เป็นรถเก่า ๆ ส่วนมากเปิดหน้าต่างวิ่ง คงไม่มีแอร์

ภาพข้างล่างนี้ถ่ายตอนเช้า รถราเบาบาง แต่ตอนกลางวันรถก็มากอยู่เหมือนกัน ตรงไปจะเป็นพบวัดโบตะทาว ที่อยู่ของเทพทันใจที่นักท่องเที่ยวไทยนิยมไปขอพร อยู่ริมแม่น้ำย่างกุ้ง

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ไปดูชะเวดากองกันบ้าง

ชเวดากอง แปลว่า เจดีย์ทองคำแห่งเมืองดากอง หรือที่คนไทยรู้จักกันในนามตะเกิง ซึ่งเป็นชื่อเก่าของย่างกุ้ง

โดยทั่วไปนักท่องเที่ยวนิยมไปตอนเย็นหรือหัวค่ำ เนื่องจากเป็นเวลาที่แดดร่มลมตกไม่ร้อนทั้งศีรษะและเท้า  ;D

อร่ามเรือง

เดินเท้าเปล่ากันทั้งนั้น  สวมถุงเท้ายังไม่ได้เลย

คุณเพ็ญชมพูคงไปไหว้พระพุทธรูปในรูปนี้มาแล้ว

ต้นโพธิ์?

มุมนี้ที่ไหนคะ

ทริปเจดีย์ชเวดากองของคนใกล้ชิดคุณเทาชมพูเริ่มเวลา ๑๐.๑๔ น. จบเวลา ๑๑.๔๐ น. ใช้เวลาประมาณชั่วโมงครึ่ง

ต้นโพธิ์อยู่ใกล้ทางลงลิฟต์ ได้หน่อมาจากพุทธคยาเมื่อเกือบ ๑๐๐ ปีมาแล้ว ส่วนรูปสุดท้ายลงจากลิฟต์มาแล้ว ที่เห็นทางซ้ายมือเป็นหลังคาคลุมส่วนบันไดทางเดินขึ้นพระเจดีย์

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

แกะรอยเก่งยังกะ FBI เก่า   ดิฉันยังไม่สังเกตขนาดนี้เลยค่ะ

หากคุณเทาชมพูมีโอกาสไปพม่า แนะนำให้ไปพระเจดีย์ชเวดากองตอนหัวค่ำ นอกจากจะไม่ร้อนเท้าแล้ว ได้เห็นความงดงามของพระเจดีย์ยามเมื่อกระทบแสงสาดส่อง

มีอีกสิ่งหนึ่งที่ควรสังเกตคือเมื่อเดินรอบพระเจดีย์มาประมาณครึ่งรอบ จะมีสปอร์ตไลต์ส่องขึ้นไปบนยอดพระเจดีย์  สังเกต ตำแหน่งพิเศษ (http://pantip.com/topic/30639817) บนพื้น แล้วมองขึ้นไปบนยอดพระเจดีย์ จะเป็นประกายพลอยว็อบ ๆ แว็บ เป็นสีต่าง ๆ เช่นส้ม เหลือง แดง เขียว เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ น่าอัศจรรย์ยิ่ง  ;D

เพชรพลอยบนยอดพระเจดีย์ ภาพโดยคุณ SkyBox

ตามความเชื่อของชาวพม่า พระเจดีย์ชเวดากองนี้สร้างเพื่อเป็นที่ประดิษฐานพระเกศาธาตุของพระพุทธเจ้า มีอายุถึง ๒,๖๐๐ ปีเชียว มีตำนานอิงพระไตรปิฎกดังนี้

อุบาสกคู่ในพระพุทธศาสนา   (http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=6&t=20382) โดย เสฐียรพงษ์ วรรณปก

อุบาสกคู่นี้มีนามว่า ตปุสสะ กับ ภัลลิกะ ว่ากันว่าเธอทั้งสองมาจากอุกกลชนบท (หรืออุกกลาชนบท) อยู่แห่งหนตำบลใดไม่แจ้ง แต่น่าจะจากภาคเหนือของชมพูทวีป แถวตักสิลาโน่นแหละครับ ทั้งสองคนนี้เป็นพ่อค้าเดินทางมาค้าขายผ่านมาทางตำบลคยา สถานที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ได้พบพระพุทธเจ้าขณะประทับเสวยวิมุตติสุขอยู่ใต้ต้นราชายตนะ (ต้นเกด) ในสัปดาห์ที่ ๓ หลังจากตรัสรู้ (หลักฐานฝ่ายอรรถกถาว่าเป็นสัปดาห์ที่ ๗)

เมื่อเห็นพระพุทธองค์ก็มีจิตเลื่อมใส ได้น้อมนำเอา “ข้าวสัตตุก้อน สัตตุผง” (ความจริงต้องพูดสับลำดับเป็น “สัตตุผง สัตตุก้อน”) ไปถวาย ขณะนั้นพระพุทธองค์ยังไม่มีบาตร ร้อนถึงท้าวโลกบาลทั้ง ๔ ได้น้อมนำบาตรมาถวายองค์ละใบ พระพุทธองค์ทรงดำริว่าใบเดียวก็เพียงพอแก่เรา จึงทรงอธิษฐานให้บาตรทั้ง ๔ ใบประสานเป็นใบเดียว ทรงรับข้าวสัตตุผงและสัตตุก้อนจากพ่อค้าทั้งสอง เสวยเสร็จแล้วก็ประทานอนุโมทนา

“สัตตุผง” นั้นบาลีเรียกว่า “มันถะ” คือ ข้าวตากที่ตำละเอียด ส่วน “สัตตุก้อน” บาลีเรียกว่า “มธุบิณฑิกะ” คือ ข้าวตากที่ผสมน้ำผึ้งแล้วปั้นเป็นก้อน ๆ

พ่อค้าทั้งสองได้เปล่งวาจาถึงพระพุทธเจ้าและพระธรรมเป็นสรณะ ไม่เปล่งวาจาถึงพระสงฆ์ เพราะสมัยนั้นยังไม่มีพระสงฆ์ ทั้งสองจึงเรียกว่า อุบาสกผู้ถึงรัตนะสองเป็นสรณะ (เทฺววาจิกอุบาสก)

ในคัมภีร์พระไตรปิฎกพูดเพียงว่า เมื่อถวายสัตตุผงสัตตุก้อนแด่พระพุทธเจ้าแล้ว พ่อค้าทั้งสองก็กลับมาตุภูมิ เรื่องจบแค่นี้ครับ แค่นี้จริง ๆ

แต่พี่หม่องไม่ยอมให้จบ ได้แต่งต่อว่า พ่อค้าทั้งสองก่อนกลับได้กราบทูลขอของที่ระลึกเพื่อไปสักการบูชาเมื่อจากพระพุทธองค์ไป พระพุทธองค์ทรงเอาพระหัตถ์ลูบพระเศียร เส้นพระเกศา ๘ องค์หลุดติดพระหัตถ์มา พระพุทธองค์ประทานให้แก่พ่อค้าทั้งสอง

พ่อค้าทั้งสองได้นำพระเกศธาตุ ๘ องค์นั้นไปก่อเจดีย์บรรจุไว้บูชาที่บ้านเมืองของตน พระเจดีย์นั้นรู้กันในปัจจุบันนี้ว่า ชเวดากอง ตปุสสะกับภัลลิกะจะเป็นใครไม่ได้นอกจากชาวพม่าหงสาวดี พี่หม่องอ้างปานนั้นแหละครับ ส่วนท่านจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่จะพิจารณา

ในขณะที่ไทยเราฉลองพุทธชยันตี ครบ ๒,๖๐๐ ปีแห่งการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า พี่หม่องก็ฉลองพระเจดีย์ชเวดากองนี้อายุครบ ๒,๖๐๐ ปีด้วยเหมือนกัน

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม16.png)

นี่ก็อร่ามเรืองอีกเช่นกัน

คุณเพ็ญชมพูไปที่นี่หรือเปล่าคะ

วัดนี้ชื่อวัดโบตะทาว Botataung แปลว่าทหาร ๑,๐๐๐ นาย มีเจดีย์โบตะทาวเป็นที่ประดิษฐานพระเกศธาตุของพระพุทธเจ้าเช่นเดียวกับพระเจดีย์ชเวดากอง ตามตำนานเขาว่าไว้ดังนี้

เมื่อตปุสสะและภัลลิกะนำพระเกศธาตุ ๘ องค์กลับจากอินเดีย ได้มาขึ้นฝั่งที่บริเวณนี้ พระเจ้าโอกะลัปจึงส่งทหาร ๑,๐๐๐ นายมาเฝ้า ต่อมาจึงได้สร้างเจดีย์โบตะทาวไว้เป็นที่ประดิษฐานพระเกศธาตุไว้ ๑ องค์ ก่อนนำไปยังเจดีย์ชเวดากอง

ที่เห็นอร่ามเรืองนี้เป็นภายในพระเจดีย์โบตะทาว


พระเจดีย์โบตะทาว ถ่ายจากริมแม่น้ำย่างกุ้ง  ;D

ที่ประดิษฐานพระเกศธาตุภายในพระเจดีย์

ภาพจากเน็ต  ;D

จากพระเจดีย์ไปทางขวาจะพบวิหารเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปสำคัญนาม "พระนันอู" Nan Oo  ;D

พระนันอูตามประวัติต้องเดินทางไปอยู่ที่อังกฤษถึง ๖๖ ปี  ดังนั้นเมื่อคนพม่าจะเดินทางไปศึกษาหรือทำงานต่างประเทศจึงมักจะมาขอพระจากพระพุทธรูปองค์นี้เสมอ  

ข้อมูลนี้ฟังจากคนพม่าเล่าให้ฟัง ;D

จากพระเจดีย์ไปทางซ้ายจะพบกับ "เทพทันใจ" ขวัญใจของนักท่องเที่ยวชาวไทย เชื่อว่าคุณเทาชมพูต้องมีรูปถ่ายแน่ ๆ

พักสักครู่แล้วจะเฉลยว่า "เทพทันใจ" นั้นหรือคือผู้ใด

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

คนเยอะเหลือเกิน เจ้าของกล้องคงหามุมกล้องตรงที่ว่างๆไม่ได้ เลยถ่ายมารูปเดียว

คอนโดในเมือง?

ทุกวัดในพม่านอกจากจะมีพระพุทธรูปแล้ว ยังมี "ผี" อีกด้วย ในภาษาพม่าเรียกผีนี้ว่า "นัต"

นัต มาจากภาษาบาลีว่า "นาถ" ที่แปลว่า "ผู้เป็นที่พึ่ง" นัตเป็นผีบรรพบุรุษ ลักษณะกึ่งผีกึ่งเทวดา คล้ายเทพารักษ์ คอยดูแลคุ้มครองสถานที่ที่ตนเมื่อครั้งยังมีชีวิตมีความสัมพันธ์อยู่ เป็นความเชื่อพื้นเมืองที่มีมาก่อนที่พุทธศาสนาจะเข้ามาในพม่า

เทพทันใจก็เป็นนัตตนหนึ่ง มีชื่อในภาษาพม่าว่า "โบโบยี" มีหน้าที่ดูแลเจดีย์และวัดวาอาราม ที่เจดีย์ชเวดากองก็มีนัตโบโบยีนี้อยู่ นัตโบโบยีที่โบตะทาวนี้มีลักษณะพิเศษตรงที่อยู่ในท่ากำลังชี้ ตามตำนานกล่าวว่าโบโบยีตนนี้เป็นผู้ชี้ทางให้เรืออัญเชิญพระเกศธาตุมาขึ้นฝั่งที่เมืองตะเกิงนี้

นักท่องเที่ยวไทยเชื่อเป็นนักเป็นหนาว่าโบโบยีที่โบดาทาวนี้ศักดิ์สิทธิ์มาก ขอพรอันใดก็จะสมหวัง เรื่องนี้ได้ถามคนพม่าที่รู้จักกันถึงโบโบยี กลับไม่ทราบถึงเรื่องความศักดิ์สิทธิ์นี้ แต่เล่าถึงเรื่องความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงพ่อนันอู พระพุทธรูปที่อยู่ในวัดเดียวกัน

รู้สึกแปลก ๆ เหมือนกันที่คนไทยส่วนมามาที่วัดนี้แล้วเลี้ยวซ้ายไปหาผีโบโบยีก่อน แล้วค่อยไปไหว้หลวงพ่อนันอูที่อยู่อีกฟากหนึ่ง

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม16.png)

(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5798.0;attach=44420;image)

ห้องทางซ้ายของโบโบยีคือนัตตะจามินหรือพระอินทร์ผู้เป็นประมุขของนัตทั้งหลาย ห้องทางขวาคือนัตแห่งศิลปวิทยาการประทับบนหลังพญาหงส์ (ลักษณะคล้ายพระสุรัสวดีชายาของพระพรหม) ห้องขวาสุดเป็นเจ้าแม่กวนอิม

ห้องที่มีคนไทยขึ้นมาที่สุดคือห้องโบโบยี  ;)

ภาพโดย คุณ TheFootball (http://topicstock.pantip.com/blueplanet/topicstock/2010/09/E9721303/E9721303.html#74)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

นอกจากเหล่านัตที่อยู่ในบริเวณวัดแล้ว ข้างหน้าวัดยังมีนัตอีกตนหนึ่งชื่อ "อะมาดอเมียะ" คนไทยรู้จักกันในนาม "เทพกระซิบ"

ตามตำนานกล่าวว่า นางเป็นธิดาของพญานาค ที่เกิดศรัทธาในพุทธศาสนาอย่างแรงกล้า รักษาศีล ไม่ยอมกินเนื้อสัตว์จนเมื่อสิ้นชีวิตไปกลายเป็นนัต ชาวพม่าเคารพกราบไหว้กันมานานแล้ว แต่ก็ไม่ได้มีใครมากระซิบอธิษฐานกับท่านเลย แม้แต่คนเดียว จนกระทั่งนักท่องเที่ยวชาวไทยนั่นเอง เป็นคนเริ่มต้น โดยมีหัวหน้าทัวร์ไทยนำคณะมาไหว้เทพทันใจที่วัดนี้ ได้เห็นผู้คนมุงกันหนาแน่นหน้าศาลของนัตองค์นี้ และเห็นป้ายภาษาพม่าเขียนบอกอะไรสักอย่าง จึงถามไกด์ว่า ป้ายเขียนไว้ว่าอย่างไร ซึ่งไกด์ก็อ่านให้ฟังว่า ป้ายบอกว่า "ห้ามพูดส่งเสียงดัง” เนื่องเพราะบริเวณนั้น ชอบมีแม่ค้ามาร้องเสนอขายชุดเครื่องเซ่นไหว้องค์เทพ ส่งเสียงเอะอะ ทั้งที่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ วัดจึงปิดป้ายเตือนไว้ แต่กลับเป็นว่า หัวหน้าทัวร์ท่านนั้นเข้าใจว่า ถ้าจะไปอธิษฐานขอเทพองค์นี้ ห้ามพูดเสียงดัง จึงอธิบายให้คณะคนไทยฟังว่า ถ้าจะอธิษฐานขออะไรกับเทพองค์นี้ต้องกระซิบ แล้วก็เล่าลือกันต่อ ๆ ไป จนกลายเป็นธรรมเนียมปฏิบัติ ที่ถึงตอนนี้ มีคนได้รับผลอธิษฐานสมปรารถนากลับมาแก้บน และบอกต่อกัน จนรายการไหว้เทพกระซิบถูกบรรจุเข้าไปในรายการทัวร์ไทยทุกบริษัท จนชาวพม่าเห็นคนไทยทำแล้วดี ก็เริ่มเอาอย่างทำตามบ้างแล้ว

ข้อมูลจาก คุณฉัตรตริน เพียรธรรม แห่งบริษัทเอ็นซีทัวร์  (http://www.komchadluek.net/detail/20100226/49799/%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%9E%E0%B8%97%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%83%E0%B8%88%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%9E%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%8B%E0%B8%B4%E0%B8%9A%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87...%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%9E%E0%B8%9E%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%B4%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%A7%E0%B9%88%E0%B8%B2.html)

นัตตนนี้ เห็นมีคนพม่าขึ้นเยอะพอสมควร

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ที่ปากทางก่อนเข้าวัดจะมีแผงขายของสำหรับบูชาทั้งพระและนัต เป็นมะพร้าวกับกล้วย

ของไหว้เกรดเอต้องเป็นมะพร้าวสีทองและกล้วยนากสีแดง  ;D

ภาพโดย คุณ A Lover's Concerto  (http://pantip.com/topic/30013876/comment33)

ขออนุญาตคั่นรายการ

เพื่อการติดตามกระทู้นี้ได้อรรถรสยิ่งขึ้น ขอแนะนำให้อ่านหนังสือเล่มนี้ประกอบ

"มนตราอาเซียน" ของคุณธีรภาพ โลหิตกุล  (http://issuu.com/matichonbook/docs/____________23)   ;D

ถ้าภาพของคุณเทาชมพูเป็นคอนโดจริง คงมีไว้เพื่อนักลงทุนจากต่างชาติมากกว่า ชาวย่างกุ้งตัวจริงคงไม่มีสิทธิ์

มีภาพคอนโดคนจนของย่างกุ้งมาฝาก มีลักษณะเหมือนตึกแถวบ้านเรา แต่ละห้องข้างบนก็จะอยู่ห้องละครอบครัว โปรดสังเกตเชือกที่ห้อยลงมามีไว้เพื่อส่งของใช้ไปห้องข้างบน

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

เจ้าของภาพที่คุณเทาชมพูนำมาลงคงไปที่วัดนี้แน่นอน

วัดเจาทัตยี Chauk Htat Gyi  เจา = หก ทัต = ชั้น  ยี = ใหญ่ แต่เดิมพระพุทธไสยาสน์ในวัดนี้มีความสูงประมาณตึก ๖ ชั้น ดังแสดงไว้ในรูปข้างล่าง

ใน พ.ศ. ๒๔๕๑ เกิดแผ่นดินไหวจนเสียหายทั้งองค์ จึงได้สร้างขึ้นใหม่ เป็นพระพุทธรูปปางไสยาสน์ขนาดใหญ่ที่สุดในพม่า

คุณเทาชมพูน่าจะมีรูปพระพุทธรูปปางไสยาสน์องค์ปัจจุบัน

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ภาพด้านบนคล้ายศิลปะทางเมโสโปเตเมียมากครับ ดูไม่ออกเลยว่าเป็นพม่า

ภาพจาก หนังสือ Burma Picture (http://www.khamkoo.com/uploads/9/0/0/4/9004485/burma_pictures.pdf)  ;D

ไปดูรูปใน folder  ไม่เห็นมีพระพุทธรูปองค์นี้   มีแต่ขึ้นเครื่องบินไปอีกเมืองค่ะ   หน้าตาเป็นชนบทมาก

^
เจ้าของภาพคงไปเที่ยวทะเลสาบอินเลในรัฐฉาน

พระพุทธไสยาสน์องค์ที่สร้างขึ้นใหม่ คุณเทาชมพูก็เคยโพสต์รูปไว้



(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

เอกสารของทางวัดบรรยายไว้ดังนี้  ;D

หากยังไม่มีโอกาสไปย่างกุ้ง ไปนมัสการคู่แฝดของท่านได้ที่อำเภอเด่นชัย จังหวัดแพร่  ;D

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

การผจญภัยในทะเลสาบอินเลคงมีอีกหลายรูป  ;)

ใช่ทะเลสาบอินเลหรือเปล่าคะ

ดูจาก ชื่อโรงแรม  (http://www.hupinhotelmyanmar.com/khaungdaing-aboutus.htm) ที่ข้างเรือ ก็น่าจะใช่ทะเลสาบอินเล  ;)

http://www.youtube.com/watch?v=H4SHzhLRAEg

ที่เห็นไกล ๆ ในวงกลมสีแดงน่าจะเป็นเจดีย์วัดพองดออู (Phaung Daw Oo)

เจ้าของภาพแวะไปไหว้พระบัวเข็มที่วัดนี้บ้างหรือเปล่าหนอ  ;D

ที่นี่หรือเปล่าคะ

พองดออู แปลว่า ท่าเทียบเรือของกษัตริย์

ภาพวัดพองดออูโดย คุณ CitizenFresh (http://citizenfresh.deviantart.com/art/Phaung-Daw-Oo-193828783)

ที่นี่มีพระบัวเข็ม ๕ องค์ แกะสลักจากไม้จันทน์ ขนาดองค์จริงเพียง ๕ เซนติเมตร แต่มีผู้ศรัทธาปิดทององค์พระจนมีลักษณะกลมขนาดใหญ่  ;D

ภาพจากเน็ต

วัดนี้ชื่อ งาเพจอง Nga Phe Kyaung  หรืออีกชื่อหนึ่งคือวัดแมวกระโดด เพราะจะมีการโชว์แมวกระโดดลอดห่วงให้ชมด้วย  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=7bOjnfDk5ck

ภาพจากเน็ต

ตำแหน่งวัดทั้งสอง  ;D

ถามเจ้าตัวแล้วว่าไปดูพระบัวเข็มหรือเปล่า    เขาบอกว่าไปดู 
รูปนี้เองค่ะ

ไม่ทราบว่า มีท่านใด ได้เคยมีโอกาสไปกราบสังขาร หรือกราบหลวงปู่วัดเขาตามะยะ เมืองผะอาง รัฐกะเหรี่ยง บ้างไหมครับ

(http://i117.photobucket.com/albums/o58/LordSri/138_zps7dabc4a8.jpg)

u0grjgkePb8

ไม่แน่ใจว่า รัฐบาลพม่าหาศพท่านเจอหรือยัง หลังจากมือที่มองไม่เห็นในรัฐบาลชุดก่อน ๆ เอาศพของหลวงปู่ท่านไปจากวัด

มัวแต่กลัวว่าคนจะไปทำความดี ก็เลยขโมยศพท่านไปเสีย แหมน่าตีจริง ๆ หลวงปู่ท่านก็ใจดี มีเมตตาเหลือประมาณ หุงข้าวเลี้ยงคนไปถือศีลที่วัดท่านวัดละหลาย ๆ กระทะใบบัวเลยครับ ที่สำคัญวัดนี้ฉันแต่มังสะวิรัติเท่านั้น

กำลังปิดทองพระบัวเข็มค่ะ

ประเพณีแห่พระบัวเข็มรอบทะเลสาบอินเล

http://www.youtube.com/watch?v=1-s4cMxQSiU

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ก่อนจะไปเที่ยววัด วัง และบ้านเมืองของพม่าต่อ มาทำความรู้จักกับชื่อเรียกชนชาติ ภาษา และประเทศก่อนดีกว่า

คนไทยรู้จักเพื่อนบ้านทางทิศตะวันตกของเรามานานแล้วในนาม "พม่า" แต่ชื่อที่เจ้าตัวใช้เรียกตนเอง มีหลักฐานตั้งแต่สมัยอาณาจักรพุกามคือ "เมียนมา" หรือ "มยันมา"

ส่วนฝรั่งเรียกชื่อ "เมียนมา" เพี้ยนเป็น "Burma" เหตุที่ฝรั่งเรียกไปอย่างนั้น มีข้อสันนิษฐาน ๓ ประการคือ

๑. มาจากชื่อที่แขกอินเดียที่เรียกพม่าว่า บระมา

๒. มาจากสำเนียงยะไข่ที่อยู่ในรัฐอาระกัน (รัฐยะไข่) เพราะเมื่อชาวโปรตุเกสเข้ามาติดต่อกับพม่าในปลายคริสตศตวรรษที่ ๑๗ ได้จ้างชาวยะไข่เป็นล่ามภาษาพม่า ฝรั่งจึงเรียกพม่าตามสำเนียงท้องถิ่นยะไข่ และเมื่ออังกฤษเข้ามาสัมพันธ์กับพม่าในต้นศตวรรษที่ ๑๙ จึงอาจจะเรียกพม่าตามฝรั่งโปรตุเกสอีกทอดหนึ่ง

๓. มาจากภาษาพม่าสำเนียงปักษ์ใต้ ที่เมืองทะวายในจังหวัดตะนาวศรี ชาวพม่าที่นั่นมักจะพูดแบบแปรเสียงและกร่อนเสียง พยัญชนะควบกล้ำ มร/มย มักจะออกเสียงเป็น บย/บ เมื่อฝรั่งมาติดต่อค้าขายกับชาวพม่าทางแถบตะนาวศรีจึงเรียกเมียนมาเพี้ยนไปเป็น Burma

และทำไมไทยเราจึงเรียก "เมียนมา" เป็น "พม่า"สันนิษฐานได้อีก ๒ ประการคือ

๑. มาจากภาษาพม่าสำเนียงปักษ์ใต้ ซึ่งมีการแปรเสียงกร่อนเสียง ทำให้คำว่า เมียนมา กลายมาเป็น บะมา แต่เหตุที่ไทยเลือกใช้ พ แทนที่จะเลือกใช้ บ ตามสำเนียงของพม่าปักษ์ใต้นั้น อาจเพราะเรารับชื่อพม่าผ่านทางภาษาเขียนของฝ่ายมอญ เพราะมอญปัจจุบันเขียนพม่าเป็นอักษรมอญเทียบอักษรไทยได้ว่า พมา (ไม่มีไม้เอก) แต่ทางมอญจะอ่านคำนี้ว่า เปียะเมี่ย

๒. มาจากภาษาเขียนของพม่าโดยตรงในสมัยที่พม่าได้ติดต่อกับชาวยุโรปบ้างแล้ว คือหลังจากที่เมียนมาเพี้ยนเป็น Burma แล้ว

นอกจากชื่อพม่าที่เรารู้จักกันดีแล้ว ไทยทางฝ่ายเหนือมักคุ้นเคยกับชื่อพม่าในนาม "ม่าน" ซึ่งเป็นชื่อที่เรียกตามชาวไทใหญ่ คำว่า "ม่าน" จึงอาจเพี้ยนมาจากพยางค์แรกของคำว่า "เมียนมา"

เมื่อพิจารณาความหมายของคำว่า เมียนมา หรือ มยันมา นักปราชญ์ของพม่าก็ได้พยายามตีความหารากเดิมของศัพท์ไปต่าง ๆ กัน บ้างก็ว่าคำว่าเมียนมาน่าจะมาจากคำว่า พรหมา บ้างก็ตีความว่าเมียนมาน่าจะเป็นคำประสมระหว่างคำว่า "มรน์ หรือ เมียน" กับ คำว่า "มา" คำว่า มรน์ อ่านว่า มยัน แปลว่า "รวดเร็ว" หรืออาจเพี้ยนมาจากคำว่า มรง์ อ่านว่า มยีง์ แปลว่า "ม้า" ความหมายนี้สอดคล้องกับคำว่า กอล์ ที่พวกฉิ่นใช้เรียกพม่า ซึ่งพบความหมายเฉพาะในภาษานาคาแปลว่า "ม้า" เช่นกัน ส่วนคำหลังคือ มา แปลว่า "แข็งแรง" หรือ "เก่ง" หรือ "ชำนาญ" ความหมายของเมียนมาจึงเป็น "ชำนาญปราดเปรียว" หรือ "เข้มแข็งฉับไว" หรือไม่ก็อาจมีความหมายว่า "ม้าที่องอาจ" จึงนับเป็นความหมายที่สอดคล้องกับความเก่งกล้าของพม่าในการสงคราม และชื่อเสียงของกองทัพม้าอันเกรียงไกรในอดีต ถือเป็นความสำเร็จของนักปราชญ์พม่าที่หาความหมายในด้านดี ตรงกับความภาคภูมิใจของชนร่วมชาติที่มีต่อนักรบผู้เก่งกล้าของตน ผู้เริ่มจำแนกคำเมียนมาเพื่อหารากศัพท์เดิมเป็นสงฆ์พม่า นามว่า ทุติยจ่ออ่องซังทาซยาด่อ (พ.ศ. ๒๓๑๒) ส่วนผู้กล่าวถึงความหมายของคำดังกล่าวในเชิงชาตินิยมคือ อูโพลัต (พ.ศ. ๒๕๐๖) เหตุผลในการเปลี่ยนนามประเทศของพม่านั้น จึงดูคล้ายกับการวิจารณ์ถึงชื่อสยามว่าเป็นคำที่ต่างชาติใช้เรียกแผ่นดินไทย ขณะเดียวกันก็ตีความหมายของคำว่า "ไทย" ให้เป็นนามมงคล ว่าหมายถึง "อิสระเสรี" หรือ "ไม่เป็นทาส" นับเป็นการสะท้อนการรับใช้อุดมการณ์ชาตินิยม ที่สร้างความรู้สึกภาคภูมิใจในชาติตนเช่นเดียวกับพม่า

ในปัจจุบันคำว่า Myanmar หรือ เมียนมาร์ หรือ เมียนมา (ไม่มี ร์) หมายถึง ประเทศและประชาชนทั้งปวงทุกเผ่าพันธุ์ อันได้แก่ พม่า ฉาน กะฉิ่น ฉิ่น ยะไข่ คะยา กะเหรี่ยง มอญและชนส่วนน้อยอื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในประเทศนี้ และกำหนดคำว่า Bamar หรือ บะมา จะใช้บ่งชี้เฉพาะชนเชื้อชาติพม่าแท้ ๆ เท่านั้น ซึ่งเดิมทีนั้นเคยใช้คำว่า Burman ส่วนภาษาพม่าให้เขียนว่า Bamar Language, Myanmar Language หรือ Myanmese Language โดยเปลี่ยนจากเดิมที่ใช้ว่า Burmese Language ดังนั้นคำที่พม่าขอให้เลิกใช้ คือ Burma Burman และ Burmese ให้ใช้เฉพาะ Myanmar และ Bamar แทน

ข้อมูลจากบทความเรื่อง เมียนมา : นามใหม่ของพม่าในทัศนะเชิงชาตินิยม  (http://www.human.nu.ac.th/myanmar/poli/index3_3.htm) ของ ผู้ช่วยศาสตราจารย์วิรัช นิยมธรรม ผู้อำนวยการศูนย์พม่าศึกษา คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร

สรุปว่าชื่อประเทศ Myanmar หรือ เมียนมาที่ "พม่า" ใช้อยู่เป็นทางการในขณะนี้เทียบได้กับชื่อประเทศสยามที่เราเคยใช้เรียกชื่อประเทศเราในอดีต คือหมายถึงประชาชนทุกเผ่าพันธุ์ในประเทศ  ในขณะที่ชื่อ Bamar หรือ บะมา เทียบได้กับ "ไทย" ซึ่งเราใช้เรียกชื่อประเทศในขณะนี้ซึ่งเป็นชื่อเผ่าพันธุ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประเทศนั่นเอง

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม16.png)

งานฉลอง ๒๕ พุทธศตวรรษในประเทศไทย ได้มีการเตรียมการล่วงหน้ากว่า ๕ ปี นับแต่ปี พ.ศ. ๒๔๙๕ โดยของรัฐบาลจอมพล ป.พิบูลสงครามได้การสร้างอนุสรณ์สถานพุทธมณฑล

ส่วนในพม่ารัฐบาลอูนุ ก็ได้สร้างพุทธสถานเพื่อฉลอง ๒๕ พุทธศตวรรษ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๕ เช่นกันคือเจดีย์กาบาเอ (KaBa Aye) แปลว่าสันติภาพโลก และถ้ำมหาปาสาณคูหาเพื่อเป็นสถานที่สังคายนาพระไตรปิฎกซึ่งพม่านับเป็นครั้งที่ ๖ (พ.ศ. ๒๔๙๗-๒๔๙๙)

โอวาทปาติโมกข์  (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%82%E0%B8%AD%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%9B%E0%B8%B2%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%A1%E0%B8%81%E0%B8%82%E0%B9%8C) ซึ่งเป็นหลักคำสอนสำคัญของพระพุทธศาสนา จารึกบนแผ่นหินอ่อน ในบริเวณเจดีย์กาบาเอ

คาถาต้นฉบับ และ คำแปล

๑. ขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา
    นิพฺพานํ ปรมํ วทนฺติ พุทฺธา
    น หิ ปพฺพชิโต ปรูปฆาตี
    สมโณ โหติ ปรํ วิเหฐยนฺโตฯ
 
    ขันติ คือความอดกลั้น เป็นตบะอย่างยิ่ง
    พระพุทธเจ้าทั้งหลายกล่าวว่า นิพพานเป็นบรมธรรม
    ผู้ทำร้ายคนอื่น ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิต
    ผู้เบียดเบียนคนอื่น ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะ
 
๒. สพฺพปาปสฺส อกรณํ
    กุสลสฺสูปสมฺปทา
    สจิตฺตปริโยทปนํ
    เอตํ พุทฺธานสาสนํฯ
 
    การไม่ทำความชั่วทั้งปวง ๑
    การบำเพ็ญแต่ความดี ๑
    การทำจิตของตนให้ผ่องใส ๑
    นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย
 

๓. อนูปวาโท อนูปฆาโต
    ปาติโมกฺเข จ สํวโร
    มตฺตญฺญุตา จ ภตฺตสฺมึ
    ปนฺตญฺจ สยนาสนํ
    อธิจิตฺเต จ อาโยโค
    เอตํ พุทฺธาน สาสนํฯ
 
    การไม่กล่าวร้าย ๑ การไม่ทำร้าย ๑
   ความสำรวมในปาติโมกข์ ๑
   ความเป็นผู้รู้จักประมาณในอาหาร ๑
   ที่นั่งนอนอันสงัด ๑
   ความเพียรในอธิจิต ๑
   นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

พระประธาน

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

มีของที่ระลึกพื้นเมืองเช่นงานแกะสลักไม้ขาย ตลาดลักษณะนี้มีอยู่คล้าย ๆ กันในหลาย ๆ วัด  ;D

ข้างหน้าเจดีย์และถ้ำ มีตัวเหราเฝ้าอยู่

ปากทางเข้าถ้ำ

ภายในถ้ำมีลักษณะเป็นห้องประชุม มีอัฒจันทร์อยู่สองด้าน ตรงกลางโล่ง ใช้เวลาการก่อสร้างประมาณ ๑๔ เดือน ด้วยความร่วมมือจากพุทธศาสนิกชนจำนวนมากที่อาสาช่วยก่อสร้างโดยไม่คิดค่าแรง งานใหญ่ชิ้นนี้จึงสำเร็จก่อนเริ่มการประชุมสังคายนาพระไตรปิฎกในวันที่ ๑๗ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๙๗ เพียงแค่ ๓ วัน  

รูปนี้ถ่ายเดือนตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๖  ;D

ด้วยความใหญ่โตของห้องประชุมนี้ จึงใช้เป็นสนามสอบของคณะสงฆ์พม่ามาจนทุกวันนี้  

รูปนี้ถ่ายเมื่อเดือนมกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕  ;D

ในการสังคายนาพระไตรปิฎกครั้งที่ ๖ นั้น นายกรัฐมนตรีอูนุได้อาราธนาท่านพุทธทาสภิกขุ หรือท่านพุทธทาส อินทปัญโญ มาแสดงปาฐกถาธรรมเป็นภาษาอังกฤษ ท่ามกลางที่ประชุมพุทธศาสนิกสัมพันธ์โลกในหัวข้อ “ลักษณะที่น่าอัศจรรย์บางประการของพุทธศาสนาอย่างเถรวาท” เมื่อวันที่ ๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๙๘

ในหนังสือ “จดหมายเหตุเสด็จพระราชดำเนินเยือนสหภาพพม่า” บันทึกว่าในคราวเสด็จพระราชดำเนินเยือนพม่าอย่างเป็นทางการระหว่างวันที่ ๒-๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๐๓ ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถนั้น ได้เสด็จทรงถวายต้นไม้เงิน ต้นไม้ทอง และเทียนแพเป็นพุทธบูชา ทรงถวายพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์เพื่อบูรณะพระเจดีย์จำนวน ๒,๕๐๓ จ๊าตเท่าอายุพระพุทธศาสนา และทรงบำเพ็ญพระราชกุศลถวายภัตตาหารแด่พระภิกษุสงฆ์พม่าจำนวน ๑,๐๐๐ รูป ภายในมหาปาสาณคูหานี้ด้วย

ข้อมูลจากบทความเรื่อง เล่าเรื่องเมืองพม่า (๖) (http://www.siamturakij.com/home/news/display_news.php?news_id=4499) หนังสือพิมพ์สยามธุรกิจ

http://www.youtube.com/watch?v=e3WW8Ym9PjQ

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ท่านพุทธทาสเล่าถึงการไปแสดงปาฐกถาที่ประเทศพม่าครั้งนั้น

อาจารย์ครับ การไปแสดงปาฐกถาในงานฉัฏฐสังคายนาที่ประเทศพม่านั้น มีความเป็นมาอย่างไรครับ

เจ้าคุณพิมลธรรม (อาจ) ผู้เป็นหัวหน้าทีมเสนอแก่พระผู้ใหญ่ว่า ผมมีความเหมาะสมที่จะไปเป็นผู้กล่าวคำปราศรัยในที่ประชุมนั้น จึงถูกส่งให้ไป โดยไม่ได้บอกให้รู้ตัวก่อนล่วงหน้าในระยะยาว ต้องเตรียมคำปราศรัยในเวลาอันฉุกละหุก ผมพูดเรื่องลักษณะที่น่าอัศจรรย์บางประการของพุทธศาสนาแบบเถรวาท และต้องปราศรัยเป็นภาษาอังกฤษด้วย อาจารย์สัญญา ธรรมศักดิ์ได้ช่วยผมมากในเรื่องแปลคำปราศรัยเป็นภาษาอังกฤษ ผมกับคุณปิ๋ว (เปรมะติฏฐะ) ช่วยกันยกร่างแปลทีหนึ่งก่อน แล้วคุณสัญญาเป็นคนแก้เกลา แก้มากเหมือนกัน แดงไปหมดแหละ คำไม่เหมาะ คำยืดยาด คุณสัญญาช่วยแก้ให้ จนถึงกับสามารถพิมพ์ต้นฉบับคำปราศรัย ไปพร้อมเสร็จจากเมืองไทย พอไปถึงเจ้าหน้าที่ทางโน้นเขาขอทราบเรื่องนี้ ผมก็เลยให้ต้นฉบับที่จะปราศรัยนั้นไปชั่ววันเดียว เขาก็พิมพ์คำปราศรัยเป็นสมุดเล็ก ๆ ขึ้นมากมาย กองสูงท่วมหัว ถึงเวลาปราศรัยจริงไม่ได้พูดทั้งหมด พูดเฉพาะที่เวลาอำนวย สบายมาก (หัวเราะเหอะ ๆ)

ไปพม่าคราวนั้น (๒๔๙๗) มีเรื่องเกร็ด ๆ น่าสังเกตหลายอย่าง คราวนั้นเจ้าสีหนุเสด็จด้วย ทางพม่าเขาจัดพิธีรับเสด็จอย่างมีเกียรติสูงสุด อย่างชนิดที่เราไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะเป็นถึงขนาดนั้น และเวลามีพิธีกรรมทางศาสนา คนที่มีเกียรติสูงสุดของประเทศอย่างอูนุและคนอื่น ๆ เขาจะมานั่งพับเพียบต่อหน้าพระสงฆ์ เหมือนอุบาสกอุบาสิกาอื่น ๆ ไม่มีลักษณะของผู้มีอำนาจบาตรใหญ่อะไรเลย และตอนนั้นมีประชุม พ.ส.ล. (พุทธศาสศาสนิกสัมพันธ์แห่งโลก) ด้วย ผมก็ได้เข้าร่วมประชุม มีสิ่งแปลกประหลาดอย่างหนึ่ง (หัวเราะ) คือผู้มีเกียรติสูงสุดของประเทศอีกคนหนึ่ง เป็นที่เคารพนับถือทั้งทางฝ่ายบ้านเมืองและฝ่ายศาสนา คือ อูตวิน ท่านไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษเลย จึงพูดภาษาพม่าในที่ประชุมชาวต่างประเทศหลายชาติหลายภาษา ว่ากันว่าท่านผู้นี้ไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษ นับตั้งแต่วันที่ประเทศพม่าหลุดจากอำนาจการปกครองของอังกฤษเป็นต้นมา

จาก อัตชีวประวัติของท่านพุทธทาส เล่าไว้ในวัยสนธยา   (http://www.buddhadasa.in.th/html/life-work/bio/tell_chapter5-07.html) พระประชา ปสนฺนธมฺโม  สัมภาษณ์

ท่านพุทธทาสถ่ายรูปหน้าเจดีย์กาบาเอ พ.ศ. ๒๔๙๗

สมัยหนึ่ง เมื่อประเทศพม่าตกลงจะประชุมกระทำฉัฏฐสังคายนาพระไตรปิฎกที่มหาปาสาณคูหา กรุงย่างกุ้งนั้น ทางราชการประเทศพม่าได้อาราธนามายังคณะสงฆ์ไทย ขอให้ส่งพระคณะสังคีติการกะไปร่วมประชุมกระทำฉัฏฐสังคายนาครั้งนี้ด้วย ได้นำเรื่องนี้เข้าสู่ที่ประชุมคณะสังฆมนตรีพิจารณา ที่ประชุมส่วนมากเห็นว่าไม่ควรส่งพระคณะสังคีติการกะไปร่วมประชุม เพราะประเทศพม่าเพิ่งจะได้เอกราชใหม่ ๆ การคิดจะกระทำฉัฏฐสังคายนาครั้งนี้ เป็นการคิดใหญ่เกินตัว บางท่านก็เห็นว่าควรส่งไปร่วม แต่เป็นเพียงไปสังเกตการณ์ ไม่ไปร่วมประชุมลงมติ ครั้งนั้นมีข้าพเจ้ารูปเดียว ที่เห็นว่าควรส่งพระคณะสังคีติการกะไทยไปร่วมประชุมด้วย เพราะเป็นเรื่องของการพระพุทธศาสนาและมีความหมายสำคัญมาก ด้วยเป็นการตรวจชำระพระพุทธวจนะ คือพระไตรปิฎก อันเป็นพระพุทธศาสนา

เรื่องนี้ ทางประเทศพม่าได้เสนอเรื่องผ่านไปทางคณะรัฐบาลอีกทางหนึ่ง คณะรัฐบาลมีมติให้คณะสงฆ์ไทยจัดส่งคณะพระสังคีติการกะไปร่วมตามที่ประเทศพม่าได้อาราธนามา จึงเป็นอันคณะสงฆ์ไทยต้องจัดส่งพระคณะสังคีติการกะไทยไปร่วมประชุมกระทำสังคายนาพระไตรปืฎกจนกว่าจะสังคายนาเสร็จ

โดยที่ข้าพเจ้ามีมติเห็นชอบเพียงรูปเดียวว่า การจัดส่งพระคณะสังคีติการกะไทยไปร่วมประชุมกระทำฉัฏฐสังคายนานั้น พระเถระที่เป็นสังฆมนตรีในเวลานั้นไม่ยอมรับเป็นประธานนำพระสังคีติการกะไปร่วมประชุมเลย ยกให้เป็นภาระหน้าที่ของข้าพเจ้าแต่ผู้เดียว ดังนั้นข้าพเจ้าจึงต้องเป็นประธานนำพระคณะสังคีติการกะไทยไปร่วมประชุมกระทำฉัฏฐสังคายนาที่ประเทศพม่าถึง ๑๒ ครั้ง จนกระทั่งกระทำฉัฏฐสังคายนาแล้วเสร็จ และทำการฉลองเมื่อปี พ.ศ.๒๕๐๐ พอดี

เพราะเหตุที่ข้าพเจ้าเป็นตัวการในการไปร่วมกระทำฉัฏฐสังคายนาที่ประเทศพม่าครั้งนั้น รัฐบาลพม่าซึ่งมี ฯพณฯ อูนุ เป็นนายกรัฐมนตรี มี ฯพณฯ เซอร์ส่วยใต้ เป็นประธานาธิบดี ในเวลานั้น จึงได้แต่งตั้งข้าพเจ้าให้เป็น "อัคคมหาบัณฑิต" เป็นองค์แรกพร้อมกับท่านเจ้าคุณสังฆนายกแห่งประเทศกัมพูชา นับเป็นครั้งแรกที่พระภิกษุไทยได้รับเกียรติในต่างประเทศ หรือได้รับสมณศักดิ์พิเศษ

จาก บันทึกของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสโภ) (http://board.palungjit.org/f45/%E0%B9%92-%E0%B8%9C%E0%B8%88%E0%B8%8D%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A3-198665.html?langid=2)

บรรยากาศการประชุมฉัฏฐสังคายนาในถ้ำมหาปาสณคูหา

พิธีเปิดการประชุมฉัฏฐสังคายนา

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปริณายก เสด็จเข้าร่วมประชุมฉัฏฐสังคายนา ครั้งที่ ๒ พ.ศ. ๒๔๙๗ ด้วย ทรงบันทึกไว้เมื่อดำรงสมณศักดิ์เป็นพระโศภณคณาภรณ์ (http://sangharaja.org/index.php?option=com_content&view=article&id=224:224&catid=39:prasasanakijgointer)

๑๕ พฤศจิกายน ๒๔๙๗
 
วันนี้กำหนดเปิดประชุมฉัฏฐสังคีติครั้งที่ ๒ ที่มหาปาสาณคูหา เวลา ๑๓.๒๙ น. ได้รับกำหนดการตั้งแต่ค่ำวันที่ ๑๔ พ.ย.

เช้า เวลาประมาณ ๙.๐๐ น. ได้ยินเสียงปืนสลุต ได้ยินว่ายิงรับพระเจ้านโรดม สีหนุซึ่งเสด็จเยี่ยมประเทศพม่า เพื่อเสด็จเข้าร่วมประชุมครั้งนี้ด้วย

เวลาจวน ๑๓.๐๐ น. คณะพระสงฆ์ไทยไปสู่มหาปาสาณคูหา

เวลา ๑๓.๐๐ น. เศษ ท่านภัททันตเรวตมหาเถระ อภิธชมหารัฏฐคุรุ ได้ขึ้นนั่งที่ พระทั้งสิ้น….. รูป ในฝ่ายคฤหัสถ์มีอุบาสก อุบาสิกา ร่วมประชุมเป็นอันมาก คณะผู้ติดตามไทยก็ไปร่วมประชุมด้วย ท่านอูนุนายก ร.ม.ต. และภริยา ได้ไปถึงที่ประชุมเวลา ๑๓.๒๔ น. อูบาอู ประธานาธิบดีสหภาพพม่าและพระเจ้านโรดม ได้ไป และเสด็จไปถึง เวลา ๑๓.๒๙ น. เริ่มการประชุมตามกำหนดการ และเวลา ๑๔.๐๐ น.เศษ หยุดพักตามกำหนดการ อูบาอูประธานาธิบดี พระเจ้านโรดม นายก ร.ม.ต. กลับเวลาหยุดพักประชุมแล้ว

๑๕.๐๐ น. เริ่มประชุมตามกำหนดการ
 
Chattha Sangayana (the sixth Great Buddhist-Council) The opening proceedings programme of the Second Session to be held on the 5 th waning of taqaunmon 2498 Buddhist Era {1511-54} at 1.29 p.m.

1.

1.The proceedings to open at 1.29 p.m (Ven, Ble Bagaya Sayadow, Honorary Secretary of the Bharanitharaka Committee will be amouse in Pali and Burmmese)
 (Signal by ten strokes fo dreems)
2.Ven’Ble Aniskhan Sayadaw will read the Welcome Address of the Second Session of
 the Chattha Sangayana
3.Adhidhaja Maharatthaguru Bhaddanta Revata will give the five Preepts to the lay
 audienec
4.The Sangiti Bhikhus will recite Matta Sutta
5.Ven’Ble Abhidhaja Maha ratthaguru Nyaunggan Sayadaw ,the Sanghanayaka of the Sangayana proceedings will give a Pressidentail Address

ผู้แทนคณะสงฆ์ประเทศต่าง ๆ ผู้อ่านสารโดยลำดับ

๑.ลังกานิกายสยามวงศ์
๒.ลังกานิกายรามัญวงศ์
๓.ลังกานิกายอมรปุรวงศ์
๔.ไทย
๕.เขมร
๖.ลาว
๗.เวียดนาม

เวลา ๑๕.๐๐ น. เริ่มการประชุมต่อไปจนจบกำหนดการสุดท้าย จึงเลิกประชุมเวลา ๑๗.๓๐ น. เลิกประชุมแล้ว ไปนมัสการพระธาตุชเวดากอง พระธาตุชเวสุเล แล้วกลับที่พัก

ภาพจาก The Chaṭṭha Saṅgāyana Album (https://plus.google.com/photos/104057831089871801286/albums/5868600198058967713?banner=pwa&authkey=CO-t7fGB7d32Kw)

ไปพม่ามาเหมือนกันค่ะเมื่อช่วงวันเกิดในเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา ได้แวะเที่ยวย่างกุ้งขากลับ เพราะจุดมุ่งหมายทริปที่ไปนั่นคือรัฐยะไข่ เมืองมะรัคอู โน่นแนะค่ะ  จดๆจ่อๆจะลงรูปในการเดินทางหลายรอบแล้ว  :-[  วันนี้เข้ามาปูเสื่อนั่งรอดูภาพสวยๆของท่านเจ้าของกระทู้ก่อนค่ะ

คุณตูข้าลงเรื่องนำเที่ยวเมืองมรัคอู รัฐยะไข่สลับกันไปกับเรื่องราวในย่างกุ้งบ้างก็ได้ เหมือนกับที่คุณเทาชมพูนำเที่ยวทะเลสาบอินเล รัฐฉาน  สลับไปมาดีออก ไม่น่าเบื่อ 

อยากทราบเหมือนกันว่าจากทะเลสาบอินเล เจ้าของรูปของคุณเทาชมพูไปเที่ยวที่ไหนต่อ  ;)

ใกล้ ๆ กับเจดีย์กาบาเอและถ้ำมหาปาสณคูหา คือเจดีย์วัดชเวดอเมียต Swe daw Myat หรือวัดพระเขี้ยวแก้ว พระเขี้ยวแก้วที่วัดนี้ไม่ใช่พระเขี้ยวแก้วองค์ที่บุเรงนองถูกลังกาต้มตุ๋นมา


บุเรงนองถูกต้มตุ๋นอย่างไร หาอ่านได้ตามลิ้งก์ที่ให้ไว้ข้างล่าง


ตามประวัติกล่าวว่า เมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๗ รัฐบาลจีนส่งพระเขี้ยวแก้วมาให้ชาวพม่าบูชา โดยประดิษฐานที่ถ้ำมหาปาสณคูหาเป็นเวลา ๔๕ วัน ในกาลนั้นได้ทำพระเขี้ยวแก้วจำลองจากงาช้างขึ้น ๒ องค์ ตั้งไว้ใกล้ ๆ กับองค์จริง เมื่อพระเขี้ยวแก้วองค์จริงกลับประเทศจีน จึงได้สร้างเจดีย์ชเวดอเมียตนี้เป็นที่ประดิษฐานพระเขี้ยวแก้วองค์จำลององค์หนึ่งไว้ที่ย่างกุ้ง ส่วนอีกองค์หนึ่งประดิษฐานที่มัณฑะเลย์

ภาพจากเน็ต

มีสิงห์และมกรเป็นยามคอยเฝ้าประตู  ;D

ทางเข้ายังมีเครื่องตรวจระเบิดอีก  :o

เมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๘ เคยมีข่าวว่าพระเขึ้ยวแก้วที่วัดนี้ถูกโจรกรรม  :-\


Buddha replica relic is stolen

August 19, 2005

YANGON, Myanmar — A replica of Buddha's tooth, a holy relic of the Buddhist religion, has been stolen from a temple in a northern suburb of Yangon.

The glass casing at the Swedaw Myat--"Tooth Relic"--Pagoda in which the tooth replica had been enshrined was discovered broken Sunday, and the tooth, along with several precious gems, were missing, said an official at the Religious Affairs Ministry.

The replica relic had been kept on a bejeweled pedestal with a jewel-encrusted holder inside the glass case. Soldiers have sealed the pagoda premises, and pilgrims have not been not allowed to visit while the theft is being investigated.

There are acknowledged to be only two genuine Buddha's teeth in existence, one in China and the other in Sri Lanka. Buddhists believe the teeth, reportedly found after Buddha was cremated 2,400 years ago, bring peace and good fortune.

Beijing lent its genuine tooth to Myanmar for display in 1994 and again from December 1996 to March 1997.

When China lent the real tooth, two ivory replicas were carved to be displayed with it, and after the real one was returned to China, one replica was kept at Swedaw Myat and the other in Myanmar's second city of Mandalay.

จาก Chicago Tribune (http://articles.chicagotribune.com/2005-08-19/news/0508190261_1_replica-tooth-relic-buddha)

จึงไม่แน่ใจว่าพระเขี้ยวแก้วจำลององค์นี้เป็นองค์เดียวกับที่สร้างไว้ครั้งแรกหรือไม่   ???

ภาพโดย  Brian McMorrow (http://www.pbase.com/bmcmorrow/swetawmyat&page=all)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ที่เดียวกันรึเปล่าคะ

อีกรูปหนึ่ง

คุณเทาชมพูยังอยู่ที่ทะเลสาบอินเลอยู่เลย


กลับมาย่างกุ้งแล้วหนอ

ป.ล.
(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม16.png)

ตอนที่ดิฉันไปคนไม่มีเลยค่ะ คนโล่งมากสงสัยยังไม่ถึงเวลาทัวร์ไทยมาลงกัน

เขาก็ยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวทะเลสาบอินเลอยู่อีกพักหนึ่งค่ะ

รูปนี้ด้วย

แล้วก็ไปวัดนี้ค่ะ

ไปวัดแต่เช้าเชียวหนอ คงไปร่วมพิธีล้างพระพักตร์ "พระมหามัยมุนี" พระคู่บ้านคู่เมืองพม่าที่มัณฑะเลย์

องค์พระที่เห็นตะปุ่มตะป่ำนั้นเกิดจากการปิดทองจำนวนมากเป็นระยะเวลานาน (เช่นเดียวกับพระบัวเข็มที่วัดพองดออู ที่ทะเลสาบอินเล)  ;D

องค์จำลองของท่านเป็นพระประธานอยู่ที่เจดีย์กาบาเอ ย่างกุ้ง


(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ใช่ค่ะ  เขาไปแต่เช้า ไม่งั้นดูพิธีไม่ทัน
เขาไปนั่งดูข้างหน้า  ได้ผ้าที่เช็ดพระพักตร์ติดกลับมาผืนหนึ่งด้วย

ตามคติของพม่าก็เช่นเดียวกับไทยคือการสร้างพระพุทธรูปถือเป็นการสร้างบารมีอันยิ่งใหญ่

เมื่อพระเจ้ามินดงย้ายเมืองหลวงจากอมรปุระมายังมัณฑะเลย์ ทรงสร้างพระพุทธรูปหินอ่อนองค์หนึ่งซึ่งขณะนั้นถือว่าเป็นพระพุทธรูปหินอ่อนที่ใหญ่ที่สุดในโลกที่วัดเจ้าดอยี Kyauk Taw Gyi เชิงเขามัณฑะเลย์  ;D

จนถึง พ.ศ. ๒๕๔๓ สามผู้ยิ่งใหญ่แห่งพม่าอันได้แก่ ตานฉ่วย หม่องเอ และขิ่นยุ้นต์ ต้องการสร้างบารมีดุจกษัตริย์ในอดีต จึงคิดสร้างพระพุทธรูปหินอ่อนองค์ใหญ่กว่าทุกองค์ที่พม่าเคยสร้างมา และสร้างวัดให้เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปด้วย วัดเจ้าดอยีแห่งร่างกุ้งจึงกำเนิดมา  ;)

พระพุทธรูปหินอ่อนองค์นี้ถือว่าใหญ่ที่สุดในโลกขณะนี้ มีพระนามว่า พระโลกจันทราอภัยลาภมุนี Lawka Chantha Abhaya Labha Muni ประดิษฐานอยู่ในครอบแก้วทั้งองค์ นัยว่าเพื่อป้องกันความเสียหายจากการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมและภูมิอากาศ  ;D

มีภาพวาดแสดงขั้นตอนการสร้างพระพุทธรูป ภาพล่างเป็นขั้นตอนนำหินอ่อนมาจากมัณฑะเลย์ซึ่งแกะสลักเป็นโครงพระพุทธรูปแล้ว ล่องมาตามแม่น้ำอิรวดี  ภาพบน เมื่อมาถึงย่างกุ้งจึงชักลากขึ้นมา และแกะสลักโดยช่างฝีมือชาวมัณฑะเลย์  ;D

คำบรรยายที่ข้างล่างซ้ายของภาพบน อ่านตัวเลขพม่าในกรอบสี่เหลี่ยมเขียว ได้ความว่า (ค.ศ.) ๒๐๐๑

ขอให้สังเกตในกรอบสี่เหลี่ยมแดงคือเต็งเส่งเดิมเป็นภาพขิ่นยุ้นต์ผู้หมดอำนาจแต่งชุดทหารสีเขียว ทางซ้ายคือหม่องเอ ทางขวาคือตานฉ่วย ส่วนในกรอบสีฟ้าก็ถูกลบไปเลยอีกหนึ่งคนน่าจะเป็นพรรคพวกของขิ่นยุ้นต์  ;)

พระพุทธบาทแกะสลักจากหินอ่อนแหล่งเดียวกับพระพุทธรูป พร้อมพร้อมมงคล ๑๐๘ ประการ  ;D

ทริปที่ไปยะไข่ถ่ายรูปวัดมาไม่มาก ภาพนี้เดินขึ้นมาดีๆ ฝนเทลงมาสะงั้น ครั้นจะวิ่งก็กลัวลื่น รองเท้าก็ลืมถอด เพราะที่จริงเค้าให้ถอดรองเท้าตั้งแต่ก่อนขึ้นบันไดมาโน่น

ส่งท้ายวัดพระหินอ่อนด้วยคลิปคำบรรยายการสร้างวัดพระหินอ่อนของ อาจารย์สุเนตร ชุตินธรานนท์    (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B9%80%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%A3_%E0%B8%8A%E0%B8%B8%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B9%8C)
 
http://www.youtube.com/watch?v=xwYP2tlJtY0

ตอนต้นของคลิปมีพูดถึงการสร้างวัดพระเขี้ยวแก้วเล็กน้อย  

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ขออนุญาตแก้ไขเล็กน้อย


ดูในคลิปของอาจารย์สุเนตรแล้ว คนในกรอบสีฟ้าน่าจะเป็นเต็งเส่งซึ่งถูกย้ายไปแทนที่ขิ่นยุ้นต์  

และขอเชิญคุณตูข้าเริ่มเรื่องทริปที่ยะไข่ต่อได้เลย  ;D

ไม่ใช่เต็งเส่งครับ

รูปสีฟ้าเดิมคือ นายพล โซ วิน ครับ

(http://i117.photobucket.com/albums/o58/LordSri/Selection_140_zps571c8384.png)


ส่วนรูปในกรอบสีแดงคือ มหาสีหสุระ ติ้นอ่องมินอู ผู้ล่วงลับ ครับ 

(http://i117.photobucket.com/albums/o58/LordSri/Selection_139_zpsfda5f161.png)


ตอนปี ค.ศ. ๒๐๐๑ นั้น เต็งเส่ง ยังเป็นแค่ ผบ.ภาคเชียงตุง(แม่ทัพภาค) อยู่เลยครับ ไม่มีทางมาเดินเอ้อระเหย เทียบรัศมีระดับเด็กป๋าตานฉ่วยได้หรอกครับ

แล้วที่เห็นในรูปใหม่ โดยเฉพาะทหาร ก็เป็นสายโหดทั้งนั้น เน้นการแก้ปัญหาด้วยกำลัง หม่องเอ นี่ก็ตัวดีเลย   

น้อมรับการแก้ไขจากคุณสมันด้วยความยินดียิ่ง

หากคุณสมันจะกรุณาอธิบายเพิ่มเติมว่า นายพล โซ วิน และ มหาสีหสุระ ติ้นอ่องมินอู คือใคร ทำไมคนแรกถูกลบออกและคนหลังจึงถูกเพิ่มเข้ามา จะขอบพระคุณยิ่ง  ;D

เท่าที่พอจะเดาได้คร่าว ๆ คือ  นายพล โซ วิน ที่ถูกเอารูปออกไป (กรณีเป็นเขาจริง ๆ ) น่าจะมาจากกรณีสั่งกวาดล้างประชาชนในคราวปี ค.ศ.  ๒๐๐๓ ครับ ซึ่งน่าจะเป็นภาพลักษณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก

ส่วนกรณีของ ติ้นอ่องมินอู ที่เข้ามาแทน เพราะเป็น "ว่าที่ผู้ชิงตำแหน่ง" คนต่อไป หลังจาก เต็งเส่ง จะลงจากอำนาจครับ แต่ก็หมดบุญไปเสียก่อน แถมตอนหลังมีการแจ้งข้อหาให้ลูกชายของ ติ้นอ่องมินอู ว่ามีความร่ำรวยผิดปกติด้วยครับ เนื่องจากลูกชายของ ติ้นอ่องมินอู เปิดบริษัทเอกชน ก็เลยอาจจะใช้บารมีของพ่อตัวเองช่วยเหลือครับ  ก็จบชีวิตแบบเดียวกับ ขิ่นยุ้นต์ นั่นเอง


ทั้งหมดทั้งมวลนี้ ไม่มีนายพลคนไหนที่ไม่ใช่ "เด็กตานฉ่วย" ในรูปนั้นเลยนะครับ การจะเป็นใหญ่เป็นโตในพม่าได้ หลังยุคจากป๋าตานฉ่วยเป็นใหญ่แล้ว ใคร "ภักดี หรือ สั่งได้" ป๋าตานฉ่วย ดันสุดชีวิตครับ ถ้าไม่พลาดตายน้ำตื้น มักไม่ค่อยผิดหวัง ได้ตำแหน่งแน่ ๆ แต่เด็กป๋าตานฉ่วยก็มีหลายคนนะครับ ขึ้นอยู่กับว่าสถานการณ์ตอนนั้นหวยจะออกที่ใคร

เชิญคุณ samun 007 เล่าต่อเรื่องการเมืองในพม่าค่ะ
ระหว่างนี้ก็เอารูปมาลงไปเรื่อยๆก่อน
ที่นี่ คุณเพ็ญชมพูไปหรือเปล่าคะ

รอฟังคุณสมันเล่าเรื่องการเมืองในพม่า  ;D


ไม่ได้ไปดอก แต่พอทราบว่าคือ ทุ่งเจดีย์ที่พุกาม (Bagan)  ;)


ดูจากแผนที่ของคุณหนุ่มแล้ว เหนื่อยแทนเจ้าของรูปของคุณเทาชมพู

วันจันทร์ที่      ๓ ธันวาคม   ๒๕๕๕      ย่างกุ้ง

วันอังคารที่     ๔  ธันวาคม  ๒๕๕๕      ทะเลสาบอินเล

วันพุธที่         ๕  ธันวาคม  ๒๕๕๕      มัณฑะเลย์

วันพฤหัสบดีที่   ๖  ธันวาคม  ๒๕๕๕      พุกาม

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม16.png)

เขาชอบลุย  ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

รูปนี้ไปเป็นพระยาน้อยชมตลาดอยู่ที่ไหนก็ไม่ทราบ

สามล้อ  พม้า พม่า
ดูจากเบาะ เหมือนเขาให้นั่งได้คนเดียวเท่านั้น

รถม้า ก็พม้า พม่า

ตลาดเช้าที่พุกามนาม "ยองอู"

http://www.youtube.com/watch?v=2MsA4o2XHsI

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ที่ย่างกุ้งก็เห็นวิ่งขวักไขว่อยู่กลางถนน ทั้งรถเล็กรถใหญ่ไม่มีใครกลัวใคร  ;D

กลับมาย่างกุ้ง

ห่างจากวัดพระหินอ่อนราว ๑ กิโลเมตร เป็นโรงเลี้ยงช้างเผือก ที่นี่มีช้างเผือกเลี้ยงอยู่ ๓ ช้าง (ที่เนปิดอว์มีอีก ๕ ช้าง)  ;D

ช้างแรกเป็นช้างพังชื่อ Theingi Marlar ช้างพัง  อายุ  ๓๔ ปี  (ข้อมูลตามเอกสารของโรงเลี้ยงช้างที่ย่างกุ้ง Royal White Elephant Garden พิมพ์เมื่อ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๔)

ช้างที่สองชื่อ Yaza Gaha Thiri Pissaya Gaza Yaza  ช้างพลาย  อายุ  ๑๘ ปี

ช้างที่สามชื่อ Rati Marlar  ช้างพัง อายุ ๑๓ ปี

ท่อนอ้อยสำหรับนักท่องเที่ยว (วีไอพี - แหะ แหะ) ป้อนช้างเผือก  ;)

มะรุมมะตุ้มป้อนอ้อยให้ช้างเผือก   ;D

ช้างเผือกทั้ง ๓ ช้าง ล้วนจับได้จากป่าในรัฐยะไข่ทั้งสิ้น ช้างเผือกที่มีลักษณะคล้ายช้างเผือกไทยเห็นจะเป็นช้างพลาย Yaza Gaha Thiri Pissaya Gaza Yaza คือไม่มีสีออกชมพูทั้งตัวเหมือนช้างพังอีก ๒ ช้าง ซึ่งลักษณะเช่นนี้เรียกว่า "albino"


(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

โรงช้างเผือก มองจากศาลานักท่องเที่ยว  

(http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/02/K7520883/K7520883-28.jpg)

ภาพโดย คุณนวรัตน (http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/02/K7520883/K7520883.html#28)  ;D

ไกด์ชาวพม่าอธิบายเรื่องช้างเผือกพม่าให้นักท่องเที่ยวฟัง

http://www.youtube.com/watch?v=tTx9_fJSdYk

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

จากโรงช้างเผือกไปเดินเที่ยวสวนสาธารณะกันดีกว่า

สวนสาธารณะที่ย่างกุ้งชื่อกันดอจี (Kandawgyi) ตามชื่อทะเลสาบในสวน มีเรือลอยลำอยู่ชื่อ การะเวก (Karaweik) เป็นภัตตาคารเหมือนกับกินรีนาวาในสวนลุมฯของเราสมัยก่อน  ;D

ขึ้นทางท้ายเรือ บรรยากาศเหมือนอยู่ในพระราชวังเหมือนกัน   ;D

ภัตตาคารการะเวกนาวาลำนี้ปรากฏเป็นภาพเขียนตรงบันไดส่วนผู้โดยสารขาออกที่สนามบินมินกะลาดง ย่างกุ้ง ด้วย   ;D

การะเวกนาวาลำนี้สร้างตามแบบเรือพระที่นั่งในขบวนเสด็จพยุหยาตราทางชลมารคของพม่าในสมัยโบราณ

ภาพต่อไปนี้เอามาจาก พันทิป   (http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/05/K7865430/K7865430.html) คุณนวรัตนบรรยายว่า เป็นภาพโบราณที่เขียนเรือพระราชพิธีของกษัตริย์พม่าสมัยมัณฑเลย์ น่าจะเป็นพระเจ้ามินดง ที่เสด็จพยุหยาตราโดยชลมารคไปรอบ ๆ พระนคร เรือพระที่นั่งใหญ่มาก ต้องใช้เรือในขบวนลากจูง

(http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/05/K7865430/K7865430-112.jpg)

มีภาพถ่ายในสมัยพระเจ้าสีป่อ  เป็นแบบภาพ postcard ระบายสี

(http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/05/K7865430/K7865430-114.jpg)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ย้อนกลับไปที่ทะเลสาบอินเล รัฐฉาน


เรือการะเวกใช้สำหรับแห่พระบัวเข็มรอบทะเลสาบอินเล

เรือลำเล็ก อัญเชิญเครื่องสังเวยบูชา

(http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/05/K7865430/K7865430-27.jpg)

ส่วนลำใหญ่ สำหรับอัญเชิญพระพุทธรูป

(http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/05/K7865430/K7865430-28.jpg)

มีรูปและเรื่องที่คุณนวรัตนและคณะบรรยายเอาไว้ที่พันทิปในกระทู้ เรือพระราชพิธีและเรือรบโบราณของพม่า (http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/05/K7865430/K7865430.html)

น่าสนใจและมีค่าควรแก่การติดตามเป็นอย่างยิ่ง

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม16.png)

จากสนามบินดอนเมืองมาถึงสนามบินนานาชาติย่างกุ้ง  พร้อมเริ่มผจญภัย

จากสนามบินอินเตอร์แล้ว ต้องไปต่อเครื่องบินภายในประเทศ ถามเจ้าหน้าที่เขาชี้ให้เดินออกไปข้างนอก  คุณพระ ข้างนอกจริงๆ  ต้องเดินออกมาที่ถนนแล้วเข็นกระเป๋าออกจากสนามบินนี้ไปสนามบินโน้น  โหหหหห   เพิ่งเคยเจอที่นี่ที่แรก  555  แค่เริ่มก็รู้สึกสนุกมาก  เข็นกระเป๋าของพี่สาวไป หัวเราะกันไป  เพราะของเราสองคนเป็นเป้ แต่พี่สาวใหญ่เธอเล่นใส่กระเป๋าใบใหญ่สวยงาม 

เดินมาประมาณ 10 นาที ถึงแล้วค่ะสนามบินภายในประเทศ   ตั๋วเครื่องบินที่จะไปยะไข่ ก็ไม่ได้จองไว้ล่วงหน้า มาตายเอาดาบหน้าจริงๆ  :P

เข้ามาภายในด้านซ้ายมือจะเจอที่ชั่งกระเป๋าหน้าตาแบบนี้   โว้ววววว    อะเมซิ่ง :D

ทริปนี้ไปด้วยกันสามคนค่ะ มีตูก้า  จิระ  แล้วก้อพี่สาวใหญ่  :D



พอเข้ามาภายในอาคาร ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของจิระไปหาตั๋วเครื่องบินที่จะไปยะไข่ เมืองหลวงที่เราจะบินไปลง ชือ ชิตเว Sittwe หรือบางทีคนไทยก็เรียกว่า ชิตตุ่ย

หลังจากเคาร์เตอร์นี้ ชี้ไปเคาร์เตอร์โน้น แล้วต่อไปตามมือคนนั้น  คนนี้ 3 -4 รอบ เราก้อได้ตั๋วไปซิตเว ใน ราคาคนล่ะ 130 US :P

เราได้ตั๋วประมาณตอนเที่ยง  แต่เวลาบินคือบ่ายสามโมงครึ่ง รหว่างที่นั่งรอเราก็คุยกันมีสาวน้อยคนซ้ายมือในชุดสีเหลืองนั้น นั่งมองกระเหรี่ยงหลงดอยทั้งสามคนอย่างทึ่งๆ  ส่งยิ้มสยามทักทายเธอ ตามด้วยขนม แล้วเราก้อถ่ายรูปกับเธออย่างสนุกสนาน  แม้กระทั่งพ่อและแม่เธอก็ต้องมาเป็นดาราหน้ากล้องให้เรา   ;D ;D

เข้าห้องน้ำในสนามบิน เจอคุณแม่บ้านแก้มเหลืองละออด้วยทานาคา เลยชี้ที่หน้าเธอแล้วชมว่าสวย  เธอก้อเลยควักกระปุกทานาคาออกมาอวดแล้วก็ชวนเราละเลง   :D   มีรึจะขัด  หน้าผ่องออกมาจากห้องน้ำตามๆกัน หลังจากนั้นอีกประมาณครึ่งชั่วโมง  เธอก็มาเดินหาเอาแล้วเอากระปุกทานาคาอันใหม่มาใส่มือให้   ฮูยยยย    ใจดีจริงๆเลย 

ถึงเวลาบินเจ้าหน้าที่ก้อต้อนผู้โดยสารออกไปขึ้นเครื่อง   ::)  เอ๋อ  ต้องขึ้นรถไปขึ้นเครื่องเหมือนบ้านเราเลยอ่ะ

มาถึงเครื่องอะเมซิ่งได้อีก มีเจ้าหน้าที่เข้าแถวกางร่มให้ด้วย  โหหหหห  กันบาซาร์แอร์นี่เค้าบริการขนาดนี้เชียวรึ

เครื่องบินแบบสองใบพัด ครั้งแรกเลยนะนี่ที่นั่งเครื่องแบบนี้  แอร์สวยด้วยล่ะ  :D

มาถึงด้วยเครื่องลำนี้ล่ะค่ะ

สนามบินชิตเว เดินลงมาจากเครื่องมีเจ้าหน้าที่ รวมทั้งทหารตั้งแถวต้อนรับ โห  :o  เราดังขนาดนั้น เหอๆ  ไม่ใช่สะหน่อย มาบางอ้อว่าลุงสองคนที่นั่งด้านหน้าเราเค้าเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของทางการพม่า แถวที่กางร่มให้ตอนขึ้นเครื่องนั้นคงเตรียมไว้ต้อนรับแก  กระเหรี่ยงหลงดอยจากเมืองไทยทั้งสามเลยได้อาศัยร่มเงาด้วย  5555  ;D

ภายในอาคารผู้โดยสาร ถ้าไม่บอกคนนึกว่านั่งรอรถประจำทาง  มากกว่านั่งรอเครื่องบิน เนอะว่ามะคะ

เอ่ออออ    คือว่า....   ของจริงนะนี่โต๊ะตรวจคนเข้าเมืองจริงๆนะ  ใช้งานได้จริงๆเลย พอเราลงมาปุ๊บ ก็มีเจ้าหน้าที่เรียกเราสามคนมาที่โต๊ะนี้ เห็นเค้าลงเขียนในสมุดเล่มนี้น้ำเงิน จดเลขที่พาสปอร์ต เลขวีซ่า

เราสามคนเป็นแขกวีไอพีกรุ๊ปเดียวเลยที่เข้ามาช่วงนี้  เอาล่ะนะ ครานี้ตูก้าจะเป็นซุปตา แย้ว  ;)

จากสนามบินเข้าเมืองด้วยรถคันนี้ค่ะ เหมามาในราคา 2000 จ๊าค อัตราแลกเปลี่ยนตอนนั้น 100 จ๊าค เท่ากับ 3 บาทค่ะ ตอนแรกคนขับซึ่งเข้ามาร่วมกับคนอื่นๆเห็นเราเป็นต่างชาติเลยมะรุมมะตุ้มกันใหญ่ แรกๆเขาบอกว่า 5000 จ๊าค จิระส่ายหน้า  โนวววววววว   อย่างเดียวแล้วก้อเดินหนี  สรุปสุดท้ายกันที่ 2000 นี่แหละค่ะ   ;D

ให้รถมาส่งที่นี่ค่ะ ปริ้นเกรสเฮ้าส์  จิระไปอ่านมาจากเวปไหนไม่รู้แนะนำให้มาพักที่นี่เพราะราคาไม่แพง พอมาถึงจิระก็ลงรถเข้าไปติดต่อ เจอลุงไดมอน Dimond เจ้าของ เราบอกว่าขอพักห้องเดียวกัน3เตียง ลุงบอกว่าคิดคนล่ะ 5 USสามคน 15 US  แล้วก้อพาขึ้นไปดูห้อง  ห้องพักกว้างดี ห้องน้ำใหญ่แบบว่าจะใหญ่ไปไหนอ่ะ จิระตัวเล็กน่ารักเจรจาคำหวานจนลุงใจอ่อนลดให้เราเหลือ 12 US คิดเป็นเงินไทยก้อ 360 บาท ลุงยังบอกอีกว่าอย่าบอกใครนะว่าให้เราราคาพิเศษ  ...แล้วเราจะไม่บอกได้ไงจริงมะ

ห้องพักอยู่ชั้นสอง  ห้องน้ำในตัว 1 เตียงคู่  1 เตียงเดี่ยว

หลังจากเอากระเป๋าเข้าไปเก็บบนห้องแล้ว  ออกไปชมเมืองกันค่ะ 

คุณตูก้าคงมาพม่าหลายครั้งแล้ว จึงไม่เลือกทัวร์ย่างกุ้งเป็นที่แรก

ตามคุณตูก้ามาตั้งแต่สนามบินมินกะลาดงที่ย่างกุ้ง แอบเกาะปีกกินรากินรีมาจนถึงรัฐยะไข่

(http://www.hflight.net/forums/uploads/monthly_08_2012/post-247-0-89194300-1344129645.jpg)

รอคุณตูก้าพาไปเที่ยว

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

อ้าว เจ๊..เอ๊ย..คุณเพ็ญ  พอได้เพื่อนใหม่ รีบตามไปยะไข่เลยนะ
แล้วเพื่อนเก่าที่กำลังเที่ยวค้างอยู่นี่ล่ะ
เจดีย์นี้อยู่ที่ไหนคะ?

ไปยะไข่บ้าง ไปพุกามบ้าง ไปย่างกุ้งบ้าง สนุกดี ไม่น่าเบื่อ  ;D



เจดีย์ชเวสิกอง Shwezigon อยู่ริมฝั่งแม่น้ำอิระวดีตอนบน เมืองพุกาม


(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

นัต ที่ตายร้ายทั้ง ๓๖ คน    คือตายอยู่ก้นหลุมแบบในละครทีวี"เจ้ากรรมนายเวร" หรือเปล่าคะ?

ที่ว่าตายร้ายหมายถึงตายแบบผิดธรรมชาติเช่นถูกฆ่าตาย (ตายโหง) หรือเป็นโรคตาย (ตายห่า)

อ่านที่ คุณวิกกี้ (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%95_(%E0%B8%9C%E0%B8%B5)) บรรยายดีกว่า

เมื่อพระเจ้าอโนรธามังช่อ แห่งราชวงศ์พุกาม นำศาสนาพุทธนิกายเถรวาทจากมอญเข้าสู่พม่า ในพุทธศตวรรษที่ ๑๘ ความเชื่อเรื่องนัตจึงถูกผสมผสานเข้ากับศาสนาพุทธ นัตถูกยกระดับให้เป็นนัตหลวง คือ นัตระดับประเทศ โดยพระองค์ได้ทำการตั้งศาลนัตหลวงขึ้นที่เขาโปปา หรือเรียกว่า มหาคีรีนัต ๑,๓๐๐ เมตร ใกล้เมืองพุกาม มีทั้งหมด ๓๗ องค์ โดยองค์สำคัญคือ นัตตัจจาเมง (หรือ นัตสักรา หรือ พระอินทร์), นัตพระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้, นัตโยนบะเยง (นัตพระเจ้าเมกุฏิสุทธิวงศ์) เป็นต้น

http://www.youtube.com/watch?v=yPkEwuWc2Zw

โดยบุคคลที่จะได้รับการรับถือเป็นนัตนั้น ต้องมาจากสาเหตุการตายที่ไม่ใช่การตายธรรมดา กล่าวโดยง่ายคือ ตายโหง หรือ ตายห่า นั่นเอง เพราะเชื่อว่าจะมีฤทธานุภาพสูงกว่าผีทั่ว ๆ ไป

สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ทรงกล่าวไว้ในหนังสือเที่ยวเมืองพม่า กล่าวว่ามีผีนัตถึง ๓๙ ตน เรียกว่า นัตมิน (กรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงเรียกว่า แน็ตมิน) หรือ ผีหลวง และมีตำราว่าด้วยเรื่องผี ชื่อว่ามหาคีตะเมคะนี (Maha Gita Megani) ซึ่งอยู่ในคัมภีร์โลกาพยุหะ อันเป็นตำราประเพณีของพม่า ซึ่งเซอร์ยอช สก็อต เป็นผู้เรียบเรียงหนังสือภิธานเมืองพม่าเหนือ หรือ Upper Burma Gasetteer มีรายชื่อเมืองและประวัติของผีหลวงทั้ง ๓๙ ตน บอกถึงธรรมเนียมลงผีซึ่งส่วนใหญ่คนทรงจะเป็นผู้หญิง และผีนัตแต่ละตนจะมีการขับร้อง การฟ้อนรำ เครื่องดนตรี และเพลงเฉพาะตน

ในวัดมหาธาตุชเวซิกอง เมืองพุกาม มีการสร้างผีนัตที่ทำจากไม้ ขนาดเท่าหุ่นกระบอกที่มีครบอยู่ ๓๗ ตนเพียงแห่งเดียว ซึ่งแต่ละตัวต่างแต่งตัวด้วยอาภรณ์หลากสี ตั้งอยู่บนฐานชุกชีในวิหารยาวประมาณ ๔ ห้อง มีเพียงรูปเดียวที่มีขนาดเท่าคนจริงสวมเครื่องทรงกษัตริย์ซึ่งคือพระอินทร์ผู้เป็นหัวหน้าแห่งผีนัตทั้งปวง

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

วันนี้เป็นวันลอยกระทงของไทย ตรงกับเทศกาลดะซองดาย  Tazaungdaing (http://en.wikipedia.org/wiki/Tazaungdaing_festival) ในวันเพ็ญเดือน ๘ ของพม่า คือเดือนดะซองโมง Tazaungmon เป็นการฉลองสิ้นสุดเทศกาลกฐินของพม่า มีการตามประทีปตามวัดวาอารามต่าง ๆ

http://www.youtube.com/watch?v=WtSqzluYAeM

ภาพวาดเทศกาลดะซองดายของหนูน้อย Ma Khing May Thu วัย ๑๒ ขวบ ดูคล้ายเทศกาลลอยกระทงบ้านเรา

ภาพจาก http://www.narita-childart.jp/file/e11w_mya.html  ;D

เทศกาลดะซองดายที่ยิ่งใหญ่และเป็นที่สนใจที่สุดของพม่าอยู่ที่เมืองตองยี Taunggyi รัฐฉาน คล้ายกับเทศกาลยี่เป็งของทางเหนือของเรา แต่แทนที่จะปล่อยโคมลอยกลับเป็นบอลลูน  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=1my1UYJrv8M

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ขบวนแห่โคมประทีปในเทศกาลดะซองดายที่ตองยี

ภาพจาก flickr.com (http://www.flickr.com/photos/thomasbrauner/4133591801/in/photostream/)  ;D

เพื่อนร่วมทางเที่ยวพม่าทั้งคุณตูก้าคงติดธุระและคุณเทาชมพูคงกำลังอยู่แดนไกล

พาไปเที่ยวตลาดพม่าไปพลาง ๆ  ;D

ที่ดูแปลกตาเห็นจะเป็นเรื่องเครื่องชั่งน้ำหนัก  นิยมใช้เครื่องชั่งสองแขน ข้างหนึ่งใส่ของที่จะชั่ง อีกข้างหนึ่งใส่ตุ้มน้ำหนัก

อีกแบบหนึ่ง

แต่เครื่องชั่งแบบบ้านเราก็พอเห็นอยู่  ;)

เนื้อสัตว์บนแผงนอกจากจะเป็นพวกกุ้งพวกปลาแล้ว ที่เห็นอยู่หลายแผงเป็นเนื้อแพะ  ;D

อองซานซูจีและฮิลลารี คลินตัน กลางตลาดสดย่างกุ้ง  ;D

ขอโทษท่านสมาชิกค่ะ ช่วงนึ้ป่วยไปลื่นล้มทึ่รีสอร์ทในแก่งกระจาน ไม่เป็นอะไรมากนัก แต่ยังนั่งนานๆไม่ได้ คอยแต่ปวดเอว ช่วงนึ้ออนไลน์จากมือถือค่ะ เลยยังโพสรูปเล่าเรื่องไม่ได้

ตามคุณเพ็ญชมพูไปเที่ยวตลาดสด อยากจะบอกว่าไปมาเหมือนกันเลย  สนุกมากทั้งตลาดในชิตเว Sittwe และตลาดในมะรัคอู Maruk-U เดี๋ยวต่อไปจะได้มานั่งเล่าให้ฟังค่ะ  ตอนนี้ตามกระทงหลงทางอยู่ค่ะ  :P  ;D

หลังจากเอาข้าวของขึ้นไปเก็บในห้องพักแล้ว  ลงมาถามลุงเพชร(Dimond) ว่าเราควรจะไปเดินเที่ยวที่ไหนดี  ลุงแกบอกว่าไปเดินเที่ยวตลาดสิ เดินไปได้  หรือจะไปเที่ยวจุดชมวิวพระอาทิตย์ตกView point ที่นักท่องเที่ยวต่างชาติ (ฝรั่ง) ชอบไปกันแต่ต้องนั่งรถไปนะเพราะไกลกันพอสมควร พวกเราเลยตกลงกันว่าเดินไปเที่ยวตลาดดีกว่า เพราะห้าโมงเย็นแล้ว   ออกจากที่พักเดินไปทางขวามือตามที่ลุงเพชรบอกว่าไปดูหมู่บ้านประมง  เดินไปประมาณ 200-300 เมตรเจอสามแยก เลี้ยวขวาน่าจะไปทางริมทะเล พวกเราเดินตรงไปเพราะเห็นเป็นสะพานคอนกรีตมีแม่ค้านั่งกับพื้นขายของ เลยไปมุงดูกันว่าขายอะไรกันบ้าง จิระได้ไข่นกกระทามาถุงหนึ่ง 100 จ๊าค  แก้หิว  ;D

แวะมาลงชื่อก่อน กันท่านครูบาอาจารย์ลืมครับ  8)  8)  8)

ถนนที่เราเดินผ่านจะมีกองหินแบบนี้เป็นระยะๆ  .......   นี่คือคำถาม .....   เค้าเอาไว้ทำอะไรกันคะ .... ติ๊กต่อกๆๆ 

เดินไปเรื่อยๆแบบไม่มีจุดมุ่งหมายแน่ชัด  ชมบ้านเมืองไปเรื่อยๆ ยิ่งเห็นยิ่งอะเมซิ่ง  บนถนนมีทั้งคนเดินสวนกันไป-มา  มีทั้งรถจักรยานส่วนตัว  รถจักรยานรับจ้าง  รถมอเตอร์ไซค์ รถโดยสารหน้าตาคล้ายรถตุ๊กๆบ้านเราแต่ใช้หัวลากเป็นมอเตอร์ไซค์ รถยนต์ส่วนตัวซึ่งน้อยมาก รถบรรทุก  ครบรสดีจริงเชียว  เดินไปสักพักพบสาวน้อยคนนี้เธอนั่งเล่นขายของอยู่ริมทางเธอมองเราตาโตคงนึกในใจว่าพี่สาวตัวโตหัวทองผู้นี้เป็นซุปตามาจากไหนกันนะ 5555 .....  มีหรือจะพลาด จิระเดินเข้าไปเจรจาทันที  เรายิ้ม เธอก็ยิ้มรับ  เราชวนคุย เธอก้อยิ่งยิ้มรับตาหวาน  :-[  เอ่อออออ   เราคุยภาษาไทยกับเธอน่ะค่ะ  ถ้าเธอฟังรู้เรื่องคงมหัศจรรย์แล้วเนอะ

สาวน้อยชาวชิตเว  กับ ซุปตาเมืองไทย ความสวยสูสีกินกันไม่ลงจริงๆ  :P

รถจักรยานรับจ้างของที่นี่จะมีที่นั่งของผู้โดยสารพ่วงอยู่ด้านข้างแบบนี้ค่ะ  บรรทุกได้สองคนโดยให้ผู้โดยสารหันหลังชนกัน ที่นั่งมองๆแล้วให้สงสัยว่าถ้าขนาดตัวโตๆแบบเราจะนั่งได้มั้ยน๊า  :-[

มีวินรถจักรยานรับจ้างด้วยนะ  เราสามคนเป็นจุดสนใจจากคนเมืองนี้จริงๆ เห็นได้จากไม่ว่าจะขยับตัวไปทางไหนก็มีแต่คนมอง เราก็จะหันไปยิ้มให้แล้วก็ชี้ตัวเองพร้อมกับพูดว่า โยเดีย  ;D

สีสันสดใสมาก  คิดว่าเป็นร้านขายยาค่ะเห็นตู้กระจกมีกล่องยาสารพันชนิดอยู่ภายใน

หอนาฬิกาด้านหลังดึงดูดสายตาให้เราเดินเข้าไปชมใกล้ๆ ผ่านซุ้มประตูเข้าไป เจอรถคันนี้จอดอยู่เลยถึงบางอ้อว่า สถานีตำรวจน่ะเอง

ด้านหลังพี่สาวคือตัว"ปาละ" ซึ่งเป็นสัตว์มงคลของเมืองยะไข่ ที่เกิดจากการผสมผสานอวัยวะของสัตว์ 9 ชนิด ด้วยกัน คือ มี นอเป็นแรด หูม้า ตากวาง หัวช้าง รูปร่างมังกร หางนกยูง ลิ้นนกแก้ว ฟันเสือ หนวดสิงห์   :o  ช่างจินตนาการยิ่งนัก

ตัวปาละที่เห็น ยืนมองดูผู้คนเดินผ่านไป-มาอยู่ที่นี่ค่ะ พิพิธภัณฑ์วัฒนธรรมแห่งรัฐยะไข่ (Rakhine State Culture Museum) เสียดายที่พวกเรามาถึงเวลาเย็นมากพิพิธภัณฑ์ปิดแล้ว เลยไม่มีโอกาสเข้าชม เคยอ่านเจอว่าภายในชั้นล่างจัดแสดงเล่าเรื่องราวประวัติศาสตร์ของชาวยะไข่ ตั้งแต่สมัยยุคธัญยะวดี (Dhanyawadi) ยุคเวสาลี (Wethali) ยุคเลเมี้ยว (Le Myo) และยุคมรัคอู (Mruak U) ส่วนชั้นบนจัดแสดงเกี่ยวกับศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณีของชาวยะไข่  :'(  เสียดายจัง

เอ๋!!!!!   เพิ่งสังเกตุเห็น ลายรั้วปูนกับลายเหล็กดัด เค้าใช้ลายเดียวกันเลยอ่ะ  :o

เดินเลยพิพิธภัณฑ์ไปพบซอยเล็กๆมีที่กั้นพร้อมทหารนั่งคุมอยู่มองเข้าไปพบอาคารเก่าอยู่ท่ามกลางแมกไม้ พวกเราดีใจกันใหญ่นี่ไงเจอแล้ว !!!  มัสยิด !!!  รี่เข้าไปถามไถ่ขออนุญาตเข้าไปดูได้มั้ย เจ้าหน้าที่ส่ายหัว Nooooooo ...  จบข่าว ทำไงดีมองหน้ากันไปมา เดินเลียบรั้วไปเรื่อยๆ เผื่อเจอทางอื่น ...

เดินเลียบรั้วไปจะได้อารมณ์ประมาณนี้ค่ะคือมองเข้าไปด้านในไม่เห็นอะไรเลยมีป้ายโฆษณาติดบังสายตาเต็มไปหมด  ช่วงที่พวกเราไปชิตตะเวหลังจากเกิดการปะทะกันระหว่างผู้ที่นับถือมุสลิมกับพุทธไม่นาน การสืบค้นถิ่นที่อยู่หรือพูดถึงมุสลิมที่นี่จึงเกือบจะเป็นเรื่องต้องห้าม

เดินเลียบมาจนถึงด้านหลัง ยิ่งปิดบัง ยิ่งอยากรู้ ..ปีนเลยจิระ  ;D  ปีนเข้าไปคงถูกสอยลงมาแน่ๆ ได้แค่นี้แหละค่ะ  :-[

รูปด้านในที่จิระถ่ายมาได้เดี๋ยวไปขอมาลงให้ดูกันนะคะ  8) ปีนลงมาแล้วใกล้ๆกันมีเพิงขายอาหาร เราเดินเข้าไปเมียงมอง เปิดดูหม้อนั้น หม้อนี้ ท่ามกลางสายตาหลายสิบคู่  ส่งยิ้มสยามกวาดไปทั่ว แม่ค้าเขาส่งภาษาพม่ามาว่ากินมั้ย (เดาเอาเพราะฟังไม่ออก)  :D  เราก็ส่งยิ้มให้พร้อมกับส่ายหัว  


ทันใดนั้นสายตาเหลือบไปเห็นพี่สาวคนนี้เธอแบกถาดอยู่บนหัวพร้อมตะโกนขายของ  เราก้อเดินไปดูว่าขายอะไร เธอเลยเอาลงมาให้ดูลักษณะกลมๆเหมือนแป้งทอด  จิระมองมาส่งสายตาให้ Test Pls... เอ้า ลองให้ก้อได้ หยิบมาอันหนึ่งใส่ปากกัด อืมมม  ...  หวาน ..  มันเป็นแป้งทอดสอดใส้มะพร้าวคลุกน้ำตาล พยักหน้าให้จิระแล้วบอกไปว่า"กินได้" ส่งอันที่กัดกินไปแล้วให้จิระลองกินบ้าง  (ถ้าจะท้องเสียต้องเป็นเหมือนกันสิ อย่าเอาเปรียบ) 5555

หลังจากมีขนมหวานๆรองท้องเริ่มมีแรงเดินชมเมืองกันต่อค่ะ  เรามุ่งหน้าไปตลาดกัน  ระหว่างทางมีอาคารที่พวกเราเห็นว่าสวย เดินเข้าไปโพสท่าเป็นนางแบบ นายแบบกัน ท่ามกลางสายตาหลายสิบคู่(อีกเช่นเคย)

นายแบบ กับนางแบบ

พี่คนนี้เค้ามายืนจ้องเอา จ้องเอา  ตูก้าเลยเดินไปถ่ายรูปด้วยท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆเค้า ส่งเสียงเชียร์กันกิ๊วกร๊าว  หัวเราะกันใหญ่เลย   ;D

พี่สาวเริ่มหิว แวะซื้อถั่วร้านขายของมาแทะแก้หิว

ที่นี่เคยเป็นหนึ่งในสามเมืองท่าสำคัญสมัยอาณานิคม และก่อนสงครามโลก ครั้งที่ 2 เคยเลื่องลือว่าเป็นเมืองชายทะเลที่สวยที่สุดของอ่าวเบงกอล (Bangal) ปัจจุบันยังเหลือร่องรอยสิ่งก่อสร้างของเมืองท่าอาณานิคม

เดินเข้าไปเที่ยวตลาดพื้นเมืองยะไข่

ยิ่งเดิน ยิ่งสนุก

หิวละ ...   กินดีมั้ยนะ????11 

จิระมองมองสั่งคำเดียว .. "ตุ๊ต๊ะ"  ...


ก้อด้ายยยยยยย  ...   หยิบขึ้นมา ใส่ปาก ทำตาโต  ....



เฮ้ยยยย .....    อร่อยอ๊ะะะะะะ  !!!!   


ชิ้นล่ะ 100 จ๊าค  ..  3  บาทเองอ่ะ  ...   เอามา 500 ...  คนล่ะหนุบหนับ สนุกสนานได้อีก   ;D

มีปลาตัวใหญ่ๆกองขาย  ไม่รู้จักชื่อค่ะ รู้แต่ว่ามาจากทะเลเบงกอลนี่ล่ะ

เดินทะลุตลาดไปด้านหลังจะเป็นท่าเรือค่ะ

เจอหนุ่มๆกลุ่มนี้ล้อมวงกันทำกิจกรรมอะไรกันสักอย่าง   เดินเข้าไปดู เค้ากำลังก่อไฟย่างปลากัน เอ๊อ!!! เอางี้เลย .. ปลาตัวเล็กนิดเดียวเองจะขอชิมด้วยคงโดนมองเขม่นเอาได้ :-X  แหะ แหะ ไปดีกว่า

ถ้าเป็นสมัยก่อน ก่อนที่เต็งเส่งจะเป็นประธานาธิบดี มาขอแบบนี้ รับรองดังแน่ครับ เพราะคนที่มาขอถ่ายรูปด้วยคือหน่วยสืบราชการลับของพม่าครับ

เดี๋ยวนี้ก็ยังมีอยู่ แต่ในบางพื้นที่อาจจะไม่ค่อยเคร่งครัดเท่าแต่ก่อน 

ในมือพี่สาวคือถุงใส่สัปรด   มันมีที่มางี้ค่ะ  หลังจากเดินเที่ยวตลาดพื้นเมืองชิมนั่นนี่ไปตามเรื่องแล้ว คุณพี่สาวเดินผ่านแม่ค้าขายสัปรดเธอเกิดอยากจะกิน แต่ขอโทษนะคะ คุณๆนึกถึงแม่ค้าขายผลไม้แถวตลาดบ้านเราที่ปลอกเปลือกขวั่นตาทิ้งไปแล้วหรือปล่าวคะ  ... แต่ที่ตลาดนี้เค้าขายกันเป็นลูกๆค่ะทำไงล่ะอยากกินตอนนี้ ถามราคาเขาบอกลูกล่ะ 500 อืมม 15 บาท เอาสิถูกเลือกลูกหนึ่งป้าเค้าจะใส่ถุงให้ เราส่ายหัวดิ๊กเลย ทำท่าทางให้เข้าปอก ยิ้มสยาม ตาอ้อนๆหน่อย แม่ค้าด้วยกันส่งภาษากันใหญ่เลย ช่วยพูดกันใหญ่ (ปอกให้เขาด้วยสิ เขาจะลงแดงด้วยความอยากกินแล้ว) 555 เดาเอาอีกตามเคยว่าเขาพูดกันแบบนี้  ..  ลุงคนที่เราคิดว่าคงเป็นสามีของป้าแม่ค้า  หันไปรื้อค้นมีดออกมา  เรายิ้มเย้ๆๆๆ  ปรบมือด้วย Good  very Good   ;D   นั่นคือที่มาของในมือพี่สาวค่ะ  ;D

ด้วยความที่ไม่รู้อะไรเลยของตูก้าค่ะ  ต่อไปเดี๋ยวมีเรื่องเล่าที่ไม่รู้ว่าชวนหวาดเสียวดีมั้ย โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ  :D

คลิปเพลงนี้คงเกี่ยวกับตัวปาละ Byar La ฟังไม่ออกเหมือนกันแต่ว่าไพเราะดี  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=LMeDc3wzUUc


รออ่านตอนหวาดเสียว

(http://ptcdn.info/emoticons/toy_h/11.png)

คุณตูก้ามั่นมากเลยนะครับ ไม่ต้องมีโมส่งโมเสคอะไรเลย!

 ;D  ดักจับได้ไม่มีผิดตัว  :-[

ดูจากหลายๆด้านแล้ว ยังไงก็ไม่น่าผิดตัว ขอชื่นชม ฮิ่..ฮิ่  8)

ไปเที่ยวกันต่อค่ะ  พวกเราเดินออกจากตลาดพื้นเมืองเดินเป็นวงกลม มุ่งหน้ากลับที่พัก ผ่านร้านขายสินค้าพื้นเมือง เข้าไปเล่นซนกัน เจ้าของร้านใจดีมากๆ

จิระบอกว่าเป็นหมวกใส่ทำนา  กันแดด  กันฝน พี่สาวเข้ามาเล่นด้วยอีกคน สนุกกันใหญ่ เสร็จแล้วจิระคว้าหมวกในเล็กที่ใส่นั่นมา ถามราคาถ้าจำไม่ผิดเค้าน่าจะบอกว่า 500 แต่จิระบอกว่าไม่มีตังค์ เหลืออยู่ 300 เอง ขายให้เถอะลูกสาวลุงออกมาช่วยพูดว่าขายไม่ได้ แต่ในที่สุดก็ใจอ่อนกับยิ้มสยาม จิระเรียกปาป๊า ปาป๊า  เลยได้มาในราคาใบล่ะ 300 จ๊าค ประมาณ 9 บาท 555 ;D ;D

ตามรายทางข้างถนนของที่นี่จะเห็นหม้อดินลักษณะนี้เป็นระยะ ใส่น้ำไว้คอยบริการผู้คนที่ผ่านไปผ่านมา แสดงให้เห็นว่าคนที่นี่จิตใจดียิ่ง

เจอของเล่นอีกชิ้นหนึ่ง  สมัยตอนเป็นเด็กเคยโยกเล่นตอนไปบ้านยายนอกเมือง

บ้านหลังนี้สวยดีค่ะ ยังคงเอกลักษณ์แบบเดิมๆไว้ได้ ในเมืองคงเหลือไม่กี่หลังแล้วส่วนมากจะเปลี่ยนเป็นบ้านปูนกันหมด :-\

เจอหม้อน้ำอีกที่ มีสีสันสวยงามดี ก่อนกลับถึงที่พักมองหน้ากันไป-มา เย็นนี้เราจะกินอะไรกัน ยังไม่ผ่านร้านขายอาหารเลย หัวเราะให้กันแล้วพูดพร้อมๆกัน "มาม่า"  :)

กลัวอดกันค่ะตุนมาม่ากับขนมปังน้ำพริกเผามาหลายอยู่ ตัดปัญหาเรื่องอาหารการกิน  ไปถึงที่พักถามลุงเพชรอยากได้น้ำร้อน ลุงรีบตอบได้เลยๆ พร้อมเรียกเด็กลูกจ้างให้ไปเอาน้ำร้อนให้ ลุงบอกรอสักครู่
ตอนแรกคิดว่าคงกดจากกระติกน้ำร้อนมาให้  ...  จิระเดินตามไปด้านในกลับมาบอกเค้ากำลังติดเตาฟืนต้มน้ำให้อยู่ ที่นี้ก็เลยได้ที จิระบุกถึงครัวเข้าไปยิมถ้วยกับช้อนมาได้อีก เอาน้ำร้อนมาชงมาม่ากัน สามถ้วย
ไหนๆก้อไหนๆแล้ว เลยขอน้ำร้อนใส่กระติกขึ้นมาด้วยเผื่อมื้อเช้า  ;D ;D

จบวันแรกในพม่า เป็นครั้งแรกที่ฉลองวันเกิดในต่างประเทศหรูดีมาก  ;D จิระร้องเพลงอวยพรวันเกิดแฮปปี้เบริดเดย์ให้แล้วตอนตี4 ก่อนจะเตรียมตัวมาสนามบิน  :-[

ทางเหนือของเราเรียกว่า "น้ำต้น"


(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

จัดอาหารพม่าจากร้านในย่างกุ้งมาร่วมฉลองวันเกิด

(http://ptcdn.info/emoticons/toy_h/01.png)

เช้าวันที่สอง เราตื่นกันตั้งแต่เช้าวันนี้ตามโปรแกรมเราจะต้องไปที่ท่าเรือเพื่อหาเรือที่จะเดินทางไปมะรัคอู Marak-U ให้ลุงเพชรหารถรับจ้างให้  ถามราคาว่าประมาณเท่าไหร่ ลุงเพชรบอก 2000  จิระต่อราคา 1500 ได้ป่าว ลุงแกทำหน้าประมาณว่าเจ้ากระเหรี่ยงโยเดียทั้งสามนี่มันเป็นลูกอีช่างต่อจริง จริ๊ง  :P  



นี่ค่ะโฉมหน้าลุงเพชรเจ้าของเกรสเฮ้าส์ที่เราพัก

จัดอาหารพม่าจากร้านในย่างกุ้งมาร่วมฉลองวันเกิด

(http://ptcdn.info/emoticons/toy_h/01.png)
[/quote]

น่ากินกว่ามาม่าเยอะเลยค่ะ ขอบคุณค่ะคุณเพ็ญชมพู

ตูก้าเล่าเรื่องราวไม่ค่อยเก่งนะคะ ดูรูปไปเล่าเรื่องไป ตั้งนานแล้วเพิ่งจะเรื่มวันที่สองของทริปเอง  :-[

รถรับจ้างที่ลุงเพชรเรียกมารับเราไปท่าเรือ

ฝนตกปรอยๆลงมาตั้งแต่เมื่อคืน รถพาเรามาส่งที่ท่าเรือ จิระไปหาตั๋วเรือ ตูก้าก้อมาเป็นนางแบบถ่ายโพสท่า ท่ามกลางสายตาผู้คนอีกเช่นเคย  ;D

จิระเดินกลับมาบอกว่าวันนี้ไม่มีเรือ  ::)  คุณพระ  ::)  มองหน้ากันทำไงล่ะทีนี้ จริงหรือปล่าว โดนพม่าหลอกหรือปล่าวหว่า  :(  ทันได้นั้นเองมีอัศวินขี่ม้าขาวเดินเข้ามาหาพวกเรา อัศวินคนนี้ใส่เสื้อเชิ๊ตแขนยาวนุ่งโสร่ง มือถือร่มแถมเคี้ยวหมากปากแดงด้วยล่ะ  ;D
เค้าพูดภาษาอังกฤษได้ค่อนข้างดี เราเลยส่งพี่สาวเข้าไปเจรจาเนื่องด้วยเธอหาคนคุยด้วยมานานแล้ว  8)

เค้าแนะนำตัวว่าเค้าชื่อ "อองซอง" เป็นไกค์ที่ได้รับใบอนุญาต พร้อมกับโชว์ป้ายห้อยคอให้เราดู เค้าก้อจะกลับบ้านที่มะรัคอูเหมือนกัน เราถามว่าวันนี้ไม่มีเรือเหรอ อองซองบอกเราว่าเรือโดยสารไม่มี ชี้ให้เราดูชาวพม่าที่มายังท่าเรือนี้เหมือนเราแล้วก็ต้องนั่งรถกลับไป ถ้าจะไปวันนี้เราจะต้องเหมาเรือไปประมาณ 150 US   :-\  แล้วเขาจะขออาศัยติดเรือพวกเราไปด้วย .... โหหหหหห    นะพี่หม่อง  :o



พี่สาวเราทำตาโตพร้อมกับบอกว่าไม่ได้นะ ไม่ถูกต้อง :-\ ทำไมมาเอาเปรียบนักท่องเที่ยวเรามาเที่ยวบ้านคุณนะเรามาใช้จ่าย เรายินดีจ่ายนะถ้ามันสมเหตุสมผล แต่ให้เรามาจ่ายเพื่อพวกคุณนี่ไม่ถูกต้อง  ต้องหารเฉลี่ยกันสิ  8)
อองซองก็เลยหัวเราะขำพี่สาวเราแล้วบอกว่างั้นก็ต้องรอพรุ่งนี้  เราเลยถามว่าแล้วค่าเรือโดยสารคิดเท่าไหร่ ได้รับคำตอบว่าต่างชาติต้องจ่ายคนละ 10 US  พี่สาวบอกนั่นเป็นราคาที่พวกเรายอมจ่ายล่ะ

ใกล้ๆท่าเรือมีเพิงขายอาหาร เราก็เลยชวนอองซองพร้อมกับคนขับรถรับจ้าง(ซึ่งจอดรออยู่ไปไหนไม่ได้เพราะเรายังไม่ได้จ่ายตังค์   :P) ชวนกันไปกินข้าวเช้า เพื่อที่จะได้ซักถามรายละเอียดต่อ

หน้าตาอาหารเช้าของตูก้าเป็นแบบนี้ค่ะ

พี่คนขับรถที่ชวนมากินข้าวเช้าด้วยกัน จานล่ะ 500 ค่ะ 

คุยกันไปสักพักพวกเราเลยตกลงจ้างอองซองเป็นไกค์ให้เรา 1 วัน เมื่อไปถึงมะรัคอูแล้ว ส่วนโปรแกรมว่าเราจะไปไหนบ้างนั้นไปคุยกันเมื่อถึงที่โน่นแล้ว  สำหรับวันนี้เป็นอันว่าเราต้องนอนที่ซิตตเวนี้อีก 1 คืน จิระเลยถามว่าอองซองพักที่ไหนเค้าบอกว่าเค้าพักเกรสเฮ้าส์ใกล้ๆท่าเรือไปพักที่เดียวกับเค้าก้อได้  จิระบอกดีเลยแต่เอาราคาพม่านะไม่เอาราคาคนต่างชาติ :P  แล้วอองซองก้อหันไปบอกทางพี่คนขับให้ไปส่งเรา ส่วนอองซองก็เอาเฟอร์รารี่ส่วนตัวตามเราไป 8)

ที่พักคืนที่สองของเรา อองซองเรียกพี่เจ้าของว่า"โก"(หมายถึงพี่ชาย)  พวกเราก้อเลยสวัสดีค่ะโก แล้วก้อบอกว่าเราเป็นโยเดีย  ขอราคาพี่น้องนะ โกใจดีมากให้เราพักในราคาคนล่ะ 1500 จ๊าค   :o แว๊กกกกกก  อะไรจะถูกปานนั้น คนล่ะ 45 บาท ขึ้นไปดูห้องเป็นห้องสามคน ห้องน้ำแยก เอาน่ะคืนเดียวเอง

ภายในห้องนอนเป็น1เตียงคู่1เตียงเดี่ยว เปิดประตูก็เจอที่นอนเลย

ทางเดินหน้าห้อง

เดินเข้าไปสุดทางเดินเป็นห้องน้ำและห้องส้วม

หน้าห้องน้ำเป็นอ่างล้างหน้า มีแท่งทานาคาวางไว้ให้ด้วย  ;D

ขึ้นไปดูห้องแล้ว เราตกลงใจพักที่นี่ ลงมาเช็คอิน หนุ่มคนที่อยู่หลังเคาร์เตอร์หน้าตาดียิ้มเก่ง ส่งพาสปอร์ตให้ไปเค้าก้อไปจดลงสมุด ระหว่างนั้นตูก้าก้อแจกซูกัสให้เคี้ยวกันทุกคน ดีอกดีใจกัน

จิระบอกอองซองว่าตูก้าเป็นซุปเปอร์สตาร์ เป็นนักร้องดัง  ;D  อองซองเชื่อสนิทใจเลย แถมไปแนะนำต่อกับโกเจ้าของอีก เด็กๆลูกจ้างมองมาอย่างทึ่ง (มีซุปตาต่างชาติมาพักโรงแรมเราด้วยวุ้ย)  งานเข้าล่ะสิที่นี้  

โกหันไปร้องเรียกศรีภรรยาออกมารับแขก  หน้าตาใจดีทั้งคู่เลย

หากเรียก "โก" นำหน้าชื่อ มีความหมายเช่นเดียวกับ "นาย" ของไทย


(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ขอบคุณ คุณเพ็ญชมพูค่ะ ตูก้าถามอองซองแล้วคะว่าโกหมายถึงอะไร เขาบอกว่าแปลว่าพี่ชาย  เราก็เลยเชื่อตามนั้น เรียกเจ้าของเกรสเฮ้าส์ทุกที่เลยว่า"โก" แต่ด้วยน้ำเสียงของเราที่เรียกหาด้วยเสียงอ่อนหวาน เห็นเค้ายิ้มรับเราทุกที่เลย พวกเค้าบอกเราว่าภาษาไทยของพวกเราพูดดูเหมือนเสียงดนตรี  เพื่อนคนจีนของตูก้าที่มาเยี่ยมเยือนที่เมืองไทยก็พูดทำนองเดียวกันนี้ทุกคนไป :D

"โก" หรือ "อะโก" มีความหมายว่า "พี่ชาย" แต่ใช้นำหน้าชื่อหมายถึง "นาย" ได้ด้วย

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ชั้นสองมีระเบียงให้นั่งเล่นดูวิถีชีวิตผู้คนแถวนั้นด้วยค่ะเราเข้าพักตั้งแต่แปดโมงเช้า จิระขอไปนอนต่อ พี่สาวนั่งคุยกับอองซอง ตูก้าเลยขอยืมเฟอร์รารี่ของอองซองออกไปชมเมืองคนเดียว

เฟอร์รารี่คันงามของอองซองพาตูก้าไปตามถนนเจออาคารหลังนี้ค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าใช้ทำอะไรที่ป้ายมีภาษาพม่าเขียนไว้ มีภาษาอังกฤษเขียนไว้ด้านล่าง MAHAKUTHALAKYAUNGTAWGYI  ???

เส้นทางที่ตูก้าใช้อยู่นี้น่าจะเป็นเส้นเมนหลักของเมืองซิตตะเว เพราะว่าขี่รถไปเรื่อยๆก็จะเจอเกรสเฮ้าส์ของลุงเพชรที่เรามาพักกันเมื่อวานนี้  ถนนเส้นนี้จะขนานกับทะเลไป สักพักตูก้าเห็นพื้นที่ว่างปล่าวริมทะเลมีซากทิ้งไว้ให้เดาได้ว่าเคยเป็นบ้านพักที่ถูกรื้อถอนไปแล้ว เลยจอดรถแล้วเดินลงไปดูวิวริมน้ำ มองไปจะเห็นเหมือนเป็นท่าเรือเล็กๆ

ระหว่างที่เดินท่อมๆถ่ายรูปอยู่มีหนุ่มน้อยคนนี้ลากถุงใบใหญ่มาหยุดมองดู ตูก้าเลยชวนคุย  เค้าก็มองไม่พูดไม่จา เลยหยิบขนมเวเฟอร์กับซูกัส(อีกแล้ว)แจกให้เค้าไป

ด้านที่ติดทะเลมีแนวหินยาวตลอด  สันนิฐานว่าจะเป็นแนวกันคลื่น

ตอนกลับมาที่พักเล่าให้อองซองฟัง เค้าบอกว่าอันตรายมากนะสำหรับคนต่างชาติที่จะไปเตร็ดเตร่อยู่แถวนั้น เพราะที่ตรงนั้นเมื่อก่อนเคยเป็นที่อยู่ของพวกมุสลิมก่อนที่จะเกิดการนองเลือดขึ้น แต่ตอนนี้ชาวมุสลิมที่นี่ได้ถูกบังคับให้ออกนอกพื้นที่  :-X :-\ :-X ::)

จากรูปใน คห.236 ด้านขวามือมองออกไปเหมือนแหลมที่ยื่นออกไป ตูก้าไปถึงที่ตรงนั้นแล้วถ่ายรูปกลับมาให้ดูค่ะ

อากาศเริ่มร้อนขอจอดเฟอร์รารี่คันงามของอองซองพักเหนื่อยสักครู่นะคะ  8)

Mahakuthala Kyaung Daw Gyi Buddhist Museum (http://www.good2gotravel.com/mahakuthala-kyaung-daw-gyi-buddhist-museum.html)

เป็นพิพิธภัณฑ์เก็บวัตถุโบราณทางพระพุทธศาสนา

ภาพจาก flickr.com (http://www.flickr.com/photos/neil-lindfield/7090862683/in/photostream/)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

 :o  เสียดายจังไม่ได้เข้าไปดูด้านใน

ทำความรู้จักซิตตะเวสักหน่อย

http://www.youtube.com/watch?v=Dxiy4xDjimY&list=PL09D135E70C1857C4&index=3

(http://ptcdn.info/emoticons/toy_h/17.png)

เห็นแล้วคิดถึงซิตตะเว อยากไปอีกจัง หอนาฬิกาเก่าของชาวดัทช์นั่นพวกตูก้าเดินลุยเข้าไปด้านในเลยค่ะ มีเจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังเข้าแถวฝึกอะไรกันสักอย่างนี่แหละ ไม่กล้าถ่ายรูปมา ได้แต่ไปโพสท่าท้ายรถอย่างที่ลงให้ดู  ;D

ที่เห็นในวีดีโอยังเห็นหญิงคลุมผมบ่งบอกว่าเธอเป็นมุสลิม  แต่ช่วงที่ตูก้าไปนั้นไม่เจอเลยสักคนเดียว  หมู่บ้านโรญิงญาก็ไม่อนุญาตให้คนนอกพื้นที่เข้าไป มีทหารเฝ้าทางเข้าออก :-\

ตูก้าจอดรถพักเหนื่อยที่กำแพงริมอ่าวได้เพื่อนใหม่เป็นแก๊งค์เลย  ;D

หนุ่มคนที่ใส่หมวกเป็นเพื่อนคนแรก ตูก้าเห็นเค้าโยนสายเบ็ดตกปลาอยู่ก็เลยเดินเข้าไปเมียงมอง เค้าหยิบถุงใส่ปลาที่ตกได้มาอวดเลยได้นั่งเล่นด้วยกันขอเค้าลองโยนสายเบ็ดบ้างแต่มันไม่ยักไปไกลเหมือนที่เค้าโยนกัน มันหล่นปุ๊กตรงหน้าเขื่อนนั่นเองโดนเพื่อนใหม่หัวเราะใส่เลย :-[  ตอนแรกที่เจอเค้าก็ทักทายเป็นภาษาอังกฤษเค้าส่ายหัวประมาณว่า "ช้านไม่รู้เรื่องหรอกเธอ" หลังจากนั้นตูก้าเลยคุยกับเค้าด้วยภาษาไทยบ้านเราเลย เห็นพูดอะไรเค้าก้อเข้าใจ 555 คิดว่าเค้าเข้าใจ 8) ((ที่จริงเค้าคงเข้าใจภาษาร่างกายของเรามากกว่า body language นี่ล่ะดีที่สุดเข้าใจกันทั่วโลก))

นั่งเล่นสักพักหนุ่มน้อยทั้งหลายกลับจากเรียนพิเศษ(คิดเอาเองอีกเพราะวันนี้เป็นวันอาทิตย์นี่นา) ทยอยขี่เฟอร์รารี่มาจอดแล้วเข้ามาเล่นด้วย  แจกซูกัสเชื่อมสัมพันธไมตรีอีกตามเคย   :D

ใต้ร่มเงาต้นไม้ที่เห็นนั่นล่ะค่ะที่นั่งเล่นของตูก้า

หายเหนื่อยแล้วดูเวลาประมาณสิบโมงเช้า ถึงเวลาที่ต้องร่ำลาเพื่อนใหม่กลับไปหาเดอะแก๊งค์เอาเฟอร์รารี่ไปคืนอองซองแล้ว ระหว่าทางกลับเจอฝูงกาเยอะมาก บินผ่านไป ผ่านมา จอดรถถ่ายรูปมาได้นิดหน่อย 8)

กองหินข้างทางที่เคยถามว่าเค้าเอาไว้ทำอะไรรั้น  ....  นี่คือคำตอบค่ะ เค้าใช้แรงงานคนเอาค้อนปอนด์มาทุบย่อยก้อนใหญ่เป็นก้อนเล็ก แล้วนำมาจัดเรียงกันนำทรายมาปูทับแล้วอัดให้แน่นแล้วจึงเทคอนกรีตทับอีกที  คุณพระ!!!ใช้แรงงานคนทั้งหมดยกเว้นคอนกรีตที่ผสมมาจากโรงงานใส่รถ Ready Mixed มา

กลับมาถึงที่พัก จิระตื่นแล้วออกมานั่งที่ระเบียงชั้นบนเป็นเพื่อนพี่สาวคุยกับอองซอง บอกว่ากำลังเป็นห่วงเพราะหายไปเป็นชั่วโมง ตูก้าขอบคุณอองซองที่ให้ยืมเฟอร์รารี่พร้อมโชว์รูปพร้อมเล่าเรื่องว่าไปไหนมาบ้าง สนุกจัง ;D 

กลับมาถึงที่พักบอกอองซองว่าอยากกินอาหารทะเลที่นี่บ้างมีร้านอาหารที่ไหนขาย Seafood บ้างพาพวกเราไปกินเดี๋ยวเราเลี้ยง  :D  อองซองบอกว่าเค้ามีอาหารฟรีกินอยู่แล้วเพราะเค้ามาอยู่ที่ซิตตะเวนี่เพราะมาช่วยอบรมหน้าที่ไก๊ค์ให้นักศึกษาในมหาวิทยาลัยซิตตะเว  :o  (อะโหเราได้ไก๊ค์กิติมศักดิ์เลยนะเนี่ยะ) อองซองบอกว่าที่ restaurant ที่เค้าทานน่าจะมี Seafood ...OK   Let's Go..


restaurant อยู่ไกลพอสมควรเราไม่สามารถเดินไปได้จึงตกลงจ้างรถรับจ้างไปส่ง ร้านอยู่ใกล้ๆมหาวิทยาลัยเก่า ปากทางเข้าหมู่บ้านโรญิงญา มีไม้กั้นพร้อมทหารถือปืนอยู่ด้านหน้า :-\

รถจอดที่ถนนด้านหน้าแล้วเราต้องลงเดินเข้าไป อองซองร้องบอกทหารที่ถือปืนว่าพาเรามากินข้าวที่ร้านข้างใน เจ้าหน้าที่พยักหน้าให้ว่าเข้าใจแล้ว  8) 

. . .
  ....

         ;D  นี่ล่ะ restaurant  ของเค้าล่ะ




แว๊กกกกกกกก      มองหน้ากันแล้วก้อหัวเราะว่าเอ้อละหนอพวกเราวาดภาพถึง restaurant แถวบ้านเรา ลืมไปว่า restaurant ของเค้า มันก้อแปลได้ว่าร้านอาหาร นี่นา  เอาก็เอา restaurant ก็  restaurant  หิวจะแย่แล้ว

เดินเข้าไปเปิดดูหม้อกับข้าวแล้วก็ชี้เอา อองซองยังชี้มาที่ผัดเผ็ดกุ้งตัวน้อยๆกับแกงปลานี่ไงคร๊าบ Seafood   :'( :'( ที่เค้าจะกินอะกุ้งตัวโตๆ ปูทะเลตัวใหญ่ๆ อันเน้ม่ายช่ายยยยยยยน๊าาาาาาา  :'( :'(

แล้วกินมั้ย  ...




                  กินคร่าาาาาา .....   หมดเกลี้ยง ... หิวซ่ก ...

ตอนแรกพอเราสั่งชี้สั่งอาหารเสร็จ  เค้าจัดเตรียมกับข้าวใส่ถ้วยเล็กๆแบบถ้วยขนมบ้านเรา เตรียมให้เราคนล่ะชุด  :o  หูยยยย  อะไรจะเปลืองทรัพยากรขนาดนั้น    เราเลยบอกไม่ต้องค่ะ เอาใส่ถ้วยใหญ่มาชุดเดียวเรากินด้วยกันได้


อองซองแยกโต๊ะไปกินต่างหากคะยั้นคะยออย่างไรก็ไม่มาร่วมโต๊ะด้วย แต่ก็นั่งใกล้ๆกันนั้นแหละเราถามว่ามหาวิทยาลัยที่อยู่ใกล้ๆนี้เราเข้าไปเที่ยวดูได้มั้ย  เค้าส่ายหน้าว่าไม่ได้หรอกห้ามเข้า ที่นี่เป็นมหาวิทยาลัยเก่าที่ไม่มีการเรียนการสอนแล้ว
เพราะมีการสร้างใหม่ไกลออกนอกเมืองไปอีก


พวกเราหันมาซุบซิบกันไม่เห็นมีทหารเฝ้าเลย ประตูก็เปิด เนอะๆๆ 8) อะเคร ๆ พยักหน้าให้กัน :) อิ่มก่อนๆ เดี๋ยวเจอกัน

อองซองแนะนำลุงเจ้าของร้านว่าพวกเราเป็นคนไทย แล้วตูก้าก็เป็นซุปตา  8) ลุงยิ้มเวลคัมนะจ๊ะโยเดียที่รัก  ;D

นั่งทานข้าวเสร็จมีแม่ค้าแบกมะม่วงมาขาย พี่สาวเธออยากจะทานผลไม้ล้างปากอีก เลยเลือกมา 5 ใบ หน้าตาแบบที่เห็นค่ะ

เหมือนมะม่วงป่าผิวไม่น่ากิน ใบล่ะ 100 จ๊าค ซื้อเสร็จขอให้ลุงเจ้าของร้านปลอกให้เลย  กลิ่นมันแปลกๆค่ะแต่ก็หวานดี   .. มะม่วงบ้านเราอร่อยกว่าเยอะเลย

ลุงเจ้าของร้านกับลูกสาว ภาพถ่ายหนุ่มด้านหลัง ลูกชายของลุงเค้าเป็นทหารอยู่ที่ย่างกุ้ง

ระหว่างรอคุณตูก้านั่งเรือไปมรัคอู ขออนุญาตพาไปเที่ยวเนปิดอว์เมืองหลวงใหม่ของพม่าที่กำลังจะมีพิธีเปิดซีเกมส์วันพรุ่งนี้  ;D

ถนนจากย่างกุ้งไปเนปิดอว์เพิ่งสร้างเสร็จ รถราไม่ค่อยมีวิ่งเท่าไรนัก

ที่พักกลางทางมีร้านอาหารไว้บริการคล้ายกับมอเตอร์เวย์ของเรา  ;D

เริ่มเข้าไปในเมือง บ้านเรือนกำลังอยู่ในระหว่างการก่อสร้าง  ::)

ถนนในเมืองกว้างขวางพอ ๆ กับถนนราชดำเนิน  ;D

รัฐสภาพม่ายิ่งใหญ่อลังการ วันที่ไปคงมีการประชุมจึงห้ามขับรถผ่าน ถ่ายรูปได้จากระยะไกล  ::)

ภาพชัด ๆ จากเน็ต  ;D

เมื่อวานนี้ (๑๑-๑๒-๑๓ เลขสวยมาก  ;)) เวลาที่เนปิดอว์ ๑๘.๐๐ น. (ช้ากว่าไทยครึ่งชั่วโมง) ที่สนาม Wunna Theikdi Football Stadium มีพิธีเปิดกีฬาซีเกมส์ครั้งที่ ๒๗ เราเข้าไปชมกันดีกว่า  ;D

รูปโดย คุณ DAIZUKE (http://www.thailandsusu.com/webboard/index.php?topic=302446.0)

พิธีเปิดฉบับเต็ม

http://www.youtube.com/watch?v=ras9rly1G-g

ช่วงการแสดงศิลปวัฒนธรรมของพม่า

http://www.youtube.com/watch?v=XMFAf3F4IMM&feature=youtu.be

http://www.youtube.com/watch?v=inWknknu77s&feature=youtu.be

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

รายงานข่าวพิธีเปิดซีเกมส์ โดยพี่ยุทธ์และน้องไบร์ทเมื่อเช้านี้

เริ่มนาทีที่ ๖.๑๐

http://www.youtube.com/watch?v=SHmkO3RwKi4

นาทีที่ ๑๔.๒๕ สงสารกลุ่มคนไทยที่จองบัตรแล้วเข้าไปชมในสนามไม่ได้   :-\

จากสนามกีฬา เดินทางไปตามถนน ผ่านเกาะกลางถนนที่จัดสวนและประดับเด่นด้วยดอกบัวอันสวยงาม  ;D

ถนนกว้างขวาง ในบรรยากาศที่แสนจะอ้างว้าง นำเราไปสู่่สถานที่สำคัญอันอาจถือเป็นสัญลักษณ์ของเมืองหลวงใหม่แห่งนี้

มหาเจดีย์อุปปตศานติ Uppatasanti Pagoda  (http://en.wikipedia.org/wiki/Uppatasanti_Pagoda)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley17.png)

ป้ายทองเหลืองแสดงข้อมูลการสร้างพระเจดีย์  ;D

ขอให้สังเกตเรื่องศักราช



(http://ptcdn.info/emoticons/toy_h/15.png)

เจดีย์อุปปตศานติสร้างเลืยแบบเจดีย์ชเวดากองที่ย่างกุ้ง แต่สร้างให้สูงน้อยกว่า ๑ ฟุตเพื่อแสดงความเคารพ  ;D

ข้างใต้เจดีย์เป็นห้องโถงใหญ่ สามารถเดินเข้าไปชมภายในได้

ภาพโดย คุณวิกกี้ (http://en.wikipedia.org/wiki/Uppatasanti_Pagoda)

ภายในองค์พระเจดีย์

เอาภาพปัจจุบันบ้าง ซีเกมส์หนนี้แหละ หญ้าเพิ่งปลูกเขียวไม่ทัน

พ่นสี

(https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/1512573_673583226027889_155897341_n.jpg)

^ ว้าว  เคยไปเมืองจีน เห็นเขาพ่นสีสนามหญ้าอย่างนี้เลย ปรับสวนสีน้ำตาลเป็นเขียวได้ทันตาเห็น

ไปกันต่อค่ะ ออกจากภัตราคารของลุง เราบอกให้อองซองรอแถวๆปากทางนั้นแหละ เราจะเดินไปเที่ยวในมหาวิทยาลัย ถ้าเกิดอะไรขึ้นอองซองจะได้ไม่เดือดร้อนไปกับพวกเรา  :-X 



อย่าหมั่นใส้กันเลยนะคะ แบบว่านานๆจะได้เป็นซุปตากะเค้าบ้างค่ะ  ;D

ทึกทักเอาเองนะคะว่ามีนางแบบแล้วมันจะดูสวยกว่า    :-[  แหะ แหะ   ที่นี่เค้าไม่ใช้สำหรับการเรียนการสอนแล้วนะคะ  น่าเสียดายจัง

ห้องเรียนทาสีเขียว ม่านสีเขียว กระดานดำสีเขียวเข้ม   ลมเย็นมากกกก  บันไดทางขึ้นสีแดง โดดเด่นตัดกับสีผนัง

ออกจากมหาวิทยาลัยเจอกองอิฐนี้ สีแดงสวยจริง   

ไม่ได้เอามาสร้างบ้านอ่ะ  นี่คือคำตอบ

ระหว่างทางเดินชมเมือง ไปแอบจับมือเจ้าบ่าวหน้าร้านเวดดิ้งด้วย ว่าจะลากกลับมาด้วยแต่รู้ตัวว่าสวยสู้เจ้าสาวไม่ได้ เลยต้องจำยอมปล่อยมือ  :-[

อองซองพาเดินมาจนถึงวัดนี้  เข้าไปถ่ายรูปอยู่ดีๆฝนตกลงมาซะงั้น รีบวิ่งเข้าไปภายในเจดีย์ ลืมถอดรองเท้าเลยค่ะ  :-[  ขออภัยจริงๆ

มีช่องทางเดินเข้าสี่ทิศเลยค่ะ ด้านข้างช่องทางเดินมีปูนปั้นเรื่องราวเกี่ยวกับกษัตริย์พม่าหรืออย่างไรนี่มั้งคะ  ไม่แน่ใจต้องรอผู้รู้มาช่วยขยายความแล้ว :-[ 


สาวน้อยคนที่เห็นในภาพน่าจะเป็นเชื้อสายโรญิงญา เธอมาสะกิดๆแล้วไหว้ให้เวเฟอร์ไปแล้วบอกให้เธอแกะกิน ถามว่าอร่อยมั้ย เธอไม่พูดอะไร ไม่ยิ้มด้วย ตาน่าสงสารมากเลยส่งเวเฟอร์ให้ไปทั้งถุงเลย 

ภายในเจดีย์ พระประธานแสงน้อยมือสั่นค่ะ  :'(

ภายในมีห้องเก็บพระพุทธรูปปางต่างๆที่ไม่เคยเห็น คงจะเป็นปริศนาธรรม  :-[  ขอตัวช่วยด้วยค่ะ

อีกสักชุดค่ะ  ในห้องนี้มีหนุ่มสาวยะไข่นั่งคุยกัน เราเดินหลีกไปมาถ่ายรูป 8) หน้าตู้ที่เค้านั่งอยู่เลยไม่ได้ถ่ายมา แหะ แหะ ไม่กล้าขอทางเค้าอะค่ะ

เดินจนเหนื่อยออกมานอกวัดมีร้านข้างของทอด จำพวกกล้วย ฟักทอง เผือก ผักจิ้มน้ำจิ้มออกรสหวานๆเค็มๆ คนที่นี่เค้าไม่นิยมกินรสเปลี้ยวกันมั้ง มีโต๊ะเล็กๆพร้อมเก้าอี้แล้วก็น้ำชาฟรีให้กลั้วคอด้วย ตูก้าก้อเดินไปเมียงมองแล้วก็ยิ้มให้ป้าที่กำลังทอด พร้อมกับชี้ นั่น โน่น  นี่  ลองทุกสิ่งอัน  :-[  ถามอองซองว่าจุดชมวิวที่ว่าขึ้นชื่อของที่ชิตตะเวนี่เราสามารถเดินไปได้มั้ย  อองซองส่ายหน้าพร้อมกับบอกว่าต้องนั่งแท็กซี่ไป เลยให้เรียกถามราคา แท็กซี่ที่นี่ก็คือรถสามล้อหัวมอเตอร์ไซค์แบบที่เรานั่งไปท่าเรือ 
คันแรกเห็นเราเป็นต่างชาติเรียกราคา 3000 ลูกสาวป้า(สาวน้อยในรูป)ตะโกนโวยวายว่าอะไรไม่รู้พร้อมกับโบกมือไล่ไป  อองซองแปลให้ฟังว่า เธอต่อว่าคนขับว่าเรียกราคาอะไรแพงแบบนั้น 1500 ก้อไปได้แล้ว  พวกเราเลยตรบมือชอบใจกันใหญ่ เรียกมาถ่ายรูปกันใหญ่เลย  ;D  คันต่อไปเราเลยได้ในราคา 1500  เงินไทยก็ประมาณ 45 บาท  8)

จุดชมวิว View Point ที่ขึ้นชื่อของซิตตะเว คือการนั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นและตกได้ในที่เดียวกัน เราอยู่ที่นี่กันประมาณสามชั่วโมง เพื่อรอดูพระอาทิตย์ตกดิน แล้วเห็นฉากสวยๆแบบนี้มีหรือซุปตาตุ๊ต๊ะจะพลาด  8)

ลายหินที่ถูกกระแสน้ำกัดเซาะ อย่างสวยเลย กดชัตเตอร์กันอย่างเมามัน  8)

เบื่อนางแบบกันแล้วใช่มั้ยคะ   8)  หลังจากปีนขึ้นมาจากการไปเล่นซนด้านล่างแล้ว หิวล่ะสิที่นี้ 


ที่นี่มีร้านอาหารบริการด้วยนะคะ อารมณ์ประมาณว่าอยากอื่มน้ำอัดลมเย็นๆ เลยถามเด็กเสริฟที่เดินให้บริการแถวนั้นว่ามีเย็นๆมั้ยเค้าพยักหน้าเราเลยขอเมนูแล้วลองสั่งอาหารมาสามจาน คือข้าวผัดปู ก๋วยเตี๋ยวไก่แห้ง สลัดกุ้ง น้ำอัดลมสามกระป๋อง น้ำเปล่าสองขวด  มื้อนี้แพงสุดที่กินที่ซิตเวเลย 9500  คุณพระ.... เกือบสามร้อยแน่ะ  :-\

เริ่มเย็นลงร้านอาหารก็ทยอยเอาโต๊ะมาตั้งเป็นแนวรอรับลูกค้าช่วงเย็นนั่งทานข้าวไปดูพระอาทิตย์ตกไป บรรยากาศชิลๆจริงๆ 

ขากลับเดินออกมาเรื่อยๆ มีรถแท็กซี่มีคนร้องเพลงอยู่เต็มรถ จิระโบกแล้วบอกว่าขอไปด้วยเค้าให้เราโดดกันขึ้นไปเปิดเพลงกังนัมลั่นรถแถมเต้นด้วย พวกเราเลยทำเนียนเอากับเค้าด้วย เค้าพาไปส่งทางเข้าเกสเฮ้าส์เลย แต่พอลงรถเค้าเรียกให้เราจ่ายตังค์    :-\  แว๊กกกก  ไง๋งั้นอะ นึกว่ามีน้ำใจแล้วที่นั่งมาในรถ 6-7 คน นั่นไม่ใช่ครอบครัวเดียวกันนั่งรถเล่นเหรอ งง เลย จิระเลยให้ไป1000 ตอนแรกทำท่าทางไม่ได้ๆ จิระเลยบอกเอาน่า Friend ๆ  55555   :P  เกือบโดนเท้าพี่หม่องกันสะแร้วววว

จบทริปซิตเวสองวันแรกแล้ว   ก่อนไปมะรัคอูเด๋วขอไปรีไซส์รูปใหม่ก่อนนะคะ  :-[  แล้วเจอกับซุปตาตุ๊ต๊ะในตอนต่อไปนะคะ  8)

ช่ื่อวัด Payagyi  พญายี หมายถึง วัดใหญ่  ;D

ระหว่างรอคุณตูก้าลงเรือไปมรัคอู ขออนุญาตพาดูรายละเอียดภายในพระมหาเจดีย์อุปปตศานติสักหน่อย


หากสังเกตดูรอบ ๆ ห้องโถงจะมีแผ่นหินอ่อนสลักเป็นรูปพระพุทธประวัติ

ทรงประทับและตรัสรู้สัมโพธิญาณใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

นอกจากนั้นยังมีรูปสลักเกี่ยวกับกิจการพุทธศาสนาในพม่าอีกด้วย  ;D

พระเจ้ามินดงโปรดเกล้าฯ ให้จัดสังคายนาพระไตรปิฎกครั้งที่ ๕ (ตามการนับของพม่า) และทรงให้จารึกพระไตรปิฎกจำนวน ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ลงบนแผ่นหินอ่อน ๗๒๙ แผ่น รวม ๑,๔๒๘ หน้า ไว้ที่วัดกุโสดอ เมืองมัณฑะเลย์

การสังคายนาพระไตรปิฎกครั้งที่ ๖ ที่ถ้ำมหาปาสณคูหา เจดีย์กาบาเอ (KaBa Aye)  กรุงย่างกุ้ง


(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

มองลงมาจากข้างบนดูบริเวณรอบองค์พระเจดีย์

พระทันตธาตุจำลองจากศรีลังกา

สัญลักษณ์อีกอย่างหนึ่งของเมืองหลวงคือช้างเผือก

โรงเลี้ยงช้างเผือกของเนปิดอว์ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของพระมหาเจดีย์อุปปตศานติ มีช้างเผือกทั้งหมด ๕ ช้าง ในภาพมีเพียง ๓ ช้าง อีก ๒ ช้างคนเลี้ยงพาไปอาบน้ำอยู่  ;D

ทั้ง ๕ ช้างคือ

๑. ภัททวดี Bhaddawady  ช้างพัง มาจากยะไข่ เมื่อ พ.ศ. ๒๕๕๓

๒. นันทวดี Nandawady   ช้างพลาย มาจากยะไข่ ปีเดียวกันกับช้างแรก

๓. ฮเว แสดดัง Ngwe Saddan ช้างพลาย มาจากยะไข่เช่นกัน เมื่อ พ.ศ. ๒๕๕๔  

๔. เหมวดี Haymawady ช้างพัง มาจากเขตอิรวดี พ.ศ. ๒๕๕๔  

๕. เซตะ กัลยา Zeta Kalya เป็นช้างพัง ลูกของภัททวดี เกิดเมื่อวันที่ ๒๗ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๔

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ข่าวการเฉลิมฉลองฮเว แสดดังและเหมวดี จากหนังสือพิมพ์ The New Light of Myanmar วันจันทร์ที่ ๒๑ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๔  ;D

เมื่อภัททวดีและนันทวดีมาถึงเนปิดอว์

http://www.youtube.com/watch?v=MDX0hGAhVmA

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ซีเกมส์ครั้งที่ ๒๗ ดำเนินมาเป็นเวลา ๑๐ วัน สิ้นสุดลงเมื่อวานนี้ (๒๒-๑๒-๑๓)

ก่อนจะอำลาเนปิดอว์ ขออนุญาตพาไปชมพิธีปิดฉบับเต็มที่สถานที่เดียวกับวันเปิด

http://www.youtube.com/watch?v=vcEVBjXkF3Y&feature=youtu.be

ช่วงการแสดงศิลปวัฒนธรรมของพม่า

http://www.youtube.com/watch?v=M946CnoEPBk&feature=youtu.be

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ระหว่างรอซุปตาตูก้าพาเที่ยวมรัคอูในตอนต่อไป คุณเทาชมพูอาจมีข้อมูลนำเที่ยวพม่าต่อจากคราวที่แล้ว


พุกามน่าจะมีสถานที่ที่น่าสนใจให้ติตตาม

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

หลังจากหายไปหลายวัน  เราไปมะรัคอูกันดีกว่าค่ะ
 :)

ตื่นหกโมงเช้ารีบอาบน้ำแต่งตัวเก็บข้าวของแล้วแบกเป้เดินไปท่าเรือ  วันนี้พยายามแต่งให้กลมกลืนแต่ว่านะ  ซุปตาอ่ะ  แต่งยังไงก็ไม่เนียน ส่อแวว ดาราตลอดเว  :-[

มีแผงขายอาหารเช้าเห็นมีคนนั่งกิน บางคนซื้อใส่ถุงเลยเข้าไปเมียงๆมองๆ  สั่งใส่ถุงมั่ง 3 ชุด เป็นข้าวเหนียวหน้าหอมเจียว ถุงล่ะ 100 จ๊าค เราต้องนั่งเรือไปหลายชั่วโมง เผื่อไว้ก่อน  ;D

ก่อนขึ้นเรือมีซุ้มด้านทางเข้าซ้ายมือเราต้องเอา Passport มาซื้อตั๋วเรือ ต่างชาติค่าโดยสารคนล่ะ  10 US ค่ะ  เรือออกจากท่า 7.00 น. พอได้เวลาปั๊บหวูดเรือดังสอง-สามครั้ง แล้วก้อเคลื่อนตัวเลย หูยยย ตรงเวลาดีจัง

ลำนี้ล่ะค่ะที่จะพาเราไปมะรัคอู ดีเกินคาดมากที่เดียวเพราะเป็นเรือโดยสารสองชั้นขนาดใหญ่  เคยอ่านรีวิวตามเวปท่องเที่ยวที่เค้าเคยไปกันเรือส่วนใหญ่เป็นเรือเช่าเหมาลำให้ไปส่งจะมีขนาดเล็กกว่านี้ ระยะเวลาในการล่องเรือประมาณ 6 ชั่วโมง  อองซองบอกเราว่าราคาค่าโดยสารชั้นบนแพงกว่าชั้นล่าง แต่ล่ะชั้นก้อยังแบ่งอีกว่าราคาตั๋วมีที่นั่งให้หรือไม่  ???  เอ๋ ยังไง   8)  เดี๋ยวได้รู้กันค่ะ สำหรับเวลาเรือนี้เร็วค่ะประมาณ 4 ชั่วโมงก็ถึงมะรัคอูแล้ว

ที่นั่ง วีไอพี   ;D  คนที่ไม่ได้ซื้อตั๋วมานั่งไม่ได้นะคะ ถึงจะว่าง เพราะเห็นเจ้าหน้าที่เค้ามาขอดูตั๋วของชาวพม่าที่นั่งเก้าอี้ด้วย คนไหนไม่มีเค้าไล่ให้ลุกขึ้นเลย  :-X  ระหว่างที่เรานั่งรอเรือออกจากท่า  มีเจ้าหน้าที่มาหาเราถามหาใบอนุญาตผ่านแดน  :o  งงล่ะสิ  ไม่เห็นมีใครบอกว่าต้องใช้ เราเลยเปิดหน้าวีซ่าให้ดูว่าเราทำวีซ่าถูกต้องมาแล้วนะ ไม่มีหรอกใบผ่านอะไรนั่นอะ  เค้ายังขอสำเนาPassportอีก  เราก้อส่ายหน้าไม่มีอีก((พร้อมกับยิ้มหวานๆให้  แหะ แหะ)) ไม่เห็นมีใครบอกซุปตานี่ว่าต้องใช้  เจ้าหน้าที่ทำหน้าดุๆใส่เราแล้วบอกว่า คราวหน้า คราวหลัง เตรียมไว้ด้วยล่ะ  แล้วก็ปล่อยเราผ่านไป  ;D

ถ้าใครไม่ได้ซื้อที่นั่งก้อจะต้องมานั่งแบบนี้ล่ะค่ะ   8)  แต่ตูก้าว่านะเอาเสื่อมาปูนั่งแบบนี้ดีออก เหยียบแข้งเหยียดขาได้  นอนได้ด้วย  :P ถามอองซองว่าคนพม่าค่าโดยสารเท่าไหร่ นั่งเก้าอี้แบบเรา 2500 จ๊าต นั่งพื้น 1500 จ๊าค   :o  คุณพระ  ทำไมถูกกว่าเราเยอะจัง ของเราตั้ง 10000 แน่ะ  :-\

เรือออกได้สักพัก เดินเล่นซนไปทั่วทั้งหน้าเรือ หลังเรือ ((ขอซุปตาชักภาพสักนีสสสนุงนะ))

นั่งๆไปเจ้ยยยยย  ฝนตก :(  มีหลังคาก็จริงแต่ด้านข้างเปิดโล่งเปียกสิคะท่านผู้ชม  นั่งกางร่มในเรือ เก๋สุดๆ 8)

ฝนตกได้สักพักก็หยุด  เริ่มเบื่อล่ะ  สายตาสอดส่ายหาไรทำดี ........ เย้ๆๆๆๆๆๆ    เจอล่ะ  




มีหนุ่มน้อยนั่งล้อมวงกันอยู่ ...ตูก้าถลาเข้าไปหาเลย    ....    ..... ......   เล่นด้วยยยยยยยยยยย ....  ;D ;D ;D

เค้าเล่นกันแบบหนุกหนานเงียบๆ  ตูก้าบอกไม่ได้ๆนะใครชนะต้องได้เขกเข่าดิ  ;D  ทั้งหมดทั้งมวลนั่นพูดภาษาไทยตลอดเลยนะคะ เค้าก็พูดภาษาพม่า  อย่างสนุกเลย เข้าใจกันได้ดีจริงๆ :P

เล่นไพ่กันจนเบื่อ  เราเลยชวนกันไปถ่ายรูปเล่น คุยไปคุยมาเห็นเค้าใส่เสื้อคลุมเหมือนกันเลยถามว่ามาจากไหน แล้วจะไปไหนกัน ได้ความว่าเค้าเป็นนักฟุตบอลทีมเยาวชนจากมะรัคอูกำลังจะกลับบ้านไปแข่งฟุตบอลต่างเมืองมา  อะโห 8)เพื่อนใหม่ตูก้านี่ไม่ใช่ย่อยนะเนี่ยะ  :D คนหนึ่งล้วงนาฬิกาข้อมือรูปหัวใจสีม่วงขึ้นมาอวด เราแซวกันว่าเป็นตุ๊ดเหรอซื้อนาฬิกาแบบนี้  เค้าหัวเราะอายใหญ่บอกว่าซื้อไปฝากแฟน 555  เด็กๆพวกนี้น่ารักจริงๆถามว่าให้เราไปเที่ยวบ้านเค้าได้มั้ย บางคนบอกไม่ได้ บางคนบอกได้  หัวเราะ สนุกกันใหญ่

วิวสองข้างทางสวยจริงๆค่ะ  แม่น้ำกว้างมากถึงมากที่สุด ใหญ่กว่าเจ้าพระยาเยอะเลย น้ำเต็มตลิ่ง ทุ่งนาสุดลูกหูลูกตา  เค้ายังใช้การควายไถนากันอยู่ แล้วที่มองเห็นควายเป็นฝูงเลย เยอะมากกกกก

ถึงท่าเรือมะรัคอูประมาณ 11 โมงเช้าอองซองเรียกรถพาเราไปที่พักชื่อ LAY MYOE RIVER GUEST HOUSE เห็นบอกว่าเป็นเพื่อนกัน จิระหันมาบอกว่าจะโดนฟันหัวแตกป่าวว๊าเรา  ;D  พอไปถึงหลังจากแนะนำตัวกันแล้วว่าเป็นโยเดีย เราก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของจิระไปเจรจาค่าห้อง เจ้าของเกสเฮ้าส์ท่าทางใจดี ตอนแรกเค้าบอกว่าห้อง 3 คน คิดราคาคืนล่ะ 15 US  จิระอ้อนไปอ้อนมาสรุปได้พักในราคาคืนล่ะ 12 US เราจะอยู่ที่มะรัคอู 3 คืน อองซองหันไปแนะนำโกเจ้าของเกสเฮ้าส์อีกว่าตูก้าเป็นนักร้องซุปตา จากเมืองไทย  :P  โหยยยยย   เล่นบทนี้ตลอดอะ  ขำสุดๆตอนที่ร้องเพลงโชว์แหละ   ร้องเพลงอะไร ตอนไหน ...โปรดติดตามต่อไปเรื่อยๆนะคะ  :-[ ;D

เราเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บบนห้องพัก จิระคุยรายละเอียดกับอองซองเกี่ยวกับการนำเที่ยวในวันต่อไปซึ่งเราอยากจะไปดูหมู่บ้านที่ผู้หญิงสักหน้าลาย เสร็จแล้วชักชวนกันออกไปชมเมือง เริ่มรู้สึกหิวด้วยไปหาของแปลกๆกินกันดีกว่า ((ไม่หวังถึงรสชาติอาหารเลยอ่ะ))








เดินออกจาที่พักไปตามถนนย้อนกลับไปทางท่าเรือจะเป็นตลาด   มีคำพูดของผู้รู้อยู่ว่าอยากเห็นชีวิตผู้คนที่แท้จริงต้องไปเดินตลาด    ;D   ระหว่างทางผ่านบ้านคน อุ้ยๆๆ สวยๆ ชอบๆ วิ่งเข้าไปนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อเลยล่ะ  ;)

มีตัวอย่างภาพตัวอย่างผู้หญิงในหมู่บ้านชาวชินที่มรัคอูมาแสดง ช่วยคุณตูก้าเรียกเรตติ้ง  ;D

ประเพณีสักหน้าของหญิงในรัฐชิน  ;D
 
http://www.youtube.com/watch?v=TrkKod72SK8

ขอบคุณ คุณเพ็ญชมพูค่ะ  ช่วงนี้ภาระกิจพัวพัน  ขอลงรูปมาดึงกระทู้ไว้ก่อนนะคะ 

สิ้นเดือนแล้ว คุณตูก้ายังไม่มา งั้นเที่ยวหงสาวดีต่อเลยดีกว่า

หงสาวดีอยู่ห่างจากย่างกุ้งประมาณ ๘๐ กิโลเมตร ออกจากย่างกุ้งมาสักหน่อยแวะรับประทานอาหารตรงข้ามกับโรงเรียนประถม เด็กนักเรียนอยู่ในชุดเสื้อขาวกางเกงเขียว  ;D

นักเรียนสองคนนี้คงขี่่จักรยานกลับไปรับประทานอาหารกลางวันที่บ้าน  ;D

เด็ก ๆ เล่นกันตอนพักกลางวัน

แม่งูเอ๋ย กินน้ำบ่อไหน  ;D

ขอขอบคุณ คุณ เพ็ญชมพู คุณเทาชมพู คุณ tuka มากเลยครับสำหรับภาพสวยๆ ผมเป็นคนนึงที่ชอบประเทศพม่ามากๆ ไปพม่ามา 5-6 ครั้งแล้ว ผู้คนใจดี วัดวาอารามสวยงาม ประเทศยังเป็นธรรมชาติ
ขอติอย่างเดียวคือผมว่าอาหารเค้าไม่ค่อยอร่อย ฮ่ะๆ ความเห็นส่วนตัวน่ะครับ ผมก็มีภาพที่อยู่ลึกๆหรือแถบตอนบนของพม่ามาแชร์เผื่อใครยังไม่เคยไปจะได้รู้ว่าพม่าสวยแค่ไหนครับ
นี่คือ Hpa An,Kayin state

Mt.Popa พู่กาม ที่เมืองพู่กามเราจะเจอนเหล่านี้คอยตามตื๊อขายของให้เราตามไปทุกที่ครับจนกว่าเราจะเข้าที่พักเค้าถึงจะเลิก

สวยจริงๆ

สาวพม่าก็สวยนะครับ อิอิ

ยินดีที่คุณเซ่งมานำเที่ยวพม่าอีกท่านหนึ่ง  ;D



(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

สองแห่งนี้อยู่คนละเมืองกระมัง 

เมืองพะอัน รัฐกะเหรี่ยง มีสถานที่ที่น่าสนใจอยู่หลายแห่ง วานคุณเซ่งพาเที่ยวหน่อย  ;D

ใช่ๆครับที่นี่นับถือนัตกันมาก (ฝรั่งจะออกเสียงว่า"แนส") ผมชอบองค์ที่ขี่ม้าถือขวดเหล้าครับเขาว่าเป็นเทพแห่งนักพนันด้วย555

ไปเที่ยวหงสาวดีต่อกันดีกว่า  ;)

หงสาวดีมาจากภาษามอญว่า Hanthawaddy ช่ื่อในภาษาพม่าคือ พะโค (Bago) ตามชื่อแม่น้ำที่เมืองตั้งอยู่

เมื่อเข้ามาในเมือง ที่เกาะกลางถนนจะเห็นสัญลักษณ์ของเมืองคือรูปหงส์ ๒ ตัว ตัวเมียยืนอยู่บนหลังตัวผู้

(http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/K3752544/K3752544-7.jpg)

ภาพโดย คุณน้องหอมแดง (http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/K3752544/K3752544.html#7)

มีที่มาจากตำนานที่ว่า

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระพุทธเจ้าเสด็จมาที่ดินแดนสุวรรณภูมิ หงส์สองผัวเมียบินมาเข้าเฝ้า แต่ทั่วบริเวณยังเป็นทะเล มีเกาะเล็ก ๆ เพียงเพาะเดียวโผล่ขึ้นมา จึงบินตรงไป ตัวผู้โผลงเกาะก่อน แล้วให้ตัวเมียบินลงเกาะหลังตัวผู้ เกิดพุทธทำนายว่า ในอนาคตบริเวณนั้นจะกลายเป็นเมืองที่อุดมสมบูรณ์ พุทธศาสนารุ่งเรือง

ชาวพม่ารามัญเขาเชื่อกันอย่างนั้น  ;D

คนไทยเมื่อมาถึงหงสาวดี เก้าสิบเก้าในร้อย (อีก ๑ คนทำไมไม่สนใจ โปรดติดตามตอนต่อไป  ;))ต้องถามถึง "วังบุเรงนอง"

รูปในตั๋วใบนี้คือ วังบุเรงนอง ราคาที่ระบุไว้คือ ๑๐ ดอลลาร์ หรือ ๑๐ ยูโร หรือ ๑๐,๐๐๐ จ๊าด  แปลกตรงที่ ๑๐ ดอลลาร์จริง ๆ แล้วค่าเท่ากับ ๑๐ ยูโรซะที่ไหน ตอนที่ไปเที่ยวจ่ายไป ๑๐ ดอลล์ สามารถเข้าชมโบราณสถานในเมืองหงสาวดีได้ทุกแห่ง  ;D

เมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๓ รัฐบาลพม่าได้ขุดค้นพบซากของพระราชวังที่เหลือเพียงแค่ตอไม้ที่โผล่พ้นดินออกมาเท่านั้น

รัฐบาลทหารในเวลานั้นต้องการให้สถานที่นี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของเมืองจึงเร่งสร้างพระราชวังจำลององค์ใหม่ขึ้นมา ฉาบด้วยสีทองทั้งหลัง ทั้งที่พื้นดินบริเวณโดยรอบได้ขุดพบโบราณวัตถุต่าง ๆ มากมาย และเชื่อว่ายังมีอยู่อีกจำนวนมากที่ยังไม่ถูกขุดขึ้นมา แต่ได้ถูกทางการสร้างพระราชวังทับลงไปแล้ว ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเสียดายเป็นอย่างยิ่ง จึงมีอีก ๑ ในร้อยคนที่ประท้วงไม่ยอมมาเยี่ยมเยือนพระราชวังแห่งนี้  :o

ชื่อเป็นทางการของวังบุเรงนองคือ พระราชวังกัมโพชธานี Kambawzathadi Palace

ภายในพระราชวัง ดูดาษ ๆ ไม่ค่อยปราณีตสักเท่าไร คงเนื่องมาจากการเร่งการก่อสร้าง

ราชรถ  ;D

สีหสาสนบัลลังก์  ;D

พระราชวังกัมโพชธานีในความเห็นของไกด์ชาวพม่า และหนุ่มน้อยนักท่องเที่ยวชาวไทย

ติดตามได้ในคลิปข้างล่างนี้ นาทีที่ ๑๗.๒๐ - ๑๙.๒๐

http://www.youtube.com/watch?v=ZYRlokMtkCg

"กรมโบราณคดีของพม่าได้จำลองพระราชวังหงสาวดี โดยจินตนาการขึ้นเองทั้งหมด"

จะว่าจินตนาการขึ้นเองก็อาจจะไม่ถูกต้องทีเดียว ท่านมุ้ยเขียนเล่าไว้ในหนังสือ "ตามรอยสมเด็จพระนเรศวรมหาราช" ว่า เหล่าซายาของพม่าได้นำแผนผังจากพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาทไปทำเป็นวังบุเรงนอง โดยให้เหตุผลว่า "วังหลวงของเราลอกแบบมาจากวัดในพุกาม"  ;D

ออกจากพระธาตุมุเตา อาจารย์สุเนตรกับอาจารย์ชาวพม่าชื่อ สยาอูเตงลาย (U Thein Hlaing) พาพวกเราเข้าไปดูวังของพระเจ้าบุเรงนอง ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมืองหงสาวดีตามที่คุณซีซาร์ เฟรดเดอริก ท่านว่า วังของพระเจ้าบุเรงนองสร้างขึ้นใหม่ทับรากของวังโบราณ ซึ่งจะเหลือแต่เสาของวังที่เป็นเสาไม้สักขนาดใหญ่ เสาไม้เหล่านี้มีร่องรอยของไฟไหม้ แสดงว่าวังของพระเจ้าบุเรงนองถูกเผาโดยฝีมือใครคนใดคนหนึ่งซึ่งผมคิดว่าน่าจะเป็นฝีมือของพวกยะไข่มากกว่าใครอื่น

สยาอูเตงลายพาพวกเราไปดูห้องบรรทมของพระเจ้าบุเรงนองก่อน เพราะที่นั่นเป็นพิพิธภัณฑ์ไปในตัว ตอนที่สร้างวังของพระเจ้าบุเรงนองก็ได้มีการถกเถึยงกันพอสมควร เหมือนกับที่เราเถียงกันเรื่องหลักศิลาจารึกหลักที่หนึ่งจริงหรือปลอมยังไงยังงั้นแหละครับ ฝ่ายหนึ่งนำโดยสยาดูหม่องหม่องทินผู้บอกว่าได้แผนผังของวังของพระเจ้าบุเรงนองมาจากแผนผังเก่าสมัยคองบอง ระบุว่าวังของพระเจ้าบุเรงนองหันหน้าไปทางทิศตะวันตก ส่วนสยาอื่น ๆ รวมมั้งสยาอูเตงลาย บอกว่าวังจะต้องหันหน้าไปทางทิศตะวันออกถึงจะถูก เถียงกันไปเถียงกันมาจนทางสยาอูหม่องหม่องทินชนะ เพราะอาวุโสมากกว่าและมีรัฐบาลพม่าหนุนหลัง ก็เลยสร้่างขึ้นมาโดยหันหน้าวังไปทางทิศตะวันตก ทำให้บรรดาเสนาอำมาตย์ที่จะต้องเข้าเฝ้าพระเจ้าบุเรงนองจะต้องเดินผ่านห้องบรรทมก่อน (อาจจะเป็นประพณีพม่าก็ได้ พวกเราคนไทยจะไปรู้อะไร) พอได้รับอนุมัติสร้างวังก็มีปัญหาอีก เพราะไม่มีใครรู้ว่าวังของพระเจ้าบุเรงนองหน้าตาเป็นอย่างไร เพราะไม่มีอะไรเหลือมาให้ดูเป็นตัวอย่าง แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพราะตามพระราชพงศาวดารพม่าระบุว่าพระเจ้าบุเรงนองนำแบบมาจากวังในอยุธยามาเป็นตัวอย่างในการสร้างวังของพระองค์ (ว่าไปแล้วผู้ที่สร้างวังของพระเจ้าบุเรงนองก็น่าจะเป็นช่างไทยที่พระเจ้าบุเรงนองนำตัวไปจากอยุธยา) เท่านี้ก็ได้เรื่อง พวกสยาของพม่าเดินทางเข้ามาดูวังในอยุธยาเพื่อนำไปทำเป็นต้นแบบ แต่น่าเสียดายที่วังในอยุธยาพังเหลือแต่ซากหมดแล้ว (ก็ใครล่ะทีั่ทำให้พังจนเหลือแต่ซาก) คณะสร้างวังของพระเจ้าบุเรงนองเลยต้องมาดูวังในกรุงเทพฯ เพื่อนำไปเป็นต้นแบบ ไป ๆ มา ๆ ก็ไปได้พระที่นั่งดุสิต ที่เป็นพระที่นั่งจัตุรมุข เหล่ายาทั้งหลายก็นำแผนผังจากวังหลวงของเราไปทำเป็นวังของพระเจ้าบุเรงนอง โดยให้เหตุผลว่าวังหลวงของเราก็ลอกแบบมาจากวัดในพุกาม เพราะฉะนั้นไม่ผิดที่จะนำแบบวังของเราไปสร้่างเป็นวังของเพระเจ้าบุเรงนอง

ท่านมุ้ยให้ความเห็นต่อไปถึงตำแหน่งห้องบรรทมของบุเรงนอง ว่าอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของพระธาตุมุเตา และท้องพระโรงอันเป็นที่ตั้งของสีหสาสนบัลลังก์ที่ทำเป็นยอดสูงเหมือนหอคอย ก็ดูไม่น่าจะถูกต้องตรงกับของจริง

ห้องบรรทมของพระเจ้าบุเรนอง (ตามที่รัฐบาลออกทุนให้สร้างขึ้นใหม่) ตั้งอยู่ห่างจากกลุ่มพระที่นั่งอื่น ๆ ไปทางทิศตะวันตกประมาณ ๒๐๐ เมตร หันหน้าไปทางทิศเหนือ โดยมีพระธาตุมุเตาอยู่ทางด้านเหนือห่างขึ้นไปประมาณ ๓๐๐ เมตร ห่างจากห้องบรรทมลงมาทางใต้เล็กน้อยเป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์ที่เก็บของโบราณที่ค้นพบในบริเวณนี้ เช่น รูปปั้น กระเบื้อง อาวุธ โอ่ง ไห ฯลฯ ซึ่งน่าสนใจสำหรับผมในการค้นคว้าทำหนังเรื่องตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ด้านหน้าของพิพิธภัณฑ์แห่งนี้มีแผนที่ของวัง ที่สยาอูเตงลายอธิบายให้เราฟังว่าหงสาวดีและวังของพระเจ้าบุเรงนองในสมัยก่อนน้้นเป็นอย่างไร

โดยส่วนตัวแล้ว ผมคิดว่าพระตำหนักบรรทมของพระเจ้าบุเรงนองน่าจะอยู่รวมกลุ่มกับพระตำหนักอื่น ๆ มากกว่าแยกตัวออกมาเป็นเอกเทศ จากซากของโบราณสถานที่ต่อเนื่องมาจากพระธาตุมุเตาที่อยู่ขึ้นไปทางเหนือ ทำให้น่าคิดว่าตำแหน่งพระตำหนักบรรทมนี้น่าจะเป็นส่วนหนึ่งของพระธาตุก็เป็นไปได้ แต่ผมจะไปรู้อะไร เพราะเคยมาที่วังพระเจ้าบุเรงนองเพียงสองครั้งเอง จะไปรู้ดีกว่าอาจารย์ที่เกิดที่นี่ เติบโตที่นี่ไปได้อย่างไรครับ

จากพระตำหนักบรรทมของพระเจ้าบุเรงนอง อาจารย์สุเนตรพาพวกเราเดินมาที่กลุ่มพระราชฐานที่มีท้องพระโรงที่ตั้งสีหาสนบัลลังก์ หรือ Lion Throne Hall  ซึ่งสร้างขึ้นมาใหม่เช่นกัน และพระตำหนักของพระราชวงศ์และเหล่าพระมเหสีต่าง ๆ ซึ่งอยู่ไม่ห่างออกไปนัก

ดูจากรูปทรงภายนอกแล้ว ผมมีความรู้สึกว่าท้องพระโรงที่ตั้งสีหาสนบัลลังก์ก็ดูผิดรูปอยางไรพิกล บางทีอาจจะเป็นเพราะฐานของท้องพระโรงที่ขุดค้นพบมีขนาดเล็ก แต่ไปสร้างให้ดูใหญ่อลังการ ซึ่งจำเป็นที่จะต้องสร้างในสูง ก็เลยดูเหมือนหอคอยมากกว่าเป็นท้องพระโรง ผมคิดว่าท้องพระโรงองค์จรีงคงไม่เหมือนที่สร้างขึ้นใหม่ค่อนข้างจะแน่นอน

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

เรื่องรูปร่างลักษณะ ท่านมุ้ยว่าซายาพม่าบอกว่าพระราชวังที่มัณฑะเลย์ลอกแบบมาจากพระราชวังของบุเรงนอง ดังนั้นเมื่อท่านมาสร้างฉากพระราชวังบุเรงนองที่โรงถ่ายที่กาญจนบุรีจึงเอาแบบมาจากพระราชวังที่มัณฑะเลย์  ;D


http://www.youtube.com/watch?v=4lZykY5IkLY

ขอมาแจมด้วยคนค่ะ ได้ไปพม่ามาเมื่อสองสามปีที่แล้ว ได้เห็นแล้วอึ้งว่าในอดีตพม่าเจริญมากมายขนาดนั้น เห็นทุ่งเจดีย์ในพุกาม เห็นวัดใหญ่ๆหลายๆแห่งแล้วมองเห็นความยิ่งใหญ่ในอดีต แต่รูปที่นำมาให้ชมเป็นรูปหนังสือพิมพ์ New Light of Myanmar ที่ได้อ่านบนเครื่องจากมัณฑะเลย์กลับมาย่างกุ้ง นอกจากข่าวสารแล้วก็มีคำแนะนำต่อประชาชนอย่างชัดเจน รัฐบาลทหารจริงๆค่ะ

อีกตัวอย่างหนึ่งของคำแนะนำจากรัฐบาลถึงประชาชนชาวพม่า อยู่ในคอลัมน์ทางขวามือ


รักชาติกันเถิด  เราเกิดร่วมแดนดิน จะเกิดถิ่นไหนหนา  เราก็เมียนมาร์ด้วยกัน

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ขออนุญาตเดินทางกลับสู่หงสาวดี


ย่างกุ้งมีพระมหาเจดีชเวดากองเป็นศรีเมืองเช่นไร หงสาวดีก็มีพระมหาเจดีย์ชเวมอดอเป็นศรีเมืองเช่นนั้น

คนไทยรู้จักกันดีในนาม "พระธาตุมุเตา"  ;D

พระธาตุมุเตาเป็นที่ประดิษฐานพระเกศาธาตุของพระพุทธจ้าเช่นเดียวกับพระมหาเจดีย์ชเวดากองแห่งย่างกุ้ง เป็นเจดีย์ซึ่งสูงที่สุดในพม่า โดยมีความสูงถึง ๓๗๗ ฟุต ซึงสูงกว่าชเวดากอง ๕๑ ฟุต ทำให้ได้นามในภาษามอญว่า "โมดาว" หรือในสำเนียงไทยว่า "มุเตา" แปลว่า "จมูกร้อน" เพราะด้วยความสูงมากนั้นทำให้ผู้ที่แหงนมองยอดพระเจดีย์ต้องจมูกร้อนเพราะถูกแดดเผา  ;D

เมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๓ เกิดแผ่นดินไหว ยอดพระธาตุมุเตาหักพังลงมา แม้ทุกวันนี้จะได้รับการบูรณะให้สูงสง่าดังเดิม แต่คณะกรรมการวัดยังเก็บซากส่วนปลียอดของพระธาตุองค์เดิมไว้ในคนเคารพบูชา ณ บริเวณลานทางเหนือ   :D

ในห้องใกล้กับทางขึ้นลานพระเจดีย์มีพระพุทธรูปสานด้วยไม้ไผ่ดูแปลกตาทีเดียว

ที่รั้วไม้รอบองค์พระมีป้ายเชิญชวนคนไทยให้ทำบุญ (เป็นอันดับแรก)  ;D

พระพุทธรูปไม้ไผ่  

ตอนนี้กำลังสร้างพระพุทธรูปไม้ไผ่ บริจาคตามศรัทธา

ที่พระมหาเจดีย์แห่งนี้มีตำนาน  ;D

เมื่อ พ.ศ. ๒๐๗๓ ชนชาติพม่ากลับมาเป็นปึกแผ่นอีกครั้งที่ตองอู หลังจากเคยยิ่งใหญ่ที่อาณาจักรพุกาม เจ้าชายพม่าพระองค์หนึ่งทรงตัดสินพระทัยเลือกพระมหาเจดีย์ชเวมอดอ เป็นสถานที่ทำพิธีเจาะพระกรรณตามโบราณราชประเพณี ก่อนขึ้นครองราชสมบัติ ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่ว่าหงสาวดีเวลานั้นเป็นเมืองมอญ และทั้ง ๆ ที่ยามนั้นพระองค์จะมีพระชนมายุเพียง ๒๔ ชันษา

เล่าขานกันว่าพระองค์คัดสรรทหารม้า ๕๐๐ นายติดตามไปทำพิธี ด้วยวิธีจับตอกเล็บพิสูจน์ความกล้า ใครทนไม่ได้ให้ถอยไป จากนั้นก็บุกเข้าไปที่พระธาตุโดยฝ่ายมอญนึกไม่ถึง กว่าจะส่งทหารมาปิดล้อมก็เมื่อพิธีใกล้จะเสร็จสิ้น สิ่งที่พระองค์ทำเมื่อได้รับแจ้งข่าวว่าถูกปิดล้อม คือตรัสว่า "เจาะรูให้ดี หูฉันสำคัญกว่ามอญ" จากนั้นก็นำทหารม้าฝ่าวงล้อม กลับสู่ตองอูอย่างทระนง ก่อนขึ้นเถลิงราชย์ในนาม "พระเจ้าตะเบงชเวตี้" หรือ "พระเจ้าสุวรรณเอกฉัตร" จากนั้นอีก ๘ ปีต่อมาก็ทรงกรีธาทัพบุกยึดหงสาวดี แล้วย้ายราชธานีของราชวงศ์ตองอู มาอยู่ใต้ร่มเงาพระมหาธาตุศักดิ์สิทธิ์สมพระราชหฤทัย

จาก "มนตราอาเซียน" ของคุณธีรภาพ โลหิตกุล  (http://issuu.com/matichonbook/docs/____________23)

ตอนกลางวันรับประทานอาหารที่ร้าน Hanthawaddy (ก็ หงสาวดี นั่นแหละ ยืมภาพมาจาก คุณบ่งบ๊ง (http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=jazzy-bong&month=11-10-2010&group=2&gblog=5)) พบกลุ่มนักท่องเที่ยวจากเกาหลีกลุ่มใหญ่เชียว
 
(http://www.bloggang.com/data/jazzy-bong/picture/1286785176.jpg)

เจ้าหนุ่มพนักงานบริการแนะนำให้ไปเที่ยว "วัดงู" บอกว่าน่าสนใจกว่าวังบุเรงนองเสียอีก (คนหงสาวดีดูไม่ชอบวังบุเรงนองปลอม ๆ เอามาก ๆ)  ;D

งูที่วัดนี้ดูท่าจะเป็นงูศักดิ์สิทธิ์มีคนทำบุญโดยการใส่แบงค์พม่าลงไปหลายใบอยู่  ;)

งูที่วัดนี้ดูจะมีอะไรเกี่ยวเนื่องกับหญิงสาวคนที่นั่งข้าง ๆ ซึ่งน่าจะเป็น "นัต" ตนเดียวกับที่วัดโบตะทาว  ;D

นัตอีกสามตนนั่งเรียงเป็นแถวคอยต้อนรับนักท่องเที่ยว (เท่าที่สังเกตมีคนพม่าเองมาเที่ยวเป็นส่วนมาก)  ;D

วัดงูนี้อยู่ไม่ไกลจากวังบุเรงนองสักเท่าไร เชื่อกันว่างูเหลือมตัวนี้อายุกว่า ๑๒๐ ปีแล้ว และเป็นเจ้าอาวาสของวัดนี้กลับชาติมาเกิด

ภาพนี้ คุณ Mike (http://twotravelaholics.com/2013/05/17/reclining-buddhas-and-burmese-pythons-in-bago/) ถ่ายไว้ตอนที่ท่านทวดงูลงสรงสนานในอ่าง ท่านตัวยาวทีเดียวเห็นจะราว ๆ กว่า ๕ เมตรได้  ;D

ย่างกุ้งกับหงสาวดีมีสถานที่สำคัญทางพระพุทธศาสนาคู่กันอยู่ ย่างกุ้งมีพระมหาเจดีย์ชเวดากอง หงสาวดีก็มีพระมหาเจดีย์ชเวดอมอ

ย่างกุ้งมี "พระตาหวาน"


หงสาวดีก็มี พระพุทธไสยาสน์ชเวตาเลียว (Shwethalyaung) คนไทยเรียกกันว่า "พระยิ้มหวาน"  ;D

ตามประวัติกล่าวว่าพระพุทธไสยาสน์นี้ สร้างโดยพระเจ้าเมงกะติปะ กษัตริย์มอญ เมื่อ พ.ศ.๑๕๓๗ (ค.ศ. ๙๙๔)  หรือในสมัยอาณาจักรสุธรรมวดี  ราวพุทธศตวรรษที่ ๑๑-๑๖  พระนอนองค์นี้ยาว ๕๕ เมตร นับว่ายาวเป็นอันดับ ๒ รองจากพรtตาหวานที่ย่างกุ้งซึ่งยาว ๗๐ เมตร

พระนอนชเวตาเลียวถูกทิ้งร้างมาเป็นเวลานาน และได้มีการค้นพบเมื่อครั้งที่อังกฤษเดินทางมาสำรวจเส้นทางรถไฟในพม่าเมื่อราว ๑๐๐ ปีก่อน จากนั้นจึงได้บูรณะจนใหญ่โตสวยงาม ;D

เข้ามากระทุ้งให้ค่ะ หนุกหนานมากเลย หนูยังไม่เคยไปพม่าแต่อยากไปมากเลยค่ะเพราะเห็นในทีวีแล้วสวยงามแต่ดูการเดินทางไปแต่ละเมืองมันลำบากพอสมควร  เรื่องของกินก็คงไม่ถูกปากเท่าไหร่ ขอเที่ยวในนี้ก่อนละกันนะคะ  ขอรูปและรายละเอียดเมืองพุกาม ,มัณฑาเลย์ และรัฐฉานด้วยได้ไหมคะ   ;D

เชิญคุณเทาชมพู คุณตูก้า คุณเซ่ง และชาวเรือนไทยทุกท่านผู้เคยไปเยือนเมืองพม่า มารับไม้ในกระทู้นี้ต่อไป  ;D

 เนื่องจากกระทู้ค่อนข้างจะมาไกลแล้ว ผมขอแนะนำบันทึกการเดินทางเข้าไปทัศนาจรในประเทศพม่าของพระคุณเจ้ารูปหนึ่ง ซึ่งวิธีการเดินทางไปนั้น รับรองว่าไม่ซ้ำกับการเดินทางของทุก ๆ ท่านที่ผ่านมาแน่นอนครับ

  การเดินทางในรูปแบบนี้ มีรสชาติชีวิตครบถ้วน บางครั้งบางจังหวะ ก็เสี่ยงกับมัจจุราชที่อยู่เบื้องหน้า  ขอเชิญทุก ๆ ท่านทัศนาได้ตาม Link ต่อไปนี้ครับ

  ใต้ฟ้าอิรวดี
  http://www.watthakhanun.com/webboard/forumdisplay.php?f=42

   ล่องแก่งมหาภัย
  http://www.watthakhanun.com/webboard/forumdisplay.php?f=45

  เส้นทางพระโพธิสัตว์
  http://www.watthakhanun.com/webboard/forumdisplay.php?f=48

  มิงกะลาบาร์ เมียนมาร์
  http://www.watthakhanun.com/webboard/forumdisplay.php?f=57


  เนื่องจากพระคุณเจ้าท่านแจ้งไว้แล้วว่า เนื้อหาทุกตอนนั้นสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติการพิมพ์ เพราะฉะนั้นก็อย่าฝ่าฝืนกฎนะครับ

ขณะนี้ที่สนามหลวง กำลังมี "เทพทันใจ" อาคันตุกะตนสำคัญจากพม่ามาเยือน

สะกิดใจเรื่องนี้ตั้งแต่เห็นใน FB ของ Nha Chandransu (ก็ศ. ธงทอง จันทรางศุ น่ะแหละค่ะ)

13 ชม. · Amphoe Bang Khen ·

มีผู้ส่งภาพนี้มาให้ดูพร้อมแจ้งว่าเหตุเกิดที่กลางท้องสนามหลวง ใจกลางพระมหานคร ปะรำนี้ก็เคยเปนที่ประดิษฐานพระพุทธนวราชบพิตรเมื่อวันเถลิงศกและบัดนี้ได้อัญเชิญกลับไปประดิษฐานที่ศาลาว่าการกรุงเทพมหานครดุจเดิมแล้ว ปะรำนั้นว่างอยู่จึงมีผู้จัดการงานคิดอ่านนำ'เทพทันใจ'มาตั้งแต่งไว้ให้ผู้คนสักการะตามความเลื่อมใส ก็เทพทันใจนี้เปนผีที่ชาวพม่านับถือยกย่องตามคติความเชื่อของเขา หาใช่เทพดาคู่บ้านเมืองเรามาแต่เดิมไม่ จริงอยู่ว่าแม้ทุกวันนี้จะมีชาวพม่าจำนวนมากเข้ามาทำงานในบ้านเรา หรือเรียกอย่างแต่ก่อนว่ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภาร ชาวพม่าเหล่านั้นจะประพฤติปฏิบัติตามประเพณีนิยมของเขาเช่นไร หากไม่เปนการผิดต่อพระราชกำหนดกฎหมายก็มิใช่เหตุที่จะห้ามปรามกีดกัน แต่ถึงขนาดที่จะนำรูปผีที่เคารพของเขาขึ้นประดิษฐานที่ในใจกลางพระนครนั้น เปนเรื่องที่พึงตรึกตรองให้จงหนัก ว่าเหมาะและงามแก่ประเพณีเมืองกับทั้งเปนสิริกับพระนครหรือไม่อย่างไร
ผมนั้นเปนคนเก่าเอาการ เมื่อมีผู้ส่งรูปและแจ้งความดังกล่าวมาให้ทราบก็ให้รู้สึกหนักใจ ขออนุญาตใช้ช่องทางนี้สื่อสารความกังวลห่วงใย กับทั้งขอให้ผู้มีอำนาจหน้าที่เช่นกรุงเทพมหานครสอบสวนทวนความให้ได้ความจริงความเท็จ หากไม่เปนความจริง ผมก็จะได้ถอนใจโล่ง แต่หากว่าเปนความจริงแท้ ก็ขอได้โปรดพิจารณาความเหมาะสมด้วย จะเปนพระคุณยิ่ง

แต่คิดในทางดีว่าคงมีผู้มาชี้แจงว่าเป็นการเข้าใจผิดกัน    รอจนวันนี้ก็ยังไม่เห็นมีใครตอบ  พอดีมาเจอที่คุณเพ็ญชมพูโพสในกระทู้ เลยไปยกมาเสริมอีกที

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10203477029918967&set=a.2126218447597.2107367.1609996469&type=1&theater (https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10203477029918967&set=a.2126218447597.2107367.1609996469&type=1&theater)

อ่านความเห็นต้นฉบับ ควรเป็นอย่างนี้  ;D

ต้นเรื่องน่าจะเป็น "ไสยพาณิชย์" นั่นแล  :o

ประวัติ ดร. ศุภาชัย ไพจิตร ผ่องสวัสดิ์ หาอ่านได้ที่นี่
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A8%E0%B8%B8%E0%B8%A0%E0%B8%8A%E0%B8%B1%E0%B8%A2_%E0%B9%84%E0%B8%9E%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%A3 (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A8%E0%B8%B8%E0%B8%A0%E0%B8%8A%E0%B8%B1%E0%B8%A2_%E0%B9%84%E0%B8%9E%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%A3)

มีแต่ประวัติร้องเพลง  ไม่เห็นบอกว่าเรียนจบที่ไหน  ปีเกิด คือพ.ศ. 2534  เป็นดร.แล้วหรือ?

ขายวัตถุมงคลในราคา 3000 บาท บนพลับพลา?   ผู้ว่ากทม.จะว่าอย่างไรคะ?

เราจะยกเลิก AEC ได้ไหมครับ อยากให้มีการจำกัดจำนวนคน เดี๋ยวนี้ไปที่ไหมก็มีแต่ต่างด้าว ต่อไปจะเป็นปัญหาสังคมอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ท่านนายกจะทำได้ไหมครับ

นโยบายของรัฐ ตรงกันข้ามกับความประสงค์ของคุณ hobo ค่ะ
เสียใจด้วย
เราคงจะต้องหาทางแก้ปัญหากันเอง

ส่งคำถามของคุณโฮโบไปกระทู้โน้นแล้ว คงมีคำตอบที่น่าสนใจจากคุณตั้ง  ;D

ก้าวย่างในยุค AEC (http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5203.msg140270#msg140270)

 ;)

ขอบคุณครับอาจารย์

ผมก็ได้แต่มอง ไม่มีความรู้เลยครับ ว่าจะต้องทำอะไรอย่างไร กับ AEC
สมัย AIDS ระบาด ด้วยความไม่ฉลาด (โง่) ผมกลับคิดว่าดี ลดจำนวนประชากร
โดนอาจารย์คณะมนุษย์+สังคมเล็คเชอร์กลางโต๊ะกินข้าว แจงถึงผลกระทบทางสังคมวิทยา + มานุษยวิทยา
ต้องยอมรับว่ามองกันคนละมุมจริงๆ ส่วนคราวนี้ทุกคนได้แต่ส่ายหัว รับรู้ได้ว่ารอบๆ ตัวมันแย่ลง
วุ่นวายยุ่งเหยิงมาก (โดยเฉพาะเชียงใหม่) ที่อื่นผมไม่ทราบนะครับ

ผมจะได้ติดตามกระทู้นั้นดูครับ

เข้ามาอ่านเจอเรื่อง เทพทันใจ     ก็สะกิดใจขึ้นมาในทันทีถึงเรื่องของ พระทันใจ หรือ พระเจ้าทันใจ

   พระทันใจ หรือ พระเจ้าทันใจ (คำเรียกภาษาเหนือ)นี้ โดยหลักการก็คือ การสร้างพระพุทธรูปให้เสร็จภายในวันเดียว  ผมไม่ทราบที่มาของเรื่องนี้ แต่ดูเหมือนว่าพระฯนี้ค่อนข้างจะมีกระจายอยู่มากในทุกพื้นที่ของภาคเหนือ และก็ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยพบในพื้นที่ที่ไม่เรียกว่าล้านนา 
   เท่าที่เคยเห็นเกือบทั้งหมดจะเป็นพระพุทธรูปนั่งที่สร้างด้วยปูน  ซึ่งองค์พระที่สร้างกันแต่ดั้งเดิมมานั้นดูจะมีขนาดหน้าตักใม่กว้าง (ประมาณ 1 เมตร)  พระทันใจที่สร้างในสมัยต่อๆมาจะมีขนาดใหญ่ขึ้นๆเรื่อยๆตามกาลเวลา จนเป็นพระพุทธรูปสีขาวที่เราเห็นประดิษฐานเด่นอยู่ตามลาดเชิงดอยหรือในพื้นที่ๆมีระดับสูงในเขตวัด
   ปัจจุบันมีการพัฒนาไปถึงขั้นที่เกือบจะเป็นการแข่งขันกันในเชิงของศรัทธา หรือความสามารถของบุคคล หรือคณะบุคคล บ้างก็ต่อตัวพระสงฆ์ บ้างก็ต่อตัววัด บ้างก็ต่อบุคคลผู้นำควา่มคิด และบ้างก็เพื่อแสดงถึงความเป็นหนึ่งเดียวของชุมชน (เพราะทุกคนจะต้องออกมาช่วยกันคนละมือ)    ก็ไปไกลขนาดว่ามีการสร้างฐานขององค์พระไว้ล่วงหน้าและมีแบบสำหรับหล่อที่ต้องรอตามคิว (มิฉะนั้นจะไม่สามารถสร้างให้เสร็จได้ทันในหนึ่งวัน)  คงจะด้วยเหตุนี้ (แบบหล่อ) กระมัง พระทันใจองค์ใหญ่ๆจึงมีรูปทรงคล้ายๆกัน และผุดออกมาให้ได้เห็นต่อเนื่องกันในสถานที่ต่างๆเป็นช่วงๆเวลา     

เทพทันใจเป็นผี ส่วนพระเจ้าทันใจเป็นพระอย่างที่คุณตั้งว่า

ที่วัดแห่งหนึ่งนำทั้งสองมารวมกันซะอย่างนั้น

เทพทันใจ คือ การสร้างองค์เทพที่ต้องสร้างเสร็จภายในวันเดียว เริ่มพิธีการสร้างตั้งแต่เที่ยงคืนเรื่อยไปจนถึงเวลา ๖ โมงเย็น ถ้าสร้างไม่เสร็จตามนี้ไม่ถือว่าเป็นเทพทันใจ การสร้างเทพทันใจให้เสร็จได้ภายใน ๑ วัน ถือเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน ว่ากันว่าไม่ง่ายเลยที่จะสร้างเทพทันใจแต่ละองค์ให้เสร็จได้ภายใน ๑ วัน เทพทันใจจึงถือได้ว่าเป็นเทพที่จะบันดาลพรเรื่องต่าง ๆ ให้แก่ผู้ที่เคารพศรัทธามาขอพรได้อย่างทันใจ

แอบดูรายละเอียดการจับแพะชนแกะได้ที่  เว็บนี้ (http://millionaire-academy.com/เทพทันใจวัดทุ่งเศรษฐี/)  ;D

เทพถูกย้ายเสียแล้ว พลังของโซเชียล มิเดียน่าจะขลังกว่า

http://www.manager.co.th/QOL/ViewNews.aspx?NewsID=9580000000827 (http://www.manager.co.th/QOL/ViewNews.aspx?NewsID=9580000000827)

สำหรับการเชิญเทพทันใจมาให้ประชาชนสักการะ แม้จะได้รับความนิยมจากประชาชนในการเข้าสักการะ แต่ก็ได้รับเสียงคัดค้าน และวิพากษ์วิจารณ์ในแง่ลบเช่นกัน โดยถูกมองว่าเป้นการนำผีพม่ามาตั้งไว้กลางพระนคร ซึ่งถือว่าไม่ใช่เรื่องมงคล ซึ่งล่าสุด ผู้จัดงานได้นำเทพทันใจออกไปจากปะรำพิธีท้องสนามหลวงแล้ว ซึ่งคาดว่าเป็นเพราะกระแสวิพากษ์วิจารณ์ในแง่ลบดังกล่าว ซึ่งจากการพยายามสอบถามเจ้าหน้าที่ภายในบริเวณงานต่างระบุว่า ไม่ทราบถึงเหตุผลในการย้ายเทพทันใจออกไปพื้นที่งาน

จรลีไปอย่างทันใจ  ;D

ดูแล้วเทพทันใจไม่ได้มาจากพม่าแน่ ๆ แต่เป็นในเมืองไทยนี้แหละ   :-X :-X :-X

นัตโบโบยีมาจากพม่าแน่แท้ แต่ชื่อ "เทพทันใจ" มาจากเมืองไทยแน่นอน  ;D

เท่าที่ดูจากภาพ เทพทันใจเป็นข้าราชการครับ เพราะท่านขึ้นรถที่เขียนว่า "ใช้ในราชการเท่านั้น" อยู่หนะครับ (แหะๆ)

เลยเถิดไปขนาดนี้   ต้อง "ทัมใจ"อย่างเดียว

อ่า ขอโทษครับ  :'( :'( :'(

ไม่แน่ใจว่าจะสื่อถึงผมหรือเปล่านะครับ เพราะพอดีเป็นความเห็นต่อจากของผม ถ้าไม่ใช่ต้องขออภัยครับ

เพราะที่ผมต้องการจะสื่อก็คือ รูปปั้นเทพทันใจที่เห็นนี้(เสื้อสีชมพู) อยู่ในเมืองไทยแน่นอน ไม่ได้นำมาจากพม่าตามที่เป็นข่าวแต่อย่างใด และก็ไม่ใช่เป็นองค์สีทองตามข่าวก่อนหน้านี้ด้วยครับ ขอปิดสถานที่ไว้แล้วกันนะครับ เดี๋ยวเรื่องจะยาวและบานปลายครับ  



แต่ถ้าอยากจะให้ทันใจของจริง ก็คงต้องไปทำบุญกับพระที่ออกจากนิโรธสมาบัติเท่านั้นล่ะครับ (และเราต้องเป็นคนทำบุญคนแรกและคนเดียวเท่านั้นด้วย) รับรองว่าได้ทันใจตามต้องการแน่นอน