เรือนไทย

กำลังจะไปเยือน Angkor Wat แบบซำเหมาช่วงหลังปีใหม่ ใครมีคำแนะนำอะไรดีๆบ้างครับ

เข้ามาอิจฉาครับ ไม่มีคำแนะนำอะไรหรอก

ผมไปทำงานที่กัมพูชามาสองหนแล้ว ทุกครั้งอยู่แต่ในพนมเปญ ไม่มีโอกาสไปถึงนครวัตสักที

อย่าลืมชมนม เอ๊ย ชมโฉมอัปสรานครวัต แล้วก็อย่าลืมไปดูห้องเสียมกุกเผื่อผมด้วยครับ

อยากเห็นรูปนางอัปสรที่สวยที่สุดครับผม
เหมือนจะมีอยู่นางนึงนะครับผม อิอิ

เข้ามาอิจฉาด้วยคนครับ
อย่าลืมเอารูปมาอวดกันบ้างนะครับผม

หูย ตาร้อนขึ้นมาอย่างฉับพลัน

เคยอ่านหนังสือมาเค้าว่า  การก่อสร้างของขอมโบราณนั้น  ต่างกันกับโบราณสถานของชาวตะวันออกกลาง  ที่การซ้อนหินตามตั้ง โดยมิได้เชื่อมด้วยปูน หากสลักหินให้เรียบจนต่อกันได้สนิท และวางเรียงขึ้นไปตามตั้ง สันนิษฐานว่า เนื่องจากอยู่ใกล้ป่าที่มีไม้อุดมสมบูรณ์ ชาวขอมจึงพัฒนาฝีมือด้านช่างไม้อย่างสูงส่ง แต่เนื่องจากไม่มีความจำเป็นต้องเอาหิน ซึ่งหนัก และยากที่จะลำเลียง มาใช้ในการก่อสร้างที่อยู่อาศัย เมื่อมาสร้างประสาทหิน ช่างก่อสร้างก็มีความรู้ด้านช่างไม้เป็นหลัก

ขออกภัยรูปมันใหญ่ไป  ย่อมาแล้วค่ะ  รูปแสดงถึงการก่อก้อนหินที่ไม่ได้สับหว่างกัน

การทำหลังคาโดยเรียงหินให้เยื้องกันขึ้นไป (corbeling) จนไม่อาจจะเรียงขึ้นไปได้แล้ว ทำให้เพดานห้องมีความชันมาก และความกว้างของห้องก็ถูกจำกัด ตัวอาคารของวิธีสร้างแบบนี้จึงมีแต่ทรงสูงทั้งนั้น เพราะหากห้องกว้างมากเกินไป ก็จะทำให้ หินที่ซ้อนกันเยื้องมากจนห่างออกจากจุดศูนย์ถ่วง จะทำให้เพดานถล่มลงมาได้

ดังรูปบน จะเห็นได้ว่าการสร้า่งเพดานแบบนี้ หากหินก้อนบนหล่นออกไป ตัวเพดานก็จะเปิดช่องออกมาให้น้ำฝนตกเข้ามาอย่างมาก เป็นการเร่งให้การสลักหักพังเกิดได้เร็วขึ้นไปอีก



ชาวโรมซึ่งพัฒนาการสร้างตึกหินมาจากอารยธรรมตะวันออกกลาง  โดยคิดวิธีทำเพดานโค้ง (vaulting) ได้ประสบความสำเร็จในการเสริมความมั่นคง ให้ตัวอาคารขึ้นอีกมาก ในระบบ vaulting นั้น หินหรืออิฐแต่ละก้อนจะรับน้ำหนักเฉลี่ยใกล้เคียงกัน หากมีก้อนใดหลุดหล่นไป ส่วนที่เหลือก็จะยังมีความม่ันคงเหลืออยู่มากพอที่จะพยุงตัวเพดานอยู่ได้ อันเป็นความรู้พื้นฐานที่ชาวยุโรปรุ่นต่อมาเอามาใช้เป็นประโยชน์ในการสร้างอาคารสูงๆอย่าง Cathedral ที่เราเห็นกันเช่น โบสถ์ Notre Dam ในประเทศฝรั่งเศส



เคยไปลงคอร์สการก่อสร้างด้วยก้อนอิฐแบบโดม  คือแบบ vaulting นี้  ที่ทำให้ขยายความกว้างของห้องได้มาก  และแน่นหนาทนทานมากกว่า  อาจารย์ที่สอนเป็นชาวอิหร่านที่ปรับความรู้ของการก่อสร้างจากชาวเปอร์เซียโบราณ  ก็บอกว่า  ในสมัยโบราณ  สิ่งก่อสร้างที่ทำหลังคาโดมแบบนี้  มักจะเป็นเตาเผาอิฐ (ส่วนบ้านเค้านิยมทำหลังคาจั่วสูงๆ)  แถวนั้นก็มีแผ่นดินไหวมาก  สิ่งก่อสร้างโบราณที่หลงเหลือมาเป็นพันๆปีได้  ส่วนใหญ่ก็เป็นเตาเผาอิฐหลังคาโดมนี่แหละค่ะ



ฝากคุณ CrazyHorse ดูพวกสถาปัตยกรรมให้ด้วยนะคะ  ยังไม่มีวาสนาได้ไปเห็นด้วยตาตัวเองเลยค่ะ

.      .ผมไปเขมรครั้งล่าสุดเมื่อสองปีกว่ามาแล้ว  คิดว่าข้อมูลส่วนใหญ่ยังคงพอใช้ได้บ้าง  จากกรุงเทพฯโดยสายการบิน บางกอก แอร์เวย์ ไปลงพนมเปญ ใช้เวลาบินชั่วโมงครึ่งก็ถึงสนามบินโปเชงตงซึ่งอยู่นอกเมืองพนมเปญออกไปไม่มาก
.      .ผมพักอยู่ที่พนมเปญหลายวัน พอว่างจากงานสัมมนาก็ถือโอกาศไปชมเมืองโดยสังเขป เช่นอนุสาวรย์อิสระภาพ ตลาดกลาง ดลาดรัสเซีย วิวริมฝั่งโขง วัดพนม พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ และวังหลวงซึ่งมีองค์ประกอบต่างๆเลียนแบบวังหลวงของไทยหลายประการ มีพระที่นั่งต่างๆพอสมควร มีหอพระแก้ว มีภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียร์ติแบบวัดพระแก้วของเรา มีมณฑปพระพุทธบาทจำลอง ฯลฯ  นอกจากนั้นก็ได้ไปชมอนุสรณ์สถาน ที่ Killing Field ซึ่งเขมรแดงได้ก่อกรรมทำเวรเอาไว้แก่มนุษยชาติอย่างเหี้ยมโหด ทางการเขมรได้สร้างอาคารคล้ายมณฑปสูงใหญ่ กรุกระจกใส ภายในบรรจุหัวกระโหลกผู้ที่ถูกเขมรแดงฆ่าหลายพันหัววางช้อนกันหลายชั้น รอบๆบริเวณนี้มีหลุมฝังศพหมู่ขนาดใหญ่หลายสิบหลุมกระจายอยู่โดยรอบ  แต่ละหลุมจะมีป้ายบอกไว้ว่ามีศพถูกฝังไว้กี่ศพ บางหลุมยังมีเศษเสื้อผ้าของผู้ตายจมดินอยู่เรี่ยราด น่าอนาถยิ่งนัก
.      .จากพนมเปญ โดยสายการบิน Air Combodge ไปเมีองเสียมเรียบ ( เสียมราฐ ) ใช้เวลาบินครึ่งชั่วโมงผ่านทะเลสาปเขมรอันกว้างใหญ่  สนามบินเสียมเรียบอยู่ห่างจากตัวเมืองประมาณ ๑๐ กม. เป็น International Airport โรงแรมที่เมืองเสียมเรียบมีหลายระดับ หลายราคา เลีอกพักตามอัธยาศัย แต่ถ้าให้ดีควรจองไปก่อน
.      .เนื่องจากผมไปถึงเช้าจึงออกเที่ยวเลย เช่ารถยนต์ และว่าจ้างมัคคุเเทศก์ที่พูดไทยได้คนหนึ่ง เพื่อใช้เวลาที่มีอยู่สามวันตะกายเที่ยวให้ได้มากที่สุด นครวัด นครธม บันทายสตรี พนมบาเก็ง ปราสาทแปรรูป ปราสาทตาพรม ปราสาทตาแก้ว ฯลฯ
.      .นครวัดอยุ่ห่างจากตัวเมืองเสียมเรียบประมาณ ๖ กม. ถนนดีราดยางเรียบ ซื้อบัตรเข้าชมชนิดสามวัน ราคาคนละ ๔๐ เหรียญสหรัฐฯ คนขับและมัคคุเทศก์ไม่ต้องเสีย  ตัวนครวัดมีการวางผังไว้อย่างดีเยี่ยม พื้นที่เป็นรูปสี่เหลี่ยม มีคูน้ำล้อมรอบ กว้างประมาณ ๑๐๐ เมตรมีกำแพงหินล้อม สพานทางเข้าปูด้วยหินทรายผ่านคูปราสาทไปสู่กำแพงชั้นนอก มีเทวรูปพระวิษณุ และภาพนางอัปสรที่สลักในหินแบบภาพนูนต่ำงดงามเป็นจำนวนมาก
.      .เมื่อผ่านเข้าไปบริเวณชั้นกลาง จะมีสะพานหินราวสะพานเป็นลำตัวของพญานาค ทอดผ่านพื้นดินราบเข้าสู่ตัวปราสาทหลัก มีสระน้ำอยู่ด้านหน้า เงาของปราสาทปรากฏอยู่บนแผ่นน้ำสวยงามสุดที่จะบรรยาย
ุ
ุ

กลับมาเล่าให้ฟังบ้างนะคะ ว่าประทับใจยังไงบ้าง
มีโอกาสจะไปหลายทีแล้วแต่ไม่ได้ใช้โอกาสนั้น
เห็นทีจะต้องไปปี ๔๕ นี้ละค่ะ  ฟังที่เล่ากันแล้วอิจฉาจริงๆ

หากเจอเนียงลออ ถ้าจะทักทายก็ซัวสะแด็ย  ถ้าจะฝากรัก ก็ บองสะไลเนียง

มีใครเคยไปเมืองพะตะบอง กับ เกาะกง บ้างใหมครับ
ผมอยากไปดูว่าเป็นอย่างไร ว่ากันว่ายังมีคนไทยหลงเหลืออยู่มากหลายครอบครัว
ผมว่าน่าจะมีคนทำสารคดีเกี่ยวกับพะตะบองบ้างนะครับ

ขอบคุณหลายๆกับทุกคำแนะนำครับ ขอโทษที่หายไปนาน กำลังทำการบ้านอย่างหนักครับ กะไม่ให้เสียเที่ยวว่างั้น งานนี้ว่าจะไม่จ้างไกด์ครับ เพราะมีหลายกระแสที่ไปมาแล้วเจอไกด์มั่วพากย์เข้ารกเข้าพง เลยคิดว่าจะสู้เองดูครับ ได้ผลยังไงจะมาแจ้งครับ

ลืมไปอย่างนึงค่ะ  ขอให้ไปดูที่กระทู้นี้นะคะ   http://www.vcharkarn.com/snippets/board/show_message.php?dtn=dtn13&ID=AW6



อาจารย์อลิซาเบธ มัวร์ จากมหาวิทยาลัยลอนดอน ได้ไปสำรวจกับนักวิทยาศาสตร์นาซ่า โทนี ฟรีแมน พบ "เนิน" โบราณที่มองจากพื้นไม่เห็น  แต่มีข้อสันนิษฐานทางโบราณคดีมากมาย  ดิฉันได้อ่านเปเป้อร์ของ อจ มัวร์ และคุณโทนี่  ก็มีแง่คิดน่าสนใจมากเลยค่ะ  ไม่ทราบว่า Kapilapura Mound ในภาพที่ลิ้งค์  จะอยู่ไกลเกินเดนไปดูได้หรือเปล่า  แต่จากการสำรวจโบราณสถานหลายๆแห่งที่อาจารย์มัวร์ได้ไปมา  ท่านก็เชื่อว่า  เนินแห่งนี้เป็นที่ตั้งของบ้านเมืองคนขแมร์โบราณค่ะ  เพราะพ้องกันกับลักษณะการตั้งบ้านเรือนของคนในภูมิภาคนี้  ที่จะตั้งบ้านบนโคกหรือเนินที่สูง  เพื่อหนีภัยน้ำท่วม  องค์กรโบราณคดีทั่วโลกก็อยากไปขุดที่เหล่านี้เพื่อศึกษาเกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่ของคนที่สร้างนครวัดน่ะค่ะ

หนูนานาอยากไปบ้างจังเลยค่ะ  อยากเห็นเหมือนกันที่เขาว่า
จะมีนางอัปสรอยู่องค์หนึ่งที่สวยที่สุดในบรรดาหลายๆองค์
ถ้าเจอก็เก็บรูปมาฝากบ้างนะคะ
(อิอิ  สงสัยหนูนานาจะอ่านนิยายคุณทมยันตีมากไปหน่อย  เลยเกิดแรงบันดาลใจให้อยากไปเขมร)

"นาครวัตรอันวิจิตรควรทัศนา  อุบัติขึ้นด้วยเหตุดังไร" อิอิ

ถ้าหา ถกเขมร ของอาจารย์คึกฤทธิ์อ่านได้ก่อนไปก็จะดีครับ แต่หนังสือเล่มนี้เก่าแล้วไม่ทราบจะยังหาได้หรือเปล่า

การไปเที่ยวนครวัดอย่างประหยัดไปได้ทางรถยนต์ครับ เริ่มจากเดินทางออกจากกรุงเทพโดยรถส่วนตัวหรือจะไปโดยรถประจำทางก็ได้ครับไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องฝากรถดี จากกรุงเทพไปลงที่อรัญประเทศ แล้วต่อไปยังตลาดโรงเกลือ หรีอตลาดตำบลคลองลึกของไทยเราซี่งอยู่ตรงข้ามกับ ปอยเปตของเขมร จากผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองของไทยแล้ว ใช้พาสปอร์ตขอวีซ่าเข้ากัมพูชาได้เลยที่ด่านปอยเปตของเขมรเสียค่าธรรมเนียมและประกันสุขภาพประมาณ 1000 กว่าบาทจากนั้นสามารถขึ้นรถกระบะเหมา(รอจนเต็มคัน) จากปอยเปต ผ่านศรีโสภณ ไปเสียมราฐ เป็นถนนลาดยางขรุขระมาก(กำลังซ่อม ตอนนี้อาจเสร็จแล้ว) ใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมง(160 กม) ค่าโดยสารประมาณต่อคน 400 บาทแต่ขับเร็วมากไม่ค่อยปลอดภัยฝุ่นมากด้วย  ไปถึงเสียมราฐแล้วไม่สามารถเข้าไปดูนครวัด ด้วยตัวเองได้ เพราะกฎต้องให้ไกด์ชาวกัมพูชา ซื้อตั๋วเข้าชมให้ ค่าตั๋วดูต่อวันประมาณ 1000 บาท และอาจต้องจ้างแทกซี่แบบเหมาวันละประมาณ 1000 บาทพาเที่ยวเพราะระยะทางไกล ค่าโรงแรมขนาด 3 ดาว เทียบที่เมืองไทย ประมาณ 1750 บาท/คืน ที่นั่นบริเวณโรงแรมมีคนพูดภาษาไทยได้มากพอสมควรสามารถสอบถามได้ทางที่ดีติดต่อผ่านบริษัททัวร์จะมั่นใจว่าปลอดภัย ค่าทัวร์ต่อคนประมาณ 8500 บาทจากอรัญ (3วัน2คืนและอาหารทุกมื้อมีรายการเที่ยวอื่น ๆด้วย)

กลับมาถึงโดยสวัสดิภาพครับ มีอะไรจะเล่าให้ฟังเยอะแยะ ขอเวลาสักนิดครับ
:)

ยินดีต้อนรับการกลับมาอย่างปลอดภัย  และความรู้ใหม่ๆที่คุณCrazyHOrse  จะนำมาฝากกันค่ะ  เย้ๆ...

สวัสดีปีใหม่ค่ะ  มารออ่านด้วยคน

แล้วจะได้อ่านกันเมื่อไหร่นะเนี่ย ช่วยตอบหน่อยได้ไหมฮะ รอจนจะแย่อยู่แล้ว ขอกันมาตั้งเยอะ คอยกันจนเหงือกจะแห้งอยู่แล้ว อยากรู้กันจริงๆหรือเปล่า หรือขอทิ้งขอขว้าง ไม่เห็นออกมาเตือนกันมั่งเลย หรือยังไงครับคุณน้าเทาชมพู

 ผมเคยไปมา ๒ ครั้ง ครับ นครวัด-นครธม

และได้ไป ๒ แบบ คือ เครื่องบิน กับ รถยนต์

ก็คนละรสชาติครับ อิอิ นั่งรถนั่งฝุ่นตลอดทาง หลุมอีกต่างหาก นั่งเด้งๆ เป็นระยะๆ ยังขำอยู่เลยครับ มีจอดรถแวะล้างรถด้วย เพราะฝุ่นมันเกาะหนาจริงๆ ยังกะท่องทะเลทราย อิอิ

พอดีรูปไม่ได้อยู่ตอนนี้เสียด้วย ไม่งั้นคงได้เอามาแลกกันดูกับคุณเรียบๆ ง่ายๆ

ถ้าใครพอมีตังค์ แนะนำว่าไปเครื่องบินดีกว่าครับ ประหยัดเวลา และไม่เสียสุขภาพกับการเด้งไปเด้งมา

ปล. ผมถามไกด์ชาวเขมรว่า รัฐบาลกัมพูชาได้กำไรจากการขายมรดกทางวัฒนธรรมปีหนึ่งๆ เป็นสิบๆ ล้าน USD แต่แค่ทำถนนราดยางหรือคอนกรีตอย่างดี จากพรมแดนไทย จากยังเมืองเสียมเรียบ ไม่มีตังค์หรือ คุณไกด์ก็เลยไขข้อข้องใจว่า "เงินหนะมี แต่เข้ากระเป๋านายกและพวกพ้องหนึ่ง และอีกหนึ่งคือ ถ้าทำถนนดีๆ แล้ว สายการบินที่พวกพ้องนายก และคนไทย "กลุ่มหนึ่ง" มีเอี่ยวก็อาจเจ๊งได้" นี่คือต้นตอของถนนเด้งๆ ครับ