หนังสือที่เห็นนี้ น่าจะเป็นฉบับร่างของพะราชบัญญัติลักษณะเข้าหุ้นส่วนและบริษัท รัตนโกสินทร ศก ๑๓๐ ซึ่งประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 28 ตอน 0ก เมื่อวันที่ ๑๗ กันยายน พ.ศ.๒๔๕๔
เนื่อความภาษาไทยก็เป็นดังนี้ครับ
http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2454/A/206.PDFจากความรู้เลือนลางสมัยเรียนวิชาประวัติศาสตร์กฎหมายไทย จำได้ว่า ในสมัยก่อนรัชการที่ 4 กฎหมายไทยจะอยู่ในรูปบทพระอัยการต่างๆ ซึ่งมีที่มาจากคัมภีร์พระธรรมศาสตร์ ซึ่งว่ากันมาเอามาจากมอญ ซึ่งรับมาจากอินเดียอีกทีหนึ่ง ต่อมาเมื่อเรารับเอาวิชากฎหมายมาจากชาติตะวันตก ระบบกฎหมายเราจึงเริ่มเปลี่ยนแปลงไป มีความจำเป็นที่ต้องบัญญัติกฎหมายหลายฉบับเพื่อรองรับระบบเศรษฐกิจการค้าขายสมัยใหม่ๆ ซึ่งเรื่องหุ้นส่วนบริษัท ก็เป็นเรื่องหนึ่งที่ต้องบัญญัติเพิ่มขึ้นในช่วงนั้นๆครับ
ทีนี้ เนื่องจากว่า เราต้องการให้กฎหมายเหล่านี้มีมาตรฐานทัดเทียมกับประเทศตะวันตก เพื่อแสดงว่าสยามเป็นประเทศอารยะอย่างหนึ่ง ประกอบกับการที่กฎหมายเหล่านี้ ไม่ใช่หลักกฎหมายที่เราคุ้นเคย ในการร่างกฎหมายจึงมีการจ้างที่ปรึกษากฎหมายชาวต่างประเทศมาช่วยงานหลายท่าน ในขั้นตอนการยกร่าง เราจึงมักร่างกฎหมายเหล่านั้นเป็นภาษาอังกฤษก่อน เมื่อได้เนื้อความที่สมบูรณ์แล้ว จึงค่อยแปลเป็นภาษาไทยเพื่อนำขึ้นทูลเกล้าฯให้ทรงลงพระปรมาภิไธย ประกาศใช้เป็นกฎหมายอีกครั้งหนึ่ง (สมัยเรียนอาจารย์ธงทอง จันทรางศุ ยังชี้ให้ดูว่า กฎหมายบางฉบับ เมื่อแปลเป็นภาษาไทยแล้ว ด้วยความเจ้าบทเจ้ากลอนของคนไทย ทำให้เนื่อความภาษาไทย สละสลวยยิ่ง อย่างเช่น ในกฎหมายแพ่ง ที่บัญญัติว่า "สภาพบุคคลย่อมเริ่มแต่เมื่อคลอด แล้วอยู่รอดเป็นทารก สิ้นสุดลงเมื่อตาย" เป็นต้น) ครับ