SILA
|
ความคิดเห็นที่ 90 เมื่อ 26 ส.ค. 14, 10:59
|
|
ภาพถ่ายดาวเทียมยามค่ำคืน แสงสว่างจ้าเรียงรายจากขวาไปซ้าย โตเกียว > นาโงย่า > โอซากา, โกเบ > โอกายามา > ฮิโรชิมา
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 91 เมื่อ 26 ส.ค. 14, 11:01
|
|
และ ภาพภัยพิบัติดินถล่มหลังฝนตกเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 92 เมื่อ 26 ส.ค. 14, 11:04
|
|
ต่อภาพสะเทือนใจ "ฉันจะเผาศพลูกฉันได้ที่ไหน" หนอนชอนไชใบหน้าของเด็กน้อยที่ผู้เป็นแม่ สะพายไว้อยู่ด้านหลัง ในมือคือหมวกกันกระสุนที่เธอเก็บได้แล้วจะนำมาใช้เก็บกระดูกลูกน้อย วันนั้นเธอต้องเดินไปอีกไกลกว่าจะได้เชื้อติดไฟเพื่อเผาศพลูก
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
Anna
|
ความคิดเห็นที่ 93 เมื่อ 26 ส.ค. 14, 21:00
|
|
เข้ามาส่งเสียงให้ทราบว่าติดตามอยู่ตลอดนะคะ
อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้ดิฉันนึกถึงครั้งที่ไปฮิโรชิมาเมื่อสิบกว่าปีก่อน และได้ประสบการณ์ที่จดจำได้ไม่รู้ลืม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
นางมารน้อย
พาลี
ตอบ: 306
ทำงานแล้วค่ะ
|
ความคิดเห็นที่ 94 เมื่อ 27 ส.ค. 14, 10:21
|
|
สงครามไม่เคยดีเลยจริงๆ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
สวัสดีทุกๆท่านค่ะ
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 95 เมื่อ 27 ส.ค. 14, 15:02
|
|
ย้อนเวลาฮิโระชิมะวิปโยคด้วยภาพวาดกันต่อ ครับ
รูปเด็กหญิงริมฝั่งน้ำ
วันนั้นหนูอยู่ที่โรงเรียน หลังเกิดเหตุก็รีบวิ่งกลับไปบ้านที่อยู่ริมแม่น้ำตรงสะพานข้าม แล้วก็ได้พบว่าสะพานถูกไฟไหม้พังลง ส่วนบ้านทั้งหลังหายไปมองไม่เห็น หนูก็รู้ได้ในทันทีว่า พ่อ, แม่และน้องสาวทั้งสองได้จากหนูไปแล้ว หนูทรุดนั่งตรงริมฝั่ง ซบหน้าลงบนฝ่ามือแล้วร้องไห้
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 96 เมื่อ 27 ส.ค. 14, 15:04
|
|
รูปวาดเหยื่อปรมาณู
เด็กนักเรียนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากไฟไหม้, ผู้คนที่ตายรายรอบบ่อน้ำ, แม่กับลูก และ ม้าที่ร้องครวญครางอย่างเจ็บปวดทรมาน
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 97 เมื่อ 27 ส.ค. 14, 15:08
|
|
ส่วนรูปวาดนี้เป็นรูปเดียวที่เล่าเรื่องเหยื่อสงครามซึ่งแตกต่างไปจากรูปอื่นๆ นั่นคือ
รูปร่างไร้ลมหายใจของชายหนุ่มชาวตะวันตกที่ถูกจับมัดอยู่กับเสาโทรศัพท์ใกล้ กับซากอาคารศาลาว่าการเมือง ภาพนี้บอกเล่าเหตุการ์วันที่ 7 สิงหาคม ซึ่งไม่ค่อยมีใครได้รู้หรือบันทึกไว้ นั่นคือ ในฮิโระชิมะวันวิปโยคนั้นมีเชลยชาวอเมริกันราว 24 คนถูกคุมขังอยู่ (จากเดิมเข้าใจว่าไม่มีเชลยอเมริกันอยู่เลย) เชลยเหล่านี้ส่วนใหญ่รอดตายจากระเบิด เพื่อที่ต่อมาจะถูกชาวเมืองผู้โกรธแค้นลากออกมาแล้วถูกทุบตีจนตายแถวสะพาน Aioi
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 98 เมื่อ 27 ส.ค. 14, 15:12
|
|
----------- กาลเวลาแสนลำบากยากไร้ผ่านไป ชีวิต(ที่เหลืออยู่) ต้องก้าวต่อ
ปกคลุมเหนือสรรพสิ่ง ซากปรักหักพัง ท่อระบาย ชายฝั่งแม่น้ำ กองกระเบื้อง, หลังคาดีบุก และลำต้นไม้ที่ไหม้เกรียม คือ ผ้าห่มใบไม้เขียวสดขจี แซมด้วยดอกกุหลาบแย้มบานจากฐานรากบ้านพัง ระเบิดปรมาณูทำร้ายต้นไม้ถึงโคนแต่เว้นรากไว้ และยังได้กระตุ้นมันให้เจริญงอกงาม
ฮิโรชิมาปี 1946 พุ่มไม้เล็กเติบโตท่ามกลางซากสงคราม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 99 เมื่อ 27 ส.ค. 14, 15:14
|
|
ฮิโรชิมาเดือนเมษายน ปี 1946 แลเห็นต้นไม้ใกล้ฝั่ง
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 100 เมื่อ 27 ส.ค. 14, 15:15
|
|
ยี่โถคือดอกไม้ประจำเมือง เนื่องจาก(เขาว่า) เป็นไม้ดอกแรกแย้มบานหลังระเบิดปรมาณู
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 101 เมื่อ 27 ส.ค. 14, 15:19
|
|
ส่วนภาพนี้ที่แสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์บรรยายว่า
ฤดูใบไม้ร่วงปีนั้น ในฮิโรชิมานี้ที่เขาว่า ช่วงเวลา 75 ปี ที่นี่ปลูกต้นอะไรก็ไม่ขึ้น ท่ามกลางซากสถานอาคารไหม้เกรียม ปรากฏกิ่งก้านชูช่อผลิดอกงอกงามในความเขียวขจี กลับมีชีวิตชีวา ในขณะที่ชาวเมืองก็กลับฟื้นคืนความหวังและความเข้มแข็ง
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 102 เมื่อ 27 ส.ค. 14, 15:25
|
|
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น เครื่องบิน B29 ของกองทัพอเมริกายังคงบินเหนือ ฮิโรชิมาอีกหลายสัปดาห์เพื่อศึกษาผลจากระเบิดปรมาณู, ตรวจวัดระดับกัมมันตรังสี และบันทึกแผนที่การทำลายล้างเมือง
ชาวเมืองที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่กลับเข้าไปใกล้จุดศูนย์กลางระเบิดเพื่อค้นหา ลูกหลานล้มป่วยลงด้วยอาการไข้สูง มีผื่นสีม่วงขึ้นทั่วตัว มีอาการทางจิต และตายลงที ละคนในช่วงเวลาหกเดือนต่อมา
สภาพภายในโรงพยาบาลชั่วคราว
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เพ็ญชมพู
|
ความคิดเห็นที่ 103 เมื่อ 28 ส.ค. 14, 14:55
|
|
ฮิโรชิมา อะตอมมิคบอมบ์ทั้งหลายตายเสียเถิด ไล่มันกระเจิงเปิดเปิงไปให้พ้น สันติสุขสู่หล้าและสากล ชีวิตคนไม่ใช่ผักไม่ใช่ปลา
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 104 เมื่อ 29 ส.ค. 14, 10:00
|
|
โลกไม่หยุดหมุน กาลเวลาไม่หยุดนิ่ง ในที่สุดปีวิปโยค 1945 ก็ผ่านไป Hiroshima, 1946, โดย Alfred Eisenstaedt เขาเล่าว่า ผมไปโตเกียวเก็บภาพจอมพล MacArthur แล้วบินไปฮิโรชิมากับนางาซากิ ที่นั่นเหน็บหนาว หดหู่ ทุกสิ่งถูกผลาญทำลายสิ้น
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|