ผมได้ฟังพระมอญสวดมนต์ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เวลาไปทำบุญสงกรานต์ประจำปีที่วัดของบรรพบุรุษฝ่ายแม่ จนแก่เข้าวัยนี้ก็ยังสวดไม่เป็น
จากหนังสือมนต์พิธีของวัดปรมัยยิกาวาส ปากเกล็ด
เนียะเมอว์ ตอดสะ เภียะเกียะเวียะตาว อะเรียะหะตาว สอมมา สมปุ่ดท่ดสะ
เนียะเมอว์ ตอดสะ เภียะเกียะเวียะตาว อะเรียะหะตาว สอมมา สมปุ่ดท่ดสะ
เนียะเมอว์ ตอดสะ เภียะเกียะเวียะตาว อะเรียะหะตาว สอมมา สมปุ่ดท่ดสะ
ผิดจากของคุณ nattoutataki เล็กน้อย
เนี่ยะเมิ่ว ต็อดซะ เพี่ยะเกี้ยะเวียะตาว อะเรี่ยะฮะตาว ซ็อมมาซ็อมปุ้ดท่ดซะ
เพราะเป็นมอญคนละถิ่นหรือเปล่าครับ
มันผิดกันตรงไหนครับ ผมก็แค่เลือกถ่ายเสียงเพื่อให้แสดงเสียงขุ่นใส ก็เลยใส่วรรณยุกต์เท่านั้นเอง เสียงพยัญชนะก็อันเดียวกันหมด
เพราะภาษามอญมันไม่มีวรรณยุกต์ครับ เวลาสวดใช้ทำนอง
อ้อ อีกอย่างหนึ่ง ในหนังสือวัดปรมัยฯ ถ้าอ่านตามแบบตรงๆ สำเนียงจะเป็นมอญน้อยกว่านะครับ เพราะว่าวรรณยุกต์ที่ติดกับอักษรตัวนั้นมาแต่ต้น (โดยไม่มีรูป) มันทำให้เพี้ยนเสียงไป เช่นอักษรสูงอย่าง ส เสือ ถ้าออกสำเนียงจัตวาเมื่อเป็นคำเป็น เสียงเอกเมื่อเป็นคำตาย มันจะเพี้ยนครับ ปกติคนมอญอ่านใกล้ๆ ที่ผมเขียนนี่แหละครับ คือเป็นเสียงกลางๆ ค่อนไปทางตรี และเสียงหนักมักจะต่ำๆ กว่าค่อนไปทางโท แต่จะเอาเป็นมาตรฐานไม่ได้นะครับ เพราะภาษามอญจะมี intonation แบบลักษณะภาษาเขมรหรือพม่า หาใช่ระบบวรรณยุกต์อย่างไทยหรือจีนไม่