เรือนไทย

ผมสนใจที่จะขายหนังสืออนุสรณ์งานศพเหล่านี้  แต่ไม่รู้ว่าจะไปขายที่ใด ขายยังไงที่เขาพอจะรับซื้อไว้บ้าง  ผู้รู้กรุณาช่วยตอบผมทีเถิด

        ดีลเล่อร์หนังสือเก่าหายาก  เมื่อไม่ปรารถนาจะกลับไปหาร้านขายหนังสือมือสองที่เคยติดต่อกันอยู่
ก็เห็นไปกองขายที่จตุจักรวันเสาร์อาทิตย์   บางรายมีการปลอมตัวด้วย  จากผมเกรียนเป็นผมฟูกระจาย  
แต่กลุ่มนักอ่านที่ชอบเรื่องสืบสวนสอบสวนก็จำได้ทุกที        
ถ้าสินค้ามีคุณภาพก็ปล่อยได้แน่นอน  สินค้าราคาสูงปานใดก็ปล่อยได้
นักสะสมย่อมมีตัวแทนเดินตลาดอยู่แล้ว


ติดต่อร้านขายหนังสือมือสองทั่วไป   ติดต่อร้านประมูล


นำไปฝากขายตามร้านในงานหนังสือประจำปี  เป็นรายได้ที่ดีตามสมควรทีเดียว
แต่เวลานี้ร้านที่ขายหนังสืออนุสรณ์โดยตรงครอบคลุมตลาดได้เป็นส่วนมาก  เพราะมีสินค้าเก่าและใหม่
มีคุณภาพ  และราคาไม่ขัดใจแฟนานุแฟน

นักอ่านตัวเล็กๆ  ส่วนมากก็ฝากตัวกับท่านผู้อาวุโส  ขอตรวจสอบราคาว่ามีเหตุผลหรือไม่   ช่วยต่อให้อีกสามรอบแปดรอบได้ไหม
ผู้อาวุโสบางคนก็คัดกองหนังสือที่ไม่ต้องการแล้วมาให้        หรือถ่ายเอกสารมาให้

ผู้อาวุโสบางคนก็ทำตัวเป็นริบ  แวนวิงเกิ้ล   สะดุ้งตกใจกับราคาในปัจจุบันมาก  ไม่ยอมเสียเงินเป็นอันขาด  ถ้าราคาเกินเล่มละ ๔๐ บาท หรือ ๖๐ บาท
และไม่ยอมให้สหายผู้น้อย(อายุน้อย)จ่ายเงินเป็นอันขาดถ้าเกินระดับนี้

ท่านผู้อาวุโสที่เคยใจดี  ก็เลยทำตัวเป็นริบ แวนวิงเกิ้ลไปด้วย   คือจ่ายเฉพาะค่าถ่ายเอกสาร  

แล้วพากันไปอ่านหนังสือตามบ้านนักสะสมชั้นอ๋อง

        คนเดินตลาดของร้านหนังสือมือสองนั้น    เดินกันเป็นเขต  และเดินกันทุกวัน

มีรายได้จากการหาหนังสือไปส่งร้านประจำ      เลือกไปเลือกมาเกิดกลายร่างเก็บหนังสือเสียเองก็มี

เขาจะไม่แตกแถวหรือนำหนังสือที่หาได้ไปปล่อยกับคนอื่น  เพราะต้องสื่อสัตย์กับเจ้าสังกัด

เจ้าสังกัดหรือเจ้าของร้านหนังสือมือสองก็จะตอบแทนโดยซื้อหนังสือทั้งหมดที่นำมา  และจ่ายเงินสด

ถ้าหนังสือไม่ตรงกับนโยบายก็จะปล่อยไปที่อื่น    คือรับซื้อทุกอย่าง

ถ้าไม่เช่นนั้น  คนเดินตลาดก็จะไม่ส่งหนังสือดี ๆ มาอีก

        คนเดินตลาดนั้น   มิใช่ว่าจะต่ำต้อยน้อยหน้า  หางานทำไม่ได้         เท่าที่ข้าพเจ้ารู้จักก็เป็นผู้อาวุโสไม่พูดมาก

เพราะขี้เกียจตอบคำถาม    ผู้บริหารระดับเกินกลางของธนาคาร    เจ้าของร้านกาแฟและอื่น ๆ แถวย่านกลางคืนของกรุงเทพ

เจ้าหน้าที่ระดับสูงของกลุ่มโรงเรียนอินเตอร์

        เขาเหล่านี้มีไมตรีอันดีงามกับสุภาพชนทั่วไป

        เรื่องราวของวงการหนังสือเก่าและหรือหนังสืองานศพมีอีกมากมายที่สนุกสนาน  เป็นความรู้

        เราสามารถหาหนังสืออ่านได้  โดยไปตามห้องสมุด  แล้วถ่ายเอกสาร

        การถ่ายเอกสารที่มีคุณค่าราคาแผ่นละ ๑๐ บาท  สองแผ่น         หรือแผ่นละ ๕๐ สตางค์ ๘๐๐ หน้าแล้วมอบให้กันนั้น    

คนแถวนี้ทำกันเป็นประจำ        

คุณวันดีเล่าถึงประสบการณ์แล้วเห็นภาพทุกประการ ยังจะรบกวนถามคุณวันดีว่าการเดินตลาด แหล่งเดินอยู่ย่านหนตำบลใดบ้างครับ (นอกจากตลาดนัดสวนจตุจักรและบริเวณท่าช้างยันท่าเตียน)
ทั้งนี้กระผมเคยเห็นการขายของแบกะดิน เป็นตลาดกลางคืนบริเวณห้อยเทียนเหลา เยื้องถนนเสือป่า เป็นแหล่งรวมขายของมือสองทุกประเภท ขวด ไม้จิ้มฟัน พระ ของเล่น เครื่องเสียง สายโทรศัทพ์ หน้ากากพัดลม และหนังสือเก่า ไม่ทราบว่าคุณวันดีเคยถือไฟฉายไปเที่ยวที่แบบนี้บ้างไหมครับ สนุกดีนะ

สวัสดีค่ะคุณหนุ่มสยาม


        ไม่ทราบว่าแผนรวบรัดจะกรีธาพลเข้ายึดร้านหนังสือเก่าชื่อดังของคุณหนุ่ม  ยังดำเนินอยู่หรือไม่

        โลกของการตามหาหนังสือเก่า  หายาก  หรือหนังสืองานศพ  เป็นเรื่องมหัศจรรย์    บางครั้งอยากได้หนังสือบางเรื่อง
อาจใช้เวลาหลายปี


        ดิฉันมีเพื่อนไม่น้อย(แปลว่าเยอะ)  จึงดักข่าวได้ค่อนข้างเร็ว        ธรรมดาก็ถามไถ่ว่าไปทางไหนล่ะ   มิได้มีเจตนาจะออกไล่ล่าหรือตามแย่งเลย
พวกเขาก็เล่ากันจ้อ  ไม่ปิดบัง

        ประมาณสองเดือนมาแล้ว  ก็ถามสหายรุ่นหลานผู้หนึ่ง  ว่าไปทางไหนล่ะ   ธรรมดาเขากวาดถนนถนนพัฒนาการ  สหายอีกคนกวาดลาดพร้าว
เขาทำท่าอึกอัก  ปิดบัง
         น่าสงสัยเป็นกำลัง       เรื่องแค่นี้เล่าไม่ได้หรือยังไง

         จึงกระจายข่าวไปว่า   ถามแล้วไม่บอกเฮะ        ลูกพี่ของสหายรุ่นหลานก็ตอบมาว่า  อย่าไปถามเขาเลย  ขนาดลูกพี่ยังไม่รู้นี่นา

         ดิฉันเฉลียวใจทันทีว่าใครตามรอยหนังสือสำคัญอยู่หรือ

         อีกสิบกว่าวันชายหนุ่มผู้นั้นก็ติดต่อมาและอธิบายว่าเขาตามรอยหนังสือกฎหมายบรัดเลย์อยู่  และนวนิยายปี ๘๐

        เยส  ออไรท้   ไม่ว่าอะไรกัน

       ต่อมาชายหนุ่มติดต่อมาว่ากำลังจะออกไปรับหนังสือกรุใหญ่ภายในครึ่งชั่วโมง        อิอิ!  นักอ่านหนังสือเก่าดีใจที่ยังมีน้ำใจมาบอก

เรื่องนี้ก็เกิดขึ้นหลังวันหยุดสงกรานต์นี้เอง

       ไม่ช้าชายหนุ่มก็ติดต่อมาอีก  แจ้งว่าครอบครัวตัดสินใจไม่ขายหนังสือของคุณปู่เสียแล้ว

ได้ยกหนังสือค้นคว้าครบชุด  ๗๐ กว่าเล่ม  ปกแข็ง  สภาพดี  ให้กับส่วนราชการแห่งหนึ่ง  และให้ตู้สวยไปด้วย

หน่วยราชการนั้นก็นกรู้  ส่งรถมารับไปแล้วเรียบร้อย(ทีอย่างนี้ก็เร็วทันการเชียว)

        หนังสือชุดนี้ไม่เคยมีหน่วยงานไหนมีครบชุด

        หัวใจดิฉันปลาบปลื้ม  นึกถึงบุญคุณของครอบครัวท่านผู้ใหญ่ผู้นี้   ที่จะอนุเคราะห์ให้อนุชนอีกกี่ร้อยกี่พันคนได้ค้นคว้าสืบต่อ


หลานชายดิฉันเล่าอ่อย ๆ ต่อไปว่า   ...ฮือ ๆ   ๆ    อีกครึ่งตู้ยังมีอะไรก็ไม่รุ    ตู้มืดมองไม่เห็น   ฮือ ๆ ๆ ๆ...

ลูกพี่ของชายหนุ่มโทรศัพท์มาเล่าว่า  อันที่จริง  เล่ม ๑  ของหนังสือชุดนี้  เขามี

...ฮ่า ๆ    ดิฉันหัวเราะได้ตอนนี้เอง   "ส่งมาให้ยืมอ่านสักปีนะ..สหาย"

        

หนังสือชุดนี้คงจะอยู่ในตู้ที่หน่วยราชการแห่งนั้นอีกนานแสนนาน

ไม่รู้เราท่านทั้งปวงจักมีโอกาสยลโฉมหรือไม่

คิดแล้วก็ละเหี่ยใจ  :'(

อ่านเนื้อหาการไล่ล่าหนังสือ ชวนให้กระชุ่มกระชวยหัวใจยิ่งนัก ดังกรุสมบัติพระศุลีแตก วงการหนังสือพากันตื่นเต้นรีบไขว่คว้าเป็นเจ้าของ

รบกวนถามคุณวันดีว่าในเมืองไทย เมืองสยามแห่งนี้มีหนังสืองานศพ มาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๕ สืบเนื่องมาจนบัดนี้ ผมก็สงสัยต่อไปว่า "ในต่างประเทศนั้นมีหนังสืองานศพที่จัดพิมพ์และไล่ล่าตามหาแบบในเมืองไทยมีหรือไม่"

เรียนคุณอาร์ต

         ถ้าจะต้องไปทำไมโครฟิล์ม  ก็คงอีกสามปีเป็นอย่างน้อย         เราก็ต้องจ่าย แผ่นละ ๑๐ บาท


เรียนคุณณล

        ริบ แวนวิงเกิ้ล  ฝากถามนายโรงว่ากิจที่ฝากความไว้ ไปถึงไหนแล้วคะ

หนังสืองานศพ  เป็นเอกลักษณ์ของประเทศเราค่ะ


คุณอาร์ต  คุณณล และสหายที่เคารพนับถือ

        ดิฉันติดขัดข้อมูลที่พิมพ์ออกมาในหนังสืองานพระศพพระองค์เจ้าพระองค์หนึ่ง   ได้ตามอ่านเอกสารต่างๆมากมาย  แต่ก็ตอบข้อสงสัยไม่ได้

หนังสืออีกเล่ม คือ  หนังสือเรื่อง ฮวยฮ่วยลัว หรือ ฮวยฮ่วยกัว  ก็ยังอยู่ในความฝัน  ไม่มีใครเคยอ่าน  ท่านที่ได้อ่านไปก็ไปสู่สวรรค์ชั้นกวีเสียแล้ว  

และหนังสือที่ห้องสมุดชื่อท่าน  ก็ไม่มีหนังสือเล่มนี้           และราคาล่าสุดเมื่อห้า - หกปีที่บอกมาเป็นหนังสือปกสวยลายปลา  แพงมหาศาล

เมื่อเทียบกับจำนวนหน้า   บอกใคร ๆ ก็เบือนหน้าหนี

        เวลานี้  ด้วยการนำทางของท่านผู้อาวุโส  ดิฉันได้ครอบครองเอกสารสำคัญชุดแรกแล้ว  และสั่งถ่ายเอกสารชุดที่สองอีกด้วย

        เอกสารชุดแรกนั้นอยู่ในสภาพไม่มีการแตะต้อง  กระดาษแผ่นยาวพับอยู่ในรอยเดิม  หมึกสีเข้มเขียนด้วยปากกาคอแร้ง  ลายมือ

ผู้บันทึกยังไม่จางหายไปเลย          นึกถึงคุณอาร์ตและคุณหนุ่ม  ว่าอยากให้ได้ไปสัมผัสเอกสารอายุเป็นร้อยปี  

และคำให้การของผู้เกี่ยวข้องที่ถูกมองข้ามไป    เพราะหัวข้อเรื่องไม่ตรงกับความ

ริบ แวนวิงเกิ้ลคงรอลุ้นจนผมนั้นยืดแล้ว (หมายถึงผมงอกยาว)...ทำธุระให้เรียบร้อยแล้ว เพียงแต่รอเท่านั้นขอรับ

เรียนคุณวันดี

ในเมื่อหนังสืองานศพมีเฉพาะในประเทศไทย แบบนี้ในต่างประเทศไม่มีการลอกเลียนแบบไปเป็นธรรมเนียมบ้างหรือ  ???

คุณภาพของหนังสืองานศพนั้นดูกันอย่างไร ผมขอเรียกว่า "ดีหน้าและดีใน"

ดีหน้า (ไม่ใช่นมถั่วเหลืองนะ  ;D) หมายถึง ประวัติผู้วายชนม์ เป็นบุุคลผู้มีชื่อเสียง ทำคุณงามความดีให้กับประเทศชาติอย่างไรบ้าง

ดีใน หมายถึง เนื้อหาที่นำมาจัดพิมพ์เป็นรูปเล่ม ประกอบด้วย พงศาวดาร ตำราอาหาร ชีวิตวัยเยาว์ และเรื่องราวอันเป็นคุณค่าแห่งแผ่นดิน

หากการพิมพ์มีจำนวนน้อย ดีครบองค์ประกอบ ย่อมเป็นที่ต้องการของตลาดทำให้ราคาสูงตาม

        นักอ่านที่ดีนั้นต้องเป็นคนที่อ่านแล้ว   ยังไม่อิ่ม  หรือหนำใจ  หรือรำคาญข้อมูลที่ลอกกันมา  จึงตามหาคำตอบเอง  โดยการซักไซ้ไต่ถาม

ท่านผู้อาวุโสที่รู้จักว่าพอจะหาคำตอบได้ในทิศทางใด       

รายละเอียดเพียงเล็กน้อยที่มีกล่าวไว้ในหนังสือประวัติท่านผู้จากไป       อาจตอบคำถามอื่น ๆ แก่เราได้

ในระหว่างหอสมุดแห่งชาติปิดเพื่อก่อสร้าง            ดิฉันคอยหนังสืองานศพเล่มหนึ่งอยู่เกือบสองปี      ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าจะได้มา

หนังสือเล่มนี้ยืนยันว่า  ท่านผู้วายชนม์ เมื่อยังเยาว์ มีชื่ออีกชื่อหนึ่ง    ถ้าจะเปิดเผยแล้ว   จะไม่เชื่อกัน     ก็หนังสืองานศพของท่าน

บอกไว้

        เอกสารแต่ละเรื่อง   มีความสำคัญอยู่ในตัวเอง     คนที่กำลังค้น  จะทราบเองเมื่อวิ่งมาถึงจุดชัยแล้ว


        เรื่องตามล่าขุมทรัพย์หนังสือเก่านั้น   ยังเล่าได้อีกหลายเรื่องค่ะ

การได้คุ้ย ค้นกองหนังสือจนมือดำ เป็นเรื่องปกติของชาวนักอ่าน นักค้นคว้า ยิ่งถ้าใครเป็นโรคแพ้ฝุ่นด้วยแล้ว คนต้องเรียนกว่า เข้าขั้นเทพ เพราะผจญมามากกว่าใคร .......


ส่วนเรื่องขายหนังสือ เมื่อครั้ง กลัวว่า สมบัติพระศุลีที่เก็บไว้ จะสูญ หรือเสียไป เพราะไม่มีปัญญารักษา ก็ติดต่อร้านค้ามารับไป ซึ่งมาทราบภายหลังว่า ได้ไปอยู่ในครอบครองของผู้ที่เห็นคุณค่าของหนังสือนั้นๆ และคนกลาง ก็ได้กำไรดี ก็ยินดีด้วย  ไม่เคยนึกเสียดายว่า ได้เงินมากน้อย ขอเพียง ให้หนังสือหายาก ซึ่งต้องเรียกว่า เป็นสมบัติของชาติ เพราะบรรจุข้อมูลทางประวัติศาสตร์มาก แต่มีจำนวนน้อย ไว้อยู่ในมือที่รักษาไว้ได้ดีกว่าเรา.......... ต่อมาก็มีวาสนา ได้ครอบครองหนังสือหายากไว้บ้าง ก็พยายามเก็บรักษาอย่างดี นึกว่า เจ้าของเขาหวงเก็บไว้ให้เราเป็นหลายสิบปี เป็นหน้าที่ที่จะต้องรักษากันต่อไป.........


คุณ Wandee ครับ ได้กิตติศัพท์ หนังสือปกปลา มาหลายรอบแล้ว น่าสนใจครับ  สยามพิมพการ ค้นคว้าแต่เรื่องการพิมพ์มาจบที่เรื่องสำนักพิมพ์ผู้ออกทุน แต่ไม่ยักกะข้องแวะเรื่อง ปกหนังสือ ก็น่าติดตามอยู่มากครับ............


หนังสืองานศพ ฝรั่งไม่ยักกะมี เวลาจะค้นประวัติใคร ก็ต้องไปตามอ่านใน Obituary ในหนังสือพิมพ์ หรือ วรสารที่บุคคลนั้นทำชื่อเสียงไว้  คุ้นๆ ว่าเคยเห็นหนังสือคล้ายหนังสืองานศพคือ มีประวัติ และเป็นคำภีร์ศาสนา แต่เป็นภาษาพม่า หรือชนในชาติพม่า คงได้รับอิทธิพลจากบ้านเรา .......

ต้องเรียกว่า ทายาท ผู้ทำหนังสืองานศพ เป็นผู้น่ายกย่องเช่นกัน เพราะเวลาจัดทำงานศพ มักมีจำกัด บางท่าน สั่งเสียไว้ 15 วันเผา ทายาทก็เนรมิตรหนังสือได้ทัน (เหนื่อยรากเลือดเลยน่ะนั้น) การพิมพ์แจกเองก็ใช่ว่าจะใช้ทุนน้อย ได้ข่าวว่า บางงานศพ ค่าพิมพ์หนังสือ เป็นล้านบาท เพราะพิมพ์สวย และเป็นสี่สีหน้าเป็นนิ้ว ๆ  ทายาท เหล่านั้น เป็นผู้เติมเต็มประวัติศาสตร์ ประเภทหนึ่ง ถ้าไม่มี เรื่องต่างๆ ก็คงสูญหายไปเยอะทีเดียวครับ

ทำไมไม่มีใครเปิดเว็บซื้อขายกันไปเลยล่ะครับ ใครอยากซื้อหนังสืออะไรก็โพสท์ไว้ ใครอยากขายหนังสืออะไรก็โพสท์ไว้ ตรงกันก็โอเค ลงโทรไว้ติดต่อกันหรืออีเมลล์อะไรก็ได้

สวัสดีค่ะ  คุณศิณาวรรณ   ขอต้อนรับสู่วงสนทนาค่ะ 

       เว็บหนังสือมือสองที่โด่งดัง ขายหนังสือจนแตกไปทำธุรกิจของเก่า และธุรกิจค้าไม้  มีค่ะ

(ครั้งหนึ่ง  ร้านนี้มีสไบสีแดงทับทิมขาย  มิได้ปักด้วยทับทิมนะคะ  แต่ปักด้วยเส้นเงินบางทั้งเนื้อผ้า
เงินนั้นยังแวววาว       สไบหนักมากเพราะยาว   ท่านผู้เป็นเจ้าของเดิมคงห่มแล้วนั่งนิ่ง ๆ ในงานพิธีเป็นแน่)

ปัญหามีอยู่ว่า  คนซื้อไม่เห็นสภาพจริงของหนังสือ   อาจมีความคิดไม่ตรงกันเรื่องสภาพของหนังสือ

หนังสือเก่านั้นบางทีคุมตัวอยู่ด้วยซองพลาสติค  เปิดซองออกกระดาษก็หลุดออกมาเป็นปึก ๆ

        หนังสืออนุสรณ์นั้น  บางร้านสามารถอาจหาญ "รวบ"  มาได้เป็นจำนวนมาก  เพราะมีการสั่งไม่อั้นจากมหาวิทยาลัย

ในต่างประเทศ            ราคาหนังสือเก่าก็สูงขึ้น และ สูงขึ้น

การนับจำนวนหนังสืออนุสรณ์รุ่นเก่าเล่มบาง ๆ ร้อยกว่าหน้านั้น   ที่วางโชว์ไว้บนชั้นเหล็ก   ซ้อนสองแถว

นับกันเป็นศอกค่ะ           ผู้ซื้อสมควรทราบว่าแต่ละเล่มความสำคัญเป็นอย่างไร        บางเล่มประวัติท่านที่จากไป

น่าเก็บมาก  เพราะเล่าเกร็ดสำคัญในประวัติศาสตร์ส่วนหนึ่ง       เรียกกันว่า "มีทีเด็ด"       

สมควรได้ตรวจอ่านก่อนตัดสินใจซื้อค่ะ    เล่มไหนมีรูปกี่ใบก็ต้องตรวจด้วยค่ะ

       

        หนังสือตราหอพระสมุดนั้น  บางเล่มอาจไม่มีข้อมูลที่ต้องการก็เป็นได้ 

        หนังสืออนุสรณ์บางเล่ม  ทั้ง ๆ ที่ คู่สมรส และบุตรเป็นผู้พิมพ์  ก็แทบไม่มีข้อมูลงานสำคัญ ๆ ของท่านที่จากไป

ขนาดนามสกุลที่ปก  ก็น่าสนใจแล้วค่ะ  เพราะต้องใช้ก่อนพระราชบัญญัตินามสกุล

หรือสาเหตุของการสิ้นชีวิตไม่เอ่ยไว้เลย  เพราะต้องการปิดบังด้วยความสลดใจเป็นเรื่องสำคัญ          ต่อมาเรื่องเลือนไปตามกาลเวลา

ก็มีการบิดเบือนประวัติท่านที่จากไปขึ้นด้วยความไม่รู้ของคนรุ่นหลัง    เพราะต้องการขายหนังสือ     ทำได้คล่องคอ         นักลอก  ก็ลอกกันต่อมา


        ร้านขายหนังสืออนุสรณ์หนึ่งร้านที่รู้จัก     ลงรายการไว้ยาวเหยียดหลายสิบหน้า   ก็น่าอ่านค่ะ

บางร้านเมื่อเห็นราคาก็เศร้าสลดใจ  ว่าชาตินี้คงไม่ได้อ่าน       

        ขอบคุณคุณปิยะสารณ์  เรื่องหนังสือในพม่าค่ะ


        หนังสืออนุสรณ์สมัยนี้    ครอบครัวลงทุนทำแจก   ทั้งปกแข็ง  ทั้งหนา     น่าเก็บเป็นอย่างยิ่ง

เรื่องปกหนังสือนั้น  ก็คงต้องรอนักสะสมพิมพ์ออกมาให้ดู   รับรองว่าประเทศของเราไม่เป็นรองใคร

ในความงดงามและประดิษฐ์ประดอยค่ะ

        ยังไม่ได้ศึกษาเรื่องหนังสือปกสวยที่ทำจากหนังมิได้ย้อมสีซ้อนกันสาม หรือ สี่ชั้น        ชุบกาวและขัดมันจนปกหนังสือบางเล่มแข็งวาวราวทองแดง

ปกหนังสือที่ทำจากผ้าแพรจีน  ปักลูกปัดจิ๋ว  อยู่ที่ท่านที่เคารพ      ท่านหยิบให้ดูทีไรก็ก้มลงกราบกับโต๊ะ

เคารพท่านที่เป็นเจ้าของที่เมตตานักอ่านหนังสือเก่า    บูชาคนคิดทำปก  และทึ่งในฝีมือปักแบบจีนของคุณนายของท่านเจ้าของโรงพิมพ์ค่ะ

        ประวัติการพิมพ์หนังสือในประเทศไทยนั้น     แปลกอยู่อย่างหนึ่งคือข้อมูลคล้ายคลึงกัน

การประกาศในหน้าหนังสือพิมพ์ว่าจะออกหนังสือเรื่องนี้  เรื่องนั้น  แล้วเรื่องโน้น   ในเวลานั้น ๆ

แล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้น   มีอยู่เสมอ

หนังสืออีกหลายเล่ม  มีรายนามปรากฎในหนังสือหายากที่พิมพ์ร้อยกว่าเล่ม  แล้วข่าวสูญไป  ไม่มีคนพูดถึง

หรือวิจารณ์

นักอ่านอยากอ่านหัวใจรอนรอน      จึงออกเผชิญโชคตามบ้านนักสะสม  ได้เห็นมาบ้าง


การ ซักถาม หลังการอ่าน

นักสะสม(ส.ส.)           ไง!  อ่านอะไรไปบ้างล่ะ   เห็นจดยิก ๆ

นักอ่าน                     อ่า...ท่านเจ้าคุณเรียกท่านผู้หญิงว่า "นางแก้ว" ค่ะ

ส.ส.                        หนังสืออะไร

นักอ่าน                     (นานมาแล้วเป็นคนเขินอาย  ไม่กล้าออกความเห็นอะไรต่อหน้าประชาชน) ปลุกใจเด็กค่ะ
                              เป็นเล็คเชอร์สอนเด็กในเรื่องต่าง ๆ

ส.ส.                        แล้วคนอื่นเขาวิจารณ์กันว่าอย่างไร

นักอ่าน                     ไม่มีการวิจารณ์เลยค่ะ

ส.ส.                        ทำไมล่ะ    หนังสือไม่ดีหรือไง

นักอ่าน                     รับประทานโทษ  ดีซิคะ     เป็นยุคเปิดประเทศไทยไปสู่ความเจริญ

ส.ส.                         แล้วไง

นักอ่าน                      ทีนี้ไม่มีใครได้อ่านเลยนี่คะ      เห็นยังไม่ได้เห็น

ส.ส.                         หา!!   w,j,ug]psinv (ไม่มีเลยรึ?)

นักอ่าน                      ไม่มีค่ะ          มีประกาศว่าจะพิมพ์เท่านั้น        แล้วก็พิมพ์ออกมา  ๑๔๘  เล่ม

ส.ส.                         ไม่ได้ถามต่อ         (นักอ่านอธิบายว่า  กองบรรณาธิการนับจำนวนสมาชิกไปมา  บวกท่านที่อาจสนใจ  ว่ามีประมาณ
                               ๒๐๐  คน      พิมพ์สูงสุดเคยขึ้นไปถึง ๓๐๐  เล่ม)

ส.ส.                         อือ...

นักอ่าน                      (ทำตัวเรียบร้อยมากเพราะอยากอ่านอีกหลายเล่ม)  เจ้าค่ะ   

เรียนคุณ Wandee คราวหน้า ผมต้องขออาศรัยเทคนิคนี้ บ้างแล้ว คงต้องหาเหยื่อไปคุยกับท่านนักสะสม มิฉะนั้น จะไม่มีเวลาอ่านหนังสือ "ปกเขียว" เล่มใหญ่ เพราะเป็นช่วงแรกก่อนที่จะออกเล่ม ๑ - ๒,๓ - ๔ ............. อลาบาสเตอร์คงเขียนอะไรไว้ให้ค้นคว้าเยอะ 

ตอนนี้กำลังพยายามหา "ปักษีปกรณัม เรื่อง พญาระกา ตอนพิศมาตุคาม" มีกล่าวถึงอยู่ ในสำนวนคดีว่า พิมพ์มา ๕๐๐ เล่ม ถวายในหลวงองค์ ๕ ไป ๑ เล่ม อีก ๔๙๙ เล่ม ถูกส่งไปไว้ที่กระทรวงวัง ก่อนผู้ประพันธ์จะถูกจำสนม ชะตากรรมของหนังสือเหล่านี้ จะเป็นเช่นไร ถูกเผา? หรือ ถูกบรรจุเจดีย์? หรือ ปลวกกิน?

เคยอ่านปักษีปกรณัมแล้วค่ะ

ผู้ประพันธ์ไม่ได้ติดสนมอยู่นานนัก

ตามที่เข้าใจ ๔๙๙  เล่ม คงหลุดมาหรือพระราชทานคืน

เห็นมาประมาณ ๓ เล่มเอง

เรื่องอาลาบาสเตอร์ต้องไปอ่านหนังสือของสกุล

ต้องเข้าใจก่อนนะคะ  ว่า  สกุลนั้นมิได้แปลว่าหินขาว  แต่แปลว่าคนใช้ธนู หรือผู้ทำธนูหรือหน้าไม้  ดูจากตราประจำตระกูลซิคะ

เรียนคุณวันดี

หนังสืองานศพที่คาดว่ามาเป็นอันดับ ๑ ในเวลานี้ คงเป็น "พระอะไภยมะณี" พิมพ์ที่โรงพิมพ์หมอสมิท พิมพ์ชึ้นเพื่อเป็นที่ระลึกงานพระเมรุพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว คาดว่าปัจจุบันคงเหลือไม่กี่เล่มในวงการ ... ไม่รู้ว่าหนุ่มสยามจักมีบุญได้เห็นหรือไม่

นำตราประจำตระกูลอาลาบาสเตอร์มาให้ชมครับ

มีจ้ะคนดี  

เอาปกสวย ๆ มาให้คุณหนุ่มดูก่อน


 ;D

^
ขอบคุณ คุณเพ็ญชมพูที่นำมาให้ชมเป็นขวัญตา หนังสือหน้าปกลง จ.ศ. ๑๑๓๐ ตรงกับ พ.ศ. ๒๔๑๑ สำหรับแจกงานพระเมรุ (สักวันคงจะต้องเจอเก่ากว่านี้แน่นอน)  ;D

หนังสือปกสวยชุดนี้  ๕ เล่มเป็นปกดำล้วน     เอเย่นต์เก็บปกสีไว้แล้วอดคุยไม่ได้

ท่านที่เป็นคนท้ายสุดที่ซื้อ  ไม่ยอมเชื่อจนแล้วจนรอดว่ามีปกสี  อิอิ

ขอบคุณคุณเพ็ญที่กรุณาโพส

^
เห็นในโฆษณาในสยามไสมย ครูสมิทลงประกาศแล้วประกาศเล่า เชิญให้ไปเลือกซื้อนิยายอ่านกัน มีหลายเรื่อง หลายแบบ ที่บางฅอแหลม  ;D

สยามไสมย อีกเล่มหนึ่งได้ปรากฎขึ้นแล้ว  พิมพ์ก่อนชุด ๓ เล่มนั้น ๒ - ๓ ปี   หน้าหนึ่งเป็นภาษาอังกฤษ

อีกหน้าหนึ่งเป็นภาษาไทย

คุณ DNCR คงจะไม่ทราบว่าในเวปเรือนไทยนี้ เป็นที่รวบรวมแหล่งความรู้ด้านวิชาการด้านต่าง  ๆ ซึ่งเจ้าของเรือนไทย โดย อาจารย์เทาชมพูได้ก่อตั้งขึ้น มิได้มีจุดประสงค์ "เป็นเวปขายของ" หรือ "ขายสินค้า" นะครับผม

เคยมีบุญตาได้ยลหนังสือเรื่องนี้ เล่มนี้ อยู่ครั้งหนึ่ง สองครั้งบ้าง

เจ้าของท่านเก็บเอาไว้ในที่ลับตาผู้คน แต่เราที่มือซุกซนไปเจอะเข้าจนได้ :D

(ป่านนี้ท่านคงเก็บขึ้นหึ้งเสียแล้ว มิฉะนั้นก็ยังอยู่ในลังพลาสติกเช่นเดิม)

นักซ่อมหนังสือ  มาตรวจ วิธีเก็บหนังสือ  แล้วแนะนำว่า  ให้วางหนังสือนอนลง  เพราะสันปกจะไม่ย่นเพราะน้ำหนักหน้าดึง

นักเก็บหนังสือ   เล่าว่า  พวกเขาเก็บหนังสือสะสมหายากในถุงพลาสติค

หนังสือปกสวยเก็บโดยใส่ถุงพลาสติค  แล้วใส่ในถุงนุ่ม ๆ เช่นถุงใส่ผักผลไม้ของสายการบิน  หรือถุงสักหลาดหรือชามัว

ของกระเป๋าถือ   ปลอกหมอนผ้าซาตินก็ได้  เพราะจะป้องกันการกระทบกระทั่งกับหนังสือเล่มอื่น ๆ


สังเกตว่าหนังสือเก่าที่เก็บไว้ในถุงพลาสติค  จะกรอบไว  เวลานำมาอ่านก็ร่วงหลุดไปเรื่อย ๆ

ตั้งแต่นั้นมา   อ่านหนังสือก็ปล่อยไว้ข้างนอกบ้าง  ไม่ใส่ถุงพลาสติคตลอดเวลา

ตอนนี้เก็บหนังสือของเราไว้ในกล่องพลาสติคใบใหญ่     แล้วชวนพรรคพวกไปอ่านหนังสือที่โกดังของนักสะสม

ได้ประโยชน์หลายสถาน  เพราะมีอะไรที่ไม่เคยได้ยิน  เคยอ่านถึง  หรือเคยเห็นอีกมากมาย
     

ได้ฟังท่านผู้อาวุโสคุยกัน   เก็บความพอได้

เรียนถามท่าน  ท่านก็อธิบายเพิ่มเติม  ไม่ปิดบัง

ขอโทษด้วยน่ะครับ  ผมไม่ทราบจริงๆๆ ขอโทษด้วยครับ

อย่าเอาไปขายเลยครับ   มีแขกไปใครมาหา  ที่เขาชอบอ่านหนังสือ ไม่รังเกียจหนังสืองานศพ
คุณก็แจกจ่ายให้เขาไปอ่านบ้างคตนละเล่ม ๒ เล่ม  หรือไม่ก็เอาไปให้หอ/ห้องสมุดก็ได้  
(แต่เลือกหอ/ห้องสมุดที่สนใจรับบริจาคด้วย)



หนังสืองานศพ  ถ้าไม่ใช่งานศพบุคคลสำคัญ  เนื้อหาไม่น่าโดดเด่น  ซื้อขายราคาถูกเหมือนให้เปล่า
ที่เรือนไทยนี้  คุยกันเรื่องหนังสืองานศพกันบ่อย  แต่เป็นการคุยกันเรื่องสาระของหนังสือ  ไม่เน้นการซื้อขายครับ