เรือนไทย

อยากแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับท่านผู้รู้ทั้งหลายครับว่า แต่ละท่านได้เคยเจอหนังสืออะไรดีๆมาแล้วบ้างในชีวิต ประเภทที่อ่านได้หลายๆรอบ
ผมขออนุญาตเริ่มกระทู้ก่อนนะครับ (ท่านได้สิทธินั้นเดี๋ยวนี้)
หนังสือที่ผมชอบมากๆอันดับต้นๆ คือ ฤทธิ์มีดสั้น(เซี่ยวลี้ปวยตอ)ของ โกวเล้ง, The Foundation(Trilogy) ของ Isaac Asimov, "พรหมจรรยมรรค" ของ "วรกมล"

ผุดขึ้นมาทันใดในความคิด ๒ เรื่อง หลายรักของโดบี้ (http://www.faylicity.com/book/dobie.html) และ แผ่นดินนี้เราจอง (http://www.faylicity.com/book/pioneer.html) ผลงานแปลของคุณเทศภักดิ์ นิยมเหตุ

สนุกสนานอย่าบอกใครเชียว

 ;D

ยอมรับครับว่าหนังสือ "แผ่นดินนี้เราจอง" หรือ "pioneer go home" เป็นหนังสือในดวงใจอีกเล่มหนึ่ง (อ่านไปน้ำหูน้ำตาเล็ดไป)
แต่อีกเล่มที่คุณเพ็ญชมพูแนะนำ ดียังไงครับ ช่วยเล่าแจ้งเพราะผมไม่เคยอ่าน เผื่อจะได้ไปหาอ่านครับ

พูดถึงงานแปลของท่านทศภักดิ์ นิยมเหตุแล้ว อีกเล่มที่พลาดไม่ได้คือ เอล็กซานเดอร์ บอตตส์  ;D

เหตุและผล(ส่วนตัว)ที่ยกให้หนังสือที่กล่าวข้างต้นเป็นหนังสือในดวงใจเพราะ
นอกจากแง่คิดมุมมองต่างๆทั้งการใช้ชีวิต และปรัชญาชีวิตที่เป็นเลิศแล้ว การอ่านฤทธิ์มีดสัืนยังทำให้รู้สึกอยากเป็น "คนดี" อยากเป็น "สุภาพบุรุษ" และอยากเป็น "เพื่อนที่ดี"
ส่วน "The Foundation" หรือ สถาบันสถาปนา นั้นก็สุดยอดในแง่ของการวางโครงเรื่องที่ซับซ้อน น่าติดตาม มีความเป็นไปได้ ที่สำคัญคือ สะท้อนภาพการเมืองได้ดีโดยเฉพาะตัวละครที่ชื่อ "มโนมัย" หรือ "Mule"
ส่วน "พรหมจรรยมรรค" นั้นให้แง่คิดที่ดีมากๆในหลากหลายแง่มุมของชีวิต จนไม่น่าเชื่อว่า ผู้แต่งจะคิดเองทั้งหมด เป็นหนังสือเล่มหนึ่งที่ต้องตั้งไว้หัวเตียง และเป็นหนังสือที่ผมชอบซื้อให้ผู้ใหญ่และคนรู้จักที่รักใคร่นับถือ
 :D

เรื่องที่ ๑  วรรณกรรมเยาวชนชุดนี้เลยค่ะ  แปลเป็นภาษาไทยแล้ว
นิยายชุด "บ้านเล็ก" หรือ Little Houses Series ของ Laura Ingalls Wilder
ชอบเล่มแรกมากที่สุด  มองเห็นชีวิตขยันหมั่นเพียรของชาวอเมริกัน ก่อนประเทศจะพัฒนาเป็นมหาอำนาจ   ว่าชาวบ้านป่าต่อสู้ชีวิตกันมาอย่างไร

ขอบคุณครับ เดี๊ยวจะลองไปหาดู
ไม่ทราบว่าใช่เรื่องเดียวกับ บ้านเล็กในป่าใหญ่รึเปล่าครับ?

^
ใช่ค่ะ 

ว้าว! มีครบชุดเลยหรืครับ!  :o

รูปเอามาจากอินทรเนตรค่ะ   แต่ที่บ้านมีครบทั้งไทยทั้งอังกฤษ   

            ขอเปลี่ยนแนวหนังสือ นำเสนอ "บรรเลงรมย์" ครับ

              ผลงานของ "จิ๋ว บางซื่อ" จากคอลัมน์ในนิตยสารชาวกรุง

              เป็นหนังสือมีค่าช่วยเปิดโลกเพลงคลาสสิคให้หูใหม่หัดฟัง ในยุคที่ไร้อินทรเนตร
ไม่มีแหล่งข้อมูลหรือเสียงให้หาอ่านหาฟังได้มากมายอย่างในปัจจุบัน
              เสน่ห์อย่างยิ่งของงานเขียนนี้คือการให้ความรู้อย่างไม่เป็นทาง(วิชา)การ แต่ใช้
การเขียนแบบคุยกัน โดยผู้แต่งใช้คำแทนตนว่า "ผม" ภาษาที่ใช้,คำอธิบายจึงอ่านง่ายและไหลลื่น  

            ในภายหลังจึงได้ทราบว่า ท่านคือ  แพทย์หญิงโชติศรี ท่าราบ บุตรี ของ
พันเอก พระยาศรีสิทธิสงคราม (ดิ่น ท่าราบ) (เรื่องราวของท่านพระยา ติดตามอ่านได้ในกระทู้
ของคุณ NAVARAT C)

            เมื่อ ๑ ต.ค. ๒๕๕๓  นสพ. มติชนได้จัดงานฉลองครบรอบ 90 ปีให้ท่าน
รับชมเรื่องและภาพได้ที่

90ปี "โชติศรี ท่าราบ" จาก "หมอจิ๋ว" ลูกกบฎ สู่ "หมอเพลง บรรเลงภาษา" ผู้เลอค่าในแวดวงวรรณกรรม    


   http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1285923146&grpid=&catid=

^
เรื่องราวของพระยาศรีสิทธิสงคราม หาอ่านได้ในกระทู้ของคุณ NAVARAT.C  หลายกระทู้ด้วยกัน  ล้วนเป็นกระทู้ยาวระดับมหากาพย์  เป็นสถิติของกระทู้เรือนไทย
๑   ม.ร.ว. นิมิตรมงคล นวรัตน : ชีวิตและงาน
๒   ชะตากรรมของพระยาทรงสุรเดช หนึ่งในสี่ทหารเสือคณะราษฎร์
๓      จอมพลป.2 ไม่ผ่านขึ้นป.3

และมีในกระทู้ของดิฉัน ชื่อ    พ.ท. โพยม จุลานนท์ นายพันใจเพชร 
เชิญสมาชิกใหม่ๆ  หาอ่านตามอัธยาศัย

หนังสือในดวงใจอีกเล่มหนึ่ง  แค่ยกข้อความจากหน้าแรก   คอหนังสือทั้งหลายก็คงไม่มีใครไม่รู้จัก

เมื่อ พ.ศ. ๒๔๓๕ พลอยมีอายุได้สิบขวบ ถ้าใครไปถามพลอยในขณะนั้นว่า ใครเป็นบิดา พลอยก็ตอบว่าชื่อ พระยาพิพิธ ฯ มารดาชื่อแช่ม เป็นเอกภรรยาของพระยาพิพิธ แต่ไม่ใช่ในฐานะคุณหญิง เพราะคุณหญิงท่านชื่อเอื้อมเป็นคนอัมพวา ไม่ได้อยู่กับเจ้าคุณพ่อ แต่กลับไปอยู่บ้านเดิมของท่านเสีย ตั้งแต่ก่อนพลอยเกิด คงเหลืออยู่แต่บุตรของคุณหญิงอยู่ในบ้านสามคน คือคุณอุ่นพี่สาวใหญ่ อายุสิบเก้าปี คุณชิดพี่ชายคนรอง อายุสิบหกปี คุณเชยพี่สาวคนเล็ก แก่กว่าพลอยสองปี พลอยมีพี่ชายร่วมมารดาอีกคนหนึ่ง อายุแก่กว่าพลอยปีเศษ ชื่อพ่อเพิ่ม และมีน้องสาวคนละมารดาอีกคนหนึ่ง เกิดจากแม่แวว ภรรยาเจ้าคุณพ่อ คนรองแม่ ลงไป ชื่อหวานอ่อนกว่าพลอยสองปี

การงานคือความรักปรากฏตนเป็นรูปร่าง
และถ้าเธอไม่อาจประกอบการงานได้โดยมีความรัก
แต่ด้วยความจำใจเบื่อหน่าย
เธอก็ควรวางมือ และไปนั่งตามประตูโบสถ์
ขอทานท่านผู้ทำงานด้วยความชื่นชมจะดีกว่า

เพราะถ้าเธอปิ้งขนมอย่างไม่แยแส
เธอก็จะได้ขนมอันมีรสขม
และบรรเทาความหิวโหยของมนุษย์ได้เพียงครึ่งเดียว
และถ้าเธอบ่นขณะบีบองุ่น
การบ่นของเธอคือยาพิษซึ่งซาบซึมลงในน้ำองุ่นนั้น
และถึงแม้เธอจะร้องเพลงได้ด้วยเสียงดุจเทพธิดา
แต่ถ้าเธอมิได้รักการร้องเพลงนั้นแล้ว
เธอจะทำให้หูของมนุษย์หนวกต่อสำเนียงของวันและคืน

จาก The Prophet ของ Kahlil Gibran
แปลเป็นไทย ชื่อ ปรัชญาชีวิต  โดย ดร.ระวี ภาวิไล

เป็นอะไรที่น่าสนใจมากครับสำหรับปรัชญาของคาร์ลิล ยิบราน
หนังสืออีกเล่มหนึ่งที่สร้างแรงผลักดันภายใน (Internal drive) ได้ดีมากก็คือ don Quixote ซึ่งเป็นที่มาของเพลง The Impossible Dream อันไพราะโดยเฉพาะในบรรยากาศนั่งจิบเบียร์พร้อมกับเสียงขับกล่อมของ Andy William พร้อมกับวรรคทองที่ว่า
"This is my quest to follow the star, no matter how hopeless, no matter how far, to fight for the right, without questions or pause.....".
ฟังแล้วฮึกเหิมหัวใจจริงๆ  :'(  :'(
ต้องขอโทษด้วยครับที่อ้อมไปหาเพลงซะไกล

ส่งคลิปมาให้คุณ Sujitra ฮึกเหิมหัวใจอีกครั้งค่ะ

http://www.youtube.com/watch?v=Qm-A7F6sT6U&feature=related

ขอบคุณคุณเทาชมพูมากครับที่เอื้อเฟื้อ
ถ้างั้นผมขอตอบแทนแบบเนื้อๆ (เนื้อเพลง) :D
http://m.youtube.com/index?desktop_uri=%2F&gl=US#/watch?v=7YBeepShsgo

http://m.youtube.com/index?desktop_uri=%2F&gl=US#/watch?v=7YBeepShsgo
ทำอย่างไรดีครับเพื่อให้คลิปจากยูทูบขึ้นบนเว็บเรือนไทย?

ชอบหนังสือเรื่อง The Kite Runner เป็นนิยายเรื่องแรกของ Khaled Hosseini ค่ะ ตีพิมพ์ในปี 2003 โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของเด็กชายชาวอัฟกานิสถานชื่อ Amir โดยเล่าผ่านความคิดของตัว Amir เองในวัยผู้ใหญ่ที่ลี้ภัยมาอยู่สหรัฐอเมริกาแล้ว แต่โชคชะตาทำให้เขาต้องกลับไปที่อัฟกานิสถานอีกครั้งเพื่อช่วยเหลือลูกชายของเพื่อนรักในวัยเด็ก จึงทำให้ต้องนึกถึงความหลังในวัยเด็กของตนระหว่างที่อยู่อัฟกานิสถานที่แสนขมขื่นเพราะต้องเติบโตภายใต้เงาอำนาจของตาลิบัน ความสูญเสีย ความผิดหวัง การทรยศหักหลัง และที่เป็นหัวใจของเรื่องคือการทุ่มเทเพื่อไถ่บาปในความผิดที่ตนเองก่อไว้ในอดีต

ชอบมาก แต่อ่านหลายรอบไม่ไหวค่ะ แค่อ่านรอบเดียวก็หมดน้ำตาไปแปดปี๊บแล้ว ใครชอบหนังสือเทศแนว contemporary classic ที่เนื้อหาเข้มข้น แนะนำค่ะ

ตอบคุณsujitra  เรื่องคลิป

๑  ก๊อป url ในช่องข้างบนของคลิปยูทูปที่ต้องการ มาลงในช่องคำตอบ ของเรือนไทย  เช่น  url ของเพลง Moon River   คือ 
    http://www.youtube.com/watch?v=L_jgIezosVA 
๒  ลากเม้าส์ไปตลอด url นั้น
     http://www.youtube.com/watch?v=L_jgIezosVA 
๓  แล้วคลิกที่เครื่องหมายยูทูป  ตัวแรกบนแถวที่สอง ของสัญลักษณ์เหนือช่องคำตอบ
       [youtube ]http://www.youtube.com/watch?v=L_jgIezosVA  [  /youtube]
    มันจะขึ้นมาให้เห็นอย่างบรรทัดบนนี้ละค่ะ  มีคำว่ายูทูปปิดหัวท้าย
๔  คลิกที่ช่องแสดงตัวอย่าง เพื่อตรวจสอบความถูกต้อง 

    http://www.youtube.com/watch?v=L_jgIezosVA

ทดลองตามที่ท่านเทาชมพูแนนำครับ
http://www.youtube.com/watch?v=L_jgIezosVA
ไชโย! ได้ผลแล้วครับ
ขอบคุณครับ

ขอตอบแทนความมีน้ำที่แนะนำด้วยเนื้อเพลงนี้ครับ

http://www.youtube.com/index?desktop_uri=%2F&gl=US#/watch?v=7YBeepShsgo

ทำให้ผมเพิ่งเข้าใจความหมายของเพลง "ความฝันอันสูงสุด" เมื่อตอนโต

พูดถึงหนังสือ "พรหมจรรยมรรค" ของ "วรกมล" หลายท่านอาจไม่รู้จักจึงขอยกตัวอย่างบางบทบางตอนมาให้ได้พิจารณา


 
***  คู่รัก คู่ชีวิต   ***




สรรพสัตว์ล้วนมีคู่ครอง


มนุษย์ควรมีคู่รัก


เพื่อพึ่งพาซึ่งกันและกัน


ภายใต้การนำของความรัก



คู่รักควรเป็นคู่ชีวิต


ที่ดำเนินชีวิตไปด้วยกัน


แต่ต้องไม่ครอบครองกันและกัน


ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน


แต่ไม่จำเป็นต้องใกล้ชิดกัน


ร่วมปรึกษาหารือกัน


แต่ต้องไม่ครอบงำความคิดของกันและกัน


คู่รัก คู่ชีวิต ที่แท้จริง


ต้องให้อิสระเสรีแก่กันและกัน


ในการที่จะมีชีวิตอยู่


เพื่อที่จะได้เป็นคนๆ เดียวกันอย่างแท้จริง.

--------

ไม่มีสิ่งใดในโลก

ที่จะไม่มีประโยชน์

ไม่มีสิ่งใดที่ชีวิตเผชิญแล้ว

จะไม่เป็นประโยชน์ต่อชีวิต

 

ความผิดพลาดเป็นครูของความถูกต้อง

เคราะห์ร้ายสร้างความหมายให้โชคดี

ความทุกข์ทำให้ปรกติสุขมีคุณค่า

 

ผู้เจริญด้วยสติปัญญานั้น

ย่อมพิจารณาหาประโยชน์จากประสบการณ์

มากกว่าโวยวายถึงทุกข์ทรมานที่ได้รับ

 

แม้เราจะไม่มั่นใจ  และอ่อนแอ

แต่เราก็ควรหัดต่อสู้กับอุปสรรค

ถึงเราพ่ายแพ้แก่อุปสรรค

แต่เราก็เรียนรู้ที่จะชนะตนเองบ้างแล้ว



“งานยุ่งยาก
ไม่ทำให้คนทุกข์ใจ
คนทุกข์ใจ
จึงทำให้งานยุ่งยาก”
บางบทจาก พรหมจรรยมรรค  โดย...วรกมล

อ่านแล้วทำให้มีกำลังที่จะเดินต่อ  8)

แนวคิดเรื่องชีวิตคู่ของคุณวรกมล อ่านแล้วมีบางอย่างเหมือนของยิบรานค่ะ  ขอตัดตอนจาก ปรัชญาชีวิต มาให้อ่าน

เธอเกิดมาด้วยกัน และเธอก็จะอยู่ด้วยกันตลอดไป
เธอจะอยู่ด้วยกันแม้เมื่อปีกขาวของความตาย
ปัดกวาดคืนวันของเธอให้กระจัดกระจายไป

ถูกแล้ว..เธอจะอยู่ด้วยกัน
แม้ในความทรงจำอันสงัดของพระเป็นเจ้า
แต่..ขอให้มีช่องว่าง ในการอยู่ด้วยกันของเธอ

และ ขอให้กระแสลมแห่งสวรรค์ โบกโบยไปมาระหว่างเธอ


...จงรักกันและกัน แต่อย่าสร้างพันธะแห่งความรัก

และขอให้ความรักนั้น เป็นเสมือนห้วงสมุทรอันเคลื่อนไหวอยู่

ระหว่างฝั่งแห่งวิญญาณของเธอทั้งสอง

จงเติมถ้วยของกันและกัน แต่อย่าดื่มจากถ้วยเดียวกัน
จงให้ขนมปังแก่กัน แต่อย่ากัดกินจากก้อนเดียวกัน
จงร้องและเริงรำด้วยกัน และจงมีความบันเทิง
แต่ขอให้แต่ละคนได้มีโอกาสอยู่โดดเดี่ยว

ดังเช่นสายพิณนั้น ต่างอยู่โดดเดี่ยว
แต่ว่าสั่นสะเทือนด้วยทำนองดนตรีเดียวกัน

จงมอบดวงใจ แต่มิใช่ต่ออีกฝ่ายหนึ่ง

เพราะพระหัตถ์แห่งชีวิตอมตะเท่านั้น ที่จะรับดวงใจของเธอไว้ได้

และจงยืนอยู่ด้วยกัน แต่ว่าอย่าใกล้กันนัก
เพราะว่าเสาของวิหารนั้น ก็ยืนอยู่ห่างกัน
และต้นโพธิ์ ต้นไทร ก็ไม่อาจเติบโตใต้ร่มเงาของกันได้... 

คารวะท่านยิบรานและท่านเทาชมพู  :)

            นึกถึงบทนี้ จากปรัชญาชีวิต เช่นกันครับ

            ขอวกกลับไปเพลง The Impossible Dream หน่อยครับ

            ชวนชมคลิปรวมเพลงนี้จากหนังเรื่อง Man of La Mancha(1972)
ที่สร้างจากบทละครเพลง นำแสดงโดย ปีเตอร์ โอ'ทูล และโซเฟีย ลอเรน

ฉากจบประทับใจจนถึงวันนี้ ครับ

     http://www.youtube.com/watch?v=RfHnzYEHAow&feature=related

The Absurd Hero

ว้าว  ::)
ประทับใจมากกับคลิปละครเพลงที่ท่าน "Sila" นำมาโพสต์ให้ชม
อยากได้มีโอกาสดูทั้งเรื่องจริงๆ แต่คงหายากนะครับ

ของแถม
ถ้าใครอ่าน ปรัชญาชีวิต แล้วชอบงานของกวีเลบานอนผู้นี้  ที่แปลโดยศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ ดร.ระวี ภาวิไล   ขอแนะนำให้อ่านอีกเล่ม คือ The Broken Wings หรือชื่อภาษาไทยว่า ปีกหัก
ขอคัดบางตอนมาให้อ่านค่ะ

คนหนุ่มทุกคนจำความรักครั้งแรกของตนได้ และพยายาม ย้อนกลับไขว่คว้าชั่วโมงอันประหลาดนั้น ซึ่งความทรงจำต่อ มันเปลี่ยนแปลงความรู้สึก อันลึกซึ้งของเขา และทำให้เขา เป็นสุขทั้งที่ความลี้ลับของมันเต็มไปด้วย รสขม

ความโดดเดี่ยวเป็นพันธมิตรของความเศร้าโศก เช่นเดียวกับที่มันเป็นคู่มิตรกับความสุกสกาวทางวิญญาณ

แม้หากความมืดซ่อนบังต้นไม้และดอกไม้เสียจากดวงตาของเรา มันจะไม่ซ่อนบังความรักจากดวงใจของเรา

ฉันขอให้เธอรักฉัน ดังเช่นกวีรักความคำนึงอันโศกสลดของเขาเอง ฉันปรารถนาให้เธอจำฉันไว้ ประดุจคนเดินทางจำแอ่งน้ำสงบเย็น ซึ่งสะท้อนภาพของเขาเองเมื่อดื่มกินน้ำนั้น ฉันอยากให้เธอจำฉันไว้ ดังเช่นมารดาจำลูกของตนซึ่งตายเสียก่อนจะได้ออกมาเห็นเดือนเห็นตะวัน และฉันใคร่ขอให้เธอจำฉันไว้ ดังเจ้าแผ่นดินผู้ทรงกรุณาจำคนโทษซึ่งถูกประหารเสียก่อนที่สารพระราชทานอภัยโทษของพระองค์จะไปถึง

"แผ่นดินนี้เราจอง" เป็นวรรณกรรมชวนหัวที่พลาดไม่ได้จริงๆครับ จำได้ว่าเป็นเรื่องของครอบครัวที่ซื่อบริสุทธิ์ มองอะไรๆเป็นแง่ดี และแก้ปัญหาแบบซื่อๆ (จนบางครั้งแยกไม่ออกว่าอะไรคือซื่อ อะไรคือโง่) แต่ก็แก้ปัญหาได้ทุครั้ง
อ่านแล้วนึกชมทั้งผู้เขียนคือ Richard Powell ที่สามารถเขียนให้ได้อรรถรสและตลกได้ตลอดเรื่อง ที่พลาดชมเชยไม่ได้คือ ท่านทศภักดิ์ นิยมเหตุ ที่ใช้ภาษาไทยได้อย่างรื่นหู รื่นรมย์ และน่าอภิรมย์ ต้องขอคารวะแม้ว่าท่านจะลาจากโลกนี้ไปแล้ว
ใครมีลูกหลานและอยากให้รักการอ่าน ต้องแนะให้อ่านเรื่องนี้ "แผ้นดินนี้เราจอง"ครับ อ่านแล้ววางไม่ลงจริงๆ จะหยุดอ่านก็ไม่ได้ จะวางไว้ก็กลัวหาย  :)  :D  ;D  8)

ถ้าชอบสำนวนคุณเทศภักดิ์ แนะนำให้อีก 9 เล่ม ค่ะ
รวมผลงานหนังสือแปลทั้งหมด 10 เล่ม

    อเล็กซานเดอร์ บอทท์ส นักการค้าผู้สามารถมาแต่กำเนิด (The Best of Botts by William Hazlett Upson)
    แผ่นดินนี้เราจอง (Pioneer, Go Home! By Richard Powell)
    หลายรักของโดบี้ (The Many Loves of Dobie Gillis by Max Shulman)
    เสรีภาพเจ้ากรรม (A Feast of Freedom by Leonard Wibberley)
    ลูกผู้ชาย (The Philadelphian by Richard Powell)
    ฟ้าใหม่ในซานมาร์โค (Don Quixote U.S.A. by Richard Powell)
    นายอำเภอดำ (Blazing Saddles by Ted Richards)
    น้ำวน (Shark River by Richard Powell)
    ชายชาติทหาร (The Soldier by Richard Powell)
    พระจันทร์กระดาษ (Paper Moon by Joe David Brown)

โดบี้ กิลลิส แห่ง The Many Loves of Dobie Gillis ของ Max Shulman  มีบุคลิกตรงกันข้ามกับโทบี้ ควิมเปอร์ แห่ง Pioneer, Go Home! คือเป็นหนุ่มนักศึกษาจอมทะเล้น ฉลาดแกมโกง ที่สนใจแต่สาวสวย

หลายรักของโดบี้เขียนเป็นนิยายเรื่องสั้นหลายตอนไม่ต่อเนื่องกัน แต่ละตอนอ่านแล้วนอกจากให้ความสนุกสนานแล้วยังแทรกความรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ ทางวิชาการเข้าไปด้วย

เรื่อง "แผ่นดินนี้เราจอง" เคยถูกเอามาดัดแปลงสร้างเป็นหนังไทยชื่อ "รักนี้เราจอง (http://70-90memory.blogspot.com/2010/07/1984.html)" ใน พ.ศ. ๒๕๒๗ นำแสดงโดย เบน อิศรางกูร ณ อยุธยา และ ใหม่ เจริญปุระ  

(http://3.bp.blogspot.com/_oAnFlJLqj2M/TFIi59_XWXI/AAAAAAAAK-c/JoqhTKZEYpQ/s400/25.jpg)

 ;D

ถ้าหากว่าคุณ Sujitra ชอบ"แผ่นดินนี้เราจอง"  ขอแนะนำให้อ่านงานที่มีชื่อเสียงที่สุดของริชาร์ด เพาเวลล์ ซึ่งคุณเทศภักดิ์แปลไว้เช่นกัน คือเรื่อง ลูกผู้ชาย  หรือ The Philadelphian   เรื่องนี้ติดอันดับเบสเซลเลอร์อยู่ถึง 6 เดือน ในปี 1957   วอเนอร์บราเธออส์ของฮอลลีวู้ดเอาไปทำเป็นหนังชื่อ The Young Philadelphians  คงจะออกมาดี  จึงได้รับเสนอชื่อเข้าชิงออสคาร์ในปี 1959 ด้วยค่ะ  พระเอกคือพอล นิวแมน   
ถ้าจะถามรายละเอียดเรื่องหนัง เห็นจะต้องเชิญคุณศิลามาตอบ

ส่วน แผ่นดินนี้เราจอง ก็เป็นนิยายดังอีกเรื่องของนักประพันธ์ผู้นี้เหมือนกัน     แถมได้ทำเป็นหนังเพลงให้เอลวิส เพรสลีย์เล่นเสียด้วย   ราชาร็อคของเราเล่นเป็นโทบี้ ควิมเปอร์   แต่ชื่อเรื่องถูกเปลี่ยนเป็น Follow That Dream

ในยูทูปมี 11 ตอน  ไม่ได้ตามดูว่าลงจบเรื่องหรือเปล่า   ลองติดตามดูนะคะ

http://www.youtube.com/watch?v=jm6wsnTtROQ

โชว์รูปผู้เขียน  น่าเสียดาย ถึงแก่กรรมเมื่อปี 1999 นี่เอง

ถ้าใครชอบนิยายอิงประวัติศาสตร์ของไทย   ขอแนะนำ ฟ้าใหม่ ของศุภร บุนนาค   เรื่องนี้เคยทำละครหลังข่าวช่อง 7 สีมาแล้ว
เป็นเรื่องที่บรรยายข้อมูลชีวิตประจำวันของชาวกรุงศรีอยุธยาก่อนกรุงแตกครั้งที่ 2 ได้อย่างมีชีวิตชีวามาก   เขียนขึ้นจากแรงบันดาลใจ  ที่ผู้เขียนประทับใจบุคคลจริงในประวัติศาสตร์
ตัวเอกของเรื่อง มีที่มาจากเจ้าพระยามหาเสนา (บุนนาค  บุนนาค)   ถูกดัดแปลงเป็น แสน  เพื่อนมหาดเล็กวัยเยาว์ของหนุ่มมหาดเล็กผู้ดี 3 ท่านในสมัยพระเจ้าบรมโกศ     ทั้งสามท่านต่อมาก็คือสมเด็จพระเจ้าตากสินฯ  พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าฯ และกรมพระราชวังบวรมหาสุรสีหนาท

ผลงานของศุภร บุุนนาคที่เป็นหนังสือในดวงใจมีอีก 3 เล่ม  ล้วนแต่เป็นรวมเรื่องสั้น  คือลมเย็น คนซื้อฝัน และ ที่รัก  เป็นเรื่องสั้นสะท้อนสังคมที่ยากจะหานักเขียนหญิงคนไหนสะท้อนออกมาได้อย่างคมคายได้เท่านี้ 

ย้อนกลับไปถึงวัยเด็ก  หนังสือสำหรับเด็กที่อยู่ในดวงใจคือผลงานแปลของ อ.สนิทวงศ์     โดยเฉพาะงานแปลของ Louisa May Alcott ครบชุด
คือ Little Women  สี่ดรุณี
Good Wives   เมียขวัญ  เป็นภาคต่อของสี่ดรุณี  เมื่อเด็กหญิง ๔ คนเติบโตเป็นสาว มีความรัก และแต่งงาน
Little Men    สี่ดรุณ    เป็นภาคต่อจากเมียขวัญ   เมื่อตัวละครเอกใน ๒ ภาคแรก สมรสเข้าสู่วัยกลางคน   ตั้งโรงเรียนประจำ  มีเด็กๆตัวละครชุดใหม่เข้ามาเป็นตัวเอกทั้งหญิงและชาย
สี่ดรุณี ภาคพิเศษ  Jo's Boys   เป็นเหตุการณ์เมื่อเด็กๆใน Little Men เติบโตเป็นหนุ่มเป็นสาว   มีชีวิตกันไปคนละแบบ 

ถ้าถามว่าเรื่องไหนดีที่สุด ก็ต้องยกให้ภาคแรก  สี่ดรุณี

ต้องขอโทษครับที่หายไปนานเหตุด้วยงานราชการรัดตัว รวมทั้งงานของบ้านเมืองหลายประการ
อยากเพิ่มหนังสือในดวงใจอีกเล่มคือ "คนรักหมา" ของบรมครูแห่งการรจนา บรมครูแห่งการบรรยาย บรมครูแห่งการนำพาผู้อ่านไปทุกที่ที่สัมผัสกับท่านคือ พล.ต. ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช
ลองมาดูเพียงแค่ "คำนำ" ก็วางไม่ลงแล้วครับ

คำนำ
"คุณก็เป็นอีกคนหนึ่งที่รักหมา แต่คุณทราบหรือไม่ว่า...  คนเรานั้น หากรักหมาตัวไหน ก็มักจะสรรเสริญว่า มันรู้เหมือนคน แต่หมานั้น ถ้าหากว่ามันพูดได้ มันคงจะกล่าวถึงคนที่มันรักว่าดีเหมือนหมา
    ความรู้สึกที่หมากับคนมีต่อกันและกันนี้ทำให้หมากับคนคบกันได้สนิทกว่าสัตว์อื่น เพราะต่างฝ่ายต่างยอมรับว่าอีกฝ่ายหนึ่งเป็นพวกเดียวกัน....ผมเองนั้นถือหลักว่า หากรำคาญหมา ก็ตีเจ้าของหมาทีเดียว ไม่ไปมัวตีหมาคนอื่น ให้เสียเวลา ถ้าปราบเจ้าของหมาได้แล้ว หมาที่กำเริบลวนลามทำความยุ่งยากอยู่ ก็จะเซาๆไปเอง อุทารหรณ์เรื่องนี้ดูเหมือนจะเห็นกันอยู่แล้วไม่ต้องบรรยาย จะให้ผมใช้ถ้ายคำหรูๆแบบนักประพันธ์ในการที่จะขึ้นต้นเรื่องนี้ผมก็จะต้องพูดว่า "โลกทัศน์ของหมานั้นอยู่ที่จมูกและหมาเขียนประวัติของตนด้วยปัสสาวะ""

หรือตัวอย่างที่พอจะคัดมาให้ท่านได้อ่านเช่นตอน "หมาผมหาย"

"หมาไทยสีดำ ตัวผู้ อายุได้ขวบกับ 1 เดือน ใครเรียกชื่อว่าสีหมอกก็คงจะเข้ามาหา ไม่แปลกประหลาดอะไร และคงไม่สำคัญสำหรับใคร แต่ผมทุกข์มากเกินกว่าจะบอกใครได้

  นานมาแล้วที่ผมสลัดเอาความมักใหญ่ใฝ่สูงไปจากตัว นานมาแล้วที่ไม่นึกถึงลาภยศสรรเสริญ หรือแม้แต่ความเข้าใจจากเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน นานมาแล้วที่ผมไม่สนใจต่อคำนินทา และไม่กลัวการขู่เข็ญ คุกคาม วันหนึ่งๆ ก็คิดทำแต่ประโยชน์ท่าน ไม่คิดถึงประโยชน์ตน. ความว้าเหว่ทางใจมีอยู่อย่างประมาณมิได้ ..เพราะยังเป็นปุถุชน

หมาไทยสีดำตัวเดียวเท่านั้น ที่ทำให้อดทนต่อความว้าเหว่นั้นเพราะจะออกจากบ้านมันก็คอยส่ง ถึงบ้านมันก็คอยรับ เวลาอยู่บ้านมันก็อยู่ใกล้ตัว เป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่รู้สึกว่าอยู่ใกล้ เวลาไม่อยู่บ้านก็มีความรู้สึกว่า มีอะไรที่รักผม ไว้ใจผมโดยไม่มีเงื่อนไข คอยอยู่ทางบ้าน บ้านก็พอจะเป็นบ้านขึ้นมาได้ ยังมีอะไรที่พอจะเกาะเกี่ยวทางใจ ทำให้รู้ตัวว่าเป็นคนไม่ใช่อิฐปูน

เมื่อวันจันทร์ที่ 9 เดือนนี้ มีคนที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ จับเอาตัวหมาของผมขึ้นรถไปเที่ยวบางกระปิ โดยไม่บอกให้ผมรู้ หมามันตื่นโดดรถหนีบนถนนสุขุมวิท ระหว่างซอย 14 ถึงซอย 22 ออกหาเท่าไรก็ไม่พบ ผมไม่ได้กินไม่ได้นอนตั้งแต่เช้าวันนั้นเป็นต้นมา ทำอะไรก็ไม่ถูกคิดอะไรก็ไม่ออก รู้แล้วการพลัดพรากจากของที่รักเป็นทุกข์ แต่เมื่อการพลัดพรากนั้นมาถึงตัวก็ไม่สมารถระงับได้ เพราะไม่อยากได้ไม่หวังอะไร ที่คนเขาอยากได้กันเป็นปรกติ ขอไว้แต่หมาตัวเดียวเท่านั้น ซึ่งก็ไม่ใช่หมาวิเศษวิโสอะไรด้วย ที่เป็นทุกข์มากเพราะว่าหมามันจะต้องเป็นทุกข์เท่าผมหรือยิ่งกว่า จะต้องหวาดหวั่นตกใจเพราะพลัดเจ้าของที่มันรัก เพราะมันเป็นหมามันจึงไม่มีทางที่จะรู้และเข้าใจธรรมที่ว่า "ปิเยหิ วิปุปโยโค ทุกโข" มันจะมีแต่ทุกข์โดยที่ไม่มีอะไรเจือปนเลยไปจนตาย

ถ้ารู้ว่ามันตายแล้วก็พอจะทำใจได้ แต่ไม่รู้ เลยหมดเยื่อใยในชีวิตขึ้นมาเฉยๆเพราะเยื่อใยที่มีอยู่ก็บางเต็มทีแล้ว อะไรมาสะกิดเข้านิดเดียวก็ขาด

ที่เขียนนี้มิใช่ขอความช่วยเหลือจากใคร หรือหวังความเห็นใจความสงสารจากใคร เพราะมันเรื่องเล็กเกินไป และไม่มีใครจะทำอะไรให้ได้ด้วย แต่ที่เขียนมาก็เพราะไม่รู้จะเขียนอะไรอีก และคงจะไม่มีปัญญาเขียนอะไรไปอีกนาน ถ้าจะให้เขียนให้ได้ก็ต้องฝืน ฝืนใจเขียนหนังสือก็เหมือนไม่ได้เขียน อย่าเขียนมันเลยจะดีกว่า... "

ที่สำคัญคือเมื่ออ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว มีความรู้สึกว่าเราสามรถจะปรับเอามาใช้กับสังคมมนุษย์ได้อย่างมาก

จำได้ว่า ท่านได้สีหมอกคืนมา    พลอยโล่งใจไปด้วยค่ะ

เห็นหนังสือที่แนะนำแล้วมีหลายเล่นที่ต้องไปหาอ่าน  ;D

ตามหาหนังสือเล่มนี้มานาน
เคยอ่านตั้งแต่สมัยมัธยมต้น 
เพิ่งได้มาเมื่อวันอาทิตย์นี้เอง

อ่านชีวิตเหมือนฝัน หลายเที่ยวแล้วค่ะ

ได้อ่าน'ชีวิตเหมือนฝัน' หลังจากที่ได้อ่าน'มาลัยสามชาย' ยังเคยคิดเลยค่ะ ว่า'คุณหญิงลอออร' ก็คือ'คุณหญิงมณี' ;D

ส่วนหนึ่งค่ะ  ตอนสามีคนที่สาม

หมอปชา สิริวรสาร จบรุ่นที่หนึ่งของแพทย์จุฬา ปี 2493
เพื่อนรุ่นเดียวกันที่เป็นอาจารย์เช่น หมอยาใจ ณสงขลา
อดีตคณบดี  หมอผจง คงคา(ลิมปิชาติ)  เป็นญาติ
หลวงชาติตระการโกศล อดีต ผบตร.

หนังสืออีกเล่มที่หยิบมาอ่านอีกครั้ง
น่าสนใจบางเรื่องในกรุงเทพ
ท่านให้รายละเอียดดีกว่าขุนวิจิตรฯ

หนังสือที่อ่านตอนนี้คือ
ตำนานชีวิต....ของ  มนัส จรรยงค์
มนัส พูดกับหมอเสนอ อินทรสุขศรี ว่า
"หมอต้องอ่านหนังสือที่ผมแต่ง  แล้วหมอจะได้รู้จักคน"
อ่านเล่มนี้รู้จักมนัส จรรยงค์ ในหลายมิติ

ใช้มือถืออาจจะพิมพ์ผิด คอม?เสียไม่ค่อยได้เข้ามา