เรือนไทย

เมื่อเช้าวันที่ ๒๑ ม.ค. ที่ผ่านมา เวลา ๘.๐๐ น. ในบ้านเราได้มีการถ่ายทอดสดการประกาศรางวัลลูกโลกทองคำหรือ Golden Globe ที่จัดโดยสมาคมผู้สื่อข่าวบันเทิงแห่งฮอลลีวู้ดซึ่งได้ดำเนินการแจกรางวัลมาในปีนี้เป็นปีที่ ๕๙ แล้ว ผลปรากฏว่าภาพยนตร์ที่ได้รับรางวัลมากที่สุดคือ A Beautiful Mind (เรื่องราวเกี่ยวกับชีวประวัติของจอห์น ฟอร์บส์ แนช จูเนียร์ นักคณิตศาสตร์รางวัลโนเบลปี 1994 ที่ป่วยเป็นโรคทางจิตนานถึง ๓๐ ปี) คว้าไปมากที่สุดถึง ๔ รางวัล ได้แก่

๑) รางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ประเภทดราม่า
๒) รางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมประเภทดราม่า – รัสเซลล์ โครว์ (ในบทจอห์น ฟอร์บส์ แนช จูเนียร์)
๓) รางวัลนักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยม – เจนนิเฟอร์ คอนเนลลี่ (ในบทภรรยาของแนช)
๔) รางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม

ตามติดมาด้วย Moulin Rough (เรื่องราวความรักระหว่างโสเภณีในคลับชื่อดังกับนักเขียนหนุ่ม) ที่คว้าไปได้ถึง ๓ รางวัล ได้แก่
๑) รางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ประเภทมิวสิคคอล/คอมเมดี้
๒) รางวัลนักแสดงนำฝ่ายหญิงยอดเยี่ยม – นิโคล คิดแมน
๓) รางวัลดนตรีประกอบยอดเยี่ยม

สำหรับรางวัลในสาขาอื่นๆ เฉลี่ยกันไปเรื่องละ ๑ รางวัล มีดังนี้
- รางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม ประเภทดราม่า คือ ซิสซี่ สปาเซ็ค จากเรื่อง In the Bedrooms (เธอแสดงในบทแม่ที่ต้องทนทุกข์จากการสูญเสียลูกชายไปอย่างกะทันหัน)
- รางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยม ประเภทมิวสิคคอล/คอมเมดี้ คือ ยีน แฮ็คแมน จากเรื่อง The Royal Tennenbaums (เขาแสดงในบทพ่อที่ทิ้งครอบครัวไปนาน พอชีวิตตกต่ำก็หวนกลับมาฟื้นความสัมพันธ์กับครอบครัวอีกครั้ง)
- รางวัลนักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม คือ จิม บรอดเบนท์ จากเรื่อง Iris (เขาแสดงในบทสามีผู้ทุ่มเทให้กับภรรยานักเขียน-ไอริส เมอร์ด็อช ซึ่งป่วยเป็นโรคความจำเสื่อม)
- รางวัลผู้กำกับยอดเยี่ยม คือ โรเบิร์ต อัลท์แมน จากเรื่อง Gosford Park (เรื่องราวเกี่ยวกับการฆาตกรรมภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ในชนบท ขณะกำลังมีงานเลี้ยงฉลองอันหรูหรา)
- รางวัลเพลงนำภาพยนตร์ยอดเยี่ยม คือเพลง “Until” จากเรื่อง Kate & Leopold (หนังรักโรแมนติกข้ามเวลาของสาวยุคปัจจุบันกับหนุ่มจากอดีต) ขับร้องโดย สติง

สำหรับรางวัลในส่วนของผลงานทางโทรทัศน์เป็นการขับเคี่ยวกันระหว่างซีรี่ส์สองเรื่องซึ่งได้ไปเรื่องละ ๒ รางวัลเท่ากันคือ Six Feet Under ได้รับรางวัลภาพยนตร์ซีรี่ส์ยอดเยี่ยมประเภทดราม่า และ รางวัลนักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยม คือ ราเชลล์ กริฟฟิธ กับอีกเรื่องคือ Sex and the City ได้รับรางวัลภาพยนตร์ซีรี่ส์ยอดเยี่ยมประเภทมิวสิคคอล/คอมเมดี้ และ รางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม ประเภทมิวสิคคอล/คอมเมดี้ คือ ซาร่าห์ เจสสิก้า พาร์คเกอร์

สำหรับรางวัลในสาขาอื่นๆก็เฉลี่ยกันไปเรื่องละ ๑ รางวัล มีดังนี้
- รางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม ประเภทดราม่า คือ เจนนิเฟอร์ การ์ดเนอร์ จากเรื่อง Alias
- รางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยม ประเภทดราม่า คือ คีเฟอร์ ซัทเธอร์แลนด์ จากเรื่อง 24
- รางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยม ประเภทมิวสิคคอล/คอมเมดี้ คือ ชาร์ลี ชีน จากเรื่อง Spin City
- รางวัลนักแสดงสมบทชายยอดเยี่ยม คือ สแตนลี่ย์ ทุคชี่ จากเรื่อง Conspiracy
- รางวัลภาพยนตร์ที่สร้างเพื่อฉายทางโทรทัศน์หรือมินิซีรี่ส์ยอดเยี่ยม จากเรื่อง Bands of Brothers
- รางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมสำหรับภาพยนตร์ที่สร้างเพื่อฉายทางโทรทัศน์หรือมินิซีรี่ส์ คือ จูดี้ เดวิส จากเรื่อง Life with Judy Garland: Me and My Shadows
- รางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมสำหรับภาพยนตร์ที่สร้างเพื่อฉายทางโทรทัศน์หรือมินิซีรี่ส์ คือ เจมส์ ฟรังโก้ จากเรื่อง James Dean

มีข้อน่าสังเกตอยู่อย่างหนึ่งว่าสำหรับภาพยนตร์ที่ได้รับรางวัลต่างๆไปกันในปีนี้ มักเป็นภาพยนตร์แนวชีวประวัติหรือไม่ก็สร้างจากเหตุการณ์จริง อย่างเช่น A Beautiful Mind, Iris, James Dean, Life with Judy Garland: Me and My Shadows ส่วนเรื่องที่สร้างเหตุการณ์จริงก็เช่น Band of Brothers ซึ่งสร้างจากเหตุการณ์จริงสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ ที่กองทหารหน่วยหนึ่งต้องไปปฏิบัติภารกิจลับในดินแดนนาซี นอกจากนี้ซีรี่ส์เรื่อง 24 ก็ยังเป็นซีรี่ส์ที่อิงจากเหตุการณ์จริงเกี่ยวกับการก่อการร้ายอีกด้วย

และนี่คือภาพบางส่วนของผู้ที่ได้รับรางวัลอันทรงเกียรติในคืนนั้นครับ

รูปแรกคือนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจาก A Beautiful Mind – รัสเซลล์ โครว์

รูปที่สองคือนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมจาก In the Bedroom – ซิสซี่ สปาเซ็ค

รูปที่สามคือนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมจาก Mouling Rough – นิโคล คิดแมน

นักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยมจาก A Beautiful Mind – เจนนิเฟอร์ คอนเนลลี่

นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยมจาก Iris – จิม บรอดเบนท์ (เขายังร่วมแสดงใน Moulin Rough ในบทเจ้าของคลับมูแลง รูจด้วยครับ)

นักแสดงนำฝ่ายหญิงยอดเยี่ยมจากซีรี่ส์ประเภทดราม่า – เจนนิเฟอร์ การ์เนอร์ จาก Alias

นักแสดงนำฝ่ายหญิงยอดเยี่ยมจากซีรี่ส์ประเภทมิวสิคคอล/คอมเมดี้ – ซาร่าห์ เจสสิก้า พาร์คเกอร์ จาก Sex and the City

นักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมสำหรับหนังที่สร้างเพื่อฉายทางโทรทัศน์หรือมินิซีรี่ส์ – จูดี้ เดวิส จาก Life with Judy Garland: Me and My Shadows

เครื่องแฮงค์อีกแล้วครับ โพสต์รูปก็ไม่ไป ขอติดรูปที่เหลือในโอกาสต่อไปนะครับ (แต่มีเรื่องต้องขออภัยด้วยครับ ที่ดันเลือกประเภทของกระทู้ผิด แทนที่จะเป็น “หน้าต่างโลก” เพราะรีบเกินไปหน่อยต้องขออภัยด้วยครับ)

ไหง Sex and the City ได้รางวัลได้ ผมเคยดูกี่ครั้งกี่ครั้งก็ดูไม่เคยจบตอนซะที ไม่หลับก็เปลี่ยนช่อง ...
เพราะเนื้อเรื่องไม่มีอะไรใหม่ๆ วนอยู่แต่เรื่องเดิมๆ ไม่รู้ว่าสังคมผู้หญิงอเมริกันในวัยนั้นเป็นแบบนั้นจริงๆหรือเปล่า?
ถ้าจริงคงน่าเบื่อพิลึก ผมก็เลยไม่รู้ว่า ซาร่าห์ แสดงดีจริงๆหรือเปล่าเพราะไม่เคยนั่งดูจบตอนซักกะที
ภาพยนต์ชุดในแนวเดียวกันนี้ผมชอบ Ally McBeal มากกว่า เพลงก๋เพราะ สาวก็สวย เนื้อหายังเร้าใจอีกต่างหาก

มาต่อกับรูปผู้ได้รับรางวัลลูกโลกทองคำครั้งที่ ๕๙ นะครับ…คนนี้คือ เจมส์ ฟรังโก้ กับรางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจากหนังที่สร้างสำหรับฉายทางทีวีหรือมินิซีรี่ส์ จากเรื่อง James Dean

คนนี้คือแฮร์ริสัน ฟอร์ดกับรางวัลเกียรติยศ Cecil B. DeMille Award

นักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจากซีรี่ส์ประเภทมิวสิคคอล/คอมเมดี้ – ชาร์ลี ชีน จาก Spin City

นักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจากซีรี่ส์ประเภทดราม่า – คีเฟอร์ ซัทเธอร์แลนด์จาก 24

ผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม – โรเบิร์ต อัลท์แมน จาก Gosford Park

นักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยมจากผลงานทางทีวี – ราเชล กริฟฟิธ จาก Six Feet Under

นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยมจากผลงานทางทีวี – สแตนลี่ย์ ทุคชี่ จาก Conspiracy

เจ้าของรางวัลเพลงนำภาพยนตร์ยอดเยี่ยมคือเพลง “Until” จาก Kate & Leopold – สติง

สองคนนี้คงไม่ต้องบอกว่าเป็นใครนะครับ ขึ้นมารับรางวัลร่วมกันในฐานะผู้อำนวยการสร้างหนังมินิซีรี่ส์ยอดเยี่ยม – Band of Brothers

คนนี้แหละคือผู้กำกับ Moulin Rough แบซ เลอร์มานน์ กับรางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยมประเภทมิวสิคคอล/คอมเมดี้

สองผู้อำนวยการสร้างจาก A Beautiful Mind รับรางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยมประเภทดราม่าด้วยกัน

รูปจากในหนัง A Beautiful Mind สองนักแสดงของเรื่องที่คว้ารางวัลมาทั้งคู่ครับ

สองนักแสดงนำจาก Moulin Rough ครับ

นี่จาก In the Bedroom ครับ

A beautiful Mind เป็นหนังดีมากค่ะ ดูแล้วซึ้งขอบคุณที่นำภาพและการรายงาน
มาฝากนะคะ

มหาลัยที่่ถ่ายทำสวย(princeton)เพราะว่าโบราณและเก่าแก่ tradition
อิอิ คล้ายมหาลัยเราด้วยทรงคึกต่างๆ แต่ที่ประทับใจ
คงเป็นฉากที่เค้าพูดตรงกลางงาน เกี่ยวกับภรรยาของเค้า ซึ้ง

ปล แต่จริงๆมีคนบอกว่าหนังเรื่องนี้ต่างจากของจริงไปเยอะเหมือนกัน
เพราะไม่สามารถทำได้เนื่องจากยาวไปหรืออะไรทำนองนั้น แต่สรุปชอบค่ะ

ยังไม่ได้ดูหนัง แต่อ่านหนังสือไปค่อนเล่ม
กลับไม่ชอบจอห์น แนชเลยจากนิสัย โดยเฉพาะกับภรรยาคนแรก
ที่ไม่ยอมรับจนปล่อยให้ลูกไปอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
จอห์นแนช เป็นอัจริยะเรื่องนั้นไม่เถียง แถมยังสมองเพี้ยนแล้วกับมาหายอีก
แต่อ่านแล้วไม่ได้รู้สึกชื่นชม เพราะดูเขาเป็นคนก้าวร้าว หรือหนังสือเขียนไม่ดีไม่รู้

ขอบคุณ คุณยาตราครับ คงพอมีเวลาว่างไปคุยกับคุณเทาชมพู  สามหนุ่มหนึ่งมุม คุณพาฝัน และสาวๆที่กระทู้ดาราบ้างนะครับ