เรือนไทย

กระทู้เก่าร้องกันแล้วร้องกันอีกก็ยังไม่ทั่วไทยครับ
ขออนุญาติเปิดใหม่แล้วกันครับ ฮี่ๆๆๆ

เริ่มด้วยพาไปพัทยาดีกว่า เพลงของคาราวาน

************ พัทยา *************

โอ้พัทยา... จันทราทำด้วยกระดาษ
กระดาษขาดๆ เหมือนเสื้อกระโปรงขาดๆ
ประชาชน หากินอยู่เต็มตลาด ระวังจีไอ จะมายึดหาดโจมตี
มาเป็นลำเรือ ดังเสือกำลังหิวเหยื่อ
ประชาชนเตรียมศึก สู้เสือ
กระจายกำลังเตรียมรับทุกเมื่อ เตรียมเรือเตรียมเบ็ดเตรียมปืน
อเมริกัน แปดพันเก้าพันกำลังบ่ายหน้า พัทยา พัทยา พัทยา
พัทยา ล่า ล้า ล๊า ลา ล่า ล้า ฝ่ายมวลประชาก็เริงร่าเข้าโรมรัน
พันตูพันตี นาทีกำลังมีค่า พัทยามีเงินเป็นล้านๆ
ผู้คนหนทางเบิกบาน อาคารชายหาด ท้องทะเล
อาคาร ชายหาด ท้องทะเล

***************************************

เอาลิงค์กระทู้เดิมมาเเปะไว้ให้จะได้กลับไปอ่านถูก

http://vcharkarn.com/snippets/board/show_message.php?dtn=dtn5&number=410

เพลงนี้เป็นพัทยาสมัยก่อนค่ะ

พัทยาลาก่อน
รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส


ลมทะเล พัดมา หาดพัทยา ครวญคลั่ง
ฟังเหมือนมนต์ภวังค์ วอนหวีดหวังครางว่า
...ยังรักเธอ รักเธอ พร่ำเพ้อละเมอรอท่า
ยังฝืนกลืนน้ำตาฝันจนกว่าชีพวาย
...ครวญครางไปไยกัน  เกลียวคลื่นนั้นมันชวนวิ่งว่าย
แล้วล่มร่างร้างตายหายอาวรณ์
...ลาแล้วลาขอลา โอ้พัทยาลาก่อน
ชีวิตคือละคร ฉันมันอ่อนโลกเอย

วันนี้พาไปดูสถานการณ์ไทย-พม่าที่จังหวัดตากครับ

แม่สอดสะอื้น ของรุ่งฤดี แพ่งผ่องใสเช่นเดียวกัน

โอ...โอ๊...โอ...โอ้...โอ่...โอ้...โอ...เอย

โอ...แม่สอดสะอื้น
ระทมข่มขื่น เจ้ายืนอ้างว้างกลางพนา
เห็นทิวเขาเบียดเสียดฟ้า
เหมือนว่า ม่านฟ้าป่าเขาสูงบัง

โอ...แม่สอดแสนเศร้า
เหมือนข้าซบเซาถูกเขาทอดทิ้งรำพัง
รักเอยรักที่เคยหวัง
เขาชัง จากไปเหมือนดั่งไม่มีเยื่อใย

ธารน้ำเมย ไหลเลย
ไหลเลย ทิ้งถิ่นถิ่นแดนไทย
ธารรักเอย ไหลเลย พ้นแผ่นแดนไทย
ปล่อยข้าไว้ให้ช้ำกล้ำกลืน

โอ...แม่สอดสาวเอย
ซบลำน้ำเมย ก่อนเคยปลอบขวัญวันคืน
โถ ทรวงช้ำข้าจำฝืน ข่มขื่น
จะซบสะอื้นกับอ้อมอกใคร...

แล้วเพลงแม่สายล่ะคะ  จำแบบดำๆ น้ำได้ว่าขึ้นต้นว่า "ใบไม้ร่วงพวงพริ้วปลิวฝอย  ขวัญเริงลอยล่องลอยตามลม  ลมเหมันต์นั้นมีมีดคม  กรีดและคว้านอารมณ์  ผ่าอกตรมล้มตาย"  แล้วก็ "โอ้อดีตหวีดวอนมา  เรียกให้ข้ามาเชียงราย  คืนความรักให้แม่สาย ........."

แม่สายสะอื้น จำไม่ได้หมดเหมือนกันครับ

กรุงเทพฯ ล่ะครับ

มีเพลง โอ้กรุงเทพฯ เมืองฟ้าอมร... เพลงเก่าตั้งแต่สมัยกรุงเทพฯ ยังน่าอยู่
เพลง อย่าไปเลย บางกอก จะบอกให้....
รุ่นใหม่หน่อยมีเพลงชื่อเต็มกรุงเทพฯ ซึ่งคนแต่งประหยัดเวลาแต่งเนื้อดี แต่งแต่ทำนองมาใส่ชื่อเต็มกรุงเทพฯ เป็นเนื้อ
มีเพลงอะไรอีกครับ

สถานที่ในกรุงเทพฯ มีเพลงหนึ่งที่เป็นของชาตรีหรือแกรนด์เอ็กซ์ หรือรอยัลสไปรท์ก็ลืมเสียแล้ว ที่ว่า
... พบเธอที่สยามสแควร์ อย่าเปลี่ยนแปร นะขวัญใจ ย้ำเตือนกลัวลืมเลือนไปวันอาทิตย์ตอนบ่ายจำได้ไหมโฉมตรู... บุ๋งๆๆ แล้วก็
.. ฉันคอยตั้งแต่เช้าจดเย็น ก็ไม่เห็น วี่แววมา ห้าชั่วโมงยืนคอยกานดา .. บุ๋งๆๆๆ

เดี๋ยวนี้มีเพลงเซ็นเตอร์พอยนท์คอยรัก หรือยังก็ไม่ทราบ

น้องนางบ้านนาที่จากเคหาสู่ฟ้าบางกอก
น้องเอ๋ยพี่จะขอบอก อย่าหลงบางกอกจนลืมบ้านนา
น้องอย่าปล่อยใจ อย่าไปหลงเชื่อวาจา
เพียงแต่ที่เขาพูดว่า จะรักแก้วตาคนเดียวไม่คลาย

น้องเอยบางกอกไม่เหมือนบ้านนา
บางคนร้อยเล่ห์มารยา.....บุ๋งๆๆ
............บุ๋งๆๆ..............
พลาดแล้วไม่แคล้วหมองหม่น
เป็นสาวเพียงหน.........

จำชื่อเพลงไม่ได้แต่คนร้องชื่อโฆษิต นพคุณ  ไม่ทราบว่ามีใครร้องต่อได้มั่ง คุณหลวง ? ว่าไงครับ

มีอีกเพลงเกี่ยวกับบางกอกที่ร้องว่า

อย่าไปเลย บางกอกบอกไม่เชื่อ
ไปหาเสือดีกว่า ไปหาเขา .... บุ๋มๆๆๆ

จำได้เท่านี้จริงๆ ครับ

มีเพลงเกี่ยวกับชายแดนของคาราวานเหมือนกันครับ
แต่จำได้ไม่หมดอีกแล้วครับ รู้สึกว่าจะชื่อ แหล่ให้ชายแดน ทำนองนี้

....
จากชายแดนมาเลเซีย เกินเป็นสองชายเลน
ร้อยเกาะพันเขา สลับซับซ้อนกัน เกิดชายแดนพม่าไทย

เหงื่อรินไหล  สงครามสายเลือด เดือดสบเมยสาละวิน
ขึ้นสุดเหนือ เหงื่อไหลริน ยินเสียงครวญแม่สาย

สามเหลี่ยมทองคำนั้นมีสามฝ่าย พม่า ลาวไทยเชื่อมโยง
จากเชียงของ ล่องตามน้ำโขง ไหลลง .... ( จำบ่ได้เจ้า )

บุ๋มๆๆๆๆๆๆๆๆ

บุ๋มๆๆๆๆๆๆๆๆ

จากอุบลฯ ถึงอรัญประเทศ เหตุการณ์คงผันแปร
ศึกเขมรที่โลกคอยแล ขะแมเอยจงเจรจา

จากเมืองจันฯ ฮิ ลงเมืองตราด หาดทรายขาวนาๆ
เสม็ดเกาะช้าง บ้างฉางพัทยา เป็นหน้าตาของเรา

เส้นชายแดนขวานทองยาวเยียด เกียรติยศของไทย
ให้ลูกหลานร่วมยุคสมัย สืบสานไปยาวนาน

**********************

อยากฟังเพลงมะเมี๊ยะค่ะ  จำได้ไม่หมด  ได้แค่ "มะเมี๊ยะเป็นสาวแม่กา  คนพม่าเมืองมะละแหม่ง  งามล้ำดั่งเดือนส่องแสง  คนมาแย่งหลงรักสาว  มะเมี๊ยะบ่ยอมรักไผ  มอบใจให้หนุ่มเชื้อเจ้า  เป็นลูกอุปราชท้าวเชียงใหม่"  เพลงนี้เศร้าจังเลยค่ะ  ตอนที่สยายผมลงเช็ดบาทบาทาน่ะค่ะ

มะเมี้ยะ เป๋นสาวแม่กา  หรือว่า  แม่ก้า (แม่ค้า) กันแน่คะแบบนี้  ถ้าออกเสียงแบบคนเหนือ ค้า จะออกเป็น ก้า

สำหรับคุณอ้อยขวั้นค่ะ

มะเมี๊ยะ

มะเมี๊ยะเป๋นสาวแม่ก๊า...................คนพม่าเมืองมะละแหม่ง
งามลำ้เหมือนเดือนส่องแสง...........คนมาแย่งหลงฮักสาว
มะเมี๊ยะบ่ยอมฮักไผ.....................มอบใจ๋หื้อหนุ่มเจี๊อจ้าว
เป๋นลูกอุปราชท้าว.......................เจียงใหม่

แต่เมื่อเจ้าชายจ๊บก๋านศึกษา..........จำต้องลาจาก มะเมี๊ยะไป
เหมือนโดนมีดสับดาบฟันหัวใจ๋......ปล่อมเป๋นป้อจายหนีตามม้าาา

เจ้าชายเป๋นราชบุตร...................แต่สุดตี้ฮักเป๋นพม่า
ผิดประเพณีสืบมา......................ต้องร้างลาแยกทาง

โอ่ โอ๊ ก่เมื่อวันนั้น....................วันตี้ต้องส่งคืนบ้านนาง
เจ้าชายก่จัดขบวนจ๊าง.................ไปส่งนางคืนทั้งนำ้ตา
มะเมี๊ยะตรอมใจอาลัยขื่นขม.........สยายผมลงเจ๊ดบาทบาทา
ขอลาไปก่อนแล้วจ้าดนี้

เจ้าชายก่ตรอมใจ่ต๋าย.................มะเมี๊ยะเลยไปบวชชี
ความฮักมักเป็นฉะนี้...................แลเฮย

ขอบคุณมากค่ะคุณพวงร้อย  น่าสงสารทั้งคู่เลยนะคะ

แก้นิดนึงค่ะ พี่พวงร้อย
มะเมี๊ยะตรอมใจ๋ อาลัยขื่นขม ถวายบังคม ทูลลา สยายผมลงเจ๊ดบาทบาทา ขอลาไปก่อนชาตินี้

แหะ แหะ พิมพ์ผิดอีกแล้ว
ขอลาไปก่อนแล้วชาตินี้

--------------------------------------
ขอเพลงได้มั้ยคะ นึกชื่อเพลงไม่ออก จำเนื้อก็ไม่ค่อยได้ค่ะ

มีเนื้อท่อนหนึ่งร้องว่า
"ดูโขงสีปูนเชื่อมมูลสีคราม"
จำได้ติดใจในความไพเราะ
มีคำว่าโขงเจียม เขื่อนสิรินธรด้วย
นอกนั้นจำอะไรไม่ได้นอกจากทำนองค่ะ

เซียนเพลงลูกทุ่งพอจะนึกออกกันมั้ยคะ

ขอบคุณค่ะคุณเพลิน  นั่นซีคะ  มาดูแล้วรู้สึคกมันกุดๆหายไปวรรคนึง  แต่นึกไม่ออกค่ะ  ว่าเอาตามที่จำได้เท่านั้นค่ะ  แหะๆ

พาไปเที่ยวน้ำตกบ้างนะคะ  แต่คงเพี้ยนและดำน้ำเล่นตามเคย

นางรอง

นางรองเจิ่งนองไหลท่วมท้องนา
หลั่งอุทกตกมาตามแนวผางามสะพรั่ง
หว่างธารไหลหลั่ง
สาวน้อยร้องชั่งงามเหมือนดังเงือกน้อย

นางลงสระสรงลงเล่นสายธาร
...บุ๋ง บุ๋ง....

น้ำตกนางรองใช่เป็นสองรองเขาอื่น
แต่เจ้างามชื่นเจ้าไม่เป็นสองรองใคร
เจ้าชื่อนางรองแต่น้องจะรู้บ้างไหม
นางเอกประจำใจ....


และดำน้ำไปอีกน้ำตกนึง

เมื่อเยือนถึงถิ่นที่เคยได้มา
น้ำตกสาลิกา

บุ๋ง บุ๋ง

ผมดำน้ำ ไม่ยักโผล่ที่น้ำตกสาริกา กลับมาโผล่ที่ไทรโยคแห่งความหลัง แทน

...ท่ามกลางสายลมโบยโบก
ริมน้ำธารไทรโยค ดินแดนแห่งความหลัง
ฉันยังจำได้ใต้เงาร่มไม้บัง
ตรงที่เราเคยนั่งอยู่กันเพียงสองคน
ได้ยินเสียงลมเบาเบา
กลางแสงนวลจันทร์
เจ้าดวงดาวเกลื่อนเวหน
สายน้ำซัดซ่า หลั่งมาจากเบื้องบน
คืนนั้นเราต่างคน อยู่ชิดกันไม่ห่างไกล
ไทรโยคเคยเป็นเหมือนแดนสวรรค์
ที่เธอกับฉันร่วมกันสร้างไว้ในใจ
เดี๋ยวนี้ตรอมตรม เพราะเธอมาเปลี่ยนไป
เห็นไทรโยคทีไร ช้ำใจไม่อยากชม
ท่ามกลางสายลม ไทรโยค
คงเหลือความเศร้าโศก ดวงใจสุดขื่นขม
เสียงน้ำซัดซ่า หริ่งเรไรร้องระงม
เคยเหมือนเพลงชื่นชม
กลับคล้ายเพลงที่บาดใจ

ไทรโยคปีนี้เป็นไงไม่รู้  ไม่ได้ไปเยือนมาหลายปีแล้ว