เรือนไทย

 ความเดิมจากตอนที่แล้ว  ... ผมได้ตั้งกระทู้เกี่ยวกับพระตำหนักลักษมีวิลาสของพระนางเธอลักษมีลาวัณย์ และก็ตั้งใจจะอุทิศถวายเป็นที่รฤกเนื่องในโอกาสที่พระตำหนักพระองค์นั้นได้ถูกรื้อลง

ตั้งใจว่าจะไปหารูปที่เคยถ่ายไว้ (จากสถานีรถไฟฟ้าพญาไท) มาลงไว้ในกระทู้ดังกล่าว แต่อนิจจาน่าเศร้านัก มาในวันนี้รูปภาพที่ได้ถ่ายไว้ (โดยกล้อง digital และเก็บไว้ในคอม) ได้อันตรธานหายไปเสียแล้ว (เมื่อปลายเดือนก่อนน้องชายได้ทำการลงโปรแกรมใหม่ และอย่างไรไม่ทราบทรัพย์สมบัติทางประวัติศาสตร์ส่วนตัวที่เก็บๆไว้ ก็จำสูญสลายมลายไปจนสิ้น )

จบกัน เลยที่ว่าจะนำมาลงให้กระทู้ครบสมบูรณ์ก็ทำไม่ได้เสียแล้ว ต้องขออภัย และก็ขอบ่น(กระปอดกระแปด) เสียหน่อย แย่จริงเรา

 มาร่วมเสียดายด้วยคน วันก่อนผ่านไปเห็นแต่ซาก แต่รูปเก่าน่าจะมีเก็บอยู่ในหอจดหมายเหตุแห่งชาติ(เดาว่าน่าจะมี) มั้ง

 น่าเสียดายมากที่ผมเพิ่งเห็นกระทู้นี้
ที่จริง
รูปในกล้องดิจิตอล
แม้จะถูกลบ หรือกระทั่ง ฟอร์แม็ทแล้ว หากยังไม่ถูกถ่ายทับหรืออัดทับลงไป สามารถกู้คืนได้เกือบ 100 เปอร์เซ็นต์
หรือถ่ายไปเพียงไม่มาก ก็อาจกู้คืนได้บางส่วน
ถ้าคุณยังมีความหวังก็ส่ง SMS มาถึงผม
อาจช่วยได้บ้างครับ

 ผมไม่แน่ใจว่าตอนนี้ที่บริเวณดังกล่าว มีการเริ่มก่อสร้างแล้วใช่หรือเปล่าครับ  แต่ถ้าใช่พื้นที่ดังกล่าว  รู้สึกเศร้าสลดใจยิ่งนักครับ เพราะว่าเตียนโล่งหมดแล้ว ไม่มีร่องรอยให้รำลึกถึงเลย

 เท่าที่ผมทราบ
เจ้าของสถานที่ท่านเป็นหนี้โขอยู่
ที่ติดจำนอง จึงถูกธนาคารนำมาขายทอดตลาดโดยการประมูล
หักกลบลบหนี้แล้ว ท่านก็เหลืออีกมาก

ผ่านไปผ่านมาบ่อย ๆ ก็ไม่เคยทราบว่าเป็นของเจ้านายชั้นสูงในสมัยก่อน
ถ้าทราบคงแวะเข้าไปดูเหมือนกัน    

 ทุกครั้งที่ผ่านไป ผมจะหันไปมองดูบ้านหลังนี้เสมอ
ยังคิดในใจ เอ..บ้านใคร มาอยู่ตรงนี้ คงเป็นผู้ดีเก่า

ผ่านไปอีกครั้ง รื้อซะแล้ว รู้สึกใจหาย พอรู้ว่าเป็นตำหนัก
ที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ ก็คิดว่าทำไมหนอบ้าน
เมืองเราถึงเป็นแบบนี้ ประเทศของเราวัดความเจริญที่
เศรษฐกิจก็เลยเป็นกันแบบนี้ น่าเศร้าใจ จากไปแล้วอีกหนึ่งหลัง

 เรื่องธรรมดา คุณทราบมั้ยครับว่าอาณาเขตรอบเขคพระนครเคยมีวังเจ้านายร่วม 300 วัง เดี๋ยวนี้ก้อหายไปหมดเหมือนกัน

ผมพยายามรวบรวมข้อมูลอยู่ครับ แต่ยากเหลือเกิน วังเจ้านายส่วนมากจะถูกรื้อไปหมดนะครับผมไม่ทราบว่าใครมันถือดีมารื้อเหมือนกัน อย่าว่าแต่ตำหนักเจ้านายเลยครับพระราชฐานของพระมหากษัตริย์ก้อรื้อได้ ผมจำชื่อไม่ได้แล้วว่าที่ไหนแต่เป็นที่ต่างจังหวัด ถ้าคุณจะเศร้ายังมีที่ให้เศร้าอีกมากครับ

แต่ผมว่าที่น่าเศร้าที่สุดคงไม่พ้น วังบูรพา