แสงไฟในป่ามองเหมือนชาวเขาชาวป่ากำลังชูคบเพลิงเดินตามลงมา พรานกะเหรี่ยงของเราแสดงความสะทกสะท้านอย่างขวัญเสีย เพราะความเชื่อในเรื่องผีโป่งผีป่าเป็นความอ่อนแออย่างยิ่งของพวกเขา ที่สืบทอดกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“มีเสียงคนพูดกันนี่นะ ตี?”
คุณชายจับแขนกะเหรี่ยงซึ่งนิ่งขึงตะลึงตะไล เพราะเห็นแสงไฟในป่าเปลี่ยวที่ทอดยาวมานั้น เป็นแสงไฟที่เป็นเส้นยาวยังสว่าง บางครั้งก็มองเหมือนไฟป่า
“ไฟป่าอย่างนั้นหรือ?”
คุณชายแสดงความกังขาอย่างยิ่ง
“ใครจะเดินทางมาในตอนกลางคืนอย่างนี้? แล้วเป็นแสงไฟยาวต่อกันพิกลอยู่”
กะเหรี่ยงตีขยับปืนแก๊ปอย่างกระเหี้ยนที่จะยิงเต็มที่ เพราะบอกว่าแสงที่เห็นนั่นเป็นแสงของพวกผีป่าที่แห่พากันมาทั้งนั้น จะเป็นได้ อย่างไร ข้าพเจ้าห้ามกะเหรี่ยงตี คุณชายถอนหายใจลึกๆ
“มันอะไรกันแน่?”
แสงไฟจากป่าในยามนั้นเป็นสิ่งอัศจรรย์...
“คุณชายคอยระวังนะ ผมจะเปิดสปอร์ตไลท์” ข้าพเจ้าบอก
ขบวนคบเพลิงที่เห็นนั้นสว่างโรจน์อีกครั้งเมื่อใกล้เข้ามาในระยะประมาณ 200 เมตร ใกล้เข้ามาอีก มีเสียงดังอย่างโกรธแค้นที่เกิดขึ้นระหว่างแสงไต้เหล่านั้น ข้าพเจ้าเปิดสปอร์ตไลท์สว่างจ้าออกไปทันที แสงไฟส่องไปยังร่างที่เห็นนั้นกลับหมดสิ้นไป มีเสียงร้องราวกับได้รับความโกรธแค้น เพราะเหนือซากกวางนั้น ร่างของเสือลายพาดกลอนกำลังกระโดดข้ามซากไปอย่างรวดเร็ว คุณชายวาดปืนตามไปอย่างทันควันเหมือนกัน เสียง
“โฮกๆๆ อึมๆ”
นั้นทำเอาข้าพเจ้าขนลุกเกรียว
ในป่าเปลี่ยวบางครั้งก็มีประสบการณ์อย่างไม่น่าจะเป็นไปได้แต่มันก็เป็นไปอย่างที่ทำให้เราต้องอกสั่นขวัญแขวน เพราะไม่เข้าใจในสภาพของมายาป่า........
http://www.o2blog.com/myblog/blog.php?month=&year=&user=assanee1&page=&syear=&smonth=&sdate=&style=1&id=1626