เรือนไทย

กราบสวัสดีค่ะ  อาจารย์   ขาดเรียนไปนาน   ขออนุญาตเข้าชั้นเรียนนะคะ  :-[

คุยกับเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มนักอ่านและคนอยากเขียนนิยายด้วยกัน  แล้วเพื่อนเกิดสงสัยการใช้คำว่า'เธอ'เป็นสรรพนามบุรุษที่สาม และคำว่า 'หล่อน'  ขอให้ดิฉันอธิบายให้ฟัง  ดิฉันก็ทำได้แค่แสดงความคิดเห็นส่วนตัวเท่านั้นค่ะ  ไม่สามารถตอบแบบ'ฟันธง' เลยบอกเพื่อนว่าจะเขียนมาเรียนถามอาจารย์  ขอให้เพื่อนรออ่านคำอธิบายจากอาจารย์จะดีกว่า

ดิฉันเคยอ่านวรรณกรรมเยาวชนเรื่องหนึ่ง  เรื่องเกี่ยวกับเด็กชาวเล  ตัวละครมีวิถีชีวิตแบบชาวบ้าน  สภาพแวดล้อมและฉากที่บรรยายในเรื่องก็เป็นแบบ'บ้านๆ' จริงๆ 

วันหนึ่ง  เด็กผู้หญิงที่ชื่อตุ๊กตา (ชื่อสมมตินะคะ  ไม่ได้เอาชื่อในเรื่องมาจริงๆ) ขาดเรียน  นอนป่วยอยู่กับบ้าน  ครูถามก็ถามเพื่อนๆว่าใครรู้บ้างว่าทำไมตุ๊กตาไม่มาโรงเรียน

เด็กชายไม้ยกมือ   ตอบคุณครูว่า  "อ๋อ  เธอไม่สบาย   เธอนอนป่วยอยู่บ้านครับ" 

อ่านมาถึงตรงนี้  ดิฉันก็รู้สึกสะดุด  รู้สึกว่ามันไม่เนียน  เด็กประถมอย่างเด็กชายไม้  และเป็นเด็ก'บ้านๆ'  ไม่น่าจะเอ่ยถึงเพื่อนโดยใช้คำว่า'เธอ' 

นี่คือตัวอย่างที่ดิฉันยกให้เพื่อนฟังค่ะ  ผิดถูกยังไง  ขออาจารย์กรุณาอธิบายด้วยนะคะ  ขอบพระคุณค่ะ

   

คำถามของคุณ Anna แบ่งได้เป็น 2 เรื่อง
1   เพื่อนเกิดสงสัยการใช้คำว่า'เธอ'เป็นสรรพนามบุรุษที่สาม และคำว่า 'หล่อน' 
     เป็นสรรพนามบุรุษที่สาม ใช้แทนผู้หญิงทั้งสองคำ   ส่วนใช้ต่างกันยังไง ขึ้นกับผู้ประพันธ์จะเห็นชอบ    ไม่ได้ขึ้นกับพจนานุกรมของรอยอินค่ะ  จึงกำหนดยาก
     นักเขียนบางคนก็นิยมใช้สรรพนามบุรุษที่สามแทนนางเอก ว่า "เธอ"  บางคนก็เรียก "หล่อน" ทั้งเรื่อง       บางคนเรียกนางเอกว่า "เธอ" เรียกนางผู้ร้ายว่า "หล่อน" หรือกลับกันก็ได้
     แต่ "หล่อน" เหมาะจะใช้กับผู้หญิงสาว   ถ้ายายนางเอกอายุ 70 แล้ว ไม่เรียกว่า "หล่อน"   ถ้าเรียกยายว่า "หล่อน" จะฟังพิลึกมาก
     
    คำว่า "เธอ" เป็นสรรพนามบุรุษที่สาม สำหรับผู้ชายได้เหมือนกัน    เป็นสำนวนพูดของคนรุ่นเก่าที่ออกจะผู้ลากมากดีหน่อย  ในนิยายเก่าๆเช่นของดอกไม้สด  นางเอกเอ่ยถึงพี่ชายว่า  "พี่ยศเธอยังไม่กลับจากยุโรป"    ไม่ใช้คำว่า "พี่ยศเขายังไม่กลับจากยุโรป" 

2  เรื่องเด็กชาวเลที่ถามมา  อ่านแล้วดิฉันก็สะดุดหูเหมือนกัน   ฟังแล้วไม่ใช่ภาษาชาวบ้านค่ะ   
    ก็คงคล้ายๆพูดว่า " พ่อยังไม่กลับบ้านครับ  ท่านไปตัดฟืนในป่า"