เรือนไทย

คนมาหาความรู้ที่นี่  จะพบผู้ทรงคุณวุฒิแปลกๆ     บางท่าน วิชาเอกสัตวแพทยศาสตร์   วิชาโทภาษาไทย
บางท่านเป็นเจ้าชายจากแคว้นปางฟ้า  แต่ว่างก็ปลอมตัวเป็นคุณชายบ้าง เป็นแท็กซี่แถวสุวรรณภูมิบ้าง แสวงหารักแท้
บางท่านเป็นสถาปนิก   แต่วิชาโท ประวัติศาสตร์ไทย
บางท่านเป็นวิศวกร  แต่วิชาโทแผนที่ หลายท่านเป็นนายแพทย์ แต่มีความรู้ทางนิเทศศาสตร์   หรือประวัติศาสตร์
ฯลฯ

ฮิฮิ เพิ่งรู้ว่าซายาเพ็ญเอกสัตวแพทย์นี่เอง

วิรุศฑ์ษมาศร์

ปล. ผมยังไม่เคยไปตามหารักแท้ที่สุวรรณภูมินะครับ ตอนนี้ตามหาแถวสนามบินเมืองแมนเชสเตอร์ที่เดียว  :D

เขารู้กันมานานแล้วละลุ้ง ;D คนขับแทกซี่เมืองนี้ยังรู้เลย แต่คุณขับอยู่เมืองนอกเมืองนาก็ไกลปืนเที่ยงไปหน่อยเท่านั้น

พูดถึงเรื่องเพิ่งรู้ต้องขอเล่าอีกเรื่องครับ เป็นเรื่องที่เพิ่งรู้เหมือนกัน ก่อนจะรู้ว่าซายาเพ็ญเป็นสัตวแพทย์ไม่นาน แบบว่าผมนี่เชยมากๆ


เมื่อสมัยหนุ่มๆ กว่านี้มากๆ  นานก่อนยุคจะมีเรือนไทยและ www ตอนนั้นผมยังเป็นนักเรียน ม. ปลายนุ่งกางเกงขาสั้น ผมเคยไปได้หนังสือเก่ามาสองสามเล่มจากสวนจตุจักร เป็นหนังสือชีวประวัติของท่าน มรว. นิมิตรมงคล นวรัตน จำได้ว่าตอนที่ซื้อมาเพราะเห็นหน้าปกเป็นรูปท่านซึ่งดูหล่อมาก ไม่ได้รู้จักหรอกว่าท่านเป็นใคร ซื้อมายังงั้นเองเพราะคนบนรูปหน้าปกหล่อ แล้วก็ซื้อหนังสือเมืองนิมิตรมาอ่านด้วย ตอนนั้นหนังสือเล่มนี้ยังไม่ได้ถูกแนะนำเป็นหนังสือที่คนไทยควรอ่านด้วยซ้ำ 


บ้านผมมีหนังสือเยอะมาก เยอะขนาดที่ตัวบ้านด้านนึงทรุดไปเลยเพราะน้ำหนักหนังสือ ปลวกกินไปก็เยอะ  แต่หนังสือของท่านนิมิตรมงคลนี่อยู่หัวเตียงผมตลอด ไม่เคยเอาไปไว้อีกฟากของบ้านที่ทรุดเลย แม้จะไม่เคยหยิบมาอ่านอีก เพราะแม้เรื่องราวในหนังสือจะกินใจแต่มันเศร้าสะเทือนใจ  จนผมเดินทางจากเมืองไทยมาตามหารักแท้และขับ taxi ที่ต่างแดนนี่แหละ


ตอนที่อ่านชีวประวัติท่าน ตอนท้ายๆ เล่มนี่ผมน้ำตาไหลพรากๆ โดยเฉพาะตอนที่ท่านออกมาจากเรือนจำแล้วมาแต่งงาน  ตอนนั้นจำได้ว่าท่านได้ใช้ชีวิตคู่อยู่เพียงไม่นานก็จากไป ส่วนภรรยาของท่านก็ครองตัวเป็นโสดตลอดไป เพราะท่านได้สมรสกับผู้ชายที่ดีที่สุดแล้ว ตอนนั้นรู้สึกว่าชีวิตรักของท่านแม้จะสั้นแต่ยิ่งใหญ่เหลือเกิน ทั้งหัวใจภรรยาท่านที่แสนจะแข็งแกร่ง ยิ่งได้ทราบว่าท่านมีทายาทที่ไม่มีโอกาสได้พบเจอกัน   นึกถึงชีวิตของท่าน ความรักของภรรยาท่าน และบุตรชายของท่านที่ไม่มีโอกาสได้พบกัน ตอนนั้นอ่านไปเสียน้ำตาเป็นปี๊บๆ เลย สงสัยตลอดว่าภรรยาท่านจะเป็นอย่างไรต่อไป บุตรชายของท่านจะรู้สึกอย่างไร จะมีชีวิตที่ลำบากหรือเปล่า เป็นเหมือนปริศนาที่ไม่เคยได้รู้



เข้ามาในเว็บเรือนไทย เห็นท่านนวรัตน ก็คิดแล้วว่าท่านต้องเป็นญาติกับท่านนิมิตรมงคลสายใดสายหนึ่ง แต่ยังไม่ตระหนัก ไม่เคยฉุกคิด ว่าท่านจะเกี่ยวข้องกับท่านนิมิตรมงคลอย่างไร  เคยคิดจะถามเหมือนกัน ว่ารู้จักบุตรชายท่านนิมิตรมงคลไหม แต่รู้สึกมันละลาบละล้วงเลยไม่กล้า 


จนไม่กี่วันก่อนนี่เอง ไม่เกินหนึ่งเดือนที่แล้ว ไปอ่านเรื่องที่คุณบรรยง พงษ์พานิช เขียนเล่าเรื่องในเพจของคุณบรรยงเกี่ยวกับ ร.ร. วชิราวุธ แล้วพูดถึงรุ่นพี่ท่านหนึ่ง เป็น มล. สกุลนวรัตนด้วย บอกว่าเป็นสถาปนิก ตอนนั้นก็คิดแล้ว ว่าต้องเป็นท่านซายานวรัตนในเรือนไทยของผมแน่ๆ  แอบเอาชื่อไปค้นดูว่าหน้าตาท่านเป็นอย่างไรไม่ได้เจอแต่รูป  ดันเจอประวัติด้วย แถมเจอกระทู้เก่าในเรือนไทยเรื่องของท่าน มรว. นิมิตรมงคลด้วย  ซึ่งเคยอ่านเหมือนกันแต่ตอนนั้นผมอ่านผ่านๆ มาก เลยไม่ได้สังเกตุ จนลืมไปแล้ว  แต่มาคราวนี้เลยได้มาพินิจพิเคราะห์ใหม่ค่อยถึงบางอ้อรู้ว่าท่าน"อาจารย์ใหญ่กว่า"ในเรือนไทยเป็นใคร  นอกจากได้รู้ว่าท่านเป็นใคร ยังมีความรู้สึกเหมือนปริศนาเรื่องหนึ่งที่คาใจมานับสิบปีได้รับความคลี่คลาย มันเหมือนโล่งใจที่ได้รู้ว่าหนังสือเศร้าที่เคยอ่าน ที่จริงมีตอนจบแบบ happy ending ;D


ความเห็นนี้เขียนไปก็กลัวเหมือนกันว่ามันจะละเมิดความเป็นส่วนตัวของท่านอาจารย์ใหญ่กว่าหรือเปล่า แต่ถ้าไม่เรียนให้ทราบมันก็เหมือนจุกอก ก็เลยขอเล่าความเชยของตัวเองไว้ในเรือนไทยซะเลย

เป็น ;D ที่มาถูกที่ถูกทางมาก

แทกซี่อังกฤษนี่ไอคิวสูงจริงๆ สมกับจะเป็นดอกเตอร์ทางคอมพิวเตอร์แท้ๆ
ว่าแต่ว่า เมื่อไหร่จะได้เลี้ยงฉลองกันครับ

เอ๊ะ นี่เราไปทำกระทู้ดีๆของเขาเสียแนวไปหรือเปล่า  ::)

เกรงใจคุณฮีชีอิท (เกือบอ่านชื่อไม่ออกแน่ะ) อยู่เหมือนกัน

เอาอย่างนี้ดีไหม แยกตั้งแต่คคห. ๕ ของท่านเจ้าเรือนไปเป็นกระทู้ใหม่ชื่อว่า "ใครเป็นใครในเรือนไทย (ของเรา)  เท่าที่อยากจะเปิดเผย" จะดีไหม  บางท่านไม่ต้องเปิดก็ทราบแล้วว่าเป็นใคร บางท่านอยากจะเปิดหมดแต่ยังไม่มีโอกาส บางท่านก็ไม่อยากจะเปิดมาก (ไม่ว่ากันหนอ)

ท่านเจ้าเรือนเปิดกระทู้ใหม่ได้เร็วดีจริง ๆ

ขอเชิญคุณชายวิรุศฑ์ษมาศร์ประเดิมกระทู้  ;D

ตอนมือไวไปเขียนถึงวิชาเอกวิชาโทของใครต่อใคร ก็ใจไม่ดีเหมือนกัน  เกรงว่าซายาเพ็ญจะละมือจากกรงจิ้งหรีด วิ่งถลาเข้ามา เงื้อไม้บรรทัด
เพราะที่บอกไปว่าท่านเป็นสัตวแพทย์ เป็นการใช้วิชาเดาศาสตร์ของแท้   แต่ความที่เคยหลอกชาวบ้านว่าทายแม่น ท่านซายานวรัตนเลยหลงเชื่อไปด้วยอีกคนว่าเป็นสัตวแพทย์จริงๆ
แต่ในเมื่อกลับตาลปัตร  ท่านซายาเพ็ญไม่ปฏิเสธ แม้ว่าจะยังไม่รับก็ตาม   แถมยังแนะนำให้เปิดกระทู้ใหม่
ก็ดีใจยิ่งนัก  ทิ้งงานมาเปิดทันที  ปล่อยแม่คอนซูเอโลนั่งหาวอยู่หลังม่าน

ใครอยากแนะนำตัวเชิญเลยนะคะ  หรือจะรอให้เจ้าเรือนและสมาชิกแนะนำก็ได้ อาจจะเจอของแสบ ฉบับจริง

คุณชายวิรุศฯ แกเปิดตัวมาตั้งหลายกระทู้แล้ว    ขนาดคนไม่ถาม   แกยังอุตส่าห์เผยว่าเป็นเจ้ารัชทายาทแคว้นปางฟ้าปลอมตัวมาเป็นคุณชายอีกที
เลยไม่ค่อยมีใครตื่นเต้น

ที่เขารอๆกันสลอนอยู่หน้าเวที คืออยากรู้จักเพ็ญชมพูต่างหากละค่ะ

เห็นชื่อกระทู้ ต้องรีบเข้ามาอ่าน
ไม่ผิดหวังจริงๆครับ ทำให้ผมได้ทราบว่าท่านที่เป็นครูพักลักจำของผมเป็นใครกันบ้าง  ;D

ป.ล.  คุณชายวิรุศฯกำลังจะเปิดเผยตัวว่าเป็นว่าที่ดร.ทางคอมพิวเตอร์ศาสตร์ อย่างซายานวรัตนว่า จริงรึเปล่า?
ไตเติ้ลใหม่นี้ยังไม่เคยบอกมาก่อนเลยนะคะ  คุณชายประกอบเทพ

ดิฉันก็อยากรู้ว่าคุณ CVT เป็นใคร จริงๆนะคะ

แล้วไม่แย้มบ้างหรือครับว่าเทาชมพูเป็นใคร

ช่ายๆ ท่านอาจารย์ใหญ่นี่ก็ปิดไม่มิดมาตั้งนานแล้วว่าเป็นใคร  ท่านอาจารย์ใหญ่กว่านี่ความลับก็เปิดเผยแล้ว  คุณหาญไม่กี่วันก่อนที่โดนลอกกระทู้ไปลง แกพลาดไปทำให้ผมเห็น link ไปที่เพจแก แอบไปส่องเห็นรูปถ่ายกับสาวๆ เต็มไปหมด ส่วนคุณ siamese หนุ่มรัตนะนี่ถึงกับเปลี่ยนมาใช้ชื่อจริงบนเฟจบุ๊คตามนโยบายของตามาร์คเลย  ขาดแต่ซายาเพ็ญนี่แหละ เพราะคุณ SILA คุณ cvt นี่ ก็กำลังจะเปิดเผยตัวแล้ว

 ;D ;D ;D ;D ;D

ผมเขินที่จะแนะนำตนเองครับ ไม่ว่าจะวัยวุฒิ คุณวุฒิ ผมยังด้อยกว่าทุกท่านเยอะครับ

ผมอยู่ในวัย ๕๓ จะเข้า ๕๔ เดือนมิถุนายนนี้ครับ
เป็นเด็กบ้านนอกเรียนที่ปัตตานีจนจบชั้น ม.ศ.๕ แล้วเรียนหมอที่บ้านนอกอีกเช่นกันคือ ม.สงขลานครินทร์ หาดใหญ่
เพิ่งจะมีโอกาสเป็นชาวกรุงตอนที่เข้ามาเรียนต่อเป็นหมอผ่าตัดหัวใจที่ศิริราช ๓ ปี แล้วกลับไปเป็นครูแพทย์ที่โรงเรียนเก่า ๑๑ ปีแล้วลาออก
ปัจจุบันวางมือจากการผ่าตัดคนไข้มา ๑๐ ปี ทำงานบริหารระบบหลักประกันสุขภาพสำหรับคนไทย ๔๘ ล้านคน
เป็นคนที่สนใจวิชาประวัติศาสตร์ วรรณคดีไทยมาตั้งแต่เด็ก แต่ความที่เป็นเด็กบ้านนอกรุ่นเก่าไม่มีครูแนะแนวเลยเดินผิดทาง
สนใจค้นคว้าประวัติตระกูลที่เป็นชาวจีนอพยพมาอยู่เมืองแขกตั้งแต่ครั้งรัชสมัย พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว
เลยกลายเป็นได้ข้อมูลประวัติศาสตร์เมืองปัตตานีมาประดับความรู้เยอะมากครับ

ในเว็บพันทิป เดิมใช้ชื่อว่า ...CVTบ้านโป่ง... ปัจจุบันเปลี่ยนเป็น ...เด็กหัวตลาด...
มี facebook ใช้ชื่อจริงนามสกุลจริงว่า ...ปานเทพ คณานุรักษ์...
ด้วยความบังเอิญพี่บรรยง พงษ์พานิช ที่เอ่ยถึงรุ่นพี่ OV เป็นหม่อมหลวง นามสกุลนวรัตน์ เป็นลูกพี่ลูกน้องกับภรรยา
เพราะพ่อพี่บรรยงเป็นพี่ชายพ่อภรรยาผมครับ

และด้วยความบังเอิญอีกเช่นกัน เมื่อครั้งที่ยังเป็นครูแพทย์ หัวหน้าประชาสัมพันธ์ รพ.สงขลานครินทร์ เป็นศิษย์เก่าอักษรศาสตร์ จุฬาฯ
พี่ตุ่น พัชนี สุทธิธรรม มักจะเอ่ยถึงเพื่อนร่วมรุ่นที่เป็นนักเขียนนวนิยายชื่อดังให้ผมฟังบ่อยๆครับ

ู^

อ้าว คคห.ก่อนที่คุณหมอแนะนำตัว เห็นแว้บ ๆ รูปท่านเจ้าเรือนถ่ายรูปคู่อยู่ที่ปาลิโอปากช่อง ข้างหลังเห็นต้นพวงชมพูออกดอกสวยทีเดียว รูปหายไปไหนเสียแล้ว  ???

ของดีมีน้อย

แล้วบ้านอยู่แถวๆนั้น ได้เห็นตอนที่ท่านถ่ายรูปกันไหมครับ  ;D

ยินดีกับชาวเรือนไทยทุกท่านที่เรือนเปิดแล้ว   ;D

คิดไว้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นรูปคู่ หากพบท่านเจ้าเรือนที่นั่นจะเข้าไปแนะนำตัวเชียว   ;)

ผมเข้าใจไปว่า ที่ผมโพส์ตลงไปในความเห็นก่อน คุณเพ็ญชมพูเลยล่มเวปซะ

คุณhan_bingคงต้องกล่าวอะไรบ้างแระ ข่าวว่ากระทู้นางใน ขณะนี้คนเปิด ๕๗๓๗๔ ครั้ง เป็นต้นเหตุให้ถึงกับเวปล่ม เพราะคนกดเข้ามาชนกันเป็นร้อยเป็นพันในคราวเดียว งงว่าเป็นคนจีนกดเข้ามาอ่านภาษาไทยหรือครับ เพราะคนไทยที่เป็นขาประจำที่นี่ก็เข้ามาหลักร้อยเท่านั้น

แหะ  แหะ   ;D

เปิดจิตอย่างนี้ก็ดีครับ คุณเพ็ญชมพูจะได้เลิกหนอสักที ผมจะได้เลิกหลงเชื่ออะไรผิดๆอีก

ด้วยความเคารพ

เข้ามาดีใจ ที่เว็บกลับคืนมาค่ะ
ถ้าล่มถาวร  คงมีคนหน้ามืดกันหลายคน เพราะไม่ทันเซฟกระทู้สำคัญๆไว้

   

ไม่แน่นา   วันดีคืนดี ดิฉันอาจจะโผล่ไปทักทายซายาเพ็ญที่ปากช่องเองก็ได้

ตกลงที่เว็บล่มนี่คงไม่ใช่เพราะผมนะครับ
ผมหลงไปรำพึงรำพันกับคุณประกอบว่าคงเป็นเพราะผม หลังจากเปิดเผยข้อมูลส่วนตัวได้แป๊บเดียวเว็บล่มไปหลายวันเลย  ;D

เจ้าเรือนที่นี่ วิชาเอกอักษรศาสตร์ วิชาโท โหราศาสตร์
สามารถทายดวงคนได้จากกระทู้    ใครจะให้ทายคุณเพ็ญชมพู โปรดยกมือขึ้นค่ะ

ตอบอาจารย์หมอ CVT   ข่ายผู้ต้องสงสัยทำเว็บล่มมีหลายคนค่พ
- คุณ NAVARAT.C  ชะลอพระเมรุมาศมามากมายหลายรูป   หนักเว็บเกินไป เลยล่ม
- ซายาเพ็ญรู้ว่าจะถูกเผยตัวจริง เลยชิงล่มเว็บซะก่อน
- ลูกศิษย์ลูกหาและคนไข้แห่กันมาหาอาจารย์หมอ CVT จนเรือนไทยรับไม่ไหว เลยล่ม
- แผ่นดินไหวตามคุณตั้งมาติดๆ  เลยล่ม
- เหล่าเสนาข้าเฝ้าของแคว้นปางฟ้าแห่กันมาตามองค์ชายวิรุศฯ หมดทั้งแคว้น  ให้กลับไปเรียนต่อซะที  เว็บเลยล่ม

ในที่สุด หวยไปออกที่คุณ han_bing   กระทู้นางในมีคนแห่จากอีกเว็บหนึ่งเข้ามามากมายมหาศาล
นอกจากคนไทย อาจมีคนจีนที่อ่านภาษาไทยออกด้วย
เรือนไทยรับน้ำหนักไม่ไหว เลยล่มค่ะ

คนไทยขาประจำไม่ใช่หลักร้อยนะคะ   แต่ตัวเลขที่บอกไว้ว่า มีคนอ่านเท่าไหร่  คือคนอ่านในขณะเวลานั้นๆพร้อมกัน มีเท่าไหร่
แต่จำนวนคลิกรายเดือน มีแปดแสนกว่าถึงล้านกว่าครั้งค่ะ

โอโห ถ้าเป็นเช่นนั้น หากคนจีนตามคุณhan_bingจากลิงค์ที่ทำไว้เข้ามาเรือนไทย ตัวเลขที่ว่าก็ต้องคูณร้อยเข้าไปอีก

ยิ่งกว่ากองทัพมดเลยนะนั่น

เข้ามามุงด้วยคนครับ...

คุณ CVT เป็นคนปัตตานีเหรอครับ

นามสกุลของคุณ CVT บ่งบอกชัดเจนมากว่ามาจากสายปัตตานี มีเวปที่เกี่ยวข้องกับนามสกุลนี้ด้วย ถ้าจำไม่ผิด

จบจาก เบญจมฯ หรือ เดชะฯ ครับ

ชอบชื่อโรงเรียนเดชะฯมาก ฟังดูคลาสสิกอย่างบอกไม่ถูก

อีกชื่อนึง วรคามินทร์อนุสรณ์

ฟังแล้วดูยิ่งใหญ่ น่าเกรงขาม

.......................................

ใช่ครับ เป็นเด็กหัวตลาด ปัตตานีครับ
เรียน ม.ศ.๑-๓ ที่โรงเรียนเบญจมราชูทิศ (เข้า ม.ศ.๑ ปีการศึกษา ๒๕๑๖) ครับ
โรงเรียนเดชะ ชื่อเต็มคือ เดชะปัตตนยานุกูล
วรคามินอนุสรณ์ เป็นโรงเรียนเอกชน ชื่อโรงเรียนมาจากนามสกุล วรคามิน ของเจ้าของโรงเรียนครับ

ดีใจจัง  เข้าเรือนได้ซะที  สองสามวันก่อนแวะมาแล้วเห็นประตูเรือนปิด ใจหายเลยค่ะ ว่าจะกดออด เรือนไทยก็ไม่มีออด มองหาทนายหน้าหอเพื่อจะถามไถ่ ก็ไม่เห็นใครซักคน ครั้นจะตะโกนถาม พลันก็นึกขึ้นได้ว่าลูกผู้ดีเค้าไม่ทำกัน ;D

ผมยังคุยกับคุณหาญฯใน fb อยู่เลย ว่าที่เว็บล่มเพราะอาถรรพ์ท่านอาจารย์ใหญ่ลงรูปให้ดูแป๊บเดียวแล้วลบไป ลบปั๊บล่มปุ๊บ  ถ้าให้ดีต้องลงรูปคาไว้ภาวรครับ  ;D

ทั้งคุณหาญปิงแลคุณประกอบหล่อเหลาทั้งคู่  ;D

สงสัยซายาเพ็ญจะเอารูปมาผิดคนแล้วหล่ะม๊างงง >:(

อุ๊ย มีเซนเซอร์ด้วย  ระวังนะครับ edit บ่อยๆ เดี๋ยวเว็บล่มอีก

ไม่แน่ใจว่าคุณประกอบอยากจะเปิดเผยหรือเปล่า  ;)

ซายาเพ็ญเปิดเผยตัวเมื่อไหร่ ผมจะเปิดบ้าง เอาแบบล่อนจ้อนไม่เหลือให้จินตนาการเลย :P


ในเรือนไทยนี่ ซายาเพ็ญดูจะเป็นบุคคลลึกลับที่สุดแล้ว สัตวบาล(แพทย์)สาว(ใหญ่) ผู้ทิ้งวิถีชีวิตความวุ่นวายของเมืองใหญ่ ไปใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางขุนเขาท้องทุ่งริมไพรทึบ ตลบอบอวลด้วยกลิ่นไอของธรรมชาติและการผจญภัย ทั้งเสือและภูติไพรลี้ลับแห่งดงพญาไฟ คนป่าและโจรร้ายที่ดักปล้นชิงนักเดินทาง นางเอกของเราจะผ่านพ้นเรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร  เอาไปแต่งนิยายนี่พล็อตโนเบลชัดๆ พอๆ กับเจ้าชายปางฟ้าขับแท็กซี่ตามหารักแท้เลย ไว้ต้องติดต่อศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ซักท่าน นำพล็อตนี้ไปรังสรรผลงาน

ฮา ฮา  ;D

หยิบดวงกระทู้ขึ้นมาอ่านลัคนา ของคุณเพ็ญชมพู

ไม่ยักเห็นสัตวแพทย์สาวงาม นางเอกคู่กับเจ้าชายปางฟ้า ที่ซิ่งแท็กซี่เป็นงานอดิเรก      ไม่เข้าใจจริงๆว่าเหตุไฉนดวงของซายาจึงออกมาเป็นดวงชายหนุ่มใหญ่    ย้อนอดีตไปจะมองเห็นเด็กนักเรียนหัวเกรียนนุ่งกางเกงขาสั้น หิ้วกระเป๋ามุ่งหน้าสู่โรงเรียนเก่งอย่างร.ร.สวนกุหลาบ 
พอเป็นวัยรุ่นเต็มตัว ก็ผันกายจากสวนกุหลาบมาเข้ารั้วสีชมพู    ด้วยภูมิรู้อันแม่นยำ คว้าปริญญาสัตวแพทยศาสตรบัณฑิตมาครอง  แถมด้วยวิชาโทอักษรศาสตร์วงเล็บภาษาและวรรณคดีไทยที่สนใจเป็นพิเศษเฉพาะตัว
จากนั้น   สัตวแพทย์หนุ่มสมัครเข้ารับราชการ   ถูกส่งไปประจำ ณ ดินแดนอากาศหนาวเย็นเทียบเท่าเมืองหนาวในหน้าหนาว  หน้าร้อนพอทนอยู่ได้เพราะแวดล้อมด้วยทุ่งหญ้าเขียวขจี และป่าเขาลำเนาไพรงดงามแถวปากช่อง
คุณหมอมีดวงพลัดถิ่น จึงได้ไปเรียนถึงแดนซากุระอยู่นานพอใช้  พอจะรู้ศัพท์แสงคล่องขนาดขอข้าวขอเทมปุระกินได้  พี่ยุ่นร้องไฮ้

คุณหมอมีนางฟ้าน้อยๆตาแป๋วแหววอยู่คนหนึ่ง เป็นขวัญกำลังใจ  ยิ่งวันก็ยิ่งเติบโตเป็นสาวสวยไม่แพ้คุณแม่   จึงนำมาเป็นนามแฝงในเรือนไทย

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  :'(  :'(  :'(  :'(

ตกลงซายาเพ็ญเป็นผู้ชายหรอกหรือนี่ ผิดคาด ผิดคาด  ตายแล้วว เพิ่งคุยกับท่านสมาชิกลึกลับท่านนึง เดาตัวตนของซายาเพ็ญกันอยู่ ผิดคาดตกเหวกันทั้งคู่เลย พล็อตนิยายต้องเปลี่ยนเป็นพระเอกหนุ่มควงปืนลุยป่าแบบเพชรพระอุมาแทนซะแล้ว

ฮิฮิ แต่คำว่าลูกสาวสวยนี่ มันช่างดึงดูดหนุ่มปางฟ้าจริงๆ อาจจะต้องหัดเรียกแบบอื่นแล้ว จะมาเรียกซายาเพ็ญนี่ไม่ได้แล้ว  ;D  ;D

ดิฉันช่วยคุณชายประกอบเทพรอดตายจากท่าน NAVARAT.C มาหนหนึ่งแล้วนะ  เรื่องลูกสาวหลานสาวชาวบ้านเนี่ย
เห็นจะช่วยหนสองไม่ไหว

ตัวใครตัวมันละกัน

ฮิฮิ มีบทเรียนมาแล้วยังไม่เข็ด ปากเปราะเราะร้ายไม่หลาบจำ  :-*  :-*  :-*

ใครเป็นใครในเรือนไทยนี่มิอาจทราบได้หมด
แต่ผมค่อนข้างมั่นใจว่าใครต่อใครในเรือนไทยอยู่ในช่วงอายุสูงวัย
เพราะเรือนไทยมักจะหยุดการเคลื่อนไหวหลัง ๔ ทุ่ม  ;)

คนหนุ่มสาว หรือแม้มัชฌิมวัยคงคุยกับสมาชิกในเว็บนี้ยาก ถึงแม้จะค้นคว้าเท่าไร ก็คงไม่เข้าใจ มองเไม่เห็นภาพจากข้อมูลที่ได้ ไหนยังจะต้องไปนำมาสำแดง  วิเคราะห์เจาะลึก ให้สมาชิกท่านอื่นรับรู้ด้วย อิอิ ;D  8)

เรียนสมาชิกเรียนไทย

กระผม han_bing ชื่อจีนก็ 韩冰：han bing เลยปรกติใช้ฮันปิงเป็นนิจในทุกโซเชียลเน็ตเวิร์ค

คิดว่าไม่น่าจะใช้คนจีนตามมาอ่าน เพราะไม่เคยไปโพสที่เว็ปจีน แต่ว่าโพสที่เว็ปสมาคมนักเรียนไทยแห่งหนานจิงที่ตัวเองอยู่ และเป็นแอดมิน แล้วก็ไปโพสต่อที่ห้องประวัติศาสตร์ศิลปะแห่งหนึ่ง

ภายหลังเห็นคนเข้าว่าเพจของนิตยสารแห่งหนึ่งนำลิงค์ไปแปะต่อ คนเลยตามเข้ามาอ่าน

แต่จะตามไปถึงเมืองจีนหรือเปล่าอันนี้ข้าพเจ้าไม่รู้ได้ แต่น่าจะยาก เพราะเมืองจีนเล่นเฟสบุ๊คยาก เว้นเสียแต่เด็กไทยในสมาคมเอาไปโพสต่อในเว็บจีน

ตัวข้าพเจ้านั้นเป็นเด็กนักเรียนเรียนจบจากมหาวิทยาลัยแถวท่าพระจันทร์ ภายหลังได้ทุนไปเรียนต่อโท เอกที่ประเทศจีน เมืองหนานจิง ขณะนี้เรียนปริญญาเอกอยู่ และก็อยู่เมืองเดิมมหาวิทยาลัยเดิมไม่ได้ไปไหน และต้องรีบปั่นให้จบตามกำหนดเวลา เพราะต้องรีบกลับมาสอนหนังสือ ท่านใดจะไปแถวหนานจิงแจ้งได้ เพราะอยู่จนคนเขาคิดว่าได้สัญชาติจีน และทะเบียนบ้านอยู่หนานจิงไปแล้ว

เว็ปเรือนไทยล่มนี้เศร้ามาก เพราะว่ากำลังจะเอาที่ตัวเองโพสไปเปิดให้นักศึกษาดูรูป ปรากฏเปิดไม่ได้ ด้วยปรกติไม่ค่อยทำพาวเวอร์พอท์ โพสแล้วก็ให้เด็กตามมาดูรูปกันเองเปิดเว็ปไปพลางแสดงรูปไปพลาง

ดีใจจุงเบยเข้าเรือนไทยได้อีกครั้ง รู้สึกตัวเองเป็นผีไร้ศาลล่องลอยนานมาก

 ;D

สมัยอยู่ปริญญาตรีแถบท่าพระจันทร์ เรียนเอกประวัติศาสตร์ แต่ด้วยที่บ้านเป็นนักกฎหมายเลยเรียนนิติศาสตร์ไปด้วย ดังนั้นไปๆมาๆเลยเรียนปริญญาโทและเอกสาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ด้านกฎหมายระหว่างประเทศเสียเลย

งานอดิเรกคือทำอาหาร อ่านเรื่องจีน แปลโน้นนั้นนี้ไปตามภาษา เขียนเรื่องลงวารสารบ้าง หลังๆติดหนังจีนเรื่องเจินหวนจ้วน 甄嬛传：zhen huan zhuan หรือ ที่คนไทยเรียกว่า เจินหวน นางพญาวังหลัง เลยเริ่มสนใจเขียนเรื่องราชวงศ์ชิงขึ้นมา คิดว่าจะลองไปเสนอนิตยสารต่างๆดูบ้างแล้ว เผื่อจะเป็นนักเขียนกับเขาบ้าง ที่ผ่านมาเคยเขียนแต่ลงนิตยสารทำกับข้าว ไม่เคยเขียนสารคดีเลย

 ปล. จริงๆเคยพบกับอาจารย์เทาชมพูเมื่อ ๑๐ ปีก่อน ตอนเรียนปริญญาตรีปี ๑ ที่มหาวิทยาลัยแถวทุ่งรังสิต เนื่องจากมีการเสวนานวนิยายเรื่อง "บารมีพระแม่ป้อง ปกพื้นธรณินทร์" ตอนนั้นเด็กแถวๆนั้นกำลังเพ้อคำว่า

"ใครเล่าจักรัก หากมิได้รักเสียแต่แรกเจอ" ขนาดหนัก ข้าพเจ้าเลยแจ้งอาจารย์ไปว่าประโยคนี้ทำให้เด็กแห่งทุ่งรังสิตละเม้อกันไปทั่ว อาจารย์จึ่งว่า คำกล่าวนี้มาจากท่อนหนึ่งของนวนิยายภาษาอังกฤษ หรือกลอนภาษาอังกฤษนี้แล

โอว คุณหาญ ดังมากในเฟสบุค ;D :D ;)

ต๊าย...อกอีแป้นแตก
อย่างนี้นี่เอง
มิน่าเล่าถึงจินตนาการเด็กผู้หญิงออกมาเล่นจับจ้งหรีดแถวท่าวาฯไม่ออก

จากโคลงของ Christopher Marlowe  กวีร่วมสมัยกับเชคสเปียร์

Who ever loved that loved not at first sight?

ผมยิ่งทึ่งหนักเข้าไปใหญ่ที่ทราบความจริงว่ากองทัพมดที่ถล่มเรือนไทยเป็นคนในประเทศนี้เอง

มาศึกษาหาความรู้จากครูบาอาจารย์ในเรือนนี้มานานมากค่ะ จนวันนึงเริ่มเอ๊ะ CVT นี่เป็นชื่อย่อในแวดวงเรานี่นา ไปๆมาๆ เจ้านายเรานี่เอง อิ อิ จุดใต้ตำตอ  ;D

พอรู้ว่าอาจารย์เพ็ญชมพูเป็นผู้ชาย ดิฉันก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าท่านไม่เคยใช้สรรพนามแทนตัว ไม่เคยมีคำลงท้ายบ่งบอกเพศใดๆทั้งสิ้น แต่ก็ไม่ทำให้ข้อความที่ท่านเขียนห้วนหรือกระด้างแต่อย่างใด ทึ่งจริงๆค่ะ 8)

จุ๊ จุ๊ จุ๊ อย่าเอ็ดไปเลดี้คาฯ
สำนักเราไม่มีเจ้านาย ลูกน้อง มีแต่เพื่อนร่วมงาน ฮิๆๆ

จะให้ดูดวงคุณ Jalito  ก็พอไหวนะคะ

ไม่นึกว่าจะได้รับกรุณาจากอาจารย์ขนาดนี้
เรียนเชิญอาจารย์ได้เลยครับ :D

อาจารย์หมอครับผมว่าคงมีวัย30ลงมาอยู่บ้างนะครับหนึ่งในนั้นก็กระผมเองละครับ

เป็นคนชอบอ่านหนังสือสารคดีทั้งหลาย  ไม่ค่อยได้อ่านนิยาย
บังเอิญที่ได้อ่านเรื่องทางประวัติศาสตร์ที่ดี    ตอนเด็ก จูนไปทางนั้น
กลายเป็นคนชอบเรื่องประวัติศาสตร์ 

อ่านเรื่อง ฟื้นความหลัง นิทานชาวไร่ เรื่องของขุนวิจิตรมาตรา ของนักเขียนท่านอื่น ตั้งแต่ชั้นประถม

แต่เมื่อมาเรียนมหาวิทยาลัย เข้าคณะวิทยาศาสตร์ เป็นปีแรกเลย
 
เรียนต่อโพสต์แกรด ก็สายวิทยาศาสตร์     จบมาทำงานยังชอบอ่านเรื่องเก่าเหมือนเดิม

ถึงขั้น ไปซื้อประชุมพงศาวดาร  มาอ่าน   แค่เล่มละ 14 บาทเอง

แล้วที่เก่งเรื่องรูปถ่ายละค้าบ  :o

หาอ่านเจอตามเวป หรือ ตามหนังสือ   เจอมาแบ่งกันดู

ไม่ได้เก่ง พอรู้นิดหน่อย  ต้องขอเรียนรู้จากคุณหนุ่มต่อไปเรื่อยๆ

ดวงของคุณ Jalito
รู้แต่เพียงว่าจบลาดกระบัง  เรียนรุ่นหลังคุณ NAVARAT.C ค่ะ

ครับ
แต่อาจารย์NAVARAT.C ท่านเป็นหัวหน้าชั้นที่สถาปัตย์จุฬาอ่ะครับ

ไม่หรอกครับ ไปเอาที่ไหนมา ที่ถาปัดจุฬาไม่มีหัวหน้าชั้นนะ แต่อาจมีเบ๊ประจำรุ่น ซึ่งผมไม่ได้เป็นเช่นกัน

ครับ..ครับ!!
 ;D ;D ;D

แอบอ่านมานานมากๆ และสงสัยในตัวท่านอาจารย์เพ็ญชมพูมาตลอด คือสงสัยมากๆว่าเป็นคนใหญ่คนโตบารมีสูงส่งรึเปล่านิ

สงสัยๆๆๆๆๆๆๆ จินตนาการไปไกลถึงโน่นนนนนน ถึงวันนี้รู้แล้วก็ค่อยยังชั่วค่ะ แฮะๆ

คุณนางมารน้อยก็มาเยือนเรือนไทยอยู่นานมาก    ต้องมีคนอยากรู้จักแน่ๆ  ดิฉันคนหนึ่งละค่ะ

ยกมือจากหลังห้องอีกคนครับ :)

เข้ามาบอกกูรูทุกท่านว่า  แอบอ่านมานานแล้ว  แต่เพิ่งสมัครสมาชิกครับ

ผมก็อยากรู้ด้วยเหมือนกันครับ มีคนอยากรู้มากขนาดนี้ ไม่บอกกันนี่มีเคือง

ที่จริงก็มีอีกหลายคนนะคะ ที่ยังไม่เผยตัว  เจ้าประจำอย่างคุณ siamese และ Nai Tang ก็ยังอุบอยู่
ึอาจารย์ผู้เดินย้อนเวลากลับไปรัชกาลที่ ๖ อย่างคุณ V_Mee ก็ยังไม่เล่าสู่กันฟังบ้าง
คุณสมุน 007   คุณ scarlet จะไม่บอกอะไรสักหน่อยหรือ
คุณ Kunlamata ล่ะคะ
มีอีกหลายท่านทีเดียว ที่แวะเวียนเข้ามาบ่อยๆ แต่ยังไม่ให้ใครรู้จักตัว

ใครเป็นใครในเรือนไทยนั้นไม่แปลก     
ย่อมผิดแผกแฝงนามตามวิถึ
ให้ความรู้ความคิดงามตามวิธี
สมกับที่ตนเป็นเช่นนั้นเทอญ

ดัดแปลงจาก เป็นอะไรเป็นให้ดีที่สุด  (http://www.reurnthai.com/index.php?topic=3596.msg75261#msg75261) ของ ศ. ฐะปะนีย์  นาครทรรพ หนังสือ "เรียนรู้ร้อยใจ เพื่อใครคนนั้นที่ชื่อว่าเรา"

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

อายครับ  :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

ดูดวงให้ไหมคะ   คุณหนุ่มสยาม

คุณ siamese นี่แกเป็นคนดังมากคนหนึ่ง จนเกินกว่าจะบอกว่าเป็นใคร  :P

ส่วนอาจารย์ V_Mee ท่านก็คงคิดว่าใครต่อใครคงจะรู้จักท่านดี เพราะท่านเขียนหนังสือเป็นเล่ม  ;D

ท่านทั้ง ๒ คงอยากให้ท่านอาจารย์เทาชมพู เขียนแฉเบื้องหลังท่านครับ  ;)

จริงค่ะ   ;)

ระหว่างที่รอใครต่อใครรวบรวมตัวหายเขิน ในฐานะจิ้งจอกหางด้วนที่โดนว่าที่ดร.ประกอบ (ผู้ชอบใช้นามแฝงยืดยาว ไม่นึกว่าคนระดับจะเป็นดอกเตอร์อยู่รอมร่อจะยังเล่นเหมือนพวกผมสมัยเด็กๆ) เปิดโปงไปแล้ว ก็จะเปิดโปงคนอื่นบ้างให้หางด้วนเหมือนๆกัน เพราะจะรอให้ผู้ที่จะโดนผมเปิดโปง ให้เปิดโปงตัวเองเห็นจะยาก

คนแรกคือผู้ที่ใช้นามแฝงว่า naitang ซึ่งมาจาก”นายตั้ง” ผู้มีชื่อเล่นว่า “ตั้ง” ชื่อจริง ครรชิต ศิริภักดี เพื่อนนักเรียนของผมในสมัยเรียนหนังสืออยู่ด้วยกันที่วชิราวุธวิทยาลัย คณะเดียวกัน ห้องเรียนเดียวกันตลอดซะด้วย ไม่ต้องบรรยายว่าซี้ปึ่กกันแค่ไหน  ภาพนี้ ผมเป็นคนถ่ายภาพคุณนายตั้งในห้องเรียนด้วยการเรียกให้หันมา ส่วนรูปผมแต่งเครื่องแบบติดเหรียญเต็มหน้าอกนั้น เป็นภาพเดี่ยวๆก่อนออกจากโรงเรียนที่รักรูปเดียวที่ผมมี จำไม่ได้ว่าใครถ่ายให้  

เมื่อแยกย้ายกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย คุณนายตั้ง (ไม่ใช่คำนำหน้านามของผู้ที่เป็นภรรยาคุณหลวงคุณพระนะครับ)ย้ายไปเข้ามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ยุคบุกเบิก ถ้าไม่ใช่รุ่นแรกก็น่าจะรุ่นสอง ผมเข้าจุฬาตามวิชาเลือก จบมาเป็นสถาปนิก คุณนายตั้งเป็นนักธรณีวิทยา ทำงานอยู่กรมทรัพยากรธรณี
  
ตอนหนุ่มๆบ้างานด้วยกันก็ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ จะเจอได้ไงก็เพื่อนเล่นอยู่แต่ในป่า ผมก็ลุยฝุ่นไม้ฝุ่นปูนอยู่ในป่าเหมือนกัน แต่เป็นป่าคอนกรีต จึงอย่าได้แปลกใจที่ภาพถ่ายล่าสุดของเราสองคนจะหล่อต่างกันถึงระดับใช้ปลงกรรมฐานได้ถึงขนาดนี้
ภาพซ้ายมือนั่นผมกับคุณนายตั้งนั่งสลับตำแหน่งกับภาพขวา มีตัวทะเล้นยืนอยู่ข้างหลังตัวนึง ตัวนี้ยิ่งแก่ยิ่งทะเล้น

ครั้นอายุมากๆเข้าเจอกัน ผมก็พบว่าเพื่อนเป็นนักวิชาการรุ่นใหญ่ของกรมทรัพย์ฯไปแล้ว  เจอที่เวียนนาครั้งนึง ท่านไปเป็นผู้ช่วยทูตด้านทรัพยากรธรณีอยู่ที่นั่น และอีกครั้งที่โตเกียวเมื่อเพื่อนย้ายไปประเทศญี่ปุ่น เจอกันทีไรก็จะคุยกันแต่เรื่องความรู้ที่อัดแน่นพร้อมจะหลั่งไหลออกมาไม่ขาดสาย ทำนองเดียวกับกระทู้ของท่านนั่นแหละ  ทั้งๆที่เป็นเรื่องยากแต่อุดมไปด้วยสาระ ผมดูจากจำนวนผู้ติดตามอ่านแล้วก็ไม่ใช่น้อยๆ และท่านก็มีวิธีเรียกratingด้วยการอ่อยเหยื่อวันละกระทู้สองกระทู้  เรื่องสองท่ออะไรของท่านนั่น หลายเดือนมาแล้วจนเป็นร้อยคคห. ท่านยังอารัมภคาถาอยู่เลย  ผมเตรียมข้าวไปสองห่อจะไปร่วมทัพกับท่านชำแหละเส้นทางเดินทัพของพม่าที่มาตีไทยตามหนังตัวอย่างที่โฆษณาไว้ในคคห.แรกๆ  ป่านนี้สองห่อของผมหมดไปหลายเที่ยวแล้ว ท่านยังเพลินอยู่ในเมืองจีนอยู่เลย   เรื่องนอนอยู่กับแผ่นดินไหวนั้นเล่า เขาเลิกแผ่นดินไหวไปนานแล้วท่านก็ยังนอนละเมออยู่  เอา..เอาครับทั่น ตามสบาย

หล่อระดับนายแบบด้วยกันทั้งคู่

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

แต่งสีย้อนอดีตให้ละกัน ท่านนี้ก็ดังมานานแล้วเช่นกัน  8) ;D ;D

อื้อหือ ใหญ่ขึ้นทุกที

ขอบคุณทั้งสองท่านคร้าบ ;D

ผมน่ะเป็นคนใจร้อน อาจจะเพราะสถาปนิกถูกฝึกมาอย่างนี้ คือเราทำงานเป็นโครงการๆไป แต่ละโครงการจะต้องแล้วเสร็จให้เร็วที่สุด เพื่อจะได้มีสมองสำหรับโครงการใหม่ที่จะเข้ามาไม่มีที่สิ้นสุด ฉะนั้นกระทู้ของผมจะลุยได้เป็นลุย  บางครั้งลงวันเดียวซะนับสิบคคห.ก็บ่อยไป

เปิดโปงเพื่อนแล้วก็ขอกล่าวถึงตนเองอีกเล็กน้อยต่อจากที่คุณประกอบเปิดโปงไว้ ผมชื่อ ชัยนิมิตร นวรัตน นะครับ พ่อเป็นหม่อมราชวงศ์ ผมเกิดมาจึงได้มรดกพ่อเป็นหม่อมหลวง แต่มรดกที่เป็นทรัพย์สินเงินทองไม่มี  ที่ใช้นามแฝงว่า NAVARAT.C ก็ไม่ใช่ต้องการจะปิดบังอะไร  มันเลยตามเลยมาจากทักษะการพิมพ์ดีดของผม แต่ไหนแต่ไรมางานพิมพ์ทุกชนิดผมจะใช้เลขาทำให้เสมอ จนจำเป็นต้องตามยุคที่เขาสื่อสารกันด้วยอินเทอร์เน็ตนี่แหละ ทำให้ผมคิดได้ว่าอิเมล์นั้น ผมควรจะต้องพิมพ์เองได้บ้าง จึงเริ่มต้นพิมพ์โดยการจิ้มเอาทีละนิ้ว ใช้ภาษาอังกฤษอย่างเดียวเพราะยังพิมพ์ภาษาไทยไม่ได้ มันสับสน แม้แต่ภาษาอังกฤษก็ใช้ Capital Letter ได้เท่านั้น จะสลับไปสลับมาระหว่างตัวพิมพ์เล็กตัวพิมพ์ใหม่ก็สับสนอีก  ตอนลงทะเบียนสมัครเข้าที่ใดในเน็ทก็เลยใช้ชื่อเป็นภาษาอังกฤษตามแบบที่ฝรั่งชอบใช้ คือนำนามสกุลมาขึ้นก่อน แล้วตามด้วยอักษรย่อของชื่อดังที่เห็น

เป็นปีกว่าจะเริ่มพิมพ์ภาษาไทยได้ พอจิ้มดีดได้คล่องระดับหนึ่ง ผมก็เข้าไปนำเสนอกระทู้แรกในพันทิป ปีนั้นผมมีโชควาสนาผู้ใหญ่หนีบไปชมงานก่อสร้างขั้นตอนสุดท้ายของพระเมรุมาศ สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ ซึ่งเสร็จไปเกือบจะร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว แต่ยังไม่เปิดให้ใครเข้าไปชมทั้งนั้น  ผมถ่ายรูปไปร่วมร้อย เอามาคัดแล้วได้หลายสิบภาพ นำมาลงเป็นกระทู้หมายเป็นวิทยาทาน ก็น่ายินดีที่มีคนแห่คลิ๊กเข้าไปชมและให้กิฟต์มากมาย  ที่เข้ามาดุเอาก็มีว่าเอาจุดที่ไม่ควรจะเปิดเผยมาเปิดเผย แต่ผมคิดว่าตรงนั้นน่ะเป็นจุดที่คนอยากจะรู้ที่สุด เพราะเป็นครั้งแรกที่ใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่นำเตาเผาขึ้นไปติดตั้งในพระเมรุมาศอย่างแนบเนียน ตอนผมถ่ายภาพจุดนั้นก็ไม่เห็นมีใครห้ามปรามไม่ให้ถ่าย ทุกคนที่ไปก็ถ่ายกันทั้งนั้น อย่างไรก็ตามประเด็นที่ว่าก็จบไปเงียบๆในกระทู้

ผมก็ได้ใจสิครับ คราวนี้เขียนเรื่อง “ศพในโกศ สิ่งที่คนทั้งหลายอยากรู้” ลงเป็นกระทู้จริงๆ คือเขียนนำคำถามให้ท่านผู้รู้ช่วยมาให้คำตอบ ในที่สุดก็ยืดยาวไปเป็นสามกระทู้มั๊ง  ผมเองนั่นแหละที่ต้องวิ่งหาข้อมูลหัวปั่นมาจบกระทู้ให้ไร้ข้อสงสัยให้ได้สนิท
หลายปีผ่านมา “ศพในโกศ สิ่งที่คนทั้งหลายอยากรู้” ก็ได้รับการขัดเกลารูปแบบใหม่ให้เหมาะสมสำหรับนิตยสารนะครับ เนื่องจากสกุลไทยได้ให้เกียรตินำไปลงถึง ๔ ตอนด้วยกัน  เอาแค่นี้ก็แล้วกันเจ้าของเรือนท่านจะได้ไม่ถือว่าผมมาโฆษณาแอบแฝงในเรือนไทย

ในพันทิปนั้น ผมสนุกสนานอยู่พักใหญ่ เขียนอะไรต่อมิอะไรไปหลายสิบเรื่อง คุณหมอเพ็ญท่านได้กรุณารวบรวมระโยงทั้งหมดไว้ให้แล้วก็ครั้งหนึ่ง  ระยะหลังๆนี่อะไรต่อมิอะไรในพันทิปมันเปลี่ยนไปตามสถานการณ์บ้านเมือง ผมรู้สึกเบื่อๆพอดีได้รับการชักนำให้มารู้จักเรือนไทย มีขาเก่าจากที่โน่นมาชุมนุมอยู่แล้วคับคั่ง แต่ผมมาติดอยู่ที่นี่เต็มตัวจริงๆ ก็ในคราวที่ผมจัดพิมพ์หนังสือของพ่อผม ในวาระ ๑๐๐ปี ชาติกาล ม.ร.ว. นิมิตรมงคล นวรัตน  ท่านอาจารย์เทาชมพูท่านเปิดกระทู้ชื่อเดียวกันขึ้นมา ผมก็ต้องตามเข้าไปติดกับ ถึงบัดนี้ยังหาทางออกมิได้

ต่อไปผมจะเปิดโปงรุ่นน้องวชิราวุธอีกคน คือคุณวีหมีของผม คนในเวปรู้จักท่านดีในนามแฝงว่าV Mee แต่ต่อไปนี้ผมจะเรียกว่าอาจารย์วีร์

คุณตั้ง..หลายห่อ ;D

หล่อหนักเข้าไป

เมื่อคุณนวรัตนเปิดตัวอย่างเป็นทางการแล้ว จึงขอถือโอกาสนี้แสดงความขอบพระคุณอีกคราหนึ่งที่ ม.ล. ชัยนิมิตร นวรัตน กรุณามอบหนังสือ "ความฝันของนักอุดมคติ ชีวิตและงานของ ม.ร.ว. นิมิตรมงคล นวรัตน" พร้อมลายเซ็นมาให้เมื่อ ๕ ปีที่แล้ว

(http://img.tarad.com/shop/s/su-usedbook/img-lib/spd_2012081600619_b.jpg)

ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง นอกเหนือไปจากความนับถือด้วยครับ

ง่า...แล้วคุณหมอล่ะครับ จะให้ผมเปิดโปงซะด้วยเลยมั้ย ไหนๆก็ไหนๆ ;D

เอาเท่าที่แม่หมอท่านเจ้าเรือนอ่านลัคนาไว้ก็คงพอกระมัง  :D

อดเลย อุส่าห์ทำการบ้านมาเยอะแยะ

ฮิฮิ  เห็นเค้ามีแจกหนังสือฟรีพร้อมลายเซ็นกันก็รีบเร่เข้ามาเลย แต่เป็นหนังสือที่มีแล้วนี่สิ จะแกล้งเดินไปเดินมาทำตาละห้อยตบมาอีกซักเล่มสองเล่มก็เกรงใจท่านอาจารย์ใหญ่กว่า


พูดถึงซายาเพ็ญฯนี่สนุกมากเลยครับ  ผมเข้าใจว่าเพื่อนสมาชิกส่วนมากน่าจะเข้าใจเหมือนผม ว่าซายาเพ็ญฯเป็นสุภาพสตรี เพราะสำนวนท่านไม่เคยบ่งบอกเพศ  บวกกับนามแฝงที่ใช้ชักนำให้เข้าไปใจเช่นนั้น  หลังจาก facebook ผมถูกเปิดโปงเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ก็มีเพื่อนสมาชิกท่านนึง add friend ผมมา เราส่ง message พูดคุยกันสนุกสนานคาดเดาว่าซายาเพ็ญน่าจะเป็นใคร  เพื่อนสมาชิกท่านนั้นได้ตั้งข้อสังเกตุว่าอาจจะเป็นนักเขียนสตรีท่านหนึ่ง ซึ่งมีวุฒิทางสัตวแพทย์เช่นกัน แถมเป็นเพื่อนกันกับคุณหนุ่มฯ ด้วย เข้าเค้ามากๆ  ผมเลยขอ add facebook ท่านไป กะว่าถ้าท่านเป็นซายาเพ็ญน่าจะรับ add ผมน่า  ตอนนั้นก่อนที่ท่านอาจารย์ใหญ่จะมาเฉลย


สุดท้ายผมกับเพื่อนสมาชิกคาดการณ์ผิด หน้าแตกไปตามๆ กัน แต่ผมก็ได้เพื่อนใหม่ผู้มีอาวุโสเพิ่มมาอีก 1 ท่าน ซึ่งใน facebook ของท่านก็มีเรื่องราวที่น่าสนใจมากมายเช่นกัน ;D  ;D  ;D


พูดถึง facebook แล้ว  เวลาก่อน add ใครไป โดยเฉพาะท่านในเรือนไทยผมจะส่งข้อความแนะนำตัวก่อนว่าป็นใครที่ไหน ใช้ชื่อ login อะไร เพื่อให้ท่านเหล่านั้นรู้ว่าไม่ใช่เป็นเกสตาโปปลอมตัวมาแอบส่องเพื่อไปรายงาน คสช. และในรายละเอียดข้อมูลส่วนตัวผมก็ใส่ข้อมูลปลอมที่ดูแล้วเหมือนของจริงมากๆ ไว้ด้วย ทั้งที่เรียนที่ทำงาน ซึ่งใช้เพื่อปกปิดสถานะเจ้าชายปางฟ้าผู้ตามหารักแท้ที่แท้จริงเอาไว้  ตอนนี้เลยมีรายชื่อเพื่อนสมาชิกในเรือนไทยหลายท่านแล้ว


รอท่านนวรัตนมาเล่าเรื่องท่านอาจารย์ V_Mee  ซึ่งผมเคยไปปากเสียถกท่านเรื่องเกี่ยวกับเรื่องในสมัยรัชกาลที่ 6 ด้วย  เลยได้บทความที่ท่านกรุณาส่งมาให้เปิดหูเปิดตาปรับเปลี่ยนมุมมองเพิ่มวิสัยทัศน์ลดอคติมาด้วย มุมมองต่อประวัติศาสตร์ช่วงนั้นเลยเปลี่ยนไปเยอะ แต่มุมมองและอคติต่อการเมืองช่วงนี้ไหงมันยิ่งรุนแรงขึ้นก็ไม่รู้  เผลอไม่ได้  ต้องโดนเซนเซ่อร์ทุกที  ;D  ;D  ;D

เตรียมไว้ให้เหมือนกัน เล่มนี้คุณประกอบอาจจะอ่านไปน้ำตากลบลูกตาไปยิ่งกว่าเล่มโน้นก็ได้
เป็นหนังสือที่ระลึกงานศพแม่ของผมครับ

แค่เห็นปกก็น้ำตาซึมแล้ว  กลางๆ ปีนี้หวังว่าน่าจะได้กลับไปกราบคารวะครับ บ้านท่านอาจารย์นวรัตนนี่เข้าใจว่าแถวกรุงเทพกรีฑา ไม่ไกลจากบ้านผมแถวพัฒนาการเท่าไหร่ด้วย ว่าจะหอบสบู่แร่ไปฝาก  เห็นใครๆ ชอบฝากซื้อกันนัก น่าจะใช้ดี

หนังสือ ๒ เล่ม อภินันทนาการจาก ม.ล. ชัยนิมิตร นวรัตน  :D

คงมีโอกาสขอบพระคุณคุณประกอบในชื่อจริง  ;D

ขอบคุณท่าน NAVARAT.C  สำหรับการเปิดม่านแนะนำตัวผมอย่างดี  และขอบคุณท่าน siamese สำหรับรูปขยาย    

ผมเรียกท่าน NAVARAT.C ว่า หน่อ ตามชื่อเล่น  ท่านเป็นเพื่อนรักเพื่อนสนิทมากๆของผม     นอกจากจะเป็นคนชอบคิดสร้างสรรค์แบบนอกกรอบแล้ว ก็เป็นคนที่มีอารมณ์ขันฝังอยู่ในทุกเรื่องที่อยู่ในกระบวนการคิดเรื่องราวต่างๆ   อารมณ์ขันนี้ยังถ่ายทอดออกมาทางการเขียนอีกด้วย สำนวนในหนังสือเวียนถึงเพื่อนรุ่นที่ผมเก็บไว้ เอาออกมาอ่านทีไรก็หัวเราะเมื่อนั้น จึงเป็นเรื่องไม่แปลกนักที่จะมีผู้อ่านเป็นจำนวนมากติดตามอ่านเรื่องต่างๆที่ท่านเขียน    นอกจากนั้นแล้ว ยังเป็นนักอ่านตัวยงอีกด้วย  จำไม่ได้ว่าเมื่อวัยกระเตาะเพียงใด ที่ผมได้รู้เรื่องราวจากปากของท่าน เกี่ยวกับของวีระบุรุษเยอรมันในสมัยสงครามโลกครั้งที่หนึ่งที่ฝ่ายสัมพันธมิตรยอมรับ_Baron von Richthofen : The Red Baron



 

 

มีอยู่นิดนึงที่จะขอแก้ไขข้อมูลเกี่ยวกับตัวผมที่ท่านนวรัตน์ได้กล่าวไว้

ที่ว่าผมไปเป็นผู้ช่วยทูตด้านทรัพยากรธรณี อยู่ที่ออสเตรียและญี่ปุ่น นั้น   ชื่อตำแหน่งที่ถูกต้องคือ อัครราชทูตที่ปรึกษาด้านอุตสาหกรรม _ Minister Counsellor (Industry)   
   - ที่ออสเตรียนั้น ทำงานในระบบของ UN  ทั้งในลักษณะของพหุภาคี (Multilateral),  กลุ่ม (Plurilateral)  และทวิภาคี (Bilateral)   
   - แต่ที่ญี่ปุ่นนั้น ทำงานในลักษณะของทวิภาคีเป็นหลัก   

^
ต้องขอโทษคุณนายตั้งด้วยที่นึกตำแหน่งท่านไม่ออกจริงๆ

อีกเรื่องหนึ่งที่เพื่อนๆฟังท่านบรรยายแล้วก็นั่งอ้าปากค้างไปตามๆกัน เกี่ยวกับเส้นสันปันน้ำที่บริเวณเขาพระวิหาร ที่ขยับนิดเดียวจะไปกระทบกับเส้นแบ่งเขตแดนในทะเลมากมายอย่างไร ตามสนธิสัญญาว่าด้วยโน่นนี่นั่น บังเอิญบรรยากาศยุคนี้มันไม่อำนวย เดี๋ยวข้อเท็จจริงทางวิชาการจะถูกการเมืองมาดึงลงเหว จึงจะไม่อาราธนาให้ท่านแสดงความเห็นในช่วงนี้ แต่เขียนๆไว้บ้างก็ดีนะครับ อนาคตภายหน้าคนเราอาจจะมีภูมิจิตที่สูงขึ้นพอจะรับฟังเรื่องอย่างนี้ได้ด้วยอารมณ์ที่เป็นกลาง

ยินดีต้อนรับและจะพาไปกินปูด้วยครับ แถวๆบ้านเรามีร้านชื่อ เฮ้ย_อร่อย ก็อร่อยเว้ยเฮ้ย
ส่วนสบู่ แวะซื้อแถวหน้าบ้านมาให้ผมก็ได้ ไม่ต้องหอบอะไรมา เพราะตั้งแต่รู้ตัวว่าแก่ ผมก็บรรลุอีกว่าสบู่เด็กแบบเป็นก้อนๆนั้นเหมาะกับผิวของผมที่สุด สงสัยใกล้จะกลับไปเป็นเด็กอีกแล้ว

แหม่ จะไปหาท่านผู้ใหญ่ จะให้แวะไปมือสิบนิ้วคงมิกล้าครับ ยิ่งจะยกขบวนลูกเด็กเล็กแดง อาม้าอาอึ๊ม พี่ป้าน้าอาชวนกันไปกินปูฟรีหมดบ้าน ย่อมต้องมีอะไรติดไม้ติดมือไปบ้าง และผมก็ได้ค้นพบว่า สบู่นี่แหละเหมาะที่สุด น้ำหนักไม่มาก ขนใส่กระเป๋าง่าย ดูดีมีระดับ   

Harrowgate Sulphur Soap นี่เค้าว่าผลิตจากบ่อน้ำแร่ธรรมชาติเมืองฮาโรเกตเชียวนะครับ(ขับรถผ่านไปสองหนไม่ยักกะเคยเห็นบ่อน้ำแร่ที่นี่)  อ่อนเยาและดีต่อผิวพรรณทุกช่วงอายุ  เหมาะทั้งไว้ใช้เองหรือเอาไว้ฝากผู้ใหญ่อื่นต่อก็ได้  ที่สำคัญราคาที่เมืองไทยนี่แพงกว่าที่อังกฤษราว 3-4 เท่าได้ งวดก่อนมีคนฝากซื้อ ซื้อมาโหลนึงน้ำหนักยังไม่ถึงโลเลย เหมาะจะเอาไปคารวะท่านผู้ใหญ่มากเวลาเดินสายกินฟรี  ;D  ;D  ;D

^
ท่านเจ้าของเรือนคร้าบบบบ คุณประกอบกำลังโฆษณาแอบแฝงสบู่อะไรก็ไม่รู้คร้าบบบ

มาเล้ย เอาอาซิ้มอาซ้อ อากงอากู๋มาด้วยก็ได้ ถึงมีปูจะมีตัวเดียวก็คงแบ่งกันพอละน่า

เด็กบ้านนอกมาแอบเก็บข้อมูลเข้าคลังครับ  ;D

ข้อมูลเรื่องสบู่เหรอครับคุณหมอ ???

ผมก็เป็นประเภทเดียวกับอาจารย์ครับ
ถึงแม้อายุจะอยู่แค่หลัก ๕ แต่ก็แพ้ง่าย จนทุกวันนี้สนใจแต่สบู่เหลวเดตตอลครับ
เรื่องสบู่น้ำแร่ของคุณประกอบเลยอ่านผ่านๆ เก็บข้อมูลเรื่องอื่นดีกว่า ฮิๆๆ  ;)

ข้อมูลอะไรน้อ ???

ผมตรวจแล้วโรคหัวใจไม่มีครับ  มีแต่ค่าPSAเกินสิบไปเล็กน้อย ;D

ขออภัยที่เสียมารยาทออกนอกเรื่องนะคะ แต่เห็นคอมเม้นท์ของคุณ NAVARAT.C เรื่องเขาพระวิหารแล้วเกิดอยากรู้ขึ้นมาเลยค่ะ  :-[
ถ้าหากคุณ naitang เกิดนึกครึ้มอยากเขียนข้อมูลเรื่องนี้เป็นวิทยาทานให้ได้อ่านกัน จะขอจองที่นั่งในกระทู้เป็นคนแรกเลยค่ะ

<
ตอนนี้อย่าเลยครับ เดี๋ยวกุ๊ยไทยกุ๊ยเขมรเข้ามาจะทำให้เสียความรู้สึกเปล่าๆ
ที่ผมบอกว่าเขียนไว้บ้างก็ดีนั้น หมายถึงเขียนต้นฉบับเก็บไว้ก่อนในยามที่สมองยังแจ่มใสใช้การได้อยู่น่ะครับ วันหน้าวันหลังค่อยงัดมาเผยแพร่

มาต่อเรื่องคุณ V_Mee

วรชาติ มีชูบทหรือคุณวีหมี หรือที่ผมควรจะยกย่องเรียกท่านว่าอาจารย์วีร์ เป็นรุ่นน้องผมหลายรุ่นอยู่ แต่แรกพบกันเมื่อเป็นผู้ใหญ่แล้วนั้น ผมจำเขาไม่ได้หรอก ก็เป็นธรรมดาของรุ่นพี่ที่จำหน้ารุ่นน้องไม่ชัดเจนเท่าๆกับที่เขาจะจำเราได้   สามสิบกว่าปีมาแล้วกระมังที่ผมถูกเรียกไปใช้งานในมูลนิธิพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งหม่อมหลวงปิ่น มาลากุล เป็นประธานคณะกรรมการอยู่  เราเจอกันที่หอวชิราวุธานุสรณ์ครั้งนั้นโดยอาจารย์วีร์เข้ามาแนะนำตัวเอง ท่านบอกผมว่ามีอาชีพทนายความ และมาช่วยงานที่นั่น แล้วเราก็ปฏิบัติตนเยี่ยงพี่เยี่ยงน้องต่อกันแต่บัดนั้น

ข่าวว่าสมัยเป็นนักเรียน อาจารย์วีร์เป็นหนอนหนังสือประจำโรงเรียนคนหนึ่ง นอกจากพระราชนิพนธ์แล้ว ห้องสมุดวชิราวุธวิทยาลัยยังมีหนังสือดีๆตั้งแต่สมัยรัชกาลที่๖เป็นอันมาก  ครั้นมาทำงานให้หอวชิราวุธานุสรณ์ซึ่งรวบรวมหนังสือและจดหมายเหตุต่างๆในรัชกาลที่ ๖ไว้มากที่สุดในประเทศ แถมที่ตั้งของหอก็อยู่ภายในบริเวณของหอสมุดแห่งชาติ ท่าวาสุกรี ด้านหลังอาคารก็ติดกับอาคารของหอจดหมายเหตุแห่งชาติ  และยังได้ทำงานร่วมกับอดีตข้าราชสำนักอาวุโสในองค์สมเด็จพระธีรราชเจ้าหลายท่าน ผมจึงไม่ติดใจสงสัยเลย ว่าหนอนหนังสืออย่างอาจารย์วีร์จะซึมซับความรู้ต่างๆจากแหล่งข้อมูลของชาติลงไว้ในสมองมากแค่ไหน  โดยเฉพาะความรู้ในเรื่องราวอันเกี่ยวเนื่องในองค์พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าฯและในรัชสมัยของพระองค์ทั้งหมด ซึ่งท่านชื่นชอบทางนั้นอยู่แล้วและได้แสดงออกมาให้ประจักษ์หลายครั้ง ทั้งในระหว่างการประชุม และสรรพบทความทั้งในเน็ทและในหนังสือ

ช่วงหนึ่ง ผมชวนอาจารย์วีร์ไปทำงานเป็นเลขานุการของคณะกรรมาธิการอนุรักษ์ศิลปสถาปัตยกรรม สมาคมสถาปนิกสยามในพระบรมราชูปถัมภ์แบบมีเงินเดือน เพราะต้องการผู้ทำงานเต็มเวลาให้กับงานของกรรมาธิการอยู่หลายสมัย ระหว่างนั้นก็เจอกันบ่อยหน่อย ก่อนที่อาจารย์วีร์จะลาออกไปเป็นอาจารย์ของวชิราวุธวิทยาลัย  หลังๆนี้ไม่ค่อยได้เจอกัน นอกจากแป๊บๆในงานโรงเรียนบ้างบางครั้ง  แต่ที่เจอกันบ่อยคือในเว็บ ปัจจุบันเข้าใจว่าท่านรับงานวิจัยแบบอิสระ และทำหนังสือตามแนวถนัด

หลังจากสิ้นท่านอาจารย์หม่อมหลวงปิ่น มาลากุลไปแล้ว  เอกทัคคะในเรื่องของพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าฯที่เข้าตาผมก็เห็นจะเป็นวรชาติ มีชูบทนี่แหละ แม้ท่านแรกที่ผมเอ่ยจะลึกซึ้งทางพระราชนิพนธ์วรรณคดีทั้งภาษาไทยและอังกฤษอย่างครบเครื่องสมบูรณ์แบบ  ในขณะที่คุณวีหมีของผมคงจะแบ๊ะๆ  แต่นั่นก็มีศิษย์อักษรศาสตร์ที่เล่นทางนี้สืบต่อจากท่านอาจารย์หม่อมหลวงปิ่นอยู่หลายท่าน

คุณสมบัติของอาจารย์วีร์ที่ผมยกย่องมาก คือนอกจากองค์ความรู้ ท่านยังมีสิ่งที่ลูกวชิราวุธทั้งหลายยากจะมี  คือน้ำอดน้ำทนในการให้ความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องในเรื่องเกี่ยวกับองค์สมเด็จพระมงกุฏเกล้าฯต่อสาธารณชนผ่านสื่ออินเทอเน็ท  อันเป็นเวทีเปิดไม่รู้ตัวตนว่าใครเป็นใคร กเฬวรากที่ไหนก็สามารถโผล่เข้าไปเสนอความคิดเห็นได้โดยเสรี โดยอ้าง"เขาเล่าว่า"เข้าสาดโคลนใส่พระองค์ท่านได้โดยไม่ต้องยั้งคิด อาจารย์วีร์ได้อุทิศตนเป็น Watch Dog คอยโต้ตอบด้วยสำนวนอันสุภาพ สนับสนุนด้วยข้อมูลที่หนักแน่น ลึกซึ้งกว้างขวาง ยากที่ใครจะเถียงท่านได้ วรชาติ มีชูบทถือเป็นลูกวชิราวุธที่ได้ถวายกตเวฑิตา สนองพระมหากรุณาธิคุณให้ประจักษ์แก่คนทั้งหลาย ในการปกป้ององค์ผู้พระราชทานกำเนิดวชิราวุธวิทยาลัยโรงเรียนที่รักยิ่งของเราในโลกอินเทอเน็ทอย่างถึงที่สุด  ผมนั้นไม่อาจจะนำตัวเองไปเทียบได้เลยแม้ละอองฝุ่น ความรู้นั่นน่ะเรื่องหนึ่ง แต่น้ำอดน้ำทนที่จะอธิบายอะไรซ้ำๆซากๆ เดี๋ยวนักรบไซเบอร์คนโน้นโผล่มาคนนี้โผล่มา ส่วนใหญ่ก็ในเรื่องเดียวๆกันอยู่นั่นแล้ว  ทว่าอาจารย์วีร์สามารถยืนหยัดอยู่ได้อย่างซามูไรท่ามกลางเหล่านินจา แม้หลายครั้งจะโดนเขี้ยวเล็บของอีกฝ่ายจนเลือดสาดก็ตาม

ช่วงหนึ่ง คุณวีหมีของผมอาจจะเมาหมัดไปบ้าง หลายคนสังเกตุว่าท่านปล่อยตัวสะกดผิดๆพลาดๆออกมาเหมือนไม่ได้ตรวจทาน ทำให้คุณค่าของงานเขียนหม่นหมองไป เหมือนเพชรที่ถูกฝุ่นจับฉันใดฉันนั้น ผมเตือนไปท่านก็บอกว่าคีย์บอร์ดท่านไม่ค่อยดี  แต่เดี๋ยวนี้ผมคิดว่าท่านคงเปลี่ยนตัวใหม่แล้ว ผมจึงขอเปลี่ยนชื่อเรียกท่านบ้างจากคุณวีหมีเป็นอาจารย์วีร์

เค้าก็มีเหมือนกัลลลลล ;D

ลงสีให้ภาพอาจารย์วรชาติ  ;)

โอ้โห เล่นซะหล่อไปเลย

ไม่ทันดูชื่อเจ้าของภาพสี นึกว่าเป็นคุณหนุ่มรัตนสยามเจ้าเก่า นี่ฝีมือคุณหมอเพ็ญหรือนั่น..พ่อเจ้าแม่เจ้า พวกหมอนี่เก่งซะทุกเรื่องเชียวหรือนี่

แหะ แหะ

ที่มาของภาพจากบทความเรื่อง วชิราวุธวิทยาลัย มหาดเล็กหลวง…ข้ารับใช้พระเจ้าแผ่นดิน  (http://www.manager.co.th/Daily/ViewNews.aspx?NewsID=9510000134891) หนังสือพิมพ์ผู้จัดการ

เฮือกกก โล่งใจแทนคุณหนุ่มรัตนะสยาม นึกว่าคุณหมอเพ็ญกำลังซุ่มฝีมือจะเปิดคลีนิคสัตวแพทย์รับระบายรูปสีภาพเก่าทุกชนิด ไปลงเวปแข่งกับพหุรงคสันนิบาตของท่านโน้น

"สยามพหุรงค์" เจ้าขา .... ถ้าคุณเพ็ญฝีมือระดับเทพเช่นนี้ ผมยอมแพ้  :'(

  ^
 ;D

ลังเลอยู่ว่าจะเปิดเผยตัวตนอย่างไรดี  พลันพี่ชายที่เคารพของผมท่านชิงตัดหน้าแนะนำตัวตนของผมเสียเลิศเลอ
กราบขอบพระคุณพี่หน่อและคุณหมอเพ็ญที่กรุณาเผยโฉมเสียจนผมไม่ต้องแนะนำตัวอีกแล้วครับ

You Deserve It
          ;D
  
แต่ดูเหมือนว่าคีย์บอร์ดของคุณยังเสียอยู่อีกนิดนึงนะ นี๊ดเดียว

ท่านที่เข้ามาอ่านต้องเข้าใจอัจฉริยชนอย่างอาจารย์วีร์นะครับ ท่านสามารถถ่ายทอดความคิดผ่านนิ้วไปเป็นตัวอักษรด้วยการทำงานของสมองเพียงครั้งเดียว ไม่มีตรวจทาน ไม่มีแก้ไข การแก้ไขเป็นหน้าที่ของนักพิสูจน์อักษร หรือกรณีย์ในเน็ท คนอ่านด้องใช้ปัญญาคิดตามในบางครั้งว่า ท่านต้องการจะเขียนคำว่ากระไร ซึ่งก็คงไม่เหลือบ่ากว่าแรงนะครับ

 ;D ;D ;D ;D ;D ;D

คุณณลใช้นามแผงแต่ดั้งเดิมว่าหนุ่มรัตนะในเวปพันทิป  แต่ที่เรือนไทยใช้ว่า SIAMESE
ผมเลยจับมารวมกันเป็น หนุ่มรัตนะสยาม ;D

ใครอยากรู้จักคุณหนุ่มรัตนะสยามมากกว่านี้ต้องตามไปฟังดูรู้เห็นในวันอาทิตย์ที่จะถึง ตามใบแจ้งที่นำมาลงไว้ให้

แอบเห็นท่านอาจารย์เทาชมพูทักเรา อิฉันก็ได้แต่ปลื้มใจ เพราะบอกเลยว่าอิฉันเป็นแฟนท่านอาจารย์เทาชมพูจริงๆ รักท่านมาก เล่นเรือนไทยมานาน แต่ตามอ่านกระทู้ที่ท่านผู้ใหญ่ทั้งหลายลงอย่างเดียว จริงๆอิฉันติดตามทุกๆท่าน ทั้งคุณ หนุ่มรัตนะ คุณV_Mee อ.เทาชมพู ลุงไก่ คุณหลวงเล็ก ตั้งแต่ห้องสมุดพันทิป จนเกิดเรื่องเกิดราวป้า "น้ำอบ" และบรรยากาศห้องสมุดเปลี่ยนไปมาก ก็แอบมาติดตามมาที่นี่ ในพันทิปดิฉันใช้ชื่อ "นางพญามารเมฆไฟ" เจ้าค่ะ คุณหนุ่มรัตนะนี่ตามไปติดตามต่อถึงในเฟส ละได้มีโอกาสเจอท่านอาจารย์V_Mee ในเฟสด้วย ปลื้มใจใหญ่ เพราะนับถือในเรื่องการให้ความรู้ในสมัยรัชกาลที่ 6 ของท่านจริงๆ ท่านละเอียดมาก ข้อมูลทุกอย่างเป๊ะจริงๆ จนมาได้ความอ่านประวัติท่านในนี้ก็เห็นชัดว่ามิน่าท่านจึงรู้ละเอียดขนาดนี้

ดิฉันเคยลงรูปในกระทู้ไฮโซโบราณของอ.เทาชมพูไปแล้วเจ้าค่ะ  :D :D เพราะอาจารย์เทาชมพูหรอกหนาจึงกล้าลง

เคยเห็นภาพคุณหนุ่มรัตนะใน พันทิป  (http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2010/09/K9683010/K9683010.html#13) เมื่อปี ๒๕๕๓  ในภาพกำลังรับการครอบครูดนตรีไทยอยู่ ;D

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

อิฉันผ่านแยกราชประสงค์บ่อย ช่วงเสาร์ อาทิตย์ แต่เดินไปทางสกายวอร์คมักแอบมองไปทางโต๊ะหัวหน้าคณะนางรำพระพรหมเอราวัณประจำเผื่อเจอท่านเจ้าสัวนั่งเก็บเงิน ;D ;D ;D

ครั้งหนุ่งเคยถามท่านเจ้าสัวไปเขาว่าคุณนุ่น วรนุชเธอมารำแก้บนพระพรหมแบบแต่งเครื่องเต็มงามมากราวกับนางฟ้านางสวรรค์ลงมาร่ายรำก็ไม่ปาน ท่านเจ้าสัวบอกไม่ได้อยู่เวร เสียดายจัง

เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่า คุณนางมารน้อย อยู่ในพันทิปเป็นถึงนางพญา      ชื่อนี้ผ่านสายตาบ่อย จนจำได้ค่ะ  แต่ไม่เคยไปออกความเห็นในกระทู้นะคะ
ดูจากรูป  น่าจะใช้นามแฝงว่า คุณหญิงลอออร ได้แล้วนะหนู

รู้สึกตะหงิดว่าเราต้องข้ามดาวดวงใหญ่ในเรือนไทยไปสักดวงแน่ๆ    เป็นกลุ่มดาวระยับระดับกาแลคซี่ด้วยไม่ใช่ดาวฤกษ์เดี่ยวๆ  
คุณ SILA นี่เอง

คุณ SILA อยู่ในเรือนไทยหลายปีแล้ว  เป็นบุคคลลึกลับไม่แพ้คุณหมอเพ็ญ    ไม่แสดงเบาะแสอะไรเกี่ยวกับตัวจริงทั้งนั้น  บทจะโผล่มาแจมในกระทู้ก็โผล่มาเหมือนนั่งอ่านเงียบๆอยู่นานแล้ว   บทจะหายไปก็หายสูญไม่ทิ้งเบาะแสเอาไว้   แต่สักพักพอเจ้าเรือนจะลืม คุณ SILA ก็จะโผล่มาตั้งกระทู้บอกเรื่องราวชนิดไม่มีใครตั้งซ้ำได้  
ค.ห.แต่ละค.ห.ของคุณ SILA บอกบ่งถึงภูมิรู้อันเชี่ยวชาญและกว้างขวาง หลากหลายสาขา ในสิ่งที่เสนอ ไม่ว่าในแต่ละค.ห. หรือแต่ละกระทู้ที่ตั้ง

จึงเกิดความสงสัยคุกรุ่นว่าคุณ SILA มีอาชีพอะไรอยู่ที่ไหน    ทีแรกนึกว่าเป็นผู้กำกับหนังหรือทีวี   นักวิจารณ์หนัง หรือไม่ก็อาจารย์คณะนิเทศศาสตร์  เพราะรู้เรื่องหนังเรื่องเพลงละเม็งละครดีเหมือนไปนั่งกำกับอยู่หลังฉาก   แต่ต่อมาพบว่าเรื่องศิลปะของฝรั่งคุณ SILA ก็รู้แจ่มแจ้งชัดเจน  เรื่องธรรมะก็แสดงออกมาได้ลึกและกว้าง บอกความมั่นใจ   วรรณคดีไทยเรื่องยากๆ ตั้งแต่สุนทรภู่จนถึงพระลอก็คุ้นเคยเหมือนจบเอกวรรณคดีไทยจากคณะอักษรศาสตร์  
แต่บอกว่าตัวเองเรียนสายวิทย์

หลังจากสังเกตอยู่นานแล้วยังงงงวยอยู่ ก็มีกระทู้หนึ่ง เริ่มชี้เบาะแสของหินก้อนมหึมานี้

ในกระทู้หนึ่ง คุณ SILA หลุดปากออกมาว่า
"ลักษณาการสัญญาวิปลาสของพระเจ้าตากตามบันทึก น่าจะเข้าข่ายโรคทางจิตในกลุ่ม schizophrenia[โรคจิตเภท] มีความผิดปกติของความคิด การรับรู้ มีการหลงผิด"

โอ้! อาชีพไหนจะรู้ ถ้าไม่ใช่นักจิตวิทยา หรือไม่ก็หมอ!

จึงหมายเหตุไว้ในใจว่า คุณ SILA คงจะทำงานที่ต้องใส่เสื้อกาวน์และมีหูฟัง  แน่ๆ    แต่เจ้าตัวเขาไม่บอก เราจะกระโตกกระตากก็ใช่ที่
กระทู้ต่อๆมาของคุณ SILA  มีบางกระทู้ที่บอกถึงความเชี่ยวชาญที่อาชีพแพทย์เท่านั้นจะรู้     เหมือนกระทู้สัตว์ประหลาดบอกบ่งภูมิรู้ของนายสัตวแพทย์นั่นแหละ  จึงแน่ใจ

วันหนึ่ง ไปดูละครเวที หรือคอนเสิร์ทอะไรสักเรื่อง  จำไม่ได้แล้ว  จำได้แต่ว่านั่งอยู่ตอนพักครึ่งเวลา   จู่ๆก็มีสุภาพบุรุษท่านหนึ่ง รูปงามสูสีกับนกฉัตรชัยตอนหนุ่มๆ เดินเข้ามาบอกสั้นๆง่ายๆว่า
" ผม SILA ครับ"

เผยแค่นี้พอมั้งคะ?

งั้นแปลว่าท่านอาจารย์ใหญ่เคยเจอคุณ SILA ตัวเป็นๆ แล้วสิครับ   ผมก็สังหรณ์ว่าแกต้องเป็นหมอแน่ๆ  ;D  ;D

จริงๆ มีสมาชิกเก่าแก่หลายท่านที่เคยมีกระทู้ตอบกระทู้ให้ความรู้มากมายแต่หายไป บางท่านหายไปร่วมสิบปี  คาดว่าอาจเป็นท่านผู้อาวุโสที่จากไปแล้ว   ไม่ทราบท่านอาจารย์ใหญ่พอจะเล่าถึงท่านเหล่านี้ให้ฟังได้ไหมครับ ว่าท่านๆ เหล่านั้นเป็นใครบ้าง ท่านใดยังอยู่ ท่านใดจากไปแล้ว เพื่อเป็นการรำลึกถึงคุณูปการของท่านเหล่านั้น

สมาชิกเรือนไทยส่วนใหญ่ แวะเข้ามานั่งสนทนาอย่างมากก็ 2 ปีแล้วก็หายไป   อาจจะเบื่อ  หรือมีงานยุ่งจนไม่มีเวลาเข้าอีก  หรือเปลี่ยนงาน เปลี่ยนใจ    ฯลฯ  เป็นอะไรก็ได้ทั้งนั้นค่ะ
ประมาณ 99%  ไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นใคร  เพราะฉะนั้นถ้าหายไปดิฉันก็จนปัญญา ไม่รู้ว่าจะไปตามที่ไหน

ท่านหนึ่งที่หายไปนานแล้วคือคุณหลวงเล็ก หรือว่าเปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนามครับ

คุณหลวงเล็กท่าทางจะย้ายถิ่นฐานจากเรือนไทยไปอยู่ถิ่นอื่นแล้วละครับ  ที่ทราบแน่นอนคือ ได้วิสาสะกับท่านในชื่อ Koson Teenasuan ในเฟซบุ๊คอยู่เสมอๆ ครับ

นางมารน้อย ก็คือ คุณอลิซาเบธ นั้่นเอง :P

ผมก็คิดว่าเฟซบุ๊กนั่นคือคุณหลวงเล็ก เพราะดูข้อมูลสถานที่ทำงาน และรูปที่มีเอกลักษณ์สะพายย่าม แต่ทักไปท่านยังไม่ตอบครับ

          รู้สึกเป็นเกียรติอย่างสูงที่อ.เจ้าเรือน เขียนถึงหลายบรรทัด _/|\_ ครับ
ตรงที่ว่าขอ หมายเหตุ ณ ตรงนี้ด้วยครับว่า ไฟในโรงละคร(เรื่อง ปริศนา) คืนนั้นมืดมัว อ.จึงอาจจะ
แลเห็นไม่ถนัด

ในเมื่อคุณ SILA ก็ไม่มีท่าทีขัดข้องที่จะเปิดเผยตัวมากกว่านี้   ก็จะขอเผยความลับต่อไปว่า  ในที่สุดท่านก็เปิดเผยตัวจริงว่าเป็นนายแพทย์จริงๆ
บัดนี้  เรือนไทยน่าจะเปลี่ยนชื่อเป็นเรือนแพทย์ไทย เสียแล้วละมัง

คุณ SILA จบแพทยศาสตรบัณฑิต  จากมหาวิทยาลัยมหิดล  ปัจจุบันเป็นผู้เชี่ยวชาญสาขาอายุรศาสตร์ทั่วไป ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับวิชาความรู้สาขาต่างๆ   ที่คุณหมอสามารถเลคเชอร์น้ำไหลไฟดับอยู่ในเรือนไทยเอาเลย
ท่านทำงานอยู่ในโรงพยาบาลระดับบิ๊กใจกลางกรุงเทพ    สามารถออกจากออฟฟิศหลังเลิกงาน เลี้ยวรถไปดูละครเวทีเรื่องปริศนาได้สะดวก  

ป.ล. พักครึ่งเวลา  ทางโรงละครเปิดไฟสว่างค่ะ

ขอยืนยันอีก ๑ เสียงว่า คุณ SILA เป็นนายแพทย์ จริงๆ ครับ

ถึงคิวคุณชายประกอบเทพตัวจริงละ
ท่านนวรัตนเงื้อง่าอยู่แว้บๆ มานานแล้ว

เอ รู้สึกว่าผมจะใส่ชื่อไว้เป็นลายเซ็นต์ในทุกความเห็นแล้วนี่ครับ ดูด้านล่างก็ได้


แต่ท่านอาจารย์ใหญ่จะให้ผมเปิดเผยจริงๆ หรือครับนี่ ผมนี่ใช้ชื่อประกอบตลอดไม่ว่าที่ไหน  โดยเฉพาะที่เว็บ pantip นี่โจทย์เยอะแยะไปหมดเลย เพราะเวลาแสดงความเห็นอัดใครโดยเฉพาะพวกที่ผมมองว่าใช้ตรรกะวิบัติหรือไม่มีเหตุผลนี่ไม่ค่อยยั้งมือ ยิ่งพวกสุดขั้วประเภทชาตินิยมจ๋ามากเกินไป หรือพวกชอบบอกว่าฮิตเลอร์ฆ่ายิวสมควรแล้ว มุสลิมไม่ดี  โรฮิงญามีค่าน้อยกว่ามแลงสาบ  ธรรมกลายดีที่สุด ฯลฯ นี่ไม่เคยไว้หน้าเลย นอกจากไปมีโจทย์ไว้ทั่วไปแล้ว  ผมยังปากเสีย บางทีก็ลามปามท่านผู้ใหญ่ไม่ระมัดระวังคำพูด เกิดบอกหมดว่าเป็นใครกลัวว่าเดี๋ยวจะโดนตามตีหัวหรือไปเล่นการเมืองไม่ได้หนะสิครับ



เอาเป็นว่าใครอยากรู้จริงๆ หลังไมค์ถามมาดีกว่า หรือใครจะแอบหลังไมค์บอกใครก็ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรลึกลับมากอยู่แล้ว  แต่ถ้าท่านใดมี fb ด้วยก็ส่งมาให้จะขอบพระคุณมาก เดี๋ยวผม add กลับไปเอง จะแนะนำด้วยว่าเป็นใคร ชื่อ  นามสกุล ที่เรียน ที่ทำงาน ผมใส่รายละเอียดไว้ใน fb ดูสมจริงมากยังกะมีตัวตนจริงๆ เลย ในนั้นจะบอกว่าทำงานที่มหาลัยชานเมืองแห่งนึง ตอนนี้มาอาศัยอยู่แถวเมืองตากของอังกฤษ เรียนเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์แขนงนึง รายละเอียดดูสมจริงมาก ใครดูแล้วต้องเชื่อว่าเป็นคนธรรมดาจริงๆ ไม่ใช่เจ้าชายปลอมตัวมาหารักแท้


พูดถึง fb นี่ ซายาเพ็ญฯ  ท่านนวรัตนฯ ท่านอาจารย์ใหญ่ คุณหมอ SILA ฯลฯ ไม่ใช่กันบ้างหรือ ผมจะได้แอบตามไปส่อง  ลองหาแล้วยังไม่เจอเลย :D  ;D

อายุรศาสตร์ทั่วไป หรือว่า จักษุวิทยา ครับ

สงสัยว่าคุณhoboท่าจะเป็นคุณหมออีกคนหนึ่งที่อยู่ในเรือน :) สันนิษฐานจากการพูดการจาในกระทู้เรื่องแท็กซี่รมยาน่ะค่ะ ;D

ผู้อยูในข่ายต้องสงสัยมากเหลือเกิน
ผมไม่อยู่ในข่ายสงสัย แต่ได้รับเกียรติให้เป็นเลย!! อายจัง
เรือนแพทย์ไทยจริงๆนะ
นึกถึงอาจารย์หมอศานติ วิบูลย์มงคล ที่เป็นแพทย์ไทยแต่หน้าหรั่ง ตอนนี้ท่านหายไปไหนเลย

ผมจบทางวิทยาศาตร์ แต่เพราะแรงกรรมซัด เลยต้องมาทำงานที่เกี่ยวกับการแพทย์ครับ

สงสัยว่าคุณ Samun007 น่าจะเป็นทหาร
คุณ Scarlet เป็นสีเลือดหมูรั้วชมพู รู้อยู่แล้ว
ึุคุณหมอศานติหายไปเลยค่ะ  ใครสามารถติดต่อท่านได้บ้างคะ

คิดถึงอาจารย์ศานติเหมือนกันครับ ท่านกรุณามากเลย เมื่อทราบว่าผมเรียนทางเดียวกับท่าน
ท่านส่งเมล์มาแนะนำตัวให้รู้ว่าท่านเป็นใคร นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งต่อรุ่นลูกศิษย์ครับ

          ไม่ได้ต่อ(ยอด) ตา ครับ ที่จริงเคยต่อยอด ต่อม(ไร้ท่อ) แต่ต่อมาเลิกทำไปเพราะรักสบาย ;D

           ยังไม่เห็นคุณ CVT ซึ่งคุ้นกับการดมยามานานนมเข้าไปช่วยคุณชายประกอบเทพภาคปลอมตัว
เป็นคนขับแท็กซี่แก้ข้อกล่าวหาเรื่องแท็กซี่ดมยา :)

ผมไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านดมยา แต่ต้องทำงานคู่กับหมอดมยาครับ
ผมไม่ได้ทำเวชปฏิบัติมา ๑๐ ปีแล้ว เลยไม่กล้าออกความเห็นครับ
แต่ถ้าเป็นผม ผมจะลองเอาฮาโลเทนไปจ่อที่ช่องแอร์ที่เป่าไปทางผู้โดยสารด้านหลังดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับผู้โดยสาร และคนขับบ้าง  ;D

น่าคิด..
ดิฉันยังไม่ปลงใจเชื่อคุณชายประกอบเทพ   มิใช่ว่าคุณชายเคยขับแท็กซี่แสวงหารักแท้ ย่อมเข้าใจในแท็กซี่ด้วยกัน
แต่เป็นเพราะกรณีดังกล่าวมันเกิดขึ้นมากมายเหลือเกิน  อาจจะมีตัวยาอะไรที่เป่าผ่านแอร์ไปทางด้านหลัง  คนขับจะได้รับน้อยมาก
แต่ผู้โดยสารได้เต็มๆ
ก็น่าจะทดลองฮาโลเทน หรือยาอื่นที่มีโทษแบบเดียวกัน

 ;D

 ;D

อ้าว คุณชายประกอบเทพถอนญัตติเสียแล้วรึคะ

แหะๆตอบผิดที่หนะครับ ตอบเสร็จแล้วถึงนึกได้ นี่มันกระทู้เปิดเผยตัว ไม่ใช่กระทู้แท็กซี่ เลยลบแล้วย้ายคำตอบไปไว้กระทู้โน้นแทนครับ

เพิ่งไปซื้อศิลปวัฒนธรรมเล่มล่าสุด มีผลงานของคุณวีมีขึ้นหน้าปกด้วยแหละ  ;D

เพิ่งอ่านเมื่อคืนเหมือนกันครับ ศปว เล่มล่าสุดนี่ บทความของอาจารย์V_Mee
ยังงงๆว่ามะเมียะสาวมะละแหม่ง โยงมาถึงกรมหลวงสรรพสาตรฯได้ไง
ในกรมท่านไม่เบาเหมือนกัน
ลูกหลานชั้นหลังหล่อๆสวยๆทั้งนั้น

^
เหมือนโพสท์ผิดกระทู้หรือปล่าว :-[

คงต้องคุยกับคุณวีมีต่อที่กระทู้นี้   ;D

เจ้าน้อยศุขเกษมและมะเมียะ  (http://www.reurnthai.com/index.php?topic=4974.msg141321#msg141321)

ในภาพนี้ มีคนดังในเรือนไทยอยู่อย่างน้อย ๒ท่าน ใครตาดีก็ดูเอาเองนะครับ ไผเป็นไผ

อย่างน้อย ๓ ท่านระดับๆ เลยครับ :-[

อยู่บนเวที 1  ท่านค่ะ

มี ๒ ท่านบนเวทีครับ  ;D ;D มีคุณพีรศรี และ Siamese

อุตส่าห์ลบชื่อ  เราหนอเรา กลัวไปเปล่าๆปลี้ๆ  เจ้าตัวเฉลยเอง

เฉลยเลยดีแล้วครับ กลัวคุณเพ็ญฯ จับเข้าห้องทายชื่อบุคคลปริศนา  ;D ;D ;D ;D

คุณนวรัตนเฉลยไว้ตั้งแต่ครั้งกระโน้นแล้ว  ;D

^
ม่ายช่าย ผิดคน คนนี้น่ะชัด แต่คนโน้นน่ะ คราย นั่งอยู่หนาย

เห็นท่านเจ้าเรือนนั่งอยู่แถวหน้าคนหนึ่งหละ  ;D

ช่ายรึ

เห็นผู้ใหญ่เค้าใบ้กัน คนนอกอย่างเราสังหรณ์ว่าคนนึงอาจจะเป็นซายาเพ็ญฯ  ขอสนับสนุนท่านนวรัตนฯเพิ่มลายแทงหรือภาพน่อยครับ  ;D  ;D

อย่างน้อยท่านเจ้านาม "ประกอบ" ก็ได้เคยเฉลยไว้แล้วว่าทำไม http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=vijak&month=01-2011&date=04&group=5&gblog=30 (http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=vijak&month=01-2011&date=04&group=5&gblog=30)

ส่วนหนึ่งของคนดังเรือนไทย ที่ไม่ได้มาร่วมงาน

เห็นภาพจาก facebook คุณหนุ่มรัตนะ  นอกจากคุณหนุ่มแล้วยังเห็นท่านอาจารย์ใหญ่เรือนไทยไปนั่งเป็นผู้ชมอยู่ด้วยแว่บๆ  ส่วนท่านอื่นในรูปเป็นใครในเรือนไทยกันบ้างก็จนใจ  เพราะยังไม่มีใครมาเฉลย :(  :(

ผมเป็นบ้านนอก ไม่รู้จักใครกับเขาเลย
คงต้องวานท่าน วิรุศฑ์ษมาศร์ อัฐน์อังการจณ์ บรรยายว่าใครเป็นใครกันบ้างครับ

เพี้ยง  หาย

เปลี่ยนเป็นภาพนี้ พอทนค่ะ

เอาภาพนี้แทนดีกว่าค่ะ อาจารย์หมอ CVT

 ;D ;D ;D ;D ;D ;D

ในรูปที่เบลอ ผมรู้จักคนเดียวครับคือคุณธงชัย ซึ่งเป็นผู้ที่ทำให้ผมรู้สึกผิดมาจนทุกวันนี้
เพราะรับปากท่านว่าจะช่วยเรื่องข้อมูล และรูปถ่ายเก่าของเมืองปัตตานี ตอนที่ท่านและคุณอเนก ทำหนังสือสมบัติปัตตานี เมื่อปีที่แล้ว
แต่ผมมีภารกิจยุ่งเหยิงจนไม่ได้ช่วยอะไรเลย สุดท้ายต้องมานั่งรวบรวมข้อมูลเพิ่มเติม และแก้ไขข้อมูลที่ไม่ถูกต้องในหนังสือ เผื่อจะมีการพิมพ์ครั้งที่ ๒
คุณธงชัย และทีมงานจะได้ปรับปรุงข้อมูลให้ถูกต้อง หรือสืบสาวราวเรื่องได้ง่ายขึ้น

อยากจะเปิดเผยหน้าตาของเจ้าชายแคว้นปางฟ้า   ก็เกรงใจสาวๆในเว็บเรือนไทยจะกรี๊ดสลบ
ยาดมมีไม่พอค่ะ

เห็นหน้าปกหนังสือสกุลไทยฉบับล่าสุด (ฉบับ ๓๑๔๙ วันจันทร์ที่ ๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘) โปรยชื่อเรื่อง ริชลิวนักธุรกิจข้ามชาติในมาดนายพลเรือสยาม  (http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5686.0) ก็ทราบแล้วว่าเป็นผลงานมาจากเรือนไทยของคุณนวรัตนนั่นเอง  ;D

ส่งใบเตือน ว่าคุณหมอเพ็ญนำโฆษณามาลง..
ดีมั้ยเนี่ย

รับทราบคำเตือนจากท่านเจ้าเรือน แต่ถ้าไม่เชียร์กันเองแล้วจะเชียร์ใครเนี่ย  ;)

ขออนุญาตเชียร์อีกท่านหนึ่ง

พูดถึงสมาชิกเรือนไทยที่มีสำนวนการเขียนสนุกสนานและมีสาระน่าติดตามนอกจากคุณนวรัตนแล้ว ขอเชียร์คุณประกอบอีกท่านหนึ่ง เท่าที่นึกได้มีเรื่องหนึ่งซึ่งดังมากทั้งในพันทิปและเรือนไทยคือเรื่อง เล่าเรื่องฆ่าการล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดา  (http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5130.0) แม้เป็นเรื่องของต่างประเทศแต่ก็สะท้อนถึงเรื่องในบ้านเราได้ดี

ขอแสดงความยินดีกับเจ้าชายแคว้นปางฟ้าล่วงหน้า หากได้รับการพิจารณา  ;D

เมื่อไรจะถึงคิวหมอเพ็ญหนอ

ป.ล. ต้องขออธิบายให้เข้าใจอีกข้อหนึ่งว่า เจ้าเรือนในเรือนไทยนี้ไม่มีสิทธิ์จะนำเรื่องใดของใครไปลงสกุลไทย เพราะไม่ใช่ผู้บริหารหรือบรรณาธิการ หรือหัวหน้าฝ่ายใดๆในนิตยสาร   
เป็นสิทธิ์และเสรีภาพของเจ้าของเรื่องจะส่งไปเอง  ถ้าผ่านการพิจารณาก็จะได้ลงค่ะ

เข้ามาขอบคุณคุณเพ็ญที่ยอมโดนใบเหลืองเพื่อโฆษณางานเขียนของผมครับ

ช่วงสองสามเดือนก่อนได้อ่านเรื่องของนาซี คิดว่าน่าสนใจมาเล่า แต่ยังยุ่งๆ อยู่เลยผลัดไว้ก่อนครับ  เป็นเรื่องของ Franz Stangl  ซึ่งผมว่าน่าสนใจ เพราะจากคนธรรมดาที่ไม่ได้มีพื้นฐานรุนแรง โชคชะตาและหน้าที่การงานชักนำให้ต้องไปเป็น ผบ ค่ายที่ใช้กำจัดยิวโดยเฉพาะ เป็นผบ ที่มีประสิทธิภาพด้วย ค่ายที่ฟรานซ์เป็น ผบ มีหน้าที่เดียวคือกำจัดยิว ไม่ใช่ค่ายแรงงาน  มีคำให้สำภาษณ์ของฟรานซ์ และวิธีที่ใช้รับมือกับหน้าที่ที่ต้องสังหารคนเป็นล้าน

ฟรานซ์เป็นภาพสะท้อนให้เห็นว่า คนธรรมดาแบบเราๆ สามารถกลายเป็นส่วนหนึ่งของปิศาจได้ง่ายแค่ไหน  หลังเมษาน่าจะได้เริ่มครับ

(http://www.siriraj-ir.si.mahidol.ac.th/alumni/IMG/IM0004022.jpg)

เจอรูปนี้โดยบังเอิญครับ

รอกระทู้คุณประกอบนะคะ
รูปใครคะ คุณ CVT โปรดเฉลย

ศิษย์เก่าแพทย์ศิริราชรุ่น ๖๕ อาจารย์ศานติ วิบูลมงคล ครับ

 ;D

กระทู้ขึ้นหิ้ง... 
ขอกราบคารวะท่านผู้อาวุโสทุกท่าน

จาก นักเรียนที่สมองไม่สู้จะดีเท่าไหร่

อีกไม่นาน เมื่อบทสัมภาษณ์ชาวเรือนไทยบางท่าน ที่เป็นขาประจำมายาวนาน ได้ลงในสกุลไทย
จะลอกบทสัมภาษณ์มาให้อ่านกันค่ะ

แต่ละท่าน ระดับจอมยุทธ์ทั้งนั้น .. ผู้น้อยมิบังอาจ .. ขอถอยมาหลบอยู่ข้างหลังเสา

เผอิญเสาปิดไม่ค่อยมิดเท่าไหร่ กรุณาออกมาแนะนำตัวด้วยครับ

ส่งธงขาวให้คุณลุงไก่

ระดับลุงไก่นี่ไม่เห็นเป็นผู้น้อยตรงไหนเลย  ;D  ;D

สวัสดีครับลุงไก่ ไปแอบอยู่ข้างเสา นี่เอง 

กลัวเสาท่านเมื่อย แล้วเอาขาลงแบบไม่เห็นลุงไก่จริงๆ

ผมเขินนะครับอาจารย์ชัย ... ทำภาพเบลออย่างนี้สักหน่อยก็ได้

กล้าๆหน่อยครับ ลุงไก่  หล่อกว่าผมตั้งเยอะแยะ กล้าๆหน่อย
แนะนำตัวด้วย แล้วแนะนำคุณหนุ่มรัตนสยามด้วย รายนั้นก็อ้างว่าเขิร เหมียนกัล

เห็นรูปคุณลุงไก่ แล้วรู้สึกเหมือนเคยเจอกันมาก่อน
คุณอยู่ในแวดวงเดียวกับดิฉันหรือเปล่า

อุเหม่ !!! อายนะเนี่ยยยย

อุตส่าห์ดูกันออก

อาจจะเคยเจอกันมาก่อนแล้วก็ได้ครับ ถ้าตอนนั้นอาจารย์มาสอนภาษาอังกฤษชั้นปีที่ ๑ ที่ผมมาเป็นนักเรียนพอดี .. แต่มันก็นานมากแล้วนะครับ

เข้ามาลงชื่อ
และก็กราบสวัสดรท่านอาจารย์ทุกๆท่านนะครับ

ผมเป็นนักเรียนที่ขาดเรียนบ่อยมาก
แต่ถ้าเป็นงานเที่ยว ไม่เคยขาดครับ

 ;D ;D ;D ;D

ท่าน ผอ. เจ้านายใหญ่ ประดับยศให้ในต้นปีแรกที่เข้ารับราชการ
ปัจจุบันเป็นลูกจ้างเอกชนเต็มขั้น

หน่วยงานไหนครับ

ขอเชิญท่านแอดมินรายงานตัวตามประกาศข้างล่างนี้  ;D

น่าจะต้องอดใจรอแป๊บ
คุณแอดมินใกล้เปิดเผย จากแหล่งเดียวกับคุณเพ็ญชมพูแล้ว

อนาคตไม่ทราบเป็นเช่นไร แต่ปัจจุบันผม CrazyHOrse สวมหมวก admin อีกใบหนึ่งครับ พอเปิดเผยแล้ว ผมเลยต้องเตรียมใจไว้ เว็บล่มเว็บร่วงอย่างไร เชิญสวดได้ถูกคนเลยครับ (แต่ผมขออุดหูก่อนแป๊บบบบ....)

ใช้ชีวิตวนเวียนอยู่แถวสามย่านอย่างยาวนาน นานที่สุดเป็นศิษย์สำนักเลือดหมูเข้มชมพูสด รั้วเดียวกับหลายๆท่านในที่นี้ครับ

มาขยายความ
คุณอาชาผยอง หรือคุณม้า วิชาเอกวิศวกรรมศาสตร์ วิชาโทภาษาจีน ควบกับกวีนิพนธ์ไทยค่ะ

คุณม้าอยู่สำนักเดียวกับคุณ Scarlet  แต่คงเอ็นฯเข้าไป ไม่ทันเห็นฝุ่นของคุณ S.

ขออำภัยที่ต้องโฆษณานิตยสาร   เป็นกรณีพิเศษ
เพราะชาวเรือนไทยหลายท่านเป็นดาราอยู่ในบทความ "เรือนไทยนี้มีมนต์ขลัง"
รวมทั้งแอดมินด้วยค่ะ

ป.ล. คุณพิชามญชุ์ ส่ง messenger มาขอโทษแล้วที่สะกดชื่อเว็บผิด   แฟนสกุลไทยคงต้องคลำหาชื่อเว็บไซต์ที่ถูกต้องกันอีกพักหนึ่งกว่าจะเจอ

^
^
แล้วคนต่างแดนแบบผมจะได้อ่านบ้างไหมนี่  :(

ได้อ่านแน่นอนหนอขอรับรอง  ;D

คุณอาชาผยอง  ตายแล้ว! ! ผมเคยแปลไปว่า คุณวิปริตอาชา ! ! ! !

ต้องขออำภัยอย่างรุนแรง

แง้มๆ ให้ดู

"เรื่องพิเศษ
พิชามญชุ์ เรื่อง

   เรือนไทยหลังนี้มีมนต์ขลัง...ทั้งๆที่ไม่มีเสาเรือน ฝาประกน หลังคา กระได ประตู หน้าต่าง ฯลฯ อีกทั้งทางเข้ายังมีเพียงทางเดียว นั่นคือทางโลกไร้สายในเครือข่ายอินเตอร์เน็ต หรือที่ชาวเรือนไทยเรียกว่า “อินทรเนตร” นามว่า www.reurnthai.com (http://www.reurnthai.com)  
   จากประสบการณ์ส่วนตัวของผู้เขียน เมื่อใดก็ตามในยามดึกที่ใช้อินทรเนตรแง้มประตู “เรือนไทย”เข้าไป กว่าจะกลับออกมาได้ก็เป็นเวลาเกือบรุ่งสางแทบทุกครั้งคล้ายดั่งต้องมนต์...เมื่อได้ท่องไปในโลกของศิลปวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ ภาษาและวรรณคดี กับบรรยากาศที่คล้ายนั่งปูเสื่อรอฟังผู้มีความรู้แต่ละท่านเข้ามาให้ความรู้ ถกเถียงด้วยหลักฐานข้อมูลจากแหล่งที่มาต่างๆ  ชวนให้วิเคราะห์ จินตนาการและศึกษาต่อ เช่นเดียวกับคนอีกจำนวนมากที่ให้ความสนใจกับเว็บไซต์เล็กๆที่ไม่มีสปอนเซอร์ ไม่มีการโฆษณาประชาสัมพันธ์จนขณะนี้มีจำนวนผู้เข้ามาคลิกอ่านประมาณ ๘๐๐,๐๐๐- ๑,๐๐๐,๐๐๐ ครั้งในแต่ละเดือน
   “คนมาหาความรู้ที่นี่  จะพบผู้ทรงคุณวุฒิแปลกๆ     บางท่าน วิชาเอกสัตวแพทยศาสตร์   วิชาโทภาษาไทย บางท่านเป็นเจ้าชายจากแคว้นปางฟ้า ทำปริญญาเอกทางคอมพิวเตอร์อยู่ในอังกฤษ แต่ว่างก็ปลอมตัวเป็นคุณชายบ้าง เป็นแท็กซี่แถวสุวรรณภูมิบ้าง แสวงหารักแท้ บางท่านเป็นสถาปนิก   แต่วิชาโท ประวัติศาสตร์ไทย บางท่านเป็นวิศวกร  แต่วิชาโทแผนที่ หลายท่านเป็นนายแพทย์ แต่มีความรู้ทางนิเทศศาสตร์   หรือประวัติศาสตร์ ฯลฯ”
     เจ้าเรือน หรือผู้ดูแลเว็บไซต์เรือนไทยนามว่า “เทาชมพู”เขียนถึงบรรดาเหล่าสมาชิกไว้ในกระทู้หนึ่ง ทำให้รู้ว่าผู้ที่เรานั่งปูเสื่อรอฟังเหล่านั้นมาจากภูมิหลังที่แตกต่าง แต่สิ่งเดียวที่เหมือนกันคือความสนใจใคร่รู้ประวัติศาสตร์ และหลายท่านศึกษาจนถ่องแท้จนสามารถให้ข้อมูลความรู้อันเป็นประโยชน์ต่อผู้เข้ามาเยือนเรือนไทย

      ขณะที่คุณ CrazyHOrse ผู้ทำหน้าที่เป็นผู้บริหารจัดการเว็บไซต์ (แอดมิน) เล่าถึง “เรือนไทย”ในยุคแรกว่า
      ”ตอนที่ผมเข้ามาที่เรือนไทยใหม่ๆ ผมเพิ่งจะสนใจเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ได้ไม่นาน ข้อมูลในอินเตอร์เน็ตแทบจะไม่มี ตอนนั้น Wikipedia ยังไม่เกิดเลยนะครับ การที่มีโอกาสแลกเปลี่ยนความรู้กับสมาชิกท่านอื่นๆ ในเรือนไทย ช่วยเปิดหูเปิดตาได้อย่างมากทีเดียว ถ้าให้อธิบายความรู้สึก ก็คงเหมือนเด็กที่ได้เข้าไปในสวนสนุกเป็นครั้งแรกครับ     สนุกตื่นเต้นทุกลมหายใจ”

      ก่อนจะมาสร้างความตื่นเต้นเร้าใจราวกับสวนสนุกดังที่แอดมินกล่าวมานี้ แรกเริ่มเดิมที  “เรือนไทย” ตั้งขึ้นเมื่อปี ๒๕๔๒ เป็นส่วนหนึ่งของ www.vcharkarn.com (http://www.vcharkarn.com)  ซึ่งตั้งขึ้นโดยกลุ่มนักศึกษาปริญญาเอกที่เรียนอยู่ต่างประเทศ คือ ดร.อรรถกฤต  ฉัตรภูติ  ดร.  พิเชฐ กิจธารา   และดร.  บุญญฤทธิ์ อุยยานนวาระ ซึ่งขณะนั้นกำลังจะตั้งเว็บไซต์นี้โดยได้รับการสนับสนุนจาก สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (สสวท.) ที่ได้ทุนพัฒนาและส่งเสริมผู้มีความสามารถพิเศษทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี(พสวท.) มาเปิดเว็บไซต์ให้บริการทางวิชาการ  แต่เนื่องจากทั้งสามท่านเรียนจบสาขาวิทยาศาสตร์ จึงประกาศรับสมัครผู้ที่มีความรู้ทางด้านภาษา วรรณคดี ประวัติศาสตร์และ วัฒนธรรมไทยมาช่วยเสริม และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ “เทาชมพู”ได้เข้ามารับหน้าที่เป็น “เจ้าเรือน”ดูแลเรือนไทยทั้งที่ไม่ได้รู้จักกับผู้ก่อตั้งเว็บไซต์มาก่อน     เป็นการช่วยเหลือแบบการกุศล ไม่มีค่าตอบแทน

      โดยการตัดสินใจเข้าไปทำงานนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากพระราชดำรัสใน สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ  เมื่อวันที่ ๑๑ สิงหาคม ๒๕๔๓   ที่อัญเชิญมาลงหน้าแรกของห้องเรือนไทยในยุคนั้นว่า
      “พระอริยเจ้าที่ปฏิบัติอยู่ในป่า พูดกับข้าพเจ้าเพราะท่านเป็นผู้ใหญ่เสมอว่า มีวิชาการแต่ไม่มีศีลธรรมอยู่ในตัว จะไม่ยั่งยืน เดี๋ยวนี้ไม่มีหลักสูตรไม่มีหน้าที่พลเมือง ศีลธรรมประวัติศาสตร์ก็ไม่มี เราไม่ได้เพาะศีลธรรมในตัวเด็กของเราเลย เป็นปัญหาใหญ่ เป็นผลร้ายต่อประเทศชาติ พ่อแม่ออกไปหากินไม่มีเวลาอยู่ใกล้ชิด จะสั่งสอนศีลธรรมเดี๋ยวนี้ไม่มี ถือเป็นของล้าสมัย เชย ข้าพเจ้าอยู่ที่โรงเรียนประจำที่สวิส ก็เรียนประวัติศาสตร์ แม้แต่คนต่างประเทศไปเรียน ก็เรียนประวัติศาสตร์ของสวิสด้วย แปลก ไม่มีประวัติศาสตร์ชาติไทย เหมือนแผ่นดินได้มาง่ายๆ ไม่ต้องคิดถึงพระเดชพระคุณของปู่ย่าตายายบุกฟันฝ่ามา แม้ชีวิตก็สละให้เพื่อเป็นหลักประกันของคนไทย ความจริงแล้วการมีแผ่นดินของตัวเองเป็นประกันแล้วไปหากินประเทศอื่น ค่อนข้างปลอดภัยว่าพวกเรามีแผ่นดินไทยรองรับอยู่ทั้งแผ่นดิน "

ด้วยความเคารพ คุณพิชามญชุ์ เป็นอะไรกับ คุณวิรุศฑ์ษมาศร์ อัฐน์อังการจณ์ หรือเปล่าครับ ???

อ่านแล้วนึกถึงตัวเองตอนรู้จักเว็บเรือนไทยใหม่ๆ เลยค่ะ ค้นกระทู้เก่าๆ อ่านชนิดไม่หลับไม่นอน
ด้วยความที่ชอบอ่านเรื่องราวประวัติศาสตร์อยู่แล้ว เว็บเรือนไทยเลยเหมือนหนังสือเล่มโปรดยังไงยังงั้น
แถมหนังสือเล่มนี้ยังเขียนโดยผู้ทรงคุณวุฒิอีกหลายท่าน มากไปด้วยประสบการณ์ มากไปด้วยความรู้ อ่านจนวางไม่ลงเลยค่ะ  ;D

ถ้าให้ตรงกับเจตนารมณ์ของเจ้าของชื่อต้องเป็น "อาชาคลั่ง"  ;D

ดูหน้าตาแล้ว ไม่น่าจะคลั่ง หรือวิปริต หรือผยอง

แต่สุขุมลุ่มลึก มีสง่าท่าโก้ สมเป็นชายชาติอาชาไนย

เรือนไทยนี้มีมนตร์ขลัง  ;D

คงเพิ่งถ่ายภาพในวันเริ่มต้นออมแสง (๘ มีนาคม ๒๕๕๘)  (http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5562.msg141749#msg141749)  ;D

คุณเพ็ญซื้อมาได้กี่เล่มครับ  :o

ซื้อมาเพียงแค่หนึ่ง   เล่มเดียวซึ่งยังอุ่นอยู่
ซื้อแล้วรีบเปิดดู       จึงได้รู้ใครเป็นใคร

มีข้อมูลของ ๕ ท่าน ๔ ท่านแรกคือคุณนวรัตน คุณอาชาคลั่ง คุณเพ็ญชมพู และคุณวีมี  มีประวัติตามที่รายงานตัวใน "เรือนไทย" ท่านสุดท้านคือ คุณ Siamese มีประวัติเพิ่มเติม

ท่านที่ห้า คือ คุณ Siamese หรือที่สมาชิกเรือนไทยเรียกกันว่า "หนุ่มสยาม" จบการศึกษาจากสถาบัน SIIT คณะวิศวกรรมศาสตร์ภาคภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ปัจจุบันทำงานในตำแหน่งวิศวกรโยธา

ผมยังหาซื้อไม่ได้สักเล่มเลยครับ กำลังสงสัยอยู่ว่าจะมีคนกว้านซื้อไปเทน้ำเทท่า  ;)

แล้วตกลงคุณม้านี่เป็น ดร. ท่านใดใน 3 ท่านผู้ก่อตั้งเว็บวิชาการครับ  ยังเฉลยไม่หมดเลย ;D  ;D  ;D

ทนอยู่ไม่ได้แล้ว ต้องขับรถออกไปสอยมาหนึ่งเล่ม

อ่านแล้วจึงได้ทราบเรื่องราวที่ไม่เคยทราบมาก่อนเยอะแยะ น่าศรัทธาบุคคลเก่าๆที่อยู่เบื้องหลัง  ผู้เสียสละหลายท่านแม้แต่ชื่อก็ยังไม่เปิดเผย
ส่วนผมก็ว่าง่าย เขาถามว่าชื่ออะไรก็สารภาพตลอดข้อหา  แต่ก็ต้องขอขอบพระคุณมากนะครับที่เขียนคำให้การออกมาซะดี มีหวังหลุดในชั้นศาล

 ลงให้ดูพอหอมปากหอมคอค่ะ

รูปนี้คือคุณ V_Mee

น่าจะเป็นคนรุ่นเดียวกันค่ะ  ชื่อสะกดง่ายพอกัน

คุณม้าเป็นบุคคลลึกลับ   ยิ่งกว่าแบทแมนและสไปเดอร์แมน   ทำงานกันมาหลายปีแล้ว ดิฉันยังไม่มีโอกาสเห็นแม้แต่เงาค่ะ

(มาต่อ)
     “เรือนไทย”ได้รับความสนใจจากชาว “อินทรเนตร” เข้ามาเยี่ยมชมหาความรู้อย่างต่อเนื่อง มีกระทู้เกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ไทยที่น่าสนใจมากมาย ส่วนหนึ่งเพราะ “สมาชิก”หลายท่านที่เข้ามาร่วมแบ่งปันความรู้เป็นผู้ที่มีความรู้และสามารถบอกเล่าเรื่องราวประวัติศาสตร์ให้เข้าใจได้ง่าย และอ่านสนุก โดยเฉพาะ “เจ้าเรือน”นั้นนอกจากจะเป็นผู้ควบคุมดูแลเรือนไทยแล้ว ยังเป็นผู้ที่เขียนเล่าเรื่องราวต่างๆได้อย่างน่าติดตามราวกับมืออาชีพ

    ในอีกหลายปีต่อมา ความจริงก็เปิดเผยว่า เจ้าเรือน“เทาชมพู” แท้จริงไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นศิลปินแห่งชาติและเป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในแวดวงวรรณกรรม รองศาสตราจารย์ ดร.คุณหญิง วินิตา ดิถียนต์ หรือ ว.วินิจฉัยกุล ,แก้วเก้า นั่นเอง แต่เมื่อแรกเริ่มที่ทำงานนี้  ท่านเจ้าเรือนไม่ต้องการเปิดเผยตัว จึงเลือกใช้นามแฝงใหม่เอี่ยมว่า “เทาชมพู”ซึ่งมาจากสีของเทวาลัย   คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย  เพราะถือว่าได้รับความรู้ทางอักษรศาสตร์จากที่นี่   เมื่อมาตอบคำถามทางอักษรศาสตร์ ไม่ว่าภาษา วรรณคดี ประวัติศาสตร์ ความรู้ต่างประเทศ จึงตั้งนามแฝงเพื่อเป็นที่ระลึกถึงพระคุณของแหล่งเรียนมา 

    เหตุที่ ว.วินิจฉัยกุล,แก้วเก้า ซึ่งเป็นนักเขียนนวนิยาย เป็นผู้มีความรู้ในทางประวัติศาสตร์จนมาทำหน้าที่ “เจ้าเรือน”เรือนไทยได้เช่นนี้ ถือว่าเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล เพราะเป็นเจ้าของผลงานนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ไทยหลายๆเรื่องที่ผ่านการค้นคว้าอย่างละเอียด อาทิ รัตนโกสินทร์ สองฝั่งคลอง  บูรพา ราตรีประดับดาว  เรือนมยุรา ฯลฯ อีกทั้งผู้เขียนยังมีความสนใจในเรื่องศิลปวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

     “ภูมิหลังทางบ้านก็ช่วยส่งเสริมให้สนใจเรื่องในอดีต จากคำบอกเล่าของคุณแม่ซึ่งเป็นคนห้าแผ่นดิน และรับถ่ายทอดความรู้เรื่องเก่าๆของคุณปู่คุณย่าของท่านมาอีกทีหนึ่ง   ต่อมาเริ่มมาตั้งแต่หัดค้นคว้าประวัติศาสตร์เพื่อเป็นข้อมูลเขียนนวนิยายเรื่อง “รัตนโกสินทร์” เริ่มจากเลขศูนย์ รวบรวมข้อมูลอยู่ 10 ปีกว่าจะเขียนได้    แม้ว่าเขียนจบแล้ว ก็ยังเหลือข้อมูลอีกมาก   ก็เลยสนใจประวัติศาสตร์นับแต่นั้นเป็นต้นมา
    ...ก่อนมีอินเทอร์เน็ต   ใช้วิธีไปค้นตามห้องสมุดของมหาวิทยาลัย   บวกกับหาซื้อและสะสมหนังสือเก่า    อ่านทุกเล่มทุกหน้าที่เกี่ยวข้อง  ต้องอาศัยความอดทนอย่างมาก  เพราะนอกจากอ่านยากแล้ว ยังต้องจดจำเรื่องที่อ่านให้ได้ด้วย เพื่อมาปะติดปะต่อเป็นฉากหลังในหนังสือ” รศ.ดร.คุณหญิงวินิตา เล่าถึงที่มาที่ไปเกี่ยวกับความสนใจในเรื่องศิลปวัฒนธรรมที่สั่งสมมาจากการค้นคว้าข้อมูล จนกระทั่งวันหนึ่ง “เทาชมพู”ก็ได้ปรากฏกายขึ้นที่ “เรือนไทย”ในโลกอินเตอร์เน็ต จนนำมาสู่คลังข้อมูลด้านศิลปวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ ภาษา และวรรณคดีที่ผู้คนสามารถคลิกเข้ามาหาความรู้ได้อย่างสะดวกง่ายดายอย่างเช่นทุกวันนี้     ถึงกระนั้นก็ตามในช่วงเวลาสิบกว่าปีที่ผ่านมา ชุมชนเล็กๆของคนที่นิยมชมชอบในศิลปวัฒนธรรมนี้ก็ได้ผ่านเรื่องราวต่างๆมามากมาย


       “การทำงานในเรือนไทยยุคแรกๆมีอุปสรรคหลายอย่าง ทั้งจากบุคคลภายนอกที่ไม่พึงประสงค์ เข้ามาป่วน ทั้งสแปมโฆษณาสินค้า  ต้องบล็อคกันไปไม่หวัดไม่ไหว    และปัญหาจากเทคโนโลยีของระบบคอมพิวเตอร์เอง      หลายปีต่อมา  เมื่อเว็บวิชาการมีการปรับแก้ระบบการใช้งานในเว็บให้คล่องตัวขึ้น      เรือนไทยซึ่งเป็นห้องหนึ่งในนั้นต้องหยุดไปชั่วระยะหนึ่งจนกว่าเว็บจะปรับได้สำเร็จ    ตอนนั้นดิฉันคิดจะวางมือ เพราะทำงานมานานหลายปี จนไม่รู้จะเขียนอะไรแล้ว     แต่สมาชิกเรือนไทยคนหนึ่งชื่อคุณ CrazyHOrse  ยื่นมือเข้ามาช่วยให้เรือนไทยมีเว็บไซต์เฉพาะตัวใช้ไปก่อน    แต่ยังลิงค์กับเว็บวิชาการ   การมีเว็บไซต์เองนับว่าสะดวกในการควบคุมระบบ    โดยเฉพาะการรับสมาชิก และการบล็อคโฆษณาสินค้าหรือบุคคลผู้ไม่พึงประสงค์

           จากนั้น คุณ CrazyHorse ในฐานะแอดมินก็รอจนดิฉันตัดสินใจกลับมาทำงานให้เรือนไทยอีกครั้ง เพราะพบว่ายังมีคนสนใจเข้ามาตั้งกระทู้ถามหาความรู้กันไม่ขาดสาย   เราตกลงกันว่าจะดำเนินงานโดยไม่มีสปอนเซอร์  เพราะสะดวกในการกำหนดทิศทางของเราเอง      ทุกวันนี้ ก็มีแอดมินกับดิฉันทำงานบริหารเว็บไซต์กันสองคน โดยไม่เคยเจอหน้ากันเลย     นับว่าโชคดีที่มีผู้ทรงคุณวุฒิในหลายๆด้านเข้ามาสมัครสมาชิก  ทำหน้าที่ตอบประจำ ช่วยให้วิทยาทานเพิ่มเติมจากที่มีอยู่    เช่นคุณ NAVARAT.C  คุณเพ็ญชมพู  คุณ Siamese คุณ V_Mee  คุณ SILA  และท่านอื่นๆที่เกินกว่าจะเอ่ยนามได้หมดในที่นี้          ท่านเหล่านี้ส่วนใหญ่ดิฉันรู้จักแต่เพียงนามแฝง ไม่เคยเห็นหน้ากัน  มีส่วนน้อยที่ดิฉันรู้ว่าเป็นใคร    เพราะท่านให้วิทยาทานด้วยใจรักจริงๆ   ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน  หลายท่านก็ไม่ประสงค์แม้แต่จะเปิดเผยตัวตนว่าเป็นใครอยู่ที่ไหน      ต้องขอบอกว่าถ้าปราศจากความร่วมมือจากท่านเหล่านี้  แอดมินและดิฉันก็คงจะทำงานในเว็บเรือนไทยมาจนถึงทุกวันนี้ไม่สำเร็จ”

          ท่านเจ้าเรือนเล่าถึงสมาชิกเรือนไทยที่คุ้นนามอยู่หลายท่าน ซึ่งมักจะปรากฏว่าเป็นผู้ที่เข้าไปตอบกระทู้ หรือตั้งกระทู้ที่น่าสนใจชนิดที่เรียกว่าตามอ่านกันข้ามวันข้ามคืนทีเดียว ท่านเหล่านี้เป็นสีสันของเว็บไซต์เรือนไทย ทั้งให้ข้อมูลความรู้ที่เป็นประโยชน์ ถกเถียง วิเคราะห์ นำหลักฐานมายืนยันอ้างอิงด้วยสำนวนภาษาที่อ่านสนุกเพลิดเพลิน ชวนให้ผู้อ่านได้ค้นคว้าและคิดวิเคราะห์ต่อไป

       สมาชิกท่านแรก คือผู้ใช้นามแฝงว่า NAVARAT.C  หรือเป็นที่เปิดเผยแล้วว่าคือ ม.ล.ชัยนิมิตร นวรัตน ผู้เขียนคอลัมน์ “ประวัติศาสตร์มีชีวิต”ในสกุลไทยขณะนี้ มล.ชัยนิมิตรเป็นอดีตนักเรียนเก่าวชิราวุธวิทยาลัย จบการศึกษาจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
        ท่านที่สอง คือคุณ CrazyHOrse ท่านนี้เป็นผู้บริหารจัดการเว็บไซต์ หรือที่เรียกกันว่าแอดมินนั่นเอง จบการศึกษาจากคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ท่านที่สามคือ คุณเพ็ญชมพู ซึ่งใช้ชื่อลูกสาวมาเป็นนามแฝง โดยตั้งชื่อตามสีของสถาบันที่จบการศึกษาคือ “จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย”  ปัจจุบันมีอาชีพ “รับใช้ประชาชน”
          สมาชิกท่านที่สี่ คือคุณ V_Mee จบการศึกษาระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษา จากโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย และจบนิติศาสตร์บัณฑิตจากมหาวิทยาลัยรามคำแหง เคยเป็นทนายความ และอาจารย์ที่โรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย เป็นกรรมการและผู้ช่วยเลขานุการมูลนิธิพระบรมราชานุสรณ์ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ในพระบรมราชูปถัมภ์ และเป็นนักเขียน-นักประวัติศาสตร์สมัครเล่น
       ท่านที่ห้า คือ คุณ Siamese หรือที่สมาชิกเรือนไทยเรียกกันว่า “หนุ่มสยาม” จบการศึกษาจากสถาบัน SIIT คณะวิศวกรรมศาสตร์ภาคภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ปัจจุบันทำงานในตำแหน่งวิศวกรโยธา
        จะเห็นได้ว่าสมาชิกทั้งห้าท่านไม่ได้ร่ำเรียนมาโดยตรงแต่มีความสนใจในเรื่องศิลปวัฒนธรรม และประวัติศาสตร์ ทั้งนี้เจ้าเรือนได้เล่าถึงสมาชิกเรือนไทยว่า
       “สมาชิก 99% เป็นผู้มีวุฒิภาวะสูง  เมื่อมีข้อมูลหรือความเห็นไม่ตรงกัน นำออกมาแย้งหรือถกเถียงกันก็เป็นไปอย่างผู้รู้จริง  ใช้สติและปัญญา ไม่ใช้อารมณ์     จึงไม่เกิดการตอบโต้รุนแรง แต่แสดงออกในรูปของเสนอหลักฐานและความคิดเห็นให้คนอ่านไปตัดสินเอาเองว่าจะเห็นด้วยกับฝ่ายไหน  ไม่ผูกขาดความคิดใดๆ  ซึ่งเป็นตัวอย่างที่ดีมากของการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน

     ส่วนคนป่วนเว็บมีบ้างประปราย  เป็นพวกมีปัญหาสุขภาพจิต จึงแสดงความหยาบคายก้าวร้าวเพราะแน่ใจว่าตัวเองอยู่ในที่มืด   มีแต่นามแฝง    ไม่มีหน้าตา คงจับไม่ได้ว่าใคร    ผู้ดูแลเว็บก็ไม่เสียเวลาถกเถียงด้วยให้เสียบรรยากาศ  จับได้ก็บล็อคไปเลย เปลี่ยนชื่อเข้ามาอีกก็บล็อคอีก   แต่ถ้าทำถึงขั้นผิดกฎหมายก็แจ้งให้หน่วยงานที่รับผิดชอบรับไป  ถ้าสาวถึงตัวเมื่อไรก็เข็ดทุกราย”
  เว็บไซต์เรือนไทยนี้มีเสน่ห์ตรงที่มีสมาชิกที่มีวุฒิภาวะดังที่เจ้าเรือนได้กล่าวไปแล้ว นอกจากนั้นก็คือการมุ่งวิเคราะห์ ถกเถียง หาข้อมูลเชิงลึกอย่างจริงจังโดยเฉพาะในเรื่องประวัติศาสตร์ซึ่งเป็นเรื่องที่ต้องเกิดการศึกษาค้นคว้า ใช้เอกสารหลักฐานอ้างอิงในเรื่องที่ยังมีข้อขัดแย้งอยู่ ดังที่คุณ “เพ็ญชมพู”ได้กล่าวถึงเรื่องนี้ว่า
      “ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ของไทยมีหลายเรื่องซึ่งมีข้อขัดแย้งกัน เช่นเรื่องคนไทยมาจากไหน (อยู่ที่นี่มาก่อนหรือมาจากภูเขาอัลไต), เรื่องศิลาจารึก (เขียนโดยพ่อขุนรามคำแหงหรือรัชกาลที่ ๔),  เรื่องท้าวสุรนารี (มีตัวตนจริงหรือไม่ ถ้ามีสร้างวีรกรรมอย่างที่เล่าขานกันมาจริงหรือไม่ ) เรื่องหลังนี้น่าสนใจและเป็นเรื่องละเอียดอ่อนกระทบกับความรู้สึกของคนในท้องถิ่นมาก   คนที่ค้นคว้าหาความจริงในเรื่องนี้เช่นคุณสายพิน แก้วงามประเสริฐ  แม้จะเผยแพร่ในแง่วิชาการ ก็ยังถูกกล่าวว่าเสียหาย หนังสือ “การเมืองในอนุสาวรีย์ท้าวสุรนารี” ก็ถูกเรียกร้องให้เผา จนสำนักพิมพ์ต้องงดการจำหน่าย แม้เมื่อเรื่องนี้นำมาเขียนเป็นกระทู้ในเรือนไทย  “คำถามจากหนังสือการเมืองในอนุสาวรีย์ท้าวสุรนารี  -วีรกรรมนี้เกิดขึ้นจริงหรือ” ก็ยังถูกซักฟอกในหลายประเด็นเชียว

    การหาข้อเท็จจริงของเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีต วิธีสืบค้นให้ได้ความจริงที่สุดต้องอาศัยหลักฐานปฐมภูมิ (primary source)  ขอยกตัวอย่างการสืบค้นเรื่อง “ท้าวสุรนารี” หลักฐานปฐมภูมิในเรื่องนี้ได้แก่ใบบอก คำให้การของบุคคลทั้งฝ่ายไทยและลาวในสมัยนั้น  ส่วนหลักฐานทุติยภูมิ (secondary source) เช่นพงศาวดารหรือตำนานที่เขียนในสมัยหลัง ๆ การให้ความสำคัญย่อมน้อยลงมา  หรือในกระทู้ของ ม.ล.ชัยนิมิตร นวรัตน เรื่อง “สมัยรัชกาลที่ ๔ มี Photoshop หรือไม่” ซึ่งมุ่งหาความจริงเกี่ยวกับพระบวรฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่ ๒ องค์ ว่า องค์ไหนเป็นองค์ต้นฉบับจริง หลักฐานปฐมภูมิในเรื่องนี้น่าจะเป็นกระจกเนกาตีฟหรือฟิล์มกระจก การค้นหาก็ต้องไปสืบค้นในแหล่งที่คาดว่าจะเป็นที่เก็บสิ่งเหล่านี้เช่นหอจดหมายเหตุแห่งชาติ อย่างที่คุณชัยนิมิตรมีอุตสาหะไปสืบค้น สำหรับตัวเองคงไม่มีอุตสาหะขั้นนั้น คงเพียงแต่นั่งสืบค้นในอินเตอร์เน็ตเท่านั้น”
       ม.ล.ชัยนิมิตร นวรัตน หรือ NAVARAT.C  ผู้ที่อุตสาหะค้นคว้าข้อมูลดังที่คุณ “เพ็ญชมพูกล่าวถึง เป็นผู้หนึ่งที่ทำให้กระทู้ในเรือนไทยมีความเคลื่อนไหว โดยในหลายครั้งครา NAVARAT.C   ได้นำเสนอข้อมูลใหม่ๆทางประวัติศาสตร์ที่ทำให้ชาวเรือนไทยต้องมานั่งปูเสื่อรอชมกันข้ามวันข้ามคืน
     

         “ผมเคยพบข้อมูลใหม่ในทางประวัติศาสตร์ ทั้งที่พบแล้วจึงนำมาเสนอกระทู้ และในระหว่างที่กระทู้ใดกระทู้หนึ่งกำลังดำเนินอยู่ แล้วผู้ที่เข้ามาร่วมเขียนความเห็นได้นำหลักฐานที่ไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าจะมีมาแสดง หรือผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางให้ความเห็นทางวิชาการที่เชื่อถือได้ เกิดเป็นข้อเท็จจริงใหม่ทางประวัติศาสตร์ ความจริงมีอยู่หลายเรื่อง แต่ขอยกตัวอย่างกรณีหนึ่ง ผมค้นคว้าเหตุการณ์ ร.ศ.๑๑๒ ตอนฝรั่งเศสนำเรือรบบุกเข้ามาแล้วเกิดการรบที่ปากน้ำ เกิดสนใจพระชลยุทธโยธินทร์ ผู้บัญชาการรบฝ่ายสยามขณะนั้นซึ่งเป็นนายทหารเดนมาร์ก ค้นไปค้นมาได้ข้อมูลทางฝ่ายโน้นที่คนไทยน้อยคนนักที่จะทราบว่า Andre de Richelieu ชื่อที่คนไทยสมัยรัชกาลที่ ๕ เรียกว่า“ริชลิว” ภายหลังที่ได้ยศถาบรรดาศักดิ์เป็นพลเรือโท พระยาชลยุทธโยธินทร์ ผู้บัญชาการทหารเรือคนเดียวของไทยที่เป็นชาวต่างชาติ แล้วลาป่วยออกจากราชการ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าฯทรงพระเมตตาเสด็จโดยเรือพระที่นั่งมหาจักรีไปส่งลงเรือเมล์ถึงสิงคโปร์ และพระราชทานเงินบำนาญมากกว่าข้าราชการไทยหลายเท่าให้กินจนตาย เนื่องจากทรงเห็นว่าเงินเดือนของพระยาชลยุทธฯนั้นน้อยนัก(เมื่อเปรียบเทียบกับมาตรฐานยุโรป) แต่เมื่อกลับถึงบ้านเกิด ปรากฏว่าริชลิวมีเงินฝากก้อนมหาศาลรออยู่ที่นั่น ทำให้เป็นมหาเศรษฐีอันดับต้นๆของเดนมาร์กจนเงินบำนาญของสยามกลายเป็นแค่เศษรายได้ และยังมีบทบาทเด่นในราชสำนักถึงกับครั้งหนึ่งพระเจ้าเฟรเดอริกเกือบจะทรงแต่งตั้งให้เป็นถึงนายกรัฐมนตรี ก่อนที่จะประสพวิบากกรรมแทบจะสิ้นเนื้อประดาตัวในบั้นปลายของชีวิต”

          ในการค้นคว้าหาหลักฐานและข้อมูลต่างๆนั้น มล.ชัยนิมิตร กล่าวถึงในประเด็นนี้ว่า

          “ถ้าสนใจประเด็นไหนก็ต้องอ่านให้มากเล่มที่สุดเท่าที่จะหาได้ สมัยที่ค้นคว้าทางอินเตอร์เน็ตได้แล้วยิ่งสนุก เพราะสามารถเข้าไปในเว็บของทุกประเทศที่เกี่ยวข้องกับเรื่อง ดึงข้อมูล (ที่หาได้มากและง่ายกว่าหนังสือ) มาแปลโดยใช้ Google Translation เป็นภาษาอังกฤษ ซึ่งพอจะพึ่งพาอาศัยได้ ข้อความใดที่น่าสนใจก็จะก็อปปี้ไว้ทั้งหมด แล้วนำมาประมวลเปรียบเทียบว่าเราควรจะเชื่อข้อมูลใดของใคร ข้อสำคัญเมื่อนำมาเขียน ต้องทำใจให้เป็นกลางจริงๆก่อนแล้วจึงใช้วิจารณญาณตัดสิน ถูกผิดไม่ทราบ ทราบแต่ว่าตัวเราเชื่อว่าเช่นนั้นโดยบริสุทธิ์ใจก็แล้วกัน
          อนึ่ง ต้องใจกว้างหากเกิดข้อถกเถียงเพราะมีผู้ไม่เห็นด้วย การยกเหตุผลมาโต้แย้งกันถือว่าเป็นการเจริญปัญญา และเป็นสาระประโยชน์ของผู้อ่าน ตัวผมเองพร้อมจะน้อมรับผิดหากจำนนในหลักฐานที่ดีกว่า แต่ถ้ามั่นใจว่าตนเองถูกก็ไม่ยอมเหมือนกัน”

          ส่วนคุณ V_Mee เล่าถึงวิธีการค้นคว้าข้อมูลว่าก่อนที่จะมีอินเตอร์เน็ตนั้น ค้นคว้าจากการอ่านหนังสือ เอกสารจดหมายเหตุ  และซักถามรวมทั้งฟังคำบอกเล่าจากผู้ใหญ่ในการค้นคว้าข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่มีข้อขัดแย้ง หรือมีหลักฐานอ้างอิงน้อยมากในเรื่องนั้นๆเพื่อค้นหาข้อเท็จจริง
       

   “ในกรณีมีข้อขัดแย้งทางประวัติศาสตร์หรือพบพิรุธอันชวนสงสัย  ต้องพยายามค้นคว้าหาหลักฐานมาพิสูจน์ข้อขัดแย้งหรือข้อพิรุธนั้นๆ  โดยพยายามเก็บเล็กผสมน้อยจากแหล่งต่างมาต่อรวมเพื่อให้เห็นภาพที่ชัดเจน  ตัวอย่างเช่น เรื่องที่บอกเล่าต่อๆ กันมาว่า ในตอนปลายรัชกาลที่ ๕ มหาดเล็กของสมเด็จพระบรมฯ (รัชกาลที่ ๖) ไปแย่งกันจีบแม่ค้าจนถึงมหาดเล็กตีหัวทหารแตกแล้วไปร้องท้าทหารที่หน้าค่าย  เมื่อสมเด็จพระบรมฯ ทรงทราบก็กริ้วและได้นำความกราบบังคมทูลรัชกาลที่ ๕ ขอลงโทษโบยนายทหารคู่กรณี  ถ้าไม่พระราชทานพระบรมราชานุญาตจะทรงลาออกจากรัชทายาท  แต่ในประวัติต้นรัชกาลที่ ๖ ทรงพระราชบันทึกไว้ว่า มหาดเล็กวิวาทกับทหารแล้วถูกทหารทำร้าย  เมื่อมีการสอบสวนกันแล้วกรมหลวงนครไชยศรีสุรเดช ได้กราบบังคมทูลขอให้ลงอาญาโบยนายทหารคู่กรณี  ในขณะที่ไม่ทรงเห็นด้วยกับการลงอาญาคราวนี้   ในเมื่อข้อมูลในเรื่องนี้ขัดกันโดยสิ้นเชิงและหากนำความในประวัติต้นรัชกาลที่ ๖ ไปอ้างกับฝ่ายที่เห็นตรงข้ามก็จะได้รับคำตอบว่า ในเมื่อทรงพระราชบันทึกเองก็ต้องทรงเข้าข้างพระองค์เองเป็นธรรมดา  นี้จึงเป็นที่มาของการค้นหาหลักฐานว่า ใครกันแน่ที่เป็นผู้กราบบังคมทูลรัชกาลที่ ๕ ขออนุญาตโบยหลังทหารที่วิวาท    ผมเก็บความสงสัยนี้มานานจนวันหนึ่งไปค้นเอกสารจดหมายเหตุที่หอจดหมายเหตุแล้วลองสุ่มค้นดูแฟ้มเอกสารเรื่องศาลทหารก็พบลายพระหัตถ์กรมหลวงนครไชยศรีสุรเดชกราบบังคมทูลพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เรื่องนายทหารกระทำผิดและขอพระบรมราชานุญาตโบยหลังที่สนามในศาลาว่าการกรมยุทธนาธิการ  และพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๕ มีพระราชหัตถเลขาตอบพระราชทานพระบรมราชานุญาต  จึงเป็นที่ยุติสำหรับเรื่องนี้

        ส่วนการค้นพบข้อมูลใหม่ทางประวัติศาสตร์นั้น  จากการค้นคว้าเอกสารจดหมายเหตุที่หอจดหมายเหตุแห่งชาติในเรื่องหนึ่งมักจะพบข้อมูลใหม่ในเรื่องอื่นๆ อยู่เสมอๆ  เช่น การค้นพบแผนที่เมืองนครเชียงใหม่ซึ่งกรมทำแผนที่ได้สำรวจและจัดพิมพ์ไว้ตั้งแต่สมัยพระเจ้าอินทวิชยานนท์ครองนครเชียงใหม่  ซึ่งแผนที่นี้เมื่อใช้ประกอบกับเอกสารหลักฐานอื่นๆ สามารถไขเรื่องราวในประวัติศาสตร์เมืองนครเชียงใหม่ให้ชัดเจนขึ้น  เช่น ประตูเมืองเชียงใหม่ที่เล่ากันมาว่าเป็นประตูสองชั้นนั้นมีลักษณะเป็นเช่นไร  เวียงแก้วซึ่งพระราชชายา เจ้าดารารัศมี ประทานพระดำรัสตรัสเล่าว่าแบ่งเป็น ๓ ส่วนนั้นแบ่งพื้นที่เป็นอย่างไร  รวมทั้งการสร้างอารามไว้ที่ ๔ มุมเจติยสถานสำคัญกลางเมืองตามคติเดียวกับที่เมืองสุโขทัยและนครศรีธรมราช ฯลฯ  และเมื่อเร็วๆ นี้ไปค้นเรื่องที่รัชกาลที่ ๕ โปรดให้พระยาศรีสหเทพ (เส็ง  อมาตยกุล – ต่อมาเป็นพระยามหาอำมาตยาธิบดี) ราชปลัดทูลฉลองกระทรวงมหาดไทยเป็นข้าหลวงพิเศษขึ้นไปจัดระเบียบปกครองหัวเมืองประเทศราชล้านนาเมื่อ ร.ศ. ๑๑๘ (พ.ศ. ๒๔๔๒)  ก็ไปพบลายพระหัตถ์ที่สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพกราบบังคมทูลรัชกาลที่ ๕ ว่า ก่อนที่พระยาศรีสหเทพจะเดินทางกลับกรุงเทพฯ เจ้านครลำปางและเจ้านครเชียงใหม่มอบของที่ระลึกมีมูลค่าให้พระยาศรีสหเทพ  แต่พระยาศรีสหเทพไม่กล้ารับได้โทรเลขลงมาหารือ  ทรงตอบไปว่าให้รับ  พระยาศรีสหเทพจึงรับของที่ระลึกนั้นมา   เมื่อกลับมาถึงกรุงเทพฯ แล้วได้นความกราบบังคมทูลเรียนพระราชปฏิบัติ  หากไม่โปรดให้รับก็จะส่งกลับคืนไป  แต่เมื่อมีพระบรมราชโองการให้รับ  พระยาศรีสหเทพจึงส่งรถสี่ล้อไปให้เจ้านครลำปาง ๑ คัน  รถสี่ล้อนั้นคงจะเป็นรถม้าหลังแรกของนครลำปางก่อนที่จะเป็นสัญลักษณ์ของเมืองลำปางมาจนทุกวันนี้  ขณะเดียวกันก็ส่งนาฬิกาเรือนใหญ่ราคา ๒ ชั่งไปให้เจ้านครเชียงใหม่

        ...ยิ่งอ่านมาก  เรายิ่งรู้มากว่า ประวัติศาสตร์ที่มีการบันทึกไว้ล้วนมีการแต่งแต้มแปรเปลี่ยนไปจากข้อเท็จจริงมิใช่น้อย  และหากไม่ทำอะไรเพื่อแก้ไขความผิดพลาดทางประวัติศาสตร์นั้นเสียแต่วันนี้  ก็เปรียบเสมือนส่งต่อยาพิษให้ลูกหลานไทยในอนาคต  ”
   ในเรื่องการค้นคว้าข้อมูลทางประวัติศาสตร์นั้น คุณ Siamese ให้ความเห็นว่าปัจจุบันเมื่อมีระบบอินเทอร์เน็ต การค้นคว้าข้อมูลนั้นไม่อาจเชื่อถือได้เสมอไปนัก
        “ก่อนหน้าจะมีอินเทอร์เน็ต การค้นคว้าข้อมูลได้จากแหล่งหนังสือเป็นส่วนใหญ่ เก็บเล็กผสมน้อยในหนังสือเล่มต่างๆ ประมวลเข้าด้วยกัน แต่สำหรับปัจจุบันนี้การค้นหาทางระบบอินเทอร์เน็ตก็มีส่วนช่วยมากในการค้นหา แต่ก็จะชั่งใจไม่เชื่อจนหมด  เนื่องจากไม่รู้ว่าข้อมูลที่กล่าวในระบบออนไลน์จะมีความถูกต้องแค่ไหน ซึ่งยังมีการค้นคว้าเอกสารประวัติศาสตร์อีกแหล่งคือ หอสมุดแห่งชาติ”ซึ่งเป็นเอกสารพื้นฐานเป็นข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ที่แม่นยำ แต่การเข้าไปค้นคว้าต้องใช้เวลาพอสมควร เนื่องจากเอกสารในหอสมุดมีจำนวนมาก

         “หนุ่มสยาม” จะเน้นมากไปทางภาพถ่ายเก่าๆ ของกรุงเทพมหานครในช่วงรัชกาลที่ ๔ – ๘ ว่ามีการเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง เช่น มีการพบภาพถ่ายของพระบรมบรรพต (ภูเขาทอง) เมื่อยังไม่เป็นทรงพระปรางค์และเป็นกองอิฐขนาดใหญ่ปล่อยร้างไว้ จนกระทั่งมีการสร้างโอบล้อมจนเป็นภูเขาทอง  ภาพถ่ายในพระราชพิธีสำคัญต่างๆ สมัยรัชกาลที่ ๕ บางภาพนั้นในตำราไม่ได้บรรยายไว้ เมื่อมีภาพถ่ายเก่าเพิ่มเข้ามา ก็เท่ากับมาช่วยเติมและไขปัญหาได้มาก”

        จะเห็นได้ว่าสมาชิกเรือนไทยแต่ละท่านนั้นเป็นผู้ที่ศึกษาสิ่งที่ตนเองสนใจอย่างลงลึกและจริงจัง สั่งสมเป็นความรู้ที่สามารถจะแบ่งปันให้แก่บุคคลทั่วไปได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแบ่งปันความรู้ใน “เรือนไทย”นั้นเป็นการมอบเป็นวิทยาทานโดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ เพราะบางท่านแม้แต่ชื่อเสียงเรียงนามก็ไม่ประสงค์จะเปิดเผย มีแต่เพียงเรื่องราวที่ค้นคว้าและ “นามแฝง”เท่านั้นที่บ่งบอกถึงตัวตน

       ท่านเจ้าเรือนเล่าถึงความประทับใจต่อมวลหมู่สมาชิกเรือนไทยที่ช่วยกันก่อร่างสร้างเรือนมาตั้งแต่ยุคเริ่มแรกมาจนถึงปัจจุบันว่า
       “ความประทับใจมากที่สุดคือท่านทั้งหลายเหล่านี้ได้อุทิศเวลาและแรงสมองในการบำเพ็ญวิทยาทานโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน  ไม่มีแม้แต่แสดงชื่อจริงของท่านให้เป็นที่รู้จัก     เข้ามาให้ความรู้ยาวนานต่อเนื่องกันมาหลายปี   
มีเหตุการณ์ประทับใจหลายครั้ง  เมื่อมีผู้เข้ามาขอความรู้ ซึ่งหาไม่ได้ในตำรา  ท่านเหล่านี้ก็ช่วยกันตอบคนละไม้คนละมือด้วยความเต็มใจ  อาศัยจากประสบการณ์และความรอบรู้ของแต่ละท่าน มาผสมผสานกัน ให้คนถามได้คำตอบที่เขาแสวงหามานาน เพื่อกลับไปเขียนตำราบ้าง งานค้นคว้ารวบรวมบ้าง ตามจุดมุ่งหมาย  เช่นมีอาจารย์จุฬาฯท่านหนึ่งกำลังรวบรวมพรรณไม้ชนิดต่างๆที่ปลูกในมหาวิทยาลัยมาตั้งแต่ก่อตั้งจนปัจจุบัน   คนตอบก็ช่วยกันหาจากความทรงจำบ้าง จากหนังสือต่างๆบ้าง ตอบไปจนได้ชื่อต้นไม้มาหลายสิบชนิด   บางชนิดดิฉันก็ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเคยปลูกอยู่ในจุฬาฯ”

        ส่วน ม.ล.ชัยนิมิตรเล่าถึงความประทับใจว่า “ กระทู้ที่ผมเขียนเรื่องหนึ่งชื่อ ชะตากรรมของพระยาทรงสุรเดช หนึ่งในสี่ทหารเสือคณะราษฎร์ ได้รับการปักหมุดให้เป็นกระทู้แรกในหน้าเว็บอยู่นานนับเดือน (ถึงปัจจุบัน ณ วันนี้ กระทู้นี้มีผู้เปิด ๑๒๓๗๑๙ ครั้ง) ทำให้เกิดเรื่องสืบเนื่องต่อมาอีกสองกระทู้ คือ “หลวงอดุล-หลวงพิบูล คู่รัก, พล.ต.อ อดุล-จอมพล ป. คู่แค้น” และ “จอมพลป.๒ ไม่ผ่านขึ้นป.๓” กลายเป็นมหากาพย์ ช่วงนั้นผมเกิดฉันทะที่แรงกล้า ขนาดเอาหนังสือหลายสิบเล่มมาเรียงพร้อมไว้หน้าคอมฯให้หยิบมาค้นเรื่องได้ทันที หมกมุ่นอยู่จนแทบจะไม่ได้หลับได้นอน จบมหากาพย์นี้แล้วผมคิดว่าผมได้เรียนรู้การเมืองไทยตั้งแต่ พ.ศ. ๒๔๗๕ ถึง ๒๕๐๐ อย่างมากมาย จนเห็นถึงคุณค่าของการศึกษาประวัติศาสตร์
     ...ผมเคยได้ยินคำกล่าวว่า ประวัติศาสตร์เป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้วไม่ควรใส่ใจ ควรจะสนใจเรื่องของอนาคตมากกว่า นั่นก็จริงส่วนหนึ่ง แต่ประวัติศาสตร์หลายเรื่องถือว่าเป็นบทเรียนของความผิดพลาดในอดีต เราควรเรียนรู้ไว้ ผมศึกษาประวัติศาสตร์มามากพอที่จะรู้ว่าเรื่องเดิมๆมันมักจะวนเวียนกลับมาซ้ำรอยเสมอๆ โดยเปลี่ยนแค่ฉากกับตัวละครเท่านั้น  หากทุกคนเรียนรู้แล้ว เมื่อใดมีหน้าที่ต้องตัดสินใจจะได้ไม่ทำอะไรโง่ๆซ้ำซากกับอดีตอีก”    

            เช่นเดียวกับคุณเพ็ญชมพู ที่กล่าวถึงคุณค่าที่ได้รับจากการค้นคว้าเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ที่สามารถนำมาปรับใช้ได้ในวิถีชีวิตของเราทุกคน
      
           “ประวัติศาสตร์ย่อมเป็นบทเรียนสำหรับปัจจุบัน เพื่อแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดที่ผ่านมาในอดีต   เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทราบกันอยู่  นอกจากนี้การค้นหาเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ทำให้เราประเมินคุณค่าของตัวบุคคลในอดีตตามความเป็นจริง มิใช่ประเมินจาก “เรื่องที่ เขาเล่ามา” เพื่อผลประโยชน์แอบแฝงบางอย่าง   ทักษะวิธีการค้นคว้านี้เป็นวิธีทางวิทยาศาสตร์ซึ่งสามารถประยุกต์กับเรื่องราวอื่น ๆ ได้อีกเช่นเรื่องราวเล่าลือเกี่ยวกับสิ่งประหลาดมหัศจรรย์ อภินิหารต่าง ๆ ซึ่งมีอยู่บ่อย ๆ ในสังคมไทย แม้ในเรื่องการเมือง  ไม่ว่าในไทยหรือต่างประเทศ หากเราสามารถค้นคว้าหาความจริงโดยสืบค้นหาหลักฐานปฐมภูมิได้ ว่าฝ่ายไหนควรยกย่องหรือติเตียน ย่อมมีประโยชน์สำหรับการอยู่ในสังคมที่มีเรื่องซับซ้อนซ่อนเงื่อนอยู่ในปัจจุบัน”

          www.reurnthai.com เรือนไทยแห่งนี้ไม่มีประตู หน้าต่าง หรือสิ่งใดที่จับต้องเป็นรูปธรรมในโลกของความเป็นจริง  เป็นเพียงเรือนไทยในโลกเสมือนที่มีเพียง”ความรู้”เท่านั้นที่เป็นจริง ช่องทางเดียวที่เข้าไปสู่ที่นั่นได้ คือใช้“อินทรเนตร” และปลายนิ้ว บวกหัวใจแห่งความสนใจใคร่รู้       ที่สำคัญอย่าลืมดื่มกาแฟร้อนๆสักแก้ว เผื่อว่าค่ำคืนนี้ของคุณจะผ่านไปอย่างรวดเร็วราวต้องมนต์ขลัง...

         ขอนำสักวาที่เคยเขียนไว้ในกระทู้ สักวา เมื่อ 5 ปีก่อน(ก.พ. 10) :o
มาวางในกระทู้นี้ ครับ

        สักวาเรือนอะไรอยู่ใน net             ต้องการ get in ก็ได้ให้สมัคร

กรอกชื่อเสียงเคียงรหัสผ่านไม่นานนัก        เลื่อนสลักเปิดเข้าสู่กระทู้เรียง

       ทั้งเรื่องเทศเรื่องไทยเรื่องใหม่เก่า      ชาวเรือนเขาคุยกันสนั่นเสียง                                                                    

ได้ความรู้อย่างเพลิดเพลินเกินพอเพียง        โปรดอย่าเกี่ยงช่วยกันตอบขอบใจเอย

วิชาเอก แพทยศาสตร์   โท นิเทศศาสตร์ โท ประวัติศาสตร์ และยังโทภาษาและวรรณคดีไทยอีกด้วยนะคะ

        _/|\_ , หนึ่งใน(อดีต) นักเรียนที่เรียนต่อสาขา(ตามผู้คน) แวดล้อม ไม่ใช่สาขาตามใจ ครับ

ก่อนหน้านี้เข้าใจเอาเองมาโดยตลอดว่าท่านอาจารย์ใหญ่เรือนไทยน่าจะรู้จักตัวจริงของหลายๆ ท่านในนี้ เพิ่งได้ทราบเหมือนกันว่าจริงๆ แล้ว login ต่างๆ ที่คุ้นเคย ทั้งในอดีตและปัจจุบันหลายท่าน ยังคงเป็นปริศนาต่อไปว่าท่านเหล่านั้นตัวจริงคือใคร  :-X  :-X  :-X


เรือนไทยนี่ลึกลับซับซ้อนมากกว่าที่คิดนะเนี่ย   ;D

ลึกลับประมาณนี้

 ;) ;) ;D ;D

นอกจากนี้บางครั้งยังหายไปทั้งเรือน ทำเอาคุณพระนายใจเสีย ด้วยไม่รู้ว่าจะเจอกันอีกเมื่อไร

ไม่เป็นไร   คุณแอดมินร่ายคาถาเปิดเรือนได้สำเร็จแล้วค่ะ

แบบนี้หรือเปล่าน๊อ

ปรกติผมชอบย่องเข้าเรือนตอนดึก หัวค่ำไม่ค่อยว่าง
ถ้าเป็นแบบนี้เห็นจะไม่เอาละครับอาจารย์
ถึงท่านเจ้าเรือนเองก็เถอะ

นึกถึงสมาชิกร่วมขบวนการแก๊งค์ช้อนลูกน้ำ "คุณร่วมฤดี" ที่ลงหายไปช้อนลูกน้้ำจากเรือนจนหายตัวไป ป่านนี้ยังไม่กลับเข้าเรือนเลย  :'( :'(

ลึก ลับ เจง เจง

ห รื อ พ ว ก เ ร า จ ะ ต ก อ ยู่ ใ น กำ มือ พวก เขา ซะ แล้ว ::)


"คุณร่วมฤดี" ถูกดูดไปทดลองวิทยาศาสตร์บนยานแม่เสียแล้วกระมัง?

โอ! คุณม้าอยู่ในจานบินหรือนั่น  :o

อย่างน้อย 5 คนอยู่ในลิสต์เอเลี่ยนแล้วละค่ะ

นี่ก็สายพันธุ์แอเลี่ยน
อาชาคลั่งผยองคะนองวิชา

ผมคงจะไม่ติดอันดับ ๑ ใน ๕ ของสายพันธุ์เอเลี่ยนนะครับ ผมกลัวความสูงไม่กล้าบินขึ้นฟ้า ขอมุดลงใต้ดินดีกว่า

เอ...นี่ ตอนโผล่หรือเปล่าครับ

แม้ไม่ติดหนึ่งในห้า        กลัวขึ้นฟ้าน่าหวาดเสียว
มุดดินเก่งนักเชียว         ไม่เป็นสองรองผู้ใด        

โอ! ลุงไก่อยู่ในฐานใต้ดินหรือนี่  ;)

ผมไม่ถนัดมุดดิน แต่ดำน้ำนี่ประจำครับ ;D

น่าสนใจครับคุณม้า อย่าหยุดๆ สารภาพต่อไปเรื่อยๆ

ตกลงยานแม่อยู่ใต้น้ำหรือครับ บึงบรเพ็ดแถวๆเขากะลาหรือเปล่า

สังหรณ์ใจว่าอีกไม่นานคุณม้าต้องโดนปิดโปงแน่ๆ  ;D  ;D  :-*

หึ หึ

ขอความกรุณาอย่าเปิดโปงผมเลยครับ เดี๋ยวเจ้าหนี้จะมาดักหน้าบ้าน ไม่กล้าโผล่หน้าออกจากบ้านเป็นแน่ครับ  :)

ซีเรียสละนะ  คุณม้าไปทำอะไรใต้ทะเลครับ ?

เจ้าหนี้เรื่องเล็กค่ะ คุณม้า
ลำพัง คุณ NAVARAT.C กับคุณหนุ่มสยามสองคน ก็เจ้าของธุรกิจระดับโกอินเตอร์กันแล้วทั้งคู่     ยังไม่รวมเจ้าชายแห่งแคว้นปางฟ้า มีทรัพยากรเหลือล้นจนต้องมาขับแท็กซี่ เพราะอยู่ในปราสาทไม่มีโอกาสทำ
คุณเพ็ญชมพูก็มีสัตว์ประหลาดทั่วโลกในสังกัด  เอาเพ็นโนซอรัสมาโชว์ตัวเดียว เก็บค่าดูก็เหลือรับประทานแล้ว

หามิได้ครับ ผมไม่ได้ดำน้ำใต้ทะเลครับ ดำน้ำอยู่ในเรือนไทยนี่แหละครับ ดำแล้วโผล่บ้าง ดำหายบ้างเป็นครั้งคราวครับ

นึกแล้วเชียว

เอาใหม่ คุณม้าเป็นข้าราชการ(รวมรัฐวิสาหกิจ)หรือเปล่าครับ

นำคุณกะออมมาให้คุณนวรัตนสัมภาษณ์อีกท่านหนึ่ง ท่านรอบรู้ทั้งประวัติศาสตร์และวิทยาศาสตร์ ไม่ธรรมดา ;D

เชิญคุณกะออมเลยครับ อาชีพเดียวกับคุณเพ็ญชมพูหรือเปล่า

ไม่เกี่ยวกับการเมืองและศีลธรรมจรรยาอะไรเลยนะครับ ไม่ได้เหวง แต่สงสัยว่านามสกุลของคุณม้าจะมาแบบพระน้ำพระยาข้างต้น^  หรือจากเจ้าสัวมาแบบศิลปอาชาและอัศวเหม 8)

คำถามเช็คอายุ

คุณประกอบและคุณม้าเคยดู "มังกรหยก" เวอร์ชันที่ "หมีเซียะ" แสดงเป็น "อึ้งย้ง" หรือไม่  ;)

ถ้าคุณม้าเรียนอยู่ร.ร.เตรียมในยุคหมิวเรียนร.ร.เตรียม    คงไม่ทันดูมังกรหยกเวอร์ชั่นหมีเซียะมั้งคะ

ตามประวัติ อ.เผ่าทอง ทองเจือ เกิดปี ๒๔๙๙ คุณม้าของเราก็ต้องราวๆนั้น  ถ้ารับราชการอย่างน้อยๆก็ต้องเป็นอธิบดี หรือใกล้แล้ว 8)

คุณหมิวเข้าเรียนร.ร.เตรียมฯ ชั้นม. ๔ พ.ศ. ๒๕๒๙ ดังนั้นคุณม้าต้องเข้าเรียนประมาณ พ.ศ. ๒๕๒๗-๒๕๒๘  อายุประมาณ ๑๖ ปี เมื่อมังกรหยกเวอร์ชันหมีเซียะออกอากาศ พ.ศ. ๒๕๑๙ คุณม้ามีอายุประมาณ ๗-๘ ขวบ ก็คงจะทันเห็นคุณหมีเซียะในจอแก้วดอก  ;D

เชิญคุณม้ามาเฉลยค่ะ

มาแอบดูพี่ๆ น้องๆ ชาวพระเกี้ยวน้อยเขาลำดับรุ่นกัน

แค่เรื่อง "มังกรหยก" ก็พอนะครับ อย่าให้ถึงเรื่อง "ขุนแผนผจญภัย"

นามสกุลผมผมมาจากแซ่ แต่อย่าเรียกว่าอย่างเจ้าสัวเลยครับ มันจั๊กกะจี้ เรียกว่ามาอย่างชาวบ้านจะถูกต้องกว่า ถ้าบอกออกมาคาดว่าตะลึงกันทั้งเรือน

อะหา... มีตระกูลนี้อยู่ในโลกด้วยฤๅ

ขอคารวะเชอร์ล็อค เพ็ญฯ หนึ่งจอกชาเขียวไม่ใส่น้ำตาลครับ

ผมจำได้ลางๆ มากว่าเคยดูมังกรหยกเวอร์ชั่นนั้นครับ  คือผมนี่เรียกหมีเซี๊ยะว่าอึ้งย้งจนโตเลยครับ จำได้ว่าก๊วยเจ๋งนี่หน้ายาวๆ มีหนวดเหนือปาก หาความหล่อไม่ได้ แต่เนื้อเรื่องเป็นไงจำไม่ได้ เด็กยุคผมโตมากับดาบวงพระจันทร์ ฮึ้งปวยเอี๊ยง วิชาไหมฟ้าอะไรพวกนั้น

ผมมีพี่ชายลูกพี่ลูกน้องคนนึง เรียนเตรียมรุ่นเดียวกับหมิว แสดงว่าคุณม้าน่าจะเกิดราว พ.ศ. 2510-2511 ถ้าเอาไปเทียบกับ 3 ดร. ผู้ให้กำเนิดเว็บวิชาการ มองหาคนที่อยู่สายคอมพิวเตอร์หน่อย  น่าจะหาตัวเปิดโปงได้ไม่ยาก  ;D  ;D  ;D

หลังจากนั้น คุณประกอบก็จะเป็นรายต่อไป;D

มังกรหยกเวอร์ชั่นที่คุณประกอบจำได้ คือไปเปียวเล่นคู่กับหมีเซียะ เป็นก๊วยเจ๋งและอึ้งย้ง

ดร. ๓ ท่าน น่าจะเป็น ดร.จ้อ ดร.เปี้ยว และดร.อ๊อฟ ในกระทู้ "ทีมวิชาการ ในนิตยสารสกุลไทย" เปิดตัวในสกุลไทยฉบับที่ ๒๔๕๑ ท่านเจ้าเรือนคงพอจะหาฉบับนี้มาให้ชาวเรือนอ่านได้  ;D

เสียดายจริงๆ ไม่ได้เก็บสกุลไทยฉบับนั้นไว้ค่ะ 
แต่สามารถลงรูปหนึ่งในสามของดร.เว็บวิชาการได้ คือดร.จ้อ ในวันสำคัญของชีวิต
เจ้าเรือน ไปนั่งเป็นสักขีพยานในฐานะผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าบ่าวด้วย
ตอนนี้มีหลานย่า 2 คนแล้ว

แสดงว่า ดร. จ้อไม่ใช่คุณม้า เพราะท่านอาจารย์ใหญ่บอกว่ายังไม่เคยเจอคุณม้าตัวจริง ดังนั้นต้องหาข้อมูลกันต่อไป

ดร.จ้อ คือ ดร.อรรถกฤติ ฉัตรภูติ
(http://www.manager.co.th/asp-bin/Image.aspx?ID=559366)

ดร.เปี้ยว คือ ดร.พิเชษฐ กิจธารา
(http://www.manager.co.th/asp-bin/Image.aspx?ID=559367)

ดร.อ๊อฟ คือ ดร.บุญญฤทธิ์ อุยยานนวาระ
(http://www.manager.co.th/asp-bin/Image.aspx?ID=559365)

ช่วงที่ ๓ หนุ่มยังเรียน ม.ปลาย เป็นช่วงที่ สสวท เริ่มเฟ้นหาและจัดส่งผู้แทนประเทศไทยไปแข่งขันโอลิมปิกวิชาการ ทั้งสามหนุ่มก็ไม่รอช้า อ๊อฟนั้นกระโดดเข้าไปในสนามแข่งคอมพิวเตอร์โอลิมปิก และได้สอบรอบคัดเลือกได้เป็นอันดับหนึ่งของประเทศ และเป็นตัวสำรองตัวแทนประเทศไทย ส่วนจ้อกับเปี้ยวได้เป็นผู้แทนประเทศไทยไปแข่งขันฟิสิกส์โอลิมปิก โดยเปี้ยวนั้นได้เหรียญทองแดงฟิสิกส์โอลิมปิกในปี ๒๕๓๕ ด้วย ระหว่างที่เป็นเด็กค่ายโอลิมปิกที่จัดโดยสสวท ด้วยกันนั้น ได้มาร่วมกิน นอน และเรียนด้วยกัน และด้วยความชอบในสิ่งเดียวกัน ก็ยิ่งทำให้มิตรภาพของทั้งสามคนก็ยิ่งผูกพันแน่นแฟ้นขึ้น

อ่านรายละเอียดได้ที่ ผู้จัดการ (http://www.manager.co.th/Science/ViewNews.aspx?NewsID=9490000088290)  ;D

เทให้หมดหน้าตักเลย ทั้งผู้ให้ข้อมูล และผู้ที่เป็นข้อมูลทั้งหลาย

ใน ผจก บอกว่าสองหนุ่มเรียนที่หาดใหญ่ อีกหนึ่งหนุ่มปทุมคงคา ไม่มีใครเรียนเตรียมอุดม แต่อาจจะเป็นได้ว่าเป็นโรงเรียนสมัย ม. ต้น ดังนั้นข้อสงสัยว่าคุณม้าเป็นหนึ่งในสามท่านนี้ยังไม่อาจตัดออกไปได้  แต่ตัวเลือกเหลือแค่  ดร. อ๊อฟกับ ดร. เปี้ยว  แต่ถ้าคุณม้าไม่ใช่ 1 ใน 3 ผู้ก่อตั้งวิชาการ เป็นผู้เข้าร่วมรุ่นหลัง ก็มีความเป็นไปได้อีก ดังนั้นต้องเสาะหาบีบบีงคับกันต่อไป  ;D  ;D  ;D

อีกหน่อยก็จะมีดอกเตอร์ทางคอมพิวเตอร์จบจากอังกฤษอีกคนหนึ่ง แม้ชื่อจริงจะเรียกยากเพราะยี่เกไปหน่อยว่า วิรุศฑ์ษมาศร์ อัฐน์อังการจณ์ เราก็เรียก ดร.ประกอบ อันเป็นชื่อเล่นก็แล้วกัน
ท่านนี้น่าจะมาช่วยเสริมทีมให้ "เรื่อนไทย.com" ได้  หวังว่า

มีโอกาสจะเป็นไปได้ว่า คุณม้าของเรือนไทยคือม้ามืด    อาจจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับการก่อตั้งเว็บวิชาการ ไม่มีใครรู้จัก   มาจากไหนก็ไม่มีใครทันเห็น ชื่ออะไรก็ไม่ได้บอก  เป็นแค่ม้ามืดที่เดินเข้ามาตั้งเว็บบอร์ดเรือนไทยให้ฟรีๆ    นอกจากหายไปดำน้ำผลุบๆโผล่ๆ บ้างบางครั้ง ก็นั่งบริหารเป็นแอดมินมาจนทุกวันนี้   

มาสืบคุณชายประกอบเทพกันต่อดีกว่ามั้งคะ

แอบเข้าเฟซบุ๊กก็รู้คำตอบเยอะแยะเลยครับ ฮิๆๆ

ผมไม่มีอะไรน่าสืบเสาะหรอกครับ แค่ชายคนนึงที่ปลอมตัวเป็นสามัญชนตามหารักแท้ แล้วสร้างตัวตนปลอมๆ หลอกคนโน้นคนนี้ว่าเรียนปริญญาเอกบ้าง อยู่เมืองนอกบ้าง ฯลฯ แบบว่ามันดูหรูดี อาศัยว่ามีพื้นฐานต้นตุ๋นมาบ้าง กับอ่านหนังสือบ่อย เลยปลอมตัวได้เนียนดูสมจริงยังกะมีตัวตนจริงๆ มีการเปิด fb หารูปใครก็ไม่รู้มาอ้างว่าเป็นตัวผม  ไปขโมย profile คนนั้นคนนี้ใน internet มาด้วย  ดีว่าเจ้าตัวยังไม่รู้เอามาอ้างตัว  ท่านผู้ใหญ่ในเรือนไทยเลยหลงเชื่อกันหลายคน  8)  8)  8)


และที่ไม่กล้าเปิดตัวนอกจากกลัวไม่เจอรักแท้แล้ว ยังเพราะหลายเหตุผลด้วยครับ อย่างแรกคือ กลัวสาวๆ มาหลงรักมากเกินไปอีก เคยมีอยู่ปีนึง ปีนั้นนับได้ว่าฮ็อตมาก แค่ปีเดียวหักอกสาวไปถึง 8 คน  ยังรู้สึกบาปถึงตอนนี้  อย่างที่สองคือ ผมไปสร้างชื่อให้คนหมั่นไส้ไว้ตามเว็บบอร์ดต่างๆ มากมาย โดยเฉพาะเว็บ pantip นี่ เวลาเจอตรรกะวิบัติหรือความเห็นที่รับไม่ได้ ชอบอดใจไม่ไหวไปทะเลาะกับชาวบ้านเรื่อย โจทย์เยอะมากๆ  มีแต่ก้อนหินไม่มีดอกไม้ คนจองกฐินเยอะจริงๆ ยิ่งถ้าเปิดเผยตัวแล้วคนรู้ว่าตัวจริงหล่อกว่าณเดช  ผมจะยิ่งโดนหมั่นไส้เพิ่มมากขึ้นไปอีก เลยต้องซ่อนตัวต่อไป  อาจจะยอมเปิดตัวไปล้มทับกินปูฟรีตามที่มีท่านเจ้าภาพบางท่านเคยพลาดเอ่ยปากบอกไว้บ้างเท่านั้น  ;D


มาตามหาคุณม้า หรือคุณ ANNA ต่อดีกว่า คุณ ANNA นี่ก็เผยไต๋มาแล้ว สงสัยจะเป็นหมออีกคน  เรือนไทยนี่ใกล้จะเป็นเรือนหมอแล้ว  ;D  ;D

คันไม้คันมืออยากจะเผยโฉมหนุ่มรูปหล่อจอมเจ้าชู้คนนี้เต็มทน  แต่เกรงสาวๆในเรือนไทยจะกรี๊ดสลบ 8)

คุณประกอบเอาอะไรมาสงสัยคะว่าดิฉันอาจจะเป็นหมอ ขอบอกว่าเป็นข้อสันนิษฐานที่ห่างไกลลลลลลจากความจริงมากกกกกกก หุหุ

อยากให้ช่วยใบ้ ลักษณะอาชีพสักเล็กน้อยๆ ว่าเกี่ยวกับอะไรครับ  :D

คุณประกอบคงสับสนกับคุณกะออม ผู้เอ่ยถึงคำว่า "rigor mortis" เป็นคนแรกในเรือนไทย  ;D

คุณหนุ่มสยามคะ ดิฉันก็แค่มดปลวกที่แฝงตัวอยู่ในเรือนก็เท่านั้นละค่ะ ประวัติชีวิตไม่มีอะไรน่าสนใจ เพื่อนคนหนึ่งของดิฉันถึงกับเคยออกปากว่า"ชีวิตเธอ เขียนเรื่องสั้นได้บรรทัดเดียวจบ"
เรามาเล็งคุณประกอบกันต่อเถอะค่ะ สนุกกว่ากันเยอะเลย ;D

เรื่องปากเสียทะลึ่งกับหน้าแตกนี่ ในเรือนไทยคงไม่มีใครสู้ผมได้



แล้วไหงคุณ ANNAเปรียบตัวเองซะขนาดนั้นหละครับ :-\ นี่แหละ คนมีดีเค้าไม่ขี้คุย ไอ้พวกโม้มากคุยโตตามเว็บบอร์ดว่าหล่อยังงั้นยังงี้นี่ ของเก๊ทั้งนั้น  ;D  ;D  ;D

หรือว่าคุณประกอบคือ แฟรงค์ แอนาเบล ปลอมตัวมา

"หล่อพอ ๆ กัน"  ได้ยินเหมียวน้อยตัวเท่บอกมา   ;)

ใกล้จะเปิดโปง เอ๊ย! เผยโฉมคุณชายประกอบเทพแล้วใช่มั้ยคะ ขอเวลาแป๊บคะ ขอไปเตรียมยาดมก่อนนะคะ ;D

สถิติเดือนนี้พุ่งพรวดเลย

ผมหาหนังสือ สกุลไทย ฉบับที่ว่า ได้แล้วครับ หาจากร้านหนังสือใน กทม. ไม่ได้เลย ช่วงวันหยุดที่ผ่านมากลับไปบ้านที่พิจิตร พบที่ร้ายหนังสือพิมพ์หน้าตลาดเทศบาล เป็นเล่มสุดท้าย ดีใจครับ  ;D

 ;D

ดีใจด้วยอีกคน คุณนริศคงกรุณานำมาให้ชาวเรือนไทยอ่านบ้าง  ;D

คุณนริศก็เป็นส่วนหนึ่งของเรือนไทย   มีความเห็นอย่างไรบ้างคะกับบทความนี้

ผมเป็นสมาชิกรุ่นหลานแล้วครับ ชอบเรือนไทยเพราะเรื่องที่มีการนำมาสนทนากัน เป็นเรื่องที่น่าสนใจ และเป็นการนำหลักฐานต่างๆมาแสดงต่อกันอย่างเป็นวิชาการ บรรยากาศในการสนทนาจึงน่าฟังยิ่ง เหมือนเดินขึ้นไปบนเรือนแล้วพบผู้อาวุโสกำลังคุยกัน ซึ่งชวนให้นั่งลงฟังเขาคุยกันอยู่นั้นด้วย (ภาพน่าจะเป็นการแอบฟังอยู่อีกห้องหนึ่ง เพราะได้ยินแต่เสียง ไม่เห็นตัว) และเพราะเป็นการคุยกันระดับผู้อาวุโส หลานอย่างผมเลยได้แต่นั่นฟังเฉยๆ นั่นก็เป็นเพราะเรื่องที่สนทนากันนั้น เป็นความรู้ใหม่สำหรับผมทั้งหมด แค่เสพและย่อยก็เต็มอิ่มบริบูรณ์แล้ว 

เมื่อได้อ่านบทความจากสกุลไทย ผมยิ่งรู้สึกว่า ผู้ที่ผมแอบฟังอยู่นี้ ไม่ใช่อาวุโสธรรมดาเสียแล้ว แต่เป็นระดับครูบาอาจารย์ที่มีความรู้ยิ่ง เมื่อรู้อย่างนี้ก็ยิ่งรู้สึก ดีใจที่มาแอบฟังถูกห้อง

ตอนนี้ ผมชวนภรรยา มาแอบฟังด้วยแล้วครับ  ;D 

 ;D

น่าจะหมายถึง แฟรง อบากเนล (Frank Abagnale : Catch Me If you can) นะครับ

คุณประกอบหรือนี่

ท่านอาจารย์ไปเจอรูปผมได้ไงเนี่ย  :o  :o  :o

<

ไปหาดูว่านามสกุลอ่านยากของนายคนนี้อ่านยังไง  ดูยูทูป เขาออกเสียงว่า "อาเบกเนล" ค่ะ

ความคิดเห็นที่ 305    ดิฉันเดาว่า หลายท่านได้อ่าน  ข้อเขียนเกียวกับเว็บเรือนไทยนี้มีมนต์ขลัง  จากสกุลไทยเป็นหนแรกจึง
                                            ติดตามเข้าเว็บ  อ่านกระทู้ได้รับความ รู้ตรงกับความสนใจของตน  ว่าใช่เลย
       
                                           ดิฉันก็เช่นกัน   อ่านเพชรในเปลวไฟจบด้วยความเสียดายคิดอยากให้มีตอนต่อ   แล้วจึงพลิกเจอเรือนไทย
                                         อ่านจบแล้วได้พยายามเข้าเว็บจนได้อ่านเรืองที่สนใจหลายเรื่อง  และได้ส่งกระทู้..ตุ๊ดตู่..มาสอบถามหาควา
                                       มรู้ได้มากมายอย้างไม่คาดคิด        คงมีหลายท่านเป็นอย่างนี้ละมังคะ  เลยทำให้อาจารย์เทาชมพูมีงานเพิ่ม

                                        ขอกราบขอบพระคุณทุกท่านที่กรุณาแถลงไขเจ้า..ตุ๊ดตู่..อย่างกว้างขวาง  มาในโอกาสนี้ค่ะ

เห็นข่าวนี้แล้วนึกถึงคุณประกอบ

โอ้ว หนุ่มวัย ๒๙ ออกจากงานตามหารักแท้วัย ๖๒ หลังพบรักผ่าน WeChat (http://hilight.kapook.com/view/119079)

"เธอสวยมาก เธออายุ ๖๐ กว่าปีแล้วแต่ยังดูเหมือนอายุ ๔๐ กว่า ๆ อยู่เลย เธอเป็นรักแรกของผมนะ เป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมรัก ผมคิดถึงเธอทั้งวันทั้งคืน ผมรู้สึกว่าไม่ว่าจะมองไปที่ไหนก็มีเงาเธอทุกที่"

คุณประกอบหรือนามในภาษาจีนคือ"ซื่อจิง" กล่าวอย่างซื่อ ๆ   คุณประกอบนี่ไม่เบาเรื่องการปลอมตัว ในภาพนี้ปลอมตัวเป็นคุณซื่อจิง หนุ่มจีนผู้ตามหารักแท้  ;D

ผมตกใจข่าวนี้มากกว่า  ตอนเห็นข่าวทีแรกเมื่อเดือนที่แล้วนึกว่าเห็นตัวเองในกระจก ตกใจมาก เหมือนกันยังกะพิมพ์  ;D  ;D


ตัวอย่างข่าว https://www.pinknews.co.uk/2015/04/22/meet-the-hottest-maths-teacher-in-the-world-who-also-has-a-phd/ (https://www.pinknews.co.uk/2015/04/22/meet-the-hottest-maths-teacher-in-the-world-who-also-has-a-phd/)

วิรุศฑ์ษมาศร์ อัฐน์อังการจณ์   เป็นพันธุ์ชมพูด้วยหรือครับ ???

 :o

อันนี้ผมก็จนใจครับ สังขารมันเป็นของมันแบบนี้เอง เพราะหน้าที่การงานทำให้ต้องถอดเสื้อโชว์บ่อยๆ มาริโอนี่ชิดซ้ายตกขอบทางไปเลย  :-\

อื้อ...เอ้อ..ครือว่า รักแท้ที่พยายามหานี่ ต้องเป็นพันธุ์ชมพูด้วยกัล หรือเปล่าขรับ ???

คติผม ชายพิชิตชายคือชายเหนือชาย  ลูกผู้ชายยืดได้หดได้ ปรับเปลียนไปตามสถานการณ์ดั่งสายลมพัด  ดังนั้นรักแท้ที่ตามหาย่อมไร้ข้อจำกัดใดๆ ครับ

อ๊ะ กระทู้ชักกลายพันธุ์  เดี๋ยวจะโดนอาจารย์ใหญ่ตีไปตามๆ กัน  :-X  :-X  :-X

!

ไปรื้อหนังสือเก่าๆดูเมื่อคืน
เจอศิลปวัฒนธรรมเดือนกุมภาพันธ์ 2530 ตอนนั้นราคาเล่มละ 25 บาท
เปิดอ่านไปเรื่อยเจอเรื่องนี้

มีอีกเล่มประมาณปีแถวนี้
ท่านเจ้าเรือนเขียนเรื่องนามสกุลพระราชทานไว้ เคยอ่าน
จำได้ว่าเป็นเรื่องทำนองนี้

ครับ ขอบคุณมากครับ

เรื่องข้างต้น ผมได้เคยนำมาขยายลงที่วิกโน้นทีหนึ่งแล้ว ก่อนที่จะย้ายสำมะโนครัวมาเขียนที่เรือนไทย

เมืองนี้ชื่อสงขรา ไม่ใช่สงขลา

http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2008/12/K7296563/K7296563.html (http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2008/12/K7296563/K7296563.html)

ช่วงที่ท่านอาจารย์ใหญ่กว่าไปเดินท่อมๆ ค้นหาป้อมต่างๆ ตามแผนที่เก่าที่หัวเขาแดง ผมนี่เรียนอยู่ที่มหาวชิราวุธสงขลาพอดีเลย วัยละอ่อนมากๆ เสียดายตอนนั้นไม่รู้จัก ไม่งั้นจะได้ตามไปช่วยเป็นลูกมือแบกหาม  ;D

แหม๋ ไม่งี้นก็คงได้กินปูกันตั้งแต่ตอนนั้น  แต่..เอ คุณเป็นคนเมืองชายทะเลคงจะเบื่อมากกว่า

ไม่รู้ผมจะเคยจ๊ะเอ่กับคุณประกอบบ้างหรือเปล่า เพราะช่วงนั้นผมทำหน้าที่เฝ้าโรงพยาบาลสงขลา

ฮิฮิ คนกันเองทั้งนั้น เฉียดกันไปเฉียดกันมา

ค้นหาความรู้จนได้มาเจอกระทู้นี้ ขอคารวะท่านอาจารย์ทั้งหลาย ตอนแรกไม่คิดว่าจะเป็นผู้ทรงคุณวุฒิขนาดนี้

เรือนไทยเคยเข้ามาตอนเด็กๆ เวลาหาข้อมูลทำรายงานบ้าง แล้วก็ลืมๆไป เพิ่งจะมาสมัครเป็นสมาชิกก็ไม่กี่วันเอง

อ่านถึงหน้าหลังๆ เพิ่งทราบว่า อ.เทาชมพู นั้น เคยเจอหน้าท่านแล้วในงานหนังสือปีก่อนและได้ลายเซ็นต์มาด้วย

นิยายเรื่อง "ราตรีประดับดาว" เป็นนิยายที่ชอบมาก ได้มาในงานหนังสือคราวที่ได้เจอท่าน อ่านจบหลายรอบแล้วและยังนำมาอ่านอยู่ซ้ำๆ

 :-*

 ;D

ขออนุญาติแนะนำตัวบ้างนะครับ สวัสดีครับ เรียนนิเทศศาสตร์ครับ อายุ 22 กำลังจะ 23 คุ้นหลายๆท่านจากห้องสมุด  panip ครับ
login pantip ใช้ชื่อจริง akkarachai ครับ  เป็นเด็กขี้สงสัยที่สนใจในเรื่องอะไรเก่าๆ แต่ก็ได้แต่อ่าน รู้ งูๆปลาๆ นิดๆหน่อยๆ 
ชอบมาอ่านเรื่องของผู้ใหญ่สนทนากัน ไ้ดความรุ้ใหม่ๆเยอะแยะ สนุกสนานมากครับ ชอบเวบนี้มากครับ
ตั้งแต่ยังเป็น เรือนไทย วิชาการ.คอม ขอบคุณที่รับเข้าเรือนครับ     ;D ;D ;D ;D

อนุญาตไม่มีสระ อิ นะคะ ขอโทษที่ทำให้เสียอรรถรส เห็นแล้วมันอดไม่ได้ ยินดีต้อนรับสู่เรือนไทยค่ะ เราคงเป็นรุ่นหลานของอาจารย์หลายๆท่านในเว็บนี้ค่ะ

ครับผม โอเคครับ  รีบพิมพ์ไปนิด   ;)

แบ๊งค์ควรเอาภาพวังและอาคารเก่าๆมาลงบ้าง รอดูอยู่

                ใช่ค่ะ  รอดูอยู่ด้วยคน  ชอบนะคะ

แหม่ท่านลุงเอ้ยพี่  Navarat.c น่าจมีเยอะกว่าแบงค์นะครับ ฮ่าๆ ไ้ดครับผม เดี๋ยวจะทยอยๆละกันครับ มีแต่ภาพวังเก่าที่ไม่เก่า
ที่เด็กขี้สงสัย อยากรุ้แล้วเดินไปถ่ายภาพปัจจุบัน หรือ เซฟมา  ถ้าเก่าๆต้องพี่หนุ่ม siamese เลย อิอิ   ^_^


ปล ยังสงสัยเรื่องในกระทู้นั้นเรื่องวังพระองค์เจ้าเยาวภาฯ ที่หลังวัง วิทยุอยุ่ ว่า สรุปอาคารนั้น ใช่ตำหนักเก่า หรือ แค่อาคารใหม่ที่ทรงคล้ายกัน ขนาเใกล้เคียงกัน
อ่อ วันก่อนพึ่งซื้อหนังสือจากแบกะดินแถวป้ายรถเมล์ใกลล้ๆ รพ ราชวิถีมา ชื่อ thaistyle ของ willliam warren มา มีภาพบ้านเรือนไทยเก่าหลังหนึ่ง ที่หัวหิน
รุ้สึกจะเคยเปนรีสอร์ทชื่อ บ้านประยูรศักดิ์ สงสัยว่าใช้ตำหนักเดิม ของ กรมพระยาชัยนาทนเรนทรหรือป่าวครับ ปัจจุบัน พื้นที่นี้คือคอนโดมิเนียม  The Crest Santora HuaHin   ;D ;D ;D

ยังอยากรู้จักคุณกะออม อีกคน ว่าเป็นแพทย์หญิงด้วยหรือเปล่าคะ

คุณกะออม โท  ประวัติศาสตร์แน่นอน

 ;D

หรือ นายแพทย์กะออม?

สันนิษฐานว่าคุณกะออม เป็นชาวปากน้ำ สมุทรปราการ
ถ้าใช่กรุณาแปะสติ๊กเกอร์ 1อัน ยืนยันคำตอบ

สงสัยจะคิดถึง คุณเหม ข้าบดินทร์

สงสัยว่าจะได้แพทย์(หญิง?) กะออม มาร่วมเรือนแพทย์ไทยอีกคนหนึ่งแล้ว

อาจารย์คะ ในเมื่อมีหมออยู่ในเรือนตั้งมาก ขยายเรือนดีไหมคะ เพิ่มโอสถศาลาอีกสักหลัง ;D

แล้วแต่คุณม้าค่ะ ถ้าอยากจะเปิดห้องแพทย์

วันนี้ผู้เข้าเวปเรือนไทยมากเป็นพิเศษ

ขอเรียนว่า ไม่ใช่แพทย์ค่ะ เพียงแต่มีปัจจุบันบุรุษ รุ่นกลาง รุ่นเล็ก ในครอบครัว เป็นแพทย์ที่สนใจประวัติศาสตร์ เลยพอจะมีอะไรมาร่วมสนทนาในเรือนนี้เท่านั้น

สงสัยมารอคำเฉลยจากคุณกะออม  ;)

ว่าจะสมัครเป็นคนไข้คุณกะออม   
ไม่เป็นไร เป็นเพื่อนที่มีความชอบอย่างเดียวกัน

ฤๅคุณกะออมจะเป็นคุณพยาบาล   ;)

 ;D

อาจจะเป็นหมอยาก็เป็นได้นะคะ

คุณปิ่นยังไม่ได้แนะนำตัวเลยค่ะ

คุณเจ้าเรือนเล่นทักมาตรงตัวแบบนี้ เห็นจะเลี่ยงไม่ได้

ปิ่น เป็นชื่อเล่นที่ใช้ในชีวิตประจำวัน เพื่อนๆก็เรียกแบบนี้ พื้นเพเป็นคนซัวเถา ย้ายมาจากซัวเถาเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ได้มาอาศัยและร่ำเรียนหนังสืออยู่ที่ไทยพร้อมครอบครัว สนใจศึกษาภาษาจึงแอดมิชชั่นได้คณะเดียวกับคุณเทาชมพูและจบออกมาได้ประมาณ 3 ปีแล้วค่ะ ยังเป็นเด็กที่ความรู้ไม่แน่นและไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมาก หากปล่อยไก่บ้างก็หวังจะท่านอาจารย์จะช่วยชี้แนะด้วยนะคะ  ;D

น่าทึ่งมาก 
คุณมาเริ่มเรียนภาษาไทยตอนอายุสิบกว่าขวบ  สอบเข้าอักษรศาสตร์จุฬาฯ ได้นับว่าไม่ธรรมดา   คิดว่าคุณคงจะเอกภาษาจีน และคงเรียนภาษาไทยด้วย ถึงสนใจจะเป็นนักเขียน
ความเป็นจีนในบ้านคุณ (และถ้าผู้ใหญ่เล่าถึงบรรพบุรุษที่ซัวเถา) จะเป็นวัตถุดิบหายากทีเดียวสำหรับนวนิยายที่คุณจะเขียน

555 คุณเทาชมพูเดาผิดถนัดเลยทีเดียว ปิ่นเรียนเอกภาษาไทย ไม่เคยมีความคิดจะเรียนเอกภาษาจีนเลยแม้แต่น้อย เพราะว่าความรู้ภาษาจีนอยู่ในขั้นพอจะใช้การได้ หากไปเริ่มเรียนใหม่มันก็ดูจะยังไงๆอยู่ แต่หลายๆคนที่รู้จักมักเดาว่าเรียนภาษาจีนในตอนแรก โดยส่วนตัวแล้วมาอยู่ในคณะก็กลมกลืนกับเพื่อนๆจนเขาตามหาตัวกันว่า ไอ้คนจีนคนที่สอบเข้ามามันเป็นใคร ความสนใจเป็นนักเขียนอาจจะเริ่มมาจากที่ชอบอ่านหนังสือตั้งแต่เด็กด้วยมั้งคะ ส่วนนิยายแนวจีนนั้น อาจจะมีโอกาสได้เขียนในอนาคตค่ะ ถ้าปะติดปะต่อเรื่องราวได้พอควร  ;D

เก่งมากค่ะ วิชาภาษาไทยเป็นวิชาหินระดับแกรนิตทีเดียว  สมัยเรียน  พบว่าถ้าใจไม่รักจริงก็ไม่ค่อยอยากเลือกกัน   ส่วนใหญ่เพื่อนๆจะเรียนภาษาต่างประเทศกันมาก 

เห็นคุณปิ่นแล้วนึกถึงรุ่นพี่ท่านหนึ่ง เป็นลูกจีนเกิดในประเทศไทย   มีความรู้ภาษาจีนจากทางบ้าน แต่สอบเข้ามาเรียนอักษรศาสตร์ในยุคที่ยังไม่เปิดวิชาภาษาจีน    เธอเป็นคนชอบเขียนหนังสือมาตั้งแต่ยังวัยรุ่น   
ยุคนั้นนวนิยายไทยมักเป็นเรื่องโรแมนติคค่อนไปทางพระเอกคุณชายท่านชายหรือลูกผู้ดีอยู่คฤหาสน์  หรือไม่ก็เรื่องครอบครัว      เธอหยิบประสบการณ์และภูมิหลังในฐานะลูกคนจีนมาเขียนชีวิตชาวจีนที่เดินทางมาแสวงโชคในเมืองไทย  ทั้งเรื่องมีแต่สังคมชาวจีนระดับค้าขายและคนไทยชาวบ้านที่แวดล้อมพวกเขา  แหวกออกไปจากแวดวงนิยายไทยทั้งหมด
นิยายเรื่องนั้นได้รางวัลส.ป.อ.  กลายเป็นวรรณกรรมคลาสสิคเล่มหนึ่งของไทย   ชื่อ "จดหมายจากเมืองไทย" คุณปิ่นคงเคยอ่านมาแล้ว
คนเขียนคือคุณสุภา (ลือศิริ ) สิริสิงห์  หรือ "โบตั๋น"   ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์  และนิสิตเก่าดีเด่นของคณะอักษรศาสตร์ ค่ะ

ยินดีมากค่ะ น้องจุฬาเก่งจริง ๆ
เป็นพี่จุฬา  แต่สมัยเรียนยังไม่มีอาคารทันสมัยสูงเด่นเหมือนตอนนี้
เมื่อเรียนนั้น ชั้นสูงสุดก็ห้องใต้หลังคาเทวาลัย
แต่อบอุ่นและเต็มไปด้วยเรื่องราวมากมาย

โอ้ว  คุณกะออมเรียนใต้หลังคาเทวาลัย   คงหมายถึงชั้นใต้หลังคาห้องสมุดละมั้งคะ
คณะอื่นไม่มีสิทธิ์เข้ามาเรียน   
งั้นคุณกะออมก็เป็นชาวสีเทาอีกคนหนึ่งน่ะซีคะ

เรือนไทยหลังนี้สีชมพูเป็นแม่นมั่น  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=ieOO60t0L_U#ws (http://www.youtube.com/watch?v=ieOO60t0L_U#ws)

เรียนคุณเทาชมพู ปิ่นเห็นจะต้องขออวดว่า ปิ่นมี "จดหมายจากเมืองไทย" ฉบับภาษาจีนอยู่ในครอบครองด้วยค่ะ บังเอิญไปเจอในห้องสมุดเทวาลัย ไม่แน่ใจว่าใครเป็นคนแปลไว้ก็เลยรีบคว้าไปถ่ายเอกสารและเย็บเล่มเก็บไว้ เพราะเข้าใจว่า ไม่ใช่ฉบับแปลที่ได้รับการตีพิมพ์ค่ะ

เจอพี่สุภาเมื่อเร็วๆนี้ ถามเธอว่าปีนี้ตันส่วนอู๋อายุเท่าไรแล้ว  เธอบอกว่าเขาเกิด 2468  งั้นปีนี้ พระเอกจดหมายจากเมืองไทยก็อายุครบ 90 ปีพอดี

เคยอ่าน "จดหมายจากเมืองไทย" (http://www.neutron.rmutphysics.com/teaching-glossary/index.php?option=com_content&task=view&id=7785&Itemid=8&limit=1&limitstart=0) เมื่อครั้งยังเยาว์วัย จำได้ว่าตันส่วงอู๋มีอาชีพขายขนมจันอับด้วย

หากคุณเทาชมพูพบคุณโบตั๋นคราวหน้าอย่าลืมถามเกี่ยวกับ ขนมของชาวจีนในสยาม  (http://www.reurnthai.com/index.php?topic=6316.0)  ท่านคงมีข้อมูลอยู่บ้าง ;D

ผมเคยรู้จักอาเฮียที่นับถือขายขนมจันอับและขนมแต่งงาน ถนนพาดสาย เยาวราช แต่ท่านเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว น่าเสียดายมากๆ ร้านเฮียขายขนมจันอับ และขนมจีนประเพณีมากๆ

ถ้าเจอจะถามพี่สุภาให้ค่ะ

 :D

เพจวิว แปลว่ากระไรครับ ทำไมมีนับล้าน ทั้งที่ออนไล์แค่หลักร้อยหลักพันเท่านั้น

เพจวิวคือจำนวน "หน้า-ครั้ง" ที่มีผู้เปิดเข้ามาอ่านครับ คนที่เข้ามาอ่านครั้งหนึ่ง ถ้าอ่าน 10 หน้า เพจวิวก็บวกไป 10 ครับ แต่จะมีบ้างที่เป็นพวก bot ของเว็บไซต์ค้นหาข้อมูลเช่น google มาครั้งหนึ่งจะไล่เปิดเป็นร้อยๆหน้า จะให้ให้ยอดเพจวิวสูงผิดปกติได้ครับ

ขอบคุณครับ เข้าใจละ

วันนี้แอบเจอคนดังสี่ท่านโดยบังเอิญในหนังสือสกุลไทย

 ;)

หายเงียบจากเรือนไทยไปซุ่มตัวพักหนึ่งเตรียมตัวสอบ วันนี้กลับมารายงานท่านอาจารย์ใหญ่ อาจารย์รอง อาจารย์หมอ อาจารย์ใหญ่กว่า อาจารย์ฯลฯ ว่าสอบป้องกันวิทยานิพนธ์ผ่านแล้วครับ อีกไม่นานจะกลับไปกินปู กินกุ้งแม่น้ำ กินโอโทโร่ฯลฯ ตามที่มีท่านสปอนเซอร์พลาดพลั้งเคยออกปากไว้แล้วนะครับ  ;D  ;D  ;D

!

!!

 ;D
ยินดีด้วยค่ะ ดร.ประกอบ
อีกไม่นานจะได้เจอท่านนวรัตนดอทซี แล้วละซี

ขอแสดงความยินดีกับคุณประกอบสองเรื่องซ้อนเลยนะคะ
หนึ่ง ยินดีด้วยที่เรียนจบได้เป็นด็อกเตอร์แล้ว
สอง ยินดีด้วยที่จะได้กลับมากินอาหารคนรวย (ตามที่พาดหัวข่าว“ประยุทธ์” ลั่น อาหารทะเลแพงก็อย่ากินไว้ให้คนรวยกิน) ;D

ยินดีกับอาจารย์ด้วยค่ะ

ปล. คุณแอนนาคะ คนรวยก็ใช่ว่าจะได้กินอาหารทะเลนะคะ แม่จะไปซื้อก้างมาดอง ปรากฏว่าปลาหมึกยังไม่มีจะขายเลย เพราะเรือไม่ออก อาหารทะเลไม่มี  พิกัดอยู่ที่มหาชัยค่ะ

คุณประกอบอย่าลืมถ่ายรูปคู่กับคุณนวรัตนมาลงในเรือนไทยด้วยเน้อ  ;D

ก็วิ่งไล่ให้ทันละกัน

เรื่องกินฟรีผมแน่วแน่ดั่งฉลามตระครุบเหยื่อ

! ! !

      :o คุณชายจบการศึกษากำลังจะกลับมาพระนครแล้ว!!

สงสัยค่ะว่าสมัยนั้นจบจากเมืองนอกจากกลับกรุงทพ เขาลงที่หัวลำโพงหรือคะ

มาทางเรือโดยสารขึ้นจากเรือที่สิงคโปร์ แล้วนั่งรถไฟจากมาเลเซียเข้าไทยครับ

รถไฟสายใต้ สุดทางที่สถานีธนบุรี บางกอกน้อยครับ แล้วต้องนั่งเรือยนต์ข้ามฝากมาฝั่งพระนคร

ขอบคุณอาจารย์ทั้งสองท่านค่ะ  :D

ถ้าเป็นเวลาที่เปิดใช้สะพานพระรามหกแล้ว มีรถไฟสายใต้วิ่งถึงหัวลำโพงค่ะ
แต่ช่วงสงครามโลกครั้งที่ ๒ สะพานพระรามหกถูกระเบิดเสียหาย รถไฟสายใต้ถึงสถานีบางกอกน้อย
พอซ่อมสะพานเสร็จ รถสายใต้ที่วิ่งถึงบางกอกน้อยเหลือเพียงรถไฟหลังสวน-ธนบุรี และสายสั้น ๆ เท่านั้น

      ตั้งจิตภาวนาให้ท่านผู้ทรงคุณวุฒิในเรือนไทยรอดปลอดภัยจากเหตุร้ายที่แยกราชประสงค์เมื่อค่ำวานด้วยครับ

เป็นห่วงคุณหนุ่มสยามอยู่เหมือนกันค่ะ    ตั้งแต่เกิดเหตุจนบัดนี้ยังไม่เข้าเรือนไทยเลย
ใครได้ข่าวบ้างคะ

ยังโพสท์เฟซบุ๊กอยู่ครับ แต่น่าจะยังอยู่ในอารมณ์โศกครับ

มาแล้วครับผม  ;D ยังมีชีพอยู่ครับผม

ช๊อคกับเหตุการณ์ไปสองวันครับ เนื่องจากเพื่อนร่วมที่ทำงานเสียชีวิตลง อีกคนก็บาดเจ็บสาหัสที่ลำคอ และเห็นภาพผู้เสียชีวิตแล้วภาพติดตาครับ

ดีใจที่ได้ทราบว่าคุณ siamese ปลอดภัยดี และขอแสดงความเสียใจกับผู้ที่บาดเจ็บและเสียชีวิตด้วยครับ

ดีใจที่คุณหนุ่มสยามยังสบายดี ด้วยความเป็นห่วง

ขอบคุณครับผม  ;D

 ดอกไม้ให้คุณ ค่ะ  :D :D

ตามดู fb คุณหนุ่มสยามเหมือนกันตั้งแต่วันแรก ไม่รู้มาก่อนเลยว่าทำงานที่นั่น  ก็โล่งใจว่าปลอดภัยดี แต่ก็อดเศร้าตามด้วยไม่ได้ที่ต้องเสียเพื่อนร่วมงานไป ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ

ชื่อนิตยสารที่สัมภาษณ์คุณนวรัตน เจ้าเรือนท่านให้ปิดเป็นความลับ ขอใบ้ว่าความหมายเกี่ยวกับ "การสืบสายเลือดไทย" ฉบับ ๓๑๘๓ วางตลาดวันจันทร์ที่ ๑๙ ตุลาคมที่ผ่านมา รีบหาซื้อกันหน่อย  ;)

และขอแสดงความยินดีกับคุณนวรัตนที่กำลังจะ "โก อินเตอร์"  ;D

(http://www.animateit.net/data/media/feb2013/Thumbs_21.gif)

ต้องขอแสดงความยินดีกับคุณแอนนานักเขียนหน้าใหม่จากเรือนไทยอีกท่านหนึ่ง  ;D

(http://www.tumblr18.com/t18/2013/10/Congrats-im-very-proud-of-you.gif)

ราคาคุยล่วงหน้าครับ ไว้ได้โกจริงค่อยยินดีก็ได้ครับ ไม่ต้องรีบ

แต่ยังไงๆก็ขอขอบคุณในมิตรไมตรีที่มีให้ผมนะครับ

ขอบพระคุณค่ะอาจารย์
ที่พอจะเขียนกับเค้าได้บ้างก็เพราะเป็นศิษย์มีครูน่ะค่ะ เป็นบุญของดิฉันที่ได้พบครูบาอาจารย์ดีมีเมตตาคอยสอนสั่ง ยิ่งได้เข้ามาเป็นสมาชิกในเรือนไทย ก็ยิ่งได้รับความรู้เพิ่มพูนอีกหลากหลายจากคณาจารย์ ขอกราบขอบพระคุณทุกท่านมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

ตกลงจะไม่เปิดเผยหรือครับว่าได้เขียนเรื่องอะไร

คือว่าตอนนี้ ลูกเจี๊ยบกำลังพยาย้ามมมมมมจะอัพเกรด ข้ามสายพันธุ์ไปเป็นลูกเป็ดอยู่น่ะค่ะ แล้วพอหายขี้เหร่ กลายเป็นหงส์เมื่อไหร่ก็ค่อยว่ากันนะคะ ;D ;D ;D

เพิ่งหาซื้อเล่มสุดท้ายที่ปากช่องได้เย็นนี้เอง   ;D

คุณ Jalito  เจอตัวจริงแล้วในงานหนังสือคราวนี้เอง
อ่านชื่อนี้ว่า จาลิโต้ อยู่หลายปี   สงสัยว่าเป็นชื่อของอะไร ในภาษาใดกันแน่
คุณ Jalito เพิ่งไขความจริงว่า ชื่อนี้อ่านว่า ชลิโต

บัดนี้  ก็รอเจ้าประจำอยู่อีก 2 เจ้าคือคุณหมอเพ็ญชมพู และด๊อกเตอร์เจ้าประกอบเทพ ณ ปางฟ้า
ว่าเมื่อไรจะเปิดเผยโฉมหน้าให้เห็น

ชลิโต เป็นฉายาของอดีตพระภิกษุชลิตหรือเปล่าครับ

ใช่ครับ เป็นฉายาที่ท่านอุปัชฌาย์ตั้งให้ตอนบวช
เห็นว่าความหมายดี สึกหาลาเพศมาแล้วชีวิตก็รุ่งเรืองดี ไม่ค่อยเจออุปสรรค
เลยนำมาใช้ แต่เกรงว่าภาพจะออกมาเป็นหลวงพี่ท่องเว็บ
เลยแปลงอักขระเป็นโรมันเสียหน่อย
แต่ไม่ใช่อดีตพระภิกษุชลิตดอกครับ

เห็นภาพคุณแล้ว นึกว่าท่านอาจารย์เทาชมพูเอาลงผิดกระทู้ ด้วยความเคารพ น่าจะไปที่ มนุษย์และสัตว์(ประหลาด)ต่างดาว ข้างๆ

แปลได้อีกอย่างว่า  น่าจะโชว์หน้าตาแท้ๆ ในกระทู้นี้ค่ะ 

แล้วแต่ท่านอาจารย์เจ้าของเรือนเห็นสมควรเถิดครับ

V

ถือว่าเปิดไฟเขียวนะคะ

^

ฮิฮิ เรือนไทยนี่มีแต่รุ่นอาวุโสทั้งนั้น


หลังจากเจอฤทธิ์โฆษณาเข้า ทั้งตัวอย่างหนังสือ ทั้งสารคดียาวเกือบ 2 ชั่วโมง ทำให้ไม่อาจรอฤกษ์ดาวโจรดาวไถขึ้นไม่ไหว ดูสารคดีจบต้องไปงานหนังสือจนได้  คว้าหนังสือท่านอาจารย์ใหญ่กว่ามาทั้ง 2 เล่ม  ในบู๊ตเดียวกันยังมีหนังสือของแก้วเก้า ว.วินิจฉัยกุลและท่านนักเขียนอาวุโสอื่นๆ อีกมากมาย เลือกไม่ถูก ธรรมดาผมไม่ค่อยอ่านนิยาย แต่จำได้ว่าท่านแก้วเก้าเคยเปรยๆ ให้ฟังที่ไหนซักที่ว่าท่านเคยแต่งเรื่องอะไรซักเรื่อง ออกแนวลึกลับมากหน่อย แต่งไปกลัวผีไป เลยไปถามหาจากน้องๆ คนขาย เดาว่าน่าจะเงาพราย เลยเอามาอีกเล่ม และเล่มอื่นๆ อีก 2-3 เล่ม  รวมหนังสืออื่นๆ อีกคงอ่านไปได้อีกปี  แต่น่าเสียดาย ไปถึงงานตั้งแต่บ่ายสาม แต่กว่าจะเดินไปถึงบู๊ต K19 ก็หกโมงเย็น เสียฤกษ์ดาวโจรอีกแล้ว ไม่ได้เจอท่านอาจารย์ใหญ่  


กลับมาเมืองไทยหนนี้ พบว่าราคาหนังสือต่างๆ เทียบกับที่เคยซื้อที่อังกฤษถือว่าแพงกว่ามาก  สัมภาระผม 600 กว่ากิโลที่ขนกลับมาไทย เป็นหนังสือไม่น้อยกว่าหนึ่งในสาม หนังสือดีๆ ที่โน่น ปีเก่าหน่อยเช่น 2-3 ปี เอามาลดราคาถูกมากๆ หนังสือปกแข็งพิมพ์สี่สีกระดาษมันอย่างดี ซื้อเล่มนึงอย่างแพง 10 ปอนด์  อย่างทั่วๆ ไป 3-5 ปอนด์เท่านั้น พวกพอกเก็ตบุ๊คราคา 0.99 - 1.99 ปอนด์หรือห้าสิบบาทถึงร้อยเดียวเท่านั้น ข้อเสียเดียวคืออ่านไม่ค่อยออก  มาเจอราคาหนังสือไทยหงายหลัง ทำไมแพงเยี่ยงนี้ เล่มหนึ่งลดแล้วสองร้อยบาทขึ้น หนังสือไทยเล่มอย่างหนาราคาพันบาท เทียบกับหนังสืออังกฤษราคา 20 ปอนด์นี่  ของฝรั่งจะเล่มใหญ่และกระดาษดีกว่ามาก  :-\  :-\


พาฝรั่งหน้าไทยกลับมาด้วยคนนึง หมอนี่อ่านหนังสือไทยไม่ค่อยถนัด อ่านแต่ภาษาอังกฤษ เจอราคาหนังสือเด็กโตหน่อยภาษาอังกฤษในงานแล้วหงายหลัง ขนาดลดแล้วยังแพงกว่าที่อังกฤษ 2-3 เท่า แต่ก็ต้องกัดฟันซื้อให้ไปหลายเล่ม  :'(  :'( ไปคุ้ยกองหนังสือมือสองภาษาอังกฤษลดราคาสภาพยับเยิน  เล่มบางๆ เล่มนึง 50 - 100 บาท หนังสือแบบนี้ถ้าซื้อเมืองนอกตามตลาดนักหรือ Ebay เล่มนึงไม่น่าเกิน 50p หรือ 25 บาท


ผมนี่ก่อนไปหารักแท้เดินงานหนังสือทุกปีจนเชี่ยว รู้เทคนิคแล้วว่าถ้าไม่ไปเช้าเริ่มงานไปเลย ให้ไปหลังบ่ายสาม เพราะช่วงแน่นสุดๆ คือเที่ยงถึงบ่ายสอง หลังจากนั้นคนจะเมื่อยเบียดกันจนเบื่อเริ่มกลับบ้านกันแล้ว  ยิ่งหลังหกโมงเย็นนี่เดินสบายเลย ไม่แน่นแล้ว เดินได้จนงานเลิกไม่ต้องเบียดเสียดผู้คน  :D  ;D

เสียดายจริงๆ ไม่มีรูปเจ้าชายปางฟ้ามาอยู่ในคอลเลคชั่นผู้อาวุโสอีกราย
ที่คอยจ้องอยู่คือคุณเพ็ญชมพู   ไม่เคยเจอเลยสักปีเดียว

อยากเห็นคนที่ถือหนังสือร่วมกับคุณชลิโต เดาว่าเป็นท่านเจ้าเรือน   ;)

รายนั้นคนเห็นกันเยอะแล้ว    
กระทู้นี้ จำกัดแค่รูปของคนที่ยังไม่ค่อยมีใครเห็นมากกว่าค่ะ

ป.ล.ถ้าคุณหมอเพ็ญยอมโชว์รูปเมื่อไหร่    ดิฉันอาจจะเอารูปตัวเองมาลงบ้างก็ได้

อยากเห็นคนที่ถือหนังสือร่วมกับคุณชลิโต เดาว่าเป็นท่านเจ้าเรือน

เห็นแค่เพียงนิ้วเรียวๆสองนิ้วก็จำได้เลยหรือครับ

เห็นด้วยเลยครับ เด็กยุค '60s แบบผมนี่ชิดซ้ายเลย  ;)

คุณหมอเล่นบ่นดังๆอย่างนี้ หนุ่มๆสาวๆเห็นเข้าก็หนีหมดสิครับ

คุณหาญปิงทำratingไว้ทีนึงแล้วนี่ครับ
รอท่านด็อกเตอร์เข้ามาช่วยอีกแรง. ได้แต่ชะเง้อๆอยู่  นัยว่าหล่อล่ำ...เกิ๊น

เมื่อไหร่ที่มากินกุ้งด้วยกัน ผมมีภาพด๊อกเตอร์ บรรจงวาดด้วยตัวเองเชียวนา ใส่กรอบรอมอบให้เป็นที่ระลึกด้วย

อยากเห็นไหมล่ะ

ฮิฮิ แบบนี้รึเปล่าครับ ภาพนี้ตอนใส่เงาะ ป้องกันสาวๆ มาหลงรัก  หลายคนบอกเหมือนตัวจริงตอนยังไม่ถอดเงาะ 99.99%

ม่ายช่าย เอาลงมาดูกันมะ

เจ้าปางฟ้าเงียบไปเลย   คงอยากเห็นรูปเต็มทีแล้ว

ขอเวลานอกค่ะ
อยากรู้จักคุณคนโคราช Koratian   ดูจากดวง  น่าจะเป็นสายวิทย์ที่สนใจประวัติศาสตร์
และมีไตเติ้ลสูสีกับคุณชายประกอบเทพ

อาจารย์ดูใคร ก็มักจะแม่นทุกที ;D

แหะๆ ผมไม่เคยขับแท็กชี่ครับท่านเจ้าเรือน

แค่ปฏิเสธว่าไม่เคยขับแท็กซี่ แปลว่าต้องปลอมตัวตามหารักแท้เหมือนกันแน่ๆ  ;D  ;D

โปรดสังเกตคำว่า ไตเติ้ล  คือคำนำหน้า
ส่วนตามหารักแท้ เป็นคำขยาย  อยู่ข้างหลังชื่อ  คนละตำแหน่งกันค่ะ

แปลความจากคำทำนายของหมอดูกิตติมศักดิ์ คุณคนโคราชต้องมีไตเติลนำหน้าเป็น "ดอกเตอร์" เหมือนท่านข้างล่างนี้  ;)

(http://www.cp.su.ac.th/~sirak/Sirak's%20Homepage_files/sirak.gif)

เพิ่งเคยได้ยินว่าเขาโฆษณากันอย่างนั้น
เดี๋ยวจะมีคนเข้าใจผิด ช่วยแก้ความเข้าใจใหม่  ☭  ค้อน = กรรมกร  เคียว = ชาวนา  ;D

 :P :P :P

เคยได้ยินแต่ เอาค้อนทุบหัว เอาเคียวเกี่ยวคอ น่ะครับ

^
ท่านเข้ามาเถลไถลอะไรอยู่ในกระทู้นี้
วิกโน้น  คนดูรอให้เปิดม่านเล่าเรื่องพระนางกันตรึมไปหมดแล้ว   
ชักช้า กระป๋องน้ำหมากกับตะพดจะถูกเขวี้ยงขึ้นเวทีนะคะ

ช่าย ช่าย กด F5 รัวๆ แล้วยังไม่เล่าซะที

รอความเห็นอีกสักสองสามเสียงง่ะครับ

เรื่อง "พระนาง" ที่ซ่อนอยู่ในกระทู้แนะนำตัวคุณนวรัตนเข้มข้น สนุกสนาน ลึกลับ ครบทุกรสชาติ แว่ว ๆ ว่าจะเขียนเป็นนวนิยาย และสร้างเป็นละครโทรทัศน์อีกไม่นานนี้  ;D

http://www.reurnthai.com/index.php?topic=6418.msg148755;topicseen#msg148755 (http://www.reurnthai.com/index.php?topic=6418.msg148755;topicseen#msg148755)

ซ้า ธุ

ขออนุญาตบันทึกไว้

สังเกตว่าบางครั้งจะมีผู้เข้ามายังเรือนไทยมากมายผิดปรกติในระยะเวลาสั้น ๆ อย่างเมื่อเวลา ๑๐.๒๒ น. มีผู้เข้ามาจำนวนมาก  

บน เมื่อเวลา ๑๐.๒๒ น.  ล่าง เมื่อเวลา ๑๐.๕๗ น.

จำนวนกว่า ๓๐๐ คนที่เพิ่มขึ้นมา เขาคือใคร  ???

 :o

ไปเปิดคำแปลดูแล้วยังอ่านไม่รู้เรื่อง   ต้องวานดร.คนโคราชช่วยไขกุญแจแล้วละค่ะ

ครูน้อยระดับดร.แล้วแบบนี้ 

ไอ้โปรแกรมที่ว่า มันเป็นตัวดูดเว็บแบบอัตโนมัติครับ ดูดไปเพื่อเอาไปวิเคราะห์สำหรับการค้นหาเว็บครับ

อธิบายหน่อยครับด๊อกเตอร์(s) มันดูดไปวิเคราะห์หาพระแสงอะไร เพื่อประโยชน์อย่างไรรึ

ไม่รู้ท่าน อ. ใหญ่กว่าถามด็อกเตอร์ไหน  ผมมันพวกไม่มีเตอร์ก็ขอตอบละกันจากที่เคยจำขี้ปากชาวบ้านได้แบบงูๆ ปลาๆ


พวกผู้ให้บริการ search engine เช่น google จะมีโปรแกรมที่เรียกว่า bot ซึ่งมีพฤติกรรมเหมือนนักท่องเว็บทั่วไป bot พวกนี้ คอยไล่ตาม link ต่างๆ ของเว็บ แล้วก็ดูดหน้าเว็บนั้นไปเก็บ เพื่อใช้ในการวิเคราะห์หลายๆ อย่าง

อย่างแรกคือเอาเว็บเพจหน้านั้นมาตัดคำ เพื่อทำ index หรือดัชนี้ เพื่อบอกว่าแต่ละหน้าเพจนั้นมีคำอะไรอยู่บ้าง
นอกจากนั้นยังมีการตรวจว่า เพจนั้นมีการเชื่อมโยงไปเพจไหนอีกหรือไม่ ถ้ามีก็จะไปดูดเพจนั้นๆ ต่อ
นอกจากดูว่าเพจนั้นเชื่อมไปหาใครต่อ ยังมีการเช็คด้วยว่าหน้าเพจนั้นๆ เอง มีใครเชื่อมโยงมาหาด้วยหรือไม่

จากนั้นจะเป็นการวิเคราะห์ด้วยวิธีการทางคอมพิวเตอร์ เพื่อจัดลำดับความสำคัญของเพจแต่ละว่า ว่าเพจไหนสำคัญกว่าใคร เพื่อที่ว่าเวลาเราค้นหาคำที่ต้องการ เมื่อ google พบว่ามีเพจไหนบ้างที่มีคำหรือข้อความดังกล่าว ก็จะเลือกเพจที่มีอันดับสูงสุดมาแสดงเป็นอันดับแรก

ตัวอย่างเช่น  bot มาดูเว็บเพจทั่วโลกไป ห้าล้านล้านหน้า ทำดัชนีไว้  เมื่อท่าน อ. ใหญ่กว่าหาคำว่า "ประกอบ  สุดหล่อ  เลี้ยงกุ้งเผา"  อาจจะพบว่ามีเพจที่มีคำ 3 คำนี้อยู่ สองพันแปดร้อยสี่สิบเก้าเพจ  แล้วไอ้สองพันแปดร้อยเพจนี้ ปรากฏว่าเพจหน้านี้ในเรือนไทยได้อันดับสูงสุด อากู๋ก็จะโชว์หน้าเพจนี้เป็นอันดับแรกครับ  ;D  ;D

ที่ดอกเตอร์ประกอบอธิบายมาก็พอเข้าใจ แต่สงสัยอยู่ว่าทำไมถึงต้องส่งเจ้าหุ่นยนต์ (robot) พวกนี้มาทีละ ๓๐๐ กว่าตัว  ???

ไม่เข้าใจคำว่า "ประกอบ  สุดหล่อ  เลี้ยงกุ้งเผา"

วันนี้สมาชิกสูงสุด 88
bot คงไม่มาแวะ เรือนไทย
อาจจะไปด้อมๆแถวอื่น

ตัวเลข ๑๐๔ ก็ถือว่าเป็นไปตามธรรมชาติ  ;D

จัดซักสี่ห้าโลผมรับรองว่ากระจ่างแจ้งเลยครับ

ส่วนที่ถามว่าทำไมมีหลายร้อยตัว บ็อตพวกนี้ก็เหมือนมดช่วยกันทำงานครับ ตัวเดียวมันช้าเลยยกพวกกันมาทีละเยอะๆ

ใครจัดล่ะ งง

นั่นซีคะ   ดิฉันสงสัยมานานแล้วว่ากูเกิ้ลลำดับความสำคัญของเพจด้วยวิธีไหน    สมมุติว่า ถ้าดิฉันจะค้นชื่อ จอมพลป.พิบูลสงคราม   ซึ่งมีอยู่ในเว็บเพจเป็นร้อย   เขาลำดับเว็บแรก เว็บสอง อย่างไร    ตามลำดับเวลาจากล่าสุด ถอยหลังไปเวลาก่อนหน้า   หรือตามจำนวนคำซ้ำ จอมพลป.แล้ว จอมพลป.อีก   ที่ปราฎในเพจนั้นๆ    

ขอดร.คนไหนก็ได้   ช่วยตอบด้วย  ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

อากู๋ใช้วิธีที่พัฒนาขึ้นมา เรียกว่าเพจแรงค์ครับ หลักการคือแต่ละเพจมีค่าน้ำหนักไม่เท่ากัน เพจที่มีคนอื่นเชื่อมโยงมาเยอะแปลว่าความนิยมสูง มีน้ำหนัก เพจพวกนี้เชื่อมโยงไปเพจไหน เพจเหล่านั่นก็จะได้น้ำหนักเพิ่มขึ้นด้วย มีการคำนวณค่านี้ที่ซับซ้อนครับ แต่สุดท้ายอากู๋จะรู้ว่าเพจไหนมีน้ำหนักเท่าไหร่ เวลาแสดงผล เพจไหนมีคำที่เราหาและมีค่าแรงค์ดีที่สุด จะขึ้นมาเป็นอันดับแรก

การทำเพจแรงค์คือจุดเริ่มต้นความยิ่งใหญ่ของอากู๋เลยครับ เจ้าของอากู๋คิดวิธีมาได้เอาไปขายไม่มีใครซื้อ เลยเลิกเรียน ปเอกมาต้ังบริษัทซะเลย การหาค่าพวกนี้ปัจจุบันยังมีเทคนิคอื่นที่สลับซับซ้อนกว่าที่โม้มาเยอะครับ

ขอบคุณค่ะ ดร.ประกอบ  เข้าใจแล้ว

โดนแซวว่าดร.เรื่อย อิอิ เดี๋ยวใครไม่รู้จะนึกว่าเป็น ดร. จริงๆ ;D

หมู่นี้ Bot มาถี่  ;D