ผมค่อนข้างซื่อบื่อ เข้าใจเรื่องการละเมิดเพียงว่า ถ้าคุณกอ. เอางานของคุณขอ ไปทำซ้ำแล้วเก็บผลประโยชน์เข้าตัว อย่างนี้ผิดแน่ๆ
จะทำซ้ำโดยใช้ชื่อคุณขอ หรือแกล้งบอกว่าเป็นงานของคุณกอ ต่างก็ผิดทั้งนั้น
แต่ถ้า คุณกอ เอาไปเผยแพร่ด้วยเจตนาชื่นชมยินดี มันจะผิดไปได้อย่างไร แล้วยิ่งไม่ได้ทำซ้ำทั้งหมดอีกด้วย บางทีก็ย่อความ บางทีก็ตัดตอน
การกระทำล้วนแต่ส่งเสริมงานให้คุณขอทั้งนั้น เป็นผม ผมปลื้มตายเลย
กฎหมายลิขสิทธิ์ไม่ได้เล่นงานดะไปหมดว่าใครจะเอางานไปพิมพ์ซ้ำแม้แต่ประโยคเดียวก็ต้องโดนข้อหาละเมิด
เขามีข้อกำหนดเอาไว้ว่า เอาไปพิมพ์ซ้ำเพื่ออะไร เช่นถ้าเป็นการ Quote ข้อความในการรีวิว หรือวิจารณ์ ยังงี้สมเหตุสมผล ไม่เป็นการละเมิด
การตัดตอนสั้นๆมาประกอบคำอธิบาย ก็อยู่ในข่ายเดียวกัน
ในหนังสือโดยมาก จะมีการประกาศข้อนี้เอาไว้ในหน้าต้นๆก่อนบทที่ ๑ ลองเปิดดูนะคะ
แต่...
ถ้าการกระทำนั้นทำให้ผู้เขียนเสียสิทธิ์อันพึงมีพึงได้ โดยไม่ได้ยินยอมแต่แรก เรียกว่าละเมิด
เช่นอะไร
เช่น คุณพิพัฒน์ เขียนนิยายขนาดสั้นขึ้นมา ๑ เรื่องยาว๓๐ หน้ากระดาษ A๔ ไม่ได้มีเจตนาแจกฟรี แต่เจตนาพิมพ์ขาย ก็พิมพ์ออกมา
คอลัมนิสต์ชื่อคุณ ก.ไก่ มาอ่านเจอ เกิดชื่นชอบ เอาไปลงทั้งเรื่องเลย ในหนังสือพิมพ์ ข. ไข่ ให้ผู้อ่านทั่วประเทศได้อ่าน
แล้วบอกว่าชื่นชมเรื่องนี้มาก อยากให้อ่านทั่วกัน เป็นการแนะนำเรื่องดีๆ
ยังงี้ละเมิดไหม ละเมิดค่ะ
เพราะทำให้คุณพิพัฒน์เสียสิทธิ์อันพึงได้จากการจำหน่ายนิยายของคุณ ก็ในเมื่อคนอ่านจำนวนมากเขาอ่านจากหนังสือพิมพ์ได้ครบหมดทั้งเรื่องแล้ว เขาจะมาซื้อของคุณอีกทำไม
มีคนอ่านหนังสือพิมพ์ ๕๐๐ คน คุณก็หมดสิทธิ์ได้คนอ่านมาควักกระเป๋าซื้อไปแล้ว ๕๐๐ คน รวม ๕๐๐ เล่ม
สิทธิ์อันพึงได้นี้แหละ ที่กฎหมายลิขสิทธิ์ปกป้องให้คุณ คุณก.ไก่แกจะอ้างว่าเอาไปลงเพื่อแนะนำหรือชื่นชมอะไรก็ตาม เขาก็ทำให้คุณเสียสิทธิ์อันพึงมีพึงได้ คุณฟ้องศาลเรียกค่าเสียหายได้
แต่ถ้าคุณพพ.ใจดีไม่เอาเรื่อง กฎหมายก็ไม่ตามมาบีบบังคับให้เอาเรื่อง
ทีนี้ ทางออกจะทำยังไง ก็หมายความว่าคุณก.ไก่ จะเอาอะไรไปลงตีพิมพ์ ต้องระวังว่าจะทำให้เจ้าของงานชิ้นนั้นเขาเสียหายหรือไม่ เขายอมหรือเปล่า
ถ้าไม่แน่ใจ ก็มาขอกันดีๆกับเจ้าของเรื่อง เจ้าของเขาเห็นด้วยว่าทำแบบนี้เท่ากับปชส.หนังสือเขา เขาก็จะยินยอม
ก็ถือว่าตกลงกันแล้ว ไม่เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์