เรือนไทย

ขอโทษที่หายเงียบจากเรือนไทยมาชั่วระยะหนึ่งค่ะ    เพราะว่าดิฉันมาอยู่ไกลบ้าน    ไม่ได้เอาหนังสือติดตัวมาด้วยเลยสักเล่ม    จึงไม่สามารถจะตอบกระทู้ที่ค้างอยู่ได้
มาคราวนี้   ตรงกับฤดูหนาว  ปีนี้ค่อยยังชั่วหน่อย  พายุไม่รุนแรงเหมือนปีที่แล้ว   
หิมะในปีนี้มาเป็นช่วง   คือแดดออกสว่างไสวอยู่ดีๆ ฟ้าใส เหมือนในฤดูใบไม้ร่วง    จู่ๆก็หนาว อุณหภูมิลดวูบแล้วหิมะก็มา     โปรยลงมาวันสองวันจนขาวไปทั้งเมืองแล้วก็หายไป   แดดออกอีกครั้ง
แดดออกหลายวันให้ตายใจว่าอากาศคงจะดีไปอีกนาน    แต่จู่ๆหิมะก็พัดกระหน่ำเมืองเป็นครั้งที่สอง  อุณหภูมิลดวูบต่ำกว่าศูนย์องศาเซลเชียสไปกว่ายี่สิบขีด   หนาวยิ่งกว่าอยู่ในช่องฟรีซหลายเท่า    ทำเอาต้องหนีไปเที่ยวรัฐอื่นชั่วคราว
ก็เลยเข้ามาตอบกระทู้ไม่ได้อีก

ขอเอารูปมาลงให้ดูบรรยากาศไปพลางๆก่อน  กระทู้นี้คงเล่าเรื่องอะไรเป็นชิ้นเป็นอันไม่ได้อยู่ดีละค่ะ

หิมะตกแบบเบาะๆ ก็เลยจับขาวแค่นี้เอง ไม่มากมายอะไรสำหรับที่นี่

บ้านขาวในหิมะขาว

บริเวณมหาวิทยาลัยก็ขาวโพลนไปด้วยหิมะ
อาคารที่เห็นในภาพคือตึกเรียนเก่าของดิฉัน      อยู่ในแคมปัสใหม่  ที่นี่มี 2 แคมปัส ค่ะ

อาคารนี้คือ University Center

เจ้าหมีประติมากรรมตัวนี้ชื่อ Klaws  เป็นสัญลักษณ์ทางกีฬา (mascot) ของมหาวิทยาลัย  ยืนเฝ้าสนามของ University Center อยู่ชั่วนาตาปี
มหาวิทยาลัยรับปริญญากันปีละ 2 ครั้ง คือในเดือนพฤษภาคมและธันวาคม    บัณฑิตที่รับปริญญาในเดือนพฤษภาคม อากาศกำลังสบาย ก็จะมาถ่ายรูปกับเจ้า Klaws เป็นที่ระลึกก่อนจะอำลาจากเมืองไป   
ถึงหน้าหนาว มาถ่ายรูปด้วยไม่ไหว    เจ้า Klaws ก็ยืนเดียวดายอยู่ท่ามกลางหิมะ

บริเวณด้านหลังทั้งหมดคือแคมปัสของมหาวิทยาลัยค่ะ  อาคารเตี้ยๆที่เห็นเคยเป็น lab school ของที่นี่

แม้แต่ดวงตะวันยังเหมือนกับทำด้วยหิมะเลยค่ะ

ดูแล้ว  หนาวเย็นจับใจไหมคะ

ถ้าถามฝรั่งอังกฤษเรื่องหิมะ ส่วนใหญ่ไม่มีใครชอบเพราะมันทำให้เดินทางไปไหนมาไหนลำบาก ที่ชอบหิมะก็มีแต่เด็กๆ ที่ไม่ต้องเดือดเนื้อร้อนใจ ส่วนเราคนไทยประเทศร้อนก็ย่อมอยากเจออยากเล่นหิมะเป็นธรรมดาตามประสาบ้านเราไม่มีก่อนผมมาเมืองนอกก็หมายมั่นปั้นมือไว้ว่าจะได้มาเจอหิมะเต็มที่  ก่อนมาอังกฤษก็เลือกเมืองทางตอนเหนือๆ หน่อย  กะว่ามันต้องมีหิมะ เลยเลือกมาเมืองไกลปืนเที่ยงทางตะวันตกเฉียงเหนือ ปีแรกมาปีนั้นหิมะทั้งประเทศเยอะ เมืองนี้มีหิมะ แต่ปีนั้นหาซื้อเลื่อนหิมะไม่ได้ มาซื้อตอนหิมะละลายหมดแล้ว


ผลปรากฏว่า ปีต่อๆ มาไม่มีหิมะซะงั้น  เพราะเมืองที่ผมเลือกมาดันเป็นย่านหิมะน้อย ปีๆ นึงแทบไม่มีหิมะนอกจากปีนั้นหิมะทั่วประเทศจะเยอะเป็นพิเศษจริงๆ ทั้งๆ ที่อากาศหนาวสุดๆ  แต่หิมะโดนลมหอบไปที่อื่นหมด  เหนือเมืองขึ้นไปราว 30 ไมล์ก็มีหิมะหนาแล้ว  หรือไปทางตะวันออกราว 30 ไมล์(แต่ต้องข้ามเขา Pennines ไป) ก็มีหิมะหนา  ลงใต้ไปราว 100 ไมล์ก็มีหิมะ อย่างเบอร์มิงแฮมนี่อยู่ฝั่งตะวันตกเหมือนกัน ใต้กว่าเมืองผมไปเยอะ มีหิมะหนาทุกปี หรือแม้แต่แคว้นเวลล์ก็มีหิมะ  ตอนนี้ได้แต่ร้องฮ่วย ได้แต่ฝันถึงหิมะทุกปี ซื้อเลื่อนหิมะมา 3 ปีแล้ว ยังไม่ได้เล่น เศร้า  :-\


นอกจากไกลปืนเที่ยงแล้ว ยังไกลหิมะด้วย

สมัยมาเรียนที่นี่ ลมฟ้าอากาศในโลกยังปกติอยู่ค่ะ   รัฐนี้ได้ชื่อว่าหนาวมากเพราะภูมิประเทศเป็นภูเขาทั้งนั้น   เมืองที่มาเรียนตั้งอยู่บนที่ราบสูงใกล้เทือกเขาร็อคกี้
ปีแรกที่มาหิมะตกตั้งแต่วันฮัลโลวีน   แล้วตกเรื่อยไปไม่มีหยุดจนกระทั่งถึงพฤษภาคม   กิ่งก้านต้นไม้มีแต่หิมะจับหนาทึบ เหมือนกิ่งจะหักลงมาได้ทุกโอกาส     จำได้ว่าต้องเดินฝ่าละอองหิมะหนาทึบไปเรียนหนังสือในตอนเช้า  จากบ้านไปมหาวิทยาลัยเป็นเวลา 20 นาที    สองข้างทางเดินและพื้นสนาม หิมะสูงถึงเข่า   สวมเสื้อผ้ารวมกันแล้วสิบชิ้น     วันไหนอุณหภูมิ 0 F. ถือว่าอุ่นขึ้นมาหน่อย  เพราะมันจะติดลบเป็นประจำ   แต่ก็กัดฟันเรียนจนจบหน้าหนาว  ไม่รู้ว่ารอดมาได้ยังไง
ต่อมาในยุคโลกร้อน เมื่อกลับมาอีกครั้ง    หิมะหายไปเกือบหมด   ครั้งแรกที่เจอพบว่าวันคริสต์มาสไม่มีหิมะเลย อากาศเหมือนฤดูใบไม้ร่วง    ปีนั้น  นานๆหิมะตกทีเหมือนเสียไม่ได้    มาปีนี้  ตก 2 ครั้งตั้งแต่เดือนพ.ย.จนธ.ค.   ครั้งแรกตกไม่หนักนัก  ขาวๆดาษพื้นพอเป็นที่รู้ว่าหิมะมาแล้ว     ครั้งที่สองตกหนักในคืนวันที่ 3 ธ.ค.  ตั้งแต่กลางคืนจนเช้าก็ยังไม่หยุดและไม่มีท่าทีว่าจะหยุด   วันนั้นเป็นวันที่หนีหนาวไปคาลิฟอร์เนียพอดีค่ะ
จำได้ว่าออกจากบ้านเจ็ดโมงกว่าๆ อากาศยังมืดสะลึมสลือ    ทุกหนทุกแห่งมีหิมะขาวหนาทึบจับอยู่     ถ่ายรูปผ่านกระจกรถเห็นรถข้างทางมีหิมะพอกพูน

พอออกพ้นเมือง  ถนนก็ตัดไปในทุ่งกว้างที่ดาษดาด้วยหิมะสุดลูกหูลูกตา  หิมะก็ยังตกหนัก   ต้องนั่งรถไปอย่างนี้ 1 ช.ม.กว่าจะถึงสนามบิน

ไปถึงสนามบิน พบว่าลานบินกลายเป็นลานหิมะไปแล้ว    นึกว่าเขาจะยกเลิกเที่ยวบิน ค่อยยังชั่วหน่อยไม่ยกเลิก  แต่ออกช้า    เพราะเขาต้องเอาเครื่องพ่นควันร้อน มาละลายน้ำแข็งที่จับบนปีกเครื่องบินให้ออกไปหมด  ถึงจะขึ้นบินได้

คราวที่แล้วอาจารย์ไปเป้นฤดูใบไม้ผลิ คราวนี้เป็นฤดูหนาวคนละอารมณ์เลยนะคะ

อีกไม่นานอาจารย์กลับแล้ว   มารับแสงแดดอบอุ่นที่เมืองไทยนะคะ

เพิ่งเสร็จงานสำคัญที่ทำให้ต้องมาที่นี่     กำลังนั่งนับวันกลับอยู่นี่ละค่ะ
วันนี้มีงานต้องออกไปตั้งแต่สี่โมง (ซึ่งเป็นตอนใกล้ค่ำของฤดูหนาว)  เจอแต่หิมะจับอยู่ตามพื้นถนน ไม่ค่อยเท่าไหร่  แต่ตอนลมพัดนี่ซีคะ มันเย็นยะเยือก   ทะลุเข้าไปถึงกระดูก
ไม่รู้จะเทียบกับอะไร  เพราะบ้านเราไม่มีลมแบบนี้     

ตอนนี้อุณหภูมิ 2 องศาเซลเชียสค่ะ  ถือว่าอุ่นสำหรับฤดูหนาว

พาไปเที่ยวบนภูเขาบ้าง  ขึ้นเทือกเขาร็อคกี้ไปทางตะวันตกของรัฐ

ของจริงค่ะ ไม่ได้ตัดต่อด้วย photoshop

เชื่อไหมว่าในลำธารที่น้ำเย็นเจี๊ยบเพราะหิมะละลายลงจากยอดเขา   ยังมีนักตกปลาใจสู้ สวมรองเท้าบู๊ตกันน้ำลงไปยืนแช่อยู่ในน้ำที่เย็นเกือบจะถึงจุดเยือกแข็ง    นานเป็นช.ม.ๆ เพื่อจะตกปลาให้ได้

ดูกันชัดๆค่ะ

เมืองในเทือกเขาร็อคกี้ทางด้านนี้ล้วนเป็นเมืองพักผ่อนในฤดูหนาว  สำหรับคนมาเล่นสกีกัน  จึงมีโรงแรมอยู่หลายแห่ง ร้านอาหารก็แยะ 
เมืองที่เลือกไปคราวนี้ชื่อเกลนวู้ด สปริงส์   เป็นเมืองที่มีบ่อน้ำร้อนธรรมชาติเหมือนฮอกไกโด   ถ้าเป็นฤดูร้อนก็จะมีคนมาแช่กันในสระใหญ่กลางแจ้ง   แต่ในฤดูหนาวมันหนาวเกินไปหรือไงไม่รู้ ไม่เห็นมีใครมาลงกัน

รูปนี้เอามาจากกูเกิ้ลค่ะ  เพราะไปแล้วไม่ได้ถ่ายเอาไว้

แต่ที่จะพาไปดูคือขึ้นยอดเขาไปชมวิวฤดูหนาวกัน   มีเคเบิ้ลพาขึ้นไป นั่งในรถ ห้อยต่องแต่งขึ้นไปตามไหล่เขา

มองลงมาจากยอดเขา(หนึ่งในหลายลูกที่ยังไม่สูงถึงที่สุด) มองเห็นตัวเมืองอยู่เบื้องล่าง

บนยอดเขาลูกนี้ เขาทำเป็นสวนสนุกให้มาเที่ยวเล่นในฤดูร้อน   มีถ้ำหินงอกหินย้อยและการเล่นหลายอย่าง  แต่ในฤดูหนาว ปิดหมด  แต่เปิดให้ขึ้นมาชมวิว ถ่ายรูปกันเฉยๆ
สิ่งที่สวยงามมากคือละอองหิมะที่เกาะอยู่บนกิ่งก้านต้นไม้  ใสเป็นแก้วสีขาวไปทั้งต้น 

ไม่เคยเห็นเหมยขาบ เลยไม่รู้ว่าเป็นอย่างเดียวกันหรือเปล่า   เหมยขาบน่าจะเป็นน้ำค้างแข็ง  แต่นี่เป็นเกล็ดหิมะ

เวลาเดินไปหยุดอยู่ใต้ต้นไม้   ลมพัด หิมะเบาๆจะโปรยลงมาเป็นละอองเย็นๆ
เงยหน้าขึ้นมองเวลาหิมะกระทบแสงแดด จะเห็นแก้วสีขาวระยิบระยับไปทั้งต้น

ท่านอาจารย์ไปแถบโคโลราโดแล้วอย่าให้พลาด ต้องไปพักโรงแรมนี้ให้ได้นะครับ ซักคืนก็ยังดี Stanley Hotel  ;D  ;D  ;D

ครั้งก่อน ไปเกลนวู้ดสปริงส์ในฤดูร้อน     ไปพักอยู่ในโรงแรมชื่อ Colorado Hotel  เป็นโรงแรมประวัติศาสตร์ของรัฐนี้    บรรยากาศไม่แพ้ Stanley Hotel  เลยค่ะ    คืนนั้นนอนไม่หลับแม้แต่งีบเดียว
บรรยากาศเหมาะจะเขียนเรื่องผีได้อย่างน้อย 3 เรื่อง  แค่โผล่เข้าไปในล็อบบี้  เห็นหัวควายป่าไบซัน ขนาดมหึมาที่สุดที่เคยเห็นมา แขวนอยู่บนผนังเหนือเคานเตอร์  ก็เขียนได้เรื่องหนึ่งแล้ว

แต่ Colorado Hotel  เป็นที่จัดงานฉลองสมรสด้วยค่ะ ในฤดูร้อน    ถ้าไม่นึกถึงห้องเก่าๆข้างบนนั่น บรรยากาศที่ระเบียงก็น่าสบายดี

ฮิฮิ  โดนรู้ทัน  ;)

ตามมาชมความงามของหิมะด้วยคนค่ะ  ในชีวิตยังไม่เคยเจอของจริงเลยสักครั้ง    8)

คุณตูก้าไม่ต้องเดินทางไกลมาก  ไปแค่ปักกิ่ง   หรือเมืองซับโปโรที่ญี่ปุ่นก็จะเห็นเยอะแยะค่ะ
ก่อนหิมะจะมา  ฟ้าจะมืดครึ้มเหมือนฝนจะตก  ทั้งๆก่อนหน้านี้แดดยังใสสว่างอยู่   ลมหนาวเริ่มพัดแรง  พอตกค่ำ  แดดหายไปละก็   เดี๋ยวเดียวละอองขาวก็จะพรูลงมาเหมือนฝนตก   
แต่ตอนหิมะตกนี่ไม่ค่อยหนาวมากเท่าไหร่ เมื่อเทียบกับตอนหิมะละลาย     ตอนนั้นหนาวเย็นเจี๊ยบจับใจ เพราะไอเย็นมันระเหยออกมาจากหิมะ
และที่หนาวอีกตอนคือหิมะตกแล้วลมพัด   เย็นเข้าถึงกระดูก เสื้อกี่ชั้นๆก็ไม่พอสำหรับคนที่ไม่เคยชินกับเมืองหนาว   แต่ฝรั่งเขาชินเสียแล้วก็เดินกันหน้าตาเฉย

ภาพข้างล่างคือตอนหิมะตกแล้วหลายวัน  แต่ในเมื่ออุณหภูมิยังเย็นอยู่ ต่ำกว่า 32 F   หรือสูงกว่าเล็กน้อย มันก็ยังจับแข็งอยู่ ไม่ละลายง่ายๆ
ตอนนี้ละค่ะ หนาวจริง

หลังหิมะตก   มันจับทั่วไปหมดทั้งถนน สนาม และทางเดินหน้าบ้าน      เห็นรอยเท้าย่ำไปไหมคะตามทางเดิน  เป็นหน้าที่ที่หน้าบ้านใครเจ้าของบ้านต้องออกมากวาดหิมะให้พ้นทางเดินเพื่อให้คนเดินได้สะดวก   ถ้ามีใครลื่นหกล้ม เขาสามารถฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายจากเจ้าของบ้านได้
หิมะที่ย่ำลงไปได้ เดินง่ายกว่าพื้นเรียบที่มีหิมะบางๆ  อย่างหลังมันกลายเป็นน้ำแข็งลื่นมาก    ถนนที่มีน้ำแข็งเคลือบอยู่ มองไม่เห็นเพราะกลืนไปกับผิวถนนเรียกว่า black ice   เดินข้ามถนนไม่ระวังก็จะตีลังกาลื่นล้มได้ง่ายๆค่ะ

เมื่อเวลาผ่านไป ปุยหิมะนุ่มๆบนสนามและทางเดินก็จะจับแข็งเป็นน้ำแข็ง  กวาดไม่หมด   อย่างทางเดินหน้าโรงรถในรูปนี้
ตอนนี้ละค่ะที่ลื่นมากเวลาเดินเหยียบลงไป     ดีไม่ดีจะกลายเป็นเล่นสเก๊ตไปโดยไม่รู้ตัว

ถนนเป็นอย่างแรกที่หิมะละลายหายไปเร็วกว่าส่วนใหญ่  เพราะรถยนต์วิ่งไปมาตลอด  ไอร้อนจากรถทำให้หิมะละลายตรงส่วนพื้นผิวถนนได้เร็ว  ส่วนสนามและพื้นข้างๆถนน ไม่มีใครแตะ  หิมะจึงยังกองขาวโพลนอยู่

ออกไปนอกเมือง ทุ่งหญ้า(prairie) ขาวไปด้วยหิมะ    ที่เห็นนี่คือตกไม่มากนัก   ถ้าตกมากจะพอกพูนราวกับยักษ์มาฉาบปูนขาวหนาๆ ไว้ทั่วทุ่งหญ้า

หิมะบางส่วนเริ่มละลายจากทุ่งหญ้า  มองเห็นหญ้าตายแห้งเป็นสีน้ำตาลข้างใต้หิมะ    ถ้าเป็นฤดูร้อน ทุ่งหญ้าจะเป็นสีเขียวทั่วไปหมด

ใครที่้เคยเห็นหิมะในช่วงคริสต์มาส  มักจะนึกถึงเพลง  White Christmas  ฝีมือแต่งของ Irving Berlin 
เพลงนี้นักร้องดังๆร้องกันมาแล้วทั้งนั้น    แต่กินเนสบุ๊คลงสถิติไว้ว่าเพลงนี้ที่ร้องโดยบิง ครอสบี้ เป็นแผ่นเดี่ยวที่มีสถิติจำหน่ายสูงสุดในโลก  เป็นอภิมหาอมตะยอดนิยมตลอดกาล คือจนบัดนี้ก็กว่า 50 ล้านแผ่นแล้ว 

ในคลิปนี้ เป็นเทคโนโลยี่การตัดต่อให้เห็นว่าบิง ครอสบี้ ร้องเพลงนี้ประชันกับไมเคิล บูเบล้  นักร้องหนุ่มเสียงหวานในยุคมิลเลเนียม 
ความจริงคุณปู่บิงแกตายไปนานหลายสิบปีแล้วค่ะ   อาจจะก่อนไมเคิลเกิด   หรือถ้าเกิดแล้วก็ยังเล็กอยู่มาก

http://www.youtube.com/watch?v=4WKMBp4OOB0

White Christmas ในทำนองและลีลาอีกแบบหนึ่ง

http://www.youtube.com/watch?v=eDwFehTaiuw

เมืองนี้เป็นเมืองพักผ่อนหลบความหนาวของห่านป่าแคเนเดียน    สวนสาธารณะคือโรงแรมชั้นดีของน้องห่าน
พอหนาวจัด น้ำในบึงก็แข็งตัวเป็นน้ำแข็ง    ห่านก็นอนเรียงรายกันอยู่บนน้ำแข็งนั่นแหละ แทนที่นอน

เดือนธันวาคมเป็นเดือนฉลองคริสต์มาส    บ้านเรือนในเมืองฉลองด้วยการติดไฟราว สีต่างๆเรียกว่า Christmas lights   นอกจากไฟสีสวย   ก็มีตุ๊กตุ่นตุ๊กตาโคมไฟ เปิดไฟสว่างเป็นสีต่างๆตั้งไว้หน้าบ้าน     ให้ชาวบ้านผ่านไปผ่านมาได้ชมกันค่ะ
เลยถ่ายรูปเอามาให้ดูกัน    ขับรถผ่านบ้านพวกนี้ตอนค่ำคืน ได้แสงสีสดใส     บรรเทาความมืดและความเงียบลงไปได้

คริสต์มาสในเมืองเล็กไม่เหมือนในเมืองใหญ่     และ...ไม่เหมือนบางกอกของเราเป็นอย่างยิ่ง     เพราะเขาฉลองกันในบ้าน  ลูกหลานกลับมาเยี่ยมพ่อแม่  เก็บตัวกินดินเนอร์กันอยู่ในนั้น  ไม่ออกมาเฮฮาตามท้องถนน   
ไปตามถนนในช่วงคริสต์มาส   มันเงียบเหงาเสียจนเหมือนเมืองร้างเลยละค่ะ     ได้แสงไฟตามหน้าบ้านพวกนี้ช่วยเอาไว้ได้บ้าง  ไม่งั้นนึกว่าอยู่ในเมืองผีหลอก

อีกบ้านหนึ่ง ก็แสงสีอลังการไม่แพ้กัน

เห็นชัดๆว่ามีอะไรบ้าง

บางบ้านก็น้อยหน่อย 
บ้านพวกนี้ไม่ได้เปิดไฟให้เปลืองทั้งคืน  สักสองยามเขาก็ปิดกันแล้วค่ะ

ตอนนี้หิมะละลายไปหมดแล้ว    คริสต์มาสปีนี้ไม่มีหิมะ  ไม่เห็น white Christmas   อากาศเหมือนฤดูใบไม้ร่วง

มีหิมะเล็กน้อยแค่นี้เองค่ะ

หิมะเริ่มมาหนัก หลังปีใหม่ 2014  ในโคโลราโดเจอหนักเหมือนกัน แต่ยังไม่เท่ารัฐทางตะวันออก
ที่ชิคาโกก็หนาวจัด  บางรูปน่าจะเก็บไว้เป็นหลักฐานถึงความหนาวจนน้ำในทะเลสาบแข็งทั้งทะเล
รูปนี้ถ่ายเมื่อ   6 มกราคม   2014

หิมะในเมือง  Plattsmouth  รัฐ Nebraka  อยู่ถัดไปจากโคโลราโดทางตะวันออก

ชิคาโก เมื่อน้ำทะเลกลายเป็นหินสีขาวเย็นเฉียบ

บอสตัน แมสสาชูเส็ตต์  2 มกราคม 2014

Central Park ในนิวยอร์ค เมื่อ 14 ก.พ. 2014

8 มีนาคม   ในโคโลราโด  หิมะยังจับหนาอยู่ทั่วไป

อีกรูปหนึ่ง