เรือนไทย

 มารายงานตัวครับ อาจารย์เทาชมพูและเพื่อนๆพี่น้อง หายตัวไปนานแต่ไม่อยากไปต่อท้ายที่กระทู้พี่นุชนา กลัวว่าจะตกสำรวจครับ เลยตั้งกระทู้ซ้ำซ้อนซะงั้น

ถือโอกาสมาบอกว่าอ่าน Harry Potter จบเล่ม 6 แล้วครับ ไม่ได้พิศวาสเรื่องนี้เท่าไหร่หรอกครับ แต่เอาไว้คุยกับเด็กๆ+วัยรุ่นน่ะครับต้องตามโลกหน่อย หุหุหุหุ

ประเมินแล้วก็สนุกดีครับ ดีกว่าเล่ม 5 มาก น่าติดตามอ่านแล้วเพลินดีครับ แต่ไม่ถึงกับเป็นวรรณกรรมสุดยอดแต่อย่างใด

ผมเลยคิดเล่นๆครับว่าเอ๊ะ เล่ม 5 นี่ เจเค โรห์ลิ่ง เธอวานให้ใครเขียนแทนรึเปล่า รึไม่เธอก็อาจจะทดลองกลวิธีในการเขียนแบบใหม่ก็ได้เพราะว่าความแยบยลการเดินเรื่องตลอดจนถึงแก๊กต่างๆในการสร้างเหตุผล มันไม่ได้ความเอาเสียเลย แต่พอภาค 6 เนื้อเรื่องกลับมาอยู่ในแนวเดียวกับตอนแรกๆอีกแล้ว นักอ่านทุกท่านคิดยังไงครับ (ผมว่าในบอร์ดนี้อาจจะหายากนะที่จบหลักสูตร Harry Potter อย่างผมคืออ่านครบ ดูครบ)

 เล่ม 5 ดิฉันว่ามันเป็นเหมือนการเกริ่นนำมาสู่เล่ม6น่ะค่ะ เพราะจะมีการเปลี่ยนแปลงเหตุการณ์และฉากมากมายในเล่ม6 จึงต้องพรรณนาที่มายืดยาวสักหน่อย หลายๆคนจึงบอกว่าไม่สนุก

 อือ...จะว่าไปแล้วการเขียนของ เจ.เค.เล่มหก กับเล่มห้า ก็ค่อนข้างออกไปคนละทางจริงๆล่ะค่ะ...คือ...ถ้าจะว่าไปแล้ว เหมือนกับว่าเล่ม 5 จะเป็นการเป็นงานเกินไป เหมือนกับว่าพยายามจะใส่เรื่องตื่นเต้นที่เป็นจุดสุดของเล่มให้มาก และให้เศร้า...แต่มันกลายเป็นว่าวุ่นวายมากกว่า... แต่เล่ม 6นี้ขอบอกว่า จบได้ดีเหลือเกิน...ดีกว่าทุกเล่มอีก จบเป็นสมบูรณ์ในตอน และพร้อมที่ไปสู่เล่ม 7 ต่อไปอย่างไม่ขาดไม่เกิน

***เคยอ่านคาดการตอนจบของแฮร์รี่หรือยังค่ะ ในเว็บมักเกิ้ลไทยน่าจะมีนัค่...แต่การีนอ่านจากเว็บเด็กดีค่ะ***

 อยากอ่านให้จบสมบูรณ์ก่อนจะออกความเห็นค่ะ
แต่ก็รู้สึกว่า การเขียนให้คนติดตามอ่านเล่มโตๆได้ตั้ง ๖ เล่ม
เป็นความสามารถที่ไม่ธรรมดาของนักเขียน

อ่านไปก็คาดเดาไปตามเรื่อง
เรียกว่าอาสาไปช่วยเจ.เค.โรห์ลิ่งแต่งโดยเธอไม่ได้ออกปากเลยซักนิด
ถ้าหากว่าเป็นพล็อตธรรมดาของนิยายกำลังภายใน ก็ขอเดาว่า
...........
ในอาณาจักรของพ่อมดแม่มดนั้น ในชั่วคนหนึ่ง(จะเป็นกี่ร้อยปีก็ตาม) มียอดพ่อมดเกิดขึ้นคนเดียว  เป็นผู้มีเวทมนตร์เหนือกว่าใครทั้งหมด
เปรียบได้กับเจ้ายุทธจักร  
เมื่อถึงเวลาอันสมควร  พ่อมดนั้นก็จะลาลับไปสู่ปรโลก  พร้อมกับการกำเนิดของเจ้ายุทธจักรคนใหม่
ที่ไม่ใช่ลูกเต้าเชื้อสายเหล่ากอของคนเก่า

เช่นเดียวกับนกฟีนิกซ์ที่เมื่อถึงมรณะ  มันก็เผาไหม้ตัวเอง
แล้วนกตัวใหม่ก็จะเกิดขึ้นในกองไฟ

แต่จะด้วยความโลภหรือชั่วร้ายอะไรก็ตาม   เจ้ายุทธจักรคนเดิมคือโวลเดอม็อต ไม่ยอมจากไปดีๆ
แม้รู้ว่าคนใหม่คือหนูน้อยแฮรี่พ็อตเตอร์เกิดขึ้นแล้ว
เขาพยายามทำลายเด็ก   พ่อแม่ขัดขวางไว้ด้วยชีวิตของตัวเอง    มีเพียงรอยแผลเป็นสายฟ้าบนหน้าผากแฮรี่ เป็นพยานถึงเหตุการณ์นี้
โวลเดอม็อตก็ต้องหลบหนีไป

 กลุ่มเจ้าสำนักฝ่ายธรรมะ เช่นดัมเบิลดอร์ และเพื่อนๆ ประคับประคองเด็กน้อยเอาไว้ได้
จนถึงเวลาสมควรก็พาเด็กมาฝึกปรือวิชาในสำนักของตน
แต่โวลเดอม็อทผู้ซุ่มเงียบอยู่ก็ส่งมือกระบี่มารังควานคนแล้วคนเล่า
มีทั้งเปิดเผยและซุ่มเงียบ
แต่ก็ยังทำอะไรแฮรี่ไม่ได้   เขาก็เติบโตขึ้นทุกวัน

เมื่อรู้ว่าจุดแตกหักจะต้องมาถึง ในศึกใหญ่สุดของยุทธจักรพ่อมด  
ดัมเบิลดอร์ ก็วางแผนซ้อนแผน  ทำทีว่าถูกมือกระบี่ด้วยกันฆ่าตาย
เพื่อให้โวลเดอม็อทคลายใจไม่ระวังทางด้านนี้
(เพราะท่านดัมฯตายง่ายเหลือเกินนี่  แถมฉากตายก็ยังลึกลับพิกล)
เล่ม ๗ คงจะเป็นการงัดเทคนิคขั้นสูงสุดออกมาปะทะกันระหว่างความชั่วกับความดี
อาจจะเกิดอะไรมหัศจรรย์พันลึกที่คาดไม่ถึง  เช่นตัวจริงของใครต่อใครเผยออกมาอีกหลายตัว

ส่วนแฮรี่จะตายหรือชนะ เป็นนกฟีนิกซ์ตัวใหม่  ก็แล้วแต่ความเมตตาของคุณโรห์ลิ่งเธอละค่ะ

 ตายแล้ว  ดิฉันอ่านได้ไม่เกิน 10 หน้า ถ้าเป็นหนังก็ได้แค่ม้วนแรก ตอนลมพัด
จดหมายเยอะๆปลิวเข้าบ้านน่ะคะ

 5555555
อาจารย์คิดเหมือนผมเลยคือ ดัมเบิ้ลดอร์แกล้งตายแน่ๆ

แต่การที่ทำให้คนติดตามทั้ง 6 เล่ม แล้วไม่ธรรมดานั้นผมขอคิดไม่เหมือนอาจารย์นิดนึง
ผมว่า Harry Potter เป็นปรากฏการณ์ทางด้าน วัฒนธรรมสังคม จิตวิทยาการตลาด ระดับโลกครับ  คือผมว่าส่วนหนึ่งมาจากฝีมือ แต่ส่วนใหญ่มาจาก การตลาดที่ประสบความสำเร็จของ Warner Brothers ครับ  เหมือนเขาสร้างแบรนด์เนมขึ้นมาแล้วใช้ธุรกิจการจัดการสมัยใหม่บริหารให้แบรนด์นี้เจริญรุ่งเรืองขึ้นนะครับ
ไม่ได้ซึมซับแล้วค่อยๆเป็นที่ยอมรับในหมู่นักอ่านแบบ Lord of the Ring หรือ Narnia ซึ่งเป็นนิยายในประเภทเดียวกัน

 55+

เยี่ยมเลยค่ะ...เป็นการคาดการที่เหมือนนิยายกำลังภายในจริงๆด้วย

และ...การีน จะขอคาดการแบบนิทานทั่วไปนะค่ะ

ลอร์ดวอลเดอร์มอร์ตตาย แฮร์รี่ชนะ และกลับมามีชีวิตที่สุขสงบ และไม่มีใครสนใจรอยแผลเป็นบนหน้าผากชองเขาอีกต่อไป

ส่วนเรื่องที่ว่า แฮร์รี่ดัง เพราะ วัฒนธรรม และจิตวิทยาการตลาด ก็ท่าจะจริงอีกล่ะค่ะ อย่างในโรงเรียนเก่าของการีน ที่เรื่องนี้เป็นที่นิยม เพราะเพื่อนของการีนที่เป็นนักพูดของโรงเรียน ได้เคยพูดคุยกับท่านปลัดกระทรวงศึกษาธิการในขณะนั้น ที่ได้ไปเยี่ยมห้องสมุดโรงเรียนว่า ตอนนี้แฮร์รี่ พอตเตอร์เป็นที่นิยมที่สุดในโรงเรียน (มันจะเป็นไปได้ไงค่ะ ก็ที่ห้องสมุดตอนนั้นยังไม่มีเรื่องนี้อยู่เลย) ทำให้หลังจากนั้นปลัดท่านนั้นส่งแฮร์รี่ครบชุดเท่าที่มีในตอนนั้นมาที่ห้องสมุด แล้วก็กลายเป็นหนังสือที่มีประวัติการยืมมากที่สุดจริงๆ เป็นหนังสือที่นักเรียนแทบทุกคนเคยอ่านเลยล่ะค่ะ เกิดกระแสแฮร์รี่ฟีเวอร์ขึ้นมาซะเฉยๆ แต่นั้นก็เป็นเหตุการณ์ก่อนที่มีเรื่องนี้จะทำเป็นหนังนะค่ะ  แต่ก็จริงอีกที่ว่า เพื่อนอีกหลายๆคน อ่านหนังสือแฮร์รี่นี่ เพราะได้ดูภาพยนตร์
แต่ก็มีอีกหลายๆคนไม่อ่าน เพราะ แฮร์รี่ พอตเตอร์มันดังเกินไป

*********************
นี่เป็นข่าวลือของเล่ม 7 ค่ะ
- เป็นปีสุดท้ายของแฮร์รี่ในฮอกวอตส์!
- แฮร์รี่และเดรโกจะร่วมมือกันกำจัดโวลเดอมอร์!
- คำสุดท้ายของหนังสือเล่มนี้คือ “scar” (แผลเป็น)!
- เพื่อนร่วมชั้นเรียนจะกลายเป็นอาจารย์ที่ฮอกวอตส์ และข่าวลือก็บอกมาว่าเป็น “เนวิลล์”!
- JKR ประกาศออกมาแล้วว่า ลูปิน จะมีบทสำคัญ!
- เราจะทราบกันในเล่มนี้ว่าทำไมบางคนเมื่อตายไปถึงกลายเป็นผี!
- เล่มนี้จะเปิดเผยเกี่ยวกับ ลิลี่ พอตเตอร์!
- เสนป อาจจะได้ไถ่บาป – เขาอาจจะช่วยชีวิตแฮร์รี่ไว้?


จาก http://www.mugglethai.com/book7.html  

 นี่แหละครับน้องการีน
ในชีวิตจริงน้องจะพบว่าของแท้ มักไม่ได้เห็นโดยชนหมู่มาก
สิ่งที่คนทั่วไปเห็นมักเป็นของเทียมครับ

ขออนุญาติบ่นในฐานะคนกร้านโลกนะครับ หุหุหุหุ

 อ่านเล่นสนุกๆครับ อย่าคิดมาก (Don't get uptight about it.) แถวนี้มีพวกเคร่งศาสนาบางคนโจมตีหนังสือชุดนี้กันมาก หาว่าเป็นเรื่องมืดมนต่อต้านศาสนา ไม่ควรให้เด็กอ่าน ฯลฯ ถามไปถามมาพวกที่พูดแบบนี้ไม่เคยอ่านเอง ฟังแต่พวกเคร่งศาสนา ไม่มี sense of humor เรื่องน้อยทำเป็นเรื่องใหญ่  หนังสือ DaVinci Code ก็เหมือนกัน หาว่าเป็นการทำลายศาสนาบ้าง หมิ่นประมาทบ้าง

 ดิฉันขอค้านนะคะคุณ paganini แต่ไม่ต้องเชื่อก็ได้

เจ.เค. โรห์ลิ่งเป็นนักเขียนโนเนมเมื่อเธอแต่งเรื่องนี้ขึ้นมา  ไม่ได้คาดหวังว่ามันจะดัง   สำนักพิมพ์ ๒ แห่งปฏิเสธเรื่องของเธออย่างไม่ไยดี  
ก่อนจะได้พิมพ์จากสำนักพิมพ์ส้มหล่น  
สองแห่งแรก บ.ก. อาจจะอยากผูกคอตายก็ได้  ป่านนี้

เรื่องนี้ดังแบบปากต่อปากก่อนจะกลายเป็นความสนใจของนักการตลาด     การกระพือโหมข่าวในยุคสื่อสารไร้พรมแดนทำให้แฮรี่ พ็อตเตอร์กลายเป็นพยัคฆ์ติดปีกขึ้นมา

แต่ตัวของมันก็ต้องเป็นเสือมาก่อนนะคะ ไม่ใช่แมว  ไม่งั้นติดปีกไปก็เท่านั้น
ถ้าหนังสือไม่มีอะไรดีเสียเลย  มันดังไม่ได้ขนาดนี้หรอกค่ะ ต่อให้กระพือข่าวแค่ไหนก็ตาม

 ดิฉันเคยสงสัยเหมือนกันว่าทำไมแฮรี่ พ็อตเตอร์จึงกลายเป็นปรากฎการณ์ระดับโลก
ถ้าเราตัดการตลาดออกไป   ดิฉันเชื่อว่ามีเหตุผลอยู่ในตัวที่เรื่องนี้มีเสน่ห์จับใจเด็กและผู้ใหญ่  
ถ้าหากว่าพวกเขาอ่านกันเพราะแรงโฆษณา โดยที่อ่านแล้วก็รู้สึกงั้นๆ  มันคงจะล่มไม่เกินเล่มที่ ๒
นักการตลาดหลอกประชาชนไม่ได้ถึง ๖ ครั้ง แน่นอน ถ้าสินค้านั้นไม่เอาไหนเท่าราคาคุย

เหตุผลในตัวนั้นคืออะไร?

อย่างแรก   มันมีความจริงอยู่อย่างหนึ่งว่านักเขียนโนเนม มักจะสร้างปรากฏการณ์ขึ้นมาได้ในประวัติศาสตร์วรรณกรรม
เพราะเขา(หรือเธอ) เขียนขึ้นตามใจชอบของตัวเอง  
ไม่ได้สร้างตามขนบอันยิ่งใหญ่ของวรรณกรรมระดับโลก ตามรอยของนักประพันธ์บันลือโลกก่อนหน้านี้
ความอ่อนหัด หรืออะไรก็ตามที่เป็นแบบอย่างเฉพาะตัวนี่แหละค่ะมันกลายเป็นเสน่ห์แปลกใหม่ในสายตาคนอ่าน
ในขณะที่นักวิจารณ์หรือผู้คงแก่เรียน มักจะร้องยี้

ถ้าจะเทียบกัน ก็เหมือนผู้หญิงที่เคลื่อนไหวตามแบบตัวเองอยากเดิน   ไม่ได้บรรจงเดินให้ถูกท่าถูกทางอย่างนางงาม
บางทีการเดินแบบไม่ประสีประสานี่แหละ เซกซี่กว่าเดินแบบถูกฝึกให้สง่างามจากเทรนเนอร์เป็นไหนๆ
แต่ไม่ได้หมายความว่าสาวบ้านนอกที่ไม่ประสีประสาจะเดินได้สวยสุดขีดกันทุกคน  อาจจะมี ๑ใน ๑๐๐
คุณโรห์ลิ่งคือหนึ่งในร้อยคนนั้น

 อะไรหว่า???

การีนว่าไม่ว่าจะโดยบังเอิญ หรือเสน่ห์เฉพาะตัวของหนังสือเรื่องนี้เองก็ตาม แต่เรื่องนี้ก็โด่งดังมากมากยอย่างที่ทุกท่านทราบแล้วล่ะค่ะ

ปล.ถึงการีนจะเรียกได้ว่าเป็นแฟนหนังสือเรื่องนี้คนหนึ่ง ทั้งอ่านทั้งดู แต่ก็มีความเห็นอยู่ว่า เรื่องนี้อาจไม่เหมาะเป็นหนังสือเด็กเท่าไหร่นะค่ะ มันมีความสูญเสีย และก้าวร้าวเกินไป แม้นี่จะเป็นลักษณะของคนจริงๆ แต่มันก็เป็นจุดหนึ่งที่ไม่เหมาะกับเด็กเหมือนกัน ....แต่ก็นั่นล่ะค่ะ เรื่องนี้สนุกจริงๆ

 อืมใช่ครับอาจารย์เทา ถ้ามันไม่ดีพอมันคงไม่โด่งดังขึ้นมาได้แต่ที่ผมชี้คือว่า ถ้าไม่อาศัยการตลาดและการส่งเสริมของ Warner Bros. แล้ว มันคงไม่ทำเงินขนาดนี้ ไม่แพร่หลายขนาดนี้และไม่มีจำนวนภาคถึงขนาดนี้ (ผมอ่านดูแล้วโดยรวมก็ไม่เห็นจะค้านกันตรงไหนเลย เพียงแต่ดีกรีของความเห็นผมอาจจะแรงกว่านิดนึง)

ที่อาจารย์ชี้ให้เห็นผมว่าน่าสนใจมาก เพราะว่ามันเหมือนการเขียนนิยายในโลกนี้มันเต็มไปด้วยผู้เก่งกาจ ต่างฉลาดในการสร้างพล๊อต แต่ละคนต่างซ่อนโน่นซ่อนนี่ไว้แล้วค่อยเผยไต๋ อย่างแหวกแนว แต่ JK R เธอมาแบบที่อาจารย์ว่าคือ ซื่อๆตรงจินตนาการคิดไรได้ก็เขียนๆไปไม่ได้หวังจะให้มันซับซ้อนจนเกินคาด (ตย. กีฬา ควิดิช เป็นอะไรที่ผมคิดว่าสร้างสรรค์ได้แย่มากกกกก) ทำให้มันเหมือนกันแหวกแนวแต่จริงๆแล้วไม่ใช่ พอบวกกับความแรงของเล่ม 1 มันก็เลยเหมือนจุดพลุเลย

น้องการีนครับ
เห็นด้วยอย่างแรงครับ
ผมอ่านๆแล้วยังคิดเลยว่า JK ปล่อยให้แฮรรี่มีความคิดชั่วร้ายเกินไปรึเปล่า ดูเหมือนจะสมจริงสมจังแต่ก็ไม่เหมาะสำหรับเด็กเท่าไหร่

แต่ผมก็คิดจริงๆนะว่าเล่ม 5 เหมือนกับไม่ใช่ JKR เขียนน่ะ ที่คุณปุยฝ้ายว่ามันปูพื้นเรื่องราวน่ะผมกลับเห็นว่า เขาปูเสื่อผืนกว้างเท่า แต่ใช้ล้มวงนั่งกินส้มตำกัน 2-3 คนน่ะครับ
คือสร้างเรื่องเยอะแต่เป็นน้ำซธส่วนมาก แถมไม่น่าติดตามอีกต่างหาก ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับอัมบริดจด์ที่สุดท้ายก็ไม่ได้มีบทบาทอะไรสำคัญเลย(ในภาคนี้นะ)
แถมตอนท้ายๆพยายามทำให้มันตื่นเต้น แต่ทำได้แย่มาก ไม่เหมือนกันฝีมือของ JKR มีในภาคอื่นๆเลย

 จ้ากก  พิมพ์ผิดอย่างรุนแรงครับ

"เขาปูเสื่อผืนกว้างเท่าห้อง แต่ใช้ล้อมวงนั่งกินส้มตำกัน 2-3 คนน่ะครับ"

 555

จริงๆก็เริ่มอ่านเล่มหนึ่งมาตั้งแต่ก่อนมันดังอะค่ะ  ก็คิดว่าเป็นหนังสือที่สนุกดีเล่มหนึ่ง  แต่ไม่คิดว่ามันจะโด่งดังมาถึงขนาดนี้เหมือนกันนะคะ

มันก็เป็นจริงอย่างที่ คุณ paganini บอกเนอะคะ...แต่ถ้าเราอ่านอย่างสนุกๆ ไม่คิดอะไรมาก มันก็จะสนุกเองค่ะ  ((ฮา))

 อิ อิ
ความเป็นแฮร์รี่ พอตเตอร์คือความสมจริงที่อยู่ในจินตนาการนั่นเอง จริงไหมค่ะทุกท่าน

 ข้อสอง  เทคนิคการแต่งที่โรห์ลิ่งเลือกใช้ ถือว่าเป็นแบบที่ซับซ้อนกว่าแบบของคนอื่น  และเรียกความตื่นเต้นสนุกสนานได้ดีกว่าด้วย
เทคนิิคแบบนี้ คือการสร้างโลกเสมือนจริง  ซ้อนกับโลกจริง  เรียกทางวรรณคดีว่า Verisimilitude
เทียบกับเดอะริง    ผู้แต่งใช้โลกจินตนาการล้วนๆ เป็นดินแดนสมมุติ   คนอ่านไม่ได้ก้าวออกจากโลกจริงไปสู่โลกจินตาการอย่างในแฮรี่ พ็อตเตอร์
แต่ว่าถูกดึงออกไปตั้งแต่หน้าแรกเลยทีเดียว

โรห์ลิ่ง สร้างโลกจริงในฉากแรก จำได้ไหมคะ  ลุงกับป้าที่เป็นชาวอังกฤษชั้นกลางธรรมดาๆ   อยู่แบบธรรมดาๆ มีลูกชายก็เป็นเด็กวายร้ายที่เห็นกันทั่วไปในบรรดาลูกคนเดียว   มีหลานกำพร้าที่ถูกอุปการะไว้อย่างเสียไม่ได้
ในท่ามกลางความธรรมดาๆอย่างสนิทเนียนนี่เอง   สิ่งมหัศจรรย์พันลึกเกิดขึ้น   แต่มันก็เกิดขึ้นซ้อนกับความธรรมดาสามัญ   โดยไม่เปลี่ยนลุงป้าและเจ้าลูกชายให้แตกต่างไปจากเดิม  เพียงแต่เผยออกมาว่าหลานชายสามัญนั้น ไม่ธรรมดา

โรห์ลิ่งพูดถึงโลกของพ่อมดที่ซ้อนกันอยู่ในโลกมนุษย์   เดินคู่ขนานกันไป
อันนี้แหละมันไปตรงกับใจของคนอ่าน  
ถ้าย้อนกลับไปสู่วัยเด็ก    เด็กมักสัมผัสทั้งสองโลก  คือความคิดฝันกับความจริง นี้ได้ชัดกว่าเมื่อเขาโตเป็นผู้ใหญ่
เด็กฝรั่งมีโลกของซานตาคลอสในช่วงคริสต์มาส   ที่จริงจังไม่แพ้โลกจริง
เด็กไทยมีอะไร...มีเมืองลับแล  อีกฟากหนึ่งของเชิงเขา  มียายแก่ในหมู่บ้านที่ชาวบ้านลือว่าเป็นปอบ  ฯลฯ
บางครั้งเด็กก็สงสัยว่าคนที่แต่งตัวแปลกๆ เดินผ่านแวบมาให้เห็นตามถนนหนทางเนี่ยใคร      บ้านร้างหลังนั้นมีใครหรืออะไรอาศัยอยู่แน่ๆ        แต่เขาไม่เคยได้คำตอบ
พอโตขึ้นมา เรียนจบปริญญา   เขาก็รู้ว่าเรื่องทั้งหมดมันเหลวไหล   โลกมีอยู่โลกเดียวคือโลกจริง
แต่จิตใต้สำนึก ยังแสวงหา "ความจริง"?ของอีกโลก ที่วิชาการบอกเขาว่าไม่มีจริง แค่ความเพ้อฝัน

โรห์ลิ่งให้คำตอบคนอ่านว่า ใช่ โลกนั้นมีจริง  โลกที่แฮรี่ พ็อตเตอร์ เป็นตัวแทนพาพวกคนอ่านเข้าไปพิสูจนฺว่ามีจริง

 กลวิธีที่ JK ใช้เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้หนังสือเรื่องนี้ดัง เพราะว่ามันทำในสิ่งที่โลกแห่งความจริงทำไม่ได้ใช่ไหมค่ะ
ในโลกของJK เขายอมรับว่ามีโลกเวทย์มนต์...ที่คู่ขนานไปกับโลกของเรา
.........
ถ้างั้นการีนอยากถาม(อย่างที่น่าจะรู้คำตอบเองอยู่แล้ว)ว่าโลกที่คู่ขนานของJK นั้นสามารถมีจริงๆไหมในชีวิตเราในเมื่อคนเราก็ยังเชื่อว่ามีสิ่งที่พิสูจน์ไม่ได้อีกมากมาย

ถ้าเป็นไปได้การีนก็อยากเป็นแม่มดนะ อิอิ

 ขอตอบว่า
"ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ " ึค่ะ
เพียงแต่ว่า มันเป็นไปได้ ในรูปไหนเท่านั้น

 เข้าเน็ตไป search หาอีเมล์ของพี่เขาค่ะ เลยพบลิงค์ข้างล่างที่กล่าวถึงแฮรีฟีเวอร์ วรรณกรรมเด็ก

"สุมาลี บำรุงสุข งานแปลเบื้องหลังมนต์เสน่ห์ - พ่อมดแฮร์รี่"
 http://www.manager.co.th/mgrWeekly/ViewNews.aspx?NewsID=9480000168897  

 คุณสุมาลีท่าทางมีความสุขมากกับการทำงานเรื่องนี้  สิ่งนี้ดิฉันถือว่าคือความสำเร็จ

หลักการเขียนนวนิยาย มีอย่างหนึ่งว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณใส่ลงไปในหน้ากระดาษ มันต้องมีที่มาและที่ไป
อย่าใส่อะไรลงไปลอยๆแล้วก็หายไปเฉยๆ ชนิดไม่มีเหตุผลว่าทำไมต้องใส่เข้าไว้ในเรื่อง
โรห์ลิ่งใส่เรื่องราวที่ชวนฉงนไว้ในแฮรี่ พ็อตเตอร์ มากมาย   ก่อให้เกิดคำถามว่า ทำไม..ทำไม อยู่ตลอดเวลา
การรู้ภาษาสัตว์มีความสำคัญยังไงกับแฮรี่  ? ป่ามหัศจรรย์นอกโรงเรียนมีบทบาทอะไรถึงตอนสุดท้ายไหม?  พ่อกับแม่ที่มีบทบาทอยู่เรื่อยๆทั้งที่ตายไปแล้ว เพราะอะไร?
ฯลฯ
ทั้งหมดนี้ นักเขียนจะต้อง"เก็บ" ให้หมดในตอนจบ

 ข้อดีอีกข้อหนึ่งของ แฮรี่ที่ ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่า คือ มีการแทรก มุขต่างๆ เข้าไปตลอด มีรายละเอียดปลีกย่อยซึ่งมาเติมเต็ม โลกให้สมบูรณ์ขึ้น

โดยส่วนตัวแล้ว ไม่ชอบ Lord of the Ring เลย (อ่านไม่จบด้วยซ้ำ)

แต่เห็นด้วยอย่างหนึ่งนะครับว่า ควิดดิช้ป็นกีฬาที่ไม่ได้เรื่องเลย

แต่รู้สึกอย่างหนึ่งนะครับว่า มันเป็นการล้อเลียนเกมส์โชว์ปัจจุบันหรือเปล่า
คือ ไม่ว่าจะสะสมคะแนนมาแค่ไหน  ถ้าได้ข้อสุดท้ายก็จะกลับมาชนะทั้งหมด

อีกอย่าง ผมว่าแฮรรี่ ไม่ใช่หนังสือเด็ก  ถ้าจะอ่านเอาเรื่องจริงๆ เป็นผู้ใหญ่จะรู้สึกกว่าเป็นเด็กอ่านด้วยซ้ำ

 Lord of the Ring
สนุกนะค่ะ
ถ้าอ่านให้จบแล้วล่ะก็ จะเห็นว่าคุณโทลคีนคนแต่ง ได้สร้างโลกขึ้นมาอีกใบที่เสมือนจริงที่สุด แล้วจะว่าไปแล้วก็ต้องเรียกว่า
นี่เป็น "โลกจริง" เลยล่ะค่ะ เพราะมีการสร้างประวัติศาสตร์ เกร็ดประวัติตัวละคร ฯลฯ ต่างกับแฮร์รี่ พอตเตอร์ตรงที่เจเค สร้างโลกผู้วิเศษมาคู่ขนานกับโลกจริง

การีนเห็นว่าทั้งสองเรื่องมีความคล้ายกันมาก...(เคยทำรายงานเรื่องเปรียบเทียบสองเรื่องนี้แล้วก็เห็นว่าคล้ายกันมากจริงๆ)

แฮร์รี่ แต่งเพื่อเป็นหนังสือเด็ก แต่สำหรับLord of the Ring
แล้วแต่งหนังสือผู้ใหญ่อ่านค่ะ

 โหยย ลอร์ ออฟ เดอะ ริงค์  นี่ ชอบมากๆเลยค่ะ  ไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุผลอะไร  มันดูเหมือนจริงซะจนเป็นหนังสือประวัติศาสตร์อะไรประมาณนั้นเลย  

ตอนแรกอ่านฉบับภาษาอังกฤษก่อนค่ะ แต่ภาษายากเหลือเกิน อ่านไปได้ 2 เล่มแล้วทนไม่ไหวค่ะ ดูหนังดีกว่า555


ปล. ควิดดินี่คิดเหมือนคุณภูมิเลยค่ะ...ไม่รุ้ตอนแรกจะแข่งกันไปทำไมเน๊อ555